De Wereld der Vrouwéïl Ook iets voor IJ Opgestroopte mouwen mm Grappige Poppetjes AKKERTJE Probeer dai eens, Mevrouw! RUITEN ZIJN TROEF „Het verstandige kind" promoveerde cum laude Barbara Ward, brilliant-girl no. 1 Econome, spreekster en schrijfster van formaat Eerst wilde zij naar de Opera Recepten van Kers de radio-kookleraar Onze Bridgerubriek Driehonderdduizend vrouwm hebben de mouwen opgestroopt sis dat niet helpt, helpt niemen dal. ZU hebben een adres aan de Ministerraad gestuurd, en ik kan me z0 voorstellen, dat Hunne Excellenties daarvan behoorlijk onder de indruk aijn gekomen. Temeer daar hun voor zitter, die langzamerhand zo'n beetje tot de rang van landsvader is opge klommen (hij heeft er zo precies het rustige, vriendelijke en toch om de drommel niet gemakkelijke gezicht voor) daar die voorzitter net even is weggevlogen om de gordel van sma ragd stevig aan elkaar te gaan kno pen Moet U eens kijken, zullen ze zeg gen, als Vader Drees (met alle res pect) zijn tropenhelm aan de kapstok hangt en weer achter de grote tafel gaat zitten: Moet U eens kijken wat ze ons daar op het dak gestuurd heb- den, terwijl U een ogenblik de kamer uit was. Driehonderdduizend vrouwen maar liefst houden stijf en strak ,vol, dat het nu maar eens uit moet wezen met die weerhulsjespolitiek van. man netje erin vrouwtje eruit. Alle gekheid op een stokje, het was een'machtig mooi berichtje in de krant. Ik heb het uitgespeld en er langzaam van genoten, vooral van die klinkende ondertekening. Van de Na tionale Vereniging voor Vrouwen ar beid af tot de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers toe. Daar alleen zit al een welluidend stukje muziek in. Vrouwen van allerhande slag en stand, van allerhande politiek- en godsdienstige richting, meesters in de rechten en huisvrouwen, soroptimis- ten en boerinnen, Humanistische, Rooms-Katholleke en Protestantse vrouwen, zij hebben fiks haar hand tekening gezet onder een krachtig pro test tegen het besluit, dat vóór 1 Ja nuari 1950 alle gehuwde ambtenares sen ontslagen moeten zijn. Dat is uiter mate verheugend in velerlei opzicht Om te beginnen vanwege die een dracht, die vandaag de dag in ons lie ve land en in de grote wereld daarbui ten wel voor goed zoekgeraakt s.chïjnt. Het gaat nu „nog maar" om een protest tegen een regeringsbesluit. Maar zou het misschien een begin kunnen zijn een begin van besef, dat wij vrou wen in de samenleving ons veel meer met de lopende zaken moeten be moeien? Dat wij macht kunnen uit oefenen, wezenlijke en wellicht zegen rijke macht, alleen al door even de was te laten staan, onze handen af te dro gen en een handtekening te zetten of een formulier van lidmaatschap in te vullen. Nee, lacht U er niet om. Zegt U niet: ach kom, zo'n protest leggen de heren toch naast zich neer. Wist U wel, dat in Amerika de regering wel degelijk en deugdelijk voeling houdt met de opinie van de gezamenlijke vrouwenorganisaties, aleer zij een of andere nieuwe maatregel gaat voor stellen? De vrouw als kiezer is daar werkelijk een persoon van gewicht en millioen maal vergroot als organisatie nog veel meer. Is het verder niet verkwikkelijk om te lezen, dat al die duizenden vrouwen opkomen voor de rechten van één be paalde, vrij kleine groep? Dat zij nu eens gebroken hebben met het fu neste eigen kleine kringetje en de be langen daarvan; dat zij terdege besef fen, dat het onrecht, enkele vrouwen aangedaan, alle vrouwen aangaat? En nu zwijgen we nog maar van het driedubbele gelijk, dat al die vrouwen hebben tegenover de mannen, die nog Een Amerikaans opinie-onderzoek heeft aan het licht gebracht, dat Bar bara Ward tot de tien beroemdste vrouwen van 1948 behoort. Onder politici, wetenschapsmensen en romanciers spreekt niemand van „glamour" om de intellectuele charme der persoonlijkheid aan te duiden, doch van „brilliance" en Miss Ward is voor Engeland en deVerenigde Staten onbetwist „Brillant- girl nr. 1". Zjj heeft zich die carrière opgebouwd, waarvan vrouwelijke eerste jaarsstudenten dromen, waarvan in damesromans vaak sprake is, maar die in werkelijkheid zelden of nooit wordt bereikt. staande Engelse economen. Om te be seffen, wat dat betekent moet men zich realiseren, dat de Engelse natio nale economische gedachte van Adam Smith tot John Meynard Key- nes van bindende invloed ia ge weest op de staathuishoudkundige po litiek van het Empire. Zulks in tegen- j stelling met het vasteland van Euro pa, waar zij gedoemd was een weten schap van de „kunst ter wille van de kunst" te blijven. Het „verstandige kind" zoals men de links-liberale eco- nomiste in Londen noemt, is gelovig Katholiek en niet onder het tot de meest opvallende verschijnselen van deze na-oorlogse tijd behoort, dat vele der begaafdste mensen in Engeland en niet in Engeland alleen tot het Katholieke geloof overgaan. Tegelij kertijd is zij lid van de Labour-partij. Een buitengewone aanleg betekent veel, maar bovendien moet er een voedingsbodem zijn, waarop die aan leg zich kan ontvouwen. In haar school- en universiteitsjaren, in de tjjd van het „lagjge week-end" zoals de Engelsen het tijdvak tussen de beide wereld-oorlogen noemen, kreeg Bar bara haar deel van alles, wat een hu manistisch Europa te bieden had. De eerste prijs. Opgevoed in het „Jezus en Maria- klooster" te Felixtowe, stuuTden haar ouders haar op haar vijftiende jaar naar het „Molière-lyceum" te Parijs en daarna naar de Sorbonne. Destijd droomde zij er van, zangeres te wor den en inderdaad behaalde haar stem in 1943 bij een publieke wedstrijd, die de BBC organiseerde, de eerste prijs, Als expert voor internationale econo mische vraagstukken beantwoordde miss Ward tijdens de oorlog wekelijks in een „braintrust" vragen uit het publiek. Barbara ging niet naar de Opera, maar allereerst naar Duitsland, om de jeugd-tehuizen te leren kennen, wel ker opvoedingsmethoden destijds voor beeldig waren, en later naar Oxford Aan Summervilie-college studeerde zij philosofie en nationale economie. Tot haar eigen verwondering en tot ver bazing der professoren ontdekte het jonge meisje, dat het voor haar kin derspel was, zich de ingewikkeldste gedachtengang eigen te maken. Bo vendien beschikte zij met haar zake lijke en logische intellect over een aangeboren redenaarstalent. Reeds vóór zij cum laude promoveerde hield zij openbare lezingen en geroutineerde staathuishoudkundigen hielden in Chatham-house debatten met het „ver- Het was niet eenvoudig, zo schrijft I. H. W. in „Die Weltwoche", om met miss Ward een interview te krijgen. De ene keer moest zij onverwachts per vliegtuig naar een conferentie in Brussel, een andere maal nam zij deel aan een zitting van de economische en sociale raad te Parijs, ma.ar ten slotte klopte het toch en trof ik haar op het kantoor van de „Economist". Ik had mij een verlegen blauwkous voorgesteld, maér <n plaats daarvan werd ik begroet door een bekoorlijke jongedame, die er uit zag, alsof zij niets anders te doen had, dan er ele gant en verzorgd uit te zien. Toen ik het fijne gezicht onder het bruine haar wat nauwkeurige bezag, de koele, ietwat spottende blik van de ogen, de energieke mond, die een lachje scheen te onderdrukken, dat weg vluchtte in de kuiltjeswangen, toen bespeurde ik de zelfbeheersing, die deze jonge vrouw moest bezielen. Met haar vierendertig jaar behoort Barbare Ward tot de meest vooraan- altijd de structuur van onze samen leving bepalen. Let wel, zeggen ze: wij zijn niet vóór beroepsarbeid voor de getrouwde vrouw. Zij is in de aller eerste plaats vrouw en moeder, en de verzorging van haar gezin is nummer één. Maar laat haar, in naam van de vrijheid (o gezegend woord, dat nog maar zo weinig herberg meer vindt, evenals haar zuster waarheid), laat haar toch zélf bepalen hoe zij dat gezin ver zorgen gaat. En toont ons, erentfeste heren, een klein beetje meer van de befaamde mannelijke logica in Uw be sluiten. Waarom ontslaat U gehuwde ambtenaressen, omdat zij thuis beho ren ie blijven om sokken te stoppen en vaten te wassen en waarom wordt U geen ogenblik verontrust door de ge dachte aan de kapotte sokken en vuile borden van de werkvrouwen, die de parketvloer rond Uw bureau op wrijven? En waarom, zo tekent Saskia aan, is^ er nooit één stem van mannelijk pro-" test opgegaan tegen de vrouw van de bakker en de groenteboer, die de baby in de wieg moeten laten huilen omdat de winkel vol klanten staat? Of tegen de boerin met een stel kleuters, die tweemaal per dag haar tien koeien moet melken? saskia gebonden vermicelli soep (Een bordje vooraf) Anderhalve liter bouillon (van benen getrokken), 30 gram boter, een stukje of wat fijne foeli, 1 klei ne ui, gesnipperd (fijn)1 beker melk, 60 gram bloem, 200 gram ver micelli, wat zout, gehakte peterse lie, wat soepenaroma en eventueel 1 eierdooier. Breek de vermicelli aan kleine stukjes en kook deze even in ruim water gaar, daarna op een zeef overstorten en flink afspoelen. Smelt de boter en fruit hierop de ui en de foeli, voeg hier de bouil lon bij en vervolgens zachtjes laten koken. Maak van de bloem en de melk een klontvrij mengsel, roer dit bij de soep, laat de soep zacht jes doorkoken en daarna even door een zeef. Breng de soep opnieuw aan de kook en voeg er de gare vermi celli aan toe. Maak de soep goed op smaak met wat zout, peper en soe pen-aroma. Roer er bij het opdienen wat gehakte peterselie en eventueel een geklopte eierdooier door. vis croustades (Ter vervanging van vlees bij de maaltijd) Ongeveer 200 gram gaar gekookte vis of wel garnalen, 3 dl melk, 25 gram boter, 40 gram bloem, gehak te peterselie, wat fijne nootmuscaat, zout, een mespunt paprika, wat soepen-aroma, 2 gare koude aard appelen, een klein stukje ui, (zeer fijn gehakt), een ei, wat beschuit, fijn gewreven, of paneermeel, vet of olie om te bakken. Hak dé gare vis zéér fijn, maak de aardappelen tot fijn kruim en toer dit alles door elkaar. Kook van de melk, de boter en de bloem een dikke melksaus, breng deze op smaak met wat zout, fijne nootmus caat, de paprika, wat soepen-aro ma, roer er met het mengsel van vis, wat gehakte peterselie en ui door. Laat het mengsel koud en stijf worden. Maak van dit mmgsel kleine ronde platvormige ballen van 5 cm doorsnede en 2 cm dik. Haal deze ballen even door het ge klopte ei, vervolgens door de fijne beschuit of paneermeel. Laat ze minstens een '/t uur op een koele plaats staan. Bak ze vervolgens mooi bruin van kleur in wat vet of slaolie. Geef er een botersaus, verse aard appelen of puree en gestoofde bie ten als groenten bij. wafelen (Autentiek origineel recept) Over het algemeen is men de me ning toegedaan dat voor het bakken van wafelen een zeker geheim be staat, dat alleen aan de beroeps- wafelbakkers bekend zou zijn. De meest fantastische verhalen doen hierover de ronde, doch deze zijn volkomen uit de lucht gegrepen. Het geheim van een mooie luchtige wafel is niet alleen de kwestie van een goed receptuur, doch ook de behandeling heeft betekenis en dat is al. Menig huisvrouw gaat van de ver onderstelling uit dat van een ge woon pannekoek of flensjesbeslag een mooie brosse wafel gebakken zou kunnen worden en dit is nu eenmaal onjuist. Het wafelbeslag is op het eerste gezicht een vrij duur iets, maar men zal spoedig bemer ken, uit de opbrengst aan wafelen, dat het heel wat voordeliger uit komt, dan wanneer men ze op de kermis of in de winkel koopt. Voor een goed beslag gebruikt men, eventueel in veelvoud: V» pond patentbloem. 12>/j gram gist, 3 eieren, 125 gram boter of margarine, 10 gram zout, wat lauwe melk. De gist in een kopje lauwwater oplossen, de eieren flink kloppen. Maak van de bloem, het gistpapje en de eieren een klontvrij papje. Roer hierdoor de gesmolten boter en voeg er nu zoveel lauwe melk aan toe, dat het iets dunner beslag is dan voor flensjes, het beslag kan goed slap zijn. Laat het beslag nu pl.m. 3/4 uur dichtgedekt op een lauwe plaats rijzen en roer er kort voor het bakken het zout door. (Vooral dit niet vergeten.) het ijzer en het bakken Van zeer grote betekenis is het wafelijzer, hetwelk opheden in na genoeg de meeste ijzerwinkels wel verkrijgbaar is. Een niet minder belangrijk punt is het bakken, en vooral het vuur waarop gebakken wordt. Het beste daarvoor geschikt is een gascomfoor met flinke gasvlam. Het ijzer moet royaal in de vlam kunnen liggen, anders is het op een fornuis, omdat men dan moet zor gen voor een flinke oplaaiende vlam, door het gebruik van stukjes hout. Zodra men dan gaat bakken legt men eerst het ledige ijzer, goed schoon, in het vuur en laat dit aan beide zijden flink warm worden. Vervolgens het ijzer een weinig in vetten en dan met een sauslepel een kleine hoeveelheid beslag, vol doende voor een wafel, er in. Men kan spoedig bepalen hoeveel beslag benodigd is voor een wafel, aange zien er bij het sluiten van het ijzer, het overtollige beslag er uit loopt. Men giet altijd het beslag op die zijde van het ijzer, hetwelk het laat ste op het vuur stond en draait dan vervolgens het ijzer om, zodat de andere zijde op het vuur komt. Na enige ogenblikken wordt het ijzer weer geopend, als de wafel gaar blijkt te zijn draait men het ijzer om. Zodra de andere zijde gebak ken is haalt men ze er uit Bij het opnieuw vullen van het ijzer steeds het eerst die zijde daarvan gebrui ken welke het laatste op het vuur lag. Zo vervolgens gaat men verder tot het beslag op is. Na het bakken bestrooit men de wafelen met wat poedersuiker, eventueel met wat gesmolten boter en fijne kaneel. Leg de wafelen nim mer op elkaar, doch plaats ze ruim uit elkaar opdat ze flink kunnen uitwasemen, anders worden ze slap. Wanneer ze volkomen koud en uit gedampt zijn kan men ze wel op elkaar in een goed sluitende trom mel bewaren. Er is dan geen kans meer op slap worden. 1 standig kind", alsof zij een in ambt en waardigheid vergrijsde „Sir" was. Governor van de Londense omroep. Zij werd in de redactiestaf van de „Economist" opgenomen, nadat zij ln 1938 haar eerste boek „The interna tional Share-out" had gepubliceerd, waarin zij de verdeling van het kolo niale bezit behandelt en de aanspra ken van de fascistische landen Duits land, Italië en Japan uiteenzet. Aan dit oudste en beste economische tijd schrift van het Verenigd Koninkrijk is Barbara Ward „assistent-editor", dat wil zeggen, zij draagt naast de hoofdredacteur de verantwoordelijk heid voor het blad en schrijft weke lijks twee artikelen over internatio nale economische problemen en over de buitenlandse politiek. Bovendien is zij lid van het „Royal Institute for international affairs" en <le enige vrouwelijke „governor" van de Lon dense omroep. Verleden jaar, zes weken na de proclamatie van het Marshall-plan verscheen van haar hand „The West at bay". Niet langer dan die korte tijd heeft miss Ward nodig gehad voor een schitterende analyse der moge lijkheden, die het „vastgelopen Euro pa" heeft om weer op gang te komen dank zij de Amerikaanse hulp en meer nog door de bereidheid van de Wester se machten, een economische eenheid te stichten. Het is een boek, geschre ven met een souvereine beheersing van geschiedkundige en actuele data, dat de neergang van de Engelse industrie bij het einde van de 19e eeuw schil dert, de opkomst van Amerika, de zwakheden van de Amerikaanse po litiek, de economische ineenstorting in Europa en het communistische ge vaar. De laatste strofe van hetboek drukt de ethische gedachte uit, die daaraan ten grondslag ligt, een ge dachte, die karakterestiek is voor het samengaan van vroomheid en socia lisme onder de jonge Engelse intellec tuelen: „De enige les, die wjj uit de ge schiedenis kunnen trekken bestaat daaruit, dat Christendom en democra tie onafscheidelijk tot ontwikkeling zijn gekomen. Het uitsterven van één van beide betekent onherroepelijk het mislukken van de andere". Oorspronkelijk is de Schotse ruit het kenteken van een „clan" of te wel een vooraanstaande Schotse familie. In de loop der jaren zjjn de ruiten, die gekozen werden omdat men van de kleur en het patroon hield, het eigendom van bepaalde families geworden. Men moest het vroeger ook niet wagen eikaars kleuren te dragen. Dit alles ls echter veranderd. De historische waarde van de „tartan" is niet' groot meer en dank zjj de fabricatie op grote schaal, tooien op het ogenblik over de hele wereld vrouwen en mannen zich met de ruiten van Maclean's. Men gebruikt deze ruiten voor de meterswijde, ge plooide „kilt", trouwens in Schotland ziet men ook nu nog herhaaldelijk mannen met deze rokjes lopen en na de bevrijding kon men hier verschillende regi menten bewonderen. Aangetrokken door de kleurige warme tinten, is het niet te verwonderen, dat zo goed als alle vrouwen een zwak hebben voor een ruitje! Het merkwaardige is, dat ruiten de laatste jaren niet uit de mode zijn geweest. Er waren periodes, dat de ruit iets minder gedragen werd, maar het was toch nooit zo, dat men een geruite japon als ouderwets moest bestempelen. Deze winter brachten alle mode huizen creaties van geruite stof. Wat was het nieuwe aan deze modellen? Allereerst de rok. Meestal was deze hoogeopgeknipt en nauw, met van achteren klokken of plooien. Daar droeg men dan een sweater bij in de donkerste tint van de ruit of een helder witte blouse. Het modehuis Lanvin toonde nog niet zo lang geleden in Amsterdam een dergelijk model van helder rood en blauw geruite stof. Over de donkerblauwe jersey jumper werd een losse fichu gedragen van dezelfde stof afgebiesd met donkere franje. Deze geruite fichu's en stola's zien we erg veel over effen donkere ja ponnen of bij een bovengenoemde combinatie. Ze zijn buitengewoon ele gant, vanzelfsprekend warm, maar volgens mij onhandig. Men kan ze door middel van een ceintuur enig houvast geven, maar over het alge meen moet men steeds zo met de armen manoeuvre ren, dat de stola om de schouders blijft hangen. Men moet echter geen geruite japon of mantel ko pen wanneer men daarnaast niet iets effens heeft voor de afwisseling. Het is n.1. zo, dat een in het oog springende stof (dit geldt ook voor strepen en stippen) gauw gaan vervelen. Wanneer men dag in dag uit met een geruite mantel moet lopen is men er héél spoedig op uit gekeken. Een voordeel van geruite stof is echter, dat het bijzonder jeugdig staat en zich ver bazend leuk laat verwerken. Wel is het ruitje voor behouden voor slanke figuren. Als garnering is deze stof vaak een uitkomst. Met een klein lapje of restan- tje kan men een effen japonnetje weer helemaal op fleuren. Een geruite kraag, ceintuur en manchetten doen vaak wonderen en kostbaar is het in geen geval. Is het geen gezellig werkje om kle- dingsstukjes van onze peuters met kleurig borduurwerk te versierenDe hier afgebeelde poppetjes kunt u in kruissteek uitvoeren op jurkjes, slab betjes, kleedjes enz., maar ze staan ook leuk in maassteek op een rechtge- breid truitje of wantje. Elk hokje stelt één kruisje of maassteekje voor. Het Een practische huisvrouw gaf ons laatst een goede tip. Zij had het zelf verzonnen, doordat zij last had van spit in haar rug, juist op de morgen, dat haar was aan de lijn moest. Het was een beproeving om steeds weer te moe ten bukken voor elk nieuw stuk, dat ze op wilde hangen. Bij de slager had zjj een grote vleeshaak gezien, waaraan de beesten of delen van hun vlees in de uitstalkast werden opgehangen. Nu kocht zij er ook zo een, maar een klein exemplaar en daaraan hing zij haar emmer met de natte was aan de lijn, zodat zij geen enkele keer hoefde te bukken. Zij wrong de stukken flink uit, verdeelde ze over de lijn en hoefde niets anders te doen, dan haar emmer nu en dan een eindje op te schuiven. Natuurlijk deed zij niet de hele was tegelijk in de emmer, maar zowat soort bij soort: de lakens bij elkaar; het ta felgoed; de doeken en het lijfgoed ook afzonderlijk want anders werd haaf emmer te zwaar voor de lijn. Als de was hangt, laat ze de lege emmer ook aan de lijn. Dat is een speciale voor zorg met het oog op kleine vingertjes, die soms zo 'n emmer op de grond erg leuk vinden en vol met zand of kever tjes scheppen, wat niet bevorderlijk is voor het schoonhouden van de was- emmer! En zij gaf nog een tweede goede raad. Haar jongste zit in een tafelstoel, zo 'n hoge met een blad vóór het kind, waarop de bordjes en kroesjes worden neergezet. Het maakte haar kriebelig, dat ze dat blad nooit vlug schoon kon krijgen na een maaltijd, omdat de krui mels en kleine stukjes etensresten in het hoekje gingen zitten tegen de op staande rand. Je moest er dan altijd een borsteltje of vaatdoek bij halen, anders kreeg je die hoekjes niet schoon. En dat kostte haar te veel tijd. Bovendien morste zij er dan vaak mee op de grond en moest ze die ook nog biivegen. Ze had wel wat anders te doen. Toen verzon ze om een stuk plas tic over het tafelblad van de stoel te spannen en dit met punaises onder het blad te bevestigen. Om het uitscheuren van het plastic te voorkomen, zette ze een stukje lint of karton tegen het plastic op de punten, waar de punaises er doorgingen. Het blaadje van de kin derstoel is nu in een ommezien gerei- nigd en bovendien is dat plastic veel hygiënischer dan hout. Het enige, waar U steeds om denken moet, is: laat het kind niet zien, hoe U het plastic be vestigt want dan peutert het in een wip de punaises er uit, en dan ls Hol land in last! vrouwtje heeft zwart haar en zwarte schoenen, een blauw lijfje, een rode rok en een groen schortje, het man netje krijgt een zwarte pet en zwarte schoenen, een blauwe broek, een rood jasje en een groene das. Gezichten en handen zijn rose. Vijf kleuren dus, die u vanzelfsprekend naar eigen smaak kunt veranderen. En probeert u het eens op stroken langs toilettafels, keu kenplanken e.d.l Ook dan voldoet zo'n bonte rij figuurtjes zeer. ELLA BEZEMER goed doordacht Het is lang niet altijd gemakkelijk om de juiste speelwijze te vinden. en het wordt er nog moeilijker op, indien de tegenpartij door listige manoeuvres de zaak bemoeilijkt. Indien men er dan toch in slaagt alLe listen en lagen te overwinnen, dan geeft dit een bij zonder grote voldoening. Noord Schopen: fa, b, 10 Harten: h, 10, 8 Ruiten: 10, 5 Klaveren: a, h, v, 7, 6 West oost Zuid Schoppen: v, 8, 5, 4, 3 Harten: a, b, 6, 5, 4 Ruiten: b, 3 Klaveren: 5 Het biedverloop was aldus: N: 1 klaver; O: 3 ruiten; Z: 3 schop pen; W: pas; N: 4 schoppen; allen passen. W. kwam uit met ruiten 9, die door O. me* de vrouw genomen werd, waar na O. de heer naspeelde, gevolgd door het aas. Z. troefde in eigen hand in, teneinde te voorkomen, dat hij op tafel met een hoge troef moest troeven. W. bleek nog een ruiten te hebben. Z. gooide van tafel harten 8 bij. Z. speelde nu troef uit de hand, troef 10 bleef voor N. Ook schoppen boer bleef voor N. O. bekende niet meer, zodat W. nog met aas 9 van troef bleef zitten. Het is verleidelijk, om nu weer schoppen na te spelen, maar Z begreep tijdig, welke combinatie W op het oog had. Als Z n.1. schoppen naspeelt, neemt W met schoppen aas, waarna W klaver naspeelt. Z komt dan in zeer grote moeilijkheden. Z besloot het an ders te doen. Hij speelde klaver aas, heer, vrouw en klaver na die hij met schoppen vrouw aftroefde. Troeft W over, dan is de rest voor N. W deed dit dan ook niet, waarna Z een kleine harten naar harten heer speelde en weer harten naar harten aas, waardoor de volgende situatie ontstond: Noord Schoppen: h. Harten: Ruiten: Klaveren: 6 West oost Schoppen a, 9 Harten: Ruiten: Klaveren: Zuid Schoppen: 5 Harten: b Ruiten: Klaveren: Z speelt harten boer, waardoor W alleen nog maar schoppen aas kan ma ken. West had oorspronkelijk: Schoppen: a, 9, x, x; Harten: v, x, x; Ruiten: 9, x, x; Klaveren: 1" 9, x. Mr. e. C. GCUDSMIT

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 5