Naar de ellende van kamp-Vught
NOODLOT
r
4
Teken ik mijn eigen doodvonnis
Ik was geheim ag ent in oorlogstijd (XXVIII)
Waarheen gaat het
nieuwe transport?
DOE DAT NOOIT!
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
AAR.
(Dag in KI
TANDPASTA
Onze Bridgerubriek
Het nieuwe boek
JMgezonden
J
De Voeibaluitslaaen
Voetbalpools blijven
verboden
Verzorg Uw huid!
Het Radioprogramma
CIND JULI 1944 word ik plotseling
uit Haaren overgebracht naar het
concentratiekamp Vught. Het goede
leven is voorbij.
„Hut ab, du frecher Hundü" Beng!
De eerste slag is gevallen. „Kom hier!
Schnell! Looppas! Schnell!" Dit is dé
ontvangst in Vught, het meest gehate,
het meest gevreesde, het meest geruch
te Konzentrationslager in Nederland.
Ik word naar de kampgevangenis ge
voerd en alleen in een cel opgesloten,
gekleed in een grauw gevangenispak!
misselijk van opwinding, in een hoek
geleund tegen de koude, vochtige ste
nen. Mijn eigen kleren zijn me af
genomen om ontluisd te worden. Ze
zullen binnen een paar dagen terug
komen. Ik geloof er niet aan! De ruwe
stof schuurt langs mijn armen en benen
en nek en ik voel me als een gevan
gene, die op de komst van de beul
wacht.
Het is vroeg in de middag en daar
ik tien minuten na de etens-uitreiking
aangekomen ben, krijg ik niets meer
te eten. De cel is klein en laag en
donker en uit elk meubelstuk en uit
elke steen van muren en vloer schijnt
de vochtige lucht van rottend hout op
te stijgen.
Het gekwinkeleer van een vogel in
de groene berk aan de andere kant
van de drie-en-een-halve meter hoge
stenen muur om de gevangenis schijnt
de diepe stilte, bijna een stilte des
doods, die binnen heerst, te accen
tueren. De hete lucht hangt trillend
boven het grijze zand, juist onder het
Jan het gezegd heeft. Vijf weken lang
luister ik regelmatig naar het nieuws
en de godsdienstige lezingen. Ze bren
gen me tot rust. Het schijnt, dat slechts
die mensen, die al deze dingen zelf
meegemaakt hebben, er in slagen zich
een eenvoud en oprechtheid van taal
eigen te maken, die direct tot het hart
spreekt.
J^IT CONTACT draagt er veel toe bij
om me aan mijn nieuwe omgeving
aan te passen en na drie of vier dagen
weet ik niet beter. Ik heb weer mijn
eigen regelmaat, waarin de ochtend
wandeling van een uur door mijn cel
en mijn gedichten nieuwe aanwinsten
zijn. Gedurende de laatste tijd van
mijn verblijf in Haaren ben ik begon
nen met het schrijven van gedichten
en hier in Vught bewijst deze nieuwe
bezigheid me uitstekende diensten. Ik
schrijf vijf en dertig gedichten, dus één
per dag en ik geloof wel. dat de ma
nier. waarop ik dit doe enig in zijn
soort is. Ik heb geen potlood of papier
en moet mijn regels onthouden. Wan
neer ik een vers maak. moet ik dat
steeds herhalen, want anders ontdek
ik zoals in het begin het geval is
na het tweede vers, dat het eerste me
weer ontschoten is.
Het voordeel is. dat deze moeizaam
„veroverde" kunstwerkjes bijna zonder
uitzondering tot op de huidige dag in
mijn geheugen gegrift staan. Er zit 'n
stukje van mijn ziel in'gebrand.
|TR IS EEN MAN binnengebracht en
het is uitgelekt, dat hij tot de groep
behoort, waarmee Jan gewerkt heeft.
Hij is nog niet verhoord en het is na
tuurlijk van het allergrootste belang,
dat hij weet. hoe verschillende dingen
venster en niets verstoort de leegte van zich 0ntwfkkeld hebbenOp Te gewone
mijn leven. Ik zou willen gillen om
niet gek te worden.
Plotseling dringt van buiten het ge
luid van stemmen tot mijn cel door.
Een nietszeggend gesprek van een man
en twee vrouwen over het weer en het
eten. Hun stemmen zijn licht en wor
den afgewisseld door heldere lachjes
van de vrouwen.
„Ze hebben iemand in de cel bene
den mij gebracht, geloof ik!" hoorde ik
de man zeggen. „Ik heb daarna niets
meer gehoord. We moeten vanavond
proberen contact te vinden."
Ik klim op mijn stoel en druk mijn
gezicht tegen de kleine opening boven
aan het venster.
„Hallo!" roep ik en nogmaals:
„Hallo!"
Ik moet een paar maal voorzichtig
schreeuwen vóór ze me horen.
„Stil meisjes", zegt de mannenstem,
„ik geloof dat mijn nieuwe buurman
roept. Hallo! Ben jij het beneden?"
„Ja!"
„Ha. fijn. We hebben het juist
over je."
„Zeg, hoe praat jij?" zeg ik. „Ik
breek m'n nek haast."
„Luister. Je raam draait naar bene
den en wordt door een ijzeren stang
vastgehouden. Draai de schroeven er
uit en maak de stang los, dan kan je
het raam helemaal naar beneden klap
pen".
Ik volg zijn aanwijzingen op en be
merk, dat een vorige bewoner de
schroeven al minzaam verwijderd
heeft en dat het raam gemakkelijk
omklapt.
„Klaar?"
„Ja!"
„Fijn, mag ik me even voorstellen,
mijn naam is Jan. Ik zit juist boven je.
Hoe heet jij, ofliever gezegd, hoe
wil je genoemd worden?"
„Noem me maar Robert!"
„Uitstekend. Laat me je nu aan de
meisjes voorstellen. Ze heten Marie en
Hetty."
We praten een poosje. Voor de eer
ste maal sinds mijn arrestatie spreek
ik met onzichtbare mensen. In zekere
zin ben ik teleurgesteld. Het blijkt, dat
de mensen, die binnengebracht wor
den, in het algemeen „nieuwelingen'
zijn en derhalve door Jan zeer zake
lijk naar nieuws uitgevraagd worden.
Ik heb niets interessants mee te delen,
integendeel: ik vraag gretig naar hun
nieuws.
„Boven in je cel is een buis van de
luchtverversing; wanneer je op je stoel
staat, kun je net bij de opening. Van
avond om zeven uur komt het nieuws.
De „dokter" zendt dat regelmatig uit.
Daarna is er een godsdienstoefening
door een katholiek priester, gevolgd
door één voor protestanten. Daarna
praten we weer. De Philipsfabrieken
beginnen direct weer. dus we moeten
afscheid nemen. Tot vanavond!"
Al het ongelofelijke geschiedt zoals
manier wordt er over en weer geroe
pen en Jan is juist op het punt de
man. die als tussenpersoon fungeert het
meest geheime nieuws toe te schreeu
wen. wanneer ik uit het raam kijk en
heel toevallig zie, hoe een SS-Wacht-
meister beneden gehurkt staat te luis
teren.
„Hoor 's!" brult Jan, zich niet bewust
van het gevaar, ,zeg hem...."
„Jan gevaar!" gil ik.
Doodse stilte.
„Zu spat schon. meine Herren. Ich
komme schon 'rauf."
De bestraffing voor ons allemaal is
zoals gebruikelijk: ontzegging van bed,
matras, dekens en alle meubilair, een
behoorlijk pak slaag en veertien dagen
geen warm eten. Dit betekent, dat 'n
stukje brood, ter grootte van twee nor
male sneedjes alles is, wat men per dag
krijgt. Maar het is het waard.
Twee meisjes kregen zes weken Dun-
kelzelle wegens brutaal optreden tegen
de Wachtmeisterin. Ik zal nooit die
Zondag vergeten, toen één van hen
een bloeding kreeg en de andere de ge
hele dag probeerde de aandacht van
de Wachtmeisterin te trekken. Deze
had echter haar vrije dag en was uit
gegaan. De mannen mogen voor de
mannelijke gevangenen beesten ge
weest zijn, maar zij waren niets verge
leken bij wat de vrouwen voor de
vrouweliike gevangenen waren.
Zo is het gevangenisleven. Op een
middag werden er vier en twintig
man binnengebracht. Zij waren door
een Schnellgericht ter dood veroor
deeld in ongeveer een half uur tijds.
Het waren illegale werkers. De dagen
en nachten, die men hen liet wachten,
waren afschuwelijk, hun laatste reis
was afgrijselijk, om gek van te worden.
We konden hen volgen aan de zo
bekende geluiden van die warme zo
meravonden omstreeks half acht: de
celdeuren, het appèl met controle der
geboortenamen, de ijzeren hekken, de
lorrie op het terrein, het gekraak en
toeslaan der houten deuren van de
hoofdingang, het geluid van de loco
motief, langzaam wegstervenddan
de salvo's en tenslotte het langzame,
akelige tak-tak-tak van de nekschoten,
die we telden....
J)AN KOMT DE DAG, waarop ik uit
mijn cel gehaald en naar de SS-
Hauptscharführer, de chef der gevan
genis, gebracht word. Onder bedreiging
word ik gedwongen een rood document
te tekenen, waarop ik alleen maar le
zen kan: „Teilnahme in einer illegalen
Organisation zum Schaden des Gross-
deutschen Reiches". Wat is dat? Teken
ik mijn eigen doodvonnis? Ik word in
onzekerheid gelaten. Anderen trachten
me te troosten. Schutzhaftbefehl be
tekent, dat je van de gevangenis naar
het kamp overgebracht wordt, zeggen
ze. Ik heb geluk, want het leven in
het kamp is veel beter. Je wordt uit
werken gestuurd en krijgt een dubbele
hoeveelheid eten. Je mag ook pakjes
van huis ontvangen. Van alle kanten
stromen nog steeds optimistische be
richten mijn cel binnen, wanneer de
wacht al binnenkomt om te zeggen, dat
ik me moet aankleden. Transport! Ik
voel me opgelucht bij de gedachte dit
lijkenhuis te kunnen verlaten, maar
tegelijkertijd voel ik angst voor wat
komen gaat.
Door het raam neem ik afscheid van
Jan. Hetty en Marie en juist wanneer
ik klaar ben komt het gevaar-signaal:
Jan heeft bezoekers! Kort daarop
deelt hij mee, dat ook hij vertrekt en
ik geloof, dat we ons beiden opgelucht
voelen nu we tenminste één man in
het transport kennen, zij het ook
slechts van stem.
Vóór de gevangenis staat een groep
van ongeveer vijftien man te wachten.
Een zeer gemengd gezelschap: een hoog
marine-officier, twee officieren van 't
voormalige leger, een professor en
daartussen arbeiders en andere man
nen. Er wordt wat geschreeuwd naar
„de twee van boven" en ik wacht
nieuwsgierig hoe Jan er zal uitzien.
Wanneer de twee verschijnen, kan ik
hem er direct uit halen. Een lange, ma
gere man, meer dan één meter tachtig,
licht voorovergebogen, een scherpe
neus. een hoekige kin en korte zwarte
haren. Hij is acht en twintig jaar, zo
heeft hij me verteld, maar zoals bij de
meeste gevangenen hebben honger en
zorgen zijn trekken verscherpt, zodat
hij er veel ouder uitziet. Weldra kom
ik met hem in contact en we spelen
het klaar aan elkaar geboeid te wor
den. Zo marcheren we het gevangenis
terrein af. Waarheen? Niemand weet
het.
Groentenexport naar Duitsland
Volgens de afgesloten handelsover
eenkomsten met Bizonia mocht de Ne
derlandse tuinbouw 200.000 ton groen
ten naar Duitsland zenden. Naar de
voorzitter van het centraal bureau voor
de tuinbouwveilingen in Nederland
meedeelde zijn thans 140.000 ton van de
200.000 geleverd. Het daarvoor toege
kende bedrag is 10.000.000 dollar. 7 mil-
lioen dollar is daarvan accreditief ver
klaard, waarvan 3.500.000 verrekend. In
een aanvullend handelsverdrag met Bi
zonia is nogmaals 3 millioen dollar be
schikbaar gesteld voor levering van
groenten.
Te dikke olie in motor of versnellings
bak is om verschillende redenen sterk
af te raden. En 'n motor voelt zich
pas behaaglijk, als hij warm is. Rij
den met een te koude motor
doe dat NOOIT!
41
door F. Coppersmith
Bouquet begeleidde het meisje tot
aan de deur. Daar wenkte hij een lui
tenant die hij opdracht gaf het meisje
naar haar onderkomen te brengen. De
officier salueerde en ging Claire voor
ruimte voor haar te maken. Weer
voelde zij die dodelijke vermoeidheid.
Zij wilde de officier, die haar voor-
Cing, vragen haar te steunen. Wanke-
tend zocht zij steun tegen de muur.
Bven nog zag zij alles in het rond
draaien, toen werd het haar zwar
voor de ogen. Zij voelde zich vallen,
steeds dieper vallen en slaakte een
zachte kreet. Daarna wist zij niets
"teer. Zij bemerkte niet. dat de luite-
hant, die haar zwakke kreet om hulp
had ontvangen, nog juist op tijd aan
haar zijde was om haar voor een lelij
83. Ja, Pim, Pam en Pom zijn het
eens geworden over de manier, waar
op ze het geld besteden willen. Ze wil
len namelijk een autootje kopen. Al
tijd hebben ze al met verlangende
blikken langs de winkel van Vossema
gelopen, maar vandaag zullen ze er
niet voorbijgaan!
Nee, vandaag zullen ze de winkel
binnenstappen. Wat zal meneer Vosse
ma opkijken.
ke val te behoeden. Zij merkte ook
niets van de opwinding in de com
mandopost toen de luitenant haar voor
zichtig naar binnen droeg, noch dat een
militaire arts zich lange tijd met haar
bezig hield. En ook overste Bouquet,
die zich vol zorg voor zijn landgenote
toonde, zag zij niet meer.
Nathniël Collin stond voor op de
veerboot toen deze bij de kleine aan
legsteiger van Charleston aanlegde.
Uit de verte had hij de gepensionneer-
de kapitein, zijn vriend Dicey, reeds
zien wachten. De oud-officier leunde
op een stok en zette een verheugd ge
zicht, toen hij Collin aan land zag
stappen.
.Dat heb ik goed berekend'zei hij
met zijn diepe basstem, „ik dacht wel
dat u met deze boot zou komen. Het
meisje verlangt er naar u te zien. voor
al nu zij de weg naar algehele beter
schap heeft ingeslagen".
Dicey sloeg een smal pad in, dat de
twee mannen - naar hij verzekerde -
veel sneller naar de plaats van be-
stemming zou voeren. „Daarom heb ik
u afgehaald!" zeide Dicey.
Erg vriendelijk", antwoordde Collin,
ik hoop alleen maar. dat ik uw vrouw
SUMNER WELLES BEWUSTELOOS
AANGETROFFEN.
De voormalige Amerikaanse minister
van buitenlandse zaken Sumner Welles
is gisteren nabij zijn woning bewuste
loos aangetroffen. Hij werd naar een
ziekenhuis te Washington overgebracht,
In het ziekenhuis meent men, dat Sum
ner Welles tengevolge van een hart-
eandoening is neergevallen. Hij werd
pas na een afwezigheid van acht uur
gevonden. Zijn tenen waren bevroren
zodat misschien tot afzetting moet wor
den overgegaan. De toestand van Sum
ner Welles baart zorgen.
ELLENDE IN ASSAHAN.
Uit militaire bronnen wordt betref
fende de actie in Assahan vernomen,
dat, naarmate de zuiveringsactie vor
dert, steeds duidelijker is, in welke el
lende de bevolking sinds geruime tijd
verkeerde. Vooral de Javaanse bevol
kingsgroep, waarvan een groot deel
vroeger op de ondernemingen werkte,
heeft bittere armoede gekend. De be
volking moest het leger zowel als de
rondzwervende benden onderhouden.
Vooral de rijstoogst moest steeds wor
den afgestaan en aangezien rijst het
voornaamste ruilmiddel was, werd het
leven der bevolking vrijwel onmogelijk
gemaakt.
84. Nu, dat hebben ze goed geraden.
De heer Vossema weet niet zo gauw
hoe hij het heeft, als drie kleine hond
jes zijn winkel komen binnenstappen
en parmantig om een auto vragen.
„Hebben jullie wel geld bij je?"
vraagt hij meer plagend dan beleefd.
„En of", roept Pim. „Genoeg om een
auto te kopen. We hebben duizend
gulden bij ons".
Bij deze woorden wordt de heer
Vossema eensklaps heel beleefd.
en u geen overlast aan doe
„Overlast" was het spontane ant
woord, „u had m'n vrouw en mij geen
grotere vreugde kunnen bereiden. Ook
zonder de dubbele aanbeveling hadden
wij onze gast maar al te graag in huis
genomen. Overigens een merkwaardig
toeval dat u zowel als overste Bouquet
aan ons gedacht hebt. Hij is 'n oude
vriend van mij!"
,Hebt u iets van de overste gehoord?"
vroeg Collin.
„Niet direct, want hij was niet lan
ger dan een week in Boston. Toen is
hij onmiddellijk weer naar het Westen
gegaan, omdat de Indianen aan de
kust nog niet tot onderwerping zijn
gebracht!"
Dicey zuchtte.
„Vindt u dat jammer?" vroeg Collin.
„Neen maar ik betreur het wel, dat
ik niet met Bouquet mee kan door die
ischias. Ik ben geen half mens meer!"
„En hoe is het met uw gast?"
„O, uitstekend. De dokter we
hebben Crawford en die heeft een goe
de naam kwam eerst elke dag.
Dat is nu niet meer nodig. Hij ver
schijnt nu om de drie dagen, maar al
leen om een praatje te maken. Bedank,
HERHAALDE DWANGPOSITIE.
Een gewone dwangpositie komt in de
practijk nog wel eens voor, zij het ook
niet zo vaak. Een herhaalde dwangpo
sitie treft men zeer zelden aan. Het
heden te bespreken spel kwam niette
min in de practijk voor en 't lijkt mij
de moeite waard om dit aan de verge
telheid te ontrukken.
Noord:
Schoppen: a, b, 10, 7
Harten: v, 10, 8, 4, 3
Ruiten: a, 3
Klaveren: h, 6.
West Oost
S. 9,8,5,3,2 S. h, v, 6
H. 2 H. h, v, 6
R. 10,9,7,5,2 R. 6, 4
K. 8,7 K. b, 10,5,4
Zuid:
Schoppen: 4
Harten: a, b, 7
Ruiten: h, v, b, 8
Klaveren: a, v, 9, 3, 2
Z speelt 7 SA. gedoubleerd door O.
W kwam met Sch. uit, hetgeen Oost
zeer goed te pas kwam.
Z nam Sch. a, waarna hij H. 10 v. tafel
speelde, die voor N bleef. Hierna ver
volgde Z met een kleine H. Z maakte
eerst H. b en toen H. a.
Z incasseerde vervolgens zijn vierR.
Na drie keer R. was de situatie aldus:
Schoppen: b, 10
Harten: v, 8.
Ruiten:
Klaveren: h, 6
S. h.
S. 5,3
H.
R. 7,5
K. 8,7
H. h.
R.
K. b, 10, 5,4
Schoppen:
Harten:
Ruiten: h
Klaveren: a, v, 9, 3, 2
Z speelt nu R. h en gooit op tafel
Sch. 10 bij. Wat moet O doen? Als hij
KI. bij gooit, is de rest voor Z. Even
zo als hij H. h offert. Het beste is nog
Sch. h bij te gooien. De tafel wordt nu
aan slag gebracht met KI. h. Sch. b is
nu de tweede dwangkaart. O moet of
H. h of een KI. weggooien, de rest is
steeds voor Z. N.
Mr. E. C. GOUDSMIT
WEDEROM DOODSTRAFFEN
VOOR LEDEN COLONNE
HENNEICKE.
Wederom heeft het Amsterdamse bij
zonder gerechtshof de doodstraf uitge
sproken over twee leden van de colonne
Henneicke die zich zoals bekend op
grote schaal heeft bezig gehouden met
het arresteren van Joden. Vrijdagoch
tend werd deze zwaarste straf opgelegd
aan J. W. Zwager en J. Cassee. Met de
ze uitspraken zijn tot op heden 15 le
den der colonne Henneicke tot de
doodstraf veroordeeld.
„Dispereert niet", Twintig
eeuwen historie van de Neder
landen door A. en H. Algra
(deel XII). Uitg. T. Wever,
Franeker.
Met veel genoegen hebben wij dit
twaalfde deel van Algra's historie gele
zen. Het behandelt de geschiedenis van
de West-Indische delen van ons Rijk,
o.a. de oprichting en organisatie van
de West-Indische Compagnie, de grote
betekenis die de verovering van de
Zilvervloot voor ons land heeft gehad,
het tijdperk van de particuliere kolo
niën, de kruidenierspolitiek van onze
toenmalige regering waardoor onze ko
loniën in Brazilië verloren gingen, de
geschiedenis van Suriname en Cura-
gao, de invloed die Nederlanders heb
ben gehad in Amerika. Zweden, Dene
marken en Duitsland. En aan het slot
krijgen we nog een beknopt overzicht
van de geschiedenis van Zuid-Afrika.
Dit 177 bladzijden tellende boek heeft
een rijke inhoud. Alles is op zeer aan
trekkelijke wijze beschreven. Beknopt
en toch helder en boeiend. Maar ook
objectief, wetenschappelijk volkomen
verantwoord, en getuigend van grote
kennis der historie.
Joh. H. C. Aal: Vliegtuigparade.
Uitg. Wijt, Rotterdam.
Op deskundige doch niettemin popu
laire wijze geeft de schrijver een over
zicht van de velerlei vreemdsoortige
vliegtuigen, die sinds 1940 hun intrede
hebben gedaan in de dereld der avia
tiek. Zijn beschrijving is dermate
boeiend en de illustraties zijn zo fraai,
dat ook de meest volslagen leek dit
boek met graagte zal lezen. Het leidt
ons binnen in de altijd ietwat romanti
sche sfeer van uitvinders en construc
teurs, in de wereld van een der meest
geprononceerde kanten onzer moderne,
vertechniseerde samenleving.
De uitgevers gaven dit werk een zeer
fraaie uitvoering.
dat hij ook een beetje verliefd is
Claire".
„En wat is zijn oordeel? Neen, niet
over Claire als onderwerp voor een
verliefd man, maar als dokter?"
„Zijn oordeel is zeer gunstig. Claire
was volledig uitgeput en eerst was hij
bang voor haar hart. Maar achteraf
bleek die angst ongegrond. Uitputting:
niets anders. Dat is trouwens geen
wonder. Zo'n jong meisje en dan in
zulke avonturen gewikkeld. Waarom
beeft iemand dat goed kunnen vin
den?" i'
Collin trok een gezicht, waarop dui
delijk te lezen viel dat hij zich mede
schuldig voelde: „Ik was niet energiek
genoeg!" zei hij toen ronduit.
„Eigenlijk moest ik voor straf nooit
weer een partiitje whist met u spelen
't Was werkelijk onverantwoordelijk!"
„Zeg eens eerlijk, m'neer Dicey. ge
looft u oprecht dat u deze jongedame
kan beletten iets te doen wat zij zich
in het hoofd heeft gezet?"
Dicey keek Collin verbaasd aan.
„Neen", aarzelde hij toen, „eerlijk
gezegd geloof ik dat niet!"
..Ziet u, daartoe moet men....!"
„Dertig jaar jonger zijn dan wü".
AUSTRALISCH GELD VOOR
ENGELAND.
Australië heeft Groot-Brittannië 8
millioen pond sterling geschonken. Dit
is, zo verzekert men, het eerste con
crete resultaat van de conferentie der
premiers der dominions, die in October
te Londen werd gehouden.
TOTALISATORWET AFGEKONDIGD.
In het Vrijdag verschenen staatsblad
no. 514 is afgekondigd de wet van 25
November tot wederinvoering van de
totalisator. Krachtens de wet algemene
Depalingen ten aanzien van de wetge
ving treedt bovenstaande wet in wer
king op de 20ste dag na de afkondiging.
(Buiten verantwoordelijkheid van de
Redactie).
BEELDROMANS
Tja, mijnheer Grasveld, prettig vind
ik het dat ook U vindt, dat ik de spij
ker op zijn kop sla, al is het dan mis
schien op een kopspijker en niet op een
draadnagel.
Als ik het over beeldromans had,
dan weet ook U, dat ik het niet over
beeldromans heb, met als „onderwerp"
„Roodkapje" of de Gelaarsde Kat".
Formeel zij hier toegegeven, dat de
verkeerde kop werd geraakt. Waar het
om gaat, weten we! De behandelde
kwestie ging in de Tweede Kamer in
derdaad over prikkellectuur en daar
horen ook „mijn beeldromans" toe. Te
gen dit kwaad treedt de regering m.i.
te slap op. Zachte dokters maken nog
altijd stinkende wonden. Toegegeven,
dat de regering momenteel belangrij
ker zaken te regelen heeft.
Persvrijheid! Natuurlijk heb ik hier
aan gedacht. Er zjjn echter grenzen. En
worden deze grenzen overschreden, dan
past verweer. Er is een vrijheid, waar
aan men te gronde gaat.
Hoorn. S. HIEMSTRA.
maakte Dicey de zin af, „ik kan er
niet bij, dat dit meisje nog niet ver
loofd is! Waarom zit zij zo vaak in
gepeinzen? Ik heb eerst de oorzaak van
haar gepieker gezocht in haar ziekte.
Maar dat was verkeerd. Natuurlijk,
dacht ik toen, zij heeft haar vader
verloren. Maar bij jonge mensen gaat
het verdriet over een dergelijk ver
lies spoedig weer over in herinnerin
gen. Neen, neen, er ontbreekt haar
iets en dat kunnen wij, oude wrakken
haar.
„Tut, tut, t\jt", zei Collin.
„Nou ja. een oud wrak en een oude
manDie kunnen haar het gemis
van een verloofde niet vergoeden. De
beide oudjes, die ik op uw aanbeve
ling in dienst heb genomen, pro
beren ook tevergeefs haar gedachten
af te leiden. De vrouw bemoedert haar
en de man doet ook wat hij kan. Maar
dit meisje moet trouwen en liefst met
een behoorlijke vent, een man!"
„Windt U zich niet op, m'neer Di
cey", antwoordde Collin, „zij heeft
iemand!"
De oud-officier keek Collin met
grote ogen aan.
„Schrikt u daarvan?" vroeg Collin
Hart ging weer kloppen!
Een chirurg uit Syracuse heeft
door hart-massage een negenjarig
meisje, dat hij geopereerd had,
het leven gered De chirurg stel
de na afloop van de operatie vast,
dat het hart van het kind was stil
blijven staan en inspuitingen ble
ven zonder gevolg. De arts begon
toen het hart te masseren en na
15 minuten stelde hij een zwakke
polsslag vast. Een paar minuten
later was het kind buiten gevaar.
Dank zij de zorgen, welke gedu
rende 5 uren werden toegepast,
herwon het kind het gezicht en
kwam er opnieuw leven in de
verlamde ledematen. Als gevolg
van de schijndood was het kind
n.l. blind en lam geworden
AMSTERDAM—ZWALUWEN l—l
ROTTERDAM—ZWALUWEN 2—1
H.F.C.—OUD-INTERNATIONALS
De kantonrechter te Rotterdam heeft
uitspraak gedaan in de „voetbalpool-
affaires". De drie hoofdverdachten in
deze zaken: W. Goes (Zetterspool)M.
Huysman (Strangpool) en M. A. van
der Ark (Pari Mutuel-pool) werden
resp. veroordeeld tot 5 maanden hech
tenis (waarvan 3K maand voorw.),
vijf maanden hechtenis (waarvan drie
maanden voorw.) en vier maanden
hechtenis (waarvan 'n maand voorw.),
alle met een proeftijd van twee jaar.
De hoogste boete n.1. 4000 viel de aan
legger in de Pari Mutuelpool, Mole
naar, ten deel, terwijl de laagste boete
25 bedroeg.
In de overweging van het vonnis
wordt om. gezegd: „De deelnemer heeft
geen overwegende invloed op de vast
stelling, welke der spelende clubs win
naars zullen zijn, zulks noch door een
zorgvuldig overwogen systeem van in
vulling van de aandeel-formulieren
noch door kennis van de speelsterkte
der verschillende clubs noch door een
combinatie van bedoelde invulling en
kennis der speelsterkte.
De Engelse League
De resultaten van de Vrijdag ge
speelde wedstrijden voor de eerste di
visie van de Engelse League, zijn:
ArsenalDerby County 33
Eirmingham City
New Castle United 20
BlackpoolHuddersfield Town 00
BurnleyStoke City 1—3
Charlton Athletic
Preston Northend 00
ChelseaPortsmouth 12
EvertonManchester City 00
Manchester UnitedLiverpool 0—0
Sheffield UnitedBolt. Wanderers ,11
SunderlandMiddlesbrough 10
Wolverhampton Wanderers
Aston Villa 40
Tegen ruwe, rode en gesprongen
huid van handen en gelaat, schrale
lippen, winterhanden en winter-
voeten: PUROL
jvie-
Dbill
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,20 Edith
Plaf zlngt 6,30 Voor de Strijdkrachten
7,00 Veilig verkeer 7,30 Op vieug'len
van muziek 7,45 De heer H M Velders
8,05 Reportage 8,15 Promenade-orkest
8,50 De Ducdalf 9,10 Reportage
9,30 De nieuwe notenkraker 10,00 Johan
Jong (orgel) 10,15 Reportage 11,15
Dansmuziek
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
orr. 7, 8 en li uur NCRV: 6,15 Sport-
rubriek 6,30 Met band en plaat voor U
paraat 7,15 Onder de NCRV-leeslamp
7 30 „Wat brengt het Marshall-plan?"
8,05 Programma-proloog 8,15 Een wln-
terprogramma 8,40 Het huls op de Muur
(hoorspel) 9.30 „Vrij en blij" 10,00
Hollands Strijkorkest 10,45 Avondover
denking 11,15 Avondconcert
VOOR DINSDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1. 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Ochtendvaria 9,30 „Aubade" 1,20 Me-
trupole-orkest 2,30 Radio-matinée
The Skymasters 6,15 Tom Erich
Voor de Strijdkrachten 7,00 XobU
Kwint 7,lo Achter het voetlicht 7,25
Het Amsterdams-trio 7,45 Niwin-klan-
ken 7,50 Rubriek van de Wederopbouw
8,05 Echo van de dag 8,15 Avro-
operette-theater 9,35 Bijnamen in de
Kamermuziek 11,15 Gramofoonmuziek
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
Om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: »,1S
Pluk de dag 11,40 De notenkraker
suite 12,03 Amusements-orkest 6,10
Sportpraatje 6,20 Metro Goldwin May er-
orkest 6,30 Dit is leven 6,45 Spaanse
volksliederen 7.15 Muziek 7,30 „Die
lletghesellen" 7,45 Cole Porter songs
8.05 De gewone man 8,12 Gijsbrecht van
Aemstel 10,37 Actualiteiten 10,45
Avondgebed 11,15 Gramofoonplaten
lachend, „dat zal ik uw vrouw
vertellen!"
„Voor mijn part", bromde Dicey,
„wie is de gelukkige? Een behoorlijke
vent?"
„Geen fiauw idee van!" was het ant
woord „hij woont in Amsterdam en
studeert in de wijsbegeerte".
„Hij is al candidaat", vulde Collin
aan, „juffrouw Murner heeft hem le
ren kennen toen zij zich in Amsterdam
inscheepte. Het is een rare geschiede
nis, want hij is familie van de reder,
op wiens schip het meisje met haar
landgenoten hierheen is gekomen. U
kent de geschiedenis natuurlijk! Die
reder is een van die slavenjagers....
maar och, u kent hun practijken!"
„En haar verloofde?"
„Heeft misschien geen flauw ver
moeden van deze dingen. Ik denk, dat
ze op hem wacht!"
„Waarom komt hij dan niet?" riep
Dicey.
„Als u zwijgen kunt, wil ik u wel
zeggen, dat hij nooit komt. Als hij een
greintje fut had, was hij toch al lang
gekomen?"
(Wordt vervolgd)