Nederland heeft veel „goodwill" in Amerika Experimenten in het belang van ruiter en landbouwer Hei behekste strandmeer Het belang van het heden Op reis langs de Westkusi der U.S.A. E«n wens ging in vervulling Scheepvaartberichten Qpjezoek bijde heer_ F. Betoverd vuur in een betoverde zee .Bij mij geen irekker op stal Ik hem, Joe OH ver, of veertig met een fUDKSS MIJN BEZOEK aan El Centro ontmoette een lange, broodmagere Amerikaan, van een jaar m forse, roerige snor. Gehard, na 5 jaar onder de wapenen, waarvan twee In da oerwouden van Panama In volstrekte eenzaamheid van hitte en moeras sen. Daarop als batalllonscommandant van de 102e Amerikaanse luchtdoel- devtrie de hele Europeee veldtocht. Landde onder de eersten In N'ormandle. verbleef een ttfd In Zuid-Limburg, kreeg z|)n portie bU het tegenoffensief va« Von Rundstedt omstreeks Kerstmis 1944, bevrijdde In het vroege voor jaar van 1945 mijn geboorteplaats Arnhem definitief en kwam ten slotte al vechtende in Belgie terecht. Thans is hij één van de leidende figuren bjj de Dessert Seed Company, een zaadteeltbedrftf, te vergelijken met onze wucMbekende oordhollandse firma's. MAAR Hr.l BELANGRIJKSTE van alles is de waardering, die hjj voor ons land heeft. Er zijn twee landen, waar ik zou willen leven in Europa, wanneer IV te kiezen had en geen Amerikaan was." „Ingeland", gis ik? >,Oh nee, Nederland of Duitsland", is het antwoord. Inderdaad, wij hebben een hoop „goodwill" in de Ver. Staten. De Neder lander maat bekend als een harde werker, wilskrachtig en beter vatbaar. Maar denk niet, dat de reputatie van de Duitser minder ia Ondanks de oorlog wordt ook hfl gewaardeerd, hetgeen eigenlijk wel te begrijpen is, want het wemelt van Amerikanen met Duitse voorouders, soms nog maar enkele geslachten terug. QP EEN AUTOTOCHT vanuit El Cen- tro in de Imperial Valley Oost waarts, dwars door een zandwoestijn, zonder aetf enige begroeiing, vandaar de naam American Sahara, geliefkoosd terrein in Hollywood-kringen voor 't opnamen van roversfilms, ontmoeten wij de Yund Indianen. Eerst was er een ptankeweg door de woestijn, thana vervangen door een betonweg, dia zo nu en dan onderstuift. Geen bezwaar, nu men de beschik king heeft over bulldozers, die hier en daar zijn gestationeerd om direct te kunnen ingrijpen. Vlak bij het stadje Yuma bevindt zich het kleine reservaat, waar een aantal Indiaanse gezinnen leven, in totaal circa 1000 koppen sterk. Maar geen heldhaftige strijders. Een armoedig uitziend troepje mensen, ge kleed in alledaagse, half versleten ahirts en jurkjes, uiterst prirmitief le vend in huizen, die deze naam eigen lijk niet verdienen, opgetrokken als ze zijn van Coca Cola reclameplaten, stro en klei. Geen vedertooi, geen wilde krijgsdansen. De enige, werkelijke sen satie bood de Indiaanse politieagent, toen hij me verbood foto's te maken. „White man, no pictures", zei hij in ge broken Engels, hetgeen letterlijk ver taald neerkomt op „Bleekgezichten geen foto's". Even kwamen de boeken van Karl May in mijn gedachten. Trouwt hier. VUMA LIGT JUIST over de grens van Californie in de staat Arizona. Een woestijnstaat en een waar dorado voor cactusliefhebbers, omdat de cactus er in 'n groot aatal soorten, de een nog schit terender dan de ander, voorkomendwly terender bloeiend dan de ander, voor komen. Als ongetrouwd Amerikaan moet je in Arizona oppassen, want je bent er bij voor je het weet. Op ieder gewenst moment van de dag of nacht kun je namelijk trouwen en de talrijke gele genheden, waar het huwelijk kan wor den voltrokken, doen in hun lichtrecla mes voor elkaar niet onder als het er om gaat de trouwlustigen binnen hun poorten te krijgen. Maar eenmaal ge trouwd, dan kost het, zoals in de mees te Amerikaanse staten circa een jaar om te spheiden, behalve in de staat Ne- vada, waar maar een week of zes no- zijn voor het uitspreken van de echtscheidings-formule. En dat ls nu typisch Amerika. Geen 48 Verenigde Staten, die met hun 140 millioen inwoners allemaal hezelfde denken en doen. Oh. nee, iedere staat heeft zijn eigen opvattingen, die in de verordeningen van zo'n staat tot uit drukking komen. Het federaal bestuur stelt alleen de grote lijnen vast. Maar hierdoor juist is dit grote land zo in teressant! San Fransico, een sprookje. 7UID- EN MIDDEN-CALIFORNIE werden in enkele weken „gedaan", Ik kreeg een glimp te zien van Los Angeles, een stad met een 2 millioen inwoners, met Hollywood als stadsdeel en filmsterren, die intussen helemaal niét zo populair zijn, uitgezonderingen die de regel bevestigen, daargelaten. Maar een profeet is nu eenmaal nooit geëerd in zijn eigen land. De trein bracht mij door het gebied tussen Los Angeles en Bakersfield met zijn onver getelijk landschap van bergen en dalen, tunnels en een .krakeling spoorweg Mijn oren knapten er van, zo moesten we klimmen! Bakersfield, centrum van een rijk olieland, het zijn al boortorens wat je ziet op sommige plaatsen. Maar ook centrum van een rijk land- bouwland met grote aardappelverbou- wera voor de steden. Uitnemend gelei de grote bedrijven, soms toegerust met een prima eigen landbibliotheek van wetenschappelijke werken en goed ge outilleerd laboratorium. Dan San Fransisco, aan de Gol den Gate, toegangspoort tot de Grote Oceaan. Van de hitte plotseling in een koel klimaat, 's avond* en 's nachts bepaald fris soms. Een sprookje bij dag, gezien van de dakkoepel van het luxueuze Mark Hopkins Hotel; de wol kenkrabbers, de baai met omringende heuvels, de beroemde bruggen. Een sprookje bij nacht met zijn on telbare, witte, groene, rode lichtjes. San Fransisco met zijn Chinatown waar een 20.000 Chinezen leven; de grootste Chinese nederzetting buiten Azie. Chinees de taal. Chinees de nauwe straatjes met Chinese lantaarns. Chi nese huizen en winkels met Chinese opschriften, Chinese kranten, zelfs een Chinese telefooncentrale! gAN FRANSISCO HEEFT steile stra ten tegen de heuvels op, soms onder 'n hoek van naar schatting zeker 45 gr. Er zijn ribbeltjes gemaakt om houvast te geven,, maar je voelt je soms meer als een vlieg tegen een vensterruit. De kabelbaan, die tegen de heuvels optornt of er af stormt, is primitief, maar een bijzondere attractie van de stad en een aparte sfeer scheppend. Wereldberoemd- is de keuken van San Fransisco, waar je op zijn Deens, Duits, Italiaans, Chinees, Frans, Engels enz. kunt eten. Nooit at ik zo heerlijk Amerikaanse! Moten verse zalm voor 1 dollar! De weg terug bracht mij door het Zuiden van Arizona, New Mexico, Texas naar Florida In Jacksonville in Florida aan de Oostkust, een stad, die rommelig aandoet, was ik één avond. Dan naar het Noorden naar Raleigh in North Carolina. Een lezing voor maar liefst 400 dames en heren, de ge hele staf van de landbouwvoorlichting in de staat North Carolina, tijdens een 'banket met kaarslicht, gezeten aan de rechterhand van het hoofd van de voorlichting en deken van de landbouw hogeschool. Terug in Washington D.C. In één week 5 nachten en 4 dagen in de trein. Vermoeiend, maar afwisselend en soms avontuurlijk. Ik zag de Westkust. Een wens ging in vervulling. Ir. C. W. C. VAN BEEKOM. Groot offensief van Chinese communisten Naar verluidt, zouden een half mil lioen man goed bewapende communis tische troepen een groot offensief heb ben ingezet tegen de nationalistische posities in Zuid- en Zuidwest-China. 2808STE SCHIP IN AMSTERDAM BINNENGELOPEN In de Amsterdamse haven is Dins dag hot 2000ste schip sinds 1 Januari binnengelopen. Vorig jaar arriveerde bet 2000ste schip een maand later. MINISTER MOENS DE FERNIG IN WE8T-DUITSLAND De Belgische minister van buiten landse handel, Moens de Fernig, heeft een bezoek van enkele dagen gebracht aan West-Duitsland, waar hij de eco nomische toestand heeft bestudeerd. Alhena. Buenoi Aires—R'dam, pass. 25-7 St, Vincent. Alnati, R'dam—Buenos Aires, 25-7 van Santos Andijk, New Orleang—Londen, 25-7 800 mijl zuidwest Lands End Aqnen- kerk, R'dam—BrisbjCne, passeerde 25-7 Aden Congostroom, A'dam—West-Afrtfca, 25-7 te Konakri Jaarstroom, Dakar—A'dam, passeerde 25-7 Ouessant Lissekerk, Muscat—R'dam, 25-7 van Genua naar Santander. Lutterkerk, Bombay—R'dam, 25-7 van Djeddah Maas- kerk, Duala—A'dam, passeerde 25-7 Tenerife Madoera, A'dam—Balik Papan, 25-7 van Singapore. Marpessa (t), Abadan—Beiruth, 25-7 te Suez Nigerstroom, West-Afrika— Havre, passeerde 25-7 Ouessant Nijkerk, A' dam—Dar es Salaam, 25-7 van Genua naar Alexandrie Omala (t), 26-7 van Aden te Abadan Poelau Laut, Java—Londen, pas seerde 25-7 Gibraltar. —Radja, 25-7 van East Londen naar Durban Riouw, 26-7 van Ma- kassar te Batavia. Roebiah, Java—A'dam, 26-7 te Port Said Samarinda, Karatchi— Cochin, passeerde 26-7 Bombay Singkep, A'dam—Java, passeerde 25-7 Ouessant Stad Maastricht, Bona—IJrauiden, 25-7 te Gibraltar. Tiberius, 26-7 van Grand Gayman te Mobile Aldebaran, Takoradi—Middlesbro, 25-7 op 120 mijl zuid-zuidwest van Finisterre Ma- taram, Java—R'dam, passeerde 25-7 om 13 uur ïinisterre Modjokerto, R'dam—Java, 25-7 om 7,30 van Genua. Sibajak, R'dam—Java, pas seerde 26-7 2 uur Finisterre Tosari, R' dam—Java, 24-7 24 uur te Suez Utrecht, New York—Bombay, passeerde 25-7 15 uur Ptrim Woensdrecht (t), 28-7 van j^ruba te Hamburg verwacht. Akkrumdijk, 26-7 van Ver Cruz naar Tam- pico Aipherat, 25-7 van Norfolk te New York Alphard, Antwerpen—Pernambuco, pas-' seerde 26-7 Finisterre Antonia (t), 22-7 van Bangkok te Singapore Dalerdijk, 26-7 van Balboa te Los Angelos Leerdam, 27-7 4 uur van New York te Antwerpen verwacht Lekkerkerk, Calcutta—R'dam, 25-7 van Aden Maashaven, 24-7 van Lados naar Takoradi Nigerstroom, West-Afrika—A'dam, 26-7 te Havre Prins Willem II, 26-7 van Sagua naar de Caraibien Rempang, 26-7 van Ma- kassar te Balik Papan Stad Maastricht, Bona r— IJmuiden, passeerde 26-7 Kaap St. Vincent Socrates, Chili—A'dam, 26-7 van Cura$ao Soestdijk, 23-7 van New York te Batavia Tibia (t), Gibraltar—Tripoli, 26-7 200 mijl oost Malta. IJsel, 25-7 van Fort Leberte naar Mobile. De Skokorsky H'5Ht de eerste helicopter mett amphibilandingsgestel, heeft zijn eerste proefvlucht gemaakt. Deze helicopter zal vooral voor het redden van schipbreukelingen worden gebruikt. Voor velen onzer heeft het leven geen betekenis, omdat de toekomzt hun geen vooruitzicht biedt. Anderen laten het heden overschaduwen door wroe ging of berouw over hun verleden. Bei den verwaarlozen het enige, dat ten slotte voor het leven van belang is: de dag. die zij op dit ogenblik door brengen. Maar bederven wij allen eigen lijk niet onze dag door gedachten aan morgen en gisteren? Om een vruchtbaar en draaglijk le ven te leiden, moeten wij allereerst Ie- ren afstand doen van de onvruchtbare en ondraaglijke bespiegelinigen over wat niet meer of nog niet bestaat. Wij moeten leren het verleden te laten rus ten en de toekomst zonder bewogen heid af te wachten. Zo alleen krijgen wij de gelegenheid, ons volledig te wijden aan de taak, die de dag ons brengt. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad niet alleen, maar tevens aan zijn ei gen goed. Dit kwaad en goed naar de eis te verwerken, vergt alle energie, waar over een normaal mens te beschikken heeft. Verspilt hij die energie aan hetgeen slechts in de herinnering cf in de verwachting bestaat en dus geen Verkelijkheid is, dan doet hij zichzelf en het leven te kort. Natuurlijk is het niet zó, alsof ver leden, heden en toekomst drie gebie den zijn, die-niets met elkander heb ben te maken. In het verleden ligt 't heden, in het nu wat worden zal. Er is wel degelijk samenhang tussen gis ter, vandaag en morgen. Maar deze samenhang voltrekt zich onwillekeu- en onbewust. Het verleden leeft in ons, zoals de spijs, die wij gister ge geten hebben ons vandaag voedt. En van hetgeen wij vandaag tot ons ne men, leven wij morgen. Doch evenmin als wij ons met dit onbewuste proces van de spijsvertering bemoeien, moe ten wij ons met ons verstand en ge- voel bezighouden met dat wat in onze geest nawerkt of groeit. Als wij dit doen en wjj kunnen ons aan deze drang maar zelden ont trekken moeten wij beseffen, dat het een waan is, waaraan wij onze gedachten en gevoelens verspillen. Want het verleden, zoals dit in on ze herinnering zich afspiegelt, is niet het verleden zoals dit in werkelijk heid was. „Die goede oude tijd" was zo goed niet; wij zijn de kwellingen van onze kinderziekten vergeten en, omgekeerd, schilderen wij de „duiste re middeleeuwen" veel te zwart af. Biografen en historici sloven zich uit om na te vorsen, hoe het nu toch eigenlijk met het verleden stond, maar niemand weet het meer precies. Het zijn veronderstellingen, meer niet Ons vroeger ik, dat wij nu aanklagen of bewonderen, was een geheel ander ik dan dat uit de werkelijkheid. En zo is ook de toekomst een waan. Wij vrezen voor oorlog, maar wie weet, of die oorlog komt? Wij dra- men van een „betere" maatschappij, maar waarin zal dit betere bestaan? Wij bereiden ons voor op grote din gen, en de berg baart een muis. Wij verwachten niets meer en de fortuin brengt ons de grote verrassing. Dit had Rousseau tegen op het blokken van de studerende jeugd, dat deze kinderen geen tijd hebben om van het heden te genieten en de vreugde van vandaag offeren voor een toekomst, die zij misschien nimmer zullen be reiken. Zo gaat het hen, die alles in het werk stellen voor wat zij aan de verre horizon menen te zien, en die op de plek waarop zij staan vergeten te leven. Wie zich meer tot het heden be perkt, ontdekt, dat vandaag een on uitputtelijke bron is voor arbeid, lust en bezieling, dat men in het he den een veld vindt van plichten en taken; dat deze zichtbare en tast bare werkeliikheid van het ogenblik prikkelt tot denken en voelen en han delen, waarUij voor de waan geen tijd overdrijft. H. G. CANNEGIETER 20NDAGAVOND was de Noordzee, zoals die uitliep op het strand van Bergen aan Zee, vol van vuur. Er was geen wind, zelfs niet het flauwst-vibrerend briesje. Het was zo stil alsof de zee, het strand en de he mel alle drie hun adem inhielden. Het was geheimzinnig stil. Verderop, bij Egmond, brandde een rosig-rood ba ken. Dat ücht werd door de zee weer kaatst en het deed wel wat denken aan zo'n Chinees letterbeeld, dat door een Chinese visser vergeten was om mee naar de wal te nemen, toen hij 't drjjven vond. Het lag daar maar te deinen en dof te gloeien. Veel verder weg waren de lichten van andere schepen en heel hoog boven de wereld stonden de sterren, voor een deel ver eend op die lange, brede weg door de hemel, die Melkweg heet. Er waren haast geen mensen. Die zaten thuis; ze sliepen of hingen lui op rieten terrasstoelen. Ze rookten of ze dronken, ze praatten of ze zwe gen. In elk geval waren ze niet aan zee. Het was te laat. Haast midder nacht. De zee was vol vuur. Het werd zichtbaar, iedere keer als het getij een golf tegen het strand opstuwde. Zo'n golf krulde en werd op hetzelfde ogenblik vloeibaar vuur. Dat vuur was wit als de top van een felle vlam of wonderlijk-groen. Het groen van de olijf, het groen van de staart van een zeemeermin, zoals je die wel als ge kleurde gravures ziet getekend in vergeelde prentenboeken. De strandlijn was een dunne draad van zilverig vuur. En wie er liep zag, dat de vonken van zijn voeten vlogen. De schoonheid van die zee was met niets te vergelijken. En het was goed aan de strandlijn te staan, met de voe ten in het glorend, smeulend, vonkend vuur en alleen maar luisterend naar dat donkere dreunen van het orgel, dat ver weg speelde in de betoverde zee. Hier, aan het eind van het land en het begin der zee, was iets van een wonder. Dat wonder had niets te ma ken met infusoriën, met fosforesceren- de organismen. Het had niets te ma ken o.f c met een zeer normaal en zeer verklaarbaar biologisch of oceanogra- fisch verschijnsel. Niemand, die het zag dacht daar aan. Het vuur in de zee was een betoverd vuur in een be toverde zee. fOEN ontdekten twee kinderen, die ook op dat betoverde strand wa ren, het meertje. Het was een ge woon strandmeertje, gevormd door 'n toevallige speling van 't strand, de zee en 't getij. Zo'n meertje met een paar voet water erin, vóór op het strand van Bergen aan Zee. Het was een grootse ontdekking, want dat meertje was behekst. De kinderen liepen er in en ze trokken dwars door dat meer twee vurig- gloeiende voren. Die voren bleven lang na-gloeien. Ze namen handen vol nat zand op en wierpen dat op het water van het meertje. Het was alsof ze met vlammenwerpers wierpen. En het zand, dat kleefde en plakte op hun naakte lichamen, bleef daarop smeulen en branden. Soms rende er één woest door het meertje heen en dan was hij een kleine vuurduivel, haast sinister door al dat brandend water. Maar het allervreemdste was de kleur van het vuur. Die kleur was dofgroen, soms zo groen als jong gras in een voorjaarswei, soms zo diepgroen als de zee zelf. Dat vuur bluste niet, minutenlang bleef het doorsmeulen en de jongen en het meisje brachten handenvol zand naar de paar men sen, die daar stonden, aan de rand van dat behekste meer en in hun han den hadden ze het brandende zand van de zee. Het was toen middernacht. Vlakbij hijgde de stem van de zee met *en donker, diep grommen in de verte. Nu en dan ijlde een meteoor door het heel al. En er waren haast geen mensen. Die er waren stonden stil en timide aan de oevers van het behekste meer. Er viel rJets meer te zeggen, want iedereen was vol van eigen gedachten en eigen ver beeldingskracht. Het had ons, in dat middernachtelijk moment, niet verwonderd als Oberon was komen aanrijden, de donkere rui ter op zijn donker paard, zó van de zandheuvel af boven aan het strand Het zou niemand hebben verwonderd als daar uit dat kleine, smeulende meer Daphnis en Chloë waren opgedoken, of Amor en Psyche! Ze zonden niet min der on-aards zijn geweest als het be hekste meer zelf En iedereen ervoer, in dat prachtige ogenblik bij dat mid- zomernachtwonder, dat het leven vreemd is en zeer geheimzinnig. En dat we *r niet zo heel veel van af weten. Het was reen eenvoudige opgave voor onze fotograaf om Ambr, de volbloed Arabier van de heer F. A. >felchior uit de Waard- en Groetpolder, vitaal en vurig als hij daar ln die zomerwei stond, te knippen. Steeds weer draaide h« zjjn prachtige hoofd" in een door ons niet gewenste richting, maar toen het ten- slotte lukte, had de man met de camera de prettige verwachting van een goed plaatje en werd Ambr op een handje haver getracteerd. De gelukkige besitter van dit fraaie dier, een der weinige in ons land moest er ondanks zjjn pro- test ook aan geloven. H« hoorde bU rijn paarden, vonden wij en dat is ook 10, geilen z«n eigen uitspraak: „Zo lang ik het op dit bedrijf te zeggen heb, zullen er paarden worden gebruikt. De trekkers met hun ploegeil, zaai- en maaimachi- nes hebben voor mij geen enkele bekoring. Wat verder in onze polder woont een. landbouwer die geen paard, geen koe, niets meer heeft... Bij hem op stal staat een trekker, een mechanisch geval, die van het bedrijf hoe langer hoe meer louter een tarwefahrlek maakt." Dit alles was een prettige inleiding tot het gesprek, dat wij met de heer Melchior over zijn ideeën over het fok ken mochten hebben. Overigens droeg daar de sfeer in de met antiek inge richte huiskamer ook toe bij, In de prachtige schouw hingen witglimmend* stijgbeugels, aan de wanden natuurlijk portretten van paarden. Door de hengst Ambr, geboren op de stoeterij „Ditton College" van wijlen Capt. The Honourable G. Savik Thamez te Ditton, in Engeland op 4 April 1938, te kruisen met een Oldenburger is het, aldus de heer Melchior, mogelijk een dier te fokken, dat voor alle werk zaamheden op het bedrijf dienst kan doen. terwijl het bovendien uitstekend geschikt is voor rijpaard. Dit paard be- bezit het temperament en de lichtere, fraaie bouw van de Arabier, terwijl aan de andere kant de eigenschappen van de Oldenburger de geschiktheid als werk paard bevestigen. Dit resultaat is heel belangrijk. Immers, zij die zich naast het houden van een of meer werkpaar den niet het bezit van een rijpaard kunnen permiteren, vinden hier hun kans. Natuurlijk kan men ook op een Belg stappen, maar veel aantrekkelijks biedt dat toch niet. Dat het inderdaad juist is, werd vo rig jaar wel bewezen. De heren van het V. L. N.-stamboek hebben toen zelf kunnen constateren, dat een paard met bloed wel degelijk op het bedrijf te ge bruiken is. Na drie uur werken, bleken de prestaties van de hengst Herold Germaan uit de Achterhoek (vierde deel Engels volbloed) niet lager te lig gen dan die van de vijfjarige Olden- burgers. „En men wil de veulens van Ambr niet in het stamboek inschrijven?" „Neen, waarschijnlijk wel in het hulpveulenboek. Een hele generatie wordt op die manier teruggezet. Dan moet men consequent zijn en helemaal niet inschrijven. Dat heb ik dan nog liever". „Waarom geeft men het paard dan niet de waardering die het toekomt?" „Dat weet ik niet. Maar dit napaar is mij door de heren van het Stamboek een bezoek toegezegd en ik heb goede hoop, dat dit het door mij gewenste re sultaat zal hebben. Ala men ziet wat men in Rusland weet te bereiken op dit gebied en in Hongarije met de Juckers, dan moet men toch in ons land gaan beseffen, dat hier iets waardevols kan worden geleverd". Nog lang praatten wij door over de Managhistam, de Koheilanstam, waar- toe ook Ambr, de kampioen van de Nederlandse Arabieren Club 1947 be hoort, de Hackneys en de Holsteineri.. We zagen de stamboom van Ambr met talrijke namen van Arabische en Engel se fokkers en prachtige plaatwerken. En uit elk woord begreep men de gro te liefde, die onze gastheer koestert voor zijn paarden en zijn idealen. Laat ons tenslotte de welgemeende wens uitspreken, dat de heer Melchior voor zich én in belang van de fokkerij in het algemeen erkend succes zal mogen verkrijgen. „Maar toch economischer", merkten wij op. „Wellicht", dat kan ik niet be paald beoordelen. Dat hangt veel van de aard en de grootte van het bedrijf af. Dat een paard aan onderhoud en voeding per jaar f 1000 kost, zoals eens een spreker van de Landbouwvoorlich- tingsdienst voor de radio beweerde, is zeer sterk overdreven. Neen, geef mij maar een dier met wat bloed, daar heb je wat aan en voor het bedrijf en voor je zelf. Elke dag weer beleef je er plezier aan en maken deze nobele die ren je leven rijker". Dat bemerkten wij al spoedig. Want ook mevrouw Mel chior en de dochters zijn vol over de paarden. Zij gaan met ze om er zijn er dertien op het bedrijf als echte kameraden en weten allerlei leuke en interessante bijzonderheden te vertel len. Zij zijn hun lust en hun leven. Terwijl wij terugliepen naar de wo ning van de heer Melchior, beseften wij dat het wonen in dit wijde prach tige land alleen al heerlijk moet zijn. Een hoge blauwe lucht koepelde zich boven de weelderige zomerse velden, waar het hooi geurt en het graan rijpt, waar hoge boomgaarden, ver weg de dijk van de Wieringermeerpolder en daarachter de rode daken der grote landbouwbedrijven het décor vormen. Een schare opgeschoten witgrauwe gan- zenkinderen keek nieuwsgierig naar de vreemde gasten. ENGELAND RATIFICEERT STATUUT VAN RAAD VAN EUROPA Engeland heeft als derde land het statuut van de Raad van Europa gera tificeerd. Denemarken en Zweden hebben zulks al eerder gedaan. De tien leden van de Raad van Europa zijn: Engeland, Frankrijk, Belgie, Ne derland, Luxemburg, Italië, Zweden, •Denemarken, Noorwegen en de Repu bliek Ierland. VANDAAG WEER GROENTEN- EXPORT NAAR DUITSLAND Het bedrijfsschap voor groenten en fruit deelde mee, dat de export van groente naar Duitsland vandaag onder dezelfde voorwaarden voortgang zal vinden. Aan de veilingen werd speci aal doorgegeven, dat de tomaten van heden af tot nader order vrij geveild mogen worden. piT was het uur van de droom. Heel de dag was werkelijkheid geweest Het dagstrand, de dorst, de vermoeid heid, de tienduizend gesprekken uit tienduizend monden, het zwemmen, het baden. En toen iedereen naar huis was gegaan, toen iedereen weg was, toen de avond heenging en de" nacht kwam, toen kwam het vuur der zee en ook het vuur in dat behekste meer. Dat vuur plakte vast aan de licha men der twee kinderen, ze wierpen el kaar met vuur en het lichtte, glansde en smeulde in hun haren. Iedere voet stap in het zand was de afdruk van een betoverde prins of prinses, en elke aan raking van het water deed dit op het zelfde ogenblik aangloeien. Er waren haast geen mensen. Die er waren zeiden niets. Niemand zei dat het mooi was, of schoon, of verbijsterend meVf Wfren s'onden maar wat te dro men m de nacht en waarschijnlijk wa ren hun gedachten verloren in dat verre, lange tijden geleden gedroomd verrukkelijk verbeeldingsrijk bewoÏÏ door zeemeerminnen en satyrs, bosnim- fen en kobolden, Oberon en Pan Wie de laren heeft der volwassenheid zwijgt over het Arcadie der jeugd wie hee!t' de jeu*d' «nt door -°n strandmeer en laat zich viammen en omgloeien door water. De mensen die dit lezen zullen vra gen: wanneer zal het water- Niemand die dat weet Misschien vanavond. Misschien volgende S Misschien nooit meer. Dat weten alleen 138 Vf,StÜd? Zee' de sterren aan de avondhemel en de nacht, die boven de duinen staat en over het strand ANTHONY VAN kampen. over- behekst De volbloed Arabische hengel „Ambr", oud 16 jaar. Eigenaar F. A. Melchior, Groetpolder.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 4