Hitchcock maakte
/^mS*erc'amse jeugd siichüe eigen gemeenschap
IN DE HOF DER BEGIJNEN
CuHureel Nieuws
IRRIGEERT MET
.Jeugdland een ideaal jongensdorp onder
15-jarige burgemeester
een
Waf is jeugdland?
AMSTERDAMS PODIUM
100% DESINFECTIE
Griepbestrijding me!
4 middelen tegelijk.
CKefarine .4"
(Van onze redactrice)
BTLetDM BEB,°™E K°M ™N AMSTERDAM
en het Merwedekanaal waait
tussen de Ooster Ringdijk
groene vlag met een gele ark Dat "is ^*^1houten ■"MJMoren fier een grote,
jIa Ra/Ia KVnia-Tri»ivan ..Jeugdland" en daaronder is
d, d«k stopt, dpw,a, ""-1"
syn vletje af en roeit naar de aanïevTt»J"" V**TX tengeTe Wetoe *>ns«>
eigen ogen wil aanschouwen. De pontbaas heeft het druk.
Eigen huizenen een
vlooi in aanbouw
MEVROUW VAN HEES, de leidster
van het Jeugd-Rode Kruis, gaat ons
voor naar een houten barak, die eens
op Schiphol dienst heeft gedaan, maar
door de KLM beschikbaar werd gesteld
voor de jongens. Leerlingen van de
Amsterdamse Ambachtsschool bouwden
de barak op en de jeugd is er gelukkig
mee.
Aan een van de buitenwanden is een
presentielijst geprikt, waarop iedere
jongen, die het terrein betreedt, het
nummer krabbelt waaronder hij is in
geschreven. Dan zoeken zij hun hutten
op in de rimboe van riet en hakhout,
of gaan zich warmen in de barak. Een
oude, hoge kachel verspreidt daar een
behagelijke warmte en op groenge
verfde stoelen, die er in een kring om
heen staan, zitten enige dorpsbewoners,
handen warmend en plannen makend
voor een nieuwe hut of voor het boten
huis dat in aanbouw is.
Een grote zwarte herdershond zit
gezellig tussen hen in en spitst zijn
oren als er een gulle lach opklinkt.
„Pax" hebben de jongens hem ge
noemd. Enkele weken geleden kwam
hij aanlopen. Zijn baas bleef onvind
baar en de jongens hebben hem ge
adopteerd. Zij spelen en stoeien met
hem en de hond voelt zich blijkbaar
uitstekend op zijn plaats in de grote
jeugdgemeenschap.
DE RIMBOE IN
„Wie wil ons even rondleiden?"
vraagt mevrouw Van Rees in kring.
Twee jongens bieden zich aan en dan
begint een ware ontdekkingstocht door
het land van riet en kreupelhout. Het
heeft kort geleden geregend en de slin
gerpaadjes zijn geulen geworden, ge
vuld met een dikke modderbrel waar
in men soms tot de enkels wegzakt en
de schoenen zich vastzuigen. De jon
gens hebben er geen last van. Handen,
gezichten, broeken en truien, alles zit
vaak onder de modder, maar wat hin
dert het? Een oud pak en een paar
gummie-laarzen die je in de sloot kunt
afspoelen. Zo kan iedere Hollandse jon
gen er tegen.
„Het is jammer dat u het terrein niet
in de zomer ziet", zegt mevrouw Van
Hees. „Dan is het hier prachtig tussen
al het groen."
Hoelang bestaat dit jeugddorp?
vragen wij.
.Jn het begin van de zomer zijn we
•r mee begonnen. De pioniers waren
zeven jongens die hier door de Kinder
politie werden gestuurd. Zij keken eens
rond, waren al spoedig met hun ter
rein ingenomen en vonden dat het zo
maar moest blijven. Niet méér jongens
er bij. Maar dat was de bedoeling niet.
Iedereen moest welkom zijn. De vol
gende keer kwamen er al vriendjes
mee en zo meldden zich steeds meer
jonge gegadigden, zowel de allermoei
lijkste knapen uit de volkswijken,
waaronder geregelde klantjes van de
Kinderpolitie, als de jongens uit beter
gesitueerde gezinnen. Zij lieten zich in
schrijven, sloten vriendschap en bouw
den hier hun eigen huis.
De resultaten zijn tot dusverre prach
tig. Door het geregeld controleren van
de presentielijsten heeft men bij de
Kinderpolitie tot dusverre kunnen con
stateren dat vele jongens, behorend tot
de zogenaamde ongrijpbare jeugd, die
men in geen enkele vereniging langer
dan een paar keer hield, hier geregeld
hun vrije tijd doorbrengen."
Onze gidsen houden halt voor een
laag, vierkant bouwwerk van planken,
takken en stro, waarin de bewoners ge
bukt kunnen staan. Een gegolfde, ijze
ren plaat is een goed dak om onder te
huizen en door een kleine opening in
de voorwand, kan men op handen en
voeten deze hut in- en uitkruipen.
Waarom zouden zij de huisdeur
•igenlijk groter maken? Dat geeft maar
last van de kou en in de zomer zullen
zij wel wéér zien.
Om in „Jeugdland" te komen,
moet je een brede ringvaart over
en dat gaat zo maar niet. Jeugd
landheeft zijn eigen veerman, die
bovendien nauwkeurig controleert
of er geen indringers binnen
komen....
Het was een idee van de Am
sterdamse Kinderpolitic om de
zogenaamde „ongrijpbare jeugd"
een terrein te geven, waarop zij
zich naar hartelust kan uitleven.
Het Jeugd-Rode Kruis werkte
het plan uit en zorgde voor de
benodigde gelden, de Gemeente
stond een terrein en wat gereed
schap af en de KLM brengt ge
regeld oude bouwmaterialen.
Men heeft zich daarna terug
getrokken en slaat met belang
stelling de verrichtingen van de
jeugd gade.
Zo ontstond Jeugdlandwaar
van wij hier een en ander ver
tellen.
Wanneer een wagen met nieuw
bouwmateriaal arriveert, wordt dit zo
eerlijk mogelijk onder de jongens ver
deeld. Jongens die groepjes vormen be
schikken dus over meer materiaal dan
de kluizenaars. Zo ziet men hutten van
alle vormen en afmetingen; er is er
zelfs een van twee verdiepingen. Er zijn
laddertjes om op het dak te klimmen,
openingen in de wanden voor de
schoorsteenpijp en sommigen hebben
zelfs een raampje met glas er voor.
Welke zwartkijker let er nog op de
kieren tussen de planken en de mod
der tussen de stenen platen die tot
vloerbedekking dienen? Een vorst kan
niet trotser zijn op een paleis, dan de
jongens op hun zelfgebouwde hutten,
waarop met blauwe of bruine verf de
namen „Eekhoorn", „Wigwam" of „Ka-
rekiet" geschilderd zijn.
JONGENS MOETEN ZICH
UITLEVEN
J-JET IS de moeite waard eens rond te
kijken in zo'n jongenswoning. De
jeugdige architecten weten het „huis"
practisch in te richten en timmeren de
zitbanken meestal langs de wanden.
Soms is er van oude bouwtegels een
soort aanrecht of tafel gemaakt en in
de hoek staat in de meeste hutten een
roestig, plat kacheltje waarop de jon
gens zelf hun thee brouwen. Zij hebben
een ketel en wat busjes van huis mee
genomen en sommigen zijn zelfs in het
bezit van pannetjes waarin een of an
der maaltje gekookt wordt. In de zo
mermaanden kregen verscheidene jon
gens toestemming van hun ouders om
in de hutten te blijven slapen.
Vuurtje stoken is niet verboden in
Jeugdland". Wat is er eigenlijk wel
verboden? Je bent er zo vrij als een
vogel en kunt alles doen wat thuis en
op straat niet geoorloofd is. Geen po-
litie-agent die je in je kraag pakt als
je voetbalt, in bomen klimt of het
mooiste „fikkie" van je leven stookt.
Water, met een paar oude boten,
ruimte, gereedschap, wat oude planken
en een broekzak vol spijkers, daarmee
leven de jongens hun fantasie uit en
mevrouw Van Hees, die elke week het
terrein bezoekt past er voor op om zich
ook maar met het geringste te bemoei
en. Toch willen de jongens haar graag
hun prestaties tonen en geregeld wordt
zij geroepen om verschillende „bouw
werken" te bewonderen.
Een groepje jongens maakt aan de
waterkant een vlot. Zij hebben er slag
van. Een rij palen aan de onderkant en
planken er overheen gespijkerd. „Me
vrouw Van Hees, komt u eens naar ons
vlot kijken?" Trots staan de jongens er
bovenop, zoals een jager zich op een
door hem geschoten olifant laat foto
graferen. De modder zit tot in hun
verwarde haardos, maar de gezichten
glunderen bij een compliment.
„Se kenne d'r misschien niet eens
mee vare", zegt een van onze jeugdige
begeleiders pessimistisch en hij buigt
gedienstig de takken en doornstruiken
op zij om de terugweg voor ons te ba
nen.
Tussen twee magere elzenstammetjes
probeert een blonde inboorling een
eenpersoonswoning te timmeren. Een
paar plankjes zitten vastgenageld, maar
het bovenste valt telkens weer op de
grond, ,,'t Gaat niet", zegt hij met een
kleur van inspanning en zijn teleur'
gestelde gezicht verraadt dat hij zich
het bouwen van een eigen home heel
wat gemakkelijker had voorgesteld.
Een van de jongens plaatst zich wijd
beens voor het wankele geval: „Je bè
gek jóh!; zo maak je toch die hele
boompies dood".
Ik heb haast geen plankies", ver
ontschuldigt de amateur-timmerman
zich.
„Nee, da's waar" geeft de criticus
toe en vervolgt zijn weg.
EEN EIGEN BESTUUR
WEN HEEFT zich wel eens afgevraagd
of de grote vrijheid niet tot wan
orde leidt. De afgelopen zomer- en
herfstmaanden hebben echter bewezen
dat dit niet het geval is. Bovendien re
geren de jongens hun eigen land en zij
kiezen daartoe om de twee maanden
een burgemeester. De vijftien-jarige
Mulo-scholier Frans Hemelrijk werd
bij de laatste verkiezing herkozen en is
bij de jongens zeer geziei». Zijn raad
UET LEVEN KOLKT EN JAAGT EN SPOELT in de Kalverstraat en op het
Spui Voorbij de begeeriykheden van dat leven deint de mensheid; voorby
het zacht-lokkend. dofsmeulend goud in de juwelierszaken; voorbij de delicate
verrukking van enorme tuilen rose en witte anjers in bloemenwinkels; voorby
de tere pracht van geraffineerd geschikte dameslingerie; voorbij luxe glas
werken en het ragfyn tafelzilver, waarin het laatste licht van de gore winter
dag en de aanmatigende schittering van kunstlicht elkaar ontmoeten. Maa*
tussen de Kalverstraat en het oude Spui ligt een klein eiland in de wilde kolk
der begeeriykheden. Dat eiland Is de Hof der Begijnen. Een betoverd *>,an^
want het werd door de Tijd en het Leven vergeten. Het ligt daar volmaakt af-
zijdig van de stroom, de branding en de kolking der binnenstad. Een klein para-
dijs in het koortsig stadshart. Het Leven vergat het en de Tyd bleef er, een
paar eeuwen lang, stilstaan.
dezer „devote maagden of weduwen,
die tussen leken en kloosterlingen in
staan". Ze zat aan een tafel: de han
den lagen, stil en blank, gevouwen op
die tafel en het hoofd ging schuil
in een grote, zwarte kap. Eén secon
de was er ieta van een fris, jong en
vriendeiyk gezicht. Toen was het al
weer voorby en was er alleen nog de
zwarte kap over de tafel.
Zo is de Hof der Begynen: regen
over oude gevels, vogels om het hoofd
van Christus, een stil voor zich uit-
biddend Begijntje, een haast grieze
lig oud houthakkend wijfje, de scha
duwen van onherkenbare gezichten
achter beslagen glas, knielende men
sen in die ene kerk en dat koninklijke
woord op de poort van die andere.
Eiland van rust in de oceaan van
onrust, die het aan alle kanten om
spoelt. Een zeer vreemd, wonderlijk,
haast magisch eiland in dat oude hart
van Amsterdam. Het eiland dat het
Leven overwon en de Tijd.
ANTHONY VAN KAMPEN
Geef een jongen een hamer, een paar spijkers en wat oude planken en hij
bouwt een eigen huis. Minister In 't Veld moest hier maar eens komen
kijken. Hij zou er wat van kunnen leren.
huis ls een barakje aan de voorzyde eens voor in deze jeugdgemeenschap,
van het terrein en dorpsgenoten beste
den de meeste zorg a-n een voor hem
bestemde ambtswoning. De jongens
kunnen zich tot hem wenden wanneer
er klachten of nieuwe plannen zyn en
zo nodig wendt de jeugdige magistraat
zich op zyn beurt tot de zeventien
jarige Hans Roberts, die door het Jeugd
Rode Kruis is aangesteld tot secretaris
en die kantoor houdt in een afgescho
ten hokje van de barak.
Hans draagt zorgt voor de adminis
tratie, schrijft nieuwe leden in en be
heert het materiaal. Hij is gehele da
gen op het terrein en ontvangt een sa
laris van het Jeugd-Rode Kruis, uit de
subsidie die deze instelling van de ge
meente ontvangt.
Hoeveel leden heb je al ingeschre
ven Hans? informeren wij bij een be
zoek aan zijn werkvertrek.
„Op het ogenblik vierhonderd drie
jongens. Dat is eigenlijk te veel, want
wij komen ruimte te kort."
En heb je het naar je zin?
.O ja, ik ben bly dat ik hier ben, al
kom ik maar drie keer in de week aan
warm eten toe. Met de burgemeester
kan ik het best vinden en wij werken
prettig samen. Jammer dat hij er van
middag niet is." Dan opent hy vlug een
raam en roept tot de veerman dat een
van de jongens die op de dijk staat,
niet overgehaald mag worden. „Die
gooit de hutten van andere jongens in
elkaar en is verschrikkelijk lastig",
legt hij ons uit. „Nu is hij voor drie
weken geschorst. Hij moet maar eens
weten dat hij straf verdiend heeft."
Hutten in elkaar gooien komt nogal
SUPÈRQÏ
maar wanneer de boosdoeners bekend
zyn, heeft ook hier het recht zijn loop.
De jongens onderwerpen zich aan het
gezag dat zy zelf hebben gekozen.
Twee keer in de week wordt 's
avonds voor verschillende leeftijdsgroe
pen er zyn jongens van acht tot
achttien jaar een cursus in EHBO
gegeven en 's Woensdagsavonds komen
de jongens in de barak figuurzagen. Dit
alles gebeurt op hun eigen verzoek en
zy leggen er met plezier de lange, don
kere weg naar het terrein voor af.
DE VLOOT
Aan de wand van het kantoortje
hangt een lijst met namen van jongens
die in aanmerking komen om het over
zetveer te bedienen. Zy moeten daar
voor een verklaring van hun ouders
meebrengen dat zij de zwemkunst vol
doende machtig zyn.
De veerman heeft sedert kort de op
dracht gekregen geen vreemden meer
toe te laten. Enige tyd geleden gebeur
de het nog dat onderwyzeressen van
scholen bezoeken aan het terrein brach
ten en ongevraagd aanmerkingen en
instructies uitdeelden.
Op het ogenblik zijn de jongens on
der andere bezig met het bouwen van
een botenloods. Weliswaar bestaat de
vloot nog maar uit een paar oude roei
boten en een kano, maar het belang
rijkste moet nog komen. De Marine
heeft een sloep beloofd en Dr. van
Breemen, de bekende specialist voor
rheumatische ziekten te Amsterdam,
deed spontaan afstand van zyn Schelde-
jol, ten behoeve van de Amsterdamse
jeugd.
In de barak is op zyn verzoek een
wandspreuk opgehangen die vooral van
betekenis is voor voor ouderen die by
deze vrye jeugdgemeenschap betrokken
zyn:
Make uw hulp de rnens nooit mach
teloos zichzelf te helpen.
Stuw door zijn leden de kracht, die
zélf doet hem stormen weerstaan".
In de Hof der Begflnen mag niet
worden gevent, er mag niet worden
gefietst, er mag niet door kinderen
worden gespeeld, er worden geen
voertuigen binnengelaten en er wor
den geen honden verwacht. Er mag
maar één ding: er mag worden ge
wandeld. Dat wil zeggen: door „be
voegden". En streng en koel staat
aan de ingang van de Hof: „Het Be
gijnhof is voor onbevoegden geslo
ten: 's-winters na 18 uur, 's-zomers
na 20 uur.
Uit de grauwe hemel boven Am
sterdam druipt de regen neer. De Hof
is verlaten, dit uur. De Engelse Pres
byteriaanse kerk staat wat verloren
en vereenzaamd in die regen en in
het van heel veraf aankabbelend en
weer wegstromend geruis van de
stem der stad, die gans de Hof in
sluit Op die kerk staat waardig,
verheven en nobel, één enkel woord.
Een koninkiyk woord: „To the Glory
of God in Christ Jesus". Niet meer.
Maar Christus is niet alleen ln die
oude Engelse en de aan de andere
zyde van de Hof liggende katholieke
kerk. Hy staat ook in het kleine mi
niatuur-parkje. Uit steen gehouwen.
Een oud en zeer bedaagd beeld. Met
alle mos, en alle groen van een mach
tige ry jaren. De stormen van Am
sterdam gingen over dat hoofd. En
de regen, de mist en het licht. Het
licht dat Rembrandt al verrukte en
z'n penselen betoverde en het treuri
ge licht dezer allerlaatste grauwe
dagen van het snel heengaand jaar.
Rondom ryen zich de gevels. Een
stapeling van stijlen en styivariaties.
Renaissance en barok Er zjjn brede
stoepen van blauwe plavuizen, daar
zijn rank-opgaande trappen en hek
ken, daar zyn de symbolische gevel
stenen, markante waterputten en de
boven alles uitreikende slanke halsge
vels. Er zijn geen kinderen, er zyn
geen honden, er zyn geen voertuigen.
Alleen die twee kerken, het beeld van
Christus, wat vogels om het hoofd
van Christus, nadrukkelijk tikkende
regen op de steentjes van het plavei
sel zyn er. En de Tyd, die stilstond,
al die eeuwen lang. De bruine deur
van de Engelse kerk is gesloten maar
die van de andere is geopend: vyf,
zes mensen liggen geknield in de
banken. Flakkerend kaarslicht glanst
over de grote muurschildering van
Derkinderen, die de omgang van het
Heilig Mirakel van Amsterdam toont.
Het gaat harder regenen. Ergens
op een stoep ligt een stokoud wijfje
geknield hout te hakken. Ze heeft
haar benen in een dikke jutten zak
gewikkeld om niet nat te worden.
Ze ziet niet op als ik voorbyga. Het
lijkt wel of dat vrouwtje zó oud is,
dat ze al gestorven is en ver weg
van deze wereld.
Er wonen driehonderd vrouwen ln
de Hof, maar ik zag slechts een en
kele. Alle ramen blyven gesloten. Op
de vensterbanken staan wat verlepte
geraniums en ontsluierde clivia's.
Hier en daar een koperen vogel
kooitje, met een kwetterende kana
rie of sys. Wat beeldjes van simpele
makely. Een enkel gezicht ryst op uit
het donker van een kamer: gryze ha
ren, een bril en twee volgende ogen.
Maar dan lost het hoofd al weer op
in het duister van die kamer. En de
gordijnen vallen toe.
Er zyn nog acht Begijntjes. Ik zag
ze niet en dorst ook niet in te gaan
in No. 26, het Huis der Begynen. Ik
zag 'n flits van een van hen, van een
JJE NAAR DE GEEST volkomen verwerpeiyke film „Rope" is een werk van de oud-pupillen, die hem met deze daad
Een verwerpelijke
sensatie-film
begaafde regisseur Alfred Hitchcock specialist in thrillers! die gepro
beerd heeft het zo belangrijke element van de montage geheel uit te schakelen.
Hitchcock overwoog, dat het mogeiyk moet zyn reeds in het draaiboek de
definitieve vorm van de film vast te leggen en daarby zag hy volkomen af van heid en levert de Uebermenschen aan
de inspiratie die de filmer ln de montagekamer kan ontwikkelen. Hy wilde een de politie uit
film, waarvan de beelden een doorlopend verhaal vertellen zonder onderbrekin
gen en ontwierp hiervoor een nieuwe techniek, waarby de camera de spelers
minutenlang volgt, zonder wisselende Instellingen, in één doorlopende beweging.
Er zyn geen abrupte overgangen van de ene persoon naar de andere of van de
ene scène naar de andere en er zyn ook geen verschillen in tyd: het verhaal zou
eigenlyk een triomf hadden willen be
zorgen, de vernietigendste consequen
tie: hij wijst de triomf af als een laag
VOOR HITCHCOCK, meester van de
griezelfilm, was dit gegeven een kolf-
in werkelykheid precies zo lang geduurd hebben als de film zelf. Men kan de le naar hand. De perverse atmos
poging van Hitchcock, zuiver technisch gezien, als geslaagd beschouwen, al bly
ven er aan dit procédé bezwaren kleven. De film zelf dient echter te worden
afgewezen.
HET VERHAAL leverde een
feer, waarin dit gebeuren zich af
speelt, heeft hy in de film als een be
klemmende werkelijkheid laten leven.
De moord zelf en het lijk laat de film
niet zien, alleen het koord, waarmee
oud zijn meisje en haar ex-verloofde en
stuk van de toneelschrijver Patrick hun vroegere leraar Rupert, die met de moord gebeurde en dat aan de film
Hamilton (die ook „Gaslight" schreef)hen over de Uebermensch-theorie zijn titel „Rope" („Touw") gaf. Hier
gebaseerd op een gebeurtenis, die om- placht te filosoferen, uitnodigen. Het dus een griezel- en sensatiefilm, waar -
streeks twintig jaar geleden plaats lyk van de vermoorde ligt in een boe- in alle sensatie- en thriller-elementen
vond: een cynische moord door twee kenkist, waarop een soupertje voorde aangedragen worden door de atmosfeer:
jongens gepleegd. Twee studenten, gasten gedekt staat. Het fuifje wordt de feestelijke reacties van verschillen-
Brandon en Philip, zijn geïnfecteerd een mislukking omdat de moordenaars de personen op een dramatisch gebeu-
door de Uebermensch-theorie. Zij ne- hun nervositeit niet kunnen be- ren, dat zij niet kunnen waarnemen,
men aan dat er mensen zyn, die door dwingen en een beklemmende atsmos- maar terdege aanvoelen. Dat Hitch-
hun geestelijke en lichamelijke kwa- feer alle feestgenoten naar de keel cock louter uit deze subtiele span-
liteiten zo ver boven anderen zijn ver- kruipt. Wanneer alle gasten vroegtij- ningen een wurgend-lugubere thriller
heven dat voor hen onmogelijk de dig vertrekken blijft de leraar Rupert heeft weten op te bouwen bewijst zijn
zedelijke normen en wetten, waaraan nog, omdat hij zekerheid wil hebben:
de mens in het algemeen zich heeft te het zonderlinge gedrag van de twee
onderwerpen, kunnen gelden. Uiter- studenten, die de hele avond met hun
aard rekenen zij zichzelf tot deze Uebermensch-filosofie liepen te
Uebermensen en om hun geloof in hun quetteren. doet hem afgrijselijke con- kelijk verwrongen geestesbeeld als van
bijzondere begaafdheid.
Dit neemt overigens niet weg, dat
„Rope" als film afgewezen moet wor-
co- den: het feit alleen al, dat een zie-
eigen meerwaardigheid te versterken,
vermoorden zij een medestudent.
sequenties vrezen. Hij ontdekt het lyk
en komt tet de conclusie dat de moor-
Dit is hun echter nog niet genoeg, zij denaars hem als de geestelijke vader
verlangen nog zichzelf te bewijzen, dat van hun daad beschouwen. Hij ver
werpt deze verantwoordelijkheid, geeft
deze twee moordenaars tot uitgangs
ount gemaakt werd van een film. die
doortrokken is van een met uiterst
raffinement opgevoerde perverse at
mosfeer. getuigt van een meer dan
zij werkelijk Uebermenschen zijn en
in hun luguber-ziekelijke fantasie gaan
zij zover een fuifje te organiseren waar menselijke uitleg aan zyn vroegere satie in steeds verfijnder vormenin
zy de ouder» van de vermoorde Jongen, gefiloiofeer en trekt tegenover «yn steed» ongezonder doseringen.
in een hartstochtelijk betoog een meer verderfelijk streven naar sensatie, sen-
CANADESE ambassadeur in ons
land, de heer Pierre Dupuy, zal op
15 December in het Internationaal Cul
tureel Centrum te Amsterdam op een
dan te houden „Franse avond" de
hoofdrol spelen in Molière's „Les Pre-
cieuses Ridicules". Het stuk wordt op
gevoerd door het gezelschap van de
Canadese ambassadeur, dat ie samen
gesteld uit jonge leden van het corps
diplomatique. Het koninklijk paar is
voornemens de avond bij te wonen.
De toneelspeler Frits van Dyk zal in
het volgende toneelseizoen geen deel
meer uitmaken van het Amsterdams
Toneel Gezelschap.
„Rooms Toneel" zal weer een bezoek
brengen aan Gent en daar in de Kon.
Ned. Schouwburg „Les romanesques"
van Edmond Rostand opvoeren.
£)E GROTE PRIJS voor letterkunde
ln Frankrijk: de Prix Goncourt, is
toegekend aan Robert Merle voor diens
werk over de evacuatie van Duinker
ken. Merle is leraar ln het Engels aan
de Lycée Pasteur. In de oorlog was hy
verbindingsofficier. De voorzitster van
de jury was de beroemde Franse
schrijfster Colette. De Prix Femina,
door een Jury van veertien vrouwelij
ke letterkundigen toegekend, werd dit
jaar uitgereikt aan Maria ie Hardouin
voor haar boek „La Dame de Coeur".
Haar litteraire faam, die met het ver-
schynen van „La voile noire" sterk
toenam, is thans volkomen bevestigd.
Ter gelegenheid van de herdenking
van Goethe's tweehonderdste geboor
tedag is het complete werk van deze
schrijver in het Russisch vertaald. De
vertaling, waarmee in 1932 werd be
gonnen, werd tijdens de oorlog onder
broken. Twee bloemlezingen uit
Goethe's werk, o.a. bevattende Werther,
Götz en Egmond worden eveneens in
het Russisch vertaald.
BESTUUR van de Nederlandse
filmclub heeft het praedicaat „film
van de maand" verleend aan de
nieuwe film van Noel-Noel: „Les casse-
pieds", die onder de titel „Zeg, luister
eens even" met Kerstmis in Nederland
in roulatie komt De Poolse pianiste
Barbara Hesse Bukowska geeft 22 De
cember in de kleine zaal van het Con
certgebouw te Amsterdam een Chopin-
recital. Barbara Bykowska was de prys-
winnares van het Chopin-concours te
Warschau, waaraan door een zeer groot
aantal kunstenaars werd deelgenomen.
In de „Arts of the Nations Studio" te
New York is een tentoonstelling ge
opend van Balinees houtsnijwerk,
weefkunst, schilderyen en tekeningen.
In het Amsterdamse Concertgebouw
vond Donderdagavond de eerste uit
voering plaats van Henk Badings'
„Vijfde Symphonie". Deze symphonie,
die in de eerste helft van 1949 ont
stond, is opgedragen aan het Concert
gebouw-orkest en werd door de diri
gent Eduard van Beinum ten doop ge
houden. De componist, die bij de eer
ste uitvoering van zijn werk tegen
woordig was, moest op het podium ver
schijnen om de hulde van het publiek
in ontvangst te nemen.
Voor de bestrijding van griep
is Chefarine „4" een zeer
doeltreffend middel. Elk tablet
bevat 4 geneesmiddelen, die in
de gehele wereld beroemd zijn
geworden en millioenen mensen
al baat brachten. Het bestand
deel Chefarox zorgt dat al is de
werking zeer krachtig uw maag
toch niet van streek raakt.
4 BEROEMDE GENEESMIDDEL EN
IN EEN TABLET
9UN6M fctf
