De
Zwarle (j
rchidee
Japan tussen Rusland en Amerika
Verspreiders van krijgstuchtonder-
mijnende lectuur voor Hoog
Militair Gerechtshof
McArthur ontmoef critiek in de States
^.kU1",en brenren 1,1 kamP' het ^ëst 0ëL™è
De angst groeit...
Franse afgevaardigde acht
militaire hulp onvoldoende
Internationale coureurs-
elite naar Zandvoort
Lages „volkomen
onkundig
Nederlands s.s. Lekkerkerk
bij Perim aan de grond
Deel van Amerikaans
personeel verlaat Berlijn
Grote publieke belang
stelling
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
Nederlandse ruiterploeg
werd vierde
Het Radioprogramma
(Van onze diplomatieke medewerker)
tlf DE VERENIGDE STATEN en Groot 7
bUk een levendige belangstelling voor de toekonllf menl°P het ^en'
dag. Voor een deel Is dat een gevole van ,1 van JaPan aan de
yjre Oosten, die hU de AngloErilë£L,e ««^^«ache opmars in het
tot een betrouwbaar democratisch bolwerk te Japa"
deze interesse voort uit een wijdverbreide vrees dat dë'n^ml D8
McArthur, Japans ongekroonde keizer, het land van K i T |eneraal
jetunie tot fanatieke communisten
zijn gemaakt.
Japan bevreesd?
Nog geen jaar geleden wensten
verschillende oude vjjanden van Ja
pan, waaronder Engeland, dat een
vredesverdrag snel zou worden geslo
ten. Men vreesde, dat zolang als er
geen vredesverdrag was, de Japanse
nationalisten en communisten propa
ganda uit de bezetting zouden kun
nen slaan. Maar wanneer men zich
op het ogenblik aan het opstellen van
een vredesverdrag zou zetten, zouden
er heel wat meer alleronaangenaam
ste problemen op te lossen zijn dan
een jaar 'geleden. Om slechts een
voorbeeld te noemen: aan wie zou men
Formosa moeten toewijzen
Ongetwijfeld zal Amerika, wanneer
men inderdaad eens tot het sluiten
van een vredesverdrag overgaat, bases
in Japan vragen. Men kan er bijna
verdrietig om zijn, dat dit voorlopig
nog wel niet gebeuren zal, want het
moet bijzonder interessant zijn gade
te slaan of een dergelijk Amerikaans
verlangen het Japanse nationalisme
in Russische richting zou drijven dan
wel of men in Japan werkelijk zo be
vreesd is voor de Russen, dat zij een
permanent Amerikaans garnizoen
zouden toejuichen.
UET BEGON met een artikel in het
Amerikaanse tijdschrift „Fortune",
waarin critiek werd uitgeoefend op
het economische beleid van McArthur,
die, zoals bekend, de Japanse indus
trie zo spoedig mogelijk wil herstel
len en daarom ook de ontmanteling
van Japanse fabrieken heeft verbo
den. Op deze critiek heeft de generaal
inmiddels geantwoord op strijdlustige
toon, zoals zijn gewoonte is en zijn
critici in het bijzonder aanvallend op
hun zwakste punten. Maar desondanks
groeit hl Amerika en ook in Enge
land de angst omtrent Japan.
Juist in de laatste weken is er veel
gepubliceerd over het Japanse bevol
kingsprobleem. Het land telt op het
ogenblik 81 millioen inwoners dat
is meer dan de helft van de bevol
king van de Verenigde Staten. Deze
81 millioen zijn samengepakt op een
ruimte, die niet groter is dan die vans
één, van de 48 Amerikaanse staten,
namelijk Californie en van deze op
pervlakte is slechts een zesde deel
geschikt voor de landbouw. Omstreeks
1970 zal de bevolking 100 millioen
zielen omvatten. Generaal McArthur
aanvaardt in zijn verweer de opvat
ting, dat de druk van de bevolking,
meer dan welke andere kwestie ook,
Japan tot aggressie bewoog. „Indien
Japan geheel afhankelijk was van zjjn
natuurlijke hulpbronnen, zouden er
slechts 50 millioen mensen een dra
gelijk leven kunnen leiden. Slechts de
hoge graad van industrialisatie na
Wereldoorlog no. 1 verhinderde, dat
de grote bevolking verhongerde, maar
het steeds hoger worden van de ta
riefmuren en de neiging tot autarkie
in verschillende delen van de wereld
na 1930 vormden onoverkomelijke hin
dernissen voor de Japanse goederen
stroom naar het buitenland en de
voorziening van de industrie met
grondstoffen in het buitenland. Dit,
meer dan iets anders, bracht de Ja
panse leiders er toe de gok van de
oorlog te wagen."
Nog moeilijker.
Nu echter bevindt Japan zich in
een nog moeilijker economische posi
tie dan vóór de oorlog. En hoewel som
mige Amerikanen geloven, dat het
land sinds de bezetting is gedemocra
tiseerd, zijn de veranderingen in Ja
pan in werkelijkheid niet zo groot als
deze lieden geloven. De „Manches
ter Guardian" wijst er bijvoorbeeld
op, dat het moeilijk is ook maar één
verandering in de fundamentele
ideeën en instellingen van het land te
ontdekken. Natuurlijk, er zijn radicale
maatregelen genomen, zoals de ingrij
pende agrarische hervorming. Maar zal
Japan straks, wanneer het zijn eco
nomische kracht opnieuw heeft op
gebouwd, anders handelen dan in het
verleden? Nog loopt Japan rond in
versleten en gescheurde kleren, maar
zijn het lichaam en de ziel daaronder
veranderd Generaal McArthur ge
looft het, maar vele anderen niet en
ongetwijfeld zijn er talloze Japan
ners, die er om lachen.
Het is in dit verband opvallend, dat
het Chinese communisme in toene
mende mate belangstelling voor Ja
pan begint te tonen. Mao Tse-toeng
heeft om een spoedig vredesverdrag
en het einde éer bezetting gevraagd.
Aan de Japanse zakenlieden spiegelen
de Chinese communisten voor, dat zij
een economische samenwerking tussen
Japan en diens niet te vervangen
partner China tot stand kunnen bren
gen. Een golf van stakingen gaat °P
het ogenblik over Japan en ten min
ste enige daarvan zijn door de com
munisten aangestookt. Nog altijd
houdt Rusland een groot aantal Ja
panse krijgsgevangenen vast en
slechts diegenen mogen naar het
vaderland terugkeren, die in de Sow-
Tijdens het debat over het Atlantische
Pact te Parijs zijn enkele Communisten
en Gaullisten in de wandelgangen van
de Franse Nationale Vergadering slaags
geraakt. Men neemt aan, dat de Com
munisten nijdig zijn geworden over
critiek, die een Gaullist op de Sowjet-
unie had geleverd.
Toen het debat hervat werd, over
handigde een communistische afgevaar
digde 'n grote stapel petities met hand
tekeningen tegen het Atlantische Pact
aan Schuman, de minister van buiten
landse zaken.
De rechtse afgevaardigde generaal
Aumeran sprak zijn teleurstelling er
over uit, dat het Atlantische Pact geen
garanties tegen Duitse herbewapening
inhield. Hij noemde de militaire hulp,
waarmee president Truman het Atlan
tische Pact wil versterken, onvoldoen
de.
Er is even sprake van geweest dat
beide Argentijnse coureurs Fangio en
Campos Zondag 31 Juli te Zandvoort
aan de start zouden verschijnen. Zij
hebben inmiddels laten weten, dat zij
niet van de partij zullen zijn. Na het
lange, afmattende seizoen, dat zij ach
ter de rug hebben en dat zijn stempel
gezet heeft op hun jongste prestaties,
achtten zij het beter naar hun land te
rug te keren om uit te rusten.
Hun afwezigheid zal overigens aan
de spanning van de strijd geen afbreuk
doen want met de beroemde Franse,
Italiaanse en Engelse cracks: Chiron,
Mairesse, Villoresi, Ascari, Parnel,
Horsfal, die samen de elite van de in
ternationale coureurs vormen en wier
deelneming vast staat, is het veld uiter
mate sterk bezet.
VOEDSELPAKKETTEN NAAR
DUITSLAND.
Het is voor particulieren mogelijk
standaard-voedselpakketten naar alle
zones van Duitsland inclusief Berlij.n te
doen zenden, tot een gezamenlijk totaal
van 2000 pakketten per maand.
Men dient zich uitsluitend schrifte
lijk te wenden tot de organisaties aan
gesloten bij de Contact-commissie cul
turele betrekkingen Duitsland, te weten
het Inter-Kerkelijk Bureau voor nood
voorziening, Carnegielaan 9, Den Haag,
de Ned. Charitas-misse, Peperstraat 4,
's-Hertogenbosch en de Duitsland-
commissie van de Partij van de Arbeid
Tesselschadestraat 31, Amsterdam.
(Vervolg van pag. 1)
Lages verweerde zich tegen het punt
van de tenlastelegging, waarbij hij er
van wordt beschuldigd verantwoorde
lijk te zijn voor de gepleegde mishande
lingen, met meer felheid dan tegen de
vorige. Hij sprong keer op kear over
eind en betoogde, dat hij of van die ge
vallen volkomen onkundig was geble
ven, of dat de getuigen de zaak ver
draaiden of hij motiveerde de mishan
deling (indien het een lichte was ge
weest)
Vervolgens kwamen verscheidene ge
tuigen, die zelf mishandeld waren. Een
er van was de Zaandammer P. J. van
Bremen. die vertelde dat Ruhl, Vie-
bahn, Molles en Maarten Kuiper, allen
ondergeschikten van Lages, hem uren
lang hadden „kromgesloten" om hem
aan het praten te krijgen. Met zwepen
en knuppels hadden de S. D.-beambten
hem „niet tientallen, maar in de diver
se dagen duizenden slagen" op de ge
kromde rug toegebracht.
Een andere gevangene was in de ge
bogen kromgesloten houding aan een
touw opgehesen en had een regen van
slagen moeten verduren, terwijl hij"met
het hoofd naar beneden hing.
Deze getuige, kon evenmin als de an
deren, licht werpen op de vraag
of Lages van deze mishandelingen op
de hoogte was geweest.
Lages zelf zeide stomverbaasd te zijir
over deze verklaringen over de mishan
delingen. Hij achtte ze welhaast onge
looflijk.
Een der Joodse vrouwelijke gevange
nen. de 50-jarige Betsy Le Grand, ver
telde, als getuige gehoord, hoe een me
degevangene, een vrouw, die in ver
wachting was, in de Euterperstraat was
verhoord. Zij kwam terug in de barak
van de gevangenis aan de Wetering
schans met een gezwollen gelaat. Ze
vertelde door kriminal-sekretar Doe
ring te zijn gehoord over haar onder
gedoken Duitse communistische vriend,
die door de S. D. gezocht werd. Toen
ze zijn adres niét wilde vertelden, zou
Doering haar geslagen hebben. Ze riep
hem toe, dat ze in verwachting was,
waarop Doering haar prompt een schop
in de buik toediende. Getuige Le Grand
zeide. dat de vrouw dezelfde nacht
een miskraam had. De volgende dag
was ze weer gehaald en verhoord.
Lages zeide, dat het bier ben gedeser
teerde Duitse marineman betrof. Deser
teurs werden steeds opgespoord door
Feldgendarmerie. Hij kon zich dus niet
voorstellen, dat Doering deze zaak zou
hebben behandeld.
Hitier is nu God
De Poolse Joodse vrouw Wajnstock
vertelde, dat ze naar Auschwitz was
gezonden, in de loop der maanden
vele Duitsers had gezien, maar dat de
gezochten Van Kempen en Blumenthal
nimmer uit haar geheugen zouden ver
dwijnen. „Ze trapten en sloegen mijn
arme oude moeder" zo ging de getui
ge met een scherp Pools accent spre
kend voort. „Mijn moeder ipoest op
haar knieën gaan liggen, maar zei, dat
ze toch niet zou vertellen van wie ze
de valse persoonsbewijzen had gekre
gen. God zal ons bijstaan, zei ze. Toen
hield Blumenthal haar een portret
van Hitier voor en zei: Dat is onze
God en die heeft gezegd, dat jullie
allemaal moeten worden uitgemoord.
Daar help ik graag aan mee. Jullie
zijn allemaal zwijnhonden".
De president liet vervolgens Blu
menthal en Kempen uit de cellen ha
len en naar de zittingzaal brengen.
Daar werden ze opnieuw met de ge
tuige geconfronteerd. „Dat zijn ze"
zei mej. Wajnstock.
De zitting duurde voort.
Het 7217 ton metende Nederlandse
stoomschip „Lekkerkerk" is bij het
eiland Perim in de Rode Zee aan de
grond gelopen In ruim één staat meer
dan twee voet water. De andere rui
men zijn droog.
De „Lekkerkerk" was met stukgoed
onderweg van Calcutta naar Rotter
dam.
Het Nederlandse stoomschip „Aag-
tekerk" en het bergingsvaartuig „Pro
tector" zijn op weg om het gestrande
schip assistentie te verlenen.
De „Lekkerkerk", een schip van het
Liberty-type, is eigendom van de Ne
derlandse regering en vaart in charter
bij de Verenigde Nederlandse Scheep
vaartmaatschappij.
Shaw was gevangene in
eigen huis
George Bernhard Show, de be
kende toneelschrijver, vierde
Dinsdag zijn 93ste verjaardag
als gevangene in eigen huis.
G. B. S., die een hekel aan
verjaardagen heeft, weigerde
zeer beslist interviews toe te
staan aan de drommen journa
listen en persfotografen, die zijn
huis belegeren.
,JHij kan geen bezoek brengen
aan zijn vriend en biograaf, de
heer Winsten, die iets verder
heuvelaf woont en een choco
ladetaart voor hem heeft", ver
klaarde Shaws secretaris.
JDaarom heeft hij de dag maar
doorgebracht met het lezen van
felicitaties, die hy van heinde
en ver ontvangen heeft".
„Tot dusver ontving hij echter
geen enkele gelukwens uit Rus
land", zo zeide de secretaris.
John Mccloy, de toekomstige Ameri
kaanse hoge commissaris voor Duits
land, heeft verklaard, dat het grootste
deel van het personeel van het Ame
rikaanse militaire bestvfur te Berlijn in
de naaste toekomst naar Frankfort en
Bonn zal worden overgebracht. De
overplaatsing zou voltooid zijn tegen
de tijd, dat de Westduitse federale re
gering, waarvan het parlement op 14
Augustus zal worden gekozen, zal func
tioneren.
Mccloy legde er de nadruk op, dat
er geen sprake van is dat de Ameri
kanen Berlijn gaan verlaten. Het per
soneel, dat in Berlijn nodig is, zou daar
blijven. De hoge commissaris zal zo
wel in Berlijn als in Frankfort een
hoofdkwartier hebben. De maatregel
was slechts gemakshalve genomen in
verband met de centrale ligging van
Frankfort.
Over het Britse personeel te Berlijn
is nog geen beslissing genomen.
Twee en een hall millioen meer
voor woningverbetering
Bij de Tweede Kamer is een ontwerp
van wet ingediend tot uitbreiding van
de Rijksbegroting 1949 met een bedrag
van twee-en-een-half millioen, waar
door voor de premieregeling voor ver
betering en splitsing van woningen tien
en een half millioen gulden beschik
baar wordt gesteld.
GENERAAL DE LATTRE
TASSIGNY IN NEDERLAND.
Gisteravond arriveerde te Scheve-
ningen generaal De Lattre de Tassig-
ny, de Franse opperbevelhebber van de
landstrijdkrachten der Westeuropese
Unie. De „General de L'Armee", die
een van zijn gewone routine-bezoeken
aflegt, heeft zijn intrek genomen in het
Kurhaushotel te Scheveningen.
Voor het Hoog Militair Gerechtshof
te 's avenhage diende gistermiddag
bet beioep van twee soldaten, die
„wegens het verspreiden van commu
nistische, opruiende lectuur" door de
Krijgsraad Zuid tot gevangenisstraf
zijn veroordeeld. Het waren de 22-
jarige Eric Mol uit Haarlem en de 23-
jarige P. H. Langendijk uit Zaandam.
Voor beide zaken bestond grote be
langstelling. De publieke tribune was
geheel bezet en vóór het gebouw had
den velen zich verzameld, voorname
lijk jongelui. De politie hield daar een
oogje in het zeil.
M. die tot acht maanden gevangenis
straf was veroordeeld, was werkzaam
in de keuken van het demobilisatie
centrum Huis ter Heide. Hij stond vlak
voor zijn demobilisatie en maakte zich
zoals hij verklaarde, ongerust over de
demobilisatie-uitkering. De uit Indo
nesië terugkerende soldaten ontvingen
kledinggeld maar de soldaten, die in
Nederland hun dienstplicht hadden
vervuld en daartoe behoorde ook
hij kregen alleen punten voor nieu
we kleding. Via het Algemeen Neder
lands Jeugdverbond werd de minister
van Oorlog gevraagd dit verschil op
te heffen. Het afwijzend antwoord van
de minister werd met een commentaar
van M. in het maandblad „Een" afge
drukt. Requirant verklaarde, dat hij
deze uitgave en andere pamfletten al
leen onder zijn belanghebbende jaar
genoten had verspreid. Daartoe meen
de hij volkomen gerechtigd te zijn.
De advocaat-fiscaal bestreed niet het
recht van requirant bm het antwoord
van de minister op een request onder
de troep te verspreiden. Hij meende
echter, dat de toon en de stijl van het
toegevoegde commentaar min of meer
een uitdaging was, gericht aan het
adres van de minister en dat dit com
mentaar bovendien de bedoeling had
ontevredenheid onder de soldaten te
wekken. Een gevangenisstraf van zes
maanden noemde hij een juiste cor
rectie.
De raadsvrouwe, mevr. mr. Entho
ven, verzocht de dagvaarding nietig te
verklaren en vroeg vrijspraak subs.
een gevangenisstraf, gelijk aan het
voorarrest.
P. H. L. was tot acht maanden ge
vangenisstraf veroordeeld, omdat hij
in de kazerne te Utrecht een stencil
had verspreid, dat ten onrechte een
Lichtspoorbijlage was genoemd. In
dit stencil werd o.m. beweerd, dat de
TNI-gevangenen op beestachtige wijze
door Nederlandse militairen werden
behandeld. Omdat hij en zijn kamera
den op het punt stonden naar Indo
nesië uitgezonden te worden, had hij,
zo zei hij, het geschrift verspreid, dat
ten doel had zijn karperaden te waar-
schuwen voor de morel^ gevolgen van
123. Pepi mag blij zijn, dat hij Kees
Kakatoe ontmoet heeft. Want Kees
weet alles, wat er in het bos gebeurt.
Hij heeft ook allang het verhaal ge-
koord van Pim, Pam en Pom en is
dadelijk bereid om te helpen. „Maar
voordat ik je de weg wijs, moet jij mij
eerst eens wat vertellen", zegt hij tot
Pepi. „De honden, die Pim, Pam en
Pom, komen die soms uit Holland?"
„En of!" roept Pepi uit. „Ze wonen in
Dierendorp!" „Dan moeten het de
zelfde zijn", roept Kees uit. „Ik heb
r.og een achternicht in Dierendorp
wonen, Klaartje heet ze en wij voe
ren nog geregeld correspondentie met
elkaar. Ze heeft mij al vaak over die
Pim, Pam en Pom geschreven. Ze
hebben nog al eens stoute stukjes uit
gehaald!" „Kom, daar praten we later
wel eens over", antwoordt Pepi onge
duldig. „Zeg me nu maar eerst, waar
ik „Iwan" kan vinden". Kees Kakatoe
wijst Pepi de weg en even later wordt
Iwan in zijn middagslaapje gestoord
door een grote kokosnoot, die boven
op zijn hoofd gegooid wordt.
een onmenselijk optreden.
Mr. van Gilse, de advocaat-fiscaal,
was evenwel van oordeel, dat het ver
spreide geschrift de bedoeling had mi
litairen op te wekken om onder be
paalde omstandigheden ongehoorzaam
te zijn en daardoor een krijgstuchton-
dermijnend karakter droeg. Hij vroeg
bevestiging van het vonnis. Mevr. mr.
Enthoven, de raadsvrouwe, vroeg vrij
spraak resp. een straf gelijk aan het
voorarrest Uitspraak in beide zaken
op een nader te bepalen tijdstip.
Een Nederlandse equipe, d|e aange
voerd werd door Prins Bernhard,
dong mee in het internationale fox-
hunters concours in White City voor
ploegen van drie ruiters van dezelfde
nationaliteit.
De Nederlandse ploeg werd ge-
vVirmd door Prins Bernhard met
„Veronique", M. van Loon met „St.
Hubert" en P. G. Vos met „Frankiin".
De wedstrijd werd gewonnen door
bet Ierse team met 9 fouten wegens
af stand60verschrij dingen. Tweede
werd Gr. Brittannie met 13 fouten (8
voor springen en 5 voor afstand) en
derde Frankrijk met 15 fouten, alle
voor springen.
Nederland bezette de vierde plaats
met in totaal 27 fouten: 18 voor sprin
gen, 3 voor weigeren en 8 voor af-
standsoverschrij ding.
NIELSEN SLAAT WIM VAN EST
De Deen Kay Werner Nielsen heeft
Dinsdagavond een achtervolgingswed
strijd gewonnen tegen de Nederlandse
kampioen Wim van Est. Zijn tijd was
6 min. 21.5 sec voor de 4810 meter
waarover werd gereden. Van Est deed
er een seconde langer over.
NOODTOESTAND IN ENGELAND
GEëINDIGD.
In het Britse Hogerhuis is een bood
schap van de Koning voorgelezen,
waarbij'de noodtoestand officieel wordt
opgeheven.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Onze Neder
landse koren en korpsen. 6.30 Strijdkrachten.
7.15 Westeuropees commentaar. 7.30 Actueel
geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.15 Re&i-
dentie-orkest. 10.30 NCRV-kwartet. 10.45
Avondoverdenking. 11.15 Slotaccoord.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.20 Jan Vogel en zijn
accordeon-orkest. 6.40 Klein Vrouwenkoor. 7.00
Lezing. 7.15 Nieuws uit Indonesië. 7.30 Bij
eenkomst. 7.45 Van allen dag. 8.05 Opera.
9.25 Blijspel. 10.45 Er zijn er maar weinig.
11.15 Dansmuziek.
VOOR DONDERDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de
dag. 9.05 Symphonie Fantastique. 10.45 NCRV-
koor. 11.00 De Zonnebloem. 12.03 Piano-duo
Bartlett Robertson. 12.30 Mededelingen voor
Land- en Tuinbouw. 12.33 Promenade-orkest.
1.20 Symphonette-orkest. 1.45 Roeromme. 2,00
Bekende Ouvertures. 3.00 Sextet Jonny Kroon.
C.30 Leids Studenten-koor. 5.00 Het Radio-
Jeugdjournaal. 5.30 Onze zingende en voordrag
gende jeugd. 6.30 Strijdkrachten. 7.80 Actueel
geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.15 Plaat-
varia. 9.20 Ouverture. 9.30 Je rugzak om.
10.45 Avondoverdenking. 11.15 Cyclus „Be
roemde concerten".
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.55 Korte ge
sprekken. 10.15 Arbeidsvitaminen. 11.15 Musi*
corda. 12.00 Van haven tot haven. 12.30 Me
dedelingen voor Land- en Tuinbouw. 12.33
In 't spionnetje. 1.15 Het orkest vat Piet van
lijk. 1.45 The Rio Grande. 2.00 Nederland
bouwt op. 2.15 Solisten-programma. 3.00 Klim
op. 4.00 Coloriet. 5.00 Reizen en trekken. 5.30
Ethel Smith bespeelt haar mondorgel. 6.30
W enen herdacht Johann Strauss. 7.10 De Speel
doos. 7.30 Hubert Bahrwasser. 8.05 in het Ra
dio-Zoeklicht. 8.15 Cabaret-programma. 9.15
Promenade-concert. 9.55 Mistinguetta 10.25
Harp-virtuoos Carl Ames. 11.15 De twee
Amerika's.
RADIODISTRIBUTIE
LIJN III: 7.00 VI. Br.: Nieuws. 7.05 Gram.
7.30 Kror* 7.40 Gymn. 7.50 Gram. 8.00 Nws.
8.05 Radio-rhythme-revue. 9.00 Eng. L. P.:l
Nieuws. 10.00 Orgel. 1Q.30 „Ranchers". 10.45*
Parlement. 11.00 „Hawaii oalling". 11.451
Voordracht. 12.00 VI. Br.: Omroep-orkest. 12.30
Weer- en landbouwberichten. 12.40 Tenor. 13.00
Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Casonoprogr. 15.00
Eng. L. P.: Reportage. 15.10 Ork. Salisbury.
15.30 Mayfair Orch. 16.00 Voordracht. 16.15
Mil.-orkest. 17.00 Kootwijk: Batavia. 19.00
Nieuws. 19.30 Eng. H. S. „Tristan en Isolde".
2.00 VI. Br.: Verz.pr. 21.00 Muideslot» klank
beeld. 21.30 Fantasie op werken van Tschai-
kofski. 21.45 Actual. 22.00 Nieuws. 22.15
Ir. Br.: Concert. 22.55 Nieuws. 23.00 Diversen
DOOR
ALLAN SWINTON
Toen zij al het nieuws, dat hij geven
kon, vernomen had, gaf Mary Hulpé wa
geld en zij begonnen terug te wande-
len. Bij een laag gebouw van gedroog
de modder bleef Semple staan. „Hiei
is een geschikte plaats, als u praten
*ilt. U kunt hier tevens eens zien,
koe de andere helft van dit volk
leeft".
Het café had een vloer van hard
gestampt leem, was kaal en gevul
met zeer donker gekleurde mensen,
druk gepraat, rook en vreemde 8eu"
ren- Semple, die hier blijkbaar goed
thuis was. leidde hen naar een tafel
tje en riep om wijn. Het levendige
donker-ogige meisje, dat een en an
der bracht, glimlachte hem vertrou
welijk toe. Hij keek even op en zei
"Hallo, Tina. Ga je voor ons zingen
Zij gooide het hoofd in de nek,
wierp Mary een vijandige blik toe en
8;dg toen terug naar de plaats, waar
Z'J in haar eentje gezeten had, n.1bij
een tafel naast het dienluik. Een
man, die binnengekomen was',
naast haar zitten, hetgeen zij niet
Drettig scheen te vinden. Het was een
halfbloed. Zijn onaangename gelaats
trekken kwamen Mary bekend voor.
Toen identificeerde zij hem als de
candidaat voor Semples baantje, die
door laatstgenoemde verdrongen was.
Vito Pasquale. De gedachte kwam bij
haar op, dat het meisje de wederzijd
se vriend moest zijn, van wie Semple
gesproken had en die hem verteld
had, welke kwaliteiten Sam in zijn
leider noodzakelijk achtte.
Met zijn beker in de hand nam Sam
onder het geroezemoes van de stem
men in het lokaal de discussie van het
verbazingwekkende verhaal van de
Indiaan weer op. „U zegt, dat die In
diaan het logboek nauwkeurig be
schreef?" vroeg hij aan Mary.
„Ja. Kleur, grootte, kentekenen, slot
—"alles".
Dan is èr ook geen reden, om aan
zijn mededelingen betreffende die or
chidee te twijfelen", besloot Sam, hoe
wel een beetje aarzelend. „Die kleur
komt inderdaad wel in bloemen voor
in vrij grote kwantums in papavers
en tulpen en in de Arum Palestinium
rog veel sterker. Er is geen enkele
reden, waarom niet een gehele bloem
die kleur zou hebben, ofschoon het bij
rrvjn weten tot dusver nog nooit voor
tkomen is. Er zijn natuurlijk oude
overleveringen - van zwarte lel es in
het oude Griekenland, zwarte tulpen
en rozen in Europa en zwarte orchi
deeën zowel in de Male.se archipel
als hier".
Semple had iets uit zyn zak ge
haald. Een beetje verlegen merkte hij
op: „Ik heb vroeger wel eens een
beetje getekend. Nadat die vent de
bloem beschreven had, heb ik wat
kleuren bij elkaar gezocht en getracht
er een te tekenen".
De bloem, die hij getekend had op
goedkoop gelinieerd papier had een
diepe roetzwarte kleur, behalve aan
de voet van de bloembladeren en aan
de binnenkant, waar de kleuren sma
ragdgroen waren doorschoten met gee*.
Waar de bloembladeren omkrulden en
op de groene wal van de lip bevonden
zich grote onregelmatige plekken, die
soms smaragd- en dan weer karmijn
kleurig waren.
Bijna eerbiedig noemde Sam klasse,
groep en soort. „Je zoudt hem de Cot-
tari, de zwarte orchidee, kunnen noe
men".
Mary zei: „Geen wonder, dat groot
vader er voor terugging. Stel u dat
eens even voor op een avondjapon!
Er zou een fortuin in zitten. Ik zal
hem en dit mooie exemplaar vinden,
al moest het mijn laatste daad zijn".
Semple zei een beetje dubieus: „Dat
zou een heel werk zijn. Het is een
moeilijk land en het is een heel eind
het binnenland in. Het is bovendien
volkomen onbewoond. U zoudt alles
moeten meenemen, wat u nodig zoudt
kunnen hebben. Het zou minstens zes
maanden duren voor u er in en er
weer uit was. U zoudt een uitrusting
nodig hebben, die ongeveer zo groot
was als de onze".
„Dat kan me niet schelen", zei zij
koppig. „Ik ben er in geslaagd zover
te komen en ik zal het op de een of
andere manier voor elkaar krijgen".
Semples toon was even bewonde
rend als de uitdrukking van zijn ogen.
„Als het alleen een kwestie van moed
was, twijfel ik er niet aan, of het zou
u gelukken. Maar er zou geld voor
nodig zijn. En heel wat ook. Het is
gewoonlijk moeilijk om geld te krij
gen, wanneer men het nodig heeft.
Dat weet ik maar al te goed!"
Gedurende enige ogenblikken zei
den zij geen van allen iets. Het meisje,
dat de wijn gebracht had, liet Pasqua
le zitten, klom op een hoge stoel op
een klein platvorm en even een gui
taar betokkelend, begon zij 'n lied te
zingen, waar zij onbewegelijk naar
luisterden. Mary zag, dat zij uitslui
tend voor Semple zong. Zij zag ook,
dat dit voor Pasquale volkomen dui
delijk was. De blikken, die hij op de
man uit Texas wierp, waren vol haat.
Toen de laatste noot weggestorven
was, nam Semple een slok van de
scherpe rode wijn. Hij bleef enige
ogenblikken nadenkend op zijn beker
staren en zei toen: „Het is natuurlijk
mijn zaak met, maar waarom zoudt u
hierin tevens niet een onderzoek in
stellen, professor?" De orchidee is ten
slotte toch cok een botanisch onder
werp en dus volkomen in uw lijn.
Door eenvoudig uw traject wat te
veranderen, zoudt u daarnaar tevens
een onderzoek kunnen instellen en
toch tegelijk uw wetenschappelijke
nasporingen doen. Zoudt u dat vallei
plan niet opzij kunnen zetten en uw
onderzoekingen langs het spoor van
Don Arturo doen en daardoor meteen
dit verhaal controleren?"
Een dergelijke gedachte had zich in
Sams geest ook al gevormd, maar hij
zei alleen maar: „Dat zou nadere
o\ erweging vereisen".
Zijn vallei-onderzoek was een ge
liefd plan, ordelijk, wetenschappelijk
en voldoening gevend. Dat zou dit
minder zijn. Maar er was in feite niets
tegen. Hij kon zijn wetenschappelijke
onderzoekingen net zo goed langs dit
spoor doen en afgescheiden van de
vage hoop, dat hij een zwarte orchi
dee zou kunnen vinden, was het mo
gelijk, dat het nieuwe plan hem zelfs
uit wetenschappelijk oogpunt nog
meer succes zou schenken.
Semple werkte het idee verder uit.
„Die Hulpé is een muildierdrijver. Ik
zou een van die lui, die ik al heb.
kunnen ontslaan en hem meenemen
als gids naar de plaats, wapr hij Don
Arturo verlaten heeft. Dan zoudt u
die vallei af kunnen werken, waar de
oude man heen getrokken is. We zou
den misschien de orchidee kunnen
vinden, of de oude man; misschien
wel beiden. En als we hen geen van
beiden vonden, dan zou er voor zo
ver ik zien kan nog niets verloren
zijn". Hij keek Mary glimlachend aan
en uitte voor de tweede keer Sams
onuitgesproken gedachte: „Ik stel me
voor, dat het miss Cottar gerust zou
stellen".
Dit gepraat had haar geweldig op
gewonden en zij riep uit: „Het zou
prachtig zijn. En het feit, dat u mij
mee zoudt nemen, behoeft uw kosten
niet te verhogen. Ik heb mijn tent en
zou voor mijn eigen muildier en voed-l
sel kunnen betalen".
Semple keerde zich scherp tot haar.(
Het was duidelijk, dat deze gang van
zaken hem onthutste. „Ik stelde niet
voor, dat u mee zoudt gaan. Wij zou-»
den voor Don Arturo zorgen, als we'
hem vonden en bovendien voor al uwÉ
belangen waken".
„Oh, maar ik moet mee. Hij kon mij
wel eens nodig hebben. Hij is mis
schien ziek".
Zij wendde zich tot Sam. „Je zoudt
niet kunnen gaan en mij niet meene-,
men. Ik zou er wel voor zorgen, dat»
je er niet bij tekort kwam. Je weet,
dat ik aan een leven van kamperen'
gewoon ben Ik zou mijn schrijfma-'
chine meebrengen en als je secretares
se optreden. Ik zou je aantekeningen»
kunnen bijhouden en alles doen, wat
ik kon, om jou meer vrij te maken"
voor het buitenwerk. En natuurlijk
wil ik geen betaling. Zou dat het niet
rechtvaardigen, als je mij meenam?"
Haar pleidooi was sterk geargu-f
menteerd en ofsehoon ze niet noemde,
scheen hij met haar een familie en
een gebrekkige jongen in een rolstoel1'
te zien, die hun smeekbeden bij de
hare voegden. t
Zijn reacties waren tegenstrijdig. Hij
was iemand, in wie de wil om anderen
te helpen zeer sterk ontwikkeld was,
(Wordt vervqlgd).