LOOPJONGEN JUTTERTJES MAÏZENA Banketbakkerij UIPKES DE Wll's VERFFABRIEK DE Wll's LEDERHANDEL Gezellii Dansen r r 7ÏÏl£& Bekwame Electricien-Loodgietei gevraagd Om tien millioen Nederlanders en tachtig millioen Indonesiërs DURYEA P. J. VAK DRIËL groenten Fa. NEELS GESLOTEN Café Prins Hendrik Gewettigd optimisme of naïef gemarchandeer Waar bleef de film .Lingadjatti in de branding"? Het begin S/m BLevas Boerderij door hemelvuur getroffen en afgebrand Te koop aangeboden Personeel Diversen Wegens vacantie GESLOTEN M. GOVERS, Spoorgracht 24 BREEWATERSTRAAT 23 Vanaf Maandag 8 Augustus weer normaal geopend Voor een perfecte Handels- en kantoeropleiding INSTITUUT „MERCÜRIUS" GESLOTEN Fa. ROOZEKRANS, 't Zand N.H., Telef. 233. V1SSTRAAT 1 PRIMA KOFFERS in alie maten f Q al vanaf 2 BEKENDMAKING. ZWEMBAD. DAGBLAD RECLAME is (Ingezonden stuk, buiten verantwoor delijkheid der redactie) Mijnheer de Redacteur, Het zij mjj vergund U wederom plaatsruimte in Uv)blad te verzoeken voor datgene, wat de volksmond nog steeds kwalificeert als „De Indonesi sche kwestie", een kwalificatie ove rigens, die volledig onjuist is, omdat er geen sprake meer is van een kwes tie. Er is geen „kwestie" meer, er zijn alleen nog maar goeddeels voldongen feiten. En rond die feiten hangt het grote zwijgen van vrijwel geheel ons volk, dat de dingen schijnbaar gelaten en met volstrekte indolentie over zich laat komen. Men huivert, is bang, aarzelt, om voor zijn mening uit te komen. Dat is vreemd en beangsti gend. Des te vreemder en beangsti gender, omdat er zulke ontzaglijke belangen gemoeid zijn met datgene wat wij „De Indonesische kwestie' noemen. Belangen, zo groot, zo over weldigend, dat ons de verbeeldings kracht ontbreekt om ze te zien en te omvatten. Dat is tragisch voor ons land en ons volk. En nog tragischer is, dat ons de staatslieden ontbreken, die de wijsheid bezitten om ons de grootte van het probleem klaar en hel der voor ogen te zetten. In de laatste dagen wemelen de dagbladen weer van koppen in de geest van „Besprekingen begonnen in welwillende sfeer". „Wilhelmus en Indonesia Raya broederlijk gespeeld". „Optimisme bij Mohammed Hatta". „Optimisme bij Dr. van Royen". „Over eenkomst met vreugde begroet". En zovoorts, enzovoorts. Mijnheer de Redacteur, ik geloof niets van al dit optimisme. Ik wei ger aan te nemen, dat er met deze Nederlandse vertegenwoordigers en Indonesiërs ooit een resultaat is te bereiken, dat men „vruchtbaar" zou mogen noemen. En ik baseer dit ge loof op de dingen, die ik hoorde en zag in Indonesië, op de mededelingen, die mij van deskundige zijde bereikten en ten slotte: op de naakte feit;n. Als de krantenlezer kennis neemt van de gunstige en optimistische be richten uit Batavia en Djokja is hij geneigd aan te nemen, dat daar op het ogenblik twee groepen bezig zijn te onderhandelen, die redelijk pogen het beste resultaat te bereiken. Het is niet waar. En het is déérom niet waar, omdat de Indonesische politici er volmaakt andere, diametraal tegen gestelde, politieke methoden op na houden dan de Nederlandse onderhan delaars. Dit is een der kardinale abui zen, die steeds opnieuw, van 1945 af, worden gemaakt. Hier zitten geen partners aan de tafel, die geestelijk gelijk zijn afgestemd. Want de Indo nesische onderhandelaars, die giste ren, vandaag en morgen zo optimis tisch zijn, willen niets weten van een overeenkomst, die ook de rechten van de Nederlanders eerbiedigt. Ook over morgen niet. En nooit. En zulks om de eenvoudige reden, dat zij er per, soonlijk niet bjj gebaat zijn als de Hollanders een vinger in de pap hou den. Heel simpel, heel eenvoudig, heel nuchter. 21e zien ons liever van daag dan morgen vertrekken, omdat elke redelijke diplomatieke „over winning" aan „onze" zijde door hen wbrdt gevoeld als schade; schade in morele en schade in financiële zin. Ze hebben ook geen haast. Waarom zouden ze zich haasten, onze Indone sische partners aan de vierkante, ovale of ronde tafels? Dat een paar millioen Indonesiërs gebrek lijden en vandaag niet weten waarvan ze mor gen moeten leven, is veel minder be langrijk dan het feit, dat de Djokja3e diplomaten er een goed, een voortref felijk leven van leiden. Het gaat hun best. Er wordt zwaar verdiend in deze tijd door sommige hoge Indonesische heren; hun namen worden dag aan dag over vijf werelddelen getelext en ten slotte hebben ze de prettige vol doening wraak te nemen op drie eeu wen „koloniale onderdrukking, uit buiting en gruwelregiem". Dat deze diplomaten zichzelf op deze plaatsen gekozen hebben is in dit „democrati sche" Indonesië van geen belang. Dat „de" Repoebliek uiterst impopulair is in Indonesië, is evenmin belangrijk. Het voornaamste is, dat de grote lei ders het volk steeds weer beloven, dat ze er voor zullen zorgen, dat het in orde komt met de aangeheven leus: „Merdeka akau mati": Vrijheid of Dood. Hoe schoon klinkt dat, hoe edel, hoe jong-idealistisch. Alsof Rousseau zelf de Indonesische legioenen aan voert. Mijnheer de Redacteur, wat jam mer, hoe hartverscheurend tragisch is het, dat het Nederlandse volk niets, niets, niets weet van de achtergron den van dit alles. Hoe jammer is het voor dit volk en dit land, dat nog steeds, bewust of onbewust, geloof hecht aan leuzen, die culmineren in: ,Geen man en geen cent" en „Indie los van Holland". Dat is jammer. Maar behalve jam mer is het ook ergerlijk. En men zou haast nog een ander woord gebrui-1 ken. Want, mijnheer de Redacteur, daar zijn in de laatste jaren zeer vreemde, zeer zonderlinge dingen ge beurd rondom dat Indonesische pro bleem. Naast mijn schrijfbureau ligt een met tal van originele foto's door schoten rapport van een Javase assis tent-resident. Ik kreeg dat rapport van iemand in Batavia. „Op voor waarde, dat U het aan niemand laat zien". Een interessant rapport. Be handelende het ontstaan en ged^en van de Repoebliek Indonesia, die van zuiver Japanse makelij is. „Made m Japan". Inderdaad: ze draagt ook alle sporen, alle kentekenen, alle symptomen, van de toenmalige Japse politieke opvattingen. Ze is dóór en dóór Japs en als zodanig volmaakt Ondemocratisch. Al ontkennen de he ren Hatta en ir. Soekarno dit met een staalhard gezicht. In Batavia staat ergens een groot gebouw. Toen ik er de eerste maal langs reed en vroeg wat dit voor een gebouw was, werd me gezegd: „Dat is de RVD". De Regeringsvoorlich tingsdienst. Mfl werd tevens gezegd, dat er meer dan 1000 (duizend) voor lichters werkten ten dienste van Ne derland en Indonesië. Deze duizend voorlichters zagen echter tot nu toe geen kans het Nederlandse volk zo danig voor te lichten, dat het een enigszins dragelijk beeld heeft van de ware toestand. Er is méér dan dat geheime rapport van die Javase assistent-resident. Er werd, nauwelijks twee jaar geleden, een film opgenomen door Nederland se cinéasten. Die film heet „Llngad- jatti in de branding". Ik had het voorrecht deze film te mogen zien (in een strikt besloten voorstelling, waar bij we met ons vijven waren), en het was verschrikkelijk. Deze film is nóóit in Nederland vertoond, mijnheer de Redacteur. Hoewel hij wél in Ne derland is gewéést, en er waarschijn lijk vandaag de dag nog een copie van die film ergens in een kluis in Den Haag ligt. Waarom mocht het Ne derlandse volk de film „Lingadjatti in de branding" niet zien? Het zou de moeite waard zijn deze vraag eens in onze Senaat aan de orde te zien ge steld. Ik zou het graag vernemen en tevens wie verantwoordelijk is voor het besluit deze documentaire film voorgoed op te bergen. Dat mag men toch weten, in een zo democratisch land als het onze? Of mag men zelfs zoiets niet v r g e n Mijnheer de Redacteur, ik maakte in de dagen, dat ik op Java was, een reis naar de demarcatielijn. Op de terugweg was ik slechts enkele uren na de bloedige moord bij Tjikampek, de beruchte treinoverval, daar ter plaatse. Ik was daar in een voorlich tende functie, dus stelde ik alle pogin gen in het werk om zo snel mogelijk in Batavia terug te zijn.' Ik slaagde erin op een leger-auto terug te. komen en meldde mij bij de Radio, om voor de Nederlandse luisteraars een radio reportage van het gebeurde te geven. Het Nederlandse volk mocht dat toch wel weten, nietwaar? Om twaalf uur zou ik spreken, maar om 11 uur ver voegden zich enkele heren bij mij, die zeiden, dat ik niet zou spreken. Ik vroeg: „Op wiens bevel?" Het bleek op bevel van een hoge militaire instantie, die op haar beurt weer te rugviel op een nóg. hogere regerings instantie. Waarom? Nederland moest genoegen nemen met een nietszeggend, afgezwakt, onbenullig perscommuni qué. Dit zfln enkele voorbeelden. Enkele, die zijn aan te vullen met tientallen andere. Ik vertel deze dingen, omdat ik wil aantonen, dat het Nederlandse volk kunstmatig, doelbewust, syste matisch, „volgens de plannen" onkun dig werd gehouden van de werkelijke toestand. En ik ben er in mijn hart diep van overtuigd, dat dit vandaag niét anders is. En daarom weiger ik waarde te hechten aan die vreugdevolle, opti mistische koppen in de dagbladen. Na dit optimisme zal er opnieuw pessi misme komen. Natuurlijk geven, in deze dagen, de heren in Djokja iets toe. Natuurlijk is er ontspanning. Omdat er in Amerika en Australië door een paar lastige, bewerkte en „omgeprate" journalisten wat roet ln het Djokjase eten is gegooid. Omdat het Washingtonse State Department in een netelige positie verkeert in ver band met „indiscreties" van zekere krantenschrijvers, (die, alsof het noodlot Nederland nog niet genoeg geteisterd heeft, moesten omkomen). Maar reken erop, dat er gewerkt wordt in de regeringsbureaux! Reken erop, dat er een nieuwe kolf komt van verdachtmaking en „terreur" aan het adres van de koloniale uitbuiters. Ir. Soekarno, de heer Mansoer en de heer Hatta zitten niet stil. Merdeka akau matiVrijheid 'of dood! En niets anders. En de Nederlanders eruit. Zo niet vandaag, dan morgen. Of er dan geen hoop meer is? Ja, er is nog hoop. Maar dan zal aan enkele voorwaarden op de allerkort ste termijn moeten worden voldaan. In de eerste plaats zullen onze verte genwoordigers aan de conferentietafel deskundigen moeten zijn in het Indonesische probleem. In de tweede plaats zullen deze vertegenwoordigers niet met hun opdrachten moeten mar chanderen of scharrelen, al naarmate het uitkomt met de stemming in Washington of Australië. In de derde plaats zullen zij er van doordrongen moeten zijn, dat het niet alleen gaat om het leven van 10 millioen Neder landers, maar eveneens om het leven van meer dan 80 millioen In donesiërs. Er ligt daar, aan de eve naar, een enorm stuk verantwoorde lijkheid. Wat dacht U van de Ambon- nezen? Wat dacht U van bijna alle bewoners in de Molukken? Wat dacht U van de bevolking in de Riouw-ar- chipel? Wat dacht U vande honderdduizenden en honderdduizenden Indo-Europeanen? Deze millioenen in de steek laten zou het vuigste ver raad zijn, dat ooit een Nederlands be wind pleegde. En dat verraad dreigt! Mijnheer de Redacteur, ik heb waarschijnlijk opnieuw een te onbe scheiden aanval gedaan op de be schikbare plaatsruimte, maar ik hoop oprecht, dat U mij de kolommen ter beschikking stelt. Het gaat letterlijk om het zijn of niet-zjjn van het Ko ninkrijk, Het Koninkrijk, heel Holland dus en heel Indonesië. Geen prijs, geen dagbladruimte, is déérvoor te kost baar! ANTHONY VAN KAMPEN. BERGEN, 3 Augustus 1949. riGENLIJK BEGON HET AL een paar weken geleden. Een rossig getint papiertje met Rijks-opdruk en gemétntestempel floepte in de gang. In zwart-op-rossig blinkerde het gevaarlijk, op de borst af: „Dienstplichtige Óimmetje dient zich op die uitgesproken zonnige dag omstreeks koffietijd in de Palm- kazerne te Bussum te melden voor het vervullen van de werkelijke militaire dienst". Heldere letters op goed papier, twijfel uitgesloten. Moeder zei: „Ja kind, nu moet je onder de pet", vader sprak: „Enfin, mooie natuur en gezonde lucht". Ik knikte twee keer. Het werden soms lange avonden met veel zwoel-zo- merweertje-lopies, waarin vriend schappelijke raadgevingen van knapen-die-het-konden-weten, wer den doorpriemd. „Officieren zijn buffels, dus probeer ook maar gauw een paar strepen te halen", gaf oud gediende Karei me te verstaan. Er was geen mens die wat goeds van een platte pet wist te verhalen. Allemaal dienstkloppers. Te veel plichtsbetrachting. En de dag groeide. Ik werd on der een rug van hoge depressie ge zet. 's Avonds tevoren sprak zij-die- mijn-zorgen-deelt: „Zal je voorzich tig schieten en hoe moet dat non met je overhemden en sokken Ik wist het niet maar zei: „Dat zit wel rustig". 'n Klappend zoentje en wuiven achter de gordijntjes. De man aan het stationsloket merkte niets en deed precies als met gewone reizi gers. Natuurlijk was de trein laat ^2)oor en drongen de mensen. Twee toe vallige kennissen vonden dat mooi weer had en dat dat alweer een heel stuk scheelde. Onderwei tstapte meer knapenschap met ko(! fertjes aan de arm in de rail-rUps" Nooit gezien, maar dadelijk: „o^ in dienst?" Uit naar buiten-starend, gepeinzen borrelde het „Ja" met nieuwsgierige oogopslag. Nou, die knaap was toch al niet zo jong meer zeker een zeeman. En dat spichtige brilletje daar moest wel een stu. dentje of een kantoorkrukken- draaier zijn. Ik zou hem wel eens met een uniform aan willen zien rondtuinen. De treinwielen rommelden weer tot de volgende uitgang. Allemaal onder-de-wapenen-mensen die uit stapten met fleurige dassen en sportjasjes. Bij het hekje stond een man met een zonnebril en een lucht machtbroekje aan. Om de paar mi nuten wees hij en galmde: „Palm. kazerne in de auto!" De Palmkazer- ne ging in de auto en de koffertjes van de Palmkazerne werden over Palmhoofden in de vrachtauto ge stopt. Het was benauwd warm en het hotste. Een Mokummer zei: „Karre maar, volgende halte con ducteur" en iedereen lachte. Er kwam steeds meer los en er werd steeds meer gelachen. Nelis grin nikte: „Nou, Jen, as je nog deser teren wilt, mot je 't nou doen. Die kar rijdt met boggies om je con fuus te maken en dan weet je de weg niet meer te vinden". Van on der het klapperende zeil zagen we groen en zonlicht voorbij flitsen. Dan een hobbel, nog even doorzeu- len en een hoeraatje: „We benne I der!" Het zware onweer van gisternacht is niet zonder gevolgen gebleven. De boerderij van de heer J. Bakker te Oostwoud is door het hemelvuur ge troffen en tot de grond toe afgebrand. Om half vijf sloeg de bliksem in deze boerenplaats, die vrijwel onmiddellijK in lichter laaie stond. De bewoners wis ten zich in veiligheid te stellen, doch van de inboedel kon niets worden ge red. Ook verschillende landbouw machines en een grote voorraad nieuw hooi werden een prooi van het alles vernielende vuur. De motorspuit was spoedig ter plaatse. Zij gaf met vier stralen water, doch veel effect sorteerde dit niet. De behui zing is dan ook tot de grond toe afge brand. Naar wij vernemen wordt de schade door verzekering gedekt. PALINGVISSERS HADDEN SLECHT SEIZOEN Men schrijft ons uit Lemmer: Het zomerseizoen voor de palingvis sers op het IJselmeer, dat thans als ge ëindigd' kan worden beschouwd, is niet erg best geweest. Eind April, toen de kuilvisserQ op paling een aanvang nam, waren de vangsten aanvankelijk be hoorlijk, maar over het algemeen ge nomen was het resultaat ongunstig. De meeste vissers hebben in de afgelopen maanden dan ook geen noemenswaardi ge winsten gemaakt. De vangsten wa- r. gemiddeld de helft kleiner dan het vorige jaar, waar nog bijkwam, dat de prijzen ook aanmerkelijk lager waren. Uit het feit, dat ook dit jaar de glas aaltjes weinig talrijk waren, leiden de vissers af, dat men ook voor het vol gend seizoen niet al te hoge verwach tingen behoeft te koesteren. Het enig lichtpuntje voor de IJselmeervissers is, dat de snoekbaarsvangsten de laatste weken weer wat beter worden. Met grote blijdschap geven wjj kennis van de geboorte van onze dochter NELLY CATHARINA. M. N. M. COPPENS— BREMER D. G. COPPENS. Den Helder, 3 Aug. 1949. Goversstraat 30. Tijdelijk Ziekenhuis „Park zicht." Voor tijdelijk een GEVRAAGD, W. H. KINGMA, Apo theker, Polderweg 25. Aan familie, vrienden, buurtgen. en bekenden on ze hartelijke dank voor de wijze waarop zij ons 55- jarig echtverenigingsfeest tot een onvergetelijke dag hebben gemaakt. Het echtpaar SWART—JACOBS. Den Helder, Fazantenstraat 28. Chirurg en Vrouwenarts, AFWEZIG tot Maandag 29 Augustus. Da adressen Bureau enz alt sluitend 's middags na vier nar Rieten reiswiegje, in goede staat zijnde. Javastraat 136boven. Twee fauteuils, 4 stoelen en 2 keukenstoelen. Stakman Bosse- s tra at 8. Tropenkleding. Ter overname aangeb. gedragen, doch in zeer goede staat verkerende tropenuit- ïusting: 8 witte shirts, 8 witte shorts, 10 witte lange broeken, 4 witte broeken (burger), 10 witte jassen en 3 dj. houten kisten. Adres te vernemen: Bureau van dit blad. Gr. sjoelbak f 17,50, rolschaat sen f 6,— en dr. kw. damesmantel f 7,50. Adres: Bur. v. d. blad. Kinderstoel en box met vloer, zo goed als nieuw, samen f 30,— Beukenkampstraat 43. Een dubbele kist snij-gereed- schap (rijwieldraad) en 2 duiven. Adres: De Ruyterstraat 33. Goed onderhouden wandelwa gentje f 7,50. Havikstraat 7. De Fa. Troost zoekt voor haar atelier een naaister. Tijdelijk: Spoorstraat 49. Wie heelt mijn roodbruine ceintuur gevonden van mijn regen mantel? Greta v. d. Wal, Btee- waterstraat 59. heerlijk mals, vol van smaak en geur, als zij gebonden zijn met "MAÏZENA" DURYEA VAN 6 TOT EN MET 15 AUGUSTUS. COMPLETE MEUBILERING. Loodsg-racht 72, Den Helder. U kunt zich thans reeds aanmelden voor de erst- dags aanvangende cursussen in: Moderne Bedrijfsadministratie, Boekhouden, Middenstandsdiploma Handelskennis, Privé-Secretaresse, Engelse-, Franse-, Duitse en Nederlandse Handelscorrespondentie en Conversatie, Steno en Machinesc h rij v en ZOMERSPORTCOSTUUMS COSTUUMS 8-delig SPORTCOLBERTS TWEEDJASSEN EGYPT. KAT. REGENJASSEN (zolang de voorraad strekt) GUMMI REGENJASSEN PLUSFOURPAKJES KORTE BROEKPAKJES JONGENS TWEEDJASSEN JONGENS GUMMIJASSEN KORTE JONGENSBROEKEN Tweed, blauw, jeans, manchester, peau de pêche. WIJ ZIJN VAN 8—15 AUGUSTUS WEGENS VACANTIE Na die tijd kunnen wij U weer als vanouds bedienen. HET LAMPENHUIS VAN JAN ROUGOOR, Spoorstraat 104, naast Alb. HEIJN. IS VAN 6 t/m. IS AUGUSTUS wegens vacanMe DE WINKEL OP BINNENHAVEN 89 IS OP 6 AUGUSTUS NORMAAL GEOPEND, VER DER van 8 t/m. 18 AUGUSTUS GESLOTEN. We hebben weer ontvangen: en REISTASSEN. SLUISDIJKSTRAAT 117. Burgemeester en Wethouders van Den Helder maken bekend, dat het gemeentelijk zwembad aan de Dijkweg met ingang van VRIJDAG 5 AUGUSTUS op de navolgende tijden voor het publiek geopend zal zijn: op alle werkdagen: van 6.30 uur tot T.30 uur voor mannelijke personen; van 7.30 uur tot 8.30 uur voor vrouwelijke personen; van 8.30 uur tot 10.00 uur voor mannelijke personen (uitsluitend houders van leskaarten); van 10.00 uur tot 11.30 uur voor vrouwelijke personen (uitsluitend houdsters van leskaarten) van 14.00 uur tot 15.00 uur voor meisjes; van 15.00 uur tot 16.00 uur voor jongens; van 16.00 uur tot 17.00 uur voor vrouwelijke personen; van 17.00 uur tot 18.00 uur voor mannelijke personen, van 18.00 uur tot 19.00 uur voor vrouwelijke personen, van 19.00 uur tot 20.00 uur voor mannelijke personen. Het zwembad is des Zondags gesloten. Aan kinderen beneden de leeftijd van 8 jaar zal, met uitzondering van die, welke thans reeds in het bezit zijn van een seizoenabonnement en/of een les- kaart voor het ontvangen 'van zwemonderricht Ge durende het seizoen 1949, geen toegang tot het bad worden verleend. De tarieven bedragen: Éénmaal baden 0.10; weekkaarten voor éénmaal baden per dag 0.35; seizoen-abonnementen voor eenmaal baden per dag 3.kinderbaden, alleen op Woensdag- en Zaterdagmiddag van 1416 uur. 0.03 per bad. Leskaarten voor het ontvangen van zwemonderricht gedurende het seizoen 2.—. Den Helder, 2 Augustus- 1949. BEZOEKT tijdens de feestdagen, 6, 7 en 8 Augustus te Jullamulorp, o.a. 1. v. Jaap Kwak. DE BESTE RLCLAME

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 4