Het Canadese eten is goed, maar de
..Hollandse pot" wint het
De Russen over de Amerikaanse
manoeuvres in Duitsland
Repatriëring 7 Dec.-Divisie begonnen
Goede grond is ook hier
vrij duur
Waf doet Tito?
Het speelplan van het
Amsterdams Toneel
gezelschap
Twintig doden bij
ontploffing te Saigon
Pas tien jaar geleden
De slag om Arnhem
Cultureel Nieuws
Vijf mensen gingen naar Canada (9)
Rond ons huis spelen de eekhoorns, Arije gaaf
naar school en wij blazen boomstronken
op met springstof
ARMSTRONG, September.
QP NOG GEEN METER VAN ME AF zit, met schuin gehouden kopje en
sierlijk gebogen staart, een eekhoorntje. Nieuwsgierig als hjj Is overwint
h0 z'n angst en volgt met z^fn glinsterende oogjes elke beweging, totdat een
wegwaaiend stukje papier hem verschrikt en hem luid schetterend naar de
lop van de boom doet rennen omeven later weer heel schuchter terug te
komen. Maar dan is hjj niet meer alleen, want het aantal supporters, dat
zich elke dag van de situatie rondom ons huis op de hoogte komt stellen
ls vrjj groot. Daar is b.v. ook de „shipmunk"-familie, kleine, verbazend aar
dige diertjes, welke zeer veel met het eekhoorntje overeenkomen, alleen zqn
z(j geel-bruin van kleur met vier zwarte en witte strepen van neus tot staart
en ze zijn ongeveer zo groot als een muis. Ze rennen en springen de hele dag
om het huis, tjilpen als vogeltjes en maken onze beide jonge poesen het leven
zuur door telkens vlak voor hun ogen maar ongrijpbaar langs te lopen.
Voor de krielkip-moeder hebben ze echter een gerechtvaardigde angst. Maar
deze heeft op haar beurt weer heilig ontzag voor de honderden bijlen, welke
idt de, op de heuvel staande korven, hier komen drinken. Hun voortdurend
gonzen vermengt zich met de heldere schaterlach van de woodpecker (een
spechten-soort)
«/rAAR DIT is nog niet het mooiste.
Vanmorgen ontdekten we sporen,
welke volgens Tom de afdrukken en
de mest van de zwarte beer zijn. De
vannacht geheel van bessen gezuiver
de en beschadigde bomen duiden trou
wens ook op het werk van een vrij
ruwe nachtelijke bessenplukker. Het is
het eerste teken van de komende herfst
en Dirk zowel als ik zijn er razend be
nieuwd naar wat er alzo in dit seizoen
te beleven valt. Vorige week schoten
twee mensen in dit district binnen en
kele vierkante mijlen ruim twintig
coyotes (wilde honden), maar het
nachtelijk gehuil is er nog niet minder
om.
De grote gevleugelde kuikendief, de
hawk, zwalkt nog steeds tussen de
boomtoppen of laag over de stoppel-
landen, als een schaduw gevolgd door
een klein, spitsvleugelig roofvogeltje.
De patrijshanen stappen nog onbe
vreesd over het land en kokkelen luid
in het struikgewas. De tijd waarin de
jacht wordt geopend is niet ver meer
en dan zal menig bosbewoner het leven
laten en de toch al goed verzorgde ta
fel van de Canadees sieren.
MU WE HET tóch over dit belangrijke
onderwerp hebben: er wordt, voor
zover ik dat heb kunnen vaststellen,
hier lekker gegeten. Maar als ik mij
de verhalen in Nederland herinner dan
moet ik toch velen teleurstellen, want
hoewel de etenstafel gewoonlijk wel
van velerlei gerechten voorzien is,
heeft de eenvoudige maar stevige „Hol
landse pot" het naar mijn smaak nog
steeds gewonnen. Het ontbijt bestaat
veelal uit gepofte rijst, of andere uit
rijst, mais of, aardappels gemaakte
brosse korrels of vlokjes; hierover
wordt wat melk gedaan en wat suiker,
en dit wordt dan als pap genuttigd.
Dan zijn er eieren, met of zonder
schaal gekookt, of tot een soort pastei
gemaakt hetgeen dan samen (doch niet
op het brood gesmeerd) gegeten wordt.
Enige brokjes kaas (geen Hollandse
hoor), een paar dun gesneden boter
hammen met een stukje gebakken spek
of jam, veel koffie en een plakje cake
maken het ontbijt volledig. Zo nu en
dan wordt er eens verandering in ge
bracht door inplaats van de rijst, mais
of aardappelvlokken-pap, havermout te
geven, gekookt in water, zodanig dat
het het midden houdt tussen een mis
lukt koekje en een havermoutpudding,
maar met wat melk en suiker is het
toch best te eten.
Het „dinner", 't middageten staat
meer in het teken van de gekookte
aardappel. Deze knol is voor de Cana
dese huisvrouw al even belangrijk als
voor haar gelijken in Holland. En
bovendien zijn de aardappels hier ook
heel smakelijk (als je de aardappels
thuis een beetje vergeten bent), de
meest geteelde aardappel is wel de
Netted Jam, een flinke wit-vlezige knol
die echter ,ini de pan' een vrij geva
rieerde aanblik kan geven. Ik weet na
tuurlijk niet of dit de reden is waarom
de aardappels gewoonlijk geheel ge
kruimd worden opgediend. De groen
ten, b.v. bloemkool en boontjes, wor
den rijkelijk met een papje aange
maakt waardoor de „juspan" overbodig
wordt. Dè attractie van de Canadese
keuken, voor ons tenminste, is de mais-
kolf. Als konijntjes zitten ze dan bijeen
en laten de geheel gekookte kolven tus
sen hun vingers draaien en bijten zo
de zachte gele korrels van de stengel
af. 's Lands wijs, 's lands eer; knabbe
len maar jongens, hier is nog een kolf
je. 't Besluit echter is weer goed: cake
en vers of geweckt fruit.
Nu wil dit niet zeggen dat hiermede
de spijskaart vol is; zeker niet, want
hoewel ik de zaak niet altijd tracht te
analyseren als ik bij anderen eet, het
geen al vele malen is gebeurd, zijn mij
toch wel verschillen opgevallen. Alleen
het verhaaltje dat zo graag gehoord
wordt, als zou het hier het land van de
vleeseters zijn, moet men met een kor
reltje zout nemen, ook al wordt hier
meer vlees gegeten dan in het Neder
land van nu. Maar ondanks dit is b.v.
het „prakje" hier even bekend als
„thuis" en het is dan gewoonlijk voor
het avondeten bestemd. Een blik met
worstjes wordt aangesproken en brood
en koffie maken ook deze zaak weer
volledig. (Wijzigingen voorbehouden).
Nu ik even bij dit gecompliceerde
gedeelte van het huisvrouwelijk werk
stilsta, kan ik me best Artje's verzuch
ting van Zondagmiddag begrijpen, na
het eten waar ze samen met moeder
zoveel werk aan had gehad: „Moeder,
daar hebben we het nu de hele mórgen
zo druk voor gehad en nu is alles weer
weg".
Het schoolgaan is iets heel anders en
daar hoort ze nog thuis. De zesde Sep
tember, bij het eindigen van de vacan-
ties, begon daarom voor Artje weer de
school, maar ditmaal in een nieuw
land en met een nieuwe taal. Dinsdag
morgen stapte ze vol moed met het
woordenboek in haar tas naar de hoek
van de weg waar de schoolbus haar,
met een paar andere kinderen van de
nabijgelegen farms, ophaalt voor de
trip naar het dorp. Het was eerst na
tuurlijk wel wat vreemd maar de ken
nismaking met de klasgenootjes ver
liep nogal vlot en naar de verhalen 's
avonds te oordelen is er geeir enkele
onoverkomenlijke moeilijkheid. „En
vandaag had ik m'n som goed en de
vraag hoeveel yard de „Empress of
Britain" langer is dan een-tiende mijl
heb ik zelf goed uitgerekend, er is
niks aan, je moet het alleen maar we
ten". Zo is het Artje: je moet het maar
weten.
EN WIJ WETEN óók wel wat. Zie
ons maar eens lopen als we de spring
stof onder de boomstronk hebben ge
daan en het lont hebben aangestoken.
Dirk, ik en de „old man", een oud
soldaat nit het Engels-koloniale leger
en avonturier, zijn aan het schoonma
ken. De boomstronken die de bulldozer
heeft moeten laten staan of die de
houthakkers hebben achter gelaten
moeten zo gauw mogelijk weg, opdat
dit jaar het eerste zaad in de grond
gebracht kan worden. Met behulp van
een grote boor en een breekijzer maken
we een gat onder de stam in de soms
keiharde en rotsige gTond, stampen
daar vier, vijf of meerdere staven poe
der in, al naar gelang de dikte van de
stronk en de lont wordt er in aange
bracht. Als de zaak zover in orde is
wordt het spul aangestoken en op een
veilige afstand slaan we dan de ge
beurtenissen gade. Een grote zandzuil
stuift meters hoog de lucht in, zware
houtbrokken slaan uit de grond en zei
len meters ver weg, de doffe harde
ontploffingen weerkaatsen knetterend
als een donderslag tegen de bergwan
den op waar ze nog lang na blijven
galmen.
De stukken hout die na een dergelij
ke operatie nog in de grond achter ge
bleven zijn worden er met de tractor
uit getrokken of met de bijl los gehakt.
De zon, die elke dag nog helder aan
de hemel staat, maakt het werk niet
altijd gemakkelijk maar het geeft toch
voldoening als je zo langzaam-maar-
zeker door die schijnbaar zo onmoge
lijke chaos gaat. Een breed pad van
open, soms nog rokende bosgrond blijft
achter, maar de zware „breekploeg" zal
er toch nog een geducht karwei aan
hebben om er door heen te komen.
Maar zogoed als de Batavieren het een
tweeduizend jaar geleden geklaard
hebben zo goed zullen wij het ook nu
kunnen. Jammer alleen dat het nog
niet onze eigen grond is, waar we onze
krachten aan kunnen geven. Daarvoor
zijn we te kort hier en daarvoor is de
grond nog te duur. Want het is hele
maal niet, zoals ik eens in een officieel
krantje „ten behoeve van de adspirant-
emigrant" las, dat de grond in B.C.
5 de acre geldt. Maar laat ik mij
haasten de schrijver van dit nieuws
even tegemoet te komen. Zeker, er is
zulke grond, maar als het om grond
gaat kan men beter naar de Sahara
gaan. De grond van deze prijs is vrij
wel ongeschikt voor enig doel. 't Is
gewoonlijk grond tegen de bergen aan
of vol rotsen of ver van de bewoonde
wereld. De gangbare prijzen zijn op
het ogenblik van 25 tot ongeveer
1000 per acre, ranch en farmland.
Dan moet men natuurlijk niet ver
geten dat er ook nog vele goede farms
zijn die boven deze prijzen uitgaan. De
aanbiedingen van bedrijven, boomgaar
den, melk-, graan- zowel als gemengde
bedrijven is echter groot, tenminste in
vergelijking met het aantal te koop
aangeboden bedrijven in Holland. Maar
er bestaat hier zelfs tussen de zelfde
soort bedrijven zulke grote verschillen
dat dubbele voorzichtigheid geboden,
is. De nieuw-komer behoeft zich daar
echter niet direct bezorgd over te ma
ken. Zijn contanten zijn daar bij aan
komst te gering voor en, wat nog be
langrijker is, hij mist elke kennis om
trent de gang van zaken op de Cana
dese boerderij, hetgeen onmisbaar is
om in dit land financieel het hoofd
boven water te houden. Daarom te
meer is het zo belangrijk dat men bij
aankomst zeker is, dat men vast werk
heeft met redelijke voorwaarden. Hoe
belangrijk het is dat men zich de taal
een beetje eigen gemaakt heeft behoeft
geen betoog, want men blijft toch in
de allereerste plaats op zichzelf aan
gewezen.
De vroegere kolonel Walter Leh-
wess-Litzmann van het ministerie van
de Rijksluchtvaart in de Oostzone van
Duitsland schrijft in de door de Rus
sen gelicenseerde „Berliner Zeitung"
een artikel over de Amerikaanse ma
noeuvres in West-Duitsland. „De
atoomstrategen", zo zegt Lehwess-
JTR IS HEEL WAT gespeculeerd over
de vraag, wat Tito doen zal, indien
het Rode Leger ten slotte toch een
aanval op zijn land onderneemt. Voor
degenen, die de Zuidslavische maar
schalk kennen, is het duidelijk, dat de
plannen om de zaak in dat geval aan
de Veiligheidsraad voor te leggen, hem
heel wat minder druk bezig houden
dan de organisatie van het verzet in de
bergachtige gebieden van Zuid-Slavie,
in het bijzonder in Montenegro zijn
bolwerk in de strijd tegen de Duitsers.
Tito gelooft, dat
deze bergen, mo
derne automati
sche wapens en de
vijandschap van
het Zuidslavische
volk voor de Kominform een veel be
tere garantie voor zijn persoonlijke
veiligheid en voor een succesvolle ver
dediging tegen een eventuele aanval
ler zijn, dan welke beslissing van de
Verenigde Naties ook.
Deze opvatting hieraan kan niet
getwijfeld worden verklaart Tito's
recente langdurige bezoek aan de
bergachtige kust van de Adriatische
Zee en de „vacantie" van zijn stafchef,
generaal Kotsja Popovitsj, doorge
bracht in de onmiddellijke nabijheid
van de Montenegrijnse, Bosnische er
Albaanse bergen.
Wat het project van een nieuwe Ko
minform, met Tito aan het hoofd be
treft: ook dit is een onderdeel van
Tito's strategische plan in geval van
oorlog en het mag niemand verwonde
ren, indien dit project in de nabije toe
komst veranderd wordt in een militai
re alliantie tussen Zuid-Slavie, Grie
kenland en misschien ook, na een ver
wachte omwenteling in dat land, Alba
nië. En gaat de innige wens van de
maarschalk in vervulling dan zal
dit bloc later, wanneer de omstandig
heden zich gunstig ontwikkelen, tiitge-
breid worden met Hongarije, Bulgarije
en Roemenie.
A.N W.B. heeft de filmstudio „De Hoge Vuursche" opdracht gegeven tot
het vervaardigen van de speelfilm „De horizon wijkt", die een tijdsduur
"on vijftig minuten zal krijgen. In deze film wordt de ontwikkeling van
verkeer en tourisme in beeld gebracht. Zowel een postkoets als de
eerste auto, velocipèdes en c'raisiné's (loopfietsen) hebben een belang
rijke rol.
Litzmann, herzien langzamerhand hun
verkeerde calculaties van de militaire
en politieke gevolgen van het werpen
van atoombommen, waarop zij hun ge
hele naoorlogse politiek hadden opge
bouwd". Door de manoeuvres in West-
Duitsland wordt demonstratief onder
streept, dat de partners van het At-
lantic-pact zelfs aan de Verenigde
Staten troepen beschikbaar moeten
stellen. Het doel van de manoeuvres
is een „elastische verdediging", dat
betekent het sprongsgewijs terugtrek
ken op een vaste verdedigingslinie.
„Voor de manoeuvres zijn ook divisies
uit Frankrijk, Belgie, Nederland, De
nemarken en Noorwegen er bij ge
haald". In geval van oorlog echter, zo
meent Lehwess-Litzmann, zullen de
Fransen hun vliegvelden, waarvan de
vliegtuigen met atoombommen zullen
starten, evenmin verdedigen als de
Italianen. Belgie en Nederland zullen
in hun koloniën geen mensen kunnen
missen en in het bijzonder de Noorse
krachten konden zonder meer hun
p'"en kust niet verdedigen.
Het Amerikaanse plan. om in geval
van oorlog door de superieure lucht
macht van steunDunten in de Europese
♦aten van het Atlantic Pact uit het
orlogspotentieel van de Sowjetunie
vernietigen, terwijl intussen de Eu
ropese legers de „Rijn-Alpen-linie"
bezet houden, is niet te verwezenlij
ken Om de Amerikaanse aanvallen
met atoombommen af te slaan, zou de
zowel uit principiëele als
militaire overwegingen zijn atoom
bommen niet richten op Amerikaanse
steden, doch tegen de Amerikaanse
vliegtuigbasis in Engeland en moge
lijk ook tegen de achterhoede, dus de
Engelse havens.
Het eerste Amsterdamse gezelschap
dat ook nu de Stadsschouwburg be
speelt, heeft de voornaamste plannen
bekend gemaakt voor het seizoen 1949
1950.
Zoals men misschien weet heeft dit
gezelschap in Sept. reeds gebracht één
van de meest bekende Shakespeare-
stukken: Een Midzomernachtdroom
Eind Sept. is de opvoering te verwach
ten van „De Wereld heeft geen wacht
kamer" van Maurits Dekker, terwijl in
de tweede helft van October de be
kende acteur Albert van Dalsum zijn
40-jarig toneeljubileum hoopt te vie
ren in het door hemzelf geregisseerde
stuk van P. S. Elliot: „De moord in
de Cathedraal". Loudi Nijhoff zal de
hoofdrol vervullen in een nieuw stuk
van Leslie Storm (de schrijver van
Toontje.... enz.) r.1. „Zwarte Chif
fon". De 25-jarige herdenking van
Heyermans' sterfdag zal brengen diens
werk „Uitkomst". Verder staat nog een
lichte comedie van James Bradie op
het programma en wel „Daphne
Laureola". Onder regie van de Zwitserse
regisseur Steckel zal uitgebracht worden
„De Zwarte Snoek", een blijspel met
zang en muziek. De „Gysbrecht" zal
weer vanaf 1 Januari gegeven worden.
Van de stukken die verder vermoede
lijk nog in het repertoire zullen wor
den opgenomen noemen wij „Santa
Cruz" van Max Frisch, „Zie de maan
schijnt..." een oorspronkelijk stuk
van Top Naeff en wellicht „Cyrano
de Bergerac" van Rostand.
Tot eind Mei 1949 was de wijk Musrara van Jerusalem een militaire zone.
Onmiddellijk nadat de troepen Musrara hadden ontruimd, begon men de
huizen te restaureren, opdat nieuwe immigranten, bijna allen afkomstig
uit Turkije, onderdak zouden hebben. Immigranten uit Turkije op weg naar
naar hun nieuwe woonstede.
Sonja Henie weer in het
huwelijk getreden
Donderdag is in de Methodistenkerk
in New-York het huwelijk voltrokken
tussen Sonja Henie en mr. Linthrop
Gardiner.
Sonja Henie won tien jaar geleden
het wereldkampioenschap schaatsen
rijden en was in de jaren 1928, 1932
en 1936 Olympisch kampioene. Ook
trad zij in verschillende films op. Zij
scheidde in 1940 van haar eerste echt
genoot, mr. Dan Fopping.
Mr. Linthrop Gardiner, die 3 jaar
ouder is dan zijn vrouw hij is thans
36 jaar is reeds drie maal geschei
den. De belangstelling voor dit huwe
lijk was enorm groot en de jong-ge-
huwden konden na de kerkelijke
plechtigheid ternauwernood hun auto
bereiken.
Naar het Franse persbureau AFP
meldt, zijn ongeveer twintig personen
om het leven gekomen en verscheide
ne ernstig gewond geraakt, doordat
een benzinetank in de buurt van Sai
gon in de lucht vloog.
Zij was in Indonesië als
kind in huis
(Van onze militaire medewerker)
Zonder veel ophef in de meeste
bladen heb ik het bericht niet aange
troffen is Zaterdag 3 September j.1.
een begin gemaakt met de repatriëring
van de 7 December Divisie, of zoals
haar officiële naam luidt: C-Divisie
„7 December". Hoeveel inkt is over
dit onderwerp verschreven, hoeveel
papier ermee bedrukt, hoeveel woor
den z(jn er over gesproken vóór de
repatriëring een feit werd?
De C-Divisie is in de loop der jaren
een befaamd legeronderdeel geworden.
Toen het in 1946 in de Overzeese Ge
biedsdelen verscheen, werd het door
de daar reeds aanwezige OVW-ers zeer
uit de hoogte behandeld, zoals een
groentje, dat in een bijeenkomst van
vijfde jaars studenten verzeild ge
raakt. De OVW-ers, die vooral op
Java, maar ook op de buitenbezittin
gen, al heel wat meegemaakt hadden,
vermaakten zich met die grasgroene
nieuwelingen, die er huns inziens niets
van terecht zouden brengen. De prac-
tijk heeft anders geleerd. In verbluf
fend snelle tijd hadden de mannen
van de 7 December Divisie zich in de
vaak zeer moeilijke en precaire situ
atie ingewerkt. Weldra moesten zelfs
de meest geharde OVW-ers toegeven:
Die knapen weten van aanpakken!
Het is wel aardig in dit verband te
vermelden, dat de mannen van de 7
December Divisie na enkele jaren met
goedmoedige spot neerzagen op de
melkmuiltjes, die met de 41e en 42e
Zelfstandige Infanterie Brigade in
Tandjong Priok aan land gezet wer
den. Zo krijgt ieder op zijn tijd de
beurt.
In de drie jaren, gedurende welke de
C-Divisie in Indonesië is geweest,
heeft zij zich in de samenleving aldaar
een vooraanstaande plaats verworven
Bij de Indonesiërs, bii de planters, bij
de ambtenaren, in alle kringen ge
raakte zij ..als kind in huis" en nu de
tijd van afscheidnemen is aangebro
ken, komt dat wel zeer duidelijk tot
uiting.
Het afscheid van de le Infanterie
't Is vandaag vijf jaar geleden
Dat de grote slag begon,
Waardoor weer de hoop op vrijheid
Bij een elk herleven kon.
Iedereen was optimistisch,
d' Overwinning scheen in 't zicht.
Aan de donk're oorlogshemel
Gloorde weer een hoopvol licht.
Maar helaas, wij weten allen
Dat het anders is gegaan,
En dat veel nog moest doorleden
Eer het vrijheids-uur zou slaan.
Heden wordt de slag om Arnhem
Weer in soberheid herdacht.
Denken wij weer aan de offers.
Die voor ons óók zijn gebracht.
Leed is soms zo gauw vergeten,
Wanneer denkt men er nog aan,
Dat wij eenmaal, lotverbonden,
Naast elkaar hebben gestaan?
Egoïsme, eigen voordeel,
Het belang van een partij
ls weer nummer één geworden,
't Leed is immers lang voorbij
Lezers, vrienden, vaderlanders
Laten wij op deze dag
Oenken aan de vele levens,
Die daar vielen in de slag.
Laat ons tonen dat we 't waard j:
Dat ons Holland werd bevrijd.
Laten wij elkaar hervinden
In oprechte eerlijkheid.
Laat ons trachten óp te bouwen
Gróót te denken, en niet klein.
Laat ons weer met ere tonen
Dat wij NEDERLANDERS zijn.
JABSON
Brigade Groep, die van November 1946
af in de Residentie Buitenzorg, later
ook in Bantam gelegerd was, toonde
duidelijk, hoeveel vriendschapsbanden
in de loop der jaren zijn gelegd. In
het AMVJ-gebouw te Buitenzorg bood
de Regent van Sukabumi sprekend
namens de zes regenten van de Resi
dentie, een bedrag van f 1000 aan voor
het Brigade-steunfonds, gelden, die
voor een belangrijk deel door de In
donesische bevolking bijeengebracht
zijn.
En de heer Van Holst Pellekaan, die
als woordvoerder van de planters op
trad zeide: in 1946 kon men het aantal
draaiende ondernemingen op de vin
gers van de hand natellen. Nu zijn het
er 175, die per maand l»/i millioen
aan loon uitbetalen. Dit is mede te
danken aan de le Infanterie Brigade
Groep.
De mannen van de 7 Dec. Divisie
mogen trots zijn op deze reacties van
de Indonesische en van planters zijde.
Zii hebben daar goed gewerkt!
Zaterdag 3 September is de „Kota
Inten". nagewuifd door vele honderden
belangstellenden, van Tandjong Priok
vertrokken met het eerste contingent
demobilisanten der 7 Dec.-divisie aan
boord. Het zijn meest mannen van de
Genie. o.a. de 5e en 13e Genie Veld-
compagnie. Zij kunnen begin October
in Nederland worden verwacht, waar
hun ongetwijfeld een hartelijk welkom
zal worden bereid.
JN DE EERSTE PLAATS willen wij
mededelen, dat dr. Franz Strauss,
de zoon van de overleden componist
Richard Strauss, het ook door ons ge
publiceerde bericht, als zou zijn vader
zijn laatste werk een kinderopera niet
hebben voltooid, heeft tegengespro
ken. De opera, aldus Franz Strauss, is
wel gereed gekomen en kan ten tonele
worden gebracht.
Charleton Smith, de directeur van
de Nationale Kunststichting te New
York, is in Parijs aangekomen na een
reis van tyree maanden door Oost-
Europa, waar hij een onderzoek heeft
ingesteld naar vijf verdwenen hand
schriften van Wagner, die aan Hitier
zoals bekend was deze een vurig
bewonderaar van Richard Wagners
muziek op diens vijftigste verjaar
dag cadeau waren gedaan. Voorts be
trof het manuscripten van de Zevende
en de Negende Symphonie van Beet
hoven en van Mozarts Toverfluit. Van
de Wagnerhandschriften was geen
spoor te vinden, terwijl bekend was,
dat deze oorspronkelijke bezittingen
van de Pruisische Staatsboekerij zich
in een Pools klooster moesten bevin
den. De Poolse regering had Smith
verboden dit land binnen te komen.
Teven6 bestond de vrees, dat het
handschrift van Bachs Mattheuspas-
sion verdwenen was, maar bij een be
zoek aan bovengenoemde boekerij
ontdekte hij. dat de Sowjetrussische
autoriteiten het handschrift in een
zoutmijn hadden gevonden en het aan
de bibliotheek hadden teruggezonden.
Smith vond enige kleinere hand
schriften van Wagner en brieven van
de componist in een onbewoond
kasteel in Tsjechoslowakije.
J)E LETTERKUNDIGE dr. K. J. Lt
Alberdingh Thijm, die onder de
naam Lodewijk van Deyssel vooral
bij de z.g. tachtigers op de voorgrond
trad, hoopt Donderdag 22 September
zijn vijf en tachtigste verjaardag te
vieren. Prof. dr. W J. M. A. Assel-
bergs (Aniton van Duinkerken) zal
des middags in de Renaissance-zaal
van het Frans Halsmuseum te Haar
lem een feestrede uitspreken.
Gisteren ging in het Passagetheater
te Den Haag de Nederlandse première
van de Rankfilm „The passionate
friends" naar de roman van H. G.
Wells. De hoofdrollen in deze door
David Leen geregiseerde rolprent
worden vertolkt door: Ann Todd,
Claude Ralns en Trevor Howard.
