Oranje behaalde geflatteerde
De Denen faalden voor hei doel
Wilkes en Terlouw in topvorm
Residentie
Quick dit jaar
bekerhouder
Het Radioprogramma
Doelpunten van Wilkes
en Lenstra
De Munck uiisiekend op dreef
JEen geschenk
De Groot wint Benelux
koers
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
AVONTUUR
Het Nijmeegse Quick, dat Zaterdag
avond in het Gemeentelijk Sportpark
te Eindhoven tegen Helmondia de fi
nale moest spelen voor de KNVB-
bcker, is er in geslaagd door het beter
benutten van strafschoppen voor een
jaar beslag te leggen op de beker.
De wedstrijd eindigde in een 11
gelijk spel, waarna strafschoppen de
beslissing moesten brengen. De Ooste
lijke eerste klassers toonden zich hier
in de sterksten. Zij benutten er 2 te
gen Helmondia 1.
De wedstrijd had doorlopend een
aantrekkelijk karakter, waarbij het
spel van Quick iets beter verzorgd
was. Vooral in de eerste helft kwam
dat tot uiting. Na de rust waren de
Helmondianen, door hun groter ent
housiasme, sterk in de aanval, maar
ook zij waren niet in staat om in die
periode een beslissing te forceren.
De doelpunten vielen in de eerste
tien minuten van de wedstrijd. Eerst
werd het 10 voor Quick, toen Schip-
perhijn, de Nijmeegse linksbuiten een
corner benutte. Enkele ogenblikken
later was het 11 door een doelpunt
van de Helmondse linksbinnen Ni-
cholson, eveneens uit een hoekschop
gescoord.
Na afloop reikte de KNVB-bestuur-
der Kruyver de beker aan de aan
voerder van Quick uit.
NEDERLANDS KORFBALTEAM
VERSLAAT BELGIE
De interland korfbalwedstrijd Belgie
Nederland, welke Zondagmiddag te
Antwerpen werd gespeeld, is in een 10
8 overwinning voor het Nederlands
twaalftal geëindigd. Bij de rust was de
stand 64 in het voordeel der Belgen.
NIEUW WERELDRECORD VAN
ZATOPECK
Tijdens athletiekwedstrijden te Vit-
kovice verbeterde de Tsjechische lo
per Zatopeck het wereldrecord op de
10.000 meter. Hij bracht het op 29 mi
nuten 28.2 sec. Het oude record stond
sedert 25 Augustus 1944 op naam van
de Fin Heino met 29 min. 35.4 sec.
TRAGISCHE AFLOOP
WELDADIGHEIDSVLUCHT
Zaterdag is een weldadigheidslucht-
rondreis in Zuid-Amerika ten bate van
de Italiaanse jeugd tot 'n tragisch einde
gekomen doordat het vliegtuig te Cinco
Esquines is neergestort en in brand ge
vlogen. De inzittenden van het toestel,
twee Italianen, kwamen bij het ongeluk
om het leven.
FAUSTO COPPI WINT DE „GIRO"
De 19e en laatste etappe van de
Ronde van Italië, TurijnMilaan (262
km), is gewonnen door Corrieri in 8 u.
51 min. 29 sec. Tweede werd Ricci op
een wiel, derde Coppi, vierde Tonini en
vijfde Brasela. Voor alle renners werd
dezelfde tijd genoteerd als voor Corrieri.
Eerste in het eindklassement is Faus-
to Coppi.
Volgens radio Boekarest heeft de
Roemeense Communistische partij in
het gehele land een „schifting" der
leden op touw gezet. De „zuivering"
voltrekt zich naar wens en heeft be
wezen, dat de meeste partij-organisa
ties uit „trouwe en betrouwbare ka
meraden" bestaan.
Het algemeen Italiaans vakver.
bond heeft een algemene staking van
24 uur, te houden op Woensdag a.s.
op het platteland in geheel Italië uit
geroepen om de staking der landar
beiders, die reeds 25 'dagen duurt, te
steunen.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. NieuWvSberichten
om 6, 8 en 11 uur. VARA: 6.20 Louis
Davids. 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Reportage.
7.30 Vrouwenkoor. 7.45 Landbouwrubriek. 8.05
Mr. A. Kesper. 8.15 Aansluiting met Wenen.
8.50 Ducdalf. 9.10 Radio Philharmonisch-orkest
10.10 Lezingen. 10.25 Actuele kanttekeningen.
11.15 Dansmuziek.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. NCRV; 6.15 Sport-
rubriek. 6.30 Populaire orgelbespeling. 7.15
Onder de NCRV-leeslamp. 7.30 Actueel geluid.
8.05 Mr. A. L. Kesper. 8.15 Met band en
plaats voor U paraat. 9.10 Betekenis van de
Gemeenteraadsverkiezingen. 9.25 Sans Souci.
10.00 Hollands Strijkorkest. 10.45 Avondover
denking. 11.15 Opgewekte melodieën. 11.40
Gramofoonplaten.
VOOR DINSDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO: 8.15
Ochtendvaria. 9.30 „Aubade". 12.40 Piano en
orgel. 1.20 Metropole-orkest. 6.15 Tom Erich
(piano). 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Kobus Kwint.
7.15 Achter het voetlicht. 7.30 Gramofoonpla
ten. 7.45 Rubriek. 8.05 Westeuropees commen
taar. 8.15 Residentie-orkest. 9.05 Als ik daar
nog aan denk.... 9.15 „Wenen herdenkt Jo-
hann Strauss". 9.45 Buitenlands overzicht. 10.00
Theater-orkest. 10.30 Muziek. 11.15 George
Gershwin-concert.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - KRO; 8.15
Pluk de dag. 12.33 Orkest zonder naam. 6.10
Sportpraatje. 6.20 Actualiteiten. 6.30 Lezing.
7.15 Rhythm.-sextet. 7.45 „Dit is leven". 8.05
De gewone man. 8.12 Liederencyclus. 8.50
Kamermuziek-programma. 9.40 Omroep-orkest.
10.45 Avondgebed. 11.15 Muziek. 11.50 Zang.
HET NEDERLANDS ELETAL i. „„.„j Kop„h
parken de vertegenwoordiger, van de Jubilerende Deense voetbaibond met
2_1 t. verslaan. Het is geen grootse wedstrijd geworden. Daarvoor was het ter
rein te slecht, een harde grond met vele kale plekken en bovendien liet drt
voetbalmoehe.d zich b« verschillende Nederlandse speler, danig gelden Dat
desondank, een overwinning kon worden behaald, is een uitstekende prestatie
tegen een ploeg welke b« de Olympische Spelen op de derde plaats eindigde
«n nog kort geleden een draw tegen een Engels A-elftal speelde
De wedstrijd in Kopenhagen was de dertiende landenontmoeting tussen Dene-
marken en Nederland, waarvan er zeven door Nederland en drie door Dene
marken werden gewonnen. De andere drie wedstrijden eindigden in een gelijk
Het Nederlands elftal, dat Zater
dagavond werd samengesteld, zag .er
als volgt uit: De Munck (Sittardse
Boys); Van Bun (MVV) en Schijve-
naar (EDO); Van Schijndel (SVV),
Terlouw (DCV) en De Vroet (Fejjen-
oord) aanvoerder; Van der Tuyn
(Hermes DVS), Wilkes (Xerxes),
Brande, (Fejjenoord), Timmermans
(ADO) en Lenstra (Heerenveen).
Denen nemen het initiatief.
In. het begin werd het aan weerszij
den een aftasten van de eventuele
zwakke plekken waarbij het initiatief
voornamelijk van de Denen uitging,
die enkele malen gevaarlijk het Ne
derlandse doel naderden. Enkele duels
tussen Praest en Terlouw, eindigden in
het voordeel van onze stopperspil.
Verder <ian een hoekschop konden de
Denen het echter in de eerste tien mi
nuten niet brengen. De Munck, die on
middellijk het publiek verbaasd deed
staan door zijn verre uittrappen, kon
een voorzet van linksbuiten Sörensen
stijlvol uit de lucht grijpen. Duidelijk
werd, dat het Deense elftal het moder
ne spel volkomen beheerste, en vooral
de twee kanthalfs steunden de aanval
uitmuntend om bij een Nederlandse
aanval zich weer onmiddellijk terug
te trekken.
Abe geeft Oranje de leiding.
Een tweede corner voor Denemarken
had eveneens geen resultaat en toen
na elf minuten een heel eenvoudig op
gezette aanval van onze linkervleugel
TimmermansLenstra plotseling met
een doelpunt van Lenstra eindigde,
was iedereen toch wel een beetje ver
rast. Lenstra kreeg de bal keurig
aangegeven, hij werkte zich tussen
Pilmark en Koppel door en zijn rustig
schot verdween via de binnenkant van
de paal in het doel (01).
Een verwoed Deens offensief volg
de op dit Nederlandse doelpunt maar
in het doelgebied van De Munck ge
komen waren de rood-wittèn de kluts
kwijt en de enkele schietkansen, die
zij kregen werden door slecht richten
verknoeid. De Nederlandse aanvallen
bleven schaars, maar zij waren door
het uitnemende individuele spel van
Wilkes en ook van Lenstra steeds ge
vaarlijk, waar nog bij kwam, dat de
Deense verdediging een niet al te be
trouwbare indruk maakte. Vooral
rechtsback Koppel, die debuteerde,
faalde nog al eens. Het Deense over
wicht verdween geleidelijk en ge
stuwd door Van Schijndel, die enkele
fraaie passes door het midden gaf, en
in sommige perioden het middenveld
geheel beheerste, kwamen de Oranje
hemden een aantal malen voor het
doel van Nielsen.
De gelijkmaker.
Zo verliep het eerst» half uur, waar
in op sommige momenten aantrekke
lijk voetbal werd gespeeld, al steeg
het spelpeil nooit tot grote hoogte. De
Denen waren over het algemeen ster
ker in het veld, het ploegverband van
de gastheren was beter en de gelijk
maker, welke na 32 minuten werd ge
scoord, was volkomen verdiend. In
het doelgebied maakte rechtsbinnen
Harsen van een lichte aarzeling on
zer landgenoten gebruik door met de
rug naar het doel staande, een halve
slag om te maken en een scherp on
verwacht schot te lossen, waar De
Munck volkomen door verrast werd.
Het spelbeeld bleef na deze goal
hetzelfde, de Nederlandse aanvallen
bleven schaars en die van Denemar
ken waren talrijker. Door het onsa
menhangende spel onzer voorhoede
slaagde de Deense achterhoede er in
de Nederlandse aanvallen steeds in
de kiem te smoren.
De tweede helft.
De Nederlanders waren in het veld
gekomen met de wil en de energie
om het er in de tweede helft beter af
te brengen dan voor de rust. Het ge
volg was, dat wij in de eerste vijf mi
nuten meer* aanvallen van de
•oranjehemden telden dan in de eerste
drie kwartier bij elkaar. Maar aan de
afwerking ontbrak nog veel en ook
liep het in sommige gevallen niet
mee. Toen dacht Faas Wilkes, dat hij
het maar eens alleen moest proberen.
Na het fluitsignaal had hij reeds na
een soloren een prachtig schot gelost,
dat juist over ging, maar nu, er waren
nauwelijks tien minuten gespeeld,
zou hij het beter doen.
Het winnende doelpunt
In een hevig duel gewikkeld met de
back Petersen, die hij met enkele
schijnbewegingen volkomen van de
wijs bracht, loste hij plotseling een
effectvol boogschot, dat doelverdediger
Nielsen volkomen verraste en prach
tig verdween het leder hoog in de lin
kerhoek (12).
Nog enkele aanvallen van de Oran-
jeplaeg volgden en een hoekschop
Een aanval der Denen op het Nederlandse doel. Terlouw kopt een door
de linksbinnen, Lundberg, ingeschoten bal weg. De Munck kijkt in
spanning toe.
voor elke vrouwen- en meisjeshand,
vooral in herfst en winter, is een
tobe Hamea Gelei (Mijnhardt) pr.7? ct.
Doelman De Munck heeft zijn
doel voortreffelijk verdedigd. Wij kre
gen de indruk, dat hij door het on
verwachte schot van Hansen, dat de
gelijkmaker betekende, volkomen ver
rast werd. Op dat moment had hij geen
schot verwacht.
Van Bun en Schij venaar zou
den wij in een adem willen noemen,
want beiden speelden een gave partij.
De laatste iets meer doortastend en
opvallend trapvast, maar de Haar
lemmer zowel als de Zuiderling on
vermoeid. Daar tussen stond Terlouw,
die midvoor Praest in het kopwerk
vrijwel voortdurend de baas was. Wat
prachtig timede hij de bal bij het
uitschieten van doelman Nielsen.
Van Schijndel hebben wij wel
eens beter gezien. Heeft hij de zware
kampioenswedstrijden van SVV nog
in de benen? Toch heeft hij weer tal
rijke staaltjes van verdienstelijk voet
bal laten zien, zowel in defensief als
in aanvallend opzicht.
Aanvoerder De Vroet heeft van
begin tot eind gezwoegd. Hij was over
al te vinden en zijn volhouden werk
te stimulerend op de teamgenoten,
hetgeen in de gegeven omstandighe
den zeker nodig was.
Van de voorhoede waren rechtsbui
ten Van der Tuyn midvoor
Brandes en linksbinnen Timmer
mans niet op dreef. Zij speelden
wat loom, de pushing power ont
brak en noch Lenstra, noch W i 1-
k e s slaagde er in de andere spelers
te inspireren. Trouwens Lenstra heb
ben wij wel eens beter gezien.
Ten slotte Wilkes, de ster van het
veld. De wijze, waarop hij verschei
dene malen er in slaagde twee, drie
Denen te passeren, dwong bewonde
ring af, ook bij onze tegenstanders. De
tweede goal, de „winner", naar later
bleek, was een juweeltje van persoon
lijk initiatief en prachtige voetbal-
kunde.
Bij de Denen waren geen zwakke
plekken te bekennen. Aanvoerder
Lundberg was een van de besten.
Midvoor Praest moest in Terlouw
zijn meerdere erkennen. Hij heeft, ge
zien zijn befaamdheid, ietwat teleur
gesteld en van zijn dodelijk schot heb
ben wij niet veel kunnen ontdek'jen.
De buitenspelers Sörensen en
Frandsen waren te langzaam. Van
de rest van het elftal viel de debu
tant en rechtsachter Koppel tegen.
De spelers van de middenlinie en ver
der ook Petersen, de linksback,
waren trapvast. Zij bewogen zich veel
gemakkelijker op dit terrein dan onze
aanvallers, hetgeen hun veel voordeel
bezorgde.
Over scheidsrechter Christ Jan
sen was men in het Hollandse kamp
niet tevreden. De uitleg, welke hij
aan de obstructie-regel gaf, kon geen
bevrediging schenken en menigmaal
zagen wij onze spelers de handen op
heffen van verbazing bij een vreemde
beslissing van de Noor.
was het resultaat, doch deze werd niet
benut. De Deense middenlinie zag
kans het spel te verplaaten en weer
volgde een periode waarin de Denen
door' mooi samenspel gevaarlijk dicht
bij het Nederlandse doel kwamen.
Het beslissende schot ontbrak evenwel
en een aantal malen maaiden Lund
berg en Hansen, tot grote teleurstel
ling van de 40.000 toeschouwers vol
komen over de bal heen. Twee hoek
schoppen werden geforceerd door de
Denen maar telkens waren het Ter
louw, Schijvenaar en van Bun, die
de situatie op het laatste ogenblik
meester bleven. Na 23 minuten liep
Brandes op een pass hard door, waar
bij hij in botsing kwam met doelver-
diger Nielsen.
Benauwde ogenblikken.
Hij moest worden „opgelapt" en
daarna kon het spel worden hervat,
waarna wederom een periode van
Deens overwicht volgde.
Tot in het doelgebied combineerden
de roodwitten en wanneer zij het ein
delijk tot een schot brachten, stond
doelman De Munck op zijn post. Zo
sloeg hij een keihard schot van mid
voor Praest, die een ogenblik aan de
bewaking van Terlouw was ontkomen
schitterend uit zijn doel. Na een half
uur ging Wilkes linksbinnen spelen en
Timmermans rechtsbinnen.
Deze omzetting bracht wat meer ver
band in onze voorhoede. Wilkes loste
in vliegende vaart uit een pass van
Timmermans, een prachtig schot, dat
juist over de lat vloog. Een handsbal
van Terlouw viel juist buiten het
strafschopgebied. Een muur van Oran-
jehemden werd gevormd, maar er
volgde geen schot op doel. Lundberg
gaf de bal met een kalm trapje aan
de vrijstaande Praest; deze loste een
scherp schot, dat in de veilige handen
van De Munck belandde. Na nog en
kele benauwde momenten voor het
Nederlandse doel zette de Oranje-
voorhoede enkele verdienstelijke aan
vallen op, waarvan Wilkes de ziel was.
Timmermans kreeg een pracht kans
om de score te verhogen, doch hij
was niet zo bij zijn positieven als in
de wedstrijd tegen Frankrijk. De tijd
verstreek en na nog enkele zeer ge
vaarlijke momenten voor het doel van
de Munck floot scheidsrechter Chris-
tiansen het einde van een wedstrijd
waarin Nederland met 21 een enigs
zins geflatteerde overwinning had be
haald.
De Leidenaar De Groot, die twee we
ken geleden de Ronde van Noord-West
Nederland om onze zilveren Dagblad
beker won, behaalde Zondag weer een
succes door in de eindspurt de eerste
plaats te veroveren in de Benelux-wed-
strijd, een wegwedstrijd van Breda naar
Antwerpen, terug naar Breda en naar
Amsterdam, over een totaalafstand van
268 km.
De uitslag luidt: 1. De Groot (Leiden)
7 uur 40 min. 18 sec.; 2. Vos (Den
Bosch) op een fietslengte; 3. Van Room
(Haarlem) op 15 m.; 4. Breedveld (Rot
terdam) op 33 sec.; 5. Alblas (Over-
schie) idem; 6 Sieveking (Amsterdam)
op 1 min. 31 sec.; 7. Guus (Putte)
idem; 8. La Grauw (Amsterdam) idem;
9. Geerts (Teteringen) idem; 10. Mange
laars (Hogerheide) idem; 11. Faanhof
(Amsterdam) op 4 min. 19 sec.; 12. Rijn-
ders (Amsterdam) op 4 min. 35 sec,; 13.
Kiekens (Haarlem) op 5 min. 3 sec.; 14.
De Booy (Amsterdam) idem; 15. Koe
man (Krommenie) idem.
85 Pim is weer in de kombuis ver
dwenen en de woedende zeerovers
stormen op de deur af. Maar ze kun
nen maar één voor één naar binnen
en dat is het juist, waar Pim en Pepi
op gerekend hebben. De aanvoerder
met zijn zwarte lap stormt het eerst
naar binnen. „Zo bloedarm scharmin
kel van een hond, wou jij gehakt van
mij maken hè? Je laatste uur heeft
geslagen mannetje!" Pim wijkt angstig
terug in de hoek van de kombuis, zo
dat hij vlak onder de luchtkoker te
recht komt. De woedende zeerover
volgt hem. Maar voordat hij een poot
naar Pim kan uitsteken, slaakt hij een
diepe zucht en zijgt op de grond neer.
De twee zeerover, die juist de kom
buis is binnengekomen en ziet, dat
de aanvoerder voor mirakel op de
grond ligt, vliegt woedend op Pim
aan, een grote knuppel zwaaiend.
Angstig deinst Pim achteruit!
Een aanval der onzen op het Deense doel. Links: Van der Tuyn in een
„kop"duel met een der Deense verdedigers. Op de achtergrond in het
■midden Faas Wilkes, die het tweede doelpunt der Nederlanders maakte.
IN DE
118
DOOR
tjeerd adema
De confrontatie bij de rechter-com-
missaris stempelde hem tot een man,
die allerminst recht had, zich aan de
familie van dit meisje te vertonen,
ja, die zelfs gevaar liep, dat men on
middellijk de politie zou waarschu
wen om hem te arresteren.
Daartegenover stond zijn pertinente
belofte aan Ingeborg de Leeuw en
maar dat wilde hij zich nog niet be
kennen zijn verlangen, opnieuw
het meisje te ontmoeten, dat hem bij
de confrontatie in het gebouw der
Justitie het bevrijdende gevoel had
gegeven, dat zij hem niet alleen volko
men vertrouwde, maar bovendien be
reid was hem in alle opzichten ter
zijde te staan.
Hij herinnerde zich. dat Bastiaan
hem destijds verteld had, dat moeder
en dochter te Leiden woonden en
vond naam en straat zonder moeite
in een adresboek.
Hij stelde zich de vraag of hij zich
bij dit bezoek dat toch hoofdzake
lijk een condoleantie-visite zou zijn
niet in een behoorlijk costuum
zou moeten stekén, maar de gedach
te dat hij, zo dicht bij het doel. geen
enkel risico mocht lopen, hield hem
daarvan terug.
Dus liet hij zich in zijn overall op
een regenachtige middag voor de deur
van een vriendelijke woning afzetten
en zag, toen hij zijn vinger bescheiden
op het knopje van de bel had gelegd,
zijn gastheer in de vertrouwde cabine
met een vijftig kilometer-vaart om de
eerstvolgende straathoek verdwijnen.
Een halve minuut later werd de
deur door Astrid de Leeuw geopend.
Zij liet een snelle blik over de on
verwachte bezoeker gaan en leek een
-igenblik geschrokken.
„U hier?" zei ze, hem verbaasd aan
kijkend.
„Ja", zei hij, „ik heb een boodschap
voor u en uw moeder".
Zij opende wijd de deur en noodde
hem binnen. Zij ging hem voor naar
een kleine salon en sloot de suite
deuren om hem de zekerheid te ge
ven dat niemand hem kon beluisteren.
„Ik dacht", zei ze enigszins aarze
lend, „dat u...."
„U dacht natuurlijk nog altijd, dat
ik in het Huis van Bewaring zou
zijn", zei Steensma. „Ik ben ontsnapt,
juffrouw De Leeuw en de politie is er
nog niet in geslaagd mijn spoor te
ontdekken".
Zij knikte hem begrijpend toe.
,.U had een boodschap voor mij?"
vroeg ze zacht en weer trof hem de
klare blik van haar vergeet-mij-niet
blauwe ogen.
„Voor u en voor uw moeder", zei
hij. „Ik sprak uw zuster even vóór
haar dood. Ik beloofde haar u beiden
haar laatste groeten te zullen over
brengen. Zij was een dappere vrouw
tot het laatste moment vol zorg voor
de haar toevertrouwde belangen".
„Mijn moeder rust nog", zei het
meisje, „maar ik hoop, dat u zo
vriendelijk wilt zijn hier te blijven,
tot zij is opgestaan. Ikik wil u
ook namens haar ons diep leedwezen
betuigen, dat wij destijds ook maar
een ogenblik aan uw goede trouw
konden twijfelen".
„Maar", zei Steensma, „dat was toch
vanzelfsprekend. U kende mij niet, u
ontmoette mij bij de rechter-commis-
saris als beschuldigd van moord
„En toch", zei zij, „wist ik, dat u
onschuldig was, zelfs al was u een
ander dan jonkheer Van Waarden
burg aan wiens schuld alleen de
rechter-commissaris ons een ogenblik
heeft doen geloven".
„U had een te groot vertrouwen in
zijn loyaliteit", zei Steensma.
„Dat hadden we beiden, moeder en'
ik", zei ze„en toch, u heeft ge
zien, dat we een ogenblik weifelden.
De schijnbare feiten wogen voor moe
der op dat ogenblik zwaarder dan haar
gevoelens. Ik zelf.... ik twijfelde een
moment tot ik u moest herkennen
Toen begreep ik, dat u vokomen be
trouwbaar was en dat ik u moest
helpen".
„Ja", zei Steensma. „dat heb ik ge
weten".
Het meisje keek verrast op. „Hoe
wist u dat?"
„Uw ogen hebben het mij gezegd",
zei Steensma eenvoudig.
Het meisje bloosde en verschikte
enkele herfstrozen, die in een kleu
rige vaas op de tafel stonden.
„Ik heb moeder gemakkelijk kun
nen overtuigen", zei ze. „Daarna....
daarna hebben we het onomstotelijke
bewijs van uw goede trouw ge
kregen".
„Mag ik vragen", zei Steensma
„welk bewijs?"
„Freule Cato Tervooren was dezei
dagen hier", zei het meisje. „Zij kwam
namens jonkheer Van Waardenburg.
die ziek is, zijn en haar oprechte deel
neming betuigen. Zij sprak ook over
u...."
„Heeft zij u verteld, dat ik op vrije
voeten was en dat ik de jonker be
zocht heb?" vroeg Steensma.
„Neen", zei het meisje. „Wij kwa
men over u te spreken, omdat moe
der haar, in verband met ons bezoek
aan het ziekenhuis, vertelde, dat zij
bij de rechter-commissaris met u ge
confronteerd was. Moeder zei, dat zij
gedacht had in u de heet Van Waar
denburg te herkennen en dat zij niet
kon begrijpen, hoe zij een ogenblik
had kunnen denken, dat hijToen
heeft de freule haar gezegd, dat zij er
zeker van kon zijn, dat u even wei
nig wantrouwen verdiende, want dat
het haar bekend was, wie u was en
hoezeer u onze belangen heeft be
hartigd".
Zij zweeg en staarde nadenkend een'
moment uit het venster.
„Freule Cato", zei ze, „overtuigde
ons niet alleen van de onmogeijkheid,
dat de jonker tijdens de moord in de
residentie had kunnen zijn, maar ook
van uwe vriendschappeijke gevoelens
tegenover mijn lieve zuster". Er wa-»
ren", zei ze, „redenen waarom u niet
openlijk.
Zij liet opnieuw een vluchtige blik
over zijn kleding gaan.
.Mijn vader was medicus", zei ze,
mijn zuster was in het gezantschap
als het ware nourri dans le serail.
Ik ben maar een eenvoudig meisje,
maar ik verzeker u. dat de geheim
houding, welke mijn familie als amb-
tplijke plicht kende, mij als het ware
is aangeboren".
(Wordt vervolgd).
