ÏMÈmÈm lOHGENSlite ewogen week-eind Afke. Prijsraadsel Oplossing Prijsraadsel VJ Zestien jaar onder 's werelds beste schaatsenrijders De oude houwdegen versaagt niet Rheumalische Pijnen schieten U als een mes in de leden. Maar ze vallen niet van de ene dag on de andere weer van U al. Truman zal eerste steen leggen voor gebouw der Ver. Naties Het Radioprogramma VL ^/ELNTJ, een paar dagen later, toen 1 de zon weer 'ns heel mooi scheen, gebeurde het, dat Jumbootje zich een beetje verveelde en door het Lom merrijk Loofbos liep, met z'n ziel on der z'n voorpoot. Fiepje was net een dagje uit picknickeren met haar vrien dinnetje, Nico N. P. (Hippopotamus) was gaan pootjebaden en Jumbootje dacht, dat-ie dus Gerrit Giraf maar eens moest gaan opzoeken om met hem een babbeltje op te zetten over de mensen en zo. Het was een ver rukkelijk weertje vandaag, overal in de bomen waren vogeltjes aan het piepen en tussen de bladeren door druppelde het zonlicht en knipperde •n danste als een zwerm muggen voor Jumbootjes ogen. Dat was gewoonweg heerlijk, maar het was ook lastig, dat geknipper alsmaar, want je kon haast niets meer zien van wat er allemaal voor moois om je heen ge beurde. Daarom vónd Jumbootje er wat op, want knorrig worden of boos, dat deed-ie nooit en het was tóch wel lastig. H(j trok met z'n slurf een gro te varen uit de grond en hield die als een parasol boven z'n ogen. ,,'t Zal mij benieuwen waar Gerrit uithangt," dacht Jumbootje, „hij zal moeilijk onder de bomen in de scha duw kunnen lopen met dit weer, en hij heeft geen slurf om 'n parasol bo ven z'n kop te houden, tenminste zijn slurf zit daarvoor aan de verkeerde kant van zijn kop. En hjj houdt ook al niet van het water, htf zal het wel helemaal niet prettig vinden met dit weer." En net toen hij dat dacht, was ineens het varenblad weg, dat h(j in zijn slurf hield, zomaar ineens foetsie weg. „Gom," zei Jumbootje. H(j keek eerst goed naar het puntje van zijn slurf en dan naar boven, omdat alle rare dingen meestal van daar komen en wéér naar het puntje van zijn slurf van heel dicht bij, „Daar zat het," zei hij, zoals je zegt als je het oor van de theepot per ongeluk er af hebt gestoten, „daar zat het." Toen keek hij nog eens naar boven of het daar soms nog ergens zweefde of aan een tak was blijven hangen, maar er viel alleen maar een dikke kokosnoot naar beneden, precies op zfln kop, wat een doffe dreun gaf. „Gof," zei Jumbootje toen, en dót ls de afkorting van een héél lelijk olifantenwoord, dat alléén de grote olifanten soms mogen laten ontsnap pen als z(j bijvoorbeeld op een punaise gaan zitten of zo. Maar nu zei Jum bootje 't zomaar en het was maar goed, dat mama Camelie er niet bij was of papa Sambo, om het te horen, want dan had Jumbootje braaf voor, zijn broekje gekregen. Maar ja, dat kwam ook allemaal van de schrik, omdat die koksnoot zo hard was en omdat toen meteen Afke uit de boom neersprong op zfln rug. Afke was een aapje, een heus echte gorilla en hij bleef daar maar met een opscheppe rig gezicht zitten, toen Jumbootje ,,öof" -zei. „Ik ben Afke," zei Afke toen, „neem me niet pardon," nèt of-le erg leuk was. „O," zei Jumbootje koeltjes, „dag." „Doèg," riep Afke vrolijk. „Oók doeg! Wassie effe goed daarnet?" „O, kwam die koksnoot óók van jou," zei Jumbootje, „wat was dat voor flauwe aardigheid?" „Dat was me visiterkaartje met pro missie," zei Afke blijmoedig. Zuks doe ik altijd ommers. Das voor de lol." „Ik vind er anders niks lolligs aan," zei Jumbootje, „en dat met die varen was dat ook soms een mopje van jou „Ammaal van mijn," zei Arke, „am- maal mopjes van mijn. En hoe heet jij nou eigerlijk?" „Zég ik niet," zei Jumbootje, die het begon te vervelen je lijkt me een akelig vervelend knulletje." Maar toen hoorde hi) opeens dat Afke stil letjes begon te snikken op zijn rug, zó verdrietig, dat Jumbootje 't er mee te doen kreeg. „Nou jazei Jumbootje er daarom achteraan, „ik heet Jum bootje. Doe dan ook niet zo verve lend gek." „Dat doen ik toch niet met sprès," sniffelde Afke triestig. „Ik ken 't niet helpen. As je 'n aapje ben, zegt moe altjjd, bén je nou eenmaal zo wild. Zó warm, zó koud, zegt moe altijd. Dat komt, zegt moe, omdatte we van ftlle dieren 't meest op de mensen lij ken OEI!! Daar spitste Jumbootje zijn flaporen. Zou die rare Afke, met zijn kromme pootjes en zijn slungelarmen werkelijk op een méns lijken? En zou hij misschien ook wat wéten over de mensen, dan was hij bij Jumbootje aan het goeie adres. „Ga je mee," zei hij daarom tegen Afke, „ga je mee eén eindje lopen, dan kan Je me wat over die mensen vertellen, of weet jij er soms óók niks van?" „Ik weet er tuurlijk allemenselijk veel vanaf," zei Afke blufferig en hij was dadelijk weer geheel en al de luchthartige Afke van daarnet, „moe-je maar hóren, ik weet er haast alles vanaf." Hij sprong vlak voor Jumbootjes neus op de grond en be gon te vertellen. (Dót komt volgende week.) Voor kinderen van 12 tot en met 16 jaar. Horizontaal: L Ander woord voor tam. 2. Stad in Gelderland. 3. Veel bomen bij elkaar. Verticaal: 1. Een huisdier. 2. Iemand die de Noorse nationa liteit heeft 3. Indonesisch eiland. (Begint met een B.) 4. Kleine ruimte in 'n gevangenis. Oplossingen kunnen vóór Zondag 23 October worden gezonden naar het bureau van dit blad. Voor jongens en meisjes van twaalf tot en met zestien jaar. Hallo, jongelui! Wij beginnen deze week met de gezellige brief van Weintje Stokhof. Gelukkig dat je het zo naar je zin hebt op de huishoudschool, Weintje. Je kunt al een uit gebreide maaltijd klaarmaken. Ik denk, dat jouw moeder een handige plaatsvervangster krijgt als zij eens ziek zou worden of een dagje uit wil gaan. Albert Korndoffer, ik dacht eerst dat je een meisje was, want ik heb je bij de prijswinnaars „Annie" gtenoemd. Gelukkig dat ik je nog geen meisjesboek heb gezonden, Albert. Je krijgt een jongensboek, hoorl Hartelijk dank vooi het zilverpapier. Evelien Smit, je vroeg naar ons» postzegelverzameling. Dat zijn ge bruikte, Nederlandse postzegels, Evelien. Wij sparen ze voor de t.b.e.-bestrijding en natuurlijk komen daarbij allereerst onze eigen zieke vrienden en vriendinnen aan de beurt. „Winne- ton", leuk dat ik weer eens wat van je hoorde. Ja, ik kan mij best indenken, dat je 't nu erg druk zult hebben met je schoolwerk. Zo maar een klas overspringen, dat is een prestatie, hoor! Wat heb jij een prachtige vacantie achter de rug! - Bets Half, ja, het was inderdaad leuk om weer een levensteken van je te krijgen. Je zit nu dus al in de tweede klas van de Huis houdschool. en moet aan het eind van het schooljaar examen doen. dat wordt dus flink aan pakken, hèl Bedankt voor de postzegel», Betsie! - „Zonnedauw", wat jammer dat je in je étui hout gestopt. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat van het doorlichten en de foto's, en hoop het gauw van je te horen. Kan ik je misschien helpen om de een of andere ver zameling aan te leggen? Sigarenbandjes en lucifersmerken zijn er nog genoeg, dus schrijf het maar eens. Beterschap gewenst, meisjet - Slem van Noort, hartelijk dank voor het dooeje met postzegels, zilverpapier en theelood. Fijn, dat je ons helpt sparen! Plet de Vries, is het „pootje" al weer beter? Ik heb je vacantie-verslag met plezier gelezen. Leuk dat je de Nieuw- Amsterdam ook hebt gezien. Wat een kasteel van een schip, vind je niet? Je leert nu du» voor timmerman. Dat is een mooi vak, zeg!, maar wel moeilijk, denk ik. Jeantje Bus, houd jij zoveel van kruiswoordpuzzles? Ik zal mijn best doen om er eens een te maken, Jeantje. Gezellig dat je weer mee gaat doen. Je vroeg naar de prijzen voor de puzzles. Dat zijn altijd boeken. - llilly Jeurink, natuurlijk weer hartelijk bedankt voor de postzegels. Hoe zie je toch steeds kans om er in een korte tijd zoveel bij elkaar te sparen? Je bent flink opgeschoten aan dat wolle tje. Er wordt zeker veel gebreid en genaaid op school. - Gerdlna Clay, wat jammer dat je niet meer mee kunt doen. Ja, je zult je tijd wel nodig hebben voor het huishoudwerk. Doe je best maar, hoor! Ik vind het prettig om zo nu en dan nog eens te horen hoe het met je gaat, Gtrdien. Je bent in de afgelopen jaren een trouwe vriendin geworden. - Rie Schoenen, har telijk dank voor alles wat je mij hebt gezonden. Je mooie verhaal heb ik met zeer veel aan dacht gelezen en herlezen. Op school kreeg je zeker goede cijfers voor opstellen, is het niet? Je werk is voor een meisje van jouw leeftijd heel goed, Rie. Als je er plezier in hebt, wil ik je graag helpen om er nog meer in te bereiken. Jeantje Kramer, je bent welkom bij de oudere jongens en meisjes. B< denk dat je er wel erg naar verlangd hebt om 12 jaar te wor den en bij deze groep te komen, maar nu is het dan toch eindelijk zover, hé. Aardig dat )e sigarenbandjes hebt gestuurd. Wij zijn er blij mee. - „Wammes Waggel", leuk dat je weer moe gaat doen. Buitenlandse postzegels heb ik niét voor je, maar wel sigarenbandjes. Binnen kort zal ik je wat handjes toezenden. - Hillie Boshuizen, gelukkig dat het boek naar je zin is. Henny Luchies, kijk maar eens onder de mededelingen, meisjel „Liesbeth", 't was best in orde, hoor! - Lenie Schouten, heb je het boek nu ontvangen? - Jan Leydecker», wel bedankt vooi de plaatjes en de punten. Ik ben er blij om dat het boek zo naar je zin is. - Rie Vrouwe, wat heb jij weer fijn met postzegels geholpen. Ik ben er blij mee, en zal je de volgende keer vertellen hoeveel zegels ik er van kon gebruiken, Leuk dat je op een Donderdag jarig bent, dan kan ik je precies op je verjaardag felioiteren. „Sneeuwklokje" en ..LoUypop", wat zag jullie brief er feestelijk uit. Gelukkig dat de sigarenbandjes goed te gebruiken waren. - NeRie van 't Veer, Klaas van het Padtje, Jan Bijland, P. Steeman, Peter Hienkens en Thea Jonker, jullie zijn welkom bij onz. Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje verwacht iK graag vóór Zondag 23 October. Hartelijke groeten voor jullie allen van TANTE IET. ....Ik weet er tuurlijk alles van af TEXEL ROTTERDAM OVERIJSEL MIDDELBURG PANNERDEN. De eerste letters, van boven naar be neden gelezen, vormen dus de naam van de Nederlandse zeeheld TROMP. Hier komen de prijswinnaars: Jeantje Bus. Wandelweg 99, Wormer- veer (13 jaar). Lena Korrelboom, Krugerstraat 16, Den Helder. Ed Kuperus, Korte Lyceumstraat 3, Alkmaar (12 jaar). Marijke Blokker, A. 299. Berkhout. Nellie van t Veer, Bonkenburg 29, Uitgeest (14 jaar). Plet Zeeman, Havenweg 4, Wie- ringerwerf (12 jaar). Gefeliciteerd jongelui! De prijzen worden toegezonden. ONZE MEDEDELINGEN. Er was deze week voor het corres pondentiehoekje een briefje zonder naam. Waarschijnlijk van een meisje uit Alkmaar. Het schrift is recht. Wie kan Albert Korndorffer helpen aan Douwe Egberts punten? Zijn adres is: Sperwerstraat 1, Den Helder. Hennie Luchies. Oosteinde A3, Span broek spaart bonnen van Keg's koffie en thee. Kan iemand haar daarmee hel pen? I PATRICIA WENTWORTH „Wat jammer! Tussen haakjes, ais je ooit tijd om iets te lezen hebt, ik heb iets gevonden, dat precies in je lijn ligt. Een zekere Tauscher. Buitenge wone onthullingen! Maar ja, je hebt leker geen tijd". Eerst na een vrij lange pauze zei Carroll langzaam en lusteloos: „Niet tenzij ik een heel weekend wegga". „Welnu, beste jongen, dat is gemak kelijk genoeg. Kom Zaterdag bij me en ik zal je inlichten over Tauscher". Weer een pauze. Toen zei de lang zame stem: „All right". Gregory Porlock hoorde een klik aan het andere eind van de lijn, want Carroll had afgebeld. Nóg een telefoontje. Toen een vrou wenstem antwoordde, vroeg hij naar mr. Masterman. Niet-bar-vriendelijk antwoordde de stem: „Hij is bezet. Ik kan de boodschap wel aannemen". Gregory Porlock lachte, een tikje minder vormelijk. „Natuurlijk.... U is miss Master man. Hoe dom van mij, dat ik uw stem niet herkende. Ik ben Gregory Porlock". „O ja. Wat is er, mr. Porlock?" De stem scheen iets te ontdooien. „Och, ik belde u op, om u te zeggen, hoezeer ik er naar verlang, u met hel weekend te zien. Kan ik voor de thee op u rekenen?" „Ik weet het niet; ik zal het mijn broer moeten vragen". „Uitstekend, ik zal aan het toestel blijven als u 't goed vindt. Wilt u hem zeggen, dat ik voor de zaak waarover hij me onlangs raadpleegde, een heel bevredigende oplossing heb gevonden". Een telefoon ls een zeer gevoelig instrument. Miss Masterman was wel op' vijf mijl afstand, maar toch meen de Gregory Porlock te horen, dat haar adem stokte. Dit geluid vertelde hem iets, dat hij wenste te weten. Hij be greep, dat zij in de geheimen van haar broer was ingewijd. Zulks had hij wel gedacht, maar 't was altijd beter, te weten hoe de vork in de steel zat Toen zij dadelijk daarop terugkwam en zei, dat ze zou trachten, om vier uur op „the Grange" te zijn, was hij de prettiggestemde, hoffelijke gastheer. „Prachtig! Ik hoop, dat u zich zult amuseren. Allemaal aardige lui en éér beroemde. Leonard Carroll komt, dus we behoeven ons niet te vervelen Dan zult u ook een heel bekoorlijk meisje, Moira Lane, ontmoeten. En verder de Tote's, prettige, eenvoudige mensen. Ook nog een stuk of wat buren. Nu. het beste met uw broer". „Dank u". zei miss Masterman en het klonk alsof zij 't meende. Gregory Porlock hing de telefoon op en barstte in lachen uit. HOOFDSTUK Hl Justin Leigh nam Dorinda mee naar een eetgelegenheid, die in de mode begint te komen Als zij er helemaal in de mode was, zou hij waarschijnlijk van „vulgair" spreken en elders heen gaan. Hij was een knappe, onbespro ken jongeman aan de andere kant van de dertig en werkzaam op het depar tement van Wederopbouw. Niemand zou. hem ziende, hebben geloofd, dat hij bijna zes jaar vrij geregeld als een smerig, ongeschoren, beurtelings tot de huid doorweekt of verdroogd individu had rondgelopen, aan tochten had deelgenomen, waarbij hij óf gevaar liep te stikken of wel om te bevriezen! Ook waren er langdurige perioden ge weest, waarin zijn naaste omgeving „lucht" scheen te zijn geworden.... Dit alles leek vrijwel ondenkbaar als men nü deze gesoigneerde jongeman, met zijn donker uiterlijk, zijn achte loze elegance en zijn kalme evenwich tigheid gadesloeg. Een evenwichtig heid. die Dorinda altijd min of meer het gevoel gaf, dat zij weer op de schoolbanken zat.... Zij gaf niet toe aan dit gevoel, want als men eenmaal begon met tegenover Justin een min derwaardigheidscomplex aan te kwe ken, werd hij gewoonweg onverdraag lijk. En dat zou jammer zijn, omdat, verre neef of niet, hij haar enig z.g familielid was. Zij voelde, dat zijn ogen op haar kleding rustten, 't Was een blauwe japon en ze had die gekocht, omdat ze de kleur mooi vond. maar natuur lijk was het een fout. Als je maar één avondjapon hebt, moet je een zwarte nemen, want die is voor alles geschikt. Je kunt ze blijven dragen tot één van beide het opgeeft! Zij doorstond zijn blik met een vast heid. die wat gematigd en verzacht werd door de kuiltjes in haar wangen. „Het is niet goed ik weet het zelf wel er zit geen lijn in en lijn haalt je er doorheen. Maar de kleur is wel mooi. nietwaar?" „Kindlief, het is een ramp". Dorinda liet .zich niet uit het veld slaan. „Waarom zeg je zoiets als ik ze nu eenmaal heb? Die rose was erger. Ik heb ze weggegeven. En je moogt zeg gen wat je wilt. deze staat me. Tip zei het ook". Tip Remington is in zo'n sentimen tele bui, dat hij alles zou willen zeg gen". „Buzzer zei het ook". „Inderdaad?" Uit Justin's stem klonk volkomen onverschilligheid wat Buzzer betreft. Hij raadpleegde het menu en deed moeite om de aandacht van de ober- 1 kellner te trekken. Na een vertrouwe lijke en technische discussie met dat heerschap, wijdde hij zijn aandacht weer aan Dorinda die zich voor haar gemiste „lunch" troostte met de ge dachte, dat het een heerlijke maaltijd scheen te zullen worden. Toen zei hij: „Ben je met een van hen verloofd?" Zij schrok op uit haar lieflijke dro- me nen keek hem recht in 't gezicht. „Wel, dat weet ik zo niet". Justin's wenkbrauwen gingen om hoog, alsof hij een vergrijp tegen de goede manieren constateerde. „Had je niets beters kunnen beden ken? Ik zou niet graag tussenbeide ko men. maar je kunt niet met allebei trouwen". „O, ik trouw niet met ze. Ik denk er voorlopig niet aan, met iemand te trouwen". De soep werd opgediend. Ze vond het erg moeilijk, langzaam te eten. maar de opvoeding, die tante Marv haar had gegeven, bleek solide. Een van de laatste dingen, die zij Dorinda had gezegd, was: „Ik kan je maar vijftisr pond per jaar nalaten, maar ik heb je geleerd, hoe een dame zich ge dragen moet" Op sommige momenten vond Dorinde het lastig Dit ogenblik was er een van. Zij was erg hongerig (Wordt vervolgd! Ik heb als beginsel genomen, nooit door anderen te laten doen wat ik zelf kon doen. (MONTESQUIEU) JAN LANGENDIJK ..39 Jaar en nog in volle vaart..,. Er was een foto bij die ons sterk aan trok. Het is de foto die wij hierbij af drukken. Met opeengeklemde kaken, volkomen geconcentreerd staat hij op zijn ijzers waarmee hij reeds zovel» successen heeft geboekt. Dit is de war» Jan Langendijk de n^gen en dertigjari- ge harde geroutineerde vechtjas, dl» voor menige rivaal straks In de strijd om de hoogste titels een bedreiging ïal blijken te zijn. Negen-en-dertig jarige Jan Langendijk is w66r in training (Van onze sportredacteur» tv nv NOORDERVAART ratelt het van de snoeken". Dat word Je verteld door „|N DE NOORDKK vaa ^vare„ altud weer met van die grote LpWa een goed yrrend en (enife weken iater sie je hem m#t van snoeken thuis komt. uit de WOning van een broodvisser komen en enkele van die „moord „e mid(jag als de lucht donker, de win» je gelooft het niet me"'e ook naar de Noordervaart. Natuurlijk krijg Je gee„ Zuid-West en hard is tr j gnMk lit maar omdat „snoeken" een kunst draad leven, niet omtó g een uur of twee langs de waterkant hebt die je niet verstaat. A J nieuwsgierige voorbijgangers moest vertellen sjouwd en tientallen ^"dehjlt je yoor ,ek verklaren dat Je S fe!eh^ddRag klachten op iemand die je nog nooit hebt gezien, gaat de ,0, er spoedig af. Zo ging het ons in ieder geval en het was een ware uitkomst toen wij over het erf van een boerderij iemand za gen lopen, die bij ons de behoefte wak ker riep naar iets anders te gaan vis sen dan naar snoeken. Het was Jan Langendijk die ons vel licht iets zou vertellen over zijn sport, het schaatsenrijden. In de gezellige voorkamer waar in een enorme medaillekast alle trophee- ën van Langendijk staan opgesteld, en dat z(jn er heel wat. mochten wij in een luie stoel neestrijken en spoedig waren die eigenwijze snoeken vergeten. Een typisch Hollandse sport? Er wordt vaak gezegd dat schaatsen rijden een typisch Hollandse sport is. Feitelijk is dat niet het geval. Daar voor zijn de perioden waarin men hier te lande kan schaatsen te kort en te gering. Voordat een schaatsseizoen aan vangt, kan een schaatsenrijder nooit zeggen of hij al dan niet in vorm is. Dat komt hij pas aan de weet als er ijs is en hij de indoortraining kan be ëindigen. Indoortraining is practisch de enge mogelijkheid voor de beoefenaars van deze sport om op peil te blijven. Dit vergt niet alleen een grote phy- sieke, maar tevens een niet te onder schatten psychische inspanning. Een sportman die maanden moet trainen zonder dat hij resultaten ziet van trainingstijden en alle zekerheid, over zijn vorm mist, moet wel zeer veel van zijn sport houden om te ko men waar hij wil zijn. Zo'n sportman is Jan Langendijk. Op 6 Februari van dit jaar verbeter de hij maar liefst twee van zijn per soonlijke records en dan te bedenken dat Langendijk thans negen-en-dertlg jaren telt en reeds zestien jaar op de schaats staat. Deze prestatie komt nog beter tot haar recht als men weet dat vanaf 1933, het jaar dat de heer Nap Jan Langendijk bij onderlinge schaats wedstrijden in Oudkarspel op 't Waard je ontdekte, tot heden slechts vijf maal de Nederlandse kampioenschappen ver reden werden. Dat wil dus zeggen dat In de tijd van zestien jaar slechts vijf winters voorkwamen dat men In Ne derland behoorlijk heeft kunnen schaat sen. Weer in training Onder leiding van de heer Nap, is Jan Langendijk zich op het ogenblik weer aan het voorbereiden op de Euro- rese en wereldkampioenschappen. Viermaal in de week wordt ieder ve zeltje van Jans boddy onder handen ge nomen, moet Jan balans-oefeningen ma ken, om straks in het Hoge Noorden behoorlijk partij te kunnen geven aan de steeds sterker wordende concurren tie. Maar zo ver is het nog niet, want eerst moet nog worden uitgemaakt wel ke rijders ons land zullen vertegen woordigen. Dat Jan Langendijk een uit stekende kans maakt om voor de ne gende maal aan de wereld- en voor de achtste maal aan Europese kampioen schappen deel te nemen, staat voor ons vast. Klassement-Indeling is juist Op onze vraag welke rijder de beste papieren voor de titel heeft was onze Noordhollandse crack voorzichtig. „Er kan met zo'n wedstrijd altijd van alles gebeuren en verrassingen zijn niet uit gesloten. Maar Kees Broekman heeft natuurlijk wel een goede kans." „Zou Broekman niet gehandicapt worden door zijn matige tijden op de 500 meter." P „Dat niet, want zijn tijden op de 10.000 meter zijn zo goed dat een sprin ter meer verliest op de lange afstand dan Broekman in de sprint." „Ben je dus wel van mening dat de manier waarop de totaalklassement van schaatswedstrijden worden vastgesteld de juiste is". „Zonder twijfel. Er is absoluut geen betere manier te bedenken. Er is de laatste tijd nogal eens over geschreven maar zij die het anders zouden willen, weten van de schaatssport niets af" Dit is Jan Langendijk Wi] vroegen aan mevrouw Langen dijk of zij nog in het bezit was van een goede schaatsfoto van haar man. „Ik zal eens even kijken" en vijf mi nuten later lag de grote ronde tafel vol met alle mogelijke foto's van 's we relds beroemde schaatsrijders, waarvan Jan Langendijk er één ia. een bloedverzu^erende^L^met1 K®, \egmr'en gmt, zult ge verbaasd staan k Kruschen be- dadige werking zich demonstreert üTeen 11*"'" wijken van Uw niinen en alle»gs van welbehagen Dat' doelde*"* g,vo?1 zouten, waaruit Kruschen is sfme zeven Uw bloedzonde orgTnTw«r h". elan van de ieu&d da u«„us: ounen weer het om onreinheden uit het bloede''d|W 'kï' nodig v£èn tot VaS,?:rra' -kenZ,tDUaf0?e spoedig Kruscher!'"nemen ^n b*'" g°*telj Kruschen nemen, iedere morgm YteeVMt h"? is een goede gewoonte van mülinenen rl' Het en vrouwen, overal in de wereld En geen nare gewoonte Maar wel re«.lm m elen en drinken! Kruschen u AIs alle Apotheken J dE^L. bij Ofschoon enige dagen geleden reed» de officiële vlag van de Verenigde Na- tier werd gehesen op het gereed geko- men stalen skelet van het permanent» hoofdkwartier van de UNO, dat in het centrum van New ork verrijst en eind 1950 in gebruik zal worden genomen, moet de plechtige eerste steenlegging nog geschieden. Dit omdat president Tiuman, die daarvoor was uitgeno digd, niet eerder in de gelegenheid was naar New York te komen. Ter gelegenheid van deze gebeurtenig, die nu op 24 October (Dag der Verenigd» Naties) zal plaats vinden, zal een spe ciale plenaire zitting van de algemen» vergadering in de open lucht worden gehouden. De secretaris-generaal van de Ver. Naties, Trygve Lie, zal een exemplaar van het Handvest, dat dan juist vier jaar geleden van kracht werd, gesteld in de vijf officiële talen van de wereldorganisatie; het Enge\ Frans, Spaans, Russisch en Chinees, in de holle steen deponeren, voordat deze op zijn definitieve plaats in het 38 verdiepingen hoge gebouw zal worden ingemetseld. NAIyUgAZIJNOï.J'NJtS VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur. 6.15 Sportpraatje. 6.30 Strijdkrachten. 7.10 Chopin-muziek. 8.05 I® Radio-Zoeklicht. 8.15 Muziek van Dr. Peter ven Anzooy. 9.55 Fhilharmonisch-orkeit. 10.45 Flitsen uit Papoea-land. 11.15 Melodiatja» dl» u graag hoort. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten en 11 uur. 6.00 Leger des Heils. 6 30 NCRV-koor. 7.15 Muziek bij nader in* zien. 7.40 Radiokrant. 8.05 Muzikale kleuren- fantasie. 9.00 Familie-competitie. 9.35 Vervolg Familie-competitie. 10.15 De vaart dei Volken. 10.45 Avondoverdenking. 11.15 Beroemoe con certen. VOOR VRIJDAG HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur, 8.15 Frag menten. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gramo- oonplaten. 10.05 Morgenwijding. 10.30 Voor de vrouw. 10.45 Omroep a capella-koor. 11.05 Kort verhaal. 11.25 Orgelspel. 12.00 Orkest Peter Gulien. 12.30 Mededelingen. 12.33 Sport en prognose. 12.45 Gramofoonplaten. 1.15 The gaster». 1.45 Chansons. 2.00 Kookkunst j-20 Platen-cabaret. 3.00 Ons volk in oin dichters. 3.20 Dameskoor. 4.00 Filmland pre senteert. 4.30 Tussen twaalf en zestien. 5.00 Oiamofoonplaten. 7.00 Denk om de bocht. 7.15 Piano-duo. 7.30 Lezing. 7.50 Tien voor acht •oo Amsterdams Kamermuziekgezelschap. Cursus. 8.55 Zo juist verschenen. 9.00 Men en wij draaien. 9.40 Ducdalf. 10 00 buitenlands weekoverzicht. 10.15 Swing and sweet. 10.45 Avondwijding. 11.15 Gramofoo»- Piaten. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten "m 8, 1, 7, 8 eu 11 uur. - 8.15 Pluk de dag. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 School radio. 10.00 Muziek houdt fit. 11.00 De Zonne bloem. 11.35 Als de ziele luister. 11.45 Strijk- '*"tet- 12.03 Piano-duo. 12.30 Mededelingen, ion V, hietenbouwers. 12.55 Zonnewijze»' ui oep"Kamerorkest. 2.15 „Negen hei» de 2 nn ',V 2P Schoolradio. 3.30 Onuoep-orkest 4-UO De Zonnebloem. 5.00 Na schooltijd. 515 3.45 Amusements-orkest. 6.45 tfre 7"13 Franse chansons. 7.30 B«* r j halfuur. 8.05 De gewone man. 8.12 „"Tl. Gezelle-herdenking. 10.10 Oude Marter r-t uö' Haagse blaaskwintet 10.45 later H. Bartels. 11.15 A la Danse. RADIODISTRIBUTIE-DIKNST 'II: 8.05 Concert. 10.00 Eng. L.E| W°!d Smart 'orgel). 10.30 Eng. H.S.: CeeÜ wÏÏ-nl ensemble. 11.00 Eng L.P.: BBC Br - f ?rohestre 1145 Voordracht. 12.00 rwJ» mu,ziek. 12.32 Omroep-orkest. 2-00 yperette selecties. 3.00 Eng. L.P.: Sidnef i OneVwS?rs7lsembIe 3 30 Jack Leon en orkest s'nn Recital. 5.00 Kootwijk: Batavi». Vm° I' Vo°' 3e soldaten. 8 30 VI. Br.' uTJ 0 ten 7.30 Liederen. 7.50 Film- a 8 00 Fr. Br. O "oep-orkest en accor- 101* n 9'30 VL Br-: Kunst kaleidoscoop. w.15 Dansmuziek. U.00 Diversen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 6