Nederland heeft veel „goodwill"
in Amerika
Experimenten in het belang van
ruiter en landbouwer
Hei
behekste strandmeer
Het belang van het
heden
Op reis langs de Westkusi der U.S.A.
E«n wens ging in
vervulling
Scheepvaartberichten
Qpjezoek bijde heer_ F.
Betoverd vuur in een betoverde zee
.Bij mij geen irekker
op stal
Ik hem, Joe OH ver,
of veertig met een
fUDKSS MIJN BEZOEK aan El Centro ontmoette
een lange, broodmagere Amerikaan, van een jaar m
forse, roerige snor. Gehard, na 5 jaar onder de wapenen, waarvan twee In
da oerwouden van Panama In volstrekte eenzaamheid van hitte en moeras
sen. Daarop als batalllonscommandant van de 102e Amerikaanse luchtdoel-
devtrie de hele Europeee veldtocht. Landde onder de eersten In N'ormandle.
verbleef een ttfd In Zuid-Limburg, kreeg z|)n portie bU het tegenoffensief
va« Von Rundstedt omstreeks Kerstmis 1944, bevrijdde In het vroege voor
jaar van 1945 mijn geboorteplaats Arnhem definitief en kwam ten slotte
al vechtende in Belgie terecht. Thans is hij één van de leidende figuren bjj
de Dessert Seed Company, een zaadteeltbedrftf, te vergelijken met onze
wucMbekende oordhollandse firma's.
MAAR Hr.l BELANGRIJKSTE van alles is de waardering, die hjj voor
ons land heeft. Er zijn twee landen, waar ik zou willen leven in Europa,
wanneer IV te kiezen had en geen Amerikaan was." „Ingeland", gis ik?
>,Oh nee, Nederland of Duitsland", is het antwoord.
Inderdaad, wij hebben een hoop „goodwill" in de Ver. Staten. De Neder
lander maat bekend als een harde werker, wilskrachtig en beter vatbaar.
Maar denk niet, dat de reputatie van de Duitser minder ia Ondanks de
oorlog wordt ook hfl gewaardeerd, hetgeen eigenlijk wel te begrijpen is,
want het wemelt van Amerikanen met Duitse voorouders, soms nog maar
enkele geslachten terug.
QP EEN AUTOTOCHT vanuit El Cen-
tro in de Imperial Valley Oost
waarts, dwars door een zandwoestijn,
zonder aetf enige begroeiing, vandaar
de naam American Sahara, geliefkoosd
terrein in Hollywood-kringen voor 't
opnamen van roversfilms, ontmoeten
wij de Yund Indianen. Eerst was er
een ptankeweg door de woestijn,
thana vervangen door een betonweg,
dia zo nu en dan onderstuift.
Geen bezwaar, nu men de beschik
king heeft over bulldozers, die hier en
daar zijn gestationeerd om direct te
kunnen ingrijpen. Vlak bij het stadje
Yuma bevindt zich het kleine reservaat,
waar een aantal Indiaanse gezinnen
leven, in totaal circa 1000 koppen sterk.
Maar geen heldhaftige strijders. Een
armoedig uitziend troepje mensen, ge
kleed in alledaagse, half versleten
ahirts en jurkjes, uiterst prirmitief le
vend in huizen, die deze naam eigen
lijk niet verdienen, opgetrokken als ze
zijn van Coca Cola reclameplaten, stro
en klei. Geen vedertooi, geen wilde
krijgsdansen. De enige, werkelijke sen
satie bood de Indiaanse politieagent,
toen hij me verbood foto's te maken.
„White man, no pictures", zei hij in ge
broken Engels, hetgeen letterlijk ver
taald neerkomt op „Bleekgezichten
geen foto's". Even kwamen de boeken
van Karl May in mijn gedachten.
Trouwt hier.
VUMA LIGT JUIST over de grens van
Californie in de staat Arizona. Een
woestijnstaat en een waar dorado voor
cactusliefhebbers, omdat de cactus er in
'n groot aatal soorten, de een nog schit
terender dan de ander, voorkomendwly
terender bloeiend dan de ander, voor
komen.
Als ongetrouwd Amerikaan moet je in
Arizona oppassen, want je bent er bij
voor je het weet. Op ieder gewenst
moment van de dag of nacht kun je
namelijk trouwen en de talrijke gele
genheden, waar het huwelijk kan wor
den voltrokken, doen in hun lichtrecla
mes voor elkaar niet onder als het er
om gaat de trouwlustigen binnen hun
poorten te krijgen. Maar eenmaal ge
trouwd, dan kost het, zoals in de mees
te Amerikaanse staten circa een jaar
om te spheiden, behalve in de staat Ne-
vada, waar maar een week of zes no-
zijn voor het uitspreken van de
echtscheidings-formule.
En dat ls nu typisch Amerika. Geen
48 Verenigde Staten, die met hun 140
millioen inwoners allemaal hezelfde
denken en doen. Oh. nee, iedere staat
heeft zijn eigen opvattingen, die in de
verordeningen van zo'n staat tot uit
drukking komen. Het federaal bestuur
stelt alleen de grote lijnen vast. Maar
hierdoor juist is dit grote land zo in
teressant!
San Fransico, een sprookje.
7UID- EN MIDDEN-CALIFORNIE
werden in enkele weken „gedaan",
Ik kreeg een glimp te zien van Los
Angeles, een stad met een 2 millioen
inwoners, met Hollywood als stadsdeel
en filmsterren, die intussen helemaal
niét zo populair zijn, uitgezonderingen
die de regel bevestigen, daargelaten.
Maar een profeet is nu eenmaal nooit
geëerd in zijn eigen land. De trein
bracht mij door het gebied tussen Los
Angeles en Bakersfield met zijn onver
getelijk landschap van bergen en dalen,
tunnels en een .krakeling spoorweg
Mijn oren knapten er van, zo moesten
we klimmen! Bakersfield, centrum van
een rijk olieland, het zijn al boortorens
wat je ziet op sommige plaatsen.
Maar ook centrum van een rijk land-
bouwland met grote aardappelverbou-
wera voor de steden. Uitnemend gelei
de grote bedrijven, soms toegerust met
een prima eigen landbibliotheek van
wetenschappelijke werken en goed ge
outilleerd laboratorium.
Dan San Fransisco, aan de Gol
den Gate, toegangspoort tot de Grote
Oceaan. Van de hitte plotseling in een
koel klimaat, 's avond* en 's nachts
bepaald fris soms. Een sprookje bij
dag, gezien van de dakkoepel van het
luxueuze Mark Hopkins Hotel; de wol
kenkrabbers, de baai met omringende
heuvels, de beroemde bruggen.
Een sprookje bij nacht met zijn on
telbare, witte, groene, rode lichtjes.
San Fransisco met zijn Chinatown
waar een 20.000 Chinezen leven; de
grootste Chinese nederzetting buiten
Azie.
Chinees de taal. Chinees de nauwe
straatjes met Chinese lantaarns. Chi
nese huizen en winkels met Chinese
opschriften, Chinese kranten, zelfs een
Chinese telefooncentrale!
gAN FRANSISCO HEEFT steile stra
ten tegen de heuvels op, soms onder
'n hoek van naar schatting zeker 45 gr.
Er zijn ribbeltjes gemaakt om houvast
te geven,, maar je voelt je soms meer
als een vlieg tegen een vensterruit. De
kabelbaan, die tegen de heuvels optornt
of er af stormt, is primitief, maar een
bijzondere attractie van de stad en een
aparte sfeer scheppend.
Wereldberoemd- is de keuken van
San Fransisco, waar je op zijn Deens,
Duits, Italiaans, Chinees, Frans, Engels
enz. kunt eten. Nooit at ik zo heerlijk
Amerikaanse! Moten verse zalm voor
1 dollar!
De weg terug bracht mij door het
Zuiden van Arizona, New Mexico, Texas
naar Florida In Jacksonville in Florida
aan de Oostkust, een stad, die rommelig
aandoet, was ik één avond.
Dan naar het Noorden naar Raleigh
in North Carolina. Een lezing voor
maar liefst 400 dames en heren, de ge
hele staf van de landbouwvoorlichting
in de staat North Carolina, tijdens een
'banket met kaarslicht, gezeten aan
de rechterhand van het hoofd van de
voorlichting en deken van de landbouw
hogeschool.
Terug in Washington D.C. In één
week 5 nachten en 4 dagen in de trein.
Vermoeiend, maar afwisselend en soms
avontuurlijk.
Ik zag de Westkust. Een wens ging
in vervulling.
Ir. C. W. C. VAN BEEKOM.
Groot offensief van Chinese
communisten
Naar verluidt, zouden een half mil
lioen man goed bewapende communis
tische troepen een groot offensief heb
ben ingezet tegen de nationalistische
posities in Zuid- en Zuidwest-China.
2808STE SCHIP IN AMSTERDAM
BINNENGELOPEN
In de Amsterdamse haven is Dins
dag hot 2000ste schip sinds 1 Januari
binnengelopen. Vorig jaar arriveerde
bet 2000ste schip een maand later.
MINISTER MOENS DE FERNIG IN
WE8T-DUITSLAND
De Belgische minister van buiten
landse handel, Moens de Fernig, heeft
een bezoek van enkele dagen gebracht
aan West-Duitsland, waar hij de eco
nomische toestand heeft bestudeerd.
Alhena. Buenoi Aires—R'dam, pass. 25-7 St,
Vincent. Alnati, R'dam—Buenos Aires, 25-7
van Santos Andijk, New Orleang—Londen,
25-7 800 mijl zuidwest Lands End Aqnen-
kerk, R'dam—BrisbjCne, passeerde 25-7 Aden
Congostroom, A'dam—West-Afrtfca, 25-7 te
Konakri Jaarstroom, Dakar—A'dam, passeerde
25-7 Ouessant Lissekerk, Muscat—R'dam,
25-7 van Genua naar Santander. Lutterkerk,
Bombay—R'dam, 25-7 van Djeddah Maas-
kerk, Duala—A'dam, passeerde 25-7 Tenerife
Madoera, A'dam—Balik Papan, 25-7 van
Singapore. Marpessa (t), Abadan—Beiruth,
25-7 te Suez Nigerstroom, West-Afrika—
Havre, passeerde 25-7 Ouessant Nijkerk, A'
dam—Dar es Salaam, 25-7 van Genua naar
Alexandrie Omala (t), 26-7 van Aden te
Abadan Poelau Laut, Java—Londen, pas
seerde 25-7 Gibraltar. —Radja, 25-7 van East
Londen naar Durban Riouw, 26-7 van Ma-
kassar te Batavia. Roebiah, Java—A'dam,
26-7 te Port Said Samarinda, Karatchi—
Cochin, passeerde 26-7 Bombay Singkep,
A'dam—Java, passeerde 25-7 Ouessant Stad
Maastricht, Bona—IJrauiden, 25-7 te Gibraltar.
Tiberius, 26-7 van Grand Gayman te Mobile
Aldebaran, Takoradi—Middlesbro, 25-7 op
120 mijl zuid-zuidwest van Finisterre Ma-
taram, Java—R'dam, passeerde 25-7 om 13 uur
ïinisterre Modjokerto, R'dam—Java, 25-7 om
7,30 van Genua. Sibajak, R'dam—Java, pas
seerde 26-7 2 uur Finisterre Tosari, R'
dam—Java, 24-7 24 uur te Suez Utrecht,
New York—Bombay, passeerde 25-7 15 uur
Ptrim Woensdrecht (t), 28-7 van j^ruba te
Hamburg verwacht.
Akkrumdijk, 26-7 van Ver Cruz naar Tam-
pico Aipherat, 25-7 van Norfolk te New
York Alphard, Antwerpen—Pernambuco, pas-'
seerde 26-7 Finisterre Antonia (t), 22-7
van Bangkok te Singapore Dalerdijk, 26-7
van Balboa te Los Angelos Leerdam, 27-7
4 uur van New York te Antwerpen verwacht
Lekkerkerk, Calcutta—R'dam, 25-7 van Aden
Maashaven, 24-7 van Lados naar Takoradi
Nigerstroom, West-Afrika—A'dam, 26-7 te
Havre Prins Willem II, 26-7 van Sagua
naar de Caraibien Rempang, 26-7 van Ma-
kassar te Balik Papan Stad Maastricht, Bona
r— IJmuiden, passeerde 26-7 Kaap St. Vincent
Socrates, Chili—A'dam, 26-7 van Cura$ao
Soestdijk, 23-7 van New York te Batavia
Tibia (t), Gibraltar—Tripoli, 26-7 200 mijl oost
Malta. IJsel, 25-7 van Fort Leberte naar
Mobile.
De Skokorsky H'5Ht de eerste helicopter mett amphibilandingsgestel,
heeft zijn eerste proefvlucht gemaakt. Deze helicopter zal vooral voor het
redden van schipbreukelingen worden gebruikt.
Voor velen onzer heeft het leven
geen betekenis, omdat de toekomzt hun
geen vooruitzicht biedt. Anderen laten
het heden overschaduwen door wroe
ging of berouw over hun verleden. Bei
den verwaarlozen het enige, dat ten
slotte voor het leven van belang is: de
dag. die zij op dit ogenblik door
brengen. Maar bederven wij allen eigen
lijk niet onze dag door gedachten aan
morgen en gisteren?
Om een vruchtbaar en draaglijk le
ven te leiden, moeten wij allereerst Ie-
ren afstand doen van de onvruchtbare
en ondraaglijke bespiegelinigen over
wat niet meer of nog niet bestaat. Wij
moeten leren het verleden te laten rus
ten en de toekomst zonder bewogen
heid af te wachten.
Zo alleen krijgen wij de gelegenheid,
ons volledig te wijden aan de taak,
die de dag ons
brengt. Iedere dag
heeft genoeg aan
zijn eigen kwaad
niet alleen, maar
tevens aan zijn ei
gen goed.
Dit kwaad en goed naar de eis te
verwerken, vergt alle energie, waar
over een normaal mens te beschikken
heeft. Verspilt hij die energie aan
hetgeen slechts in de herinnering cf
in de verwachting bestaat en dus geen
Verkelijkheid is, dan doet hij zichzelf
en het leven te kort.
Natuurlijk is het niet zó, alsof ver
leden, heden en toekomst drie gebie
den zijn, die-niets met elkander heb
ben te maken. In het verleden ligt 't
heden, in het nu wat worden zal. Er
is wel degelijk samenhang tussen gis
ter, vandaag en morgen. Maar deze
samenhang voltrekt zich onwillekeu-
en onbewust. Het verleden leeft in
ons, zoals de spijs, die wij gister ge
geten hebben ons vandaag voedt. En
van hetgeen wij vandaag tot ons ne
men, leven wij morgen. Doch evenmin
als wij ons met dit onbewuste proces
van de spijsvertering bemoeien, moe
ten wij ons met ons verstand en ge-
voel bezighouden met dat wat in onze
geest nawerkt of groeit.
Als wij dit doen en wjj kunnen
ons aan deze drang maar zelden ont
trekken moeten wij beseffen, dat
het een waan is, waaraan wij onze
gedachten en gevoelens verspillen.
Want het verleden, zoals dit in on
ze herinnering zich afspiegelt, is niet
het verleden zoals dit in werkelijk
heid was. „Die goede oude tijd" was
zo goed niet; wij zijn de kwellingen
van onze kinderziekten vergeten en,
omgekeerd, schilderen wij de „duiste
re middeleeuwen" veel te zwart af.
Biografen en historici sloven zich
uit om na te vorsen, hoe het nu toch
eigenlijk met het verleden stond,
maar niemand weet het meer precies.
Het zijn veronderstellingen, meer niet
Ons vroeger ik, dat wij nu aanklagen
of bewonderen, was een geheel ander
ik dan dat uit de werkelijkheid.
En zo is ook de toekomst een waan.
Wij vrezen voor oorlog, maar wie
weet, of die oorlog komt? Wij dra-
men van een „betere" maatschappij,
maar waarin zal dit betere bestaan?
Wij bereiden ons voor op grote din
gen, en de berg baart een muis. Wij
verwachten niets meer en de fortuin
brengt ons de grote verrassing. Dit
had Rousseau tegen op het blokken
van de studerende jeugd, dat deze
kinderen geen tijd hebben om van het
heden te genieten en de vreugde van
vandaag offeren voor een toekomst,
die zij misschien nimmer zullen be
reiken. Zo gaat het hen, die alles in
het werk stellen voor wat zij aan de
verre horizon menen te zien, en die
op de plek waarop zij staan vergeten
te leven.
Wie zich meer tot het heden be
perkt, ontdekt, dat vandaag een on
uitputtelijke bron is voor arbeid,
lust en bezieling, dat men in het he
den een veld vindt van plichten en
taken; dat deze zichtbare en tast
bare werkeliikheid van het ogenblik
prikkelt tot denken en voelen en han
delen, waarUij voor de waan geen
tijd overdrijft. H. G. CANNEGIETER
20NDAGAVOND was de Noordzee,
zoals die uitliep op het strand
van Bergen aan Zee, vol van vuur.
Er was geen wind, zelfs niet het
flauwst-vibrerend briesje. Het was zo
stil alsof de zee, het strand en de he
mel alle drie hun adem inhielden. Het
was geheimzinnig stil. Verderop, bij
Egmond, brandde een rosig-rood ba
ken. Dat ücht werd door de zee weer
kaatst en het deed wel wat denken
aan zo'n Chinees letterbeeld, dat door
een Chinese visser vergeten was om
mee naar de wal te nemen, toen hij
't drjjven vond. Het lag daar maar te
deinen en dof te gloeien. Veel verder
weg waren de lichten van andere
schepen en heel hoog boven de wereld
stonden de sterren, voor een deel ver
eend op die lange, brede weg door de
hemel, die Melkweg heet.
Er waren haast geen mensen. Die
zaten thuis; ze sliepen of hingen lui
op rieten terrasstoelen. Ze rookten of
ze dronken, ze praatten of ze zwe
gen. In elk geval waren ze niet aan
zee. Het was te laat. Haast midder
nacht. De zee was vol vuur. Het werd
zichtbaar, iedere keer als het getij een
golf tegen het strand opstuwde. Zo'n
golf krulde en werd op hetzelfde
ogenblik vloeibaar vuur. Dat vuur
was wit als de top van een felle vlam
of wonderlijk-groen. Het groen van de
olijf, het groen van de staart van een
zeemeermin, zoals je die wel als ge
kleurde gravures ziet getekend in
vergeelde prentenboeken.
De strandlijn was een dunne draad
van zilverig vuur. En wie er liep zag,
dat de vonken van zijn voeten vlogen.
De schoonheid van die zee was met
niets te vergelijken. En het was goed
aan de strandlijn te staan, met de voe
ten in het glorend, smeulend, vonkend
vuur en alleen maar luisterend naar
dat donkere dreunen van het orgel,
dat ver weg speelde in de betoverde
zee. Hier, aan het eind van het land
en het begin der zee, was iets van een
wonder. Dat wonder had niets te ma
ken met infusoriën, met fosforesceren-
de organismen. Het had niets te ma
ken o.f c met een zeer normaal en zeer
verklaarbaar biologisch of oceanogra-
fisch verschijnsel. Niemand, die het
zag dacht daar aan. Het vuur in de
zee was een betoverd vuur in een be
toverde zee.
fOEN ontdekten twee kinderen, die
ook op dat betoverde strand wa
ren, het meertje. Het was een ge
woon strandmeertje, gevormd door 'n
toevallige speling van 't strand, de
zee en 't getij. Zo'n meertje met een
paar voet water erin, vóór op het
strand van Bergen aan Zee.
Het was een grootse ontdekking,
want dat meertje was behekst. De
kinderen liepen er in en ze trokken
dwars door dat meer twee vurig-
gloeiende voren. Die voren bleven
lang na-gloeien. Ze namen handen vol
nat zand op en wierpen dat op het
water van het meertje. Het was alsof
ze met vlammenwerpers wierpen. En
het zand, dat kleefde en plakte op
hun naakte lichamen, bleef daarop
smeulen en branden. Soms rende er
één woest door het meertje heen en
dan was hij een kleine vuurduivel,
haast sinister door al dat brandend
water. Maar het allervreemdste was
de kleur van het vuur. Die kleur was
dofgroen, soms zo groen als jong gras
in een voorjaarswei, soms zo diepgroen
als de zee zelf. Dat vuur bluste niet,
minutenlang bleef het doorsmeulen
en de jongen en het meisje brachten
handenvol zand naar de paar men
sen, die daar stonden, aan de rand
van dat behekste meer en in hun han
den hadden ze het brandende zand van
de zee.
Het was toen middernacht. Vlakbij
hijgde de stem van de zee met *en
donker, diep grommen in de verte. Nu
en dan ijlde een meteoor door het heel
al. En er waren haast geen mensen. Die
er waren stonden stil en timide aan de
oevers van het behekste meer. Er viel
rJets meer te zeggen, want iedereen was
vol van eigen gedachten en eigen ver
beeldingskracht.
Het had ons, in dat middernachtelijk
moment, niet verwonderd als Oberon
was komen aanrijden, de donkere rui
ter op zijn donker paard, zó van de
zandheuvel af boven aan het strand
Het zou niemand hebben verwonderd
als daar uit dat kleine, smeulende meer
Daphnis en Chloë waren opgedoken, of
Amor en Psyche! Ze zonden niet min
der on-aards zijn geweest als het be
hekste meer zelf En iedereen ervoer,
in dat prachtige ogenblik bij dat mid-
zomernachtwonder, dat het leven
vreemd is en zeer geheimzinnig. En dat
we *r niet zo heel veel van af weten.
Het was reen eenvoudige opgave voor onze fotograaf om Ambr, de volbloed
Arabier van de heer F. A. >felchior uit de Waard- en Groetpolder, vitaal en
vurig als hij daar ln die zomerwei stond, te knippen. Steeds weer draaide h« zjjn
prachtige hoofd" in een door ons niet gewenste richting, maar toen het ten-
slotte lukte, had de man met de camera de prettige verwachting van een goed
plaatje en werd Ambr op een handje haver getracteerd. De gelukkige besitter
van dit fraaie dier, een der weinige in ons land moest er ondanks zjjn pro-
test ook aan geloven. H« hoorde bU rijn paarden, vonden wij en dat is ook 10,
geilen z«n eigen uitspraak: „Zo lang ik het op dit bedrijf te zeggen heb, zullen
er paarden worden gebruikt. De trekkers met hun ploegeil, zaai- en maaimachi-
nes hebben voor mij geen enkele bekoring. Wat verder in onze polder woont een.
landbouwer die geen paard, geen koe, niets meer heeft... Bij hem op stal
staat een trekker, een mechanisch geval, die van het bedrijf hoe langer hoe meer
louter een tarwefahrlek maakt."
Dit alles was een prettige inleiding
tot het gesprek, dat wij met de heer
Melchior over zijn ideeën over het fok
ken mochten hebben. Overigens droeg
daar de sfeer in de met antiek inge
richte huiskamer ook toe bij, In de
prachtige schouw hingen witglimmend*
stijgbeugels, aan de wanden natuurlijk
portretten van paarden.
Door de hengst Ambr, geboren op de
stoeterij „Ditton College" van wijlen
Capt. The Honourable G. Savik Thamez
te Ditton, in Engeland op 4 April 1938,
te kruisen met een Oldenburger is het,
aldus de heer Melchior, mogelijk een
dier te fokken, dat voor alle werk
zaamheden op het bedrijf dienst kan
doen. terwijl het bovendien uitstekend
geschikt is voor rijpaard. Dit paard be-
bezit het temperament en de lichtere,
fraaie bouw van de Arabier, terwijl aan
de andere kant de eigenschappen van de
Oldenburger de geschiktheid als werk
paard bevestigen. Dit resultaat is heel
belangrijk. Immers, zij die zich naast
het houden van een of meer werkpaar
den niet het bezit van een rijpaard
kunnen permiteren, vinden hier hun
kans. Natuurlijk kan men ook op een
Belg stappen, maar veel aantrekkelijks
biedt dat toch niet.
Dat het inderdaad juist is, werd vo
rig jaar wel bewezen. De heren van
het V. L. N.-stamboek hebben toen zelf
kunnen constateren, dat een paard met
bloed wel degelijk op het bedrijf te ge
bruiken is. Na drie uur werken, bleken
de prestaties van de hengst Herold
Germaan uit de Achterhoek (vierde
deel Engels volbloed) niet lager te lig
gen dan die van de vijfjarige Olden-
burgers.
„En men wil de veulens van Ambr
niet in het stamboek inschrijven?"
„Neen, waarschijnlijk wel in het
hulpveulenboek. Een hele generatie
wordt op die manier teruggezet. Dan
moet men consequent zijn en helemaal
niet inschrijven. Dat heb ik dan nog
liever".
„Waarom geeft men het paard dan
niet de waardering die het toekomt?"
„Dat weet ik niet. Maar dit napaar is
mij door de heren van het Stamboek
een bezoek toegezegd en ik heb goede
hoop, dat dit het door mij gewenste re
sultaat zal hebben. Ala men ziet wat
men in Rusland weet te bereiken op dit
gebied en in Hongarije met de Juckers,
dan moet men toch in ons land gaan
beseffen, dat hier iets waardevols kan
worden geleverd".
Nog lang praatten wij door over de
Managhistam, de Koheilanstam, waar-
toe ook Ambr, de kampioen van de
Nederlandse Arabieren Club 1947 be
hoort, de Hackneys en de Holsteineri..
We zagen de stamboom van Ambr met
talrijke namen van Arabische en Engel
se fokkers en prachtige plaatwerken.
En uit elk woord begreep men de gro
te liefde, die onze gastheer koestert
voor zijn paarden en zijn idealen.
Laat ons tenslotte de welgemeende
wens uitspreken, dat de heer Melchior
voor zich én in belang van de fokkerij
in het algemeen erkend succes zal
mogen verkrijgen.
„Maar toch economischer", merkten
wij op. „Wellicht", dat kan ik niet be
paald beoordelen. Dat hangt veel van
de aard en de grootte van het bedrijf
af. Dat een paard aan onderhoud en
voeding per jaar f 1000 kost, zoals eens
een spreker van de Landbouwvoorlich-
tingsdienst voor de radio beweerde, is
zeer sterk overdreven. Neen, geef mij
maar een dier met wat bloed, daar heb
je wat aan en voor het bedrijf en voor
je zelf. Elke dag weer beleef je er
plezier aan en maken deze nobele die
ren je leven rijker". Dat bemerkten wij
al spoedig. Want ook mevrouw Mel
chior en de dochters zijn vol over de
paarden. Zij gaan met ze om er zijn
er dertien op het bedrijf als echte
kameraden en weten allerlei leuke en
interessante bijzonderheden te vertel
len. Zij zijn hun lust en hun leven.
Terwijl wij terugliepen naar de wo
ning van de heer Melchior, beseften
wij dat het wonen in dit wijde prach
tige land alleen al heerlijk moet zijn.
Een hoge blauwe lucht koepelde zich
boven de weelderige zomerse velden,
waar het hooi geurt en het graan rijpt,
waar hoge boomgaarden, ver weg de
dijk van de Wieringermeerpolder en
daarachter de rode daken der grote
landbouwbedrijven het décor vormen.
Een schare opgeschoten witgrauwe gan-
zenkinderen keek nieuwsgierig naar de
vreemde gasten.
ENGELAND RATIFICEERT STATUUT
VAN RAAD VAN EUROPA
Engeland heeft als derde land het
statuut van de Raad van Europa gera
tificeerd. Denemarken en Zweden
hebben zulks al eerder gedaan. De
tien leden van de Raad van Europa
zijn: Engeland, Frankrijk, Belgie, Ne
derland, Luxemburg, Italië, Zweden,
•Denemarken, Noorwegen en de Repu
bliek Ierland.
VANDAAG WEER GROENTEN-
EXPORT NAAR DUITSLAND
Het bedrijfsschap voor groenten en
fruit deelde mee, dat de export van
groente naar Duitsland vandaag onder
dezelfde voorwaarden voortgang zal
vinden. Aan de veilingen werd speci
aal doorgegeven, dat de tomaten van
heden af tot nader order vrij geveild
mogen worden.
piT was het uur van de droom. Heel
de dag was werkelijkheid geweest
Het dagstrand, de dorst, de vermoeid
heid, de tienduizend gesprekken uit
tienduizend monden, het zwemmen,
het baden. En toen iedereen naar huis
was gegaan, toen iedereen weg was,
toen de avond heenging en de" nacht
kwam, toen kwam het vuur der zee en
ook het vuur in dat behekste meer.
Dat vuur plakte vast aan de licha
men der twee kinderen, ze wierpen el
kaar met vuur en het lichtte, glansde
en smeulde in hun haren. Iedere voet
stap in het zand was de afdruk van een
betoverde prins of prinses, en elke aan
raking van het water deed dit op het
zelfde ogenblik aangloeien.
Er waren haast geen mensen. Die er
waren zeiden niets. Niemand zei dat het
mooi was, of schoon, of verbijsterend
meVf Wfren s'onden maar wat te dro
men m de nacht en waarschijnlijk wa
ren hun gedachten verloren in dat
verre, lange tijden geleden gedroomd
verrukkelijk verbeeldingsrijk bewoÏÏ
door zeemeerminnen en satyrs, bosnim-
fen en kobolden, Oberon en Pan
Wie de laren heeft der volwassenheid
zwijgt over het Arcadie der jeugd wie
hee!t' de jeu*d' «nt door
-°n strandmeer en laat zich
viammen en omgloeien door
water.
De mensen die dit lezen zullen vra
gen: wanneer zal het water-
Niemand die dat weet Misschien
vanavond. Misschien volgende S
Misschien nooit meer. Dat weten alleen
138 Vf,StÜd? Zee' de sterren aan de
avondhemel en de nacht, die boven de
duinen staat en over het strand
ANTHONY VAN kampen.
over-
behekst
De volbloed Arabische hengel
„Ambr", oud 16 jaar. Eigenaar
F. A. Melchior, Groetpolder.