De Zwarle (j rchidee Japan tussen Rusland en Amerika Verspreiders van krijgstuchtonder- mijnende lectuur voor Hoog Militair Gerechtshof McArthur ontmoef critiek in de States ^.kU1",en brenren 1,1 kamP' het ^ëst 0ëL™è De angst groeit... Franse afgevaardigde acht militaire hulp onvoldoende Internationale coureurs- elite naar Zandvoort Lages „volkomen onkundig Nederlands s.s. Lekkerkerk bij Perim aan de grond Deel van Amerikaans personeel verlaat Berlijn Grote publieke belang stelling Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur Nederlandse ruiterploeg werd vierde Het Radioprogramma (Van onze diplomatieke medewerker) tlf DE VERENIGDE STATEN en Groot 7 bUk een levendige belangstelling voor de toekonllf menl°P het ^en' dag. Voor een deel Is dat een gevole van ,1 van JaPan aan de yjre Oosten, die hU de AngloErilë£L,e ««^^«ache opmars in het tot een betrouwbaar democratisch bolwerk te Japa" deze interesse voort uit een wijdverbreide vrees dat dë'n^ml D8 McArthur, Japans ongekroonde keizer, het land van K i T |eneraal jetunie tot fanatieke communisten zijn gemaakt. Japan bevreesd? Nog geen jaar geleden wensten verschillende oude vjjanden van Ja pan, waaronder Engeland, dat een vredesverdrag snel zou worden geslo ten. Men vreesde, dat zolang als er geen vredesverdrag was, de Japanse nationalisten en communisten propa ganda uit de bezetting zouden kun nen slaan. Maar wanneer men zich op het ogenblik aan het opstellen van een vredesverdrag zou zetten, zouden er heel wat meer alleronaangenaam ste problemen op te lossen zijn dan een jaar 'geleden. Om slechts een voorbeeld te noemen: aan wie zou men Formosa moeten toewijzen Ongetwijfeld zal Amerika, wanneer men inderdaad eens tot het sluiten van een vredesverdrag overgaat, bases in Japan vragen. Men kan er bijna verdrietig om zijn, dat dit voorlopig nog wel niet gebeuren zal, want het moet bijzonder interessant zijn gade te slaan of een dergelijk Amerikaans verlangen het Japanse nationalisme in Russische richting zou drijven dan wel of men in Japan werkelijk zo be vreesd is voor de Russen, dat zij een permanent Amerikaans garnizoen zouden toejuichen. UET BEGON met een artikel in het Amerikaanse tijdschrift „Fortune", waarin critiek werd uitgeoefend op het economische beleid van McArthur, die, zoals bekend, de Japanse indus trie zo spoedig mogelijk wil herstel len en daarom ook de ontmanteling van Japanse fabrieken heeft verbo den. Op deze critiek heeft de generaal inmiddels geantwoord op strijdlustige toon, zoals zijn gewoonte is en zijn critici in het bijzonder aanvallend op hun zwakste punten. Maar desondanks groeit hl Amerika en ook in Enge land de angst omtrent Japan. Juist in de laatste weken is er veel gepubliceerd over het Japanse bevol kingsprobleem. Het land telt op het ogenblik 81 millioen inwoners dat is meer dan de helft van de bevol king van de Verenigde Staten. Deze 81 millioen zijn samengepakt op een ruimte, die niet groter is dan die vans één, van de 48 Amerikaanse staten, namelijk Californie en van deze op pervlakte is slechts een zesde deel geschikt voor de landbouw. Omstreeks 1970 zal de bevolking 100 millioen zielen omvatten. Generaal McArthur aanvaardt in zijn verweer de opvat ting, dat de druk van de bevolking, meer dan welke andere kwestie ook, Japan tot aggressie bewoog. „Indien Japan geheel afhankelijk was van zjjn natuurlijke hulpbronnen, zouden er slechts 50 millioen mensen een dra gelijk leven kunnen leiden. Slechts de hoge graad van industrialisatie na Wereldoorlog no. 1 verhinderde, dat de grote bevolking verhongerde, maar het steeds hoger worden van de ta riefmuren en de neiging tot autarkie in verschillende delen van de wereld na 1930 vormden onoverkomelijke hin dernissen voor de Japanse goederen stroom naar het buitenland en de voorziening van de industrie met grondstoffen in het buitenland. Dit, meer dan iets anders, bracht de Ja panse leiders er toe de gok van de oorlog te wagen." Nog moeilijker. Nu echter bevindt Japan zich in een nog moeilijker economische posi tie dan vóór de oorlog. En hoewel som mige Amerikanen geloven, dat het land sinds de bezetting is gedemocra tiseerd, zijn de veranderingen in Ja pan in werkelijkheid niet zo groot als deze lieden geloven. De „Manches ter Guardian" wijst er bijvoorbeeld op, dat het moeilijk is ook maar één verandering in de fundamentele ideeën en instellingen van het land te ontdekken. Natuurlijk, er zijn radicale maatregelen genomen, zoals de ingrij pende agrarische hervorming. Maar zal Japan straks, wanneer het zijn eco nomische kracht opnieuw heeft op gebouwd, anders handelen dan in het verleden? Nog loopt Japan rond in versleten en gescheurde kleren, maar zijn het lichaam en de ziel daaronder veranderd Generaal McArthur ge looft het, maar vele anderen niet en ongetwijfeld zijn er talloze Japan ners, die er om lachen. Het is in dit verband opvallend, dat het Chinese communisme in toene mende mate belangstelling voor Ja pan begint te tonen. Mao Tse-toeng heeft om een spoedig vredesverdrag en het einde éer bezetting gevraagd. Aan de Japanse zakenlieden spiegelen de Chinese communisten voor, dat zij een economische samenwerking tussen Japan en diens niet te vervangen partner China tot stand kunnen bren gen. Een golf van stakingen gaat °P het ogenblik over Japan en ten min ste enige daarvan zijn door de com munisten aangestookt. Nog altijd houdt Rusland een groot aantal Ja panse krijgsgevangenen vast en slechts diegenen mogen naar het vaderland terugkeren, die in de Sow- Tijdens het debat over het Atlantische Pact te Parijs zijn enkele Communisten en Gaullisten in de wandelgangen van de Franse Nationale Vergadering slaags geraakt. Men neemt aan, dat de Com munisten nijdig zijn geworden over critiek, die een Gaullist op de Sowjet- unie had geleverd. Toen het debat hervat werd, over handigde een communistische afgevaar digde 'n grote stapel petities met hand tekeningen tegen het Atlantische Pact aan Schuman, de minister van buiten landse zaken. De rechtse afgevaardigde generaal Aumeran sprak zijn teleurstelling er over uit, dat het Atlantische Pact geen garanties tegen Duitse herbewapening inhield. Hij noemde de militaire hulp, waarmee president Truman het Atlan tische Pact wil versterken, onvoldoen de. Er is even sprake van geweest dat beide Argentijnse coureurs Fangio en Campos Zondag 31 Juli te Zandvoort aan de start zouden verschijnen. Zij hebben inmiddels laten weten, dat zij niet van de partij zullen zijn. Na het lange, afmattende seizoen, dat zij ach ter de rug hebben en dat zijn stempel gezet heeft op hun jongste prestaties, achtten zij het beter naar hun land te rug te keren om uit te rusten. Hun afwezigheid zal overigens aan de spanning van de strijd geen afbreuk doen want met de beroemde Franse, Italiaanse en Engelse cracks: Chiron, Mairesse, Villoresi, Ascari, Parnel, Horsfal, die samen de elite van de in ternationale coureurs vormen en wier deelneming vast staat, is het veld uiter mate sterk bezet. VOEDSELPAKKETTEN NAAR DUITSLAND. Het is voor particulieren mogelijk standaard-voedselpakketten naar alle zones van Duitsland inclusief Berlij.n te doen zenden, tot een gezamenlijk totaal van 2000 pakketten per maand. Men dient zich uitsluitend schrifte lijk te wenden tot de organisaties aan gesloten bij de Contact-commissie cul turele betrekkingen Duitsland, te weten het Inter-Kerkelijk Bureau voor nood voorziening, Carnegielaan 9, Den Haag, de Ned. Charitas-misse, Peperstraat 4, 's-Hertogenbosch en de Duitsland- commissie van de Partij van de Arbeid Tesselschadestraat 31, Amsterdam. (Vervolg van pag. 1) Lages verweerde zich tegen het punt van de tenlastelegging, waarbij hij er van wordt beschuldigd verantwoorde lijk te zijn voor de gepleegde mishande lingen, met meer felheid dan tegen de vorige. Hij sprong keer op kear over eind en betoogde, dat hij of van die ge vallen volkomen onkundig was geble ven, of dat de getuigen de zaak ver draaiden of hij motiveerde de mishan deling (indien het een lichte was ge weest) Vervolgens kwamen verscheidene ge tuigen, die zelf mishandeld waren. Een er van was de Zaandammer P. J. van Bremen. die vertelde dat Ruhl, Vie- bahn, Molles en Maarten Kuiper, allen ondergeschikten van Lages, hem uren lang hadden „kromgesloten" om hem aan het praten te krijgen. Met zwepen en knuppels hadden de S. D.-beambten hem „niet tientallen, maar in de diver se dagen duizenden slagen" op de ge kromde rug toegebracht. Een andere gevangene was in de ge bogen kromgesloten houding aan een touw opgehesen en had een regen van slagen moeten verduren, terwijl hij"met het hoofd naar beneden hing. Deze getuige, kon evenmin als de an deren, licht werpen op de vraag of Lages van deze mishandelingen op de hoogte was geweest. Lages zelf zeide stomverbaasd te zijir over deze verklaringen over de mishan delingen. Hij achtte ze welhaast onge looflijk. Een der Joodse vrouwelijke gevange nen. de 50-jarige Betsy Le Grand, ver telde, als getuige gehoord, hoe een me degevangene, een vrouw, die in ver wachting was, in de Euterperstraat was verhoord. Zij kwam terug in de barak van de gevangenis aan de Wetering schans met een gezwollen gelaat. Ze vertelde door kriminal-sekretar Doe ring te zijn gehoord over haar onder gedoken Duitse communistische vriend, die door de S. D. gezocht werd. Toen ze zijn adres niét wilde vertelden, zou Doering haar geslagen hebben. Ze riep hem toe, dat ze in verwachting was, waarop Doering haar prompt een schop in de buik toediende. Getuige Le Grand zeide. dat de vrouw dezelfde nacht een miskraam had. De volgende dag was ze weer gehaald en verhoord. Lages zeide, dat het bier ben gedeser teerde Duitse marineman betrof. Deser teurs werden steeds opgespoord door Feldgendarmerie. Hij kon zich dus niet voorstellen, dat Doering deze zaak zou hebben behandeld. Hitier is nu God De Poolse Joodse vrouw Wajnstock vertelde, dat ze naar Auschwitz was gezonden, in de loop der maanden vele Duitsers had gezien, maar dat de gezochten Van Kempen en Blumenthal nimmer uit haar geheugen zouden ver dwijnen. „Ze trapten en sloegen mijn arme oude moeder" zo ging de getui ge met een scherp Pools accent spre kend voort. „Mijn moeder ipoest op haar knieën gaan liggen, maar zei, dat ze toch niet zou vertellen van wie ze de valse persoonsbewijzen had gekre gen. God zal ons bijstaan, zei ze. Toen hield Blumenthal haar een portret van Hitier voor en zei: Dat is onze God en die heeft gezegd, dat jullie allemaal moeten worden uitgemoord. Daar help ik graag aan mee. Jullie zijn allemaal zwijnhonden". De president liet vervolgens Blu menthal en Kempen uit de cellen ha len en naar de zittingzaal brengen. Daar werden ze opnieuw met de ge tuige geconfronteerd. „Dat zijn ze" zei mej. Wajnstock. De zitting duurde voort. Het 7217 ton metende Nederlandse stoomschip „Lekkerkerk" is bij het eiland Perim in de Rode Zee aan de grond gelopen In ruim één staat meer dan twee voet water. De andere rui men zijn droog. De „Lekkerkerk" was met stukgoed onderweg van Calcutta naar Rotter dam. Het Nederlandse stoomschip „Aag- tekerk" en het bergingsvaartuig „Pro tector" zijn op weg om het gestrande schip assistentie te verlenen. De „Lekkerkerk", een schip van het Liberty-type, is eigendom van de Ne derlandse regering en vaart in charter bij de Verenigde Nederlandse Scheep vaartmaatschappij. Shaw was gevangene in eigen huis George Bernhard Show, de be kende toneelschrijver, vierde Dinsdag zijn 93ste verjaardag als gevangene in eigen huis. G. B. S., die een hekel aan verjaardagen heeft, weigerde zeer beslist interviews toe te staan aan de drommen journa listen en persfotografen, die zijn huis belegeren. ,JHij kan geen bezoek brengen aan zijn vriend en biograaf, de heer Winsten, die iets verder heuvelaf woont en een choco ladetaart voor hem heeft", ver klaarde Shaws secretaris. JDaarom heeft hij de dag maar doorgebracht met het lezen van felicitaties, die hy van heinde en ver ontvangen heeft". „Tot dusver ontving hij echter geen enkele gelukwens uit Rus land", zo zeide de secretaris. John Mccloy, de toekomstige Ameri kaanse hoge commissaris voor Duits land, heeft verklaard, dat het grootste deel van het personeel van het Ame rikaanse militaire bestvfur te Berlijn in de naaste toekomst naar Frankfort en Bonn zal worden overgebracht. De overplaatsing zou voltooid zijn tegen de tijd, dat de Westduitse federale re gering, waarvan het parlement op 14 Augustus zal worden gekozen, zal func tioneren. Mccloy legde er de nadruk op, dat er geen sprake van is dat de Ameri kanen Berlijn gaan verlaten. Het per soneel, dat in Berlijn nodig is, zou daar blijven. De hoge commissaris zal zo wel in Berlijn als in Frankfort een hoofdkwartier hebben. De maatregel was slechts gemakshalve genomen in verband met de centrale ligging van Frankfort. Over het Britse personeel te Berlijn is nog geen beslissing genomen. Twee en een hall millioen meer voor woningverbetering Bij de Tweede Kamer is een ontwerp van wet ingediend tot uitbreiding van de Rijksbegroting 1949 met een bedrag van twee-en-een-half millioen, waar door voor de premieregeling voor ver betering en splitsing van woningen tien en een half millioen gulden beschik baar wordt gesteld. GENERAAL DE LATTRE TASSIGNY IN NEDERLAND. Gisteravond arriveerde te Scheve- ningen generaal De Lattre de Tassig- ny, de Franse opperbevelhebber van de landstrijdkrachten der Westeuropese Unie. De „General de L'Armee", die een van zijn gewone routine-bezoeken aflegt, heeft zijn intrek genomen in het Kurhaushotel te Scheveningen. Voor het Hoog Militair Gerechtshof te 's avenhage diende gistermiddag bet beioep van twee soldaten, die „wegens het verspreiden van commu nistische, opruiende lectuur" door de Krijgsraad Zuid tot gevangenisstraf zijn veroordeeld. Het waren de 22- jarige Eric Mol uit Haarlem en de 23- jarige P. H. Langendijk uit Zaandam. Voor beide zaken bestond grote be langstelling. De publieke tribune was geheel bezet en vóór het gebouw had den velen zich verzameld, voorname lijk jongelui. De politie hield daar een oogje in het zeil. M. die tot acht maanden gevangenis straf was veroordeeld, was werkzaam in de keuken van het demobilisatie centrum Huis ter Heide. Hij stond vlak voor zijn demobilisatie en maakte zich zoals hij verklaarde, ongerust over de demobilisatie-uitkering. De uit Indo nesië terugkerende soldaten ontvingen kledinggeld maar de soldaten, die in Nederland hun dienstplicht hadden vervuld en daartoe behoorde ook hij kregen alleen punten voor nieu we kleding. Via het Algemeen Neder lands Jeugdverbond werd de minister van Oorlog gevraagd dit verschil op te heffen. Het afwijzend antwoord van de minister werd met een commentaar van M. in het maandblad „Een" afge drukt. Requirant verklaarde, dat hij deze uitgave en andere pamfletten al leen onder zijn belanghebbende jaar genoten had verspreid. Daartoe meen de hij volkomen gerechtigd te zijn. De advocaat-fiscaal bestreed niet het recht van requirant bm het antwoord van de minister op een request onder de troep te verspreiden. Hij meende echter, dat de toon en de stijl van het toegevoegde commentaar min of meer een uitdaging was, gericht aan het adres van de minister en dat dit com mentaar bovendien de bedoeling had ontevredenheid onder de soldaten te wekken. Een gevangenisstraf van zes maanden noemde hij een juiste cor rectie. De raadsvrouwe, mevr. mr. Entho ven, verzocht de dagvaarding nietig te verklaren en vroeg vrijspraak subs. een gevangenisstraf, gelijk aan het voorarrest. P. H. L. was tot acht maanden ge vangenisstraf veroordeeld, omdat hij in de kazerne te Utrecht een stencil had verspreid, dat ten onrechte een Lichtspoorbijlage was genoemd. In dit stencil werd o.m. beweerd, dat de TNI-gevangenen op beestachtige wijze door Nederlandse militairen werden behandeld. Omdat hij en zijn kamera den op het punt stonden naar Indo nesië uitgezonden te worden, had hij, zo zei hij, het geschrift verspreid, dat ten doel had zijn karperaden te waar- schuwen voor de morel^ gevolgen van 123. Pepi mag blij zijn, dat hij Kees Kakatoe ontmoet heeft. Want Kees weet alles, wat er in het bos gebeurt. Hij heeft ook allang het verhaal ge- koord van Pim, Pam en Pom en is dadelijk bereid om te helpen. „Maar voordat ik je de weg wijs, moet jij mij eerst eens wat vertellen", zegt hij tot Pepi. „De honden, die Pim, Pam en Pom, komen die soms uit Holland?" „En of!" roept Pepi uit. „Ze wonen in Dierendorp!" „Dan moeten het de zelfde zijn", roept Kees uit. „Ik heb r.og een achternicht in Dierendorp wonen, Klaartje heet ze en wij voe ren nog geregeld correspondentie met elkaar. Ze heeft mij al vaak over die Pim, Pam en Pom geschreven. Ze hebben nog al eens stoute stukjes uit gehaald!" „Kom, daar praten we later wel eens over", antwoordt Pepi onge duldig. „Zeg me nu maar eerst, waar ik „Iwan" kan vinden". Kees Kakatoe wijst Pepi de weg en even later wordt Iwan in zijn middagslaapje gestoord door een grote kokosnoot, die boven op zijn hoofd gegooid wordt. een onmenselijk optreden. Mr. van Gilse, de advocaat-fiscaal, was evenwel van oordeel, dat het ver spreide geschrift de bedoeling had mi litairen op te wekken om onder be paalde omstandigheden ongehoorzaam te zijn en daardoor een krijgstuchton- dermijnend karakter droeg. Hij vroeg bevestiging van het vonnis. Mevr. mr. Enthoven, de raadsvrouwe, vroeg vrij spraak resp. een straf gelijk aan het voorarrest Uitspraak in beide zaken op een nader te bepalen tijdstip. Een Nederlandse equipe, d|e aange voerd werd door Prins Bernhard, dong mee in het internationale fox- hunters concours in White City voor ploegen van drie ruiters van dezelfde nationaliteit. De Nederlandse ploeg werd ge- vVirmd door Prins Bernhard met „Veronique", M. van Loon met „St. Hubert" en P. G. Vos met „Frankiin". De wedstrijd werd gewonnen door bet Ierse team met 9 fouten wegens af stand60verschrij dingen. Tweede werd Gr. Brittannie met 13 fouten (8 voor springen en 5 voor afstand) en derde Frankrijk met 15 fouten, alle voor springen. Nederland bezette de vierde plaats met in totaal 27 fouten: 18 voor sprin gen, 3 voor weigeren en 8 voor af- standsoverschrij ding. NIELSEN SLAAT WIM VAN EST De Deen Kay Werner Nielsen heeft Dinsdagavond een achtervolgingswed strijd gewonnen tegen de Nederlandse kampioen Wim van Est. Zijn tijd was 6 min. 21.5 sec voor de 4810 meter waarover werd gereden. Van Est deed er een seconde langer over. NOODTOESTAND IN ENGELAND GEëINDIGD. In het Britse Hogerhuis is een bood schap van de Koning voorgelezen, waarbij'de noodtoestand officieel wordt opgeheven. VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Onze Neder landse koren en korpsen. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Westeuropees commentaar. 7.30 Actueel geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.15 Re&i- dentie-orkest. 10.30 NCRV-kwartet. 10.45 Avondoverdenking. 11.15 Slotaccoord. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur. 6.20 Jan Vogel en zijn accordeon-orkest. 6.40 Klein Vrouwenkoor. 7.00 Lezing. 7.15 Nieuws uit Indonesië. 7.30 Bij eenkomst. 7.45 Van allen dag. 8.05 Opera. 9.25 Blijspel. 10.45 Er zijn er maar weinig. 11.15 Dansmuziek. VOOR DONDERDAG HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de dag. 9.05 Symphonie Fantastique. 10.45 NCRV- koor. 11.00 De Zonnebloem. 12.03 Piano-duo Bartlett Robertson. 12.30 Mededelingen voor Land- en Tuinbouw. 12.33 Promenade-orkest. 1.20 Symphonette-orkest. 1.45 Roeromme. 2,00 Bekende Ouvertures. 3.00 Sextet Jonny Kroon. C.30 Leids Studenten-koor. 5.00 Het Radio- Jeugdjournaal. 5.30 Onze zingende en voordrag gende jeugd. 6.30 Strijdkrachten. 7.80 Actueel geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.15 Plaat- varia. 9.20 Ouverture. 9.30 Je rugzak om. 10.45 Avondoverdenking. 11.15 Cyclus „Be roemde concerten". HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.55 Korte ge sprekken. 10.15 Arbeidsvitaminen. 11.15 Musi* corda. 12.00 Van haven tot haven. 12.30 Me dedelingen voor Land- en Tuinbouw. 12.33 In 't spionnetje. 1.15 Het orkest vat Piet van lijk. 1.45 The Rio Grande. 2.00 Nederland bouwt op. 2.15 Solisten-programma. 3.00 Klim op. 4.00 Coloriet. 5.00 Reizen en trekken. 5.30 Ethel Smith bespeelt haar mondorgel. 6.30 W enen herdacht Johann Strauss. 7.10 De Speel doos. 7.30 Hubert Bahrwasser. 8.05 in het Ra dio-Zoeklicht. 8.15 Cabaret-programma. 9.15 Promenade-concert. 9.55 Mistinguetta 10.25 Harp-virtuoos Carl Ames. 11.15 De twee Amerika's. RADIODISTRIBUTIE LIJN III: 7.00 VI. Br.: Nieuws. 7.05 Gram. 7.30 Kror* 7.40 Gymn. 7.50 Gram. 8.00 Nws. 8.05 Radio-rhythme-revue. 9.00 Eng. L. P.:l Nieuws. 10.00 Orgel. 1Q.30 „Ranchers". 10.45* Parlement. 11.00 „Hawaii oalling". 11.451 Voordracht. 12.00 VI. Br.: Omroep-orkest. 12.30 Weer- en landbouwberichten. 12.40 Tenor. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Casonoprogr. 15.00 Eng. L. P.: Reportage. 15.10 Ork. Salisbury. 15.30 Mayfair Orch. 16.00 Voordracht. 16.15 Mil.-orkest. 17.00 Kootwijk: Batavia. 19.00 Nieuws. 19.30 Eng. H. S. „Tristan en Isolde". 2.00 VI. Br.: Verz.pr. 21.00 Muideslot» klank beeld. 21.30 Fantasie op werken van Tschai- kofski. 21.45 Actual. 22.00 Nieuws. 22.15 Ir. Br.: Concert. 22.55 Nieuws. 23.00 Diversen DOOR ALLAN SWINTON Toen zij al het nieuws, dat hij geven kon, vernomen had, gaf Mary Hulpé wa geld en zij begonnen terug te wande- len. Bij een laag gebouw van gedroog de modder bleef Semple staan. „Hiei is een geschikte plaats, als u praten *ilt. U kunt hier tevens eens zien, koe de andere helft van dit volk leeft". Het café had een vloer van hard gestampt leem, was kaal en gevul met zeer donker gekleurde mensen, druk gepraat, rook en vreemde 8eu" ren- Semple, die hier blijkbaar goed thuis was. leidde hen naar een tafel tje en riep om wijn. Het levendige donker-ogige meisje, dat een en an der bracht, glimlachte hem vertrou welijk toe. Hij keek even op en zei "Hallo, Tina. Ga je voor ons zingen Zij gooide het hoofd in de nek, wierp Mary een vijandige blik toe en 8;dg toen terug naar de plaats, waar Z'J in haar eentje gezeten had, n.1bij een tafel naast het dienluik. Een man, die binnengekomen was', naast haar zitten, hetgeen zij niet Drettig scheen te vinden. Het was een halfbloed. Zijn onaangename gelaats trekken kwamen Mary bekend voor. Toen identificeerde zij hem als de candidaat voor Semples baantje, die door laatstgenoemde verdrongen was. Vito Pasquale. De gedachte kwam bij haar op, dat het meisje de wederzijd se vriend moest zijn, van wie Semple gesproken had en die hem verteld had, welke kwaliteiten Sam in zijn leider noodzakelijk achtte. Met zijn beker in de hand nam Sam onder het geroezemoes van de stem men in het lokaal de discussie van het verbazingwekkende verhaal van de Indiaan weer op. „U zegt, dat die In diaan het logboek nauwkeurig be schreef?" vroeg hij aan Mary. „Ja. Kleur, grootte, kentekenen, slot —"alles". Dan is èr ook geen reden, om aan zijn mededelingen betreffende die or chidee te twijfelen", besloot Sam, hoe wel een beetje aarzelend. „Die kleur komt inderdaad wel in bloemen voor in vrij grote kwantums in papavers en tulpen en in de Arum Palestinium rog veel sterker. Er is geen enkele reden, waarom niet een gehele bloem die kleur zou hebben, ofschoon het bij rrvjn weten tot dusver nog nooit voor tkomen is. Er zijn natuurlijk oude overleveringen - van zwarte lel es in het oude Griekenland, zwarte tulpen en rozen in Europa en zwarte orchi deeën zowel in de Male.se archipel als hier". Semple had iets uit zyn zak ge haald. Een beetje verlegen merkte hij op: „Ik heb vroeger wel eens een beetje getekend. Nadat die vent de bloem beschreven had, heb ik wat kleuren bij elkaar gezocht en getracht er een te tekenen". De bloem, die hij getekend had op goedkoop gelinieerd papier had een diepe roetzwarte kleur, behalve aan de voet van de bloembladeren en aan de binnenkant, waar de kleuren sma ragdgroen waren doorschoten met gee*. Waar de bloembladeren omkrulden en op de groene wal van de lip bevonden zich grote onregelmatige plekken, die soms smaragd- en dan weer karmijn kleurig waren. Bijna eerbiedig noemde Sam klasse, groep en soort. „Je zoudt hem de Cot- tari, de zwarte orchidee, kunnen noe men". Mary zei: „Geen wonder, dat groot vader er voor terugging. Stel u dat eens even voor op een avondjapon! Er zou een fortuin in zitten. Ik zal hem en dit mooie exemplaar vinden, al moest het mijn laatste daad zijn". Semple zei een beetje dubieus: „Dat zou een heel werk zijn. Het is een moeilijk land en het is een heel eind het binnenland in. Het is bovendien volkomen onbewoond. U zoudt alles moeten meenemen, wat u nodig zoudt kunnen hebben. Het zou minstens zes maanden duren voor u er in en er weer uit was. U zoudt een uitrusting nodig hebben, die ongeveer zo groot was als de onze". „Dat kan me niet schelen", zei zij koppig. „Ik ben er in geslaagd zover te komen en ik zal het op de een of andere manier voor elkaar krijgen". Semples toon was even bewonde rend als de uitdrukking van zijn ogen. „Als het alleen een kwestie van moed was, twijfel ik er niet aan, of het zou u gelukken. Maar er zou geld voor nodig zijn. En heel wat ook. Het is gewoonlijk moeilijk om geld te krij gen, wanneer men het nodig heeft. Dat weet ik maar al te goed!" Gedurende enige ogenblikken zei den zij geen van allen iets. Het meisje, dat de wijn gebracht had, liet Pasqua le zitten, klom op een hoge stoel op een klein platvorm en even een gui taar betokkelend, begon zij 'n lied te zingen, waar zij onbewegelijk naar luisterden. Mary zag, dat zij uitslui tend voor Semple zong. Zij zag ook, dat dit voor Pasquale volkomen dui delijk was. De blikken, die hij op de man uit Texas wierp, waren vol haat. Toen de laatste noot weggestorven was, nam Semple een slok van de scherpe rode wijn. Hij bleef enige ogenblikken nadenkend op zijn beker staren en zei toen: „Het is natuurlijk mijn zaak met, maar waarom zoudt u hierin tevens niet een onderzoek in stellen, professor?" De orchidee is ten slotte toch cok een botanisch onder werp en dus volkomen in uw lijn. Door eenvoudig uw traject wat te veranderen, zoudt u daarnaar tevens een onderzoek kunnen instellen en toch tegelijk uw wetenschappelijke nasporingen doen. Zoudt u dat vallei plan niet opzij kunnen zetten en uw onderzoekingen langs het spoor van Don Arturo doen en daardoor meteen dit verhaal controleren?" Een dergelijke gedachte had zich in Sams geest ook al gevormd, maar hij zei alleen maar: „Dat zou nadere o\ erweging vereisen". Zijn vallei-onderzoek was een ge liefd plan, ordelijk, wetenschappelijk en voldoening gevend. Dat zou dit minder zijn. Maar er was in feite niets tegen. Hij kon zijn wetenschappelijke onderzoekingen net zo goed langs dit spoor doen en afgescheiden van de vage hoop, dat hij een zwarte orchi dee zou kunnen vinden, was het mo gelijk, dat het nieuwe plan hem zelfs uit wetenschappelijk oogpunt nog meer succes zou schenken. Semple werkte het idee verder uit. „Die Hulpé is een muildierdrijver. Ik zou een van die lui, die ik al heb. kunnen ontslaan en hem meenemen als gids naar de plaats, wapr hij Don Arturo verlaten heeft. Dan zoudt u die vallei af kunnen werken, waar de oude man heen getrokken is. We zou den misschien de orchidee kunnen vinden, of de oude man; misschien wel beiden. En als we hen geen van beiden vonden, dan zou er voor zo ver ik zien kan nog niets verloren zijn". Hij keek Mary glimlachend aan en uitte voor de tweede keer Sams onuitgesproken gedachte: „Ik stel me voor, dat het miss Cottar gerust zou stellen". Dit gepraat had haar geweldig op gewonden en zij riep uit: „Het zou prachtig zijn. En het feit, dat u mij mee zoudt nemen, behoeft uw kosten niet te verhogen. Ik heb mijn tent en zou voor mijn eigen muildier en voed-l sel kunnen betalen". Semple keerde zich scherp tot haar.( Het was duidelijk, dat deze gang van zaken hem onthutste. „Ik stelde niet voor, dat u mee zoudt gaan. Wij zou-» den voor Don Arturo zorgen, als we' hem vonden en bovendien voor al uwÉ belangen waken". „Oh, maar ik moet mee. Hij kon mij wel eens nodig hebben. Hij is mis schien ziek". Zij wendde zich tot Sam. „Je zoudt niet kunnen gaan en mij niet meene-, men. Ik zou er wel voor zorgen, dat» je er niet bij tekort kwam. Je weet, dat ik aan een leven van kamperen' gewoon ben Ik zou mijn schrijfma-' chine meebrengen en als je secretares se optreden. Ik zou je aantekeningen» kunnen bijhouden en alles doen, wat ik kon, om jou meer vrij te maken" voor het buitenwerk. En natuurlijk wil ik geen betaling. Zou dat het niet rechtvaardigen, als je mij meenam?" Haar pleidooi was sterk geargu-f menteerd en ofsehoon ze niet noemde, scheen hij met haar een familie en een gebrekkige jongen in een rolstoel1' te zien, die hun smeekbeden bij de hare voegden. t Zijn reacties waren tegenstrijdig. Hij was iemand, in wie de wil om anderen te helpen zeer sterk ontwikkeld was, (Wordt vervqlgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 3