Vice-admiraal Pinke legt zijn commando over de Zeemacht in het Oosten neer Hij verzekerde in onze Archipel de veiligheid ter zee Leeuwengebrul aan de Lorentzstraat Het einde van een merkwaardige periode JUBILERENDE KILIMA's traden op in Tivoli Gemeten mijl Heisdeur wordt weer opgericht Esperanto-propaganda Openingsvoorstelling van circus Jos Mullens Vice-admiraal Pinke hield afscheidsreceptie HCSC op bezoek bij EVC Teraardebestelling mevr. Van Vliet-Wickel CABARET in echte cantine-stemming Tussen Haaks en Kuitje HAV-dames en heren spelen buiten de stad In het kort Uit het poiitiersppon De dijk kwam, doch de paling bleef KVH heeft een drukke dag Predikbeurten Texel Anna Paulowna £)E OOMMAN DO-OVERDRACHT TE BATAVIA, waar vice-admiraal A. S. Pinke vandaag, 80 September, ifln functie van commandant der Zeemacht In handen heeft gelegd van zijn opvolger, vice-admiraal F. J. Kist, zou weinig aanleding bieden tot uitvoerig commentaar, ware het niet, dat met het heengaan van vice-admiraal Pinke tevens een merkwaardige periode wordt afgesloten In de Jongste, nog zo vers In het geheugen liggende ge schiedenis van de zeemacht In het Oosten. TOEN in het begin van 1946, dus nu reeds drie en een half jaar geleden, de toenmalige schout bij nacht Pinke, na een kort interregnum van schout bij nacht Koenraad, die 't commando had waal-genomen nadat Luitenant-Admi- r?al C. E. L. Helfrich was afgetreden als Bevelhebber der Zeestrijdkrachten iri het Oosten, zijn zetel innam in het oude departement der marine aan Goe- noeng Sahari te Batavia, heerste niet alleen bij de marine, doch allerwege in de archipel nog een zeer verwarde situatie, waarin van een geregelde op bouw geen sprake kon zijn. Het was de tijd van improvisatie, omdat normaal werken onmogelijk werd gemaakt door gebrek aan personeel en materieel, huisvesting en transport. Zelfs Batavia was niet helemaal veilig en in Soera- baja kon het voorkomen, dat de mari nier. die 's nachts in Perak aan de ha ven op wacht stond, in het water werd gedrukt, terwijl in de omgeving van 't Marine Hospitaal gepatrouilleerd moest worden. Aan de opbouw ALS MEN deze toestand vergelijkt met de huidige, dan blijkt wel duidelijk hoe daar in de afgelopen jaren is ge werkt. Aanvankelijk ging de opbouw langzaam, maar naarmate de mensen en de middelen ter beschikking kwa men, nam het bedrijf niet alleen in om vang, doch ook in activiteit toe. De werkzaamheid van de marine in de In dische archipel omvatte een twee-ledige taak. Het commandement, het departe ment, de admiraliteitsdiensten, de wal- Instellingen, dit alles moest van de grond af aan worden opgebouwd en deze opbouw werd ter hand genomen door marinepersoneel, dat enerzijds de gehele oorlog gevaren had en naar huis verlangde, anderzijds door ex-krijgs- gevangenen, pas ontslagen uit de Ja panse kampen. Aanvulling uit Neder land kwam in de vorm van kort tevo ren aangeworven en opgeleid perso neel. voor het grootste gedeelte oor logsvrijwilligers, die niet geheel scheepswijs waren en vreemd stonden tegenover de Indische toestanden, hoe wel deze groep zich snel heeft aange past en uitstekende diensten heeft be wezen. Dit betrof de opbouw van het veel omvattende bedrijf, maar even noodza kelijk was het, dat de schepen voeren, aangezien ter zee een toestand van complete chaos heerste, waarin smok kelarij en zeeroof welig tierden. Er kwamen schepen uit Nederland, jagers en mijnenvegers. Door aankoop, onder andere van de Australische ma rine, kwamen er korvetten van -ie Bathurst-klasse bij, wegens hun gerin ge diepgang ook bijzonder geschikt voor de patrouillevaart. Voorts ont stond op dezelfde wijze een der merk waardigste vloten, welke de geschiede nis ooit heeft zien varen, bekend ge worden onder de naam „muskieten- vloot", bestaande uit tientallen klei nere schepen: HDML's (Harbour De fensie Motor Launches) en Higgins- boten. Er kwamen landingsschepen en -vaartuigen. Aan boord van Hr. Ms. Karei Doorman" arriveerden eind 1946 uit Nederland de „Vuurvliegen" voor de Marine Luchtvaartdienst, die tot dat moment slechts de beschikking haa over Dakota's en Catalina's, die weliswaar niet nieuw waren, maar door zorgvuldig onderhoud toch wel in goe de staat bleven. Het minimum aan materieel voor de vervulling van de politionele functie, welke de vloot in de archipel had te vervullen, was ter beschikking. Tevens werkte in Soerabaja alle hens aan de opbouw van het Marine Etablissement, welk herstel reeds medio 1946 zover ge vorderd was, dat de basis in staat w,as de noodzakelijke reparaties aan Hr. Ms. „Piet Hein" uit te voeren, waarvoor 't schip vele weken lang tevergeefs bij Australische werven had aangeklopt. Veiligheid ter zee DIJ HET BESCHOUWEN van de thans geëindigde periode dient men in aanmerking te nemen, dat bij voort during een aantal vooraf niet te voor ziene en daarom onberekenbare facto ren hun invloed deden gelden en dat dus telkenmale maatregelen getroffen moesten worden, welke niet in een richtlijn pasten, maar daarentegen toch gelden als critieke onderdelen van een geheel beleid. Het beleid van admiraal Pinke dient men daarom te beoordelen in het kader van de woelige toestanden in de archipel, tegen de achtergrond van de ontwikkeling der politieke kwesties. Het was de opdracht aan de com mandant der zeemacht in het Oosten de orde en de veiligheid ter zee te verze keren. Deze opdracht werd uitgevoerd met alle middelen, waarover de zee macht beschikte en deze middelen kon den als 't er op aan kwam indrukwek kend zijn, maar nauwkeurig en objec tief beschouwd waren zij beperkt en onvoldoende. De Koninklijke Marine kon zich niet op zulk een korte termijn zodanig ontwikkelen, dat aan Indonesië een ruim aantal eenheden ter beschikking kon worden gesteld. De mensen en de schepen waren er eenvoudig niet, Ne derland kon er niet voor zorgen. Ad miraal Pinke heeft voortdurend moe ten woekeren met de hem ten dienste staande mogelijkheden en dat was zijn grootste zorg, want hij had een handje vol schepen en personeel. Hij stond voor dat personeel dan ook op de bres. niet alleen voor het behoud en de uit breiding ervan, maar eveneens voor de belangen van degenen, die onder hem dienden, van wie hij wist het uiterste le kunnen vergen als het moest. De hoogtepunten van zijn beleid waren niet zozeer de beide politionele acties, hoewel deze zware beslissingen en uitgebreid stafwerk eisten, dan wel de momenten welke voor het oog van de wereld ongemerkt voorbijgingen, de kritieke ogenblikken persoonlijk beleefd in de stilte en koelte van zijn werkkamer op het commandement, waarna hij het steeds weer nodig vond om in een korte, maar heldere uiteen zetting aan de wereld te vertellen wat en hoe zijn beleid was. eenvoudig, eer lijk en rechtvaardig. Dan verbond hij er altijd een waarschuwing aan, met de verzekering, dat zijn schepen iedere vlag zouden eerbiedigen onder welke ter zee bonafide handel werd gedre ven, maar dat hij opdracht had ge geven scheepvaart onder valse vlag en met bedriegelijke oogmerken met kracht te bestrijden. De scheepvaart in de archipel, of het nu een Engelsman uit Singapore, een Amerikaan van de Philippijnen, een Chinees uit de Riouw of een eenvoudig prauwvoerder van Makassar was, iedereen wist welke de regels van 't spel waren. Van de ma rine konden zij altijd papieren krijgen, als deze maar dienden ter dekking van een legale handel, dus van normaal goederenverkeer met een zuivere be stemming. Ieder ander verkeer was smokkel. Iedere smokkeltransactie ver armde het land. Maar bovendien was het noodzakelijk de zeewegen te zuive ren van de pogingen tot politieke smokkelarij en tot infiltratie, als dus getracht werd over zee in rustige ge- oieden binnen te dringen om daar de revolutionnaire brand te ontsteken. Tegen smokkel en laster £TR WAS SMOKKEL in 't klein, maar in de loop der tijden hebben dui zenden prauwen en tongkans gepro- oeerd onbelangrijke partijen wapens en munitie, pamfletten en politieke agitatoren over zee naar andere plaat sen te vervoeren. Een enkele maal ge schiedde het, dat dit bedrijf in het groot werd opgezet. Men zal zich waar schijnlijk namen als die van de „Mar tin Behrmann" en de „Empire May- rover" nog wel vaag herinneren. Het is nog niet zo lang geleden, dat de wereld ervan in kennis gesteld werd, aat ook sluikhandel in opium en wa pens op uitgebreide schaal werd ge dreven met vliegtuigen en snelle mo torboten, door een groepje avonturiers, die gezien deze middelen grote belangen achter zich gehad moeten hebben. Bovendien speelde zich dit al les af onder de loupe van de wereld pers, welke onmiddellijk bereid was ieder voorval aan te grijpen, om er geheel naar eigen goeddunken mee te handelen, een bepaald oogmerk mee te dienen, maar zeker niet het Neder landse belang. Kort na de eerste politionele actie nam een Amerikaans tijdschrift een foto op van de in de haven van Pro- bolingo door terugtrekkende republi keinse troepen gestichte branden, toelke door de marine wcri—i geblust. Het onderschrift luidde: „Nederland se mariniers landden in Oost-Java. De vrede in Azie gaat in vlammen op". Olie op het vuur, inplaats van op de golven. Zo moest dikwijls het beleid van de vlootvoogd te Batavia laveren tussen de Scylla van zijn eigen mogelijkheden en de Charybdis van de noodzaak der omstandigheden. Maar Admiraal Pinke was als zeeman een goed navigator en al zou hij uit vrije keuze nooit de groene tafel als operatieterrein hebben genomen, hij bezat de benijdenswaar dige eigenschap problemen tot hun eenvoudigste proporties terug te kun nen brengen. Bovendien kon hij vast houden aan een genomen beslissing en een éénmaal va«tgestelde koers zonder afwijking volgen. Eerlijke verontwaar diging kon hij tonen als de zaken niet liepen, zolas hij zich had gedacht en nooit heeft hij onder stoelen of banken gestoken, wat hij meende. Hij diende ook met overtuiging, zeker van zijn zaak, in staat ook zijn mensen te be geesteren. Deze op hun beurt kenden hem als hun hoogste commandant, in wiens handen hun belangen veilig waren en de eerste tijd was het zeker nodig tel kens weer deze belangen te behartigen, omdat in de Oost het leven allerminst comfortabel was. integendeel zeer duur, onzeker en onveilig. Zo groeide er een band van vertrouwen tussen deze admi raal en allen die onder hem dienden. Veel moest hij vaak overlaten aan het verstandig beleid en inzicht van com mandanten, die hij wijd verspreid over de archipel geplaatst had aan boord van schepen of aan de wal, maar deze officieren en vaak waren zij nog zo jong wisten zich geschraagd door zijn vertrouwen. Grote carrière ALS OUD-ONDERZEEBOOTMAN en diviesiecommandant van onderzee boten en torpedobootjagers, kon hij het contact met de schepen niet missen en daarom zag men hem vaak aan boord. Als het nodig was sprak hij zelf tot de bemanningen en hij deed dat op een wijze, zoals zij dit gaarne hoorden. Hij sprak de taal van de eenvoudige marineman en deze waardeerde zulk een optreden, waarmee de admiraal de afstand, waarop hij zich vanwege zijn hoge rang bevond, op menselijke wijze bekortte, zonder ooit iets in te boeten aan de waardigheid van zijn gezag. Men wist wa* men pan hem had, zou men populair hebben gezegd en zo 'n commandant valt bij de marineman in het pulletje. Op 55-jarige leeftijd repatriëert straks vice-admiraal A. B. Pinke, terug van zijn vijfde torn in de Oost, gedu rende welke hjj in het huls van zijn jeugd heeft gewoond, toen eens zijn va der met eenzelfde commando was be last. Dit commando was in deze eerste na-oorlogse jaren wellicht de moei lijkste functie in de Koninklijke Ma rine. Drie-en-een-half jaar bleef zij in handen van een vlag-officier, die waar schijnlijk wel eens als bekroning van zijn carrière gedacht heeft aan een commando van een eskader, maar voor zichzelf zeker niet het commando zee macht Oosten heeft gewenst. De wijze, waarop hij zeeman in hart en nieren deze taak in dienst van het vader land heeft verricht, doet hem daarom des te meer eer aan. Met mannen als hij kan Nederland zee bouwen. De Kilima Hawaiians hebben gister avond weer eens getoond op welke wijze een ensemble populair kan wor den. Vijftien jaar staan zij nu op de planken en men kent de Kilima's, men zingt en fluit hun liedjes en loopt er mee weg. Men applaudisseert of zijn leven er van af hangt ende Kili ma's verdienen het ook. Geen wonder dat de feestvoorstelllng In Tivoli een groot succes is geworden. Ted Valerio bracht er met zijn ac cordeon de stemming in. Zijn reper toire is schier onuitputtelijk en hij werd tweemaal teruggeroepen om meer van die sprankelende klanken. En wat heeft men geklapt voor Wim en Bram Scholte, de zangers met de „gouden" stemmen! Vooral „Chante chante encore" sloeg in en na de pau ze was het doodstil toen zij „Les trois cloches" zongen. Het waren vreemde hoge tonen die Wim Scholte de zaal in wierp, maar zijn stem bekoorde toch. Zijn bescheiden partner had een flink aandeel in het succes. Coos Speenhoff is geannonceerd als Nederlands beste conferencier. Wel, is hij niet de beste, dan behoort hij toch toch tot de besten. Hij weet zijn publiek te pakken en tot zich te trekken met volmaakte „leut" waar het eind van zoek is en waarmee men zich tranen kan lachen. De Zeeuse boertjes mochten er ook zijn! Hun parterre- acrobatiek was prima, getuigde van kracht en behendigheid en hun mi miek is van de goede soort. Toen waren de Kilima's aan de beurt. Zij zongen en speelden oude en nieuwe schlagers die het allemaal deden De toegiftjes waren niet van de lucht en toen de heer J. Gast hun namens het amateur-dansorkest „De Optimisten" zijn gelukwensen aanbood, daverde het in de zaal. En wat te zeg gen van Lea Limburg die de jubile rende Kilima's namens de directie van Tivoli bloemen aanbood en daarna op verzoek van mevrouw Kilima een stijlvol dansje maakte? Na de pauze brachten Bil Kilima en de zijnen cowboyliedjes. Ook in dit genre zijn zij niet te overtreffen. Nee, het verbaast ons niets dat de Kilima's het vijftien jaar hebben vol gehouden. Coos Speenhoff beweerde dat het er wel vijftig worden. Het zou pns niet eens verwonderen. In Oud Den Helder staat de be kende 22 meter hoge paal, die lange tijd heeft herinnerd aan de z.g. „Gemeten mijl Heldsdeur". De andere palen werden indertijd door de Duitsers neergehaald, maar nu wordt het viertal weer door de Dienst voor het Loods wezen etc gecompleteerd. De andere hoge paal, die thans nog ligt aan het dijkje tussen Fort Erfprins en Huisduinen, wordt binnenkort overeind gezet. Thans is men bezig aan de 16 meter hoge paal aan de zeedijk ten Westen van het fort. De tweede lage paal komt nabij de Windwijzer te staan, en de ermee corresponde rende hoge paal krijgt in Oud Den Helder een ander plaatsje. Over veertien dagen zullen de schepen voor het ondergaan van snelheids proeven weer van de „Gemeten mijl Heisdeur" gebruik kunnen maken. Voor een aandachtig gehoor heeft de algemeen-secretaris van de Nederland se Esperantisten-vereniging gisteravond in café Sanderse een uitéénzetting ge geven over de samenstelling en de toe passing van de wereldhulptaal Esperan to. Vlot en boeiend vertelde hij op welk een eenvoudige wijze deze taal is geconstrueerd, en hoe eenvoudig de spraakkunstregels zijn. Een ieder kan deze taal gemakelijk leren, en dat heeft de verbreiding ervan over de wereld bevorderd. Hoe meer esperantisten er zijn, hoe groter nut werpt deze taal af. Meer en meer wordt Esperanto alom in de wereld toegepast. Door deze inleiding werd de belang stelling voor de expositie van Esperan- to-boeken en brochures nog vergroot. Na de pauze namen de bezoekers er van kennis, en vooral de collectie prentbriefkaarten trok hun aandacht. Deze avond, die was georganiseerd door de Helderse Esperantistenvereni ging „Nova Sento", was mede bedoeld om de aandacht te vestigen op de cur sus, die op 5 October begint. Verschei dene aanwezigen gaven zich hiervoor op. CPREEKSTALMEESTER BEELOO kreeg op een openhartige vraag een open hartig antwoord, toen hij gisteravond aan het eind van de voorstelling in het Circus Jos Mullens zijn publiek vroeg: „Hebt u genoten van een goed en beschaafd programma?" Tweeduizend mensen gaven daarop met een luid en langdurig applaus hun tevredenheid te kennen. Het was overigens geen groot risico, dat de heer Beeloo nam, want het programma was vlot en onderhoudend, welverzorgd en pittig. Het zaagsel uit de piste gearde pikant, de leeuwen bralden hongerig, felle lichten beschenen de kleurige circuspakjes en het orkestje van Armendo Spinelli liet klaterende fanfares horen. maar dan wel tot het uiterste geperfec- Het Nederlandse tweemastcircus Jos. Mullens staat bekend om zijn prachtige paarden. Ze hebben gedraafd en ge danst, de Arabische en Friese volbloe den. Zwijgend en vol gratie draaiden de glanzende paardenlijven en de mensen hoofden draaiden mee. Otto Schuman demonstreerde voor de vijf- of tien duizendste maal in zijn leven zijn mees terschap over de manége, en de drie kinderen van de heer Mullens zelf ble ken zijn veelbelovende (en veel-pres- terende) leerlingen te zijn. Maar hun werk werd toch overtrof fen door Jeffersons leeuwendressuur. Het Is altijd weer een beklemmend schouwspel, de koningen der wildernis onderworpen te zien aan de wil van een mens. De vier reusachtige poesen gromden kwaadaardig, maar ze deden wat de dompteur gebood. En de manne tjes-leeuw Frasquita wandelde gemoe dereerd over twee strakgespannen tou wen, terwijl Jefferson zijn dieren ten gerieve van het publiek op de gevaar lijke grens hield tussen gehoorzaamheid en revolutie. Het circus moet de mensen iets te zien geven, wat ze zelf in hun stoutste dromen niet durven presteren. Zomaar In een kóoi, met blote handen temid den van vijf grommende, sluipende, klauwende en grauwende leeuwen. Of hoog in de nok van het circus zweven aan de handen van een lenige partner, die zelf bengelt aan een beweeglijke stellage. Dat deden de twee Brieux, en zij lieten de adem stokken in tweedui zend keren. Even onbereikbaar voor u en ons wa ren de verrassende staaltjes van jong leurkunst, die Charlie Wijma ten toon spreidde. Wilt u geloven, dat het pu bliek blij was met dat éne foutje? Maar Charlie hield vol, en .voltooide de stunt met het theeservies, dat als een pagode op zijn kruin balanceerde. En de kleine Josephine, geassisteerd door de iets ou dere Jean, demonstreerde staaltjes van lenigheid, die we geperfectionneerde gymnastiek zouden kunnen noemen, tionneerd. De adem kon niet altijd Ingehouden blijven, en daarom deden de twee Deense komieken en de drie Belgische clowns goed werk. Zij zongen de lof der zotheid en werden door een veel stemmig geschater begeleid. Tot besluit moesten nog éénmaal de paarden in een wilde galop door de piste rennen. Het zaagsel, om acht uur nog blank en smetteloos, was drie uur later groezelig en met zand vermengd. Maar vanavond ligt er weer een frisse laag en de troep van Mullens begint dan weer met frisse moed. Met een zeer druk bezochte receptie heeft de Commandant der Zeemacht in het Oosten, vice-admiraal A. S. Pin ke, afscheid genomen. Toen de Hoge vertegenwoordiger van ds Kroon en mevrouw Lovink gisteren te ongeveer 20 uur ten huize van de vice-admiraal aankwamen, stond nog een lange file genodigden te wachten, om de schei dende vlootvoogd en mevrouw Pinke, en de nieuwe commandant, vice-admi raal J. F. Kist en diens echtgenote de hand te drukken. In de feestelijk verlichte tuin zorg de de marinekapel voor opgewekte marsmuziek. Onder de aanwezigen be vonden zich vele hoge autoriteiten van leger, vloot en burgerlijk bestuur, als mede vele vooraanstaande figuren uit particuliere en kerkelijke kringen. H.C.S.C. I gaat Zaterdagmiddag op bezoek bij E.V.C. dat het vorige jaar in de tweede klasse kampioen werd. Als deze zware wedstrijd één punt op levert, dan mogen onze stadgenoten tevreden zijn. In deze afdeling worden verder gespeeld: Blauw Wit 2—And. Boys 1; Flevo 1—Dindua 2; HCSV 2— Gouwz. Boys 1. Het tweede elftal van HCSC gaat naar Marken 2, die verleden jaar ook kam pioen was. De HCSC'ers zullen het wel niet bolwerken. Hier worden nog ge speeld: HCSV 3DEK 1; Breez Boys 1 ZCFC 2 en VroneJong Holland 2. Beide elftallen vertrekken om kwart vóór twee van garage Moorman. Zater dagmiddag komen nog in het veld HCSC a—HRC b (3 uur) en HCSC 3— ZCFC 4 (4 uur). Op de Algemene Begraafplaats te Hulsduinen werd Woensdagmiddag on der grote belangstelling het stoffelijk overschot ter aarde besteld van mevr. M. P. T. van VlietWickel, die Zondag in de ouderdom van 79 jaar overleed. Zij was erelid van de Kon. Ned. Bond van oud-onderofficieren en lange tjjd lid van de afdeling Den Helder der Nederlandse Vereniging van huisvrou wen. Beide organisaties waren aan de groeve vertegenwoordigd. De voorzitter van genoemde bond, de heer A. van der Linde, herdacht de overledene, waarna de heer H. Schenkius, als oud voorzitter namens de afdeling, met dankbaarheid gewaagde van het vele goede werk dat zij voor de bond had gedaan. Mevr. Van VlietWickel was altijd een krachtige en stoere werkster, met een sterke persoonlijkheid, die dik wijls anderen heeft geïnspireerd. De bondssecretaris, de heer W. A. Visser, sprak als voorzitter van „Revo", een sociale instelling van de bond, waar voor de overledene ook veel werk heeft gedaan. De vice-voorzitter van de bond. de heer L. Hartman, memoreerde het geen mevr. Van Vliet voor het Hart man-fonds heeft betekend, waarna de plechtigheid door ds. De Hoest werd gesloten. De Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen was bij de teraardebestel ling vertegenwoordigd door de dames Veen en Gooi, en een aantal leden. Zij zullen zich herinnerd hebben, wat me vrouw Van Vliet vóór de oorlog voor de afdeling heeft betekend. Zij be schikte over geduchte organisatorische talenten en was daarnaast een groot liefhebster van handwerken. Tijdens en na de oorlog heeft zij nog heel veel gehaakt en geborduurd, en zij organi seerde zelfs in 1946 in haar woning aan de Hoogstraat een tentoonstelling met verloting voor een liefdadig doel. Ver scheidene stadgenoten hebben zich toen ervan kunnen overtuigen, dat mevr. Van Vliet op haar hoge leeftijd nog buitengewoon vaardig was, en zeer ac curaat werk verrichtte. Het was, zoals luitenant ter zee Van Veen al zei aan het begin van de twee de cabaretavond in de Marinecantine verwonderlijk, dat er zoveel koppen aanwezig waren. Het circus en de Ti voli en de andere gelegenheden zouden wel alle mensen opgeslokt hebben, dacht ieder en degenen, die nog het plan hadden te komen, lieten dat plan wel varen vanwege de verbazend dik ke mist. Maar zo was het niet, het werd zelfs weer schipperen om ieder een plaatsje te geven. Daarom is het dubbel prettig, dat de avond zelf zo goed slaagde. Daarvoor zorgden Wim van Herk, Nol van Dijk en Lizzy Va- lesco met aardige liedjes en schetsen, begeleid door Aafje Feltrop op de pia no, en de twee hier al bekend gewor den trio's: The Three Chiko's en The Jack Smith Company met muziek en zang en dans. Het was een alleszins beschaafd programma, goed en vlot opgebouwd en afgewerkt Dat waarde ren de Jantjes met van die bekende roffel-klater-fluitende applausjes, die de artisten weer lachend nog een num mertje deden geven. Zo moet en zo gaat het in de cantine, wil een avond werkelijk geslaagd heten. Deze avond was zo en ieder genoot van de stem ming voor en achter het voetlicht en van het prettige contact, dat er de ge hele avond was tussen aristen en pu bliek. Het is morgen hoog water om 2.00 en 15.15 uur, en laag water om 8.45 en 21.05 uur. De temperatuur van het zeewater was 17.3 graden Celsius. Vijf mijnenvegers van het zesde flottielje (Hr. Ms. „Hollands Diep" lag in reparatie) zijn gisteren even naar buiten geweest om te oefenen. Gisteravond omstreeks zes uur kwam Hr. Ms. „Jacob van Heems- kerek" op de ree. Het personeel van de Luchtstrijdkrachten, dat heeft deelge nomen aan de operatie-„Bulldog", keer de met deze bodem van Thorney Island terug. Het werd met sloepen naar de wal gebracht. De me^st fortuinlijken konden de trein van 19121 nog halen! De HAV-handbalsters spelen Zondag in Wieringen tegen Tonegido haar eerste uitwedstrijd. Als de HAV-dames haar tegenstandsters niet onderschatten, zit er winst In deze ontmoeting. HAV komt in de volgende opstelling uit: J. de Graaf; T. Manuel en J. Pieterse; O. Mallant,. A. Krijnen en J. Bontes; H. v. Straten, E. Thurkow, J. Augustijn, C. Bot en C. v. d. Maas. De HA V-heren spelen in Amsterdam tegen GVA. Het zal ons benieuwen wat zij doen, want het elftal telt enkele beginnende spelers. De periodieke lezingen, die de heer J. A. Nijkamp op Zaterdag en Zondag zou houden in het Natuurhis torisch Museum, zijn, tot nader order uitgesteld. Het museum is echter nor maal geopend. Voor de Humanistische Gemeen schap spreekt Zondagmorgen om half elf in hotel Bellevue de heer A. Eriks uit Alkmaar, over het onderwerp „Mens. durf te leven". Belangstellen den zijn welkom. Wij vestigen er nog even de aan dacht op, dat de tweede V.U.-lezing over het kankervraagstufc vanavond niet wordt gehouden in de Vakschool maar in Casino. Het is merkwaardig, aat de laatst. dagen vrij veel aanrijdingen zijn voor gekomen. Gisteren vermeldden wij J twee, maar het waren niet de enig» Zo kwam op de hoek Slekman Bosse» straat—Ruyghweg een leugdige fietser in botsing met een auto. De jongen had voorrang moeten verlenen, rnaar dacht nog net langs te kunnen gijp. pen. Het gevolg was een beschadigds fiets. Op het Ankerpark kwam een wielrijdster in aanrijding met een auto, die het Zwarte pad kwam uitrij den. De bestuurder wist snel te stop. pen, maar de wielrijdster viel en kreeg een lichte hersenschudding. Zij Werd door de -automobilist naar het zieken, huis gebracht. Op het Koningsplein verleende een wielrijdster, komende uit de Ko- ningstraat, geen voorrang aan een heer, toen zij de Polderweg wilde in. slaan. Het kostte haar een geschramd gezicht. Een personenauto, bestuurd door de heer v. V., komende van „Argis", geraakte op de hoek bij de Kanaal- weg in botsing met een vrachtauto. Beide wagens liepen lichte schade op. Een vijf tien-jarig meisje, dat in de Keizerstraat wandelde, werd door een onbekende fietser aangereden. Haar horloge werd daarbij ernstig be schadigd. Op het Beltterrein werd bij het uitgraven van een sloot een vliegtuig, bom gevonden. Zoals reeds gemeld, is het op 3 October tien jaar geleden, dat de 20 km. lange meerdijk tussen Lemmer en Urk, welke de Westelijke afsluiting vormt van de N.O. Polder, werd af gesloten. Van die datum af was Urk geen eiland meer. In 1939 zijn verschillende voorspel lingen gedaan, o.a. zou de aal- en pa lingvisserij op het IJselmeer tot het verleden behoren. Deze voorspelling is echter niet uitgekomen. Integendeel de aal- en palingvisserij op de voor malige Zuiderzee is nog toegenomen. Alhoewel de prijzen van de paling aanmerkelijk minder zijn dan verleden jaar en de vangsten over het algemeen ook minder, is aan de gem. visafslag dit jaar reeds voor bijna 1millioen gulden verhandeld. Alle twaalftallen van de Korfbalver eniging Helder treden Zondag in het strijdperk. KVH I speelt in Amster- daib tegen TOGO, KVH 2 in Wormer- veer tegen Gr. Geel 3 en KVH 3 in Zaandam tegen ZKV 4. De korfballers vertrekken om kwart vóór elf per bus van de hoek bij Moree aan de Ruygh weg. VOOR ZONDAG 2 OCTOBER 1949 DEN HELDER. Ned. herv. gem., Nieuwe kerk, Weststraat, 10.30 uur ds. Rasch; Palmstraat 10 uur ds. J. Borg- hardt; 19 uur de heer E. Wanders. Geref. kerk, Bethelkerk, 10 uur ds. Hartkamp; 17 uur ds. Hamming; Reho- bothkerk 10 uur ds. Hamming; 17 uur ds. Hartkamp. Geref. kerk art, 31, Nieuwe kerk, Weststraat, 8.45 en 17 u. ds. F. Tollenaar. Chr. geref. kerk, Steengracht, 10 en 17 uur leesdienst Oud-geref. kerk, Hoogstraat 86, 10 en 17 uur leesdienst, Geref. gem., 10 en 16 uur leesdienst; Donderdag 19.30 uur de heer A. Vergunst van Leiden. Luth. kerk, 10.30 uur ds. Sepmeijer, vlootprediker. Doopsgezinde kerk, 10.30 uur. Baptisten Gemeente, 10 uur de heer G. van Leeuwen; 12 uur Zondagsschool; 20 uur evang. Hofhuis) Woensdag 20 uur bidstond. Oud-kath. kerk, 10 uur heilige mis, pastoor Ver- heij. Evangelisatie Vijzelstraat, 10 en 19.30 uur de heer 1. Kuiper; 12 en 14.30 uur Zondagsschool; Woensdag 20 uur Bijbelkring; Donderdag 19.30 uur vrou- wenkrans; Zaterdag 20 en 21 uur open luchtsamenkomst in de Visbuurt en bidstond. Leger des Heils, 10 uur heiligingsdienst; 16.45 uur openlucht samenkomst; 20 uur verlossingssamen komst; Maandag 20 uur verkoping Oogstfeestartikelen. JULIANADORP. Ned. herv. gem., 10 uur de heer E. Wanders. Star of Hope, 10 en 19 uur samenkomst; 15 u. Zondagsschool; Dinsdag 16 uur meisjes- krans; 19.30 uur bidstond; Donderdag 19 uur meisjeskrans; Zaterdag 19.30 a. bidstond. Geref. kerk, 10 uur lees dienst; 14.30 uur ds. Hartkamp. HUISDUINEN. Ned. herv. gem., 19 ds. Rasch. CALLANTSOOG. Ned. herv. kerk, 10 uur ds. Klein Wassink. 'T ZAND. Ned. herv. gem. geen dienst. ONDERSCHEIDING VOOR DE HEER W. H. LAP De heer W. H. Lap, voorzitter van de plaatselijke commissie van de Noord- Zuid-Hollandse Reddingmaatschappij, is te Den Burg door de heer A. Th. de Booy, directeur der N.Z.H.R.M., gehul digd ter gelegenheid van diens zilveren jubileum als lid van genoemde com missie. Als stoffelijk blijk van waarde ling werd de jubilaris een verguld zilveren medaille aangeboden. Aan de Tuinbouwvakschool voor Bloembollenteelt hier ter plaatse zij» voor het einddiploma geslaagd: G. J- Duineveld, j. b. Duineveld, J. Jonge- jans, Th. Kloosterman, E. B. C. Komen. A. J. Langelaan, N. Nuyens, G. J. Rooyakkers, J. G. J. Rooyakkers, Teeuwen en M. Weyers, allen te Bree zand. Afgewezen 1.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 2