VAN WILLIGEN OP REIS Stad en Omgeving, Fa. BEEMSTERBGEI DE FILMS VAN DEZE WEEK KOFFER JXttïïtfTJL.. Terreïnmoeilijkheden belemmeren de bouw der semi-permanente ambachtsschool Kinderpolitie verricht haar prachtig werk in stilte Commissionnair Lente... Mevr. Kuiper-Bödeker sprak voor Huisduiner Belang KEIZERSTRAAT De leeszaal in Maart De NIWIN-loterij Jeugddienst Op Koninginnedag gaan de speeltuinen open Dokfersdienst Oudste Nederlander overleden Jeugdlegiiimaiie DE WITTE TIVOLI: met een of WEEKENDTAS van den helder Koningstraat Portret van de week: Klachtenlitter van der Wal Grond nog steeds niet door N.S. overgedragen HET Julianapark wacht op de lente. Dat is te zien aan de keurig opge verfde muziektent, die daar als een blanke kroon prijkt te midden aan dag werpen de scha- van sappig groen, gras en diepzwarte bloembedden. KOOPT BIJ Dameskousen 95 ct. -1.10 -1.25 inks geweven 1.90,2.45,3.40 Toen mevr. Kuiper-Bödeker anderhalf jaar geleden haar taak bij de Kinder politie neerlegde, was te voorzien dat daarmede haar belangstelling voor dit werk niet zou verdwijnen. Daarvoor was zü in de jaren na 1942 al te zeer be trokken geweest bij zoveel dingen, die een diepe indruk maken op iemand die bezield is met een warme naastenliefde. Het zal voor de huidige ambtenaressen van dc kinderpolitie, zelfs met de grootste inspanning, moeilijk zijn om geheel in de voetsporen van hun voorgangster te treden, omdat deze haar gehele hart en haar gehele persoonlijkheid in haar werk had gelegd. Het is daarom niet vreemd, dat mevrouw Kuiper nog steeds graag en vol interesse spreekt over dat werk, dat toch zo belangrijk is, al wordt daarover weinig geschreven en ge sproken. Ook de vereniging „Huisduiner Be lang" had haar uitgenodigd, om de le zing, die zij reeds verschillende keren in intieme kring had uitgesproken, voor de Huisduiners te komen houden. Het was ook thans een intieme kring, die Donderdagavond in Dennenheuvel óm de kachel was geschaard en vol aan dacht luisterde naar hetgeen mevrouw Kuiper vertelde. Daarbij waren ver bijsterende dingen, die gemakkelijk aanleiding hadden kunnen zijn tot een emotioneel, om niet te zeggen sensa tioneel, relaas. Daaraan had de spreek' ster gelukkig geen behoefte. Zij ver telde sober en eenvoudig, maar niette min bijzonder boeiend, over de ervarin gen die zij had, toen zij nog zetelde in het knusse kantoortje aan de Kerk' gracht, als de „helpende hand" aan de „sterke arm". Zij vertelde, hoe het contact met ont spoorde kinderen altijd tot gevolg heeft een contact met het milieu van her komst. Het is ook haar ervaring ge weest, dat milieu-omstandigheden zeer dikwijls debet zijn aan allerlei afwij kingen bij kinderen. Men kan niet vol staan met het straffen van een kind, men mag daartoe zelfs niet dan na ern stige overweging besluiten. De ambte- naresse van de kinderpolitie heeft eer der een taak in de gezinnen, waaruit de kinderen komen. Zeer veel tact en mensenkennis zijn daarvoor nodig. De kinderen zijn veelal de dupe van het slechte voorbeeld, dat de ouders geven, of van een disharmonie tussen vader en moeder. Grote waarde hechtte mevrouw Kui per aan de jeugdverenigingen, waarin de kinderen zich leren schikken in een kleine gemeenschap, die toch niet de gemeenschap van thuis is. Het is een gezonde en natuurlijke schakel tussen gezin en maatschappij. Het is alleen jammer, dat het aantal jeugdleiders en jeugdleidsters maar zo gering blijft. De mensen zijn overladen met allerlei ge wichtige bezigheden, maar aan deze zaak van groot gewicht wordt helaas te weinig aandacht besteed. Schadelijk achtte zij het, wanneer jonge kinderen de bioscoop bezoeken. Het liefst zag zij de toegang tot de bioscopen (evenals dat reeds met de danszalen het geval is) voor kinderen beneden de achttien jaar ontzegd. De practijk heeft uitgewezen, dat de pae- dagogische waarde van de gebruike lijke films voor de jeugd volkomen ne gatief is. - De jeugdcriminaliteit is groter dan ooit tevoren. Eén van de belangrijkste (maar tevens moeilijkst weg te werken) factoren is 't gebrek aan verantwoor delijkheidsgevoel bij vele volwassenen, Hoeveel ouders zijn er niet, die beslist niet zijn opgewassen tegen de mooie, maar zware taak der opvoeding: bet vormen van de kinderen tot zelfstandige mensen in de samenleving. Van de vele onderwerpen, die door mevrouw Kuiper watt-den besproken noemen wij nog het laatste: het werk der gezinsvoogden. Zij verklaarde zich een tegenstandster van 3e z.g. opvoe dingsgestichten, en gaf veruit de voor keur aan redressering in het gezin zelf. Daarvoor heeft de vereniging „Pro Ju- ventute", die zich daarmee in het bij zonder bezighoudt, vrijwilligers nodig die als gezinsvoogd kunnen optreden. Met grote belangstelling werd naar de spreekster geluisterd. Èr kwamen ook nog enkele vragen, die werden beant woord op een wijze waaraan men (meer nog dan aan de causerie zelf) de amb tenaresse van de kinderpolitie herken de, die gedurende zes jaren met veel tact en wijsheid tal van moeilijke pro blemen heeft moeten oplossen. De voorzitter van „Huisduiner Be lang", de heer Wynia, sprak namens allen een welgemeend dankwoord. Juwelier De Openbare Leeszaal werd gedu rende de maand Maart bezocht door 284 mannen en 38 vrouwen, totaal 322 per sonen. Uitgeleend werden: 3101 romans 1853 studiewerken en 2836 jeugdboe ken, totaal 7790 boeken. Nieuwe aanwinsten ROMANS: Christie: „Tien kleine ne gertjes"; Fallada: „Wie eens uit het schaftje eet.."; Gide „Vrouwenschool" Gogolj: „Taras Boeljba"; Van Iepen- daal: „Op last van Heren Zeventien"; Van Melle: „Een lente verspeeld"; Mens: „Lampions der liefde"; Mondria: „Een man offert zijn vrouw"; Multon: ,.Het teken van de slang"; Perkins: „De lijfarts van de keizer"; Vaering: „Ons erfdeel"; Verduin: „De Leonards"; Wilma: „Binnen de lichtkring". STUDIEWERKEN. Bloete-Obbes: ,De geurende kruidhof"; Elzinga De Jong: „Nieuw Nederlands woorden boek", 3e dr.; Hass: „Jagers op de zeebodem"; Houtman: „Scheepjesboek"; Kraemer: „Overwinnaars der bergen"; Smit Sibinga: „Geschiedenis van het leven op aarde"; Tournier: „Radicale therapie; Waterink: „Moeder en haar man". GESCHENKEN. Burman: „Roeping"; Onze Landbouw; taak en toekomst"; Marlitt: „Goud-Elsje", „Het Uilenhuis" en „De vrouw met de karbonkelstenen"; Myklebost: „They came as friends"; Nefkens: „De Kcrtestraat is een nette straat"; „Omvang der vakbeweging in Nederland op 1 Jan. 1948"; „Verslag van de Kamer van Koophandel voor Groningen over 1947"; Werner: „The great offensive. Er blijkt veel belangstelling te be staan voor de trekkingslijsten van de vorige week gehouden NIWIN-loterij. Deze lijsten zijn nog in druk en worden over enige dagen verzonden. Zodra te Den Helder exemplaren ter inzage lig gen, zullen wij daarvan mededeling doen. In de maandelijkse jeugddienst, die morgenavond om half acht in de Luth. kerk aan de Wezenstraat wordt gehou den, zal prof. dr. P. Stegenga spreken over het onderwerp: „Waarom moest Jezus dat toch allemaal lijden?" Muzi kale medewerking wordt verleend door het Luthers kerkkoor en mevrouw A. Graaff—Kamp, orgel. Orden van dienst zullen bij de ingang worden uitgereikt. Het bestuur van de speeltuinvereni ging Den Helder heeft een mooie datum uitgekozen voor de opening der drie tuinen. Dit feest voor de jeugd zal plaats vinden op Koninginnedag, Zater dag 30 April a.s. Men is reeds druk be zig met het in orde maken van de tui nen en speelwerktuigen. De touwen en klimpalen zijn er niet beter op gewor den in het gure wintergetij, en deze worden dan ook grondig nagekeken en zo nodig vernieuwd. Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend als het wel lijkt, want de actieve speel tuinmensen hebben naast hun gezonde idealisme (helaas) ook nog geld nodig. Zonder geld spelen zelfs de speeltuinen weinig klaar. Gelukkig zijn vele speel tuinvrienden ook gedurende de winter trouw gebleven. Er zijn echter ook ouders, die zich alleen verplicht gevoe len om te betalen, wanneer hun kind werkelijk de tuin bezoekt. Die mensen denken even te veel om zichzelf en juist een tikje te weinig aan het belang van de gemeenschap. Daardoor bena delen zij de gemeenschap, en. daardoor weer zichzelf.... Zij kunnen echter hun schade nog wel inhalen. De pen ningmeesters van de drie afdelingen (Visbuurt, Vogelwijk en Tuindorp) re kenen erop, dat de achterstallige dub beltjes vóór Koninginnedag zijn aange zuiverd. En natuurlijk zijn ook nieuwe leden van harte welkom! Drie speeltu-'nen is voor een stad als Den Helder in het geheel geen luxe. Laat de gehele bevol king ervoor zorgen, dat wij dit mini mum behouden. De geneeskundige dienst wordt gedu rende dit week end te Den Helder waargenomen door de artsen P. Schoor], Timorlaan 18, telefoon 3108 en dr. J. B. Proost, Zuidstraat 13, telefoon 2030. Gisteren is te Hoofddorp, na een ziekte van enige dagen, overleden opa Kooy, de oudste inwoner van Neder land. Opa Kooy, die 7 Maart j.1. de leeftijd van 104 jaar bereikte, had negen kin deren en meer dan 100 klein- en ach terkleinkinderen. Hij trad op 27 Januari 1867 in het huwelijk. In 1923 verloor hij zijn echtgenote. „De bioscoop is een plaats, waar uit eigenlijk alle kinderen be neden de achttien jaar moesten worden geweerd", aldus mevrouw KuiperBödeker in haar Don derdagavond gehouden lezing. Dat ideaal is nog niet bereikt, maar wel houdt de politie et- streng de hand aan, dat de jeugd beneden de achttien jaar de bioscoop niet bezoekt, wanneer daar films worden vertoond, waarvoor de CentraleFilmkeu ringscommissie de leeftijdsgrens van achttien jaar heeft vastge steld. Herhaalde malen worden kinderen uit de bioscoop verwij derd, waarbij het een enkele maal voorkomt dat dit lot een jeugdig uitziend persoon treft, die wel de achttienjarige leeftijd heeft bereikt. Nog onlangs kwam het voor, dat een recalcitrante jonge dame naar het bureau moest wor den meegenomen. Ze zag gruit als zestien, maar hield star vol, dat ze twintig was. Bij onderzoek bleek dit inderdaad het geval te zijn. Het dametje had zelfs een baby van vier maanden Wanneer het plannetje, dat de kinderpolitie thans heeft opgevat slaagt, dan zullen dergelijke on aangename dingen althans niet meer voorkomen! Men wil n.l. een jeugdlegitimatiebewijs instel len, dat voor jonge mensen van 14 t.m. 21 jaar aan het hoofd bureau van politie, Kerkgracht, verkrijgbaar is. Medenemen een pasfoto en vijftig cent. Daarmee kunnen jeugdige stadgenoten zich gemakkelijk legitimeren, wanneer hun door een politie-amotenaar naar hun leeftijd wordt gevraagd Hebben jeugdige personen een dergelijk bewijs niet bij zich, dan wordt aangenomen dat zij de achttienjarige leeftijd nog niet hebben bereikt, en worden zij zonder meer uit danszaal of bioscoop verwijderd. Onlangs signaleerden wij enkele duistere punten in de lijdensgeschie denis van de Helderse ambachts school, die naar onze mening ophelde ring verdienen. Die opheldering is nog niet gekomen, maar kan wellicht worden verwacht in de raadsvergade ring van Woensag 20 April a.s. Dan komt immers de interpellatie-Smith op dc agenda. Het complex van duisterheden is inmiddels nog met één uitgebreid. Dc opheldering van de duistere punten voornoemd kan, hoezeer ook gewenst in verband met het verdere verloop der geschiedenis, gedane zaken geen keer doen- nemen. Zij is slechts nodig om een juist inzicht in de zaak te krijgen, en zo bijvoorbeeld te kunnen vaststellen in hoeverre verband t>e- .staat met de jongste verwikkelingen. De thans gerezen moeilijkheid is ontdaan van alle versierende en ver- ivarrende franje kortweg gezegd het volgende: De ambachtsschool i-an nog niet worden gebouwd, omdat dc. gemeente de grond nog niet aan de vereniging heeft verkocht. De g>- meente heeft de grond nog niet aan de vereniging kunnen verkopen, om dat de N.V. Nederlandse Spoorwegen de grond nog niet aan de gemeente heeft overgedragen. Het betreft hier dus in feite een stuk grond van de N. S., dat in het be zit moet komen van de ambachts school. De gemeente fungeert hierbij in zekere zin als commissionnair. Nu is het zeer gebruikelijk en zeker niet te laken, wanneer de commissionnair een zekere winst (in welke vorm dan ook) tracht te boeken. Het is echter niet gebruikelijk en wel te laken, wanneer de commissionnair een zeer schadelijke vertraging in de transactie veroorzaakt door teveel op eigen voor deel te letten. Het is nu maar de vraag, wat hier het geval is. Wordt de vertraging in de onderhavige grondtransactie inder daad op laakbare wijze veroorzaakt door de gemeente, of is hier de N.V. Nederlandse Spoorwegen debet? Het is in het belang van de drie Oei -oleken vartijen, wanneer hieromtrent ophel dering wordt verschaft. Het bestuur van de vereniging „Ambachtsschool voor Den Helder en Omstreken" zal met klem op een concreet antwoord moeten aandringen, wil het niet zelf mede debet zijn aan de vertraging En de gemeente zal harerzijds een antwoord moeten geven, wil zij gezui- ver worden van een (al of niet ver diende) blaam. Laat men de lijdensweg, die voert t een nieuwe ambachtsschool, zoveel mogelijk bekorten. En laat men, in dien inderdaad mocht blijken, dat het optreden van de commissionnair rem mend werkt, in overweging nemen, of de grond niet rechtstreeks door de vereniging van de N. S. kan worden gekocht. C. A D MIJN EIGEN RECHTER Het is ook in de filmwereld een gaan en komen van telkens andere en ook nieuwe dingen. Als object van deze ver anderingen gold tot voor kort in bijzon dere mate het onderwerp van de film Dit werd n.l. een tijdlang verlegd naar het wel uitermate delicate en gecompli ceerde terrein der psychologie. Het is buiten twijfel dat hier zeer grote mo gelijkheden verborgen liggen, maar het valt te betwijfelen, of juist deze weten schap zich leent om als filmamusement geexploiteerd te worden.. Het staat vast dat vele bioscoopbezoeken bij het zien van dergelijke films op een gegeven moment het idéé krijgen alsof zij een voorstelling in een vlooientheater bij wonen met alle onprettige gevoelen: daaraan verbonden. Men rekene hier dan ook op wanneer u een bezoek wilt brengen aan de deze week in de „Witte" draaiende film „Mijn eigen rechter". Een gelukkige omstan digheid hierbij is dat de hoofdrol wordt vervuld door de buitengewone ster Burgess Meredith. reeds overbekend als vertolker van (wijlen) Ernie Pvle in de verfilming Van diens mémoires. Hem komt in de eerste plaats de eer van het succes toe dat deze rolprent heeft geboekt, omdat zijn spel zo bijzónder goed is ingesteld op het tere onderwerp van dit verhaal. Hierdoor worden de daden van de vliegenier die ernstig geestesziek uit de Jappenoorlog naar zijn vaderland terugkeerde, in een eer lijk en helder licht gesteld.. Met span ning moet en zal men dit verhaal vol gen om het des te gemakkelijker weer te kunnen vergeten. LASSIE KOMT THUIS „Lassie konjt thuis", een kleuren film van de goede soort, draait tot en met Woensdag in, Tivoli. Een mooi ver haal, geweven om een mooie hond. Een prachtige collie, die bij haar baasje vandaan moet, maar na heel veel avon turen terugkeert. Niet alleen voor die renliefhebbers is deze film aantrekke lijk. Iedereen zal er met genoegen naar kijken, omdat het heel boeiend is en mooi van kleur en opname. Maar we kunnen er bovendien nog iets van le ien. De trouw van deze hond, het ein deloze geduld en 't uithoudingsvermo gen, waarmee Lassie tenslotte haar baas terugvindt, stellen menig mens in de schaduw. Trouw, dat is een heel vaak vergeten woord en wie het ge- bruikt, doet 't soms schouderophalend. Hoe vaak zijn wij, mensen, niet ge neigd het ideaal maar op te geven, het gaat immers toch niet, je komt er nooit Maar deze Lassie liep van Noord- Schotland naar Yorkshire en kwam er wel. Onderweg beleefde ze veel, maar ze verloor het doel niet uit het oog. Vriendelijke mensen wilden haar bij zich houden, ze zou het er goed hebben. Maar Lassie was er niet gelukkig, en toen de mensen dat begrepen, ging ze weer verder. Een lange moeilijke tocht, vol van avonturen en gevaren, maar ze hield vol. Wij laten ons vaak bepraten, geven het halfweg maar op, dat lijkt zo veel gemakkelijker en veel beter soms. We willen ons geen moeite geven om iets te bereiken, hebben geen idea len meer. Maar Lassie, een hond, die door zovelen „maar" een hond genoemd werd, die was trouw. Een beest was het, maar het had een hart en het was echt in haar sympathie, het keerde te- lug naar wie op haar wachtten. Wan neer alle mensen eens terugkeerden naar hun idealen! Wat een „redeloos dier" kan, kunnen „verstandige men sen" toch zeker ook wel, zo niet beter? Wie Lassie gezien heeft, kan iets begrij pen van de leegte, die in zovele men senharten te vinden is. fitter IS, ™llast™l%eZ Van de gasfabriek, die speciaal wordt uiige- heer 1 an der-Wal, komen uit de burgerij. Hij heeft daaraan een zonden wannee normale fitterswerkzaamheden. Toch is een dagtaak en hij doet begrijpen zal, iemand anders dan een „ge- Er zal haast geen woning zijn, waarin de heer Van der Wal niet is geweest. Hij heeft een soor. knobbel voor namen en adressen en hij we - uit zijn hoofd te vertellen, hoe het met de gas leiding in dat en dat huis staat. Dat is na b.ma vijf en twintig jaar ambitieus werken niet zo heel verwonderlijk. Hij begon als fitter bij d straatverlichting, maar al gauw kwam hij in zijn tegenwoordige baan, waarin hij nog steeds ver rassend veel plezier heeft. Zijn werk is voor hem een hobby geworden, waarnaast, hij nog een andere liefhebberij koestert: de personeels vereniging der gemeente-, water- en lichtbearij- ven „Elgtwa". Het verenigingsleven heeft hem altijd geïnteresseerd. Reeds in zijn jonge jaren was hij een actief lid van verschillende verenigingen. Wanneer er iets moest worden opgeknapt, was Van der Wal de man en hij bracht het voor elkaar Toen na de oorlog de vereniging „Elgawa werd opgericht, was hij één der stuwende krachten. Het is voor een belangrijk^ deel aan zijn activiteit en inspanning te danken, dat „Elgawa" zo'n bloeiend leven leidt. Wie aan dat laatste mocht twijfelen, moet maar eens in het prachtige recreatiezaaltje aan de Oranjestraat gaan kijken. Hij ziet dan wat een- dracht en gezamenlijke inspanning vermogen. De opgewekte geest en het optimisme, die de Elgawa-sfeer kenmerken, komen de bezoeker uit alles tegemoet. Is het wonder, dat de leden en hun vrouwen (en verloofden) er graag komen, en dat iedereen de handen uit de mouwen wil steken, wan neer iets in het belang van de vereniging moet worden gedaan? Voorzitter Van der Wal komt daarover haast niet uitgepraat. Hij gaat blijmoedig door het leven, omdat hij weet steeds voor anderen bezij te zijn. En zo kan menigeen een voorbeeld nemen aan deze eenvoudige burger van Den Helder, die klachtenfitter is, en misschien daardoor zelf het klagen heeft afgeleerd De Ambachtsschool voor Den Helder en omstreken ging het jaar 1949 in met 303 leerlingen. Er kon dus in het jaar 1948 een vooruitgang worden geboekt van 18 leerlingen. Dat was het uiterste maximum, gezien het nijpende gebrek aan plaatsruimte. Er moesten in de loop van het vorige jaar 43 leerlingen worden afgewezen, gedeeltelijk omdat hun voorontwikkeling tekort schoot, maar ge deeltelijk ook wegens de ruimtenood. Daaruit blijkt, dat een gezonde (en ge wenste groei van het ambachtsonderwijs hier ter stede wordt geremd door het uitblijven van het nieuwe schoolgebouw. Dat uitblijven wordt op zijn beurt weer door diverse factoren veroorzaakt. Eén van de moeilijkheden van de laat ste tijd, het maar steeds niet beschikbaar komen van de grond aan de Burge meester Houwingsingel, vormde gisteravond even het onderwerp van bespreking op de algemene ledenvergadering der vereniging „Ambachtsschool voor Den Helder en mstreken", die in het gebouw van de Nutsspaarbank werd gehouden. Na het openingswoord van de heer J. N. E. Teune brachten de heren G. Rens, secretaris, en G. G. ter Meer verslag uit over het jaar 1949. Zoals wij reeds in de aanhef mededeelden, liep het leerlingenaantal op van 285 tot 303, wat de dagschool betreft. Hiervan waren '98 afkomstig uit Den Helder, 33 uit Wieringen, 6 uit Wieringerwaard, 2 uit de Wieringermeer, 32 van Texel, 22 uit Anna Paulowna, 6 uit de Zijpe, 2 uit Callantsoog, 1 uit Schagen en 1 uit Nieuwe Niedorp. Aan het eind van de cursus werden 139 leerlingen ge ëxamineerd, met als resultaat dat aan 125 leerlingen het getuigschrift kon worden uitgereikt. De avondcursus werd op 1 Januari 1948 bezocht door 15 en op 31 Decem ber 1948 door 17 leerlingen. Hierin wordt een stijging verwacht, aangezien het bestuur voornemens is, om naast de schilderscursus ook cursussen te openen ter voorbereiding van de MTl voor electrotechniek (VEV) en aut' techniek (Bovag). De behoefte hieraan wordt sterk gevoeld, en wel speciaal aan cursussen die opleiden voor een erkend diploma. Dat laatste is belang rijk i.v.m. de eisen die de Vestigings wet stelt. Er is reeds een enkele par- rs, tö- QOK op Texel wordt de lente verwacht. Dag De heer Van der Lm en zijn mannen hebben de bloemetjes (in casu en daarom begrijpen wij het gebaar van boer Nanning Kikkert. U kunt erop rekenen, dat het lam op Soestdijk is aan gekomen, en dat het nu blaat en melk drinkt in een eerste klas coup ét je. pen hun lammeren, en het geblaat van prille rammen en ooien ver vult de lucht. Gistermor gen passeerde zo'n ooi, - de narcissen) 'maar vast, tWee dagen was het oud, Je zou het overigens niet buiten gezet. Ze bloeien Den Helder. De Texelse zeggen, wanneer je door dathet^e n aard Jieeft, lioot bracht het over, en de ramen van het haven de „Spikerkoning" was kantoor naar buiten de geleider van dit ooi- kijkt. Grauwe golven lo- lam. Aan wie het maar horen wilde, vertelde de Spikerkoning, die bij de burgerlijke stand Sij- brand Eelman heet, dat hij dit lam ging aan bieden als een geschenk binnen, bij dë wacht cv narcis van deTexelse bevolking mj ik, prinsesjes op 't gebruis der elementen maar de brute Noord wester lacht honend om de zachte bloemblaadjes. Een narcis geeft zich echter niet gauw ge wonnen, haar stengel is veerkrachtig en haar blaadjes zijn taai. Sterke boomakken mogen bre ken, maar de J7N aan de buitenkant nadert ook de lente pen uit over de steigers, fietsen liggen omverge- waaid „tegen dek". Zee lui met Zuidwesters op vechten tegen de storm. Oud-loods Jaarsma zit handhaaft zich, lieflijk, aan de charmant en o zo ffagiel. Soestdijk. „De burge- al loopt een klein'ëiëZ doch vasthoudend. De meester weet er wel niet netje van hem in de war van, en er zijn ook wel Hij zou naar TerscheI- Tesselaars die zich er niet ling met een cadeau bemoeid, Prachtkerelsdie man dat nen van de Brandarls. Wat een redding is dat dat het een cadeau is van geweest> niet? Ik heb heel Texel". Dat zei de hun bootje geschilderd, Spikerkoning, gul en op een brok zee, en wind kreunt door de kale takken, waarin een en kel leeg kraaiennest ook al op de lente wacht. De kastanjes botten uit, 'leze toonbeelden van onge duld. Zo gaat dat in de natuur. Alles heeft rijn bestemde tijd, maar de mens heeft geleerd dat af wijken van de staire regel soms wenselijk is. Mannen en vrouwen in dikke duffels en stevige mee hebben maar ik neem hun niet kwalijk. Ik zal aan de Koningin vertellen. breed, zoals hy ook gul oa dat m» 1',' en breed is met zijn de schlPPer woorden. „Heel Texel, net gevenZulke kerels moe als verleden jaar, en ik ten we ere hou'en hen blij dat boer Nanning Maar de reis mantels, de kragen hoog Kikkert mij aan dit lam niet dZ/ J' 710(7 op, laveren tegen de wind heeft willen helpen». En zit noo ln hef SCl}Mer^ in, zo vlug mogelijk daar ging de Sirikerkn papier en door dat herfstig park. ning, met zijn .ooilam,'dat daris-^oVtZof,"^' De bruine banken staan ontroostbaar blaatte. De even oelZmaar leeg, want wie gaat er in trein reed weg, maar dat als de heer t €t de winter buiten zitten? klaaglijk blaten over- glunder ka,Zt die stemde heel het gedaver stomp siaanr o °P van ijzer op ijzer en. het tend uitkijkt "over T sissen van de stoom. Wij haven *te K kennen de Spikerkoning leZn'i, ticuliere cursus, met de leiding waar van overleg werd gepleegd. Van die zijde wordt samenwerking zeer op prijs gesteld, zodat dit punt geen moeilijk heden oplevert. Minder eenvoudig zul len ook hier 't ruimteprobleem en het gebrek aan leerkrachten kunnen wor den opgelost. Het is niet onwaarschijn lijk, dat de in aanbouw zijnde lagere scholen (één openbare, één christelijke en een RK) nog vóór September ge reed komen, waardoor elders wellicht ruimte vrij komt. Het bestuur heeft in ieder geval goede hoop, dat men in September zal kunnen beginnen. Bij het samenstellen van de begroting voor 1950 is hiermede reeds gerekend. Eveneens wordt ernaar gestreefd, met de nieuwe cursus te kunnen beginnen met een z.g. voorbereidend jaar. De minster heeft de mogelijkheid daartoe geschapen, teneinde vlugge leerlingen van de lagere school niet te noodza ken. elders een jaar zoek te brengen. In dat jaar, waarin hoofdzakelijk the oretisch onderwijs wordt gegeven, kan tevens de gewenste richting voor iede re leerling worden vastgesteld. De uitgaven voor het jaar 1950 wor den geraamd op f 195.759.77, tegen een bedrag van f 14.403.20 aan ontvangsten, zodat het saldo van de netto kosten op f 181.356.57 wordt geraamd. Voor de avondcursussen zijn deze bedragen resp. f 6712.77, f 1000.72 en f 5717.05. De vereniging telt momenteel zeven tig leden. Dat is een zeer gering aan tal. in vergelijking met bijvoorbeeld Leiden, waar de ambachtsschoolver eniging 700 leden telt. De Nieuwbouw Het belangrijkste agendapunt was wel de „Mededelingen over het bouw plan van de nieuwe school". De heer Teune deelde mede, dat het architec tenbureau van de heren J. A. Peters en ir. B. Roelofs de bestektekeningen etc. gereed heeft. Momenteel wordt ge wacht tot Den Haag toestemming geeft tot het houden van de aanbeste ding. Naar alle waarschijnlijkheid wordt deze toestemming aangehou den tot de ambachtsschoolvereniging de beschikking heeft over de grond. Deze grond is nog eigendom van de Nederlandse Spoorwegen. De over dracht aan de gemeente gaat echter met moeilijkheden gepaard. De heren Monster, Weidema en Posthuma infor meerden waar het hier schort. Wordt deze overdracht tegengehouden door de gemeente of door de Nederlandse Spoorwegen? De voorzitter kon daarop geen ant woord geven De heren J. F. van Loo en ir. J. F. A. Alozerij brachten toen naar voren, dat deze kwestie in deze vergadering niet ter zake deed. Het bestuur moet de grond ontvangen van de gemeente. De gemeente heeft de ërond nog niet en kan deze dus onmo gelijk aan de vereniging afstaan. Het is reeds veel gewonnen, dat de NS. toestemming hebben gegeven tot het beschikken over de grond. Wanneer de minister grotere zekerheid verlangt, is dat niet aan de gemeente te wijten. Er werd verder niet meer over dit punt gediscussieerd. De rondvraag le verde niets op, zodat tot sluiting kon worden overgegaan. Maar de narclsjes bloeien en de kastanjes botten uit, en de kraaien zullen strak» ook wel komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 2