Vice-admiraal Pinke legt zijn commando
over de Zeemacht in het Oosten neer
Hij verzekerde in onze Archipel de
veiligheid ter zee
Leeuwengebrul aan de Lorentzstraat
Het einde van een
merkwaardige periode
JUBILERENDE KILIMA's
traden op in Tivoli
Gemeten mijl Heisdeur
wordt weer opgericht
Esperanto-propaganda
Openingsvoorstelling van circus Jos Mullens
Vice-admiraal Pinke hield
afscheidsreceptie
HCSC op bezoek bij EVC
Teraardebestelling
mevr. Van Vliet-Wickel
CABARET
in echte cantine-stemming
Tussen Haaks en Kuitje
HAV-dames en heren spelen
buiten de stad
In het kort
Uit het poiitiersppon
De dijk kwam, doch de
paling bleef
KVH heeft een drukke dag
Predikbeurten
Texel
Anna Paulowna
£)E OOMMAN DO-OVERDRACHT TE BATAVIA, waar vice-admiraal A. S.
Pinke vandaag, 80 September, ifln functie van commandant der Zeemacht
In handen heeft gelegd van zijn opvolger, vice-admiraal F. J. Kist, zou
weinig aanleding bieden tot uitvoerig commentaar, ware het niet, dat
met het heengaan van vice-admiraal Pinke tevens een merkwaardige periode
wordt afgesloten In de Jongste, nog zo vers In het geheugen liggende ge
schiedenis van de zeemacht In het Oosten.
TOEN in het begin van 1946, dus nu
reeds drie en een half jaar geleden,
de toenmalige schout bij nacht Pinke,
na een kort interregnum van schout bij
nacht Koenraad, die 't commando had
waal-genomen nadat Luitenant-Admi-
r?al C. E. L. Helfrich was afgetreden
als Bevelhebber der Zeestrijdkrachten
iri het Oosten, zijn zetel innam in het
oude departement der marine aan Goe-
noeng Sahari te Batavia, heerste niet
alleen bij de marine, doch allerwege in
de archipel nog een zeer verwarde
situatie, waarin van een geregelde op
bouw geen sprake kon zijn. Het was de
tijd van improvisatie, omdat normaal
werken onmogelijk werd gemaakt door
gebrek aan personeel en materieel,
huisvesting en transport. Zelfs Batavia
was niet helemaal veilig en in Soera-
baja kon het voorkomen, dat de mari
nier. die 's nachts in Perak aan de ha
ven op wacht stond, in het water werd
gedrukt, terwijl in de omgeving van 't
Marine Hospitaal gepatrouilleerd moest
worden.
Aan de opbouw
ALS MEN deze toestand vergelijkt met
de huidige, dan blijkt wel duidelijk
hoe daar in de afgelopen jaren is ge
werkt. Aanvankelijk ging de opbouw
langzaam, maar naarmate de mensen
en de middelen ter beschikking kwa
men, nam het bedrijf niet alleen in om
vang, doch ook in activiteit toe. De
werkzaamheid van de marine in de In
dische archipel omvatte een twee-ledige
taak. Het commandement, het departe
ment, de admiraliteitsdiensten, de wal-
Instellingen, dit alles moest van de
grond af aan worden opgebouwd en
deze opbouw werd ter hand genomen
door marinepersoneel, dat enerzijds de
gehele oorlog gevaren had en naar huis
verlangde, anderzijds door ex-krijgs-
gevangenen, pas ontslagen uit de Ja
panse kampen. Aanvulling uit Neder
land kwam in de vorm van kort tevo
ren aangeworven en opgeleid perso
neel. voor het grootste gedeelte oor
logsvrijwilligers, die niet geheel
scheepswijs waren en vreemd stonden
tegenover de Indische toestanden, hoe
wel deze groep zich snel heeft aange
past en uitstekende diensten heeft be
wezen.
Dit betrof de opbouw van het veel
omvattende bedrijf, maar even noodza
kelijk was het, dat de schepen voeren,
aangezien ter zee een toestand van
complete chaos heerste, waarin smok
kelarij en zeeroof welig tierden.
Er kwamen schepen uit Nederland,
jagers en mijnenvegers. Door aankoop,
onder andere van de Australische ma
rine, kwamen er korvetten van -ie
Bathurst-klasse bij, wegens hun gerin
ge diepgang ook bijzonder geschikt
voor de patrouillevaart. Voorts ont
stond op dezelfde wijze een der merk
waardigste vloten, welke de geschiede
nis ooit heeft zien varen, bekend ge
worden onder de naam „muskieten-
vloot", bestaande uit tientallen klei
nere schepen: HDML's (Harbour De
fensie Motor Launches) en Higgins-
boten. Er kwamen landingsschepen en
-vaartuigen. Aan boord van Hr. Ms.
Karei Doorman" arriveerden eind
1946 uit Nederland de „Vuurvliegen"
voor de Marine Luchtvaartdienst, die
tot dat moment slechts de beschikking
haa over Dakota's en Catalina's, die
weliswaar niet nieuw waren, maar door
zorgvuldig onderhoud toch wel in goe
de staat bleven.
Het minimum aan materieel voor de
vervulling van de politionele functie,
welke de vloot in de archipel had te
vervullen, was ter beschikking. Tevens
werkte in Soerabaja alle hens aan de
opbouw van het Marine Etablissement,
welk herstel reeds medio 1946 zover ge
vorderd was, dat de basis in staat w,as
de noodzakelijke reparaties aan Hr. Ms.
„Piet Hein" uit te voeren, waarvoor 't
schip vele weken lang tevergeefs bij
Australische werven had aangeklopt.
Veiligheid ter zee
DIJ HET BESCHOUWEN van de thans
geëindigde periode dient men in
aanmerking te nemen, dat bij voort
during een aantal vooraf niet te voor
ziene en daarom onberekenbare facto
ren hun invloed deden gelden en dat
dus telkenmale maatregelen getroffen
moesten worden, welke niet in een
richtlijn pasten, maar daarentegen toch
gelden als critieke onderdelen van een
geheel beleid. Het beleid van admiraal
Pinke dient men daarom te beoordelen
in het kader van de woelige toestanden
in de archipel, tegen de achtergrond
van de ontwikkeling der politieke
kwesties.
Het was de opdracht aan de com
mandant der zeemacht in het Oosten de
orde en de veiligheid ter zee te verze
keren. Deze opdracht werd uitgevoerd
met alle middelen, waarover de zee
macht beschikte en deze middelen kon
den als 't er op aan kwam indrukwek
kend zijn, maar nauwkeurig en objec
tief beschouwd waren zij beperkt en
onvoldoende.
De Koninklijke Marine kon zich
niet op zulk een korte termijn zodanig
ontwikkelen, dat aan Indonesië een
ruim aantal eenheden ter beschikking
kon worden gesteld. De mensen en de
schepen waren er eenvoudig niet, Ne
derland kon er niet voor zorgen. Ad
miraal Pinke heeft voortdurend moe
ten woekeren met de hem ten dienste
staande mogelijkheden en dat was zijn
grootste zorg, want hij had een handje
vol schepen en personeel. Hij stond
voor dat personeel dan ook op de bres.
niet alleen voor het behoud en de uit
breiding ervan, maar eveneens voor de
belangen van degenen, die onder hem
dienden, van wie hij wist het uiterste
le kunnen vergen als het moest.
De hoogtepunten van zijn beleid
waren niet zozeer de beide politionele
acties, hoewel deze zware beslissingen
en uitgebreid stafwerk eisten, dan wel
de momenten welke voor het oog van
de wereld ongemerkt voorbijgingen,
de kritieke ogenblikken persoonlijk
beleefd in de stilte en koelte van zijn
werkkamer op het commandement,
waarna hij het steeds weer nodig vond
om in een korte, maar heldere uiteen
zetting aan de wereld te vertellen wat
en hoe zijn beleid was. eenvoudig, eer
lijk en rechtvaardig. Dan verbond hij
er altijd een waarschuwing aan, met
de verzekering, dat zijn schepen iedere
vlag zouden eerbiedigen onder welke
ter zee bonafide handel werd gedre
ven, maar dat hij opdracht had ge
geven scheepvaart onder valse vlag
en met bedriegelijke oogmerken met
kracht te bestrijden. De scheepvaart in
de archipel, of het nu een Engelsman
uit Singapore, een Amerikaan van de
Philippijnen, een Chinees uit de Riouw
of een eenvoudig prauwvoerder van
Makassar was, iedereen wist welke de
regels van 't spel waren. Van de ma
rine konden zij altijd papieren krijgen,
als deze maar dienden ter dekking van
een legale handel, dus van normaal
goederenverkeer met een zuivere be
stemming. Ieder ander verkeer was
smokkel. Iedere smokkeltransactie ver
armde het land. Maar bovendien was
het noodzakelijk de zeewegen te zuive
ren van de pogingen tot politieke
smokkelarij en tot infiltratie, als dus
getracht werd over zee in rustige ge-
oieden binnen te dringen om daar de
revolutionnaire brand te ontsteken.
Tegen smokkel en laster
£TR WAS SMOKKEL in 't klein, maar
in de loop der tijden hebben dui
zenden prauwen en tongkans gepro-
oeerd onbelangrijke partijen wapens
en munitie, pamfletten en politieke
agitatoren over zee naar andere plaat
sen te vervoeren. Een enkele maal ge
schiedde het, dat dit bedrijf in het groot
werd opgezet. Men zal zich waar
schijnlijk namen als die van de „Mar
tin Behrmann" en de „Empire May-
rover" nog wel vaag herinneren. Het
is nog niet zo lang geleden, dat de
wereld ervan in kennis gesteld werd,
aat ook sluikhandel in opium en wa
pens op uitgebreide schaal werd ge
dreven met vliegtuigen en snelle mo
torboten, door een groepje avonturiers,
die gezien deze middelen grote
belangen achter zich gehad moeten
hebben. Bovendien speelde zich dit al
les af onder de loupe van de wereld
pers, welke onmiddellijk bereid was
ieder voorval aan te grijpen, om er
geheel naar eigen goeddunken mee te
handelen, een bepaald oogmerk mee te
dienen, maar zeker niet het Neder
landse belang.
Kort na de eerste politionele actie
nam een Amerikaans tijdschrift een
foto op van de in de haven van Pro-
bolingo door terugtrekkende republi
keinse troepen gestichte branden,
toelke door de marine wcri—i geblust.
Het onderschrift luidde: „Nederland
se mariniers landden in Oost-Java. De
vrede in Azie gaat in vlammen op".
Olie op het vuur, inplaats van op de
golven.
Zo moest dikwijls het beleid van de
vlootvoogd te Batavia laveren tussen
de Scylla van zijn eigen mogelijkheden
en de Charybdis van de noodzaak der
omstandigheden. Maar Admiraal Pinke
was als zeeman een goed navigator en
al zou hij uit vrije keuze nooit de
groene tafel als operatieterrein hebben
genomen, hij bezat de benijdenswaar
dige eigenschap problemen tot hun
eenvoudigste proporties terug te kun
nen brengen. Bovendien kon hij vast
houden aan een genomen beslissing en
een éénmaal va«tgestelde koers zonder
afwijking volgen. Eerlijke verontwaar
diging kon hij tonen als de zaken niet
liepen, zolas hij zich had gedacht en
nooit heeft hij onder stoelen of banken
gestoken, wat hij meende. Hij diende
ook met overtuiging, zeker van zijn
zaak, in staat ook zijn mensen te be
geesteren.
Deze op hun beurt kenden hem als
hun hoogste commandant, in wiens
handen hun belangen veilig waren en
de eerste tijd was het zeker nodig tel
kens weer deze belangen te behartigen,
omdat in de Oost het leven allerminst
comfortabel was. integendeel zeer duur,
onzeker en onveilig. Zo groeide er een
band van vertrouwen tussen deze admi
raal en allen die onder hem dienden.
Veel moest hij vaak overlaten aan het
verstandig beleid en inzicht van com
mandanten, die hij wijd verspreid over
de archipel geplaatst had aan boord
van schepen of aan de wal, maar deze
officieren en vaak waren zij nog zo
jong wisten zich geschraagd door
zijn vertrouwen.
Grote carrière
ALS OUD-ONDERZEEBOOTMAN
en diviesiecommandant van onderzee
boten en torpedobootjagers, kon hij het
contact met de schepen niet missen en
daarom zag men hem vaak aan boord.
Als het nodig was sprak hij zelf tot de
bemanningen en hij deed dat op een
wijze, zoals zij dit gaarne hoorden. Hij
sprak de taal van de eenvoudige
marineman en deze waardeerde zulk
een optreden, waarmee de admiraal de
afstand, waarop hij zich vanwege zijn
hoge rang bevond, op menselijke wijze
bekortte, zonder ooit iets in te boeten
aan de waardigheid van zijn gezag.
Men wist wa* men pan hem had, zou
men populair hebben gezegd en zo 'n
commandant valt bij de marineman in
het pulletje.
Op 55-jarige leeftijd repatriëert
straks vice-admiraal A. B. Pinke, terug
van zijn vijfde torn in de Oost, gedu
rende welke hjj in het huls van zijn
jeugd heeft gewoond, toen eens zijn va
der met eenzelfde commando was be
last. Dit commando was in deze eerste
na-oorlogse jaren wellicht de moei
lijkste functie in de Koninklijke Ma
rine. Drie-en-een-half jaar bleef zij in
handen van een vlag-officier, die waar
schijnlijk wel eens als bekroning van
zijn carrière gedacht heeft aan een
commando van een eskader, maar voor
zichzelf zeker niet het commando zee
macht Oosten heeft gewenst. De wijze,
waarop hij zeeman in hart en nieren
deze taak in dienst van het vader
land heeft verricht, doet hem daarom
des te meer eer aan. Met mannen als
hij kan Nederland zee bouwen.
De Kilima Hawaiians hebben gister
avond weer eens getoond op welke
wijze een ensemble populair kan wor
den. Vijftien jaar staan zij nu op de
planken en men kent de Kilima's, men
zingt en fluit hun liedjes en loopt er
mee weg. Men applaudisseert of zijn
leven er van af hangt ende Kili
ma's verdienen het ook. Geen wonder
dat de feestvoorstelllng In Tivoli een
groot succes is geworden.
Ted Valerio bracht er met zijn ac
cordeon de stemming in. Zijn reper
toire is schier onuitputtelijk en hij
werd tweemaal teruggeroepen om
meer van die sprankelende klanken.
En wat heeft men geklapt voor Wim
en Bram Scholte, de zangers met de
„gouden" stemmen! Vooral „Chante
chante encore" sloeg in en na de pau
ze was het doodstil toen zij „Les trois
cloches" zongen. Het waren vreemde
hoge tonen die Wim Scholte de zaal
in wierp, maar zijn stem bekoorde
toch. Zijn bescheiden partner had een
flink aandeel in het succes.
Coos Speenhoff is geannonceerd als
Nederlands beste conferencier. Wel, is
hij niet de beste, dan behoort hij toch
toch tot de besten. Hij weet zijn publiek
te pakken en tot zich te trekken met
volmaakte „leut" waar het eind van
zoek is en waarmee men zich tranen
kan lachen. De Zeeuse boertjes
mochten er ook zijn! Hun parterre-
acrobatiek was prima, getuigde van
kracht en behendigheid en hun mi
miek is van de goede soort.
Toen waren de Kilima's aan de
beurt. Zij zongen en speelden oude
en nieuwe schlagers die het allemaal
deden De toegiftjes waren niet van
de lucht en toen de heer J. Gast hun
namens het amateur-dansorkest „De
Optimisten" zijn gelukwensen aanbood,
daverde het in de zaal. En wat te zeg
gen van Lea Limburg die de jubile
rende Kilima's namens de directie van
Tivoli bloemen aanbood en daarna op
verzoek van mevrouw Kilima een
stijlvol dansje maakte?
Na de pauze brachten Bil Kilima
en de zijnen cowboyliedjes. Ook in dit
genre zijn zij niet te overtreffen.
Nee, het verbaast ons niets dat de
Kilima's het vijftien jaar hebben vol
gehouden. Coos Speenhoff beweerde
dat het er wel vijftig worden. Het zou
pns niet eens verwonderen.
In Oud Den Helder staat de be
kende 22 meter hoge paal, die
lange tijd heeft herinnerd aan de
z.g. „Gemeten mijl Heldsdeur". De
andere palen werden indertijd
door de Duitsers neergehaald,
maar nu wordt het viertal weer
door de Dienst voor het Loods
wezen etc gecompleteerd. De
andere hoge paal, die thans nog
ligt aan het dijkje tussen Fort
Erfprins en Huisduinen, wordt
binnenkort overeind gezet. Thans
is men bezig aan de 16 meter hoge
paal aan de zeedijk ten Westen
van het fort. De tweede lage paal
komt nabij de Windwijzer te
staan, en de ermee corresponde
rende hoge paal krijgt in Oud Den
Helder een ander plaatsje. Over
veertien dagen zullen de schepen
voor het ondergaan van snelheids
proeven weer van de „Gemeten
mijl Heisdeur" gebruik kunnen
maken.
Voor een aandachtig gehoor heeft de
algemeen-secretaris van de Nederland
se Esperantisten-vereniging gisteravond
in café Sanderse een uitéénzetting ge
geven over de samenstelling en de toe
passing van de wereldhulptaal Esperan
to. Vlot en boeiend vertelde hij op
welk een eenvoudige wijze deze taal is
geconstrueerd, en hoe eenvoudig de
spraakkunstregels zijn. Een ieder kan
deze taal gemakelijk leren, en dat heeft
de verbreiding ervan over de wereld
bevorderd. Hoe meer esperantisten er
zijn, hoe groter nut werpt deze taal af.
Meer en meer wordt Esperanto alom
in de wereld toegepast.
Door deze inleiding werd de belang
stelling voor de expositie van Esperan-
to-boeken en brochures nog vergroot.
Na de pauze namen de bezoekers er
van kennis, en vooral de collectie
prentbriefkaarten trok hun aandacht.
Deze avond, die was georganiseerd
door de Helderse Esperantistenvereni
ging „Nova Sento", was mede bedoeld
om de aandacht te vestigen op de cur
sus, die op 5 October begint. Verschei
dene aanwezigen gaven zich hiervoor
op.
CPREEKSTALMEESTER BEELOO kreeg op een openhartige vraag een open
hartig antwoord, toen hij gisteravond aan het eind van de voorstelling in
het Circus Jos Mullens zijn publiek vroeg: „Hebt u genoten van een goed en
beschaafd programma?" Tweeduizend mensen gaven daarop met een luid en
langdurig applaus hun tevredenheid te kennen. Het was overigens geen groot
risico, dat de heer Beeloo nam, want het programma was vlot en onderhoudend,
welverzorgd en pittig. Het zaagsel uit de piste gearde pikant, de leeuwen
bralden hongerig, felle lichten beschenen de kleurige circuspakjes en het
orkestje van Armendo Spinelli liet klaterende fanfares horen.
maar dan wel tot het uiterste geperfec-
Het Nederlandse tweemastcircus Jos.
Mullens staat bekend om zijn prachtige
paarden. Ze hebben gedraafd en ge
danst, de Arabische en Friese volbloe
den. Zwijgend en vol gratie draaiden de
glanzende paardenlijven en de mensen
hoofden draaiden mee. Otto Schuman
demonstreerde voor de vijf- of tien
duizendste maal in zijn leven zijn mees
terschap over de manége, en de drie
kinderen van de heer Mullens zelf ble
ken zijn veelbelovende (en veel-pres-
terende) leerlingen te zijn.
Maar hun werk werd toch overtrof
fen door Jeffersons leeuwendressuur.
Het Is altijd weer een beklemmend
schouwspel, de koningen der wildernis
onderworpen te zien aan de wil van
een mens. De vier reusachtige poesen
gromden kwaadaardig, maar ze deden
wat de dompteur gebood. En de manne
tjes-leeuw Frasquita wandelde gemoe
dereerd over twee strakgespannen tou
wen, terwijl Jefferson zijn dieren ten
gerieve van het publiek op de gevaar
lijke grens hield tussen gehoorzaamheid
en revolutie.
Het circus moet de mensen iets te
zien geven, wat ze zelf in hun stoutste
dromen niet durven presteren. Zomaar
In een kóoi, met blote handen temid
den van vijf grommende, sluipende,
klauwende en grauwende leeuwen. Of
hoog in de nok van het circus zweven
aan de handen van een lenige partner,
die zelf bengelt aan een beweeglijke
stellage. Dat deden de twee Brieux, en
zij lieten de adem stokken in tweedui
zend keren.
Even onbereikbaar voor u en ons wa
ren de verrassende staaltjes van jong
leurkunst, die Charlie Wijma ten toon
spreidde. Wilt u geloven, dat het pu
bliek blij was met dat éne foutje? Maar
Charlie hield vol, en .voltooide de stunt
met het theeservies, dat als een pagode
op zijn kruin balanceerde. En de kleine
Josephine, geassisteerd door de iets ou
dere Jean, demonstreerde staaltjes van
lenigheid, die we geperfectionneerde
gymnastiek zouden kunnen noemen,
tionneerd.
De adem kon niet altijd Ingehouden
blijven, en daarom deden de twee
Deense komieken en de drie Belgische
clowns goed werk. Zij zongen de lof
der zotheid en werden door een veel
stemmig geschater begeleid. Tot besluit
moesten nog éénmaal de paarden in een
wilde galop door de piste rennen. Het
zaagsel, om acht uur nog blank en
smetteloos, was drie uur later groezelig
en met zand vermengd. Maar vanavond
ligt er weer een frisse laag en de troep
van Mullens begint dan weer met
frisse moed.
Met een zeer druk bezochte receptie
heeft de Commandant der Zeemacht
in het Oosten, vice-admiraal A. S. Pin
ke, afscheid genomen. Toen de Hoge
vertegenwoordiger van ds Kroon en
mevrouw Lovink gisteren te ongeveer
20 uur ten huize van de vice-admiraal
aankwamen, stond nog een lange file
genodigden te wachten, om de schei
dende vlootvoogd en mevrouw Pinke,
en de nieuwe commandant, vice-admi
raal J. F. Kist en diens echtgenote de
hand te drukken.
In de feestelijk verlichte tuin zorg
de de marinekapel voor opgewekte
marsmuziek. Onder de aanwezigen be
vonden zich vele hoge autoriteiten van
leger, vloot en burgerlijk bestuur, als
mede vele vooraanstaande figuren uit
particuliere en kerkelijke kringen.
H.C.S.C. I gaat Zaterdagmiddag op
bezoek bij E.V.C. dat het vorige jaar
in de tweede klasse kampioen werd.
Als deze zware wedstrijd één punt op
levert, dan mogen onze stadgenoten
tevreden zijn. In deze afdeling worden
verder gespeeld: Blauw Wit 2—And.
Boys 1; Flevo 1—Dindua 2; HCSV 2—
Gouwz. Boys 1.
Het tweede elftal van HCSC gaat naar
Marken 2, die verleden jaar ook kam
pioen was. De HCSC'ers zullen het wel
niet bolwerken. Hier worden nog ge
speeld: HCSV 3DEK 1; Breez Boys 1
ZCFC 2 en VroneJong Holland 2.
Beide elftallen vertrekken om kwart
vóór twee van garage Moorman. Zater
dagmiddag komen nog in het veld
HCSC a—HRC b (3 uur) en HCSC 3—
ZCFC 4 (4 uur).
Op de Algemene Begraafplaats te
Hulsduinen werd Woensdagmiddag on
der grote belangstelling het stoffelijk
overschot ter aarde besteld van mevr.
M. P. T. van VlietWickel, die Zondag
in de ouderdom van 79 jaar overleed.
Zij was erelid van de Kon. Ned. Bond
van oud-onderofficieren en lange tjjd
lid van de afdeling Den Helder der
Nederlandse Vereniging van huisvrou
wen.
Beide organisaties waren aan de
groeve vertegenwoordigd. De voorzitter
van genoemde bond, de heer A. van
der Linde, herdacht de overledene,
waarna de heer H. Schenkius, als oud
voorzitter namens de afdeling, met
dankbaarheid gewaagde van het vele
goede werk dat zij voor de bond had
gedaan. Mevr. Van VlietWickel was
altijd een krachtige en stoere werkster,
met een sterke persoonlijkheid, die dik
wijls anderen heeft geïnspireerd. De
bondssecretaris, de heer W. A. Visser,
sprak als voorzitter van „Revo", een
sociale instelling van de bond, waar
voor de overledene ook veel werk heeft
gedaan. De vice-voorzitter van de bond.
de heer L. Hartman, memoreerde het
geen mevr. Van Vliet voor het Hart
man-fonds heeft betekend, waarna de
plechtigheid door ds. De Hoest werd
gesloten.
De Nederlandse Vereniging van
Huisvrouwen was bij de teraardebestel
ling vertegenwoordigd door de dames
Veen en Gooi, en een aantal leden. Zij
zullen zich herinnerd hebben, wat me
vrouw Van Vliet vóór de oorlog voor
de afdeling heeft betekend. Zij be
schikte over geduchte organisatorische
talenten en was daarnaast een groot
liefhebster van handwerken. Tijdens en
na de oorlog heeft zij nog heel veel
gehaakt en geborduurd, en zij organi
seerde zelfs in 1946 in haar woning aan
de Hoogstraat een tentoonstelling met
verloting voor een liefdadig doel. Ver
scheidene stadgenoten hebben zich toen
ervan kunnen overtuigen, dat mevr.
Van Vliet op haar hoge leeftijd nog
buitengewoon vaardig was, en zeer ac
curaat werk verrichtte.
Het was, zoals luitenant ter zee Van
Veen al zei aan het begin van de twee
de cabaretavond in de Marinecantine
verwonderlijk, dat er zoveel koppen
aanwezig waren. Het circus en de Ti
voli en de andere gelegenheden zouden
wel alle mensen opgeslokt hebben,
dacht ieder en degenen, die nog het
plan hadden te komen, lieten dat plan
wel varen vanwege de verbazend dik
ke mist. Maar zo was het niet, het
werd zelfs weer schipperen om ieder
een plaatsje te geven. Daarom is het
dubbel prettig, dat de avond zelf zo
goed slaagde. Daarvoor zorgden Wim
van Herk, Nol van Dijk en Lizzy Va-
lesco met aardige liedjes en schetsen,
begeleid door Aafje Feltrop op de pia
no, en de twee hier al bekend gewor
den trio's: The Three Chiko's en The
Jack Smith Company met muziek en
zang en dans. Het was een alleszins
beschaafd programma, goed en vlot
opgebouwd en afgewerkt Dat waarde
ren de Jantjes met van die bekende
roffel-klater-fluitende applausjes, die
de artisten weer lachend nog een num
mertje deden geven. Zo moet en zo
gaat het in de cantine, wil een avond
werkelijk geslaagd heten. Deze avond
was zo en ieder genoot van de stem
ming voor en achter het voetlicht en
van het prettige contact, dat er de ge
hele avond was tussen aristen en pu
bliek.
Het is morgen hoog water om
2.00 en 15.15 uur, en laag water om
8.45 en 21.05 uur. De temperatuur van
het zeewater was 17.3 graden Celsius.
Vijf mijnenvegers van het zesde
flottielje (Hr. Ms. „Hollands Diep" lag
in reparatie) zijn gisteren even naar
buiten geweest om te oefenen.
Gisteravond omstreeks zes uur
kwam Hr. Ms. „Jacob van Heems-
kerek" op de ree. Het personeel van de
Luchtstrijdkrachten, dat heeft deelge
nomen aan de operatie-„Bulldog", keer
de met deze bodem van Thorney Island
terug. Het werd met sloepen naar de
wal gebracht. De me^st fortuinlijken
konden de trein van 19121 nog halen!
De HAV-handbalsters spelen Zondag
in Wieringen tegen Tonegido haar eerste
uitwedstrijd. Als de HAV-dames haar
tegenstandsters niet onderschatten, zit
er winst In deze ontmoeting. HAV
komt in de volgende opstelling uit: J.
de Graaf; T. Manuel en J. Pieterse; O.
Mallant,. A. Krijnen en J. Bontes; H. v.
Straten, E. Thurkow, J. Augustijn, C.
Bot en C. v. d. Maas.
De HA V-heren spelen in Amsterdam
tegen GVA. Het zal ons benieuwen wat
zij doen, want het elftal telt enkele
beginnende spelers.
De periodieke lezingen, die de
heer J. A. Nijkamp op Zaterdag en
Zondag zou houden in het Natuurhis
torisch Museum, zijn, tot nader order
uitgesteld. Het museum is echter nor
maal geopend.
Voor de Humanistische Gemeen
schap spreekt Zondagmorgen om half
elf in hotel Bellevue de heer A. Eriks
uit Alkmaar, over het onderwerp
„Mens. durf te leven". Belangstellen
den zijn welkom.
Wij vestigen er nog even de aan
dacht op, dat de tweede V.U.-lezing
over het kankervraagstufc vanavond
niet wordt gehouden in de Vakschool
maar in Casino.
Het is merkwaardig, aat de laatst.
dagen vrij veel aanrijdingen zijn voor
gekomen. Gisteren vermeldden wij J
twee, maar het waren niet de enig»
Zo kwam op de hoek Slekman Bosse»
straat—Ruyghweg een leugdige fietser
in botsing met een auto. De jongen
had voorrang moeten verlenen, rnaar
dacht nog net langs te kunnen gijp.
pen. Het gevolg was een beschadigds
fiets.
Op het Ankerpark kwam een
wielrijdster in aanrijding met een
auto, die het Zwarte pad kwam uitrij
den. De bestuurder wist snel te stop.
pen, maar de wielrijdster viel en kreeg
een lichte hersenschudding. Zij Werd
door de -automobilist naar het zieken,
huis gebracht.
Op het Koningsplein verleende
een wielrijdster, komende uit de Ko-
ningstraat, geen voorrang aan een
heer, toen zij de Polderweg wilde in.
slaan. Het kostte haar een geschramd
gezicht.
Een personenauto, bestuurd door
de heer v. V., komende van „Argis",
geraakte op de hoek bij de Kanaal-
weg in botsing met een vrachtauto.
Beide wagens liepen lichte schade op.
Een vijf tien-jarig meisje, dat in
de Keizerstraat wandelde, werd door
een onbekende fietser aangereden.
Haar horloge werd daarbij ernstig be
schadigd.
Op het Beltterrein werd bij het
uitgraven van een sloot een vliegtuig,
bom gevonden.
Zoals reeds gemeld, is het op 3
October tien jaar geleden, dat de 20
km. lange meerdijk tussen Lemmer en
Urk, welke de Westelijke afsluiting
vormt van de N.O. Polder, werd af
gesloten. Van die datum af was Urk
geen eiland meer.
In 1939 zijn verschillende voorspel
lingen gedaan, o.a. zou de aal- en pa
lingvisserij op het IJselmeer tot het
verleden behoren. Deze voorspelling
is echter niet uitgekomen. Integendeel
de aal- en palingvisserij op de voor
malige Zuiderzee is nog toegenomen.
Alhoewel de prijzen van de paling
aanmerkelijk minder zijn dan verleden
jaar en de vangsten over het algemeen
ook minder, is aan de gem. visafslag
dit jaar reeds voor bijna 1millioen
gulden verhandeld.
Alle twaalftallen van de Korfbalver
eniging Helder treden Zondag in het
strijdperk. KVH I speelt in Amster-
daib tegen TOGO, KVH 2 in Wormer-
veer tegen Gr. Geel 3 en KVH 3 in
Zaandam tegen ZKV 4. De korfballers
vertrekken om kwart vóór elf per bus
van de hoek bij Moree aan de Ruygh
weg.
VOOR ZONDAG 2 OCTOBER 1949
DEN HELDER. Ned. herv. gem.,
Nieuwe kerk, Weststraat, 10.30 uur ds.
Rasch; Palmstraat 10 uur ds. J. Borg-
hardt; 19 uur de heer E. Wanders.
Geref. kerk, Bethelkerk, 10 uur ds.
Hartkamp; 17 uur ds. Hamming; Reho-
bothkerk 10 uur ds. Hamming; 17 uur
ds. Hartkamp. Geref. kerk art, 31,
Nieuwe kerk, Weststraat, 8.45 en 17 u.
ds. F. Tollenaar. Chr. geref. kerk,
Steengracht, 10 en 17 uur leesdienst
Oud-geref. kerk, Hoogstraat 86, 10 en
17 uur leesdienst, Geref. gem., 10 en
16 uur leesdienst; Donderdag 19.30 uur
de heer A. Vergunst van Leiden.
Luth. kerk, 10.30 uur ds. Sepmeijer,
vlootprediker. Doopsgezinde kerk,
10.30 uur. Baptisten Gemeente, 10
uur de heer G. van Leeuwen; 12 uur
Zondagsschool; 20 uur evang. Hofhuis)
Woensdag 20 uur bidstond. Oud-kath.
kerk, 10 uur heilige mis, pastoor Ver-
heij. Evangelisatie Vijzelstraat, 10 en
19.30 uur de heer 1. Kuiper; 12 en 14.30
uur Zondagsschool; Woensdag 20 uur
Bijbelkring; Donderdag 19.30 uur vrou-
wenkrans; Zaterdag 20 en 21 uur open
luchtsamenkomst in de Visbuurt en
bidstond. Leger des Heils, 10 uur
heiligingsdienst; 16.45 uur openlucht
samenkomst; 20 uur verlossingssamen
komst; Maandag 20 uur verkoping
Oogstfeestartikelen.
JULIANADORP. Ned. herv. gem., 10
uur de heer E. Wanders. Star of
Hope, 10 en 19 uur samenkomst; 15 u.
Zondagsschool; Dinsdag 16 uur meisjes-
krans; 19.30 uur bidstond; Donderdag
19 uur meisjeskrans; Zaterdag 19.30 a.
bidstond. Geref. kerk, 10 uur lees
dienst; 14.30 uur ds. Hartkamp.
HUISDUINEN. Ned. herv. gem., 19
ds. Rasch.
CALLANTSOOG. Ned. herv. kerk, 10
uur ds. Klein Wassink.
'T ZAND. Ned. herv. gem. geen
dienst.
ONDERSCHEIDING VOOR DE
HEER W. H. LAP
De heer W. H. Lap, voorzitter van de
plaatselijke commissie van de Noord-
Zuid-Hollandse Reddingmaatschappij,
is te Den Burg door de heer A. Th. de
Booy, directeur der N.Z.H.R.M., gehul
digd ter gelegenheid van diens zilveren
jubileum als lid van genoemde com
missie. Als stoffelijk blijk van waarde
ling werd de jubilaris een verguld
zilveren medaille aangeboden.
Aan de Tuinbouwvakschool voor
Bloembollenteelt hier ter plaatse zij»
voor het einddiploma geslaagd: G. J-
Duineveld, j. b. Duineveld, J. Jonge-
jans, Th. Kloosterman, E. B. C. Komen.
A. J. Langelaan, N. Nuyens, G. J.
Rooyakkers, J. G. J. Rooyakkers,
Teeuwen en M. Weyers, allen te Bree
zand. Afgewezen 1.