<*De WereldderV^roawen I*
De Pluimveehouder
irtep/fj
Ons kort verhaal 1
^caldi^
GRIEPPOEDERS
Mef alle respeci
Hoe was hei
vroeger?
Baby gaai uit
DE EERSTE INDRUKKEN
Bent U zuinig?
De moord op oude Bill Jefferson
Wist U dat
Probeer dat eens, Mevrouw!
Recepten van Kers
de Radio-lcookleraar
De lengte van de ruitijd
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
NEEMT T'JDIG
LIBT IS MISSCHIEN helemaal niet
aardig van me, maar ik heb iets
tegen tentoonstellingen. Ik besef heel
goed dat soieta niet te pas komt, en ik
heb mijzelf dan ook een paar keer bü
,te haren gepakt altijd figuurlijk
gesproken om een of andere wezen
lijk héél bijzondere expositie te gaan
bewonderen. Maar het loopt altijd
weer uit of het nu schilderijen of
glaswerk of zelfs bloemen betreft
op een paar doodmoede voeten, een
soezerig hoofd en een hutspot van in
drukken die nog dagen lang zwaar op
de maag ligt. O, ik beloof plechtig
mij te zullen beteren, zodra er ten
toonstellingen worden uitgevonden,
waar maar tien bezoekers per uur
worden toegelaten, waar verrukkelijke
zitjes bij koel lispelende fonteinen
kwistig zijn aangebracht, en waar
men op één entree-biljet een week
lang kan ronddwalen.
Waarmee ik maar zeggen wilde, dat
ik de grote tentoonstelling van de
Nederlandse Vrouw in Den Haag met
voorbedachten rade niét de klandizie
heb gegund. Ik had eerlijk niet de
moed voor een schuifelende file
van enige uren door de blakende
Houtrusthallen. Maar toen een jonkje
van die grote tentoonstelling in mijn
buurt verdwaalde, begon een klein
vleugje naberouw mij te plagen. Foei
Saskia, denk eens aan de koene voor
vechtsters voor vrouwenkiesrecht, die
zich aan hekken lieten kluisteren of
zich voor de koninklijke paarden stort
ten.... Nu ja, niet hier natuurlijk, wij
doen het altijd wat kalmer aan en
denken bij alle geestdrift toch óók nog
een beetje aan ons beste mantelpak.
Maar goed, onze kloeke grootmoeders
en oudtantes hebben minstens recht op
een beleefde visite. Alzo wandelde ik
op een rustige avond rond tussen De
Vrouw in de Staat, en het zij mij ver
geven, dat ik aanvankelijk glimlachte.
Ik weet niet hoe het komt, maar die
mode van vijftig jaar geleden komt mij
zo oneindig veel grappiger voor dan
die van zegge voor vijfhonderd jaar.
Deze zomer stond ik lang geboeid voor
een portret van Margaretha van Par-
ma. Zij geleek mij veel levendiger en
werkelijker dan de jongedames met
voetvrije rokken en matelootjes anno
Boerenoorlog. Evenwel, dat was niet
billijk en de glimlach vergleed alras.
V/at hadden zij kloeke gezichten en
heldere ogen onder haar onwaarschijn-
lijk-hoge kuiven, die pioniersters van
vijftig jaar her. Wat hadden zij, al was
het wat hoogdravend en breedsprakig,
driedubbel en dwars gelijk en wat
was de tegenargumentaring van de
mannen kinderachtig en unfair. Wat
zijn vrouwen mooi als zij hartstochte
lijk voor een ideaal vechten en wat
kunnen zij onversaagd bergen verzet
ten, al was het met haar blote handen,
als het gaat om recht. Nee, er viel
niets te glimlachen om malle hoedjes
of theatrale woorden. Zij hebbebn het
hem tenslotte toch maar geleverd, dat
het jonge meisje van onze dagen, als
zij „niet aan de man komt", niet bij
haar getrouwde broer de onbetaalde
hulp in de huishouding behoeft te spe
len. Ik herinner mij uit mijn bakvis
jaren nog de deugdzame ontzetting in
meisjesboeken anno 1900 (leest u het
maar na in Schoolidylles') over jonge
dames van goeden huize, die door het
harde noodlot gedwongen waren te
gaan Werken voor haar brood.
Ik was al wandelende bij de huis
kamer van vóór vijftig jaar beland.
Inderdaad, uit deze kooi vol bibelots,
étagires, balletjes-franje, horretjes en
Makart-bouquetten heeft de vrouwen
beweging ons verlost. Zij heeft de deur
wijd opengezet en gezegd: Daar ligt
de maatschappij, verover je een plaats
en houd die bezet. Laat zien, wat je
kunt, en dat niet minder dan de man.
Ach, lieve oma's en oud-tantes
hebben jullie niet één grote fout ge
maakt? Laat zien wat je kunt wij
hebben het gedaan en nog niet zo gek
ook. De maatschappij is niet meer
denkbaar zonder ons en als het heel
erg menens wordt vliegen alle deuren
open. Dan krijgen we uniformen aan
en stalen helmen op de krullebol, dan
chaufferen we vrachtauto's en bestu
ren vliegmachines.
Maar, met alle respect, oma's en
oud-tantes: hadden julie ons niet moe
ten inprenten, boven en vóór alles:
Toont wat je bént? Als Saskia het
heel schuchter mag opmerken: Zijn wij
er in al die jaren als vrouw beter op
geworden? Zijn wij niet in "het baan
tje" blijven steken, en is daarmee
onze werkelijke invloed als vrouw op
het maatschappelijk en wereldgebeuren
ook niet uiterst klein gebleven? Of
ligt het aan ons. die klakkeloos alles
hebben aangepakt, wat u in zo dappe
re volharding hebt bevochten, zonder
uw strijd, de eeuwige, tegen het on
recht voort te zetten? SASKIA.
Het is een onmiskenbaar feit dat tal
van modes van, laat ons zeggen de
laatste 10 jaar, een teruggrijpen lieten
zien naar de modelijnen van heel lang
geleden. Men moet dit niet zien als
een gebrek aan oorspronkelijkheid, als
een uitputting van denkbeelden, maar
veeleer dient te worden erkend dat de
mode-ontwerpers steeds meer de fraaie
soms artistieke lijn van vroeger-eeuw-
se mode hebben leren waarderen. De
vraag is gewettigd of ook de toch vaak
al zo fantasieloze herenkleding op dat
punt geen verandering zou kunnen on
dergaan
Het is in verband hiermee en te
zelfdertijd omdat men vaak naar een
aardig nieuw idee zoekt, dat wij dit
maal in onze modekroniek iets willen
vertellen van de mode van lang ge
leden.
Wij keren dan terug naar de dames-
kledij van de 18e eeuw. Bij de man
nenkleding kreeg men in die dagen
steeds meer te zien van het vest en
dat geldt bij de vrouwencostuums
voor de rokken. Het overkleed (de
robe of manteau) had al sedert de
16e eeuw een split van voren in het
midden, waardoor een deel van de
onderrok zichtbaar werd.
Zij werd hoe langer hoe meer naar
achteren omgerold, totdat zijn aan het
einde van de 17e eeuw geheel naar
achteren tot een queu gedrapeerd
werd, die meestal voorzien was van
een lange sleep.
In de Lodewijk XV-tijd verdween de
met knopen slui
ten, dan vouwt U
het overslagje niet
naar binnen, maar zet er een 4 cm. breed belegje
tegen en brengt op de middenvoorlijn de sluiting aan.
In het bolletje van het hoedje worden de naadjes
dichtgemaakt en dan naait U de onderkant tussen de
dubbele stof van de rand.
U kunt het stelletje op vele verschillende manieren
afwerken. Op de tekening is er een eenvoudig randje
op geborduurd, maar het staat ook heel lief, als U
langs de kanten lint opnaait, wat U eventueel met
een siersteekje kunt doen, en in plaats van zoompjes
e.d. te maken, moogt alle randjes ook keurig om-'
festonneren of omhaken. Wy twijfelen er niet aan,
of baby zal goed voor de dag komen, als de zon
schijnt.
^LS STRAKS de mooie dagen weer
komen en baby uitgaat in de wagen,
dan komt zo'n aardig kimonojasje met
bijbehorend hoedje goed van pas. We ma
ken het van flanel of een andere zachte
wollen stof, waarvan U ongeveer 90 cm.
van 70 breed nodig heeft.
Het patroontje is berekend voor kin
deren van tot 1 jaar. Rug- en voor
pand zijn net eender, alleen is van voren
de hals dieper uitgesneden en is een
overslagje aangeknipt, dat als belegje
naar binnen gevouwen wordt. Het halsje
werkt U met een schuin reepje af. Het
wordt gesloten met een strikje van lint.
Wilt U het jasje
/9 32
2!
fj
/A
sleep en kwam later weer opnieuw in
de mode.
In de laat 17-eeuwse damescostuums,
in de tijd van Madame de Maintenon,
kwamen er opnieuw steunsels onder de
rokken. Deze zgn. „crlardes", die van
gegomd linnen vervaardigd waren,
werden alleen van achteren gedragen,
wat het queu-effect van de gedra
peerde rok verhoogde. Later plaatste
men de steunsels op de heupen, de
zgn. „paniers", dia soms (b.v. voor
staatsiekleding) zo breed werden, dat
men er de armen op kon laten rusten.
Ze bleven tot ver over de helft der
18e eeuw in de mode, totdat ten tijde
van Marie Antoinette de steunsels op
nieuw uitsluitend van achteren wer
den gedragen en de „cul de Paris"
ontstond.
De galacostuums met paniers op de
heupen uit de 18e eeuw waren in sil
houet volkomen analoog aan de
Spaanse hofkleding van de 17e eeuw;
het corsage was alleen puntiger en
bleef de vorm van de Maintenon-cos-
tuums trouw, ook wat de halslijn be
trof. In de laat Lodewijk XlV-tijd. toen
de onderrok (jupe) geheel zichtbaar
was, werd ze van zeer kostbare stof
vervaardigd en meestal met in hori
zontale banden geplaatste brede stro
ken. Deze „falbala's" waren van zwa
re franje of kant, ook werd reliëf
borduursel veel toegepst.
Het puntige corsage werd van voren
vierkant uitgesneden (rug en schou
ders geheel bedekt) en met een kan
ten ruche afgewerkt. De korte, strak
ke mouwtjes werden met een kanten
sabot en volant afgewerkt. De volant
was boven op de arm smaller dan van
achteren, zij werd „engageante" ge
noemd. Het stijve, vormelijke Mainte-
non-costuum verdween terstond na
de dood van Lodewijk XIV en er
kwamen overkleren in de mode, n.1.
de „comtouches", die geheel op de
vorm van de robes battantes geïnspi
reerd waren.
Om de 'hals droeg men een kanten
ruche, die met een strik sloot (colle-
rette), of ook wel alleen maar een
lint, dat met een rozet was afgewerkt.
„Is de mode veranderd?" vroeg iedereen zo gauw ik mijn voeten weer op
Nederlandse bodem gezet had. „Neen, bjjna niet," was steeds mfjn ant
woord en meteen zag ik een merkbare opluchting op het gezicht van de
persoon in kwestie. De schrik, die de new-look veroorzaakte, zit er klaar
blijkelijk nog heel diep in. Om eerlijk te zijn, vond ik hetzelf ook heel prettig
toen ik bemerkte, dat de modehuizen geen grote verrassingen in petto
hadden. Natuurlijk
was er wel iets
nieuws, maar dat
beperkte zich
hoofdzakelijk tot
details. De over
gang van winter
naar zomermodel-
len was, over het
algemeen, zeer
harmonisch geble
ven. De shows van
de tien Londense
ontwerpers gaan
altijd die van hun
Parijse collega's
een week vooraf.
Vandaar, dat U
eerst het laatste
nieuws uit Londen
voorgezet krijgt
Zoals altijd bleek
ook nu weer, dat
de Engelse desig
ners meesters zijn in het maken van tallor mades. Zij missen echter de artis
tieke vonk, die de Parijse couturier in zijn ontwerpen weet en durft te leggen,
We zien daarom in Parijs meestal veel extra vagante creaties, die ondanks
de bijzondere Hjnen of kleuren een onnavolgbare élégance hebben. Dit ligt
de Engelse ontwerper niet, en zijn cliëntéle evenmin. De hieruit voortsprui
tende eenvoud zorgt er echter voor, dat ook de Hollandse vrouw zich meer
aangetrokken voelt tot de mode, zoals die in Engeland gebracht wordt. Een
voud en élégance was het kenmerk van alle getoonde modellen. De kleine
ronde schouder blijft. Mantelpakjasjes sluiten nauw aan. Als afwisseling
ziet men het wijde klokkende manteltje in dezelfde kleur en van hetzelfde
materiaal als de Japon. De taille is smal en bescheiden, maar wordt niet
meer door een corsetje ingesnoerd. De lengte komt voor morgen- en mid-
dagkleding neer op 32 centimeter van de grond. De meeste aandacht valt
op de achterkant van een model. „Back interest" zeggen de Engelsen. Man
telpakjasjes hadden klokkende achterpanden. In japonnen is de ruimte even
eens met plooien en klokken naar achteren gewerkt. Tussen de mantels
maakt de wijde swagger nog steeds veel opgang. Daarnaast natuurlijk de
klassieke, getailleerde mantel. Opvallend zijn echter de kragen, die vaak
opstaan en afstaan en zodoende een zoom, omlijsting van het hoofd vormen. De
japonnen hebben veel aangeknipte mouwen en grote décolletés. Avondtoi
letten sluiten zeer strak om het figuur om pas wjjd uit te vallen onder de
knieën, of hebben een wijde crinoline met een dubbele rok. De kleuren zijn
dit seizoen donkerblauw en wit-, veel grijs, beige, zacht geel, brons, linde
bloesem, groen en diverse nuances van bruin. De bedrukte dessins hadden
doorgaans een witte achtergrond, maar de motieven waren klein en apart.
Grote bloemen zag men bijvoorbeeld niet. Tot zover het eerste nieuws. Op
details komen wij in volgende artikelen terug.
Getegelde vloeren worden weer
schitterend mooi en schoon, als
men in het water een weinig zout
zuur doet en daarmede opdweilt.
Vlekkenranden, ontstaan door
behandeling met benzine verhin
dert men door het voorwerp in de
zon te laten drogen, g Strijkbou
ten blijven langer warm indien
men ze inplaats van op metaal op
steen plaatst, g Oude gordijnen
zijn uitstekend te gebruiken om
het zaad in de tuin tegen vogels te
beschermen. Het overkoken
van aardappelen is altijd een on
prettige zaak. Door een beetje
boter op het water te doen kan
dit worden voorkomen, g Keuken-
kastenreuk voorkomt men door er
gemalen koffie te strooien.
GESTOOFDE SCHELVIS
PIKANT
Anderhalf 2 pond schelvis,
(schoon aan moten gesneden),
laurierblaadje, 1 takje peter
selie, 1 klein stukje ui, zeer frjn
gesneden, 50 gram boter, zout, 2
theelepels (groene Zwitserse)
kaas, water, wat fijne beschuit of
paneermeel en sap van een citroen.
Maak de bodem van een pan
met wat boter vet, strooi er een
weinig zout in, en leg er het stukje
laurier, de fijn gehakte ui en de
peterselie in. Leg daarin de stuk
ken vis naast elkaar en wat zout.
Bestrooi de vis met de kaas en be
sprenkel nu met citroensap Giet
verder zoveel kokend water tussen
de vis, dat ze er net onder staat.
Strooi dan wat fijne beschuit of
paneermeel over de vis en vervol
gens hier en daar een klein stuk
je boter. Plaats de pan op het
vuur, laat de vis tien vijftien
minuten zachtjes stoven tot ze
gaar is. Leg de vis op een schotel
en giet de saus door een zeef over
de vis. Bestrooi het geheel met
wat gehakte peterselie en geef er
verse aardappelen met worteltjes
of gestoofde bieten bij.
MACARONI PORTUGAISE.
Driehonderd gram macaroni, aan
stukjes, water, iets zout, 30 gram
vet, 1 ui, zeer fijn gesnipperd, 3
flinke eetlepels tomatenpuree, 1
pakje of tablet juspoeder, 1/3 liter
water, 1 stukje prei, zeer fijn ge
sneden, eventueel wat zout en pe
per, 1 flinke mespunt paprika, ge
hakte peterselie.
Kook de macaroni in ruim ko
kend water met iets zout gaar,
werp de stukjes macaroni op een
zeef, goed droog uitlekken. Doe
het vet in een pan en laat hierin
de fijn gesnipperde ui en prei
zachtjes goudgeel bakken. Roer
hierop de paprika en de tomaten
puree, maak van de juspoeder of
tablet met een derde liter water
een klontvrjj papje, voeg dit bij de
goud-geel gebakken ui en prei,
breng dit aan de kook en laat dit
dan even doorkoken. Roer hier nu
door de stukjes gare macaroni en
laat enkele ogenblikken zachtjes
doorstoven. Strooi er bij het op
dienen gehakte peterselie over.
Geef er verse aardappelen en
eventueel varkensvlees bij
Opmerking:
Houdt men een klein restje ma
caroni over, doe dit in een met
boter bestreken en met beschuit
bestoven vuurvast schoteltje. Dek
de macaroni af met wat puree.
Strooi er wat geraspte kaas of
zeer fijn gehakte kaas over Groe
ne Zwitserse kaas smaakt ook
goed. Doe er wat fijne beschuit of
paneermeel over, hier en daar een
stukje boter en dan in een flink
verwarmde oven tot een bruin
korstje laten bakKen.
NESTORVLA.
Driekwart liter melk, 80 gram
suiker, 50 gram custard-
poeder, 40 gram cacao, 2 grote of
3 kleine sinaasappelen, 1 stukje
sinaasappelschil, zonder wit vel,
75 gram suiker, een ei (dooier en
wit gescheiden).
Schil de sinaasappelen, verwij
der wit vel, vezel en pitjes en snijd
het vruchtenvlees aan kleine
stukjes, bestrooi deze met een der
de van de 80 gr. suiker (recept)
en laat dit enige tijd staan (af en
toe omschudden) daarna op een
zeef en sinaasappelstroopje op
vangen. Hak het sinaasappelschil
aan fijne stukjes en breng dit mex
een gedeelte van de melk aan de
kook, maak van de rest melk, de
custard, de cacaopoeder, 't sinaas
appelstroopje en de rest van de
suiker een papje, roer dit bij de
kokende melk, even doorkoken
en koud laten worden.
Doe de 75 gr. suiker (recept)
in een koekenpan, roer er op het
vuur zolang in, dat het lichtbruin
is gekleurd en giet het uit over
een stenen aanrecht, welke te vo
ren is vet gemaakt met een wei
nig boter of sla-olie.
Laat de massa koud en hard
worden en maak het tot kleine
stukjes. Roer door de chocolade
vla de stukjes sinaasappel, de
stukjes caramel, het eidooier en
het stijfgeklopte eiwit. Doe de
massa in vlaschaal en décoreer
met stukjes sinaasappel.
£R ZIJN weinig begrippen, waarmee
in de laatste tijd zoveel geschermd
wordt als met de zuinigheid. De al
gemene armoede, het gebrek aan
grondstoffen, de voor zo velen zo on
zekere toekomst dragen er allemaal
iets toe bij om sommige vrouwen een
soort zuinigheidsangst in het hart te
pompen. Denk vooral aan het aloude
spreekwoord: er is een zuinigheid, die
de wijsheid bedriegt! Ga geen goed
kope prullen aanschaffen, die U fei
telijk helemaal niet nodig heeft en die
U alleen wilde kopen, omdat ze zo
goedkoop zijn. „Dat is dan meteen
meegenomen," hoorden wij onlangs
een huisvrouw zeggen, die uitging om
een eenvoudige mantel en met aller
lei, niet strikt nodig huishoudgoed
terug kwam, omdat ze het juist zo
ideaal goedkoop op de kop kon tik
ken. Maar het enige, dat ze werke
lijk wel nodig had: die mantel
kocht ze niet: ze had er geen geld
meer voor! Het verstandige is, ju'st
in deze tijd, om in overleg met uw
gezin een eenvoudige begroting op te
maken voor de komende maanden.
Noteer wat U beslist uitgeven
moet: de huishuur, de belasting, de
verzekeringen, water, vuur en licht
(deze kunt U naar het gemiddelde be
rekenen). Dan het huishouden- de da
gelijkse voedingsstoffen, de was, de
schoenmaker en andere kleine repara
ties. Trek ook een bedragje uit voor
een eenvoudige lekkernij, b.v. voor
een verjaardag of een der feestdagen.
Wanneer U deze uitgaven, die dus
werkelijk gedaan moeten worden, op
een lijstje b(j elkander zet, kunt U
beter overzien, of er nog iets over
blijft, en zo ja: hoeveel U voor kle
ding kunt besteden voor het gezin.
En dan zult U werkelijk inzien, dat
er geen sprake kan zijn van dingen
kopen, die niet strikt nodig zijn. Veei
mensen, speciaal vrouwen, verwarren
zuinigheid gauw met gierigheid. Maar
het laatste is een ondeugd en wtjze
zuinigheid is een grote deugd. Het is
juist geheel aan moeder de vrouw om
op te passen, dat het door de man
en de kinderen thuisgebracht zelfver
diende geld zo nuttig en zo voordelig
mogelijk wordt uitgegeven. Zuinig
heid wil niet zeggen, dat men de
koorden van de beurs gesloten moet
houden, maar vooral, dat men goede
dingen koopt: zaken, die het geld
waard z(jn, dat er voor uitgegeven
wordt. Geen prullen of slecht mate
riaal, maar kleren, dia aaa paar jaar
mee kunnen; gebruiksvoorwerpen, die
stevig zijn en niet bij de eerste de bes
te keer van gebruiken reeds in elkaar
vallen.
Duurkoop kan heel dikwijls juist
goedkoop blijken te zijn. En ook moet
men aandacht schenken aan de tijd,
die het winkelen kost. Wie koopjes
najaagt, urenlang in een file voor een
gesloten deur gaat staan, om ten
slotte met een paar kousen naar huis
te trekken, is zeer duur uit geweest,
want al die verloren tijd is met geen
geld terug te winnen.
Mevr. F. v. d. W. te Z. stelt een
vraag omtrent de rqjtijd. Deze is zeer
verschillend. Gemiddeld is het zes of
acht weken. Wanneer de grote veren
er zijn, is de ruitijd feitelijk nog niet
afgelopen; ook de onderveren moeten
nog volgroeid zijn. De rui werkt sterk
op het gehele organisme van de vo
gels. Let b.v. eens op het verbleken
en verschrompelen van kam en lellen,
de traagheid en lusteloosheid der die
ren in die periode.
Kippen, die het meeste weerstands
vermogen hebben of het minst door de
vorige leg hebben geleden, zullen dus
normaal weer het eerst met de leg- be
ginnen.
De heer D. C. M. te B. Prettig dat u
met onze raadgevingen succes hebt
geboekt. Hoe lang eieren in waterglas
goed blijven, kan ik niet precies zeg
gen. Dat hangt o.a. af of de eieren vers
zijn en absoluut schoon. Ik ken een ge
val, dat men na jaren nog de eieren
kersvers uit de pot haalde.
De heer W. te H. Jammer, dat u het
met uw dieren zo slecht treft, terwijl
het eerst zo goed ging. U vermoedt,
dat dit een gevolg is van nieuw aange
kochte dieren, waarvan er één een
ontstoken oog had. Deze zou de andere
hebben aangestoken. In dit verband
geven wij hun, die tot aankoop over
gaan het advies zich steeds te vervoe
gen bij een fokker, vermeerderingsbe-
drijf of kuikenbroederij, mits zij in het
bezit zijn van een erkenningsnummer
van het Bedrijfschap voor Pluimvee
en Eieren. Dit is de beste waarborg
voor goede dieren.
De heer Van S. te A. vraagt naar
boerenkool als kippenvoer. Uitstekend
voer! En daarom zo best, omdat het
ook in de winter nog mals en groeiend
blijft. Boerenkool groeit feitelijk de
hal* wiste* door ais lui •tot wrtoat
JOHN PETERS stond voor de spiegel en legde de laatste hand aan zijn toilet.
Met uiterste nauwgezetheid stropte hij zijn das, nam vervolgens kam en borstel
en trachtte orde te scheppen in de
^XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
chaotische verwarde haardos, die zijn
schedel behoorde te sieren. Met een
zucht van verlichting beschouwde hij
het resultaat, trok zijn jas aan en tooi
de zijn hoofd met een Borsalino. Met
kalme stappen klom hij de trap op
naar de eerste verdieping, begaf zich
nog al luidruchtig naar de kamer van
de oude Bill Jefferson, die een gedeelte van zijn huis bewoonde, klopte aan en
opende de deur.
s
Jefferson zat aan een tafel, welke
met couranten bezaaid was. Ik kom u
even goede dag zeggen, mijnheer Jef
ferson. Ik ga naar de bioscoop en kom
niet voor twaalven terug. Mrs. Patton
is naar haar zuster. Zij zal het wel
niet zo laat maken. U hebt dus het
rijk alleen. Amuseer u.
Nauwelijks was Peters vertrokken
of Jefferson wierp de kranten opzij,
nam de stapel bankbiljetten op, welke
daar onder de kranten verborgen la
gen, en stak ze in een portefeuille.
Vervolgens deed hij het licht uit en
bracht in het donker de portefeuille
op een veilige plaats, die, naar hij
meende, alleen aan hem bekend was.
Hij was een zuinig man, die jarenlang
wat opzij gelegd had om een onbe
zorgde oude dag te hebben. Het bezit
maakte hem echter rusteloos, daarom
haalde hij telkens het geld te voor
schijn om zich er van te overtuigen,
dat alles in orde was.
Peters slenterde de stad in, ging nog
even een biertje drinken in het café
om de hoek, en nam daarna een tram
metje dat hem naar het centrum van
de stad. bracht. Hij was tamelijk vroeg
bij het City-theater, zodat hij zich niet
behoefde te haasten. Hij kocht een
plaatsbewijs en maakte een praatje
met de portier. Tegen achten trad hij
het gebouw binnen en nam plaats op
de buitenste stoel van de laatste rij
parterre. De zaal was reeds flink be
zet en nog stroomden de bezoekers
binnen.
Het was omstreeks half negen ge
weest zijn toen Peters onder de voor
stelling opstopd. Onopgemerkt verliet
hij het gebouw aan de achterzijde. Hij
liep enkele smalle straten door en
riep een taxi aan.
XXX
Tegen haar bedoeling was mevrouw
Patton vroeger thuis dan zij aanvan
kelijk van plan was. Toen zij om elf
uur de deur opende zag zij het licht
op de bovenverdieping branden. De
kamerdeur van de heer Jefferson stond
open. Zij wilde deze sluiten toen plot
seling haar aandacht door een vrese
lijk schouwspel getroffen werd.
De bewoner lag in een plas bloed
op de grond en in de kamer heerste
P. POEDER 5 CT. ETUI 6 ST. 30 CT.
BRASKAMP N.V.RIJSWIJK (Z -H
de grootste wanorde.
Mr». Patton vloog naar de telefoon
en stelde zich in verbinding met Scot-
land Yard.
Het was ongeveer twaalf uur toen
Petera de sleutel in het slot stak. Hij
hing zijn jaa aan de kapstok toen >zijn
aandacht getrokken werd door man
nenstemmen, onderbroken door het ze
nuwachtig geluid van mrs. Patton. Bo
ven aan de trap verscheen een politie
beambte gevolgd door de huishoudster
en een dienaar van de Heilige Her
mandad.
„Is u mijnheer Peters?" vroeg de in
specteur.
„Om u te dienen" gaf de aangespro
kene ten antwoord.
„Wilt u dan even boven komen, er
is een ongeluk gebeurd?"
Peters ging de trap op en op de bo
venverdieping stelde men hem van de
situatie op de hoogte.
„Wü tasten in het duister, mijnheer
Peters", zei de inspecteur, „maar ik
kan u wel zeggen, dat degene die dit
op zijn geweten heeft, goed met de
situatie op de hoogte was. Men moet
op de gewone wijze het huis zijn bin
nengekomen. Van braak is geen spoor
te bekennen.
Vertelt u mij eens, waar u van
avond geweest is".
„Die vraag is niet moeilijk te be
antwoorden", antwoordde Peters." Ik
verliet het huis om 7 uur. Ik heb toen
enige tijd in café Staffs doorgebracht,
nam daarna een trammetje en was
ongeveer kwart vóór achten bij het
City-theater. Ik heb toen even ge
praat met de portier en ben naar bin
nen gegaan. Hier is het afgescheurde
kaartje".
Inspecteur Brand bleef een ogenblik
in gedachten staan, wreef eens met de
wijsvinger onder zijn neus en keek Pe
ters een poosje zwijgend aan.
„Dat klopt allemaal nauwkeurig,
mijnheer, maar u zult moeten toege
ven, dat dit niet voldoende is".
Petera barstte in woede uit, maar de
inspecteur wuifde kalmerend met zijn
hand.
„Zegt u mij eens, mijnheer Peters,
hoe laat hebt u het gebouw verlaten?"
Natuurlijk na afloop van de voor
stelling, dua om half twaalf".
„Is u daar wel zeker van?"
„Volkomen inspecteur, ik kan daar
een eed op doen".
„U hebt dua de gehele voorstelling
gezien en de zaal niet voor het einde
verlaten?"
„Precies zoals u zegt, inspecteur".
Het spijt mU, mijnheer Petera, maar
dan moet ik u als de vermoedelijke
moordenaar arresteren. Er is name'ijk
om 9 uur een begin van brand in Ci
ty uitgebroken waarna het gehele ge
bouw onmiddellijk ontruimd ia. De
moord is omstreeks 9 uur gepleegd.
Uw verhaaltje wei goed bedecht, dat
er brand uit sou breken kon u óók
