De Wereld dir
De Rally van Monie Carlo - 10 jaar geleden
Met Kees Kruit dwars door bevroren Europa
KOi*
Pyama voor kind van 10 jaar
Voor een T.B.C.-vrije veestapel
in Nederland
AKKERTJES
Herinnering aan
stof, pech
sneeuw en
glorie
en
ijs,
nauaaoaa
Bestrijding van dag tot dag noodzakelijk
rillerig
lusteloos
Probeer dai eens, Mevrouw I
Recepten van Kers
de radio-kookleraar
Waar we op moeten letten
nE CORPULENTE, de magere, de kleine en de grote vrouwen, zitten dikwijls
mét haar figuur èn wat haar kleding betreft, met de handen in het haar.
Ze willen zo graag goed gekleed gaan en het lukt maar niet. Telkens wanneer
de mode weer niet grote of kleine veranderingen op de proppen komt, vragen
zij zich af: Kan ik dat wel dragen? Het is nu eenmaal zo, dat het nieuwe veel
aantrekkelijker is dan het oude en als dit ergens
geldt, dan is het wel op het gebied van de mode. Het
verlangen om „mee te doen" speelt een vrouio helaas
vaak parten.
0
JO BEGON HET: op een goeie dag, ln
December '38, vroegen twee kran-
tendirecteuren, de heren Koning en
(wijlen) Trapman, mU of Ik er iets
voor voelde, ln gezelschap van een be
kend coureur uit Schagen, een zekere
Kees Kruit, de Rally Monte Carlo te
rijden. Het zou wel aardig voor de le
zers zijn, en zo. Als ik er Iets voor
voelde zou 17 Januari gestart worden
met een Flat 570 cc. Eerst van Den
Helder even naar Tallin, de hoofdstad
van Estland, aan de Golf van Riga
(pak Weg 2500 kilometer)). Daarna
van Tallin naar Monte Carló, 3792 ki
lometer, die binnen vier dagen dien
den te worden gereden. Daarna moes
ten we maar zien dat we weer thuis
kwamen.
Ik had er niets op tegen, ofschoon Ik
een Rally geen steek afwist, ofschoon
ik van autotechniek slechts een
bar mager beetje kaas had gegeten en
lk me niet realiseerde dat driekwart
van Europa onder sneeuW en (js lag.
Ik zei ja, en dat ene woordje had
machtige gevolgen.
JUUUUÜUUr
WE REDEN DE RALLY. Kees Kruit,
snelheidskanon en coureur uit Scha
gen, zat aan het roer en dreef het klei
ne groene wagentje van de barre
sneeuwsteppen der Baltischê landen
naar de milde stranden van de Cóte
d'Azur. Van de poolwinter naar de
eeuwige lente. In vier dagen. Daarvóór
had zich inmiddels reeds iets afge
speeld met nachtelijke tochten door de
steppen van Oost-Pruisen, over de ein
deloze wegen van Polen en Litauen. Ik
wist al wat het zeggen wilde drie da
gen en twee nachten achtereen in een
poppenhuiscabinetje te zitten en ik
had geleerd wat tintelende vingers wa
ren en kou we bonen. Mogen wij zwij
gen!
De race zélf was groots en van een
machtige allure. Ik zie nog die kara
vaan starten in Tallinn. Hét was bijna
middernacht en het vroor dat 't kraak
te. Ik Was ziek van de zenuwen omdat
we helemaal achteraan zaten. Natuur
lijk kwamen we achteraan, want onze
wagen, Fiat G 32991, en no. 107 in volg
orde, was niet alleen de kleinste maar
zelfs de èllerkleinste. Hij stond letter
lijk in de schaduw van de grandioze
Lincoln Zephyrs, de Lancia's, de Cadil-
lacs, dé Hispano's, Suiza's en dergelijke
vorstelijke „super-sleeën". Wij zaten
gepropt in die kleine grofene Fiat, die
men „de luis" noemde en waarvan en
kele Rally-rijders steeds weèr terstond
vroegen: Doen jullie nou heus mèe?
Dacht je écht met die vlo in Monte
Carlo te komen?"
Ja, dat dachten we. En dat deden we
omdat we nogal jong waren en de pest
in kregen dat we in de maling werden
gerjomen.
Tóen knalde het startschot, hard en
dróóg' in de ijzige kou van de vries-
nacht en We stoven de wildernis van
sneeuw én ijs in. Koérs: Montë Carlo.
VIÈR DAGEN, die tot de mooiste van
m'n leven behoren. We jakkerden
er vandoor en Kees Kruit had 't gas-
StUDIE VÖOR DIPLOMA'S
Vraag, alvorens mondelinge of schrifte
lijke cursus te volgen naar de mogelijk
heden en resultaten van onze schriftelijke
privé-opleidingen
Boekhouden -• Talen - Middenstandsdlpl
M.B.A. - H.B.S. - M.U.L.O.
DA Dril A IMCT MAURIT5WEG 29
rAKl/LA 111)1. rotterdam
Erkend door Inspectie schriftfel. onderwijs.
□mooactj
yAN 24 tot 30 januari a.s. vindt de 19e Rally Monte Carlo plaats en
voor het eerst sinds 10 jaren zullen auto's uit alle delen der Wereld
zich weer inspannen in deze beroemde internationale sterrit elkaar de
loef af te steken, om de zo fel begeerde trophee te bemachtigen.
Tien jaar geleden.... toen werd de laatste, de 18e, Rally gereden en
Noord-Holland zal zich ongetwijfeld nog herinneren, dat de race toen
wèfd medegemaakt door de békende éOUréur Kees Kruit uit Schagèn,
terwijl Anthony van Kampen, in die dagen als journalist in Den Helder
Werkzaam, als reporter Vh de kleine Fiat meereed.
De Uitreis, de race en dé terugtocht werdén een groots avontuur, dat
wekenlang de gemoederen in deze provincie bezighield. In dit artikel
haalt ónze médewerker énkele hènnnèringën óp aan dié onvergetelijke
dagen, toen Noórd-Holland zich avond aan avond in spahning afvroeg:
zouden ze het halen
pedaal zb ver ingedrukt dat ér geen
tiende millimeter meer bij kon. Ik denk
dat de Rally-wagen no. 107 iets gehad
moet hebben van een mol die ih de
sneeuw vlucht of een pöolhaas, die de
benen neemt vooi een ijsbeer, althans
zoiets. Soms ploften we tot aan het dak
in een heuvel stuifsneeuw. We groeven
ons uit met de twee sneeuwschoppen.
Dat was héél sportief én ontnuchterend
koel.
We gleden en glibberden van Est
land naar Letland, dan van Letland
naar Litauen, toen van Litauen naar
Polen en voorts naar Oost-Pruisen,
Duitsland, een paar vierkante meter
Nederland (bij Venlo: inladen van ge
braden haantjes, taartjes, sigaretten
knakworstjes, brieven, allemaal ge
stuurd doör mee-levende middenstan
ders en voor onze jongens". M'n moe
der stuurde twee extra borstrokken,
zich niet realiserende dat ik zonder
deze apparaten toch al bijna uit de
helft van het kabouter-cabinetje puil
de....) En we werden geïnterviewd!
Toen: Belgie en Frankrijk. Intussen
waren wé al bovehöp êèii Poolse slee
gereden waarvan het paard amok
maakte toen het dè groene demon, met
brullende eri tierende knalpot, ratelen
de sneeuwkettingen en giërende ban
den, zag naderen. Een band sprong aan
flarden van een der wielen maar Kees
Kruit klaarde hét zaakje. Van dat ogen
blik af wist ik dat hij een groot man
was.
In België begon de via dolorosa. We
zakten af, kregen een hagelbui van
strafpunten en er kwam een ogenblik
dat een Belgische autorijder ons, na een
afgegeven SÖS, op sleep nam naar een
garage in Brussel. Ik geloof dat ik tra
nen gestort heb. Niet van verdriet maar
van nijd. Kees Kruit sliep. Een uur en
een kwartier. Dit was de ure van Ca-
nossa.... de vernedering. We reden
doör. Dwars door Frankrijk, door alle
dorpen en stadjes dié de namen dragen
die meh al eeuwen leest op de etiketten
van wijnflessen. We zagen er. na de
derde dag, beestachtig uit. We stonken
van olie en slechte benzine en hadden
baarden als zeerovers. De staat van
moeheid is met geen enkele pen té be
schrijven, we reden in een soort trance,
of eerlijker gezegd: hij reed. Ik hield
de kaart bij, zoals dat heetEinde
lijk verdwenen dé sneeuw en het ijs.
Er kWam weer zon én we deden enke
le der hemden en truien uit.
Toen kwam de laatste ruk: dwars
door de Alpen die midden Frankrijk
van de Riviêre sbhéiden. Vierhonderd
kilometer door bërgpassen' en over de
toppen. Haarspeldbocht na haarspeld
bocht. Om de vijf séconden dacht ik
tegen een berghelling op te zwaaien of
□□□□□Dan
in een honderden meters diep ravijn te
verzeilen. Soms scheelde het werkelijk
niét meer dan eeh enkele decimèter en
in die uren leerde ik de grondbeginse
len van het Fatalisme aanvaarden.
XXX
QP DE EEN of andere manier haal
den we Monte Carlo, en de eer
sten die ons zagen dachten dat het ge
zichtsbedrog was. Maar het was werke-
kelijk No. 107, de luis en de vlo. Hij zag
er nogal gehavend uit, er was niet Veel
groene verf meer over en de beide in
zittende maakten niet de indruk van
salon-jonkers. Ik was viès van mezelf.
De uren die daarna kwamen zijn al
tijd een beetje nevelig voor me geble
ven. Het heeft iets te makën met het
hopeloos deftige Bristol-Majestic Hotel
in Monte Carlo, midden tussen de an-
nanas- én sihaasappelboompjes. Met een
lauw bad in een blauwbetegelde bad
kamer, met 36 uur aan één stuk slapen
én daarna als „heer" (eindelijk dan
weer héér...) Mohte Caï-lo in. En als ras
echte provinciaal linea recta naar het
Casino, om eindelijk .dan toch eens ,,de
Bank" te zien, de roulette, de croupiers
en de tuinen, „waarin-mannen-die-
alles-verloren-Zich-voor-de-kop-schie-
teft" zoals we dat lezen in de romans
van E- Philips Oppenheim, Prince of
storysellers.
Hét werden mooie dagen, die tegen
het sneeuw- en ijsoffer ruimschoots op
wogen. Heel de Cote d'Azur scheen
voor ons, Rally-rijders, open te staan.
Overal mochten we gratis in, maar de
consumpties moesten we betalen (1
glaasje pils: f 1.50 en de rest navenant).
Galadiners in de International Sporting
Club, Grand Bal du Rally bij de So-
ciété des Bains de Mer, en dan, o kos
telijk moment in mijn levèn, dat ivöór-
kartonnen kaartje, met gouden kroon
tje, waarop geschreven stond: „Le Prin
ce de Monaco vous prie de vouloir bien
assister k la Réception otganisië, iu
Jardin Exotique, en 1'Honneur desCon-
currents de XVltlIe Rally Automobile
de Monte Carlo". Eén kaartje voor
Kruit én een voor mij! Men groeit, in
de momenten dat men zulke kaartjes
op zijn tafel vindt....
XXX
j^RUIT BLEEF ónder dat alles nogal
nuchter, even nuchter als ortder
z'n glaasje appelsap en cldër. En hij
vond het na een week weiletjes éfi wé
zijn maar terug gegaan, naar huis. Ook
al ómdat we angstig krap in de francs
gingen zitten.
Het werd een schone rit terug. Langs
de Franse en Italiaanse Rivièra. dwars
dóór Zuid-Italië, Noord-Italië. Zwitser
land, Zuid en midden-Duitsland en
tóen: Holland!
We waren er weer: in Arnhem de
eerste uitsmijter met ham. een eitje,
vaderlandse slijk en modder en regen,
regen, regen.
De intocht in Noord-Holland was
aandoenlijk: in de dorpen stonden dè
schoolkinderen op d'r Zondags langs de
weg en bejubelden Kruit. In dè over
geschilderde Fiat stapelden de sigaret
ten zich op, brevetten en gédichten. Het
was heerlijk en spontaan.
Nog later moesten we klinken met
volle glazen en ook dat was prettig
en opwekkend.
Het was alles even genoeglijk en
feestelijk, behalvë het moment dat ik
de declaraties indiende bij de organi
satoren. Men vond dat we nogal gepe
perd declareerden, een zienswijze die
wij niet deelden
Daarna gingen we uit èlkaar. Kees
weer aan z'n gewone werk in de gara
ge, én zich onttrëkkend aan iedere hul
de. We zeiden tegen elkaar dat we het
't volgend jaar nog eens zóïiden doen.
Maar dat volgend jaar was het oorlog
en toen die oorlóg voorbij was viel ér
een IJzeren Gordijn dat Europa in
twee stukken hakte.
Er gingen 10 jaren voorbij en zo
werd het Januari 1949. Nu, van 24 tot
30 Januari, wordt de 19e Rally verre
den. Ik zal de verslagen ih de krant
lezen en ik weet zeker dat er menig
moment van weemoed zal zijn ómdat
die anderen er bij zijn en wij niét....
ANTHONY VAN KAMPEN.
Neem U toch ih acht bij de
eerste verschijnselenBestrijdt dadelijk die
opkomende griep! Neem één of twee,
AKKERTJES'en ga vroeg naar bed!(
helpen direct
Effectieve bestrijding kost een
millioéh per jaar
Ohder vooorzitterschap van de heer
tl. K. koster kwam vrijdagmiddag de
Stichting „Provinciale Gezondheids
dienst voor Diereh ih Noord-Holland"
m algemene vergadering te Alkmaar
bijeen. De nadruk op deze bijeenkomst
viel op het al of niet noodzakelijk zijn
van de thc-bestrijding bü het vee,
waarvoor van de boeren een hogere fi
nanciële bijdrage wérd gevraagd.
Ovèr het boekjaar Mei 1947Mei 1948
Is èèh nadelig saldo ontstaan ten ge
volge van hét feit, dat het aantal ge
slachte open lijders aan tbc, niet 440
maar 561 was geworden en de kosten
dus f 6440 stegen. De bijdrage van te
veehouders in de exploitatiekosten van
de Gezondheidsdienst zal noodzakelijk
moeten Worden verhoogd vah 70 cént
cp 80 cent per onderzocht rund. Daar
naast meende het bestuur, dat het in
belang der boeren noodzakelijk is, het
opruimen van de reagéerders te blijven
stimuleren door het toekennen van de
bekende premie van f 40 of f 20 per
opgeruimd reageérder. Ten einde dit te
kunnen bekostigen, zal een extra Ver
hoging in de bijdrage van 20 cent per
rund gevraagd moetèn worden. Öe bij
drage van de veehouders wordt dah ih
totaal f 1 per rund. De fondsen Waarüit
daartoe nodige gelden eerst werden ge
put zijn opgesoupeerd.
De reacties op dit bestuursvoorstel
uil de vergadering warén zeer verschil
lend. De heer Hoornsman merkte op
dat tbc vrij vee niet alleen in het be
lang is van de boer, maar van degehcie
natie. Hij meende, dat niet alleen de
boer, maar ook de staat een deel van
d-; stijgende kósten zal moeten dragen.
Deze kosten künhen misschien iéts wor
den verminderd door insluitingen bij
het onderzoek naar reageerders behal/a
door de veeartsen te doengeschieden
dcor daartoe aangewezen personen oh-
der toezicht van de veearts. (Dê secre
taris de heer P. Koster Jzn. deelde later
mede, dat reeds een ciommissie van
onderzoek in deze zaak is gevormd,
waarin voor deze provincie de heer D.
Rempt zitting heeft). Ook dë afgevaar
digde van 's Graveland drong aan op
regeringssteun. Amsterdam verklaarde
zich tegen de voorgestelde verhoging,
evenals Opmeer.
Doch zeker niet de gehele vergade
ring zag de zaak zo. De heer K. Hoo-
getoorn meende het WantrouWen van
sommige boeren in goede resultaten
van de bestrijding te moeten afleiden
uit het steeds wisselen der methoden.
Is de boer eenmaal overtuigd, dat zijn
geld op de meest doeltreffende wijze
ter bestrijding van de tbc bij zijn vee
v. ordt besteed, dan zal hij zeker niet op
een paai- dubbeltjes kijken en van harte
meevechten tegen het kwaad. Inspec
teur De Vries van het departement van
landbouw, visserij en voedselvoorzie
ning bracht naar voren, dat het ge
vraagde offer nog maar heel gerihg is.
Kijk eens naar Amerika. jDaar hébben
velé steden de verordening, dat alleen
melk uit vrije stallen in de consumptie
mag worden gebracht. Ook in ons land
begint de neiging tot dergelijke hiaat-
regelen merkbaar te worden. En wat
dent Laat de boer toch bok hierin met
zijn tijd meegaan!
Dè voorzitter sloot dit onderwerp af,
met de mededeling dat het bestuur de
opmerkingen v&n de vergadering ge
hoord hebbende een beslissing zal ne
men, die zeker niet lijnrecht tegen de
mening zal ingaan.
Rede van de heer Rempt.
De directeur van de dienst, de heer
D Rempt, hield daarna een redevoe
ring. Hij stelde de vraag of de tbc-
bestrijding werkelijk belangrijk genoeg
v/as obi er mee door te gaan. Ja, er zijn
dringende en dwingende redenen. Bij
onderzoek op de consultatiebureaüx in
Nederland wordert jaarlijkes ongeveer
13 000 nieüwe gevallen van actieve tbc
gevonden. Daarvan zijn er jaarlijks on
geveer 5000 besmet met rundertuber-
culose. Hij wees er op, dat op de scho-
ter. ten plattelande tien maal meer kin
deren reageren dan op de stadsscho
len. Ongekookte melk drinken door be
woners der bedrijven moet daarvan
medé de oorzaak zijn. Een belangrijke
reden voor de bestrijding is ook ue
veelal vereiste garantie van productan
v'cor de export uit tbc-vrije grondstof
fen. Hij legde er nog eens de nadruk
op dat de boer de tuberculose meet
bestrijden. Dierenarts en Gezondheids
dienst dienen hem zoveel mogelijk ter
zijde te staan. Isoleren van de reageer
ders, tbc-vrije wei bij de opfok en be
strijding van dag tot dag zijn eerste
voorwaarden.
Voor een effectievebestrijding is
alleen voor Noord-Holland een bedrug
Van f 1.000.000 per jaar en dan gedu
rende meerdere jaren nodig. Zij ons
grote doel: Nederland vrü van tbc. Wij
moeten het winnen en wij kunnen het
winnen".
Tijdens de ondvraag maakte de heer
E. Dzh. Govers de opmerking, dat Je
bestrijding juist gediend kan Worden
door elke reageerder van een verplictit
merk te voorzien. Laat de regering
daartoe strenge maatregelen uitvaardi
gen. Als andere provincies dan een
slappe houding tonen, moet Juist Noorl-
Holland haar voren komen.
AARDAPPELSOEP
(Als bordje vooraf)
Vit liter water, 1 beker melk, 30
gram boter, 30 gram vet, 4 bouil
lonblokjes, 5 k 6 gare aardappelen,
V» dikke prei, 1 mespunt thijm, 1
klein stukje laurier, 35 gram bloem,
zout en peper.
Snijd de prei aan zéér smalle
reepjes, breng de helft van de prei
met het water aan de kook en laat
dit zachtjes gaar koken.
Smelt de boter en het vet, voeg
hierbij de rest van de prei en de
kruiden, laat dit zachtjes enkele
ogenblikken fruiten. Stamp vervol
gens de aardappelen tot purée, roer
er de bloem door en de melk. Giet
hier nü op door een zeef, het groen
ten kookvocht, breng de soep aan
de koök en laat deze ongeveer 10
minuten zachtjes doorkoken. Wrijf
de soep daarna door een zeef, voeg
ér de gare prei aan toe.
Breng de soep op smaak met de
opgeloste bouillonblokjes, wat zout
en peper. Strooi er bij het opdienen
Wat vets gehakte peterselie in.
Dien de soep vooral goed warm op.
STOKVIS STOOFPOT
(Prima van smaak en van hoge
voedingswaarde)
400 gram stokvis, 2 kg g&childe
aardappelen, 2 dikke bossen prei,
2 theelepels kerrypoeder, 30 gram
boter, 50 gram vet, 3 eetlepels sla
saus, 5 augurkjes (zuur), zout en
peper, 1 pakje juspoeder, 3/4 liter
water, gehakte peterselie.
Laat de stokvis in ruim water, een
dag en eéft nacht weken, verwijder
de vinnen en schubben en snijd de
vis aan kleine stukjes. Snijd de
Prei aankleine stukjes, als andijvie,
en fruit deze even in de boter, het
vet en èn de kerry goudbruin van
kleur, voeg er 2/3 van het water
(recept bij) en werp dit in een die
pe pan. Leg hierin de aardappelen
aan dikke schijven gesneden en ver
volgens hierop de stukjes geweekte
stokvis. Laat dit nu zachtjes gaar
stoven (af en toe even omschud
den). Maak van de rest van het wa
ter, de juspoeder en de sla-saus een
klontvrij mengsel, breng dit even
aan de kook en roer het nu met de
fijn gehakte augurk en peterselie
door de stoofpot. Laat het geheel
nog enkele ogenblikken zachtjes
nastoven. Breng het geheel dan
goed op smaak met peper én zout
en dien het gerecht vooral goed
warm op.
BROODOMMELET
8 sneedjes oud witbrood (zonder
korst), liter melk, 2 kleine eie
ren (wit en dooier scheiden), 40
gram suiker, 1 flinke theelepel fijne
kaneel, wat jam en wat boter om
té bakken.
Maak van het brood met de melk
een broodbrei, roer de eierdooiers
met de suiker zéér luchtig, Voeg er
de kaneel aan toe. Roer het ei
mengsel door het broodmengsel.
Klop de eiwitten flink stijf en spa
tel dit luchtig door het brood- en
het eimengsel.
Laat in de koekepan wat boter
smelten, giet er het mengsel in en
bak de omelet aan één kant mooi
bruin van kleur. Keer de omelet
voorzichtig om (d.w.z. sohuif de
koek op een een omgekeerde pan
deksel) leg er de omgekeerde pan
over en keer de koek voorzichtig om
in de koekepan. Laat dan de koek
aan de andere kant ook mooi bruin
bakken. Leg er een paar flinke eet
lepels jam in en vouw de omelet
dicht.
Leg ze op een schotel en bestuif
eventueel met wat poedersuiker.
Dien dit gebak vooral direct op
tot bet behoud van de goede smaak.
Voor kinderen van omstreeks tien
jaar vindt u hier eën prettig pyama-
modelletje. In één stof uitgevoerd,
vraagt het 3,40 m stof van 80 breed,
met donkere broek, zoals van de jongen
1,65 m lichte en 1,75 m donkere stof.
We stikken in de jongensbroek de
beennaden dicht, dan de midden naad,
waarbij we tussen de pijltjes een split
open laten. Aan de linkerkant hiervan
vouwen we het aangeknipte gedeelte
naar binnen, waar we het vaststikkeh,
rechts naaien we er een belegje van
dezelfde vorm tegen. Bij de meisjes
broek vervallen die aangeknipte ge
deelten en wordt de gehele midden
naad diéhtgestikt. Van ondërén langs de
pijpen stikken we op de verkeerdè kant
een 4 k 5 cm brede band aan, die we
daarna op de goede kant vouwen en
vaststlkken. De bovenkant van de
bioek Werken We met een band of
schuifzoom af, waardoor we elastiek
haleh.
Het jasje is voor jongens en meisjes
hetzelfde op de sluiting na, die voor
jongens naar rechts, voor meisjes naar
links is. Het heeft geen kraag maar
aangeknipte revers. Desgewenst kunt u
het met een schouderpas —aken, dan
knipt u het patroon langs de ingete
kende lijn door. De zakjes worden op
gestikt en het beleg wordt tegen de
voorkanten genaaid. De halsopening
werken we van binnen met een schuin
biesje af. De Onderkant van de mouwen
behandelen we net eender als die van
de pijpen. De mouw woiftt naad op
naad vallend Ingezet. Neemt u een
ceintuurtje, dan zet u de knopen iets
dichter bij elkaar
Hoevaak zien we niet, dat zij een model uitkiest,
dat werkelijk niet boor haar figuur geschikt is. Men
verkijkt zich zo gauw op een hyperslank manne-
quintje, dat de laatste creatie van een bekend huis
draagt, op een etalage pop met een minuscule mid
deltje of het geraffineerd getekende model van een
goede tekenares. In stilte denkt men „Had ik het
maar" en zo gauw als op de een of andere manier
de gelegenheid zich voordoet, wordt de droom ge
kocht, waarop men al spoedig een koude douche van
teleurstelling krijgt. Het staat niet! Wat te doen,
gekocht is gekocht, de punten zijn op en het geld,
dat men voor de aankoop op zij gelegd had, is ver
dwenen.
Goede raad is duur. Omdat voorkomen altijd beter is dan genezen, wordt het
tijd dat menige vrouw zich zelf leert kennen. Een spiegel hebben we allemaal
in huis en wanneer we dan bovendien ons verstand gebruiken, zullen we er
spoedig achter komen wat we wèl en wat we niet
kunnen dragen. Aan de hand van bijgaande teke
ningen, wordt het U nog duidelijker. De lange
vrouw moet een japon hebben die korter maakt
inplaats van een model met verticale lijnen', dat het
silhouet nog meer verlengd. Japonnen zonder cein
tuur of de hoog opgeknipte rokken van de nieuwe
empire lijn, zijn daarom ook uit den boze. Nu de
new-look in Parijs allang weer door een ander „look"
vervangen is, woekert de voorliefde voor klokkénde
schootjes in ons land nog altijd vrolijk verder.
Wanneer men bij
gelegenheid eens in
de stad dineert, of de
een of andere feeste
lijkheid bijwoont, is
het opvallend hoe
ontzettend veel cor
pulente dames een
klokkend schootje op
hun japon genomen hebben. U kunt wel nagaan,
dat zo'n klokkende volant op de eerste plaats de
aandacht op de toch al dike heupen vestigt en op
de tweede plaats alles behalve slank afkleedt. In
tegenstelling met haar magere zuster, moet de ge
zette vrouw er daarom rekening mee houden, dat
de hoofdlijn van de japon on-onderbroken door
loopt. Dus als het kan geen ceituur rondom, maar
alléén van achteren of uit de naden van een baan
in het voorpand. Heus, u hoeft niet bang te zijn
met een dergelijk model vcor ouderwets versleten
te worden. Er zijn in de mode v.U eenmaal dingen
die we vaak alleeh aan de jongere of beter nog slankere generatie over kun
nen laten.
De kleine vrouw zondigt vaak. tegen de roklengte. Parijs dicteerde de lange
rok, maar dit houdt nog niet in, dat de kleine vrouw met een rok op haar
enkels moet lopen. Zij krijgt daardoor een gedrongen en propperig aanzien.
Het is voor haar voldoende, wanneer zij rokken neemt tot even onder de kuit.
De te magere dames (het zij groot of klein) kunnen zich verlustigen aan de
meeste modegrillen. Wel moeten zij er voor zorgen geen gedecolleteerde japon
te nemen, (vanwege de zoutvaatjes) en geen glad lijfje. De aangeknipte- en
vleermuismouw zijn voor deze figuren echter zeer geschikt. HELE NB.