D00R Residentie Van der Waals fantaseert een leugenroman: „Mijn dubbelganger Emiel Verhagen SCHUDT UW LEVER WAKKER Bloemenweelde en kleurenpracht op de film avontuur Het wetsontwerp op de journalistieke verantwoordelijkheid Geheimen rond het England-Spiel (12) Laatste verzinsels van de verrader op grond van de feilen volkomen weerlegd Hij kwam in dienst bij Rotterdamse s.D. Vreemde methode Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur Nederlandse dwaasheid" zegt de Daily Express Regering op weg naar dictatuur Italiaans trustschap over Tripolitanie Het Radioprogramma Staalkaart van Nederlands kunnen D V1 A^IONIUS \AN DER AVAALS een grandiose fantast en een onover- troffen leugenaar is, hebben honderden by honderden in de oorlogsjaren tot hun leed ondervonden. Door zgn enorme leugens, door xyn met byna hypno tische kracht voorgedragen verhalen hebben velen een verschrikkeiyke dood gevonden. Zo groot was de fantasie van deze landverrader, zó sterk is hy in het aannemelijk maken van de krankzinnigste leugens, dat vooraanstaande Nederlanders, gladde politici, mannen van wetenschap en tal van argwanende illegale werkers hem onvoorwaardelijk geloofden. In oorlogstyd kon deze man liegen alsof het gedrukt stond en thans, als terdoodveroordeelde in een cel, weet hij in zgn angst voor de kogel nog zó te liegen, dat het gedrukt wórdt. Zijn knapste stunt is het verzinsel, dat hg al zgn moordend werk heeft ge daan in de vaste overtuiging, daarmee Engeland een dienst te bewyzen. Een dubbelganger, die hg Emiel Verhagen noemt, zou hem reeds in 1939 hebben gebruikt als spion in de Rotterdamse havens en hem vervolgens in bezettings- tyd, in samenwerking niet Sehreieder, tal van opdrachten hebben verstrekt. Weliswaar moesten daarbg honderden goede Nederlanders vallen, maar dat was In het belang van de grotere oorlogsdoelen der geallieerden. Emiel Ver hagen, de Engelse spion, had het 'm zelf gezegd. En Sehreieder, die óók een spion van de Engelsen was had het 'm bevestigd Men kan het de ter dood veroordeelde Van der Waals nauwelijks kwalijk ne men dat hij nog één keer probeert door het bijeenfantaseren van een enorm netwerk van leugens zijn onwaardig hoofd te redden. Dat hij een knap ver haal verzint is hem al evenmin euvel te duiden: hij heeft vier jaar lang niet anders gedaan! Dat een verdediger als mr. J. E. van der Starp zijn pleidooi met dit verhaal opvult, kan misschien naar sommiger opvatting óók nog door de beugel. Maar dat te goeder naam en faam bekend staande bladen deze com plete kolder als hoogste wijsheid aan hun lezers voorzetten, dat gaat ver over de schreef. Dat is niet behoorlijk meer. Want de redacties, die zich aan deze onfrissepractijken bezondigen (uit sensatiezucht?), kunnen door een zorgvuldig onderzoek vari de feiten zelf constateren dat zij onbewust op treden als propagandachefs van meneer Anton. van der Waals. Zij vergasten hun lezers op de kapitale leugens van een massamoordenaar en op de onzin, die allerhande lieden door omheen weven. Van der Starp slaat mis De meergenoemde mr. J. E. van der Starp, de eerste, thans geschorste ver dediger van Van der Waals, heeft een brochure geschreven, waarin hij het Verhaal over Emiel Verhagen aanneme lijk poogt te maken. Hij beweert, dat Verhagen de man was die, via een ar restatie door de S.D. te Rotterdam, Van der Waals en Sehreieder met elkaar in contact bracht. In 1941. Toen wist Ver hagen al dat hem in het England- Spiel een moordenaarsrol was toebe dacht. En toen was Van der Waals nog door-en-door fatsoenlijk. Maar Joseph Sehreieder haalde hem er toe over in Duitse dienst te komen om Engelse belangen te dienen. Aldus zegt mr. Van der Starp. Wel, met dit verhaal heeft de voor malige verdediger van Van der Waals zijn cliënt geen dienst bewezen. Want reeds aan dit stukje romantiek alleen kan men de onhoudbaarheid van het gehele Emiel Verhagen-verzinsel dui delijk aanwijsbaar maken. In 1941 wist die „Verhagen" al iets over zijn rol in het Engeland-Spiel? Och kom, toen droomde er nog nie mand van zulk een Spiel. Het begon pas in de lente van 1942, toen Sehreie der codes in handen had gekregen! Via een arrestatie te Rotterdam werd Van der Waals in contact gebracht met Sehreieder? Het klinkt aardig, het is alleen niet waar. Want Van der Waals is zijn verraderswerk niet begonnen onder leiding van Sehreieder. Van der Waals had in Rotterdam, in dienst van de S.D.-chef Moller, in 1941 al heel wat mensen verraden, alvorens hij in de ogen van Moller zó belangrijk werd, dat Sehreieder in de affaire moest wor den gemengd. In Rotterdam werden, na contact met Van der Waals (die reeds toen voor illegaal werker speelde!) o.a. gearres teerd de heren Jan van den Ende, Leen Ridderinkhof, Otto Verdoorn, Jan Kwak. De manier, waarop Van dei- Waals de oude moeder van Jan Kwak bedroog toen hij de tas van haar zoon kwam halen (met belastend materiaal') is zó gemeen, dat men er zich slechts over verwonderen kan hoe iemand zulk een boef durft karakteriseren als „door- en-door fatsoenlijk". Was het soms ook door-en-door fat soenlijk dat Van der Waals (om maar één voorbeeld te noemen) in Krimpen a. d. IJssel met de hulp van geünifor meerde Duitsers een overval deed op een garage, daar banden stal om in de zwarte handel te verkopen en tegelijk twee mensen te arresteren om alles een schijn van rechtvaardiging te ge ven? Behoorde het plunderen van land genoten óók al tot de opdrachten van ,de Britse agent Emiel Verhagen"? Van der Waals was, nog vóór Sehreie der hem ooit gezien had, reeds zulk een groot helper van de S.D. in Rotter dam dat de chef Moller hem zijn Rin- geltaube noemde, d.w.z. de beste duif van allemaal. Deze naam heeft Sehreie der later overgenomen, al hadden be paalde S.D.-beambten, die op de ver rader spuwden, een andere naam voor hem bedacht: Ringelnatter, d.w.z. ring slang! Zichzelf aangeboden. Zó staan de zaken op! De Rotterdam se S.D.-er Gustav Konig heeft in een ambtsedig afgenomen proces-verbaal verklaard, dat Van der Waals zich reeds spoedig na de bezetting van Rot terdam vrijwillig als verrader bij de S.D. heeft aangemeld. Dat klopt op zijn verraderlijke activiteit in Rotterdam waar hij, de arme electricien, al spoe dig in luxe auto's werd gesignaleerd. De mensen, met wie hij in Rotterdam omgang had en die hem verteld had den van hun illegale werk, verdwenen allen in de gevangenis. Enkelen leven nog, de anderen zijn terechtgesteld of omgekomen in een kamp. Eerst toen Van der Waals belust op een premie van 5000 gulden had uitgevist dat een zekere Bierhuijs in Haarlem een Duitser had neergescho ten en dat deze Bierhuijs contact had met een ondergrondse groep in Heem stede, die over een zender beschikte (de groep van broeder 'Joseph Klinge) eerst toen vond de Rotterdamse SD- chef Moller het nodig, dat Sehreieder op de hoogte werd gesteld van An- tons bestaan. Moller is persoonlijk met hem naar Den Haag gereisd, hij heeft op het Binnenhof eerst gesproken met de S.D.-er Hammer en daarna is Sehreie der gehaald. En Sehreieder vond Van der Waals na een oriënterend gesprek over verraadzaken „zo van nature ge schikt om als V-Mann op te treden", dat hij hem voor zichzelf reserveerde. Onder leiding van Sehreieder heeft Van der Waals toen de premie van 5000 gulden verdiend, die de Duitsers hadden uitgeloofd voor hem, die de da der van de aanslag te Haariem aan wees. Van der Waals lokte de dader Bierhuijs, naar Rotterdam en liet hem daar arresteren. Dat was zijn eerste werk voor Sehreieder. Vlak daarna verried hij de gehele groep van broeder Joseph Klinge (wiens zender werd gevonden bij de arrestatie!); daarop volgde Theo Dobbe te Amsterdam; vervolgens vielen de Haagse illegale groepen van Le Griep door zijn gruwelijk verraad in handen der Duitsers, daarna groepen in Haar lem en Apeldoorn: twintig goede va derlanders, die allen werden doodge schoten. En al dit afgrijselijke verraad pleegde Van der Waals veie maanden vóór het England-Spiel begon. Vele maanden vóór de agent Willem van der Reyden met Sehreieder sprak, vele maanden vóór Ter Laak, Lauwers en Taconis in handen van Sehreieder vie len, waardoor het spel met de radio zenders (na aanvankelijke mislukking) beginnen kon. Hiermede is het gehele verhaal van de samenwerking .tussen Van der WaalS, „Emiel Verhagen" en Sehreie der in dienst van de Engelse Secret Intelligence Service al voldoende weer legd. Er heeft geen enkele buitenstaan der, geen „Emiel Verhagen" en geen ander mannetje uit de maan, geen Joseph Sehreieder, die thans in M.ünchen woont, deelt in een brief d.d. 22 April 1949 mede, dat hij in zijn woning bezoek heeft gehad van Mr. Jonker uit Am sterdam, de nieuwe verdediger van Van der Waals. De heer Jon ker heeft hem gevraagd, een ge tekende verklaring te willen ge ven dat hij, Sehreieder, geduren de de oorlog voor de Britse ge heime dienst heeft gewerkt. Sehreieder, die ongevoelig is ge bleven voor het argument dat hij daardoor een goed figuur zou slaan tegenover de Westelijke be zettingsautoriteiten in Duitsland, heeft geweigerd de verklaring die in strijd met de waarheid zou zijn geweest te geven soort profetisch „vooruitbenoemde" E.- Spielagent en geen Engelsman of Belg, ook maar iets te maken gehad met 't contact tussen Van der Waals en Sehreieder. Te laat verzonnen. Van der Waals heeft, als leder mis dadiger, ondanks al zgn handige leu gentechniek een kolossale fout ge maakt. Hij heeft zgn verhaal over de dubbelganger Emiel Verhagen te Iaat verzonnen. Hij is te laat op de gedach te gekomen, na de oorlog op te treden als „agent van Engeland". Tijdens de oorlog is hij met tiental len vooraanstaande verzetsmensen in contact gekomen. Nóóit heeft hij hen gewaarschuwd, nóóit heeft hij gespro ken over de opdrachten van „Verha gen". Leugens heeft hij verteld, om de mensen in de val te lokken. Hij ging in opdracht van Sehreieder in 1943 naar Zweden, sprak er met mensen van de Nederlandse Inlichtingen Dienst, gaf een valse naam op, noem de zich leider van een sabotagegroep in Nederland, sprak geen woord over 'n Engelse opdrachtgever, vroeg om springstoffen uit Engeland en namen van illegale werkers in het vaderland. Maar hij kreeg niets. Hij kreeg óók niet het bericht van Radio-Oranje, dat hij in Zweden gevraagd had om op nieuw weer vertrouwen te winnen in een kring van ondergrondse werkers. Van der Waals bereikte niets, om dat hij eindelijk op een man stuitte, die begrip had van wat de veiligheid in oorlogstijd eist. Het was de thans weer rustig in Voorburg wonende ingenieur van de Rijkswaterstaat W. L. C. Lindenburg, die in 1943 als vertegenwoordiger van het B.I. (Bureau Inlichtingen) in Stockholm zetelde. Zonder ook maar één ogenblik te vermoeden, dat hij de beruchte Van der Waals voor zich had (de schurk noemde zich toen Baron van Lynden) had de heer Lindenburg tóch het onbestemde gevoel dat er iets niet klopte. Daarom nodigde hij „Ba ron van Lynden" uit, naar Engeland te vliegen en daar kennis te maken met kolonel dr. Somer van onze ge heime dienst, teneinde door persoon lijk overleg de gemeenschappelijke zaak te dienen. Het vliegtuig stond voor Anton klaar. Hij behoefde maar in te stappen! Prachtiger kans om naar Engeland te gaan (en dat wilde hij volgens mr. Van der Starp toch zo zielsgraag?) had hij ncoit gehad. Vrij van Sehreieder, vrij van alle Duitsers kon hij, die zich thans „agent in dienst van Engeland" noemt, naar Engeland gaan. Maar Van der Waals dacht er niet aan! Hij ver zon gauw een verhaal: hij had teveel sabotagewerk in Nederland, hij kon zijn illegale mannen niet alleen laten, hii kwam een andere keer nog wel 's terug in Zweden. Toen besloot ir. Lindenburg direct zélf naar loonden te vliegen en in structies te halen bij kolonel Somer. En kolonel dr. Somer, die hoofd van net B.I. was, gaf hem de opdracht die vreemde kerel naar Londen te bren gen, opdat hij daar zijn verhaal duide lijk kon afdraaien. Maar Van der Waals, sluwe rat als hij is, had lont geroken en was hals over kop uit Zweden vertrokken met het schip van de SD-agent Aben. Géén woord had hij over Engelse opdrach ten gesproken; geen lust had hij om naar Engeland te gaan. En dat is niet te verwonderen! Toen hij later aan het eind van de oorlog in Engelse handen was, heeft hij openlijk toegegeven, de ver rader Van der Waals te ziin, die graag als spion tegen de Duitse Weerwolf- organisatie iets wilde goedmaken van alles wat hij had misdreven. Geen woord over Engelse opdrachten, geen woord over „Emiel Verhagen". En d i t ware toch wel bij uitstek het moment geweest om te zeggen: Ik ben een der uwen, ik wil mijn recht, ik ben mede werker van de Britse geheime dienst op voordracht van Emiel Verhagen! Maar Van der Waals was doodsbang, onderdanig en beleefd en hij wilde alles, èlles doen als men hem maar niet aan het gerecht overleverde. Want hij behoefde tegenover de officieren var de Britse geheime dienst met zulke verhalen natuurlijk niet aan te komen. Een figuur als „Emiel Ver hagen" heeft hij zelfs niet aangeduid in het levensverhaal, dat hij voor de Engelsen schreef. Waarom niet? Om dat hij die leugens eerst later verzon, toen hij, in het nauw gedreven door dc verhoren en de confrontaties, niets van zijn afschuwelijke daden meer kon ontkennen. Toen kwam zijn laatste stunt: toen werd in zijn fantasie Emiel Verhagen geboren, de sprekend op hem gelijken de Engelse spion, die hem in dienst ram voor Sehreieder En deze onhoudbare, baarlijke non sens, die door de feiten zo volkomen wordt weersproken als maar ooit iets weersproken werd, dit zeer belache lijke leugenverhaal drukken thans Nederlandse bladen in alle ernst af als „de sleutel op het England-Spiel". En er zijn zelfs journalisten, die naar .Emiel Verhagen" lopen te zoeken in bars en restaurants! Zij hebben in ieder geval de eer, de laatsten te zijn die door de fantastische leugenaar Van der Waals bij de neus worden ge nomen. HTJGO DE GROOT NAAR DE AVRO. De radio-dirigent Hugo de Groot, na de bevrijding een der dirigenten van het amroeporkest der Nederlandse Ra dio Unie, treedt op 1 Juni in dienst bij de AVRO. 58. Met veel moeite heeft Pepi zich in de tweede luchtkoker gewerkt. Hij staart in een donkere ruimte en kan riets ontdekken. Het vertrek schijnt Keg te zijn. Pepi besluit om zich zachtjes te laten zakken. Hij begint te wennen aan het schemerduister en als hij op de grond terecht is gekomen, ziet hij een grote bal op de vloer liggen. En- speels als Pepi is, kan hij niet nalaten er een schop tegen te geven. Maar dat bekomt hem slecht. Want de bal ver wikt of verweegt niet! Pepi gilt het uit Au, au!! Mijn teen is blauw!!" Dan bekijkt hij de bal eens nader in het donker. „Aha, ik zie_ het al! Een ijze ren bal!" rijmt hij alweer. Maar wat vreemd is dat! Er zit ook nog een ijzeren ketting aan die bal. Pepi be grijpt niet, wat dat nu weer betekenen moet. Hij geeft er eens een ruk aan Meteen klinkt er een gil en komt er een gedaante op hem toegevlogen met een nijdig gebrom. „Stil maar rakker, wordt eens wakker!" roept Pepi uit, hoewel hij zich helemaal niet op zijn gemak voelt. Maar de „rakker" ant woordt met een nijdige beet in zijn hand en weldra zijn de twee dieren in een gevecht gewikkeld. 95 IN DE tjeerd adema „U moet niet zo hard van staepel lopen", zei hij. ,,'t Lijkt wel of u een gramofoonplaet afdraeit. U heeft al leen maer kort en duidelijk te ant woorden, als ik u iets vraeg. Dat van die koffiekan heeft u vanmorgen ook al afgedraeid. Dat interesseert ons hier geen steek. Ik wil alleen maer feiten, u de man harkant als degene, die eergisteraevond ongeveer half zas bij u om een sleutel heeft gevraegd" Mevrouw Van der Does scheen min of meer gepikeerd en viel van het ene uiterste in het andere. Ze knikte stijfjes, sloot haar dunne lippen vast op elkaar en stak demon stratief de hand naar het tasje uit. „U harkant dus deze man?" vroeg de rechter-commissaris. „Jawel, edelachtbare"» „Dan zal dat aen uwe verklaering worden toegevoegd", zei de rechter commissaris. „U ontvangt bericht, wanneer u hier weer moet verschij nen". Hij gaf de vrouw een hautain knikje en drukte opnieuw op het knopje van de bel op zijn schrijftafel. Een beambte deed de deur open en liet mevrouw Van der Does, die spin nijdig voor zich uitkeek, passeren. „Getuige Meeuwsen!" riep dé rech ter-commissaris. Er stapte een correct gekleed heer tje binnen, die een buiging maakte voor de rechter-commissaris, daarna voor dc griffier en juist van plan scheen zijn derde buiging aan Steens- ma te wijden, toen het tot hem door drong, dat deze man het van moord verdachte individu was. „Neemt u plaets, mijnheer", zei de rechter-commissaris, naar de stoel wij zend, welke door de vorige getuige was vrijgelaten. Hii zocht een ogenblik in zijn dos sier en nam er een foliovel uit, waar in hij vluchtig een blik sloeg. „Oh, juist, uw naem is AnUumie Johannes Meeuwsen, u is geboren in 1893 te Anna Paulowna. u woont in Den Haeg in de Spuistraet nummero negen en negentig en u is commies bij de Algemene Rekenkaemer". „Om u te dienen, edelachtbare", zei de getuige met een beleefde hoofd knik. Hij had zijn hoed naast zich op de vloer gelegd en hield zijn handschoe nen krampachtig in zijn linker vuist. Zo nu en dan wierp hij een enigs zins bezorgde blik in de richting van ir Steensma, als vond hij het onver antwoord, dat men een moordenaar hier maar ongeboeid en onbewaakt in eenkamer had opgesloten bij een paar weerloze ambtenaren. „Meneer Meeuwsen" zei de rechter commissaris, .volgens de hedenmor gen door u afgelegde verklaering. Be vond u zie'' 'eergisteraevond bij een publieke tetefooncal op het.... hij zocht even in het proces verbaal en noemde daarna het pleintje, waar zich het perceel bevond, waar de vrouw ver moord was. „Jawel, meneer", zei de getuige. „W«et u nog hoe laet 't toen was?" „Ik kwam om vijf uur van mijn bu reau", zei de commies, ,ik ben twintig minuten bij mijn kapper geweest, ik heb daarna in een bloemenwinkel een bouquet voor de verjaardag van mijn vrouw besteld dat heeft met praten en uitkiezen zowat een kwartier geduurd en ik heb dacrna ongeveer 'n half uur tje met een collega in het „Gouden Hoofd gezeten. „Laat's kijken, dat's samen twintig en vijftien en laten we zeggen acht en twintig, dat's drie en zestig, dus dan moet 't ongeveer drie of vijf minuten over zes zijn geweest". „Ik kan wt' horen, dat u aan de Re kenkamer werkt, meneer", zei Steens- ma sarcastisch. De commies wierp een verschrikte brik in zijn richting en de rechter-com missaris keek verstrooid uit zijn stuk ken op. „Ik verzoek de verdachte geen op- maerkingen te maeken als hem niets gevraagd w- it", zei hij stroef. Hij wendde zich weer tot de getuige. ..Vertal u mij eens, mijnheer, wat heeft u gezien en geheurd togn u daer by dia telefooaeil artoe.d?" In zgn hoofdartikel van Zaterdag 7 Mei levert de conservatieve Daily Express, Engelands grootste dagblad (dagelgkse oplaag 4 millioen), felle, critiek op het op 25 Maart j.1. in Nederland ingediende wetsontwerp op de journalistieke ver- antwoordelgkheid. Het blad schrgft dat indien dit wetsontwerp aangenomen zou worden, dit dictatoriale machten zou verlenen aan de Nederlandse Regering, die daarmede alle critiek op hun beleid de kop in zou kunnen drukken en, indien hun dit gelegen kwam, ook de waarheid zou kunnen verbloemen. het tribunaal zou gevangenisstraf met zich meebrengen. Beschuldigingen te gen journalisten zouden gemaakt kun nen worden door belanghebbenden, door de officier van justitie, door jour nalistieke lichamen of eigenaren. Niet- geregistreerde personen zouden niet als journalist kunnen werken en zich zelfs geen journalist kunnen noemen. „De doeleinden van deze voorstellen zijn als van ouds om verkeerde, mis leidende of onverantwoordelijke infor matie door de pers te voorkomen. „Maar hoe zouden deze machten fei telijk gebruikt kunnen worden? Het feitelijke doel. „Om critiek te verhinderen. Om de waarheid te onderdrukken wanneer deze de Regering ongelegen zou zijn. „Indien dit wetsontwerp aangenomen wordt, is de Nederlandse regering op weg naar een dictatuur. En daarmede zouden Nederlands vrienden in Enge land er" niet langer zeker van kunnen zgn dat de Nederlandse Regering eeB veilige voogd is over Nederlands over zeese bezittingen", aldus eindigt het artikel. Onder de kop „Dutch folly" Neder landse dwaasheid"), spreekt het blad eerst zgn waardering uit voor het ferme Nederlandse optreden in Indo nesië, waar op moedige wgze het hoofd geboden is aan anarchisme en wanor de, ondanks machtige buitenlandse op positie". „Hoewel het Nederlandse standpunt over Indonesië veel steun heeft gevon den in Engeland, zouden wg genood zaakt zijn deze opinie te herzien, in dien het Nederlandse parlement de voorgestelde perscontróle zou aanvaar den, want dit wetsontwerp op de jour nalistieke verantwoordelijkheden zou dictatoriale machten verlenen aan de Nederlandse regering", aldus de Daily Express. „Men is van plan een perstribunaal op te richten en een lijst van journalis ten aan te leggen. Dit tribunaal zou disciplinaire jurisdictie over de journa listen kunnen uitoefenen. Overtredingen zouden gestraft kunnen worden van een waarschuwing af tot f 10.000 boete en verbod om te schrijven toe. Het niet gehoorzamen aan de uitspraak van en u zult 's morgens weer kiplekker uit bed springen. Elke dag moet uw lever een liter gal in uw ingewanden doen stromen, anders ver teert uw voedsel niet, het bederft U raakt verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES om die liter gal op te wekken en uw spijs vertering en stoelgang op natuurlijke wijze te regelen. Volgens gewoonlijk welingelichte kringen te Londen hebben Groot-Brit- tannie en Italië een overeenkomst ge troffen, volgens welke Italië binnen twee jaar het trustschap over Tripoli tanie, onder tqezicht van de V. N., zou verkrijgen. Italië van zijn kant zou het Brits-Amerikaans voorstel omtrent Eri trea willen aanvaarden, volgens het welk Oost-Eritrea door Ethiopië be stuurd zou worden onder trustschap van de V. N., en West-Eritrea door de Anglo-Egyptische Soedan. HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Tom Erich (piano) 6,30 Voor de Strijdkrach ten 7,00 Radiostrip 7,20 Bijnamen in de Kamermuziek 7,45 Rubriek 8,05 Ronde van Nederland 8,15 „Musicorda" 8,45 Brieven over hersengymnastiek 8,55 Liederen-cyclus 9,30 Buitenlands overzicht 9,45 Kamerorkest 10,20 „De schooljuffrouw" 10,30 Peter Fears (so list) 11,15 Solistenconcert HILVERSUM IX 415 m Nieuwsberichten om 7. 8, en 11uur KRO: 16,10 Sport- praatje 6,20 Amusements-orkest 6,50 Actualiteiten 7,15 Ensemble „Sensible" 7,50 Mr Jan Derks 8,05 De 'gewone man 8,12 Maastrichts Stedelijk Orkest 9,20 Fien de La Mar declameert 9,40 Alma Musica 10,10 Piano en zang 10.45 Avondgebed 11,15 Gramofoonplaten VOOR WOENSDAG HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18 Walsen-programma 12,00 Accordeola 12,38 Hammond-klanken 1.20 Malano 6,20 Paul Whitemtn en orkest 6,30 Strijdkrachten 7,00 Lezing 7,ló Sil- vestri-kwartet VPRO: 7,30 Voor de jeugd 7,45 „Van alle dag'» VARA: 8,05 Ronde van Nederland 8,20 Prome nade-orkest 8,50 De wreker (hoorspel) 10,05 Kwartet Jan Corduwener 10,25 Volksliederen 10,45 Van boek tot boek 11,15 De hit-kit 11,45 Gramofoonplaten HILVERSUM II 415 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 8,15 Muziek bij het werk 12,33 Zigeuner orkest 1,15 „Mandolinata" 6,00 Onze Nederlandse koren en korpsen 6,30 Dr J J Smith 7,15 Nieuws uit Indonesië 7,30 Hier is de zesde colonne 7,45 En gelse les 8,05 Programma-proloog 8,15 Radio Philharmonisch-orkest 9,30 Lezing 10,00 ,,De zee blijft vrij" 10,15 Geestelijke liederen 10,45 Avondover denking 11,15 Avondocncert (Van onze Haagse redacteur) Als de buitenlanders nog niet moch ten weten, dat Nederland het bloe- menland is, dan zullen de kleuren films, die dezer dagen gereed geko men zijn, het hun wel vertellen. Ne derland heeft zijn Schiedam, welks producten tot ver over de grenzen door de vreemdelingen met smakken de tong worden geroemd; het heeft Eindhoven, dat de naam van Neder land in alle werelddelen bekendheid verschafte; het heeft het Westland, dat in het prille voorjaar de primeurs op de tafels van de Engelsen en van an dere volkeren brengt; het heeft Scbe- Veningen, dat het Hollandse zeeban ket tot naar Rusland toe verzendt. Het heeft ook Aalsmeer en de bollen velden met zgn schat aan bloemen, waaraan ingezetene en vreemdeling zich kunnen verlustigen. Maar deze bloemenpracht bestaat niet voor het loutere genoegen van de schoonheidlievende Nederlanders. Er zullen deviezen mee verdiend moeten worden. Als een aantrekkelijke staal kaart van wat Nederland heeft te bie den, reizen enige goede films de zen dingen vooruit. Bgzonder geslaagde opnamen Wij hebben ze gezien Aalsmeer uit de lucht; grote glasoppervlakten; de kassen, waarin de vaderlandse kweek- kunst de fraaiste, de weelderigste en kleurrijkste variëteiten voortbrengt van azalea's, anjers, cyclamen, orchi deeën en de ontelbare andere bloem soorten, die "eens de tafels en tuinen van de minnaars zullen sieren. De films tonen de zorgvolle en toegewij de arbeid van de kwekers en de re sultaten, die zij daarmede bereiken. Zij laten zien, hoe het bloemenschik- ken tot een ware kunst is geworden en zij maken een uitstekende reclame voor een echt inheems product. Andere kleurenfilms demonstreren de bonte kleurschakeringen van de bol lenvelden; de lens richt zich op de af zonderlijke bloemen en tovert de toe schouwer exemplaren voor ogen, die in het buitenland steliig indruk zullen maken. Bijzonder geslaagd zij de opnamen het resultaat van een met eindeloos geduld fotograferen van open springende tulpen, azalea's, lelies, gla diolen, zonnebloemen, hyacinthen, narcissen, enz. Men ziet de bloem knoppen openbarsten en de bloomen zich in volle kleurenpracht tot volle wasdbm ontplooien. Leerzaam in de eerste plaats, maar ook het verlangen wekkend om zelf bloemen te kweken en er tuinen en parken mee te tooien. Als de buitenlander? er ook zo over denken, zullen de films aan hun doel beantwoorden en de Nederlandse kwe kers zullen wel varen door deze kleu- »ige propaganda. „Ik ging naar huis om te dineren", zei de heer Meeuwsen, „en plotseling bedacht ik, dat ik de bloemen voor mijn vrouw wel ha l betaald, maar dat ik in de winkel vergeten had, naam en adres op te geven". „Ik wist. dat er op het pleintje een telefooncel was en ik besloot vandaar uit even op te bellen". „Jae, jac", zei de rechter-commissaris, en toen zag u, dat er al iemand in de cal stond". „Juist, meneer en daarom wachtte ik even. Ik keek onwillekeurig naar deze.hm.deze man, want als je wachten moet, nietwaar en weinig tijd hebt. „Volkomen begrijpelijk', zei de rechter-commissaris. „Ja, en toen zag ik, dat hij een paar r. aal wat in de hoorn zei en ik zag, dat hij zich erg driftig maakte". „Kon u niet verstaen, wat er gezagd werd?" „Helaas, meneer, maar ik zag, dat deze. hm.... dez man de hoorn nijdig op he4 toestel smeet. Ik dacht nog: ,nou, nou.,,.rt Hij stopte en keek de rechter-com missaris belangstellend aan. Deze nam de bril van zijn neus en poetste met een helderwitte zakdoek de glazen schoon. „Juist", zei hij. „U dacht dus „nou, nou" enne, wat gebeurde er toen vér der?" „Tja", betoogde de commies, zijn ge heugen raadplegend. „Ik zag wel, dat die heer.... hm die man..., erg opgewonden was en om hem een beetje in de goeie stemming te brengen, zeg ik zo tegen hem: „goeien avond, meneer", maar hij zei niets terug en keek me met van die grote ogen aan. Ik heb natuurlijk geen ogenblik kun- r >n vermoeden, dat ik daar met een.... hm.... een gevaarlijk individu...." Steensma liet een sarcastisch lachje. „Ik had u best kunnen bijten", zei hij. De heer Meeuwsen huiverde. „Ik waarschuw u, verdachte, dat de verhoren buiten uw tegenwoordigheid worden gehouden, als u uw kinderlijke interrupties niet achterwege laet", zei de rechtercommissaris streng. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 3