Residentie
Balkanstaten op de vingers getikt
Waar zit de aalgladde Stanley?
Emigreren - naar welk land?
SPROETEN
avontuur
v-,
Twee schepen gezonken
op de Schelde
Ramadier en Alexander
in ons land
Roedenko in ongenade?
lijdelijk
S&d.p.pord
Zonderlinge bondgenoten bij dieren
db
VRIJDAG 8 APRIL 1949
VERENIGDE STATEN EN ENGELAND hebben dezer dagen nota's aan
de regeringen van Hongarije, Roemenie en Bulgarije gezonden, waarin
deze worden beschuldigd van voortdurende schending van de vredesverdra
gen. Bij deze overeenkomsten, die 15 September 1947 van kracht werden,
\erpöchtten Hongarije, Roemenie en Bulgarije zich tot toekenning aan alle
onder hun jurisdictie staande personen van menselijke rechten en de fun
damentele vrijheden, „met inbegrip van de vrijheid van vergadering, van
pers, van godsdienst en van politieke opinie". De Anglo-Amerikaanse nota's
steHen vast, dat de drie regeringen hun volken met voorbedachten rade eni
svstematisch de uitoefening van deze rechten en vrijheden hebben ontzegd.
Aaniasltng der rechten en
vrijheden van de mens
DAT DEZE NOTA'S eerst thans door
State Department en Foreign Office
verzonden zijn lang nadat genoemde
drie landen begonnen hun plechtig ge
geven beloften te breken heeft zijn
bijzondere reden. Tot nog toe waren de
handen van Washington en Londen ge
bonden door een bepaling in de vre
desverdragen, welke voorschrijft, dat
acties in dergelijke kwesties gedurende
18 maanden na het van kracht worden
der verdragen door de drie geallieerde
mogendheden ondernomen moesten
worden. Maar wanneer Amerika en
Engeland in het verleden trachtten tot
zodanig gemeenschappelijk optreden te
geraken, was het steeds de Sowjetunie,
die weigerde mee te doen.
Dit kon geen wonder heten, want in
feite zijn het niet Hongarije, Roemenie
en Bulgarije, die de verdragen schen
den, maar Rusland. De schendingen
vormen een onderdeel van het Russi
sche militair-politieke plan tot opslor
ping van de 100 millioen mensen, wier
ianden aan de Europese grens van de
Sowjet-Unie liggen en tot bemachti
ging van hun vliegvelden, militaire
bases en legers. In overeenstemming
daarmede breken de drie landen niet
slechts hun beloften in genoemde op
zichten, maar ook door het op de been
brengen van strijdkrachten, die veel
groter zijn,, dan door de bepalingen van
de vredesverdragen is toegestaan.
De termijn van 18 maanden, waarjn
het het Westen onmogelijk was, alleen
op te treden, is vorige week Dinsdag
verstreken. De vredesverdragen zijn
natuurlijk ook nadien van kracht ge
bleven, maar elk van de drie geallieer
de mogendheden kan nu separaat tot
actie overgaan. Dit is door Amerika en
Groot-Brittannie gedaan.
De nota's hebben niet het karakter
Van een ultimatum, maar de krachtige
toon, waarin zij vervat zijn, bewijst,
dat de Amerikanen en Britten niet be
reid zijn, flagrante schendingen van de
verdragen door de drie vroegere vij
andelijke naties nog langer over hun
kant te laten gaan. Indien binnen twee
maanden door Boedapest, Boekarest en
Sofia geen genoegdoening gegeven
wordt, voorzien de vredesverdragen in
een onderzoek door een commissie
van drie leden, waarvan één lid wordt
benoemd door het land, dat aanklaagt,
één lid door het land, dat beschuldigd
wordt en een derde lid zo mogelijk na
gezamenlijk overleg. Mislukt dit, dan
moet de secretaris-generaal van de
Verenigde Naties het derde lid aan
wijzen.
Dat deze procedure gunstig zal wer
ken bij regeringen, die reeds zover zijn
Nabij de haveningang van Wemel-
dinge is het ongeveer 280 ton metende
Belgische schip „Martha", dat met
zand onderweg was van Dordrecht
naar Belgie, tengevolge van de storm
gezonken. Het motorvisvaartuig „Bea
trix" kon nog juist de vier opvarenden
redden.
In de Westerschelde tussen Baar
land en „de Margriet" zonk het 986
ton metende Belgische schip S B 277,
van de maatschappij Sequestre Beige.
De S B 277 werd gesleept door de
sleepboot „Zwerver". Men vermoedt,
dat deze sleepboot de opvarenden naar
Hoedekenskerke heeft gebracht.
De „Martha" was onderweg van
Lobith naar Antwerpen. Het schip ligt
in 12 meter diep water. Men is van
mening, dat het gelicht kan worden,
evenals de S.B. 277.
Met een militair toestel landde gis
termorgen op Schiphol de Franse mi
nister van oorlog Paul Ramadier, met
zijn militaire adviseurs de generaals
Cherriere en Ely.
De Britse minister van defensie, A.
V Alexander is gistermorgen per boot
te Hoek v/in Holland aangekomen.
Zij zijn in ons land voor het voeren
van militaire besprekingen.
gegaan bij het schenden der verdragen
als die der drie Sowjet-satellieten, moet
betwijfeld worden.
Maar in ieder geval stelt het Anglo-
Amerikaanse optreden de verdragbre
kers voor een dilemma: öf zij gaan ac-
coord met een commissie en worden
schuldig bevonden, óf zij weigeren en
rechtvaardigen daardoor argwaan je
gens zichzelve. Het is overigens nog
niet duidelijk, welke stap de Amerika
nen en Britten zullen doen, wanneer
wat bijna zeker is het tweede alter
natief gekozen wordt. Verbreking der
diplomatieke betrekkingen is een mo
gelijkheid, maar geen bijzonder nuttige.
Meer voor de hand ligt, dat het Westen
uit is op een zuiver tactisch voordeel.
Opstaand van zijn zetel geeft paus
Pius XII zijn zefae.n aan de menigte,
die de mis ter gelegenheid van zijn
gouden jubileum in de basiliek van
de St. Pieter te Rome bijwoonde.
Berucht figuur is plotseling
spoorloos verdwenen
(Van onze correspondent te Londen)
Het voldane gezicht van de beruchte
„vertrouwensman" Sydtney Stanley,
centrale figuur in het recente corruptie-'
onderzoek tegen een aantal Britse re
geringsambtenaren, grijnst hier weer
op alle voorpagina's. Ditmaal lijkt het
of hij de gehele politiemacht en de
emigratie-autoriteiten bij de neus heeft
gehad. Deze 47-jarige statenloze kop
pelaar in „big business" is iinds Za
terdagmorgen uit Engeland verdwenen.
Men vermoedt, dat hij zich 's nachts
met een particulier vliegtuig naar Is
raël heeft begeven. Het is bekend, dat
hij onlangs 1000 pond (tienduizend gul
den) uitloofde aan elke taxi-piloot,
die hem naar Israël zou willen vliegen.
Dit was, nadat de regering van Israël
hem op 23 Maart een visum weigerde.
Stanley's advocaat te Tel Aviv had
hem namelijk te kennen gegeven, dat
als hij het klaar zou kunnen spelen om
zonder visum in Israël te landen, men
hem er niet uit zou zetten.
Ondertussen heeft Stanley een halve
dag voorsprong op Scotland Yard, die
een bevel tot zijn aanhouding en arres
tatie heeft uitgezonden. Stanley, tegen
wie in 1933 een bevel van deportatie
werd uitgevaardigd dat nog steeds
van kracht is, maar dat wegens zijn 5
aliassen nooit uitgevoerd werd moest
zich na het Belcher corruptie-proces
elke dag als ongewenste vreemdeling'
bij de Engelse politie melden, hetgeen
hij maandenlang geregeld deed. Toen
hij Zaterdag j.1. niet verscheen, begaf
Scotland Yard zich onmiddellijk naar
zijn luxe-flat in Park Lane, maar de
vogel was gevlogen. De nachtportier
van het flatgebouw had hem Vrijdag
na middernacht nog met zijn auto thuis
zien komen, maar noch hij noch de
dagportiers hadden hem verder gezien.
Men veronderstelt dat Stanley 's nachts
ongemerkt met een andere auto naar
een der vele kleine vliegvelden buiten
Londen gereden is, waar een luchttaxi
op hem wachtte. Zijn jonge vrouw Li-
lian en hun vierjarig dochtertje Zorina
zijn nog steeds in de flat en ook zijn
schoonmoeder heeft er nu haar intrek
genomen.
Sinds het sensationele corruptie-pro
ces had Stanley al zijn schuldeisers
ten volle betaald (9000 pond) uit de
10.000 pond die het Engelse Zondags
blad The People (oplage 4 y, millioen)
hem gaf voor de publicatie van zijn
levensgeschiedenis. De Britse autori
teiten stonden voor het probleem, waar
zij hem naar toe konden deporteren.
Stanley, die op 13-jarige leeftijd naar
Engeland kwam, was in Polen gebo
ren, maar de Poolse regering wil hem
niet als onderdaan erkennen omdat hij
geen geboortebewijs kan overleggen.
De nieuwe staat Israël heeft op 23
Maart verklaard hem als ongewenst te
beschouwen en weigert hem een visum
te verstrekken. Stanley had de laatste
weken herhaaldelijk verklaard dat hij
„zijn hart aan Israël verloren" had en
dat hij als Jood het recht had zich
daar te vestigen. De Israëlische immi
gratiedienst verklaarde echter uitdruk
kelijk dat zij Stanley weer per zelfde
boot of vliegtuig zou terugzenden, in
dien hij .illegaal zou landen.
komen vroeg in het voorjaar.
Koop tijdig S P R IJ T O L.
Luitenant-generaal Leonid Roeden
ko, een der Sowjetrussische getuigen
in het proces-Kravchenko is in onge
nade gevallen, zo schrijft het met
Britse licentie werkende blad „Mittags
Echo". Generaal Roedenko zou wor
den verweten, dat hij niet in staat was
geweest tijdens het proces te Parijs
te antwoorden op de door Kravchenko
geuitte beschuldigingen en dat hij de
zaal verlaten had zonder een woord te
zeggen.
Zijn huis in een M-oskouse buiten
wijk zou reeds overgedragen zijn aan
een andere generaal, zo zegt het blad,
dat nauw met het militaire Sowjet-
bcstuur in 'contact staande «bronnen zegt
aan te halen.
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
32. Pim, Pam en Pom hebben een
kok aan boord ontmoet en horen nu
dat het schip inderdaad naar Afrika
gaat. De kok is echter niet erg vrien
delijk tegen hen. Hij heeft het niets
op de indringers begrepen. „Ja, ziet
u", begint Pim weer, „onze vriend
hier", en hij wijst op Pepi, moet zo
spoedig mogelijk naar Afrika en nu
moeten we een schip voor hem uit
zoeken". De kok kijkt Pepi wantrou
wig aan. „Zo en hebben jullie dan
geld bij je voor de overtocht? „Nee,
dat niet", antwoordt Pepi. „Maar dat
wordt allemaal nog in orde gemaakt
door de burgemeester, begrijpt u?"
„Nee, ik begrijp er niets van", roept
de kok. „Jullie staan me hier maar op
te houden met je kletspraatjes. Jullie
zijn hier zo maar aan boord binnen
gedrongen en dat is verboden. Boven
dien worden kinderen zonder geleide
niet aan boord toegelaten. „Kinderen!"
roept Pom verontwaardigd", zó klein
zijn we niet meer, we zijn al bijna van
school af".
69
IN DE
DOOR
TJEERD ADEMA
„Het spijt mij, freule", zei hij, „maar
ik.
„Wilt u het mij niet zeggen, mijn
heer?" vroeg het meisje opstaande.
Ir. Steensma keek haar een ogen
blik verbaasd aan. Haar ogen fonkel
den, zij haalde snel adem, zij leek
hoogst geëmotionneerd.
„Ik kan het u niet zeggen, freule",
zei hij, „want ik weet 't niet"..
„Is dat de waarheid, mijnheer?"
vroeg het meisje vertwijfeld.
„Op mijn erewoord, freule", zei
Steensma langzaam. „Nadat wij el
kaar verlieten, heb ik niets meer van
hem gehoord. Ik begrijp niet hoe Bas-
tiaan
Het meisje nam haar plaats weer in.
Bii.ikbaar was zij volkomen gedesillu-
•ionneerd.
„Dan zal ik u niet langer lastig val
len", zei ze. „Ik hoop niet, dat ik u
vermoeid heb, mijnheer...."
Zij keek hem vragend aan.
Ir. Steensma stond op het punt zijn
naam te noemen, toen het hem plotse-
lang te binnen schoot, dat Bastiaan
haar voor het adres van haar verloof
de naar hem had verwezen. Wat dui
vel, Bastiaan wist toch....
De binnenkomst van zuster Blanca
onderbrak zijn gedachtengang.
„Het spijt me, freule", zei de zuster
vriendelijk, „dat ik u zal moeten ver
zoeken de patiënt nu te verlaten. Er
is vandaag nogal wat bezoek voor hem
geweest en de dokter moet rekening
houden met de mogelijkheid van een
lichte hersenschudding".
Het meisje stond haastig op.
„Ik zou niet graag de toestand door
mijn bezoek willen verergeren", merk
te ze op.
„Komt u morgen terug, freule", zei
zuster Blanca. „Ik hoop, dat u de pa
tiënt dan wat langer zult kunnen spre
ken".
„Het spijt mij, dat ik morgen niet
kan komen", zei het meisje. „Ik lo
geer in Leiden bij een vriendin en
mijn ouders verwachten mij morgen
weer thuis".
Zij trad naar het bed en stak haar
hand uit.
„Dag, Jacobus", zei ze, „ik hoop,
dat je heel spoedig zult herstellen. Ik
ken erg blij, dat ik je even gezien
heb. Zo mogelijk hoop ik de volgende
week even terug te kunnen komen".
Ir. Steensma schudde een beetje
mistroostig het hoofd...
„Ik kan je geen hand geven, Cato",
zei hij spijtig. „Mijn rechter arm is
nog te stijf. Hartelijk dank voor je
bezoek en de groeten aan de huisge
noten".
Het meisje knikte hem vriendelijk
toe.
Zij trok haar handschoenen aan en
keerde zich op de drempel een ogen
blik om.
„Tot ziens, Jacobus!"
..Tot ziens, Cato!" riep ir. Steensma
glimlachend.
De zuster sloot zachtjes de deur
acteer de bezoekster.
Hoewel „De Speelwagen" een om
vangrijk terrein bestrijkt en de stof ge
peurd kan worden uit historische
schoonheid, folklore en geschiedenis, is
de frisheid waarmede in ieder nummer
opnieuw wetenswaardigheden uit Nrd.--
Holland worden opgedist, verheugend.
Het April-r- mmer brengt „Warrelweg
door Waterland" door Jan Mens een le
zenswaardig artikel over Dirk Rem-
brantsz van Nierop door de burge
meester van N.Niedorp, een interessant
praatje over gemeentewapens, Gelegen
heidsgedichtjes en de aanleiding daar
toe" van Jaap Keppel, alsmede talrijke
kleinere, maar daarom niet minder be
langrijke bijdragen. Maarten Oortwijn
hanteerde de tekenstift op vaardige
wijze.
NIEUWE BELGISCHE PARTIJ
Aan de vooravond van de ontbinding
van het Belgische parlement en de
nieuwe verkiezingen heeft de onaf
hankelijke senator Baron de Dorlodot
thans definitief gebroken met de Ka
tholieke Volkspartij en bekend gemaakt
dat hij in de Waalse provincies en
Brussel met scheurlijsten zal uitko
men.
Geen knikkende knieën en slappe handen
TTWEE FACTOREN DOMINEREN b(j de beantwoording van de vraag,
welk land voor Nederlandse emigratie het best geschikt is.
De eerst is het levensniveau. Wie niet wil, dat z\jn kinderen en kinds
kinderen afdalen tot het peil van een kleurlingenvolk, zal uiterst voorzichtig
moeten zijn met al die landen, die bezuiden de evenaar liggen. Nederland be
zit geen gebieden in de gematigde zone. De dominions van Groot-Brittannie
mogen er als los zand behangen, ze zijn voor het „moederland" van onschat
bare waarde.
TOEN Nederland na de bevrijding
50 per H.L. voor de ingevoerde
tarwe aan Argentinië had te betalen,
kreeg Engeland zijn bloem en bakmeel
voor nog geen 18 gulden uit Canada.
Met andere voedingsmiddelen was het
navenant. Doch van meer belang nog
zijn dominions als Canada en Zuid-
Afrika voor het algemeen economisch
leven en als vestigingsgebied voor emi
grerende Engelsen, Schotten en Ieren.
Albions politiek gaat via een zoet doch
een sterk lijntje.
De Nederlandse emigratie richtte
zich in het verleden voornamelijk op
ae Verenigde Staten van Amerika. In
elk opzicht het meest aantrekkelijke en
beste land. Amerika was in Neder
landse ogen altijd een welvarend land,
althans in agrarisch opzicht, met een
vrijheidslievend volk, levend uit een
geest, die van de Nederlandse voor
zover men daarvan kan spreken
niet te veel verschilt. Dit land is nog
VONK WINTERZON KRISTAL
tfrsag da erStcndp
rosrfcsn I
iliiiW
BIRD'S EYE VITA
|n de maatschappij is
men van elkaaraf
hankelijk. Dit blijkt in
het economische leven.
De prestaties van de een
behoeven de aanvulling
van de ander om tot een
geheel te komen. Het
idee van de geestelijke
werker heeft de handen
en vakmanschap van de
arbeider nodig om tot
daad te worden. Als
tanden grijpen de Man-
vullende werkzaamheden
in elkaar en deze vormen
te samen de machine die
onze moderne maat
schappij is.
Ook de dieren in de
natuur zijn van elkaar
afhankelijk. Ze jagen en
worden gejaagd en ver
richten handelingen zon
der welke het leven van
hun soortgenoten onmo
gelijk zou zijn.
De meest vreemde
vorm van aanvulling en
samenwerking vindt men
bij de herenmietkrab. Hij
kreeg deze naam, omdat
hij lege slakkenhuizen
tot woning kiest. Deze
krabben hebben de be
scherming van slakken
huizen nodig, omdat zij
in tegenstelling met hun
verwanten een zacht en
dun gepantserd achterlijf
hebben. Als de heremiet
zijn slakkenhuis betrok
ken heeft, steken alleen
zijn kop, bek en poten
hieruit en hij neemt deze
woning op al zijn zwerf
tochten mee.
Op het dak van zijn
woonhuis plant de krab
een zeeroos en dit doet
hij niet voor versiering.
Dit op een plant gelij
kende dier schiet bij de
minste aanraking talloze
giftige harpoenen in het
rond. Deze zeeroos is de
felle beschermer van zijn
onderbuurman. De krab
betaalt zijn beschermer
met de etensresten, die
hij overlaat.
Wanneer door het gro
ter worden van de krab
het noodzakelijk wordt
dat deze een grotere wo
ning betrekt, plant hij de
zeeroos op zijn nieuwe
woning over. Hij gaat
hierbij te werk met het
grootste geduld en de
meest mogelijke omzich
tigheid. Dagenlang be
klopt en bestreelt de
krab het lichaam van de
zeeroos tot de spieren
hiervan verslappen.
Dan maakt hij de zee
roos voorzichtig 'los en
plant haar op zijn nieuwe
woning over. De zeeroos
heeft |jcfi dit alles laten
welgevallen zonder van
haar vergiftige pijlen ge
bruikt te maken.
r\e zeeanemoon, die de
zelfde giftige eigen
schappen heeft als de
zeeroos, is de beschermer
van talloze kleine visjes.
Zodra deze visjes ge
jaagd worden, vluchten
ze tussen de beschermen
de vangarmen van de
zeeanemoon en zijn dan
volkomen veilig. Als
dank voorzien ook deze
visjes hun beschermer
van voedsel.
Afhankelijk van gro
tere dieren zijn de loods
mannetjes, die voortdu
rend in de nabijheid van
haaien leven. Zij vinden
hun voedsel in de resten
die de haai hun over laat.
Een andere parasiet op
de vraatzucht van de
haai is de zuigvis. Deze
dragen op hun platte kop
een zuigschijf, waarmee
ze zich op het lichaam
van de haai vesthech-
ten. Als gratis passagier
laten zij zich meevoeren
en verlaten de haai al
leen even om de brok
ken, die deze laat liggen,-
gulzig op te slokken.
Oude volken mggkten
van deze vissen gebruik
om andere vissen te van
gen. Men bevestigde een
lange lijn aan hun staart
vinnen en wierp ze weer
het water in. Als zij zich
aan een andere vis vast
gezogen hadden, werd
het levende aas opge
haald en van haar vangst
ontdaan.
Van meer ingewikkel
de aard is de samenwer
king tussen de mot en de
Yuccalelie. De Yuccalelie
bloeit voornamelijk 'in
Florida en Noord-Mexi-
co, maar zonder de mot
zouden haar prachtige
klokvormige bloemen
zich nooit kunnen ont
plooien. Als de bloemen
van deze lelie zich ont
plooien, dringt de
vrouwtjesmot hier bin
nen en vormt van het
aanwezige stuifmeel een
pakketje. Dan vliegt de
mot naar de andere lelie,
legt wat eieren In het
vruchtbeginsel en stopt
hierna het stuifmeelpak-
ketje in de stempel der
bloem. Het is bewezen,
dat de bevruchting van
de Yuccalelie alleen
langs deze weg tot stand
kan komen. Als dank
voor de instandhouding
der soort betaalt de Yuc
calelie met enige be
vruchte kiemcellen die
vieer een levensvoor
waarde zijn voor de, in
haar bloem ontwikkelen
de motlarven.
Het is dus zo, dat zon
der deze mot de lelie
niet zou bloeien, maar
zonder deze bloem zou
ook de Yuccamot moeien
uitsterven.
In al deze voorbeelden
vindt men wederkerig
dienstbetoon en de nood
zakelijke aanvulling, zon
der welke geen enkele
levensgemeenschap mo
gelijk zou zijn.
Voor de dagelijkse ECZETOL
huidverzorging MEDICINAAL HUIDWATER
(r0wo
het beste, doch het laat slechts 3153 per
sonen per jaar uit ons land binnen en
daarom staat een vijfvoudig aantal
klaar om te gaan.
Mogelijkheden.
De tweede factor is reeds meteen ge
noemd.
Een emigratie-land moet mogelijk
heden bieden.
Werk, verdienste, grond en boerde
rijen.
Dat betekent geen geld, geen rijk
dom, doch wel vooruitgang, zelfstan
digheid, eigen boer.
Zeker dit betreft de agrariërs, doch
ook vele anderen, die de liefde voor de
natuur en het vrije bedrijf nog niet
hebben verloren. Er zijn mensen, boer,
en succesvol farmer ook, geworden, die
van te voren nog zelden een koe of
een ploeg hadden gezien.
Vandaag is Canada in velerlei op
zicht een goed en aantrekkelijk land.
Het bezit beide elementen, het heeft
nog tal van andere waardevolle kwa
liteiten.
De Nederlander is er welkom.
Er heerst een voor onze landgenoten
zeer gunstige sfeer. Het laatste oor
logsjaar heeft banden gelegd, die niet
spoedig breken. Een jonge Canadees,
een keer in een Nederlands gezin toen
ontvangen, opent harten voor hen, die
nu als vreemdeling in dit werelddeel
hun tenten opslaan. Dat Canada een
immens groot land is weet men zo
langzamerhand wel. Dat er maar 13
millioen mensen wonen evenzo. Er zijn
vele mogelijkheden. Doch men moet ze
weten te vinden. En men moet er zich
inspanning voor willen getroosten. Men
behoeft in Canada niet harder te wer
ken dan in Nederland. Lichamelijk zelfs
minder zwaar, daar ook op de boerde
rij de mechanisatie is doorgezet en zo
wel bij de echte landbouw als ook op
liet veebedrijf machines het werk ver-
gerriakkelijken. Doch het bedrijf is
weer afhankelijk van het klimaat en de
omstandigheden en daardoor kunnen
er in het seizoen op het platteland
werkweken zijn van vijftig, doch ook
van tachtig uur. Wie dat niet wil, wie
bij het denken over emigreren eerst
eens informeert of men behalve de
Zondag ook de Zaterdagmiddag vrij
heeft, of hij om tien uur 's morgens zijn
kopje koffie en 's middags zijn thee
krijgt, doet beter de gedachte om naar
Canada te gaan, te laten varen. Deze
mensen horen daar niet thuis, die ver
genoegen zich met hun positie hier,
waar alles keurig in wettelijke voor
schriften is vastgelegd, doch waar een
kleine boer altijd een kleine boer en
een boerenarbeider een boerenarbeider
blijft.
Aanpakken in Canada!
Sommige emigranten schijnen te ge
loven, dat Canada op hun komst staat
te wachten en zij het bedje gespreid
vinden. De praktijk is ietwat anders.
In een jong, ruw, in ontwikkeling
zijnd land met kansen op elk gebied
wordt verwacht, dat men zelf zijn. boon
tjes doopt. Loopt het mis, men start
opnieuw. Lukt het een niet, dan het
andel wel.
Betekent dit een van de hak op de
tak springen?
Allerminst!
Een vast doel, een weloverwogen
handelen, een welbewust doorzetten
leiden het snelst tot resultaat.
Maar een teleurstelling moet niet
ontmoedigen, een tegenslag de hoop
niet doen opgeven.
Het leven van een emigrant is hard,
eist moed en doorzettingsvermogen.
Vooral ook van de vrouw. Doch de
vrucht kan ook een zeer gave zijn,
vreugde tot de arbeid, zelfstandigheid
van bestaan, zegen op zijn werk.
Cn.
BEROEP VAN GRIEKENLAND OP
BALK ANCOM""SSIE
Griekenland heeft op de speciale
commissie der V.N. voor de Balkan een
roep gedaan, het land „te beschermen
tegen onuitgelokte aanvallen" van
Albanië en Bulgarije.
SANERING BLOEMPOTTENHANDEL
Naar wij vernemen heeft de vakgroep
„groothandel glas, porcelein en aarde
werk" plannen om te komen tot sane
ring van de handel in grove bloempot
ten. Deze plannen hebben geen betrek
king op de handel in sierbloempotten
(z.g. cache-pots).
EEN BRIEF
De leerlinge, die hem een glas melk
bracht, had de deur van de kamer
open gelaten en ir. Steensma luister
de naar de geluiden van het huis, die
hem nog vreemd waren.
Orgelklanken en kerkgezang dron
gen tot hem door en hij begreep, dat
vele zusters om deze tijd in de kapel
vertoefden.
Zo hu en dan ging een verpleegster
op vilten zolen door de gang en sonis
keek een vrouwenhoofd, door een
witte kap omlijst, belangstellend om
de hoek van de ziekenkamer.
Om zeven uur kwam zuster Vero-
nica binnen.
„Ik kom even naar u kijken, me
neer Van Waardenburg", zei ze vrien
delijk. „Ik kom u mijn excuus maken,
dat ik u wat nonchalant heb toege
sproken. Ik dacht, dat u de een of -an
dere zwerver was. Er komen zo vaak
van die typen bij ons binnen".
„Verontschuldig u maar niet, zus
ter", zei Steensma glimlachend. „De
kleren maken de man en aangezien
ik geen kleren had en ook niet praten
kon, hecjt u nul voor een lsuüöSfter
gehouden. Ik begrijp best, dat er niet
elke nacht van hun kleren beroofde
jonkheren in plantsoentjes worden ge
vonden.
Hoe gaat 't met uw patiënten? De
kennismaking is maar kort geweest,
maar ik kreeg wel de indruk, dat u
daar een gezellige collectie heeft".
„Ze mogen graag praten, mijnheer",
zei zuster Veronica. „Ze hebben er
in een ziekenhuis de tijd voor en er
gebeurt hier zo weinig, dat alles hun
interesseert. Juist daarom was u, als
min of meer romantische vondeling,
zo'n dankbaar onderwerp".
„U kunt beter van lijdend voorwerp
spreken, zuster", zei Steensma glim
lachend.
Hij boog zich naar het kastje naast
zijn bed, deed met zijn linker hand
het laatje open en nam er een biljet
van vijf en twintig gulden uit.
„Ik zou het prettig vinden, zuster,
als u iets extra's voor uw discipelen
zou willen kopen. Zegt u maar a^n die
meneer In 't pyamajasje, dat 't van
de „beron" is".
De zuster nam verrast het geld in
0«lK«U>t.
„Ik ben u zeer dankbaar, meneer
Van Waardenburg", zei ze. „We zul
len ze allen een verrassing bereiden".
Zuster Veronica knikte hem vrien
delijk toe en keerde naar haar eigen
rumoerige afdeling terug.
Het duurde lang eer Steensma die
avond in slaap viel.
Hij had het probleem van freule
Cato van alle kanten bekeken en was
niet tot een bepaalde conclusie ge
komen.
Was dit meisje inderdaad de ver
loofde van de heer Van Waarden
burg?
Zo ja, waarom had ze dan zoveel
over hem Steensma gehoord zon
der zelfs zijn naam te kennen?
Waarom was zij plotseling het adres
van haar verloofde kwijt geraakt en
waarom had Bastiaan haar naar hem
verwezen, terwijl Bastiaan toch wist,
dat hij dit adres evenmin kende?
Was het meisje een handlangster
van^ zijn tegenstanders, dan was hy
opnieuw in de val gelopen.
(Wordt vervolgd)