Residentie
Moskou ziet af van oorlog
Chefarine.4
Plan-M arshall bouwsteen voor
vrij Europa
een
Mr. Marchant laakt het fuiven op
de „Hoge Veluwe"
avontuur
Onder druk van Amerika's herbewapening en
Westeuropa's groeiende kracht
ER HKSTAAT W EINIÖ TWIJFEL AAN, dat de Westerse staatslieden en
hun militaire adviseurs ln de lente van het vorige jaar vreestien, dat een
oorlog met de Sowjetunie onmiddellijk voor de deur st-ond. Deze vrees was
gegrond op de communistische coup in Tsjechoslowakjje en de druk, die
tegelijkertijd op de Finnen werd uitgeoefend om hen te bewegen een nauwe
militaire samenwerking met het Kremlin aan te gaan. Inderdaad konden
deze feiten moeilijk anders gewaardeerd worden dan ais een militaire actie
ter voorbereiding van een oorlog, want de regiems van BenesJ en Paasikivi
waren, hoewel echt democratisch diplomatiek verbonden aan do Sowjet
unie en er bestond voor Moskou geen enkele reden om aan te nemen, dat
zij uit het Oosterse bloc zouden willen deserteren.
Tito blijft een zwakke
in 't systeem
plek
Amsterdam diamantstad
NEDERLANDS FABRIKAAT
Hoffman ontvouwt
nieuw programma
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
Komt er een nieuwe
wereldvakvereniging?
Elf doden door pokken
te Batavia
„Juden Fischer" voor het
Haagse Hof
4 beroemde genees
middelen tegen griep
Het Radioprogramma
(Van onze diplomatieke medewerker).
Sindsdien^ Is er heel wat veranderd. Men Is er thans vast van overtuigd,
dat de Sowjets, zo zjj een jaar geleden al aan de oorlog gedacht mogen heb
ben, op het ogenblik of in de naaste toekomst geen gewapend conflict
wensen.
UEN WESTERSE COMMUNIST, die
geacht mag worden zijn weetje te
weten, gaf onlangs de volgende verkla
ring van de verandering, welke zich in
Moskou voltrokken heeft. Stalin, zo
vertelde hij, verloor in 1947, toen het
plan-Marshall werd aangekondigd en
de Kominform gesticht, zijn controle
over het Politburo, waarvan hij met
enige andere leden de meer bedachtza
me vleugel vormde. Op de eerste bij
eenkomst van de Kominform vertelde
Zhdanow de Franse en Italiaanse com
munisten, dat de oorlog onvermijdelijk
was en dat zij zich daarop moesten voor
bereiden. Na de dood van Zhdanow ech
ter zou Stalin opnieuw de meerderheid
in het Politburo achter zich gekregen
en de controle over de Sowjetpolitiek
heroverd hebben.
Het is natuurlijk onmogelijk vast te
stellen, of dit verhaal op waarheid be
rust. Wel echter kan men er zeker van
zijn, dat wanneer het Kremlin inderdaad
besloten heeft, geen oorlog te voeren,
dit besluit genomen is onder indruk van
het machtige Amerikaanse herbewape
ningsprogramma en de groeiende kracht
van West-Europa. De communisten hou
den niet van de democraten. Maar er is
één ding, dat zij bewonderen: de enor
me industriële kracht van Amerika en
zolang zij er van overtuigd zijn, dat de
ze in samenwerking met West-Europa
snel tegen hen kan worden gemobili
seerd, zullen zij de „oorlogsophitsers" de
handschoen beslist niet toewerpen.
Er zijn nog twee dingen, die remmend
op de eventuele oorlogsplannen van
Moskou moeten werken. Beide komen
meer of minder duidelijk tot uiting in
de economische overeenkomst, die de
Sowjetunie dezer dagen met vijf van
haar Europese satelieten gesloten heeft
om elkaar bij te staan tegen „de dicta
tuur van het Marshall-plan". Het één
gaat verborgen achter de vaagheid van
de overeenkomst en het programma van
de gevormde Raad van Wederzijdse
Economische Bijstand. Het andere is ge
legen in de afwezigheid van de Zuidsla-
vische handtekening onder het „anti-
Marshall-plan". Uit beide kan gecon
cludeerd worden, dat Moskou meer
moeite heeft dan het verwachtte met de
organisatie van het imperium van ver
schillende en recalcitrante volken, wel
ke het langs Ruslands Westgrens heeft
gesticht. s
Tito, de dwarsdrijver.
Tito, de overtuigde communist, maar
tevens de leider van de meest gevaar
lijke beweging, welke is opgestaan in
het monopolistische \Sowjet-systeem,
moet strenger gestraft wórden. Zijn uit
sluiting van het Oosteuropese economi
sche systeem moet hem in de verleiding
brengen zich in de armen van het Wes
ten te werpen, maar Moskou kan klaar
blijkelijk niets beters verzinnen. Het
enige wat het kan is naar de zweep te
wijzen en Zuidslavie tegelijkertijd een
economisch paradijs voor te houden,
waarvan de poorten door Tito's toedoen
voor het land gesloten moeten blijven.
Overigens schuilt misschien een kleine
ironie in het feit, dat indien de Sowjet
unie inderdaad in staat ware, dit para
dijs van welvaart te scheppen, riet Wes
ten voor een groot deel van zijn zorgen
verlost zou zijn. Indien Moskou een
soort Marshall-plan voor Oosteuropa
zou kunnen creëren en wanneer de uit-'
voering van dit plan de millioenen, die
achter Elbe, Donau en Adriatische zee
leven, een behoorlijk bestaansminimum
zou garanderen, ware de hoon op een
rustig naast elkaar voortbestaan der
beide grote economische systemen ge
rechtvaardigd. Maar de zojuist gestich
te Oosteuropese Economische Raad is
een papieren constructie, waarvan men
dit onmogelijk kan aannemen.
Slechts realiteiten!
Vele dingen kunnen op papier gezet
worden, maar slechts fundamentele eco
nomische en sociale realiteiten kunnen
het papier betekenis geven. Het plan
Marshall heeft betekenis, omdat daar
achter het overschot aan voedsel, ma
chinerie en werkkracht van Amerika
staat. De millioenen Russen echter, die
nog nauwelijks van het hoognodige
voorzien zijn, vormen een pomp, welke
elk gebied, dat het Kremlin onder zijn
controle heeft, leegzuigt ten bate van
een verhoging van de levensstandaard
in Sowjetunie zelve. Deze zaken zijn
geen kwesties yan theorie of politiek,
van „oorlogsophitsing" of „imperialis
me"; zij behoren tot de categorie der
harde feiten, waarvan de Sowjet-philo-
sofie beweert, dat zij ze respecteert. Zij
zijn voor het Westen hard genoeg om
de oplossing er van verre van gemakke
lijk te maken. Misschien zijn ze even
hard voor het Kremlin, dat er niet al te
uccesvol mee worstelt.
Onder het motto „Amsterdam Dia
mantstad" zal van 16 Juni tot en met
3 Juli in de hoofdstad een diamantten
toonstelling worden gehouden in de
grote zaal van de beurs voor de dia
manthandel.
Aan deze tentoonstelling zullen niet
alleen de belangrijke Nederlandse dia
mantairs, doch ook verscheidene bui
tenlandse inzenders deelnemen. Men
stelt zich voor het beste wat de Am
sterdamse diamantnijverheid heeft te
bieden aan het publiek te tonen.
Prins Bernhard heeft het bescherm
heerschap aanvaard van de tentoonstel
ling. Het erecomité, dat zich heeft ge
vormd wordt gepresideerd door de mi
nister-president. Ook de ministers van
Financiën en Economische Zaken, de
Commissaris der Koningin in de pro
vincie Noord-Holland en de burgemees
ter van Amsterdam hebben er zitting
in.
Op de tentoonstelling zal worden ge
toond het ruwe product, alle phasen
van bewerking die de ruwe diamant
moet ondergaan, benevens vele varia
ties die de sierdiamant uiteraard kent.
Een speciale stand zal het eindproduct
„het Juweel" exposeren en ten slotte
wordt in een andere afdeling het veel
zijdig gebruik van de diamant in de
industrie gedemonstreerd.
De Amsterdamse diamantindustrie
heeft zich na de grote tegenslagen van
de oorlogstijd goed weten te herstellen.
Thans werken er in de diamantindus
trie meer dan 1800 arbeiders.
In de gisteren gehouden gemeen
schappelijke vergadering der commis
sies voor buitenlandse aangelegenhe
den van Senaat en Huis van Afge
vaardigden heeft Paul Hoffman, admi
nistrateur van het Plan-Marshall, ge
pleit voor de verstrekking van nieu
we toewijzingen tot een totaalbedrag
van 4.3 milliard dollars, teneinde het
Plan-Marshall in de komende periode
van 1.5 maanden te kunnen voortzetteh,
Hoffman ontvouwde een program
ma, waartoe Europa z.i. dient over te
gaan.
Hij noemde het stabiliseren van
munteenheden en bestrijding der in
flatie o.m. door doeltreffende belas
tingen, het verhogen van de export
door stijging der arbeidsproductivi
teit en verhoging der prijzen, de ont
wikkeling van de handel binnen Euro
pa zelf, en beperking van de invoer
van goederen, die niet van vitaal hé
lang zijn.
In zijn specificatie vroeg Hoffman
het Congres om toewijzingen ten be
drage van 1.150.000.000 dollar ter dek
king van het kwartaal 1 April tot 30
Juni 1949 en 4.280.000.000 dollar voor
de daarop volgende 12 maanden.
De politieke zijde.
Politiek gezien is het buiten twijfel,
dat het Europese hupprogramma de
krachten der vrijheid in Europa reeds
aanzienlijk heeft versterkt.
Hoffman maakte hierbij speciaal ge
wag van het resultaat der Italiaanse
verkiezingen en van de mislukking der
155. Pim, Pam en Pom zien in de 156. Maar dat heeft Tommie toch mis.
verte op de weg een grote menigte die- Er is daar vlak bij Buldogstad geen
ren. „Die staan er vast om ons tegen te tentoonstelling van auto's, maar... een
houden!" zegt Pam weer. „Ik voel het!" wedstrijd voor auto's. Buldogstad houdt
„Ach wel nee", zegt.Pim. „Jij hebt al- namelijk elk jaar een auto-race. leder-
tijd wat". Maar in zijn hart is ook hij een mag mee doen. En de snelste auto
er niet gerust op. Misschien heeft de krijgt de eerste prijs. De auto's, die
veldwachter Buldogstad wel gewaar- Pim, Pam en Pom op de weg zien
schuwd. „Kijk", roept Tommie eens- staan, zijn gereed om te starten, juist
klaps. „Ik zie een heleboel auto's ook. als de jeep van de drie hondjes komt
Er is zeker een tentoonstelling". aangesneld.
ERP
volledig
Franse stakingen. Hij achtte het mo
gelijk, dat de economische samenwer
king kan leiden tot een succesvolle
samenwerking op andere gebieden.
Zelfs achtte hij het niet uitgesloten,
dat de maatregelen, nodig om het eco
nomisch herstel te bewerkstelligen, de
grondslag zullen vormen voor een veel
groter bouwwerk. de permanente
hechte aaneensluiting der vrije landen
van Europa.
Acheson acht
succes.
„De ERP is een volledig succes ge
worden en heeft de uitbreiding van de
totalitaire staatsvorm in Europa defi
nitief een halt toegeroepen", aldus
heeft de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken Dean Acheson
verklaard ter verenigde vergadering
van de commissies voor buitenlandse
zaken van de Senaat en van het Huis
van Afgevaardigden.
Als voornaamste bemoedigende te
kenen van Europa's herstel noemde
Acheson. „Het hoge beloop der in
schrijvingen op de lening in Frankrijk
en de mislukking der communistische
pogingen om het herstel van Frank
rijk en Italië te saboteren".
Hij verklaarde dat bedoelde po
gingen zijn mislukt dank zij het moe
'dige en doortastende ingrijpen der be
trokken regeringen.
Appèlzaak voor Rechtsherstel
De afdeling rechtspraak van de Raad
voor het Rechtsherstel behandelde gis
teren het appèl van oud-minister Mr.
H. P. Marchant tegen de beslissing van
de afdeling „Beheer voorzieningen voor
afwezigen en voorzieningen voor
rechtspersonen" van deze Raad. Door
deze afdeling werd Mr. H. P. Marchant,
die in 1935 deel uitmaakte van het be
stuur van de stichting „Het nationale
park De Hoge Veluwe", niet ontvanke
lijk verklaard in zjjn verzoek, om met
terugwerkende kracht ongedaan te ma
ken de wijziging in 1942 van de statu
ten van de stichting, waarbij het oude
bestuur werd terzijde gesteld en het
Führer-principe zijn intrede deed.
Mr. Marchant schilderde in het kort
Arthur Deakin, secretaris-generaal
van de Britse vakvereniging van trans
portarbeiders en arbeiders uit aanver
wante bedrijven en voormalig voorzit
ter van 't Wereldvakverbond (WFTU),
heeft te Plymouth verklaard, dat de
Britse vakverenigingsleiders spoedig
officieuze besprekingen zullen beginnen
met Amerikaanse vakverengingsleiders
over de kwestie van het oprichten van
een wereldvakvereniging, onafhanke
lijk van het huidge wereldvakverbond.
Deakin heeft de vorige maand de
WFTU er van beschuldigd een „werk
tuig van het Sowjet-communisme" te
zijn.
Sedert 10 Januari zijn in het Cen
traal Burgerziekenhuis te Batavia 74
patiënten, lijdend aan pokken, opge
nomen. Van hen zijn er 11 overleden.
Buiten de ziekenhuizen worden 174
patiënten verpleegd. De gemeentelijke
gezondheidsdienst meent, dat het aan
tal gevallen niet veel groter is dan of
ficieel bekend is. Van de bevolking
van Batavia zijn van de 1.500.000 in
woners thans 200.000 gevaccineerd. Een
grote propaganda-actie is ingezet om
de bevolking te doordringen van de
noodzaak tot vaccinatie. In aanplakbil
jetten wordt de bevolking opgewekt
zich bij de vaccinatieposten te melden.
Voor het Bijzondere Gerechtshof te
's Gravenhage, gepresideerd door mr.
Burgersdijk, verscheen gister de be
ruchte kriminal-sekretar F. Fischer
uit Dusseldorf (Duitsland), bekend on
der de naam „Juden-Fischer".
Het Hof heeft voor de behandeling
van deze zaak twee dagen uitgetrok
ken. Een twintigtal getuigen charge
zjjn gedagvaard.
Fischer was gedurende de bezetting
kriminal-sekretar der Sicherheits Po
lizei. De tenlastelegging maakt mel
ding van zijn medewerking tot depor
tatie van ruim 15000 Joodse personen,
in het kader van de Duitse vervol-
gings- en vernietigingspolitiek tegen
de Joden, w.o. zieken, ouden van da
gen, kinderen en krankzinnigen.
„Erkent u dat u hebt medegewerkt
aan de deportatie van Joden over de
grens?" was de eerste vraag van de
president. Het antwoord luidde: „Nein".
„Wist u dat de Joodse personen,
eenmaal in Westerbork zijnde, naar 't
Oosten werden gebracht?" „Nein, das
habe ich nicht gewuszt".
„Wist u dat zij daar gedood wer
den?" „Nein".
De president wees er op, dat ruim
15000 Joden het slachtoffer waren ge
worden van Fischers anti-Joodse ac
ties. Verdachte haastte zich te zeggen,
dat hij slechts een 800 Joden van Sche-
veningen naar het station had gebracht,
slechts dat aantal wilde hij voor zijn
rekening nemen. Aan mishandeling
had hij zich nimmer schuldig gemaakt.
Hierna werd overgegaan tot het ho
ren van de getuigen.
Getuige J. F. Kling uit Amsterdam,
thans gedetineerd, had samen met
Fischer gewerkt. Hij vertelde dat prac-
tisch alle beslissingen aan Fischer wer
den overgelaten. Wanneer wederom
een aantal Joodse personen moest wor
den weggevoerd, werd door de Joodse
Raad een aantal lijsten met namen be
schikbaar gesteld, waarna deze per
sonen werden gearresteerd.
Een groot aantal getuigen werd ge
durende de morgenzitting gehoord. Al
len hadden zij Fischer persoonlijk ont
moet. Getuige W. Schouten uit 's-Gra-
venhage was wegens Jodenbegunsti-
ging door de S.D. gearresteerd. Bij een
verhoor sloeg Fischer zijn slachtoffer
de voortanden uit de mond.
Getuige J. Boas beschreef zijn dra
matische tocht naar Auschwitz, welke
deportatie hij met 999 andere Joden
deelde. Fischer had dit transport in
Westerbork gecontroleerd.
Fischer bestreed telkenmale fel de
getuigenverklaringen. Na het horen van
de tiende getuige schorste de president
de zitting.
het ontstaan van de stichting. Hij was
indertijd als minister van onderwijs
met prof. Van Poelje bij de heer en
mevrouw Kroller gewees die het park
aan de stichting wilden overlaten en
die het rijk het schilderijenbezit ter
waarde van 5 tot 6 millioen gulden
schonken. De heer en mevrouw Krol
ler stonden er toen op, aldus mr. Mar
chant, dat ik in het bestuur zitting nam,
alhoewel ik daartoe zelf niet wilde be
sluiten. De heer Marchant werd toen
op uitdrukkelijk verzoek van de heer
en mevrouw Kroller voor het leven be
noemd.
Hij deelde mee, dat hij in 1942 was
afgetreden, ómdat hij daartoe als het
ware door de bezettende macht gedwon
gen werd. „Wij werden gedwongen
maatregelen te nemen in 1942. Als ik
neen had gezegd en niet was afgetre
den, dan was alles eenvoudig gean
nexeerd en dan zou alles verloren ge
gaan zijn".
Mr. Marchant merkte vervolgens op,
dat men, geheel tegen de bedoelingen
van het vroegere stichtingsbestuur in,
na de bevrijding op de „Hoge Veluwe"
„aan het fuiven en feesten gegaan is".
Hij laakte de houding van prof. Scher-
merhorn en diens echtgenote, die ge
bruik maakten van de kamers van de
overledenen, welke op slot waren ge
houden. „Men heeft in het geheel geen
piëteit gehad met de overledenen, die
de „Hoge Veluwe" hadden geschon
ken".
„Ik had de deurwaarder kunnen stu
ren toen zij feest vierden op de „Hoge
Veluwe", aldus mr. Marchant, „maar-
dat vond ik een beetje cru. Ik had ont
ruiming kunnen vragen".
Mr. Niessink, die door het Beheers
instituut tot bestuurslid benoemd werd
en die eveneens op de zitting aanwezig
was, zal het huidige stichtingsbestuur
vertegenwoordigen als de grondvraag
behandeld wordt.
De voorzitter deelde mede, dat de
afdeling rechtspraak te zijner tijd uit
spraak zal doen.
Bij griep, verkoudheid, iegen alle
pijnen enz., is CHEFARINE „4"
een bijzonder krachtig maar toch
weldadig middel, want het bevat
4 werkzame bestanddelen, stuk
voor stuk in de gehele wereld
al beroemd. Eén bestanddeel -
Chelarox zorgt dat, al is de wer
king zeer krachtig, zelfs 'n gevoe
lige maag niet van streek raakt.
TEGEN GRIEP - 70 TABLETTEN f 0.75
Groot tekort aan artsen
Mobilisatie en ziekte van practiseren-
de artsen veroorzaken een zodanig te
kort aan waarnemers, dat de genees
kundige hoofdinspecteur zich genood
zaakt ziet een beroep te doen op de me
dewerking van alle artsen.
Artsen, die in staat zijn, om hun éol-
lega's in ood te helpen, wordt drin
gend verzocht zich voor waarneming
schriftelijk of telefonisch op te geven
bij de geneeskundig hoofdinspecteur,
Parkweg 12, Den Haag, tel. 554835.
UITSPRAKEN
MEERVOUDIGE KAMER.
De uitspraken van de Meervoudige
Kamer waren Dinsdagmorgen als volgt
Johannes M., Venhuizen, vernieling:
f 60 of 20 dagen en betaling van een
schadevergoeding van f 63.50; Aloysius
Juliaan van H„ Stakene (Belgie), over
treding motor- en rijwielwet. onder
zoek niet volledig, voortzetting 11
Maart a.s.. Cornelis Dirk S„ Den Hel
der, wegenverkeersregeling: vrijge
sproken; Anna M. M. M„ Alkmaar,
diefstal: f 10 of 4 dagen en onvoor
waardelijke terbeschikkingstelling van
de regering.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen 6,30 Voor
de Strijdkrachten 7,15 Prikkebeen
7,30 Actueel geluid 7,45 Engelse les
8,05 Programma-proloog 8,15 „Trio-fan
tasia" 8,45 Dr A van der Hoeven
9,15 Bach-concert 9,45 Concert 10,15
Sweelinck-kwartet 10,45 Avondoverden
king 11,15 Gramofoonplaten 11,20 Dr
A J van de Graaff 11,35 Opgewekte
klanken
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,20 Gramo
foonplaten 6,30 Prof Dr A N J den
Hollander 7,00 De volkswoningbouw
7,15 Het nieuws uit Indonesië VPRO:
7,30 Klankbeeld 7,45 Lezen in de Bijbel
VARA: 8,05 Dingen van de dag 8,20
Concertgebouw-orkest 9,15 Je kunt 't
nooit weten 10,15 Kwartet Jan Cor-
duwener 10,45 In de tuin der poëzie
11,15 Bruca Lowe zingt 11,35 Charlie
Barnet en orkest
VOOR DONDERDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 12,33 Metropole-orkest
NCRV: 6,00 Leger des Heils-kwartier
6,15 CWV-kwartier 6,30 Voor de Strijd
krachten 7,15 Nederlandse organisten
7,30 Het actueel geluid 7,45 De Re-
gerings-Voorlichtingsdienst antwoordt
8,05 Programma-proloog 8.15 Studio-
Steravond 9,30 Familie-competitie
10,00 Gramofoonplaten 10,05 De vaart
der Volken 10,25 Liederen 10,45 Avond
overdenking 11,15 Utrechts Stedelijk
Orkest
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Ochtendvaria 12,38 Gerard van Kreve
len (piano) 1,20 Ensemble Jo Bes 4,00
„Assortimento" 6,15 Sportpraatje 6.30
Oud-Frans-programma 7,00 Kobus Kwint
7,10 Avro-avondschoo-1 7,45 Garmo-
foonplaten 8,05 In het Radio-Zoeklicht
8,15 Soli, koor en orkest 9,05 Hoor
spel 9,30 Lily Laskine (harp) 9,45
Cr.ncertgebouw-orkest 10,20 Platen-
cabaret 10,45 Pijlers van Neêrlands
welvaart 11,15 Gramofoonplaten
22
IN DE
DOOR
TJEERD AD E M A
„Beste vrienden", zei hij ernstig,
hartelijk dank voor jullie vriendscnap.
Ik hoop, dat het jullie allemaal goed
eaat".
.,'t Lijkt wel of ie naar Afrika gaat",
constateerde Van Dijk, getroffen door
de ernst waarmee Steensma van zijn
vrienden afscheid had genomen.
„Mag ik even uw biljet, meneer?'
vroeg de conducteur op de treeplank
staande.
Hij'bekeek het hem overgereikte
kaartje, knipte er een gaatje in en gaf
„Conducteur!" riep De Ridder toen de
man reeds bij de volgende coupé was.
„Riep u mij, meneer?" vroeg de con
ducteur zich omkerend.
„Voor u," zei de apotheker, de ver
baasde beambte een gulden in de hand
stoppend. „Kijk er eens, conducteur,
deze jongeheer reist alleen. We zouden
graag willen, dat er een beetje op hem
gelet werd."
„Dat kan, heren", zei de conducteur
glimlachend.
„Hij m-oet in Parijs wezen," legde De
Ridder uit. „Ik bedoel, dat u 'm even
waarschuwt, als ie d'r uit moet."
„Komt prima in orde, meneer," be
loofde de conducteur aan zijn pet tik
kend.
„Ais u zo nu en dan eens wilt kijken
of ie z'n hoofd binnen het raampje
houdt en niet met de kruk van de deur
speelt.verzocht Van Veeren.
De conducteur liep glimlachend ver
der.
„Ik wou, dat ik jullie allemaal kon
meenemen," verzekerde Steensma.
„Hè ja," zei Storm sarcastisch, „dat
zou gezellig wezen."
Op hetzelfde ogenblik zette de trein
zich in beweging. Steensma drukte vier
naar hem uitgestoken handen en riep
zijn vrienden een hartelijk vaarwel toe.
Hij zwaaide nog uit zijn raampje,
maar twintig seconden later kon hij
hen niet meer onderscheiden.
Hij ging in de lege coupé naast zijn 1
rozen zitten met het trieste gevoel, dat
hij voorgoed afscheid van de gezellig
ste periode uit zijn leven had genomen.
Het zieke meisje
Ir. Steensma staarde nadenkend naar
de beide grote koffers, die een kruier
in het bagagenet gedeponeerd had.
Belachelijk eigenlijk, dat hij die zwa
re dingen naar Leiden heen en terug
sleepte, maar hij verbeeldde zich, dat
hij als handelsreiziger niet zonder kof
fers in het hotel zou kunnen verschij
nen. Het was natuurlijk veel eenvoudi
ger geweest ze in Den Haag in depot
te laten, maar nu zijn vrienden hem
weggebracht hadden, zou het een
vreemde indruk hebben gemaakt als hij
zonder bagage was vertrokken.
In Leiden stapte hij uit de trein,
wenkte een witkiel en stond op het
punt de man naar het bagagedepot te
volgen, toen een oude dame, die zich
met enige moeite op de treeplank had
gehesen en zijn hoekplaatsje bezet had
hem met een nerveuze stem terugriep.
..Uw bloemen, meneer!"
Ir. Steesma verbeet zijn ergernis,
nam zijn hoed beleefd af en pakte dc
bloemen aan, die de dame hem over
reikte. Hij had de rozen willen ver
geten en moest ze nu weer met een
woord van hartelijke dank in ontvangst
nemen.
Een ogenblik dacht hij er aan ze haar
aan te bieden, maar zowel de leeftijd
als het snibbige uiterlijk van de onbe
kende waarschuwden hem voor de mo
gelijke gevolgen van een al te spon
tane geste.
Met de rozen in de hand volgde hij
als een bruidegom, die in de drukte
zijn bruid kwijt geraakt is de kruier
over het perron naar hot bagagelokaal
waar hij de man betaalde en het be
wijs in ontvangst nam. Daarna slenter
de hij langzaam de stad in.
Hij kende Leiden omdat hij er in
zijn studententijd meermalen met een
groepje vrienden een prettige avond
had doorgebracht.
De meeste van zijn kennissen waren
afgestudeerd en hadden zich elders ge
vestigd, maar de mogelijkheid, dat hij
er nog een tegen het lijf zou lopen was
te groot om zich in een café in de bin
nenstad te wagen.
Hij besloot de goede raad van Storm 1
op te volgen en een wandelingetje door
minder drukke straten te maken.
De gebeurtenissen van de beide laat
ste dagen en het vooruitzicht, dat hij
zich binnen weinig uren in een levens
gevaarlijk avontuur ging begeven, de
den langzamerhand hun invloed gelden.
Hij voelde zich een beetje nerveus en
besloot een drogisterij binnen te gaan
en er een paar tabletjes te nemen.
Een vriendelijk jong meisje nam de
knappe jongeman, die met zijn bloe
men in de hand naar binnen stapte, be
langstellend op en Steensma zag plot
seling een prachtige gelegenheid zijn
rozen een goede bestemming te geven.
Hij legde ze op een hoekje van de
toonbank en wachtte geduldig op het
glaasje water, dat de juffrouw bereid
willig uit de keuken haalde.
Steensma slikte zijn tabletjes, betaal
de en was juist van plan de vriende
lijkheid van de jonge dame met een
bloemenhulde te belonen, toen de dro
gist zelf op de drempel van de tussen
deur naar zijn huiskamer verscheen en
de klant door zijn stalen brilletje
nieuwsgierig aanstaarde.
Het mannetje had een verlept gezicht
en een onsmakelijk voorkomen en zijn
aanwezigheid was zo hinderlijk, dat
Steensma zijn voornemen om de win
keljuffrouw in de bloemetjes te zetten
als sneeuw voor de zon voelde ver
dwijnen.
Hij besloot de rozen eenvoudig te ver
geten, maar hij was nog niet bij de
winkeldeur toen het meisje hem een
vriendelijke waarschuwing toeriep.
„Uw bloemen, meneer!"
„Ja...., eh.... ja.... dank u wel"
zei Steensma.
Hij nam de bouquet weer van de
toonbank en stapte er mee de straat op.
Het was, zo bedacht hij geërgerd,
veel moeilijker om bloemen kwijt te
raken dan om ze te krijgen.
Hij besloot ten einde raad zijn bou
quet op een moment, dat er weinig
voorbijgangers waren stilletjes op
straat te laten vallen, maar zag van dat
voornemen af toen hij nog eens naar
de prachtige rozen had gekeken en be
dacht had, dat zijn goede hospita daar
aan waarschijnlijk een groot deel van
haar bescheiden zakgeld had moeten
besteden.
(Wordt vervolgd.)