Residentie Moskou ziet af van oorlog Chefarine.4 Plan-M arshall bouwsteen voor vrij Europa een Mr. Marchant laakt het fuiven op de „Hoge Veluwe" avontuur Onder druk van Amerika's herbewapening en Westeuropa's groeiende kracht ER HKSTAAT W EINIÖ TWIJFEL AAN, dat de Westerse staatslieden en hun militaire adviseurs ln de lente van het vorige jaar vreestien, dat een oorlog met de Sowjetunie onmiddellijk voor de deur st-ond. Deze vrees was gegrond op de communistische coup in Tsjechoslowakjje en de druk, die tegelijkertijd op de Finnen werd uitgeoefend om hen te bewegen een nauwe militaire samenwerking met het Kremlin aan te gaan. Inderdaad konden deze feiten moeilijk anders gewaardeerd worden dan ais een militaire actie ter voorbereiding van een oorlog, want de regiems van BenesJ en Paasikivi waren, hoewel echt democratisch diplomatiek verbonden aan do Sowjet unie en er bestond voor Moskou geen enkele reden om aan te nemen, dat zij uit het Oosterse bloc zouden willen deserteren. Tito blijft een zwakke in 't systeem plek Amsterdam diamantstad NEDERLANDS FABRIKAAT Hoffman ontvouwt nieuw programma Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom Komt er een nieuwe wereldvakvereniging? Elf doden door pokken te Batavia „Juden Fischer" voor het Haagse Hof 4 beroemde genees middelen tegen griep Het Radioprogramma (Van onze diplomatieke medewerker). Sindsdien^ Is er heel wat veranderd. Men Is er thans vast van overtuigd, dat de Sowjets, zo zjj een jaar geleden al aan de oorlog gedacht mogen heb ben, op het ogenblik of in de naaste toekomst geen gewapend conflict wensen. UEN WESTERSE COMMUNIST, die geacht mag worden zijn weetje te weten, gaf onlangs de volgende verkla ring van de verandering, welke zich in Moskou voltrokken heeft. Stalin, zo vertelde hij, verloor in 1947, toen het plan-Marshall werd aangekondigd en de Kominform gesticht, zijn controle over het Politburo, waarvan hij met enige andere leden de meer bedachtza me vleugel vormde. Op de eerste bij eenkomst van de Kominform vertelde Zhdanow de Franse en Italiaanse com munisten, dat de oorlog onvermijdelijk was en dat zij zich daarop moesten voor bereiden. Na de dood van Zhdanow ech ter zou Stalin opnieuw de meerderheid in het Politburo achter zich gekregen en de controle over de Sowjetpolitiek heroverd hebben. Het is natuurlijk onmogelijk vast te stellen, of dit verhaal op waarheid be rust. Wel echter kan men er zeker van zijn, dat wanneer het Kremlin inderdaad besloten heeft, geen oorlog te voeren, dit besluit genomen is onder indruk van het machtige Amerikaanse herbewape ningsprogramma en de groeiende kracht van West-Europa. De communisten hou den niet van de democraten. Maar er is één ding, dat zij bewonderen: de enor me industriële kracht van Amerika en zolang zij er van overtuigd zijn, dat de ze in samenwerking met West-Europa snel tegen hen kan worden gemobili seerd, zullen zij de „oorlogsophitsers" de handschoen beslist niet toewerpen. Er zijn nog twee dingen, die remmend op de eventuele oorlogsplannen van Moskou moeten werken. Beide komen meer of minder duidelijk tot uiting in de economische overeenkomst, die de Sowjetunie dezer dagen met vijf van haar Europese satelieten gesloten heeft om elkaar bij te staan tegen „de dicta tuur van het Marshall-plan". Het één gaat verborgen achter de vaagheid van de overeenkomst en het programma van de gevormde Raad van Wederzijdse Economische Bijstand. Het andere is ge legen in de afwezigheid van de Zuidsla- vische handtekening onder het „anti- Marshall-plan". Uit beide kan gecon cludeerd worden, dat Moskou meer moeite heeft dan het verwachtte met de organisatie van het imperium van ver schillende en recalcitrante volken, wel ke het langs Ruslands Westgrens heeft gesticht. s Tito, de dwarsdrijver. Tito, de overtuigde communist, maar tevens de leider van de meest gevaar lijke beweging, welke is opgestaan in het monopolistische \Sowjet-systeem, moet strenger gestraft wórden. Zijn uit sluiting van het Oosteuropese economi sche systeem moet hem in de verleiding brengen zich in de armen van het Wes ten te werpen, maar Moskou kan klaar blijkelijk niets beters verzinnen. Het enige wat het kan is naar de zweep te wijzen en Zuidslavie tegelijkertijd een economisch paradijs voor te houden, waarvan de poorten door Tito's toedoen voor het land gesloten moeten blijven. Overigens schuilt misschien een kleine ironie in het feit, dat indien de Sowjet unie inderdaad in staat ware, dit para dijs van welvaart te scheppen, riet Wes ten voor een groot deel van zijn zorgen verlost zou zijn. Indien Moskou een soort Marshall-plan voor Oosteuropa zou kunnen creëren en wanneer de uit-' voering van dit plan de millioenen, die achter Elbe, Donau en Adriatische zee leven, een behoorlijk bestaansminimum zou garanderen, ware de hoon op een rustig naast elkaar voortbestaan der beide grote economische systemen ge rechtvaardigd. Maar de zojuist gestich te Oosteuropese Economische Raad is een papieren constructie, waarvan men dit onmogelijk kan aannemen. Slechts realiteiten! Vele dingen kunnen op papier gezet worden, maar slechts fundamentele eco nomische en sociale realiteiten kunnen het papier betekenis geven. Het plan Marshall heeft betekenis, omdat daar achter het overschot aan voedsel, ma chinerie en werkkracht van Amerika staat. De millioenen Russen echter, die nog nauwelijks van het hoognodige voorzien zijn, vormen een pomp, welke elk gebied, dat het Kremlin onder zijn controle heeft, leegzuigt ten bate van een verhoging van de levensstandaard in Sowjetunie zelve. Deze zaken zijn geen kwesties yan theorie of politiek, van „oorlogsophitsing" of „imperialis me"; zij behoren tot de categorie der harde feiten, waarvan de Sowjet-philo- sofie beweert, dat zij ze respecteert. Zij zijn voor het Westen hard genoeg om de oplossing er van verre van gemakke lijk te maken. Misschien zijn ze even hard voor het Kremlin, dat er niet al te uccesvol mee worstelt. Onder het motto „Amsterdam Dia mantstad" zal van 16 Juni tot en met 3 Juli in de hoofdstad een diamantten toonstelling worden gehouden in de grote zaal van de beurs voor de dia manthandel. Aan deze tentoonstelling zullen niet alleen de belangrijke Nederlandse dia mantairs, doch ook verscheidene bui tenlandse inzenders deelnemen. Men stelt zich voor het beste wat de Am sterdamse diamantnijverheid heeft te bieden aan het publiek te tonen. Prins Bernhard heeft het bescherm heerschap aanvaard van de tentoonstel ling. Het erecomité, dat zich heeft ge vormd wordt gepresideerd door de mi nister-president. Ook de ministers van Financiën en Economische Zaken, de Commissaris der Koningin in de pro vincie Noord-Holland en de burgemees ter van Amsterdam hebben er zitting in. Op de tentoonstelling zal worden ge toond het ruwe product, alle phasen van bewerking die de ruwe diamant moet ondergaan, benevens vele varia ties die de sierdiamant uiteraard kent. Een speciale stand zal het eindproduct „het Juweel" exposeren en ten slotte wordt in een andere afdeling het veel zijdig gebruik van de diamant in de industrie gedemonstreerd. De Amsterdamse diamantindustrie heeft zich na de grote tegenslagen van de oorlogstijd goed weten te herstellen. Thans werken er in de diamantindus trie meer dan 1800 arbeiders. In de gisteren gehouden gemeen schappelijke vergadering der commis sies voor buitenlandse aangelegenhe den van Senaat en Huis van Afge vaardigden heeft Paul Hoffman, admi nistrateur van het Plan-Marshall, ge pleit voor de verstrekking van nieu we toewijzingen tot een totaalbedrag van 4.3 milliard dollars, teneinde het Plan-Marshall in de komende periode van 1.5 maanden te kunnen voortzetteh, Hoffman ontvouwde een program ma, waartoe Europa z.i. dient over te gaan. Hij noemde het stabiliseren van munteenheden en bestrijding der in flatie o.m. door doeltreffende belas tingen, het verhogen van de export door stijging der arbeidsproductivi teit en verhoging der prijzen, de ont wikkeling van de handel binnen Euro pa zelf, en beperking van de invoer van goederen, die niet van vitaal hé lang zijn. In zijn specificatie vroeg Hoffman het Congres om toewijzingen ten be drage van 1.150.000.000 dollar ter dek king van het kwartaal 1 April tot 30 Juni 1949 en 4.280.000.000 dollar voor de daarop volgende 12 maanden. De politieke zijde. Politiek gezien is het buiten twijfel, dat het Europese hupprogramma de krachten der vrijheid in Europa reeds aanzienlijk heeft versterkt. Hoffman maakte hierbij speciaal ge wag van het resultaat der Italiaanse verkiezingen en van de mislukking der 155. Pim, Pam en Pom zien in de 156. Maar dat heeft Tommie toch mis. verte op de weg een grote menigte die- Er is daar vlak bij Buldogstad geen ren. „Die staan er vast om ons tegen te tentoonstelling van auto's, maar... een houden!" zegt Pam weer. „Ik voel het!" wedstrijd voor auto's. Buldogstad houdt „Ach wel nee", zegt.Pim. „Jij hebt al- namelijk elk jaar een auto-race. leder- tijd wat". Maar in zijn hart is ook hij een mag mee doen. En de snelste auto er niet gerust op. Misschien heeft de krijgt de eerste prijs. De auto's, die veldwachter Buldogstad wel gewaar- Pim, Pam en Pom op de weg zien schuwd. „Kijk", roept Tommie eens- staan, zijn gereed om te starten, juist klaps. „Ik zie een heleboel auto's ook. als de jeep van de drie hondjes komt Er is zeker een tentoonstelling". aangesneld. ERP volledig Franse stakingen. Hij achtte het mo gelijk, dat de economische samenwer king kan leiden tot een succesvolle samenwerking op andere gebieden. Zelfs achtte hij het niet uitgesloten, dat de maatregelen, nodig om het eco nomisch herstel te bewerkstelligen, de grondslag zullen vormen voor een veel groter bouwwerk. de permanente hechte aaneensluiting der vrije landen van Europa. Acheson acht succes. „De ERP is een volledig succes ge worden en heeft de uitbreiding van de totalitaire staatsvorm in Europa defi nitief een halt toegeroepen", aldus heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Dean Acheson verklaard ter verenigde vergadering van de commissies voor buitenlandse zaken van de Senaat en van het Huis van Afgevaardigden. Als voornaamste bemoedigende te kenen van Europa's herstel noemde Acheson. „Het hoge beloop der in schrijvingen op de lening in Frankrijk en de mislukking der communistische pogingen om het herstel van Frank rijk en Italië te saboteren". Hij verklaarde dat bedoelde po gingen zijn mislukt dank zij het moe 'dige en doortastende ingrijpen der be trokken regeringen. Appèlzaak voor Rechtsherstel De afdeling rechtspraak van de Raad voor het Rechtsherstel behandelde gis teren het appèl van oud-minister Mr. H. P. Marchant tegen de beslissing van de afdeling „Beheer voorzieningen voor afwezigen en voorzieningen voor rechtspersonen" van deze Raad. Door deze afdeling werd Mr. H. P. Marchant, die in 1935 deel uitmaakte van het be stuur van de stichting „Het nationale park De Hoge Veluwe", niet ontvanke lijk verklaard in zjjn verzoek, om met terugwerkende kracht ongedaan te ma ken de wijziging in 1942 van de statu ten van de stichting, waarbij het oude bestuur werd terzijde gesteld en het Führer-principe zijn intrede deed. Mr. Marchant schilderde in het kort Arthur Deakin, secretaris-generaal van de Britse vakvereniging van trans portarbeiders en arbeiders uit aanver wante bedrijven en voormalig voorzit ter van 't Wereldvakverbond (WFTU), heeft te Plymouth verklaard, dat de Britse vakverenigingsleiders spoedig officieuze besprekingen zullen beginnen met Amerikaanse vakverengingsleiders over de kwestie van het oprichten van een wereldvakvereniging, onafhanke lijk van het huidge wereldvakverbond. Deakin heeft de vorige maand de WFTU er van beschuldigd een „werk tuig van het Sowjet-communisme" te zijn. Sedert 10 Januari zijn in het Cen traal Burgerziekenhuis te Batavia 74 patiënten, lijdend aan pokken, opge nomen. Van hen zijn er 11 overleden. Buiten de ziekenhuizen worden 174 patiënten verpleegd. De gemeentelijke gezondheidsdienst meent, dat het aan tal gevallen niet veel groter is dan of ficieel bekend is. Van de bevolking van Batavia zijn van de 1.500.000 in woners thans 200.000 gevaccineerd. Een grote propaganda-actie is ingezet om de bevolking te doordringen van de noodzaak tot vaccinatie. In aanplakbil jetten wordt de bevolking opgewekt zich bij de vaccinatieposten te melden. Voor het Bijzondere Gerechtshof te 's Gravenhage, gepresideerd door mr. Burgersdijk, verscheen gister de be ruchte kriminal-sekretar F. Fischer uit Dusseldorf (Duitsland), bekend on der de naam „Juden-Fischer". Het Hof heeft voor de behandeling van deze zaak twee dagen uitgetrok ken. Een twintigtal getuigen charge zjjn gedagvaard. Fischer was gedurende de bezetting kriminal-sekretar der Sicherheits Po lizei. De tenlastelegging maakt mel ding van zijn medewerking tot depor tatie van ruim 15000 Joodse personen, in het kader van de Duitse vervol- gings- en vernietigingspolitiek tegen de Joden, w.o. zieken, ouden van da gen, kinderen en krankzinnigen. „Erkent u dat u hebt medegewerkt aan de deportatie van Joden over de grens?" was de eerste vraag van de president. Het antwoord luidde: „Nein". „Wist u dat de Joodse personen, eenmaal in Westerbork zijnde, naar 't Oosten werden gebracht?" „Nein, das habe ich nicht gewuszt". „Wist u dat zij daar gedood wer den?" „Nein". De president wees er op, dat ruim 15000 Joden het slachtoffer waren ge worden van Fischers anti-Joodse ac ties. Verdachte haastte zich te zeggen, dat hij slechts een 800 Joden van Sche- veningen naar het station had gebracht, slechts dat aantal wilde hij voor zijn rekening nemen. Aan mishandeling had hij zich nimmer schuldig gemaakt. Hierna werd overgegaan tot het ho ren van de getuigen. Getuige J. F. Kling uit Amsterdam, thans gedetineerd, had samen met Fischer gewerkt. Hij vertelde dat prac- tisch alle beslissingen aan Fischer wer den overgelaten. Wanneer wederom een aantal Joodse personen moest wor den weggevoerd, werd door de Joodse Raad een aantal lijsten met namen be schikbaar gesteld, waarna deze per sonen werden gearresteerd. Een groot aantal getuigen werd ge durende de morgenzitting gehoord. Al len hadden zij Fischer persoonlijk ont moet. Getuige W. Schouten uit 's-Gra- venhage was wegens Jodenbegunsti- ging door de S.D. gearresteerd. Bij een verhoor sloeg Fischer zijn slachtoffer de voortanden uit de mond. Getuige J. Boas beschreef zijn dra matische tocht naar Auschwitz, welke deportatie hij met 999 andere Joden deelde. Fischer had dit transport in Westerbork gecontroleerd. Fischer bestreed telkenmale fel de getuigenverklaringen. Na het horen van de tiende getuige schorste de president de zitting. het ontstaan van de stichting. Hij was indertijd als minister van onderwijs met prof. Van Poelje bij de heer en mevrouw Kroller gewees die het park aan de stichting wilden overlaten en die het rijk het schilderijenbezit ter waarde van 5 tot 6 millioen gulden schonken. De heer en mevrouw Krol ler stonden er toen op, aldus mr. Mar chant, dat ik in het bestuur zitting nam, alhoewel ik daartoe zelf niet wilde be sluiten. De heer Marchant werd toen op uitdrukkelijk verzoek van de heer en mevrouw Kroller voor het leven be noemd. Hij deelde mee, dat hij in 1942 was afgetreden, ómdat hij daartoe als het ware door de bezettende macht gedwon gen werd. „Wij werden gedwongen maatregelen te nemen in 1942. Als ik neen had gezegd en niet was afgetre den, dan was alles eenvoudig gean nexeerd en dan zou alles verloren ge gaan zijn". Mr. Marchant merkte vervolgens op, dat men, geheel tegen de bedoelingen van het vroegere stichtingsbestuur in, na de bevrijding op de „Hoge Veluwe" „aan het fuiven en feesten gegaan is". Hij laakte de houding van prof. Scher- merhorn en diens echtgenote, die ge bruik maakten van de kamers van de overledenen, welke op slot waren ge houden. „Men heeft in het geheel geen piëteit gehad met de overledenen, die de „Hoge Veluwe" hadden geschon ken". „Ik had de deurwaarder kunnen stu ren toen zij feest vierden op de „Hoge Veluwe", aldus mr. Marchant, „maar- dat vond ik een beetje cru. Ik had ont ruiming kunnen vragen". Mr. Niessink, die door het Beheers instituut tot bestuurslid benoemd werd en die eveneens op de zitting aanwezig was, zal het huidige stichtingsbestuur vertegenwoordigen als de grondvraag behandeld wordt. De voorzitter deelde mede, dat de afdeling rechtspraak te zijner tijd uit spraak zal doen. Bij griep, verkoudheid, iegen alle pijnen enz., is CHEFARINE „4" een bijzonder krachtig maar toch weldadig middel, want het bevat 4 werkzame bestanddelen, stuk voor stuk in de gehele wereld al beroemd. Eén bestanddeel - Chelarox zorgt dat, al is de wer king zeer krachtig, zelfs 'n gevoe lige maag niet van streek raakt. TEGEN GRIEP - 70 TABLETTEN f 0.75 Groot tekort aan artsen Mobilisatie en ziekte van practiseren- de artsen veroorzaken een zodanig te kort aan waarnemers, dat de genees kundige hoofdinspecteur zich genood zaakt ziet een beroep te doen op de me dewerking van alle artsen. Artsen, die in staat zijn, om hun éol- lega's in ood te helpen, wordt drin gend verzocht zich voor waarneming schriftelijk of telefonisch op te geven bij de geneeskundig hoofdinspecteur, Parkweg 12, Den Haag, tel. 554835. UITSPRAKEN MEERVOUDIGE KAMER. De uitspraken van de Meervoudige Kamer waren Dinsdagmorgen als volgt Johannes M., Venhuizen, vernieling: f 60 of 20 dagen en betaling van een schadevergoeding van f 63.50; Aloysius Juliaan van H„ Stakene (Belgie), over treding motor- en rijwielwet. onder zoek niet volledig, voortzetting 11 Maart a.s.. Cornelis Dirk S„ Den Hel der, wegenverkeersregeling: vrijge sproken; Anna M. M. M„ Alkmaar, diefstal: f 10 of 4 dagen en onvoor waardelijke terbeschikkingstelling van de regering. VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze Nederlandse koren en korpsen 6,30 Voor de Strijdkrachten 7,15 Prikkebeen 7,30 Actueel geluid 7,45 Engelse les 8,05 Programma-proloog 8,15 „Trio-fan tasia" 8,45 Dr A van der Hoeven 9,15 Bach-concert 9,45 Concert 10,15 Sweelinck-kwartet 10,45 Avondoverden king 11,15 Gramofoonplaten 11,20 Dr A J van de Graaff 11,35 Opgewekte klanken HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,20 Gramo foonplaten 6,30 Prof Dr A N J den Hollander 7,00 De volkswoningbouw 7,15 Het nieuws uit Indonesië VPRO: 7,30 Klankbeeld 7,45 Lezen in de Bijbel VARA: 8,05 Dingen van de dag 8,20 Concertgebouw-orkest 9,15 Je kunt 't nooit weten 10,15 Kwartet Jan Cor- duwener 10,45 In de tuin der poëzie 11,15 Bruca Lowe zingt 11,35 Charlie Barnet en orkest VOOR DONDERDAG HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15 Pluk de dag 12,33 Metropole-orkest NCRV: 6,00 Leger des Heils-kwartier 6,15 CWV-kwartier 6,30 Voor de Strijd krachten 7,15 Nederlandse organisten 7,30 Het actueel geluid 7,45 De Re- gerings-Voorlichtingsdienst antwoordt 8,05 Programma-proloog 8.15 Studio- Steravond 9,30 Familie-competitie 10,00 Gramofoonplaten 10,05 De vaart der Volken 10,25 Liederen 10,45 Avond overdenking 11,15 Utrechts Stedelijk Orkest HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15 Ochtendvaria 12,38 Gerard van Kreve len (piano) 1,20 Ensemble Jo Bes 4,00 „Assortimento" 6,15 Sportpraatje 6.30 Oud-Frans-programma 7,00 Kobus Kwint 7,10 Avro-avondschoo-1 7,45 Garmo- foonplaten 8,05 In het Radio-Zoeklicht 8,15 Soli, koor en orkest 9,05 Hoor spel 9,30 Lily Laskine (harp) 9,45 Cr.ncertgebouw-orkest 10,20 Platen- cabaret 10,45 Pijlers van Neêrlands welvaart 11,15 Gramofoonplaten 22 IN DE DOOR TJEERD AD E M A „Beste vrienden", zei hij ernstig, hartelijk dank voor jullie vriendscnap. Ik hoop, dat het jullie allemaal goed eaat". .,'t Lijkt wel of ie naar Afrika gaat", constateerde Van Dijk, getroffen door de ernst waarmee Steensma van zijn vrienden afscheid had genomen. „Mag ik even uw biljet, meneer?' vroeg de conducteur op de treeplank staande. Hij'bekeek het hem overgereikte kaartje, knipte er een gaatje in en gaf „Conducteur!" riep De Ridder toen de man reeds bij de volgende coupé was. „Riep u mij, meneer?" vroeg de con ducteur zich omkerend. „Voor u," zei de apotheker, de ver baasde beambte een gulden in de hand stoppend. „Kijk er eens, conducteur, deze jongeheer reist alleen. We zouden graag willen, dat er een beetje op hem gelet werd." „Dat kan, heren", zei de conducteur glimlachend. „Hij m-oet in Parijs wezen," legde De Ridder uit. „Ik bedoel, dat u 'm even waarschuwt, als ie d'r uit moet." „Komt prima in orde, meneer," be loofde de conducteur aan zijn pet tik kend. „Ais u zo nu en dan eens wilt kijken of ie z'n hoofd binnen het raampje houdt en niet met de kruk van de deur speelt.verzocht Van Veeren. De conducteur liep glimlachend ver der. „Ik wou, dat ik jullie allemaal kon meenemen," verzekerde Steensma. „Hè ja," zei Storm sarcastisch, „dat zou gezellig wezen." Op hetzelfde ogenblik zette de trein zich in beweging. Steensma drukte vier naar hem uitgestoken handen en riep zijn vrienden een hartelijk vaarwel toe. Hij zwaaide nog uit zijn raampje, maar twintig seconden later kon hij hen niet meer onderscheiden. Hij ging in de lege coupé naast zijn 1 rozen zitten met het trieste gevoel, dat hij voorgoed afscheid van de gezellig ste periode uit zijn leven had genomen. Het zieke meisje Ir. Steensma staarde nadenkend naar de beide grote koffers, die een kruier in het bagagenet gedeponeerd had. Belachelijk eigenlijk, dat hij die zwa re dingen naar Leiden heen en terug sleepte, maar hij verbeeldde zich, dat hij als handelsreiziger niet zonder kof fers in het hotel zou kunnen verschij nen. Het was natuurlijk veel eenvoudi ger geweest ze in Den Haag in depot te laten, maar nu zijn vrienden hem weggebracht hadden, zou het een vreemde indruk hebben gemaakt als hij zonder bagage was vertrokken. In Leiden stapte hij uit de trein, wenkte een witkiel en stond op het punt de man naar het bagagedepot te volgen, toen een oude dame, die zich met enige moeite op de treeplank had gehesen en zijn hoekplaatsje bezet had hem met een nerveuze stem terugriep. ..Uw bloemen, meneer!" Ir. Steesma verbeet zijn ergernis, nam zijn hoed beleefd af en pakte dc bloemen aan, die de dame hem over reikte. Hij had de rozen willen ver geten en moest ze nu weer met een woord van hartelijke dank in ontvangst nemen. Een ogenblik dacht hij er aan ze haar aan te bieden, maar zowel de leeftijd als het snibbige uiterlijk van de onbe kende waarschuwden hem voor de mo gelijke gevolgen van een al te spon tane geste. Met de rozen in de hand volgde hij als een bruidegom, die in de drukte zijn bruid kwijt geraakt is de kruier over het perron naar hot bagagelokaal waar hij de man betaalde en het be wijs in ontvangst nam. Daarna slenter de hij langzaam de stad in. Hij kende Leiden omdat hij er in zijn studententijd meermalen met een groepje vrienden een prettige avond had doorgebracht. De meeste van zijn kennissen waren afgestudeerd en hadden zich elders ge vestigd, maar de mogelijkheid, dat hij er nog een tegen het lijf zou lopen was te groot om zich in een café in de bin nenstad te wagen. Hij besloot de goede raad van Storm 1 op te volgen en een wandelingetje door minder drukke straten te maken. De gebeurtenissen van de beide laat ste dagen en het vooruitzicht, dat hij zich binnen weinig uren in een levens gevaarlijk avontuur ging begeven, de den langzamerhand hun invloed gelden. Hij voelde zich een beetje nerveus en besloot een drogisterij binnen te gaan en er een paar tabletjes te nemen. Een vriendelijk jong meisje nam de knappe jongeman, die met zijn bloe men in de hand naar binnen stapte, be langstellend op en Steensma zag plot seling een prachtige gelegenheid zijn rozen een goede bestemming te geven. Hij legde ze op een hoekje van de toonbank en wachtte geduldig op het glaasje water, dat de juffrouw bereid willig uit de keuken haalde. Steensma slikte zijn tabletjes, betaal de en was juist van plan de vriende lijkheid van de jonge dame met een bloemenhulde te belonen, toen de dro gist zelf op de drempel van de tussen deur naar zijn huiskamer verscheen en de klant door zijn stalen brilletje nieuwsgierig aanstaarde. Het mannetje had een verlept gezicht en een onsmakelijk voorkomen en zijn aanwezigheid was zo hinderlijk, dat Steensma zijn voornemen om de win keljuffrouw in de bloemetjes te zetten als sneeuw voor de zon voelde ver dwijnen. Hij besloot de rozen eenvoudig te ver geten, maar hij was nog niet bij de winkeldeur toen het meisje hem een vriendelijke waarschuwing toeriep. „Uw bloemen, meneer!" „Ja...., eh.... ja.... dank u wel" zei Steensma. Hij nam de bouquet weer van de toonbank en stapte er mee de straat op. Het was, zo bedacht hij geërgerd, veel moeilijker om bloemen kwijt te raken dan om ze te krijgen. Hij besloot ten einde raad zijn bou quet op een moment, dat er weinig voorbijgangers waren stilletjes op straat te laten vallen, maar zag van dat voornemen af toen hij nog eens naar de prachtige rozen had gekeken en be dacht had, dat zijn goede hospita daar aan waarschijnlijk een groot deel van haar bescheiden zakgeld had moeten besteden. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 3