Naar de ellende van kamp-Vught NOODLOT r 4 Teken ik mijn eigen doodvonnis Ik was geheim ag ent in oorlogstijd (XXVIII) Waarheen gaat het nieuwe transport? DOE DAT NOOIT! Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom AAR. (Dag in KI TANDPASTA Onze Bridgerubriek Het nieuwe boek JMgezonden J De Voeibaluitslaaen Voetbalpools blijven verboden Verzorg Uw huid! Het Radioprogramma CIND JULI 1944 word ik plotseling uit Haaren overgebracht naar het concentratiekamp Vught. Het goede leven is voorbij. „Hut ab, du frecher Hundü" Beng! De eerste slag is gevallen. „Kom hier! Schnell! Looppas! Schnell!" Dit is dé ontvangst in Vught, het meest gehate, het meest gevreesde, het meest geruch te Konzentrationslager in Nederland. Ik word naar de kampgevangenis ge voerd en alleen in een cel opgesloten, gekleed in een grauw gevangenispak! misselijk van opwinding, in een hoek geleund tegen de koude, vochtige ste nen. Mijn eigen kleren zijn me af genomen om ontluisd te worden. Ze zullen binnen een paar dagen terug komen. Ik geloof er niet aan! De ruwe stof schuurt langs mijn armen en benen en nek en ik voel me als een gevan gene, die op de komst van de beul wacht. Het is vroeg in de middag en daar ik tien minuten na de etens-uitreiking aangekomen ben, krijg ik niets meer te eten. De cel is klein en laag en donker en uit elk meubelstuk en uit elke steen van muren en vloer schijnt de vochtige lucht van rottend hout op te stijgen. Het gekwinkeleer van een vogel in de groene berk aan de andere kant van de drie-en-een-halve meter hoge stenen muur om de gevangenis schijnt de diepe stilte, bijna een stilte des doods, die binnen heerst, te accen tueren. De hete lucht hangt trillend boven het grijze zand, juist onder het Jan het gezegd heeft. Vijf weken lang luister ik regelmatig naar het nieuws en de godsdienstige lezingen. Ze bren gen me tot rust. Het schijnt, dat slechts die mensen, die al deze dingen zelf meegemaakt hebben, er in slagen zich een eenvoud en oprechtheid van taal eigen te maken, die direct tot het hart spreekt. J^IT CONTACT draagt er veel toe bij om me aan mijn nieuwe omgeving aan te passen en na drie of vier dagen weet ik niet beter. Ik heb weer mijn eigen regelmaat, waarin de ochtend wandeling van een uur door mijn cel en mijn gedichten nieuwe aanwinsten zijn. Gedurende de laatste tijd van mijn verblijf in Haaren ben ik begon nen met het schrijven van gedichten en hier in Vught bewijst deze nieuwe bezigheid me uitstekende diensten. Ik schrijf vijf en dertig gedichten, dus één per dag en ik geloof wel. dat de ma nier. waarop ik dit doe enig in zijn soort is. Ik heb geen potlood of papier en moet mijn regels onthouden. Wan neer ik een vers maak. moet ik dat steeds herhalen, want anders ontdek ik zoals in het begin het geval is na het tweede vers, dat het eerste me weer ontschoten is. Het voordeel is. dat deze moeizaam „veroverde" kunstwerkjes bijna zonder uitzondering tot op de huidige dag in mijn geheugen gegrift staan. Er zit 'n stukje van mijn ziel in'gebrand. |TR IS EEN MAN binnengebracht en het is uitgelekt, dat hij tot de groep behoort, waarmee Jan gewerkt heeft. Hij is nog niet verhoord en het is na tuurlijk van het allergrootste belang, dat hij weet. hoe verschillende dingen venster en niets verstoort de leegte van zich 0ntwfkkeld hebbenOp Te gewone mijn leven. Ik zou willen gillen om niet gek te worden. Plotseling dringt van buiten het ge luid van stemmen tot mijn cel door. Een nietszeggend gesprek van een man en twee vrouwen over het weer en het eten. Hun stemmen zijn licht en wor den afgewisseld door heldere lachjes van de vrouwen. „Ze hebben iemand in de cel bene den mij gebracht, geloof ik!" hoorde ik de man zeggen. „Ik heb daarna niets meer gehoord. We moeten vanavond proberen contact te vinden." Ik klim op mijn stoel en druk mijn gezicht tegen de kleine opening boven aan het venster. „Hallo!" roep ik en nogmaals: „Hallo!" Ik moet een paar maal voorzichtig schreeuwen vóór ze me horen. „Stil meisjes", zegt de mannenstem, „ik geloof dat mijn nieuwe buurman roept. Hallo! Ben jij het beneden?" „Ja!" „Ha. fijn. We hebben het juist over je." „Zeg, hoe praat jij?" zeg ik. „Ik breek m'n nek haast." „Luister. Je raam draait naar bene den en wordt door een ijzeren stang vastgehouden. Draai de schroeven er uit en maak de stang los, dan kan je het raam helemaal naar beneden klap pen". Ik volg zijn aanwijzingen op en be merk, dat een vorige bewoner de schroeven al minzaam verwijderd heeft en dat het raam gemakkelijk omklapt. „Klaar?" „Ja!" „Fijn, mag ik me even voorstellen, mijn naam is Jan. Ik zit juist boven je. Hoe heet jij, ofliever gezegd, hoe wil je genoemd worden?" „Noem me maar Robert!" „Uitstekend. Laat me je nu aan de meisjes voorstellen. Ze heten Marie en Hetty." We praten een poosje. Voor de eer ste maal sinds mijn arrestatie spreek ik met onzichtbare mensen. In zekere zin ben ik teleurgesteld. Het blijkt, dat de mensen, die binnengebracht wor den, in het algemeen „nieuwelingen' zijn en derhalve door Jan zeer zake lijk naar nieuws uitgevraagd worden. Ik heb niets interessants mee te delen, integendeel: ik vraag gretig naar hun nieuws. „Boven in je cel is een buis van de luchtverversing; wanneer je op je stoel staat, kun je net bij de opening. Van avond om zeven uur komt het nieuws. De „dokter" zendt dat regelmatig uit. Daarna is er een godsdienstoefening door een katholiek priester, gevolgd door één voor protestanten. Daarna praten we weer. De Philipsfabrieken beginnen direct weer. dus we moeten afscheid nemen. Tot vanavond!" Al het ongelofelijke geschiedt zoals manier wordt er over en weer geroe pen en Jan is juist op het punt de man. die als tussenpersoon fungeert het meest geheime nieuws toe te schreeu wen. wanneer ik uit het raam kijk en heel toevallig zie, hoe een SS-Wacht- meister beneden gehurkt staat te luis teren. „Hoor 's!" brult Jan, zich niet bewust van het gevaar, ,zeg hem...." „Jan gevaar!" gil ik. Doodse stilte. „Zu spat schon. meine Herren. Ich komme schon 'rauf." De bestraffing voor ons allemaal is zoals gebruikelijk: ontzegging van bed, matras, dekens en alle meubilair, een behoorlijk pak slaag en veertien dagen geen warm eten. Dit betekent, dat 'n stukje brood, ter grootte van twee nor male sneedjes alles is, wat men per dag krijgt. Maar het is het waard. Twee meisjes kregen zes weken Dun- kelzelle wegens brutaal optreden tegen de Wachtmeisterin. Ik zal nooit die Zondag vergeten, toen één van hen een bloeding kreeg en de andere de ge hele dag probeerde de aandacht van de Wachtmeisterin te trekken. Deze had echter haar vrije dag en was uit gegaan. De mannen mogen voor de mannelijke gevangenen beesten ge weest zijn, maar zij waren niets verge leken bij wat de vrouwen voor de vrouweliike gevangenen waren. Zo is het gevangenisleven. Op een middag werden er vier en twintig man binnengebracht. Zij waren door een Schnellgericht ter dood veroor deeld in ongeveer een half uur tijds. Het waren illegale werkers. De dagen en nachten, die men hen liet wachten, waren afschuwelijk, hun laatste reis was afgrijselijk, om gek van te worden. We konden hen volgen aan de zo bekende geluiden van die warme zo meravonden omstreeks half acht: de celdeuren, het appèl met controle der geboortenamen, de ijzeren hekken, de lorrie op het terrein, het gekraak en toeslaan der houten deuren van de hoofdingang, het geluid van de loco motief, langzaam wegstervenddan de salvo's en tenslotte het langzame, akelige tak-tak-tak van de nekschoten, die we telden.... J)AN KOMT DE DAG, waarop ik uit mijn cel gehaald en naar de SS- Hauptscharführer, de chef der gevan genis, gebracht word. Onder bedreiging word ik gedwongen een rood document te tekenen, waarop ik alleen maar le zen kan: „Teilnahme in einer illegalen Organisation zum Schaden des Gross- deutschen Reiches". Wat is dat? Teken ik mijn eigen doodvonnis? Ik word in onzekerheid gelaten. Anderen trachten me te troosten. Schutzhaftbefehl be tekent, dat je van de gevangenis naar het kamp overgebracht wordt, zeggen ze. Ik heb geluk, want het leven in het kamp is veel beter. Je wordt uit werken gestuurd en krijgt een dubbele hoeveelheid eten. Je mag ook pakjes van huis ontvangen. Van alle kanten stromen nog steeds optimistische be richten mijn cel binnen, wanneer de wacht al binnenkomt om te zeggen, dat ik me moet aankleden. Transport! Ik voel me opgelucht bij de gedachte dit lijkenhuis te kunnen verlaten, maar tegelijkertijd voel ik angst voor wat komen gaat. Door het raam neem ik afscheid van Jan. Hetty en Marie en juist wanneer ik klaar ben komt het gevaar-signaal: Jan heeft bezoekers! Kort daarop deelt hij mee, dat ook hij vertrekt en ik geloof, dat we ons beiden opgelucht voelen nu we tenminste één man in het transport kennen, zij het ook slechts van stem. Vóór de gevangenis staat een groep van ongeveer vijftien man te wachten. Een zeer gemengd gezelschap: een hoog marine-officier, twee officieren van 't voormalige leger, een professor en daartussen arbeiders en andere man nen. Er wordt wat geschreeuwd naar „de twee van boven" en ik wacht nieuwsgierig hoe Jan er zal uitzien. Wanneer de twee verschijnen, kan ik hem er direct uit halen. Een lange, ma gere man, meer dan één meter tachtig, licht voorovergebogen, een scherpe neus. een hoekige kin en korte zwarte haren. Hij is acht en twintig jaar, zo heeft hij me verteld, maar zoals bij de meeste gevangenen hebben honger en zorgen zijn trekken verscherpt, zodat hij er veel ouder uitziet. Weldra kom ik met hem in contact en we spelen het klaar aan elkaar geboeid te wor den. Zo marcheren we het gevangenis terrein af. Waarheen? Niemand weet het. Groentenexport naar Duitsland Volgens de afgesloten handelsover eenkomsten met Bizonia mocht de Ne derlandse tuinbouw 200.000 ton groen ten naar Duitsland zenden. Naar de voorzitter van het centraal bureau voor de tuinbouwveilingen in Nederland meedeelde zijn thans 140.000 ton van de 200.000 geleverd. Het daarvoor toege kende bedrag is 10.000.000 dollar. 7 mil- lioen dollar is daarvan accreditief ver klaard, waarvan 3.500.000 verrekend. In een aanvullend handelsverdrag met Bi zonia is nogmaals 3 millioen dollar be schikbaar gesteld voor levering van groenten. Te dikke olie in motor of versnellings bak is om verschillende redenen sterk af te raden. En 'n motor voelt zich pas behaaglijk, als hij warm is. Rij den met een te koude motor doe dat NOOIT! 41 door F. Coppersmith Bouquet begeleidde het meisje tot aan de deur. Daar wenkte hij een lui tenant die hij opdracht gaf het meisje naar haar onderkomen te brengen. De officier salueerde en ging Claire voor ruimte voor haar te maken. Weer voelde zij die dodelijke vermoeidheid. Zij wilde de officier, die haar voor- Cing, vragen haar te steunen. Wanke- tend zocht zij steun tegen de muur. Bven nog zag zij alles in het rond draaien, toen werd het haar zwar voor de ogen. Zij voelde zich vallen, steeds dieper vallen en slaakte een zachte kreet. Daarna wist zij niets "teer. Zij bemerkte niet. dat de luite- hant, die haar zwakke kreet om hulp had ontvangen, nog juist op tijd aan haar zijde was om haar voor een lelij 83. Ja, Pim, Pam en Pom zijn het eens geworden over de manier, waar op ze het geld besteden willen. Ze wil len namelijk een autootje kopen. Al tijd hebben ze al met verlangende blikken langs de winkel van Vossema gelopen, maar vandaag zullen ze er niet voorbijgaan! Nee, vandaag zullen ze de winkel binnenstappen. Wat zal meneer Vosse ma opkijken. ke val te behoeden. Zij merkte ook niets van de opwinding in de com mandopost toen de luitenant haar voor zichtig naar binnen droeg, noch dat een militaire arts zich lange tijd met haar bezig hield. En ook overste Bouquet, die zich vol zorg voor zijn landgenote toonde, zag zij niet meer. Nathniël Collin stond voor op de veerboot toen deze bij de kleine aan legsteiger van Charleston aanlegde. Uit de verte had hij de gepensionneer- de kapitein, zijn vriend Dicey, reeds zien wachten. De oud-officier leunde op een stok en zette een verheugd ge zicht, toen hij Collin aan land zag stappen. .Dat heb ik goed berekend'zei hij met zijn diepe basstem, „ik dacht wel dat u met deze boot zou komen. Het meisje verlangt er naar u te zien. voor al nu zij de weg naar algehele beter schap heeft ingeslagen". Dicey sloeg een smal pad in, dat de twee mannen - naar hij verzekerde - veel sneller naar de plaats van be- stemming zou voeren. „Daarom heb ik u afgehaald!" zeide Dicey. Erg vriendelijk", antwoordde Collin, ik hoop alleen maar. dat ik uw vrouw SUMNER WELLES BEWUSTELOOS AANGETROFFEN. De voormalige Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Sumner Welles is gisteren nabij zijn woning bewuste loos aangetroffen. Hij werd naar een ziekenhuis te Washington overgebracht, In het ziekenhuis meent men, dat Sum ner Welles tengevolge van een hart- eandoening is neergevallen. Hij werd pas na een afwezigheid van acht uur gevonden. Zijn tenen waren bevroren zodat misschien tot afzetting moet wor den overgegaan. De toestand van Sum ner Welles baart zorgen. ELLENDE IN ASSAHAN. Uit militaire bronnen wordt betref fende de actie in Assahan vernomen, dat, naarmate de zuiveringsactie vor dert, steeds duidelijker is, in welke el lende de bevolking sinds geruime tijd verkeerde. Vooral de Javaanse bevol kingsgroep, waarvan een groot deel vroeger op de ondernemingen werkte, heeft bittere armoede gekend. De be volking moest het leger zowel als de rondzwervende benden onderhouden. Vooral de rijstoogst moest steeds wor den afgestaan en aangezien rijst het voornaamste ruilmiddel was, werd het leven der bevolking vrijwel onmogelijk gemaakt. 84. Nu, dat hebben ze goed geraden. De heer Vossema weet niet zo gauw hoe hij het heeft, als drie kleine hond jes zijn winkel komen binnenstappen en parmantig om een auto vragen. „Hebben jullie wel geld bij je?" vraagt hij meer plagend dan beleefd. „En of", roept Pim. „Genoeg om een auto te kopen. We hebben duizend gulden bij ons". Bij deze woorden wordt de heer Vossema eensklaps heel beleefd. en u geen overlast aan doe „Overlast" was het spontane ant woord, „u had m'n vrouw en mij geen grotere vreugde kunnen bereiden. Ook zonder de dubbele aanbeveling hadden wij onze gast maar al te graag in huis genomen. Overigens een merkwaardig toeval dat u zowel als overste Bouquet aan ons gedacht hebt. Hij is 'n oude vriend van mij!" ,Hebt u iets van de overste gehoord?" vroeg Collin. „Niet direct, want hij was niet lan ger dan een week in Boston. Toen is hij onmiddellijk weer naar het Westen gegaan, omdat de Indianen aan de kust nog niet tot onderwerping zijn gebracht!" Dicey zuchtte. „Vindt u dat jammer?" vroeg Collin. „Neen maar ik betreur het wel, dat ik niet met Bouquet mee kan door die ischias. Ik ben geen half mens meer!" „En hoe is het met uw gast?" „O, uitstekend. De dokter we hebben Crawford en die heeft een goe de naam kwam eerst elke dag. Dat is nu niet meer nodig. Hij ver schijnt nu om de drie dagen, maar al leen om een praatje te maken. Bedank, HERHAALDE DWANGPOSITIE. Een gewone dwangpositie komt in de practijk nog wel eens voor, zij het ook niet zo vaak. Een herhaalde dwangpo sitie treft men zeer zelden aan. Het heden te bespreken spel kwam niette min in de practijk voor en 't lijkt mij de moeite waard om dit aan de verge telheid te ontrukken. Noord: Schoppen: a, b, 10, 7 Harten: v, 10, 8, 4, 3 Ruiten: a, 3 Klaveren: h, 6. West Oost S. 9,8,5,3,2 S. h, v, 6 H. 2 H. h, v, 6 R. 10,9,7,5,2 R. 6, 4 K. 8,7 K. b, 10,5,4 Zuid: Schoppen: 4 Harten: a, b, 7 Ruiten: h, v, b, 8 Klaveren: a, v, 9, 3, 2 Z speelt 7 SA. gedoubleerd door O. W kwam met Sch. uit, hetgeen Oost zeer goed te pas kwam. Z nam Sch. a, waarna hij H. 10 v. tafel speelde, die voor N bleef. Hierna ver volgde Z met een kleine H. Z maakte eerst H. b en toen H. a. Z incasseerde vervolgens zijn vierR. Na drie keer R. was de situatie aldus: Schoppen: b, 10 Harten: v, 8. Ruiten: Klaveren: h, 6 S. h. S. 5,3 H. R. 7,5 K. 8,7 H. h. R. K. b, 10, 5,4 Schoppen: Harten: Ruiten: h Klaveren: a, v, 9, 3, 2 Z speelt nu R. h en gooit op tafel Sch. 10 bij. Wat moet O doen? Als hij KI. bij gooit, is de rest voor Z. Even zo als hij H. h offert. Het beste is nog Sch. h bij te gooien. De tafel wordt nu aan slag gebracht met KI. h. Sch. b is nu de tweede dwangkaart. O moet of H. h of een KI. weggooien, de rest is steeds voor Z. N. Mr. E. C. GOUDSMIT WEDEROM DOODSTRAFFEN VOOR LEDEN COLONNE HENNEICKE. Wederom heeft het Amsterdamse bij zonder gerechtshof de doodstraf uitge sproken over twee leden van de colonne Henneicke die zich zoals bekend op grote schaal heeft bezig gehouden met het arresteren van Joden. Vrijdagoch tend werd deze zwaarste straf opgelegd aan J. W. Zwager en J. Cassee. Met de ze uitspraken zijn tot op heden 15 le den der colonne Henneicke tot de doodstraf veroordeeld. „Dispereert niet", Twintig eeuwen historie van de Neder landen door A. en H. Algra (deel XII). Uitg. T. Wever, Franeker. Met veel genoegen hebben wij dit twaalfde deel van Algra's historie gele zen. Het behandelt de geschiedenis van de West-Indische delen van ons Rijk, o.a. de oprichting en organisatie van de West-Indische Compagnie, de grote betekenis die de verovering van de Zilvervloot voor ons land heeft gehad, het tijdperk van de particuliere kolo niën, de kruidenierspolitiek van onze toenmalige regering waardoor onze ko loniën in Brazilië verloren gingen, de geschiedenis van Suriname en Cura- gao, de invloed die Nederlanders heb ben gehad in Amerika. Zweden, Dene marken en Duitsland. En aan het slot krijgen we nog een beknopt overzicht van de geschiedenis van Zuid-Afrika. Dit 177 bladzijden tellende boek heeft een rijke inhoud. Alles is op zeer aan trekkelijke wijze beschreven. Beknopt en toch helder en boeiend. Maar ook objectief, wetenschappelijk volkomen verantwoord, en getuigend van grote kennis der historie. Joh. H. C. Aal: Vliegtuigparade. Uitg. Wijt, Rotterdam. Op deskundige doch niettemin popu laire wijze geeft de schrijver een over zicht van de velerlei vreemdsoortige vliegtuigen, die sinds 1940 hun intrede hebben gedaan in de dereld der avia tiek. Zijn beschrijving is dermate boeiend en de illustraties zijn zo fraai, dat ook de meest volslagen leek dit boek met graagte zal lezen. Het leidt ons binnen in de altijd ietwat romanti sche sfeer van uitvinders en construc teurs, in de wereld van een der meest geprononceerde kanten onzer moderne, vertechniseerde samenleving. De uitgevers gaven dit werk een zeer fraaie uitvoering. dat hij ook een beetje verliefd is Claire". „En wat is zijn oordeel? Neen, niet over Claire als onderwerp voor een verliefd man, maar als dokter?" „Zijn oordeel is zeer gunstig. Claire was volledig uitgeput en eerst was hij bang voor haar hart. Maar achteraf bleek die angst ongegrond. Uitputting: niets anders. Dat is trouwens geen wonder. Zo'n jong meisje en dan in zulke avonturen gewikkeld. Waarom beeft iemand dat goed kunnen vin den?" i' Collin trok een gezicht, waarop dui delijk te lezen viel dat hij zich mede schuldig voelde: „Ik was niet energiek genoeg!" zei hij toen ronduit. „Eigenlijk moest ik voor straf nooit weer een partiitje whist met u spelen 't Was werkelijk onverantwoordelijk!" „Zeg eens eerlijk, m'neer Dicey. ge looft u oprecht dat u deze jongedame kan beletten iets te doen wat zij zich in het hoofd heeft gezet?" Dicey keek Collin verbaasd aan. „Neen", aarzelde hij toen, „eerlijk gezegd geloof ik dat niet!" ..Ziet u, daartoe moet men....!" „Dertig jaar jonger zijn dan wü". AUSTRALISCH GELD VOOR ENGELAND. Australië heeft Groot-Brittannië 8 millioen pond sterling geschonken. Dit is, zo verzekert men, het eerste con crete resultaat van de conferentie der premiers der dominions, die in October te Londen werd gehouden. TOTALISATORWET AFGEKONDIGD. In het Vrijdag verschenen staatsblad no. 514 is afgekondigd de wet van 25 November tot wederinvoering van de totalisator. Krachtens de wet algemene Depalingen ten aanzien van de wetge ving treedt bovenstaande wet in wer king op de 20ste dag na de afkondiging. (Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie). BEELDROMANS Tja, mijnheer Grasveld, prettig vind ik het dat ook U vindt, dat ik de spij ker op zijn kop sla, al is het dan mis schien op een kopspijker en niet op een draadnagel. Als ik het over beeldromans had, dan weet ook U, dat ik het niet over beeldromans heb, met als „onderwerp" „Roodkapje" of de Gelaarsde Kat". Formeel zij hier toegegeven, dat de verkeerde kop werd geraakt. Waar het om gaat, weten we! De behandelde kwestie ging in de Tweede Kamer in derdaad over prikkellectuur en daar horen ook „mijn beeldromans" toe. Te gen dit kwaad treedt de regering m.i. te slap op. Zachte dokters maken nog altijd stinkende wonden. Toegegeven, dat de regering momenteel belangrij ker zaken te regelen heeft. Persvrijheid! Natuurlijk heb ik hier aan gedacht. Er zjjn echter grenzen. En worden deze grenzen overschreden, dan past verweer. Er is een vrijheid, waar aan men te gronde gaat. Hoorn. S. HIEMSTRA. maakte Dicey de zin af, „ik kan er niet bij, dat dit meisje nog niet ver loofd is! Waarom zit zij zo vaak in gepeinzen? Ik heb eerst de oorzaak van haar gepieker gezocht in haar ziekte. Maar dat was verkeerd. Natuurlijk, dacht ik toen, zij heeft haar vader verloren. Maar bij jonge mensen gaat het verdriet over een dergelijk ver lies spoedig weer over in herinnerin gen. Neen, neen, er ontbreekt haar iets en dat kunnen wij, oude wrakken haar. „Tut, tut, t\jt", zei Collin. „Nou ja. een oud wrak en een oude manDie kunnen haar het gemis van een verloofde niet vergoeden. De beide oudjes, die ik op uw aanbeve ling in dienst heb genomen, pro beren ook tevergeefs haar gedachten af te leiden. De vrouw bemoedert haar en de man doet ook wat hij kan. Maar dit meisje moet trouwen en liefst met een behoorlijke vent, een man!" „Windt U zich niet op, m'neer Di cey", antwoordde Collin, „zij heeft iemand!" De oud-officier keek Collin met grote ogen aan. „Schrikt u daarvan?" vroeg Collin Hart ging weer kloppen! Een chirurg uit Syracuse heeft door hart-massage een negenjarig meisje, dat hij geopereerd had, het leven gered De chirurg stel de na afloop van de operatie vast, dat het hart van het kind was stil blijven staan en inspuitingen ble ven zonder gevolg. De arts begon toen het hart te masseren en na 15 minuten stelde hij een zwakke polsslag vast. Een paar minuten later was het kind buiten gevaar. Dank zij de zorgen, welke gedu rende 5 uren werden toegepast, herwon het kind het gezicht en kwam er opnieuw leven in de verlamde ledematen. Als gevolg van de schijndood was het kind n.l. blind en lam geworden AMSTERDAM—ZWALUWEN l—l ROTTERDAM—ZWALUWEN 2—1 H.F.C.—OUD-INTERNATIONALS De kantonrechter te Rotterdam heeft uitspraak gedaan in de „voetbalpool- affaires". De drie hoofdverdachten in deze zaken: W. Goes (Zetterspool)M. Huysman (Strangpool) en M. A. van der Ark (Pari Mutuel-pool) werden resp. veroordeeld tot 5 maanden hech tenis (waarvan 3K maand voorw.), vijf maanden hechtenis (waarvan drie maanden voorw.) en vier maanden hechtenis (waarvan 'n maand voorw.), alle met een proeftijd van twee jaar. De hoogste boete n.1. 4000 viel de aan legger in de Pari Mutuelpool, Mole naar, ten deel, terwijl de laagste boete 25 bedroeg. In de overweging van het vonnis wordt om. gezegd: „De deelnemer heeft geen overwegende invloed op de vast stelling, welke der spelende clubs win naars zullen zijn, zulks noch door een zorgvuldig overwogen systeem van in vulling van de aandeel-formulieren noch door kennis van de speelsterkte der verschillende clubs noch door een combinatie van bedoelde invulling en kennis der speelsterkte. De Engelse League De resultaten van de Vrijdag ge speelde wedstrijden voor de eerste di visie van de Engelse League, zijn: ArsenalDerby County 33 Eirmingham City New Castle United 20 BlackpoolHuddersfield Town 00 BurnleyStoke City 1—3 Charlton Athletic Preston Northend 00 ChelseaPortsmouth 12 EvertonManchester City 00 Manchester UnitedLiverpool 0—0 Sheffield UnitedBolt. Wanderers ,11 SunderlandMiddlesbrough 10 Wolverhampton Wanderers Aston Villa 40 Tegen ruwe, rode en gesprongen huid van handen en gelaat, schrale lippen, winterhanden en winter- voeten: PUROL jvie- Dbill VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,20 Edith Plaf zlngt 6,30 Voor de Strijdkrachten 7,00 Veilig verkeer 7,30 Op vieug'len van muziek 7,45 De heer H M Velders 8,05 Reportage 8,15 Promenade-orkest 8,50 De Ducdalf 9,10 Reportage 9,30 De nieuwe notenkraker 10,00 Johan Jong (orgel) 10,15 Reportage 11,15 Dansmuziek HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten orr. 7, 8 en li uur NCRV: 6,15 Sport- rubriek 6,30 Met band en plaat voor U paraat 7,15 Onder de NCRV-leeslamp 7 30 „Wat brengt het Marshall-plan?" 8,05 Programma-proloog 8,15 Een wln- terprogramma 8,40 Het huls op de Muur (hoorspel) 9.30 „Vrij en blij" 10,00 Hollands Strijkorkest 10,45 Avondover denking 11,15 Avondconcert VOOR DINSDAG HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1. 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15 Ochtendvaria 9,30 „Aubade" 1,20 Me- trupole-orkest 2,30 Radio-matinée The Skymasters 6,15 Tom Erich Voor de Strijdkrachten 7,00 XobU Kwint 7,lo Achter het voetlicht 7,25 Het Amsterdams-trio 7,45 Niwin-klan- ken 7,50 Rubriek van de Wederopbouw 8,05 Echo van de dag 8,15 Avro- operette-theater 9,35 Bijnamen in de Kamermuziek 11,15 Gramofoonmuziek HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten Om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: »,1S Pluk de dag 11,40 De notenkraker suite 12,03 Amusements-orkest 6,10 Sportpraatje 6,20 Metro Goldwin May er- orkest 6,30 Dit is leven 6,45 Spaanse volksliederen 7.15 Muziek 7,30 „Die lletghesellen" 7,45 Cole Porter songs 8.05 De gewone man 8,12 Gijsbrecht van Aemstel 10,37 Actualiteiten 10,45 Avondgebed 11,15 Gramofoonplaten lachend, „dat zal ik uw vrouw vertellen!" „Voor mijn part", bromde Dicey, „wie is de gelukkige? Een behoorlijke vent?" „Geen fiauw idee van!" was het ant woord „hij woont in Amsterdam en studeert in de wijsbegeerte". „Hij is al candidaat", vulde Collin aan, „juffrouw Murner heeft hem le ren kennen toen zij zich in Amsterdam inscheepte. Het is een rare geschiede nis, want hij is familie van de reder, op wiens schip het meisje met haar landgenoten hierheen is gekomen. U kent de geschiedenis natuurlijk! Die reder is een van die slavenjagers.... maar och, u kent hun practijken!" „En haar verloofde?" „Heeft misschien geen flauw ver moeden van deze dingen. Ik denk, dat ze op hem wacht!" „Waarom komt hij dan niet?" riep Dicey. „Als u zwijgen kunt, wil ik u wel zeggen, dat hij nooit komt. Als hij een greintje fut had, was hij toch al lang gekomen?" (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1948 | | pagina 3