De Wereld der vrouwen
Jean Paul Sartre maakt stadswijk beroemd
iiiÜ
Mef een sjaaltje
p8#|ɧ
ÉIÜ
ledereen in Pdrijs wil hem zien
Cultureel Nieuws
HET NIEUWE BOEK Kort be*proken
Nederlandse jongen werd pionier van
Amerikaanse vakverenigingen
Het vergeten
stalletje
Twee effecten
een jas
Onze Damrubriek
Vreemde discipelen
Sam Gompers groeide toi nationale figuur
Amerikaanse posterijen geven
hêrdenkingszegel uit
Amerika telt 18 milloen
werkende vrouwen
mm
ZATERDAG 25 k b»»UAui 1950
(Van onze correspondent te Parijs)
WANNEER de beroemde Franse
schrijver Jean Paul Sartre, vier
maal achtereen In hetzelfde. Parijse ca-
fétje een kopje zwarte koffie gaat drin
ken, dan is er een nieuwe existentialis
tische kroeg ontstaan. Een man als Sar
tre is namelijk in Parijs zo populair.
,jat iedereen hem zien wil. Wanneer
men hem dus een paar maal achtereen
achter eenzelfde cafétafeltje heeft ge
signaleerd, dan komt dat cafétje plot-
aeiing in de mode. De bewonderaars
^an Sartre trekken er heen om de mees
ter eens in levende lijve te mogen aan
schouwen; de buitenlandse toeristen,
die een echte Parijse existentialistische
kroeg willen zien, worden er heen ge-
gtuurd en de kastelein maakt door die
aanwezigheid van Sartre plotseling
•ouden zaken. Maar de paus van het
existentialisme, zoals men Sartre
noemt, Is, ondanks zjjn beroemdheid,
een eenvoudige man gebleven, die van
al die belangstelling helemaal niet
houdt. Daarom wisselt hjj regelmatig
van stamkroeg, hetgeen maakt, dat er
in het goede Parijs nu enkele dozijnen
a.g. existentialistische kroegjes zijn
aan te wijzen. Want ook al is Sartre a!
in geen weken meer aan zijn tafeltje
gesignaleerd, toch blijven de belang
stellenden aanstromen. Zo heeft Jean
Paul Sartre in korte tijd een hele
nieuwe wijk In de mode gebracht, te
weien Saint Germain des Pres aan de
linkeroever van de Seine. Nadat in
1920 Montmartre in de mode gekomen
was. voor de laatste wereldoorlog door
Montnarnasse opgevolgd, trekt nu de
ze wijk de meeste vreemdelingen.
Vreemde discipelen.
JEAN PAUL SARTRE woont al
maandenlang in een andere buurt van
Parijs, waar een van zijn bewonderaars
hem een pracht van een huis heeft
aangeboden, maar Saint German des
Pres heeft de naam „de hoofdstad der
existentialisten" gekregen en wie een
bezoek aan Parijs brengt, gaat toch ook
zeker een avond doorbrengen in een
van die z.g. existentialistische kelders.
Enkele uitzonderingen daargelaten,
zijn al die honderden jonge mensen
die zich existentialist noemen, eigenlijk
alleen maar wonderlijke kwanten, die
zich vreemd kleden en kappen, die veel
in de kroeg zitten en daar veel spec-
takel maken, maar hun eerste regel
moeien zij vaak nog schrijven en de
moeilijke psychologische werken van
Sartre hebben zij nauwelijks gelezen
De Jongens dragen meestal een z.g
Zazou-hoofd dat wil zeggen, dat hun
gehele schedel van hun voorhoofd tot
hun nek bedekt Is met een overal twee
J^EEDS
EERDER maakten wij mel
ding van de komende transatlan
tische reis van het Amsterdamse Con
certgebouworkest. Het gezelschap ver
trekt 19 September met de Nieuw Am
sterdam en zal in de Ver. Staten onder
leiding van Van Beinum een serie con
certen geven. De oorspronkelijke idee
voor dit tournee ging uit van een be
tuiging van dank, welke men Canada
wilde doen toekomen voor de bevrij
ding van ons land, waartoe de soldaten
van Canada zulk een belangrijke bij
drage hebben geleverd. Er zullen dan
ook een of twee concerten in Canada
worden gegeven. Bovendien zal een
schenking van hedendaagse Nederland
se kunst worden aangeboden aan het
nationale Canadese museum. Een on
derdeel van het door het Orkest te
bieden programma zal bestaan uit een
Suite, die moet uitbeelden het idylli
sche Nederland, de bezetting, de be
vrijding en de verbroedering van het
Canadese, het Amerikranse en het
Nederlandse volk Vijf jonge Neder
landse componisten krijger) opdracht
een dergelijke suite te componeren De
best geslaagde compositie zal worden
uitgevoerd,
In Arnhem zal ter gelegenheid van
de nationale tentoonstelling „Mijlpaal
1950" deze zomer een Nederlands mu
ziek- en toneelfeest worden georgani
seerd. Er zal alleen Nederlandse mu
ziek ten gehore worden gebracht. Be
halve toneel, zal ook een expositie van
schilderstukken en plastiek worden
gehoucen.
In het kader van bet Holland Festi
val zal op 13 Juli in de Nieuwe Kerk
te Delft de nationale Bach-herdenking
plaats vinden. Uitgevoerd zullen wor
den de can ates 147 en 150. De uitvoe
ring zal onder leiding staan van dr.
Anthon van der Horst.
QRETA GARBO is van plan in de
Parijse Opera op te tredeD in een
nieuw ballet van Jean Cocteau en
Georges Auris, getiteld: „Phedre". Bij
de eventuele uitvoering zal Garbo haar
rol mimeren en niet dansen.
In Londen overleed op 86-jarige leef
tijd Sir Max Pemberton. Pemberton,
die journalist, roman- en toneelschrij
ver was en vroeger de motor- en roei
sport beoefende, is gedurende een paai
generaties de held van de Engelse
schooljongens geweest Zijn jongens
boeken weiden steeds „verslonden"
Inzenoingen voor de Reina Prinsen
Geertigsprijs (proza, gedichten of to
neelstukken) worden voor 1 Augustus
ingewachl bij het secretariaat der ju
fy Prinsengracht 1101 Amsterdam In
zenuers moe'en op 24 November de
leeftijd van 20 |aar hebben bereikt en
van 25 jaar niet hebben overschre
den
De Oostnederlandse Opera hoopt
binnenkort haar debuur te maken mei
bet muziekdram. „T-efland" van
Eugtn d'AIbert. Nijmegen krjjgt de
Première.
cm dikke laag haar. Zij hebben iet
wat opzichtige Schotse hemden aan
geen das, een ietwat korte, nauw toe
lopende broek en schoenen met ge
weldige dikke zolen De meisjes heb
ben lang haar, dat de indruk moet
maken nooit gekamd te worden en
voorts ook het Schotse hemd en de
„swing-broek" Zo kan je ze dan voor
al tegen een uur of zeven 's avonds in
de existentialistische kroegen, zoals
Flore, Les Deux Magots enz. zien zit
ten discussieren. Waar zij van leven,
is meestal een groot raadsel en of
schoon de meeste verklaren boezem
vrienden van Sartre te zijn, hebben zij
de meester waarschijnlijk hoogstens
een keertje gezien.
De kelders.
Na het diner treft men die hele vro
lijke existentialistische bende aan in de
z.g. existentialistische kelders. Die kel
ders van Saint Germain des Pres zijn
de laatste jaren zeer in de mode geko
men. Het zijn klein» dansgelegenhe
den, vaak onder de grond, waar meest
al een bekend New Orleans-orkest zit
en waar je dan deze wonderlijke, vrij
gevochten jongens en meisjes op de
meest zotte manier met elkaar kunt
zien „swingen". Dat is overigens een
aardig gezicht en wanneer U eens In
Parijs bent, dan kan ik u toch aanra
den eens een avond naar zo'n kelder te
gaan Niet alleen dat u er die wilde
na-oorlogse Parijs jeugd eens in haar
element kunt bekijken, maar in de be
kendste kelders kunt u vaak ook de
beroemdste filmsterren, schrijvers, enz
ontmoeten. Orson Welles komt er gere
geld en al de groten van Hollywood,
die naar Parijs trekken, brengen toch
een avond in Saint Germain des Pres
door. Het is er meestal erg warm
omdat er voor de betrekkelijk kleine
ruimte veel te veel mensen zijn de
rook kun je er snijden en u doet het
beste niet uw Zondagse pak aan te
trekken, want er mag nog wel eens
een glaasje rode wijn over uw broeks
pijpen worden uitgegooid. Er zijn vaak
aardige chansonniers, die realistische
liedjes van Prevert, of ook van Sartre
zingen en alles bij elkaar is er in die
kelders een sfeer ontstaan, die heel
wonderlijk is en die je waarschijnlijk
nergens anders ter wereld aantreft.
Uit dat alles blijkt wel, welk een ge
weldige invloed een man. in dit geval
Sartre. op het dagelijkse leven van een
stad als Parijs kan uitoefenen. En of
schoon het geheel misschien wel een
beetje snobistisch aandoet, toch Is dit
een bewijs van de grote rol die de
kunst en de kunstenaars in Frankrijk
spelen. Met Picasso is dat hetzelfde. Hij
is een paar jaar geleden in een klein
onbekend stadje in Zuid Frankrijk,
Valleuris geheten, gaan wonen. Nadat
hij zich daar gevestigd had, om zich
met de pottenbakkerij te gaan bezig
houden. is dit stadje in heel de wereld
beroemd geworden. De touristen uit
dozijnen verschillende landen trekken
er heen in de hoop, dat zij de grote
schilder eens zullen zien, de hotels
in het voor die tijd praetisch dode
stadje zijn dagelijks vol. de handel
oloeit op en er wordt overal goed geld
verdiend. En dit allemaal door de
komst van één man.
Lloyd C. Douglas: „De Grote
Visser". Uitg. A. J. G. Streng-
holtt Uitgeversmij N. V., Am
sterdam.
Het is een bont en boeiend geheel,
dat Lloyd C. Douglas ons in zijn boek
De Grote Visser" voor ogen tovert
Ten dele bestaat het uit een vrije pa-
rafraze van de Evangelieverhalen.
Maar deze is opgenomen in een ver
band, dat een beeld geeft van de men
sen en hun leven in Palestina in het
begin van onze jaartelling. Hier staan
mensen voor ons met hun liefde en hun
haat, hun geloof en hun wankelingen.
Zij tonen hun grootheid en hun gemeen
heid kortom zij leven fel en harts
tochtelijk. Hier en daar yzou men de
vraag kunnen stellen, of de schrijver
zijn sujetten niet wat al te modern laat
reageren zo goed als men een en
kele maal ook wel eens een kantteke
ning zet bij een niet al te gelukkige
vertaling. Maar wij hebben toch van
het boek genoten en over het geheel
grote waardering voor de wijze, waar
op mevrouw De Boer-Van Strien zich
van haar taak als vertaalster heeft ge
kweten.
Dispereert niet; Twintig
eeuwen historie van de Neder
landen door H. en A. Algra.
Deel 4: De Roemrijke Zeven. -
Uitg. T. Wever, Franeker.
Dit deel van het mooie geschiedenis
werk van de Algra's behandelt het
tijdperk van de Republiek vanaf 1590
tot aan de vrede van Munster in 1648.
Een zeer belangrijk tijdperk uit onze
geschiedenis dat door H. Algra op
boeiende wijze en met kennis van zaken
beschreven wordt.
Het is goed zich aan de hand van dit
gedegen werk in onze vaderlandse ge
schiedenis te verdiepen. Men krijgt
weer oprechte eerbied voor de vaderen,
maar ook onze liefde tot het huis van
Oranje wordt er door versterkt, wan
neer wij in dit deeltje lezen op welk
een voortreffelijke wijze ook in dit
tijdperk de Oranje's in de bres hebben
gestaan voor de gewetensvrijheid. Dui
delijk blijkt dit onder andere uit het
conflict tussen Maurits en Oldebarne-
veldt, een conflict, dat dikwijls werd
verklaard als een gevolg van naijver,
achterdocht en haat, maar waaraan
diepere, staatkundige vragen en tegen
stellingen ten grondslag liggen.
Op heldere en objectieve wijze wordt
dit in dit werkje uiteengezet.
(Van onze correspondent in Amerika).
QEZ E MAAND eert de Amerikaanse P.T.T. een Nederlandse jongen, cüe
honderd jaar geleden werd geboren en 87 jaar geleden naar de V.S. emi
greerde. Samuel Gompers is zijn naam. Slechts weinigen in Nederland heb
ben van hem gehoord. Maar ln het geschiedenisboek van het Amerikaanss
vakverenigingsleven heeft hij zijn eigen pagina's geschreven. Als oprichter
van de American Federation of Labor, die thans is uitgegroeid tot de groot
ste vakbond in de V-S. met 8 millioen leden van het totaal van 16 milüoen
georganiseerde arbeiders, neemt hij een eigen plaats in onder de immigran
ten, die In dit land een grootse carrière hebben gemaakt.
In 1875 werd hij de eerste president
van deze organisatie. Doch zodra dit
doel was bereikt, kwam het besef, dst
een federatie van vakverenigingen uit
verschillende takken van bedrijf de
arbeidersbeweging vooruit zou helpen.
Opnieuw Ijverde hij, met de inzet van
al zijn talenten, voor dit zoveel grote
re doel. Het werd in 1883 bereikt, toen
een Federatie van Georganiseerde Vak
verenigingen in het leven werd geroe
pen. Samuel Compers werd aan het
hoofd van deze organisatie gesteld en
toen, drie jaar later, de naam veran
derd werd in die van de American Fe
deration of Labor werd Samuel Com
pers de eerste gehonoreerde president.
Aanvankelijk had hij, met enig ver
toon, het salaris afgeslagen. Maar toen
zijn vrienden er bij hem op aan
drongen de 1000 dollar per jaar te aan
vaarden, liet hij er zich ten slotte toe
bewegen.
Samuel was één van de vijf kinde
ren van een straatarm Nederlands ge
zin, dat naar Londen was uitgeweken,
omdat ons kleine land geen toekomst
bood. De intense armoede en de werk
loosheid om hem heen, maakten een
diepe indruk op de jonge Samuel en
toen hij 13 was, besloot hij zijn for
tuin elders te zoeken. Hij vertrok naar
Amerika. Ook hij was, evenals zijn va
der, sigarenmaker.
Maar „Sam", zoals hij hier prompt
werd genoemd, was vastbesloten meer
in zijn leven te doen.
HIJ TROUWDE op zijn 17e jaar. Het
feit, dat van zijn inkomsten het lid
maatschap voor de vakbond der siga
renmakers, waarbij hij zich had aan
gesloten, betaald moest worden, ver
hinderde hem niet snel naar gezins
uitbreiding te streven. Maar tegen de
tijd dat zijn achtste en laatste spruit
geboren werd, was „Sam" geen siga
renmaker meer. Het vakverenigingsle
ven had zijn volledige aandacht gekre
gen. Hij en zijn vrienden stelden zich
tot eerste taak een hechte bond te ma
ken van de reeks afzonderlijke, alleen
staande vakverenigingen, waartoe si
garenmakers waren toegetreden. Hij
was een demagoog eneen voor
treffelijk organisator.
wmzjiiip fi
Boekenweek u ziet hopelijk de
hoofdletter is vandaag weer be
gonnen en wie zou het in het hoofd
halen daar iets kwaads van te vertellen?
Het is, alles bijeen genomen, eigenlijk
een aardig volksvermaak, een feest-
week met attracties, een gala-avond en
een prijsvraag en dat wil er in deze tijd
wel in. Met volksfeesten zijn wij niet al
te zeer verwend, vandaar mischien dat
we er altijd een beetj^ mee aan zijn.
Maar die Boekenweek is gelukkig een
rustige en nette aangelegenheid voor al
le gezindten, met toegang voor elke leef
tijd. De gala-avond is natuurlijk voor de
meesten van ons iets roemruchtigs uit
de verte, een Olympisch festijn met
(gaarne) avondkleding en veel spiritu
ele woordea vooraf en spiritualiën tot
besluit.
Maar voor de gewone mens blijft er
toch nog altijd de kans om 'n auteur
voor deze gelegenheid achter zijn of
haar schrijfbureau weggehaald, afge
stoft en opgepoetst in levende lijve
te gaan bekijken. Verleden jaar ging
de pret zelfs nog iets verder. Niet al
leen dat dichters en schrijvers zomaar
in het publiek te kijk stonden nee,
ze verkochten ook, en dat nu niet eens
ten eigen (smalle) bate, eigenhandig
aan hun bewonderende lezers boeken
Ja, en dan nog wel boeken van een
ander. De authentieke combinaties ben
ik vergeten, maar men zag bij wijze
van spreken Simon Carmiggelt Anna
Blaman ag® de man brengen en dat nog
wel voor een liefdadig doel. Het is een
groot succes geworden, al waren er na
tuurlijk weer zure literatoren die
snauwden dat auteurs er beter aan de
den boeken te schrijven dan te verko
pen.
Wij zullen er niet over twisten, maar
alleen vaststellen dat er bij die jaar
lijkse boekenkermis, al of niet echt, al
tijd één stalletje onbeheerd en wat zie
lig te kijk staat. Dat is het stalletje van
de vergeten auteurs. Zij kunnen er zelf
niet veel reclame voor maken, want er
liggen zoveel aardige en goede en wijze
dingen in dat stalletje, die een mis
troostige voorbijganger in deze som
bere tijd best zou kunnen gebruiken.
U neemt het Saskia wel niet kwalijk,
dat zij zich een ogenblik in dat kraam
pje installeert om u, geheel vrijblijvend,
een paar artikelen aan te prijzen? Het
verplicht u, zoals ik al zei, tot niets, en
misschien hebt u straks toch geen spijt
dat u eens even bent blijven staan.
Daar hebben wij dan, om maar met
de oudsten te beginnen, een deeltje van
mevrouw Elisabeth Wolff geboren
Bekker en mejuffrouw Agatha Deken
Toe loopt u nu niet weg. Ik weet ook
wel dat het bandje een beetje antiek is
en de plaatjes uit de oude doos wegge-
fladderd, maar als u er eens even in
bladert zult u tot uw verrassing bemer
ken dat de taal en de verteltrant nog
springlevend zijn Wat zeg ik? De his
torie van Mejuffrouw Sara Burgerhart
is interessanter, levendiger en geestiger
dan menige moderne roman.
Leest u het woord vooraf maar eens
aan de „Nederlandse juffers!" die in de
dagen, toen dit heerlijke boek werd
uitgegeven (in s-Gravenhage, bij Isaar
van Cleeff, 1782) louter Franse roman
netjes lazen: „Maar mij dunkt, ik hoor
hier en daar een jong juffertje, dat
niets meer van ons land over heeft, dan
met negotie gewonnen schatten, en
eenen ouden deftigen Hollandschen
naam, met opgeschort neusje, dus spre
ken: „Een Hollandsche Roman! Hede, ma
chère, wel hoe vindt gij dat?" (En ma
chère vindt het even ridicul als ons
Juffertje.) .Jk lees geen Hollands, ik
geloof ook niet, dat ik het zou kunnen
lezen, maar ik ben toch nogal be
nieuwd; willen wij er nu en dan eens
een verlegen uur aan geven?" „Mag ik
u bidden, doe het niet; waarlijk, gij zult
er niets aan hebben. Gij hebt immers
Romans, die u aanstaan. Gij hebt immers
uw Canapé Couleur de Rose, uw Gris
Gris, uw maar wat heeft Papa ook
alles te weten? Dat is immers divin!
Lees dit boek niet!"
Zeg eens, of dit niet heerlijk is. Of u
niet op eenmaal met huid en haar die
lang vergane wereld van 1782 bent bin
nen gestapt, en twee gichelende juffer
tjes van zeer goed huize ziet gebogen
zitten over ditzelfde antieke boekje met
zijn rare plaatjes maar verrukkelijk
proza.
U moet het werkelijk, eens lezen; van
Abraham Blankaart, die maar een
oude vrijer is, tot Pieternelletje Dege
lijk, die stond te kijken of zij het in
Keulen hoorde donderen „daar onze
koetsier vandaan is" zijn alle op
tredende personen levend, geestig en
raak neergezet, en zelfs in hun minder
fraaie eigenschappen altijd nog tien
maal plezieriger om weet te verkeren
dan de verveelde en kleurloze persona
ges uit menige moderne roman.
Als u Betje en Aagje naar genoegen
genoten hebt, wat denkt u dan van
Truitje Toussaint? O, ik weet het wel
zy kan zo schrikbarend langdradig zijn,
zij vergeet geen knoopje aan een mouw
en geen rozetje aan een kouseband.
Maar zij kon schrijven, dat beloof ik u.
Zij kon karakters uitbeelden met een
bijkans mannelijke kloekheid; zij kon
scènes opzetten die u nooit meer ver
geet, een intrigue afwikkelen, waarbij
u de draad geen ogenblik loslaat. Pro
beert u het nog eens met „Een kroon
voor Karei den Stoute", om niet al te
straf te beginnen. Misschien waagt u
zich dan toch wel eens weer aan „De
Delfse wonderdokter", of „Het Huis
Lauernesse".
Mogelijk ligt u dit alles toch nog een
beetje te zwaar op de maag. Mag ik
dan nog eens een goed woordje doen
voor Carry van Bruggen? Ik had laatst
het brave voornemen opgevat, een boe
kenkast te reorganiseren, en zat des
wegen met een stofdoek en een stapel
boeken om mij heen op de grond. Het
plaagzieke toéval wilde, dat ik „De
verlatene" opensloeg en „even" begon
te lezen. Na een uur las ik nog
En wat dacht u van Augusta de Wit?
Ik heb hier juist „Gods goochelaartjes"
in een nieuwe druk. Als het u interes
seert: mijn kolom is vol, maar u kunt
altijd nabestellen. SASKIA.
We hebben allemaal zo onze eigen
maniertjes om een sjaal meer of min
der kunstig om hoofd en hals te wik
kelen, maar daar blijft het gewoonlijk
bij. We denken er dikwijls helemaal
niet- aan dat je er ook heel aardig een
eenvoudig jurkje mee kimt opvrolijken.
En juist tegen het voorjaar hebben we
soms zo'n behoefte aan „iets anders".
Nee, die lekkere dikke stevige das
kunnen we er niet voor gebruiken, maar
wel de sjaaltjes van soepele stof, ca. 20
cm. breed en 120 cm. lang, die je in al
lerlei mooie kleuren en dessins kunt
kopen.
U bindt onder de kraag van uw jurk
om uw hals een bandje of lintje en
daaroverheen haalt u de sjaal tot de
einden gelijk hangen. De ceintuur doet
u er overheen en u schikt er een paar
losse plooien in, zoals fig. a.
Ook kunt u, zoals bij b. de einden
naast elkaar een schootje laten vormen,
wat vooral een slank figuurtje heel
leuk zal jitaan.
Bij c. wordt het ene einde zover door
getrokken tot het met de onderkant
van de rok gelijk hangt, zodat u een in
de taille geplooide voorbaan krijgt. Met
een paar steekjes zetten we de sjaal op
de rok vast.
Het is doodeenvoudig, maar als u
voor een goede kleurcombinatie weet te
zorgen, kan het resultaat verbluffend
zijn. Probeer het eens!
In het academisch jaar 1948'49 heb
ben 102.466 vrouwen in de Ver. Staten
het eerste gedeelte van hun studie vol
tooid. Voorts hebben 15.549 vrouwen 't
tweede deel van hun studie voltooiden
zijn er 522 gepromoveerd.
Bijna een kwart van de vrouwelijke
studenten die het eerste deel van hun
studie voltooiden, bekwaamt zich voor
het onderwijs. (Zoals men weet be
staat het aantal leerkrachten in de
V. S. voor een zeer groot deel uit
vrouwen). Het aantal studenten in de
Engelse taai kwam op de tweede plaats
Daarna volgden gerangschikt naar het
aantal studenten dat het betreffende
vak gekozen had: Huishoudkunde, han
del en nijverheid, schone kunsten, so
ciologie, muziek, psychologie en zie
kenverpleging.
Tussen December 1948 en December
1949 is het aantal vrouwen dat in het
'ii oductieproces ingeschakeld was of
zulks wenste met bijna een half mil
lioen gestegen Van de in totaal
18 280 000 vrouwelijke arbeidskrachten
hadden 17.263.000 werk, 849.000 in de
yOORAL wanneer de mouwloze
mode ook in ons land opgang
maakt, zullen veel vrouwen tot de
ontdekking komen, dat de plastic
regenmantels haar kippenvel bezorgt
In de winter is dat anders. Dan vormt
het plasticje een heerlijke beschutten-
-
de laag, die de goede wollen mantel
droog houdt.
Tegen het voorjaar grijpen we echter
bij voorkeur terug naar de vertrouwde
oude regenmantel. Vooral, nu gabardine
weer in steeds ruimere keus verkrijg
baar is. Soms vinden we zo'n mantel
zo gekleed, dat wij haar op door-de-
weekse dagen meteen als zomermantel
dragen de goede mantel wordt al
dus voor de Zondag gespaard.
Menige regenjas heeft het voordeel,
dat wij er op verschillende manieren
van kunnen profiteren. Op verschei
dene Engelse shows zagen wij bij
voorbeeld regenmantels, die eveneens
met de geruite wollen voering naar
buiten konden worden gedragen. Het
is eveneens in Engeland, dat de een
voudige klassieke jas, een ietsje ruim
vallend en met raglan mcruwen, op
gang maakt.
Het hierbij afgebeelde Burberry-
model geeft een voorbeeld van de
wijze, waarop ook daarbij afwisseling
kan worden verkregen. Al dan niet
hoog gesloten, en naar keuze met oï
zonder een ceintuur 'an dezelfde stof
Sportieve jonge meisjes zullen in-
plaats van een brede ceintuur een vlot
lederen ceintuurtje op prijs weten te
stellen, dat met afhangende einden
om het middel wordt geknoopt
landbouw en 16.414.000 in niet-agrari-
sche bedrijven; 21.000 waren in dienst
bij do strijdkrachten.
Kisten en een keukentafel.
HIJ STELDE ER, overigens, veel te
genover. Zijn eigen vakgroep, waarvan
hij het voorzitterschap bleef behouden,
had de nieuwe Federatie een kantoor
afgestaan, bestaande uit een hok van
3i/j bij 3 meter, met een keukentafel
als bureau, een paar kisten als stoelen
en ander als bergplaats voor de cor
respondentie. Iedere brief, die er uit
ging, had Samuel Compers eigenhan
dig geschreven. Hij redigeerde een
vakblad, waarin hij aggressieve en mi
litante hoofdartikelen schreef. En
langzamerhand werden zijn brieven
beantwoord, leverden zijn hoofdartike
len een vloed van commentaar op en
begon het aantal leden van de Fede
ratie zich aanzienlijk uit te breiden. In
5 jaar tijd waren er 250.000 arbeiders
bij de A. F. L. aangesloten; 8 jaar la
ter (in 1900) waren het er een half
millioen geworden. In die tijd was
Samuel Gompers gegroeid tot een fi
guur van nationale betekenis, om wie
de verslaggevers zich al evenzeer ver
drongen als zij het thans doen om
John L. Lewis.
Volbloed Amerikaan.
Samuel Gompers had reden om te
vreden te zijn over zijn bestaan. Hij
was naar een nieuw land gekomen en
had er niet alleen een onmiskenbare
mate van physiek welzijn (zijn gezapi
ge buik was daarvan het beste bewijs)
voor zichzelf en zijn gezin verkregen,
maar hij had er ook iets gebracht.
De Nederlandse taal heeft hij nooit
vergeten en h(j was er trots op Ne
derlands te spreken, wanneer zich
daarvoor een gelegenheid voordeed.
Maar h(j was veranderd ln een vol
bloed Amerikaan. Toen hy in 1924
stierf waren zijn laatste woorden: „God
zegene onze Amerikaanse instellingen
mogen zij zich dag na dag blijven
ontwikkelen".
VOORLICHTING
Het is een bekend feit dat de waarde
ring van het damspel varieert tussen
„buitengewoon mooi" en „moeilijk" en
„een kinderspel" Door medeweirking
van de geregelde rubriek in de couran
ten is hierin de laatste jaren zeer veel
verbetering gekomen, maar nog veel
meer verbetering is nodig. Daartoe is
in de allereerste plaats vereist deskun
dige voorlichting en helaas ontbreekt
het daaraan nog veel, vooral in de pro
vinciale pers. Een staaltje troffen wij
aan in "de Prov. pers.
Stelling:
Zwart: 3, 8, 11-14, 16, 18, 19, 23. 24.
Wit: 25-27, 32, 33, 35, 36, 38-41.
Zwart was aan zet en vervolgde met
1420. De „deskundige" damredacteur
tekende in zijn analyse van deze partij
aan dat Zwart's zet gedwongen was,
omdat op 1117 een snelle overvleuge
ling en doorbraak zou volgen door 27
21x21, 21—16. En op het goede moment
2621, 1611 enz met winst.
Laten we dit nu eens wat nader on
der de loupe nemen. 1. 1117!l (In
werkelijkheid een zeer sterke zet) 2.
27—21? 16x27; 3. 32x21, 18—22! 4. 21—
16? (We hebben nu voor Wit gespeeld
gelijk werd aangegeven enplotse
ling staat deze verloren!) 4. 2227!
5. 4034, (De enige zet. Op 8. 2021.
17x26; 6. 1611, 1217; enz. wint. Op
5. 3934, 2430; enz. wint Op 5. 41
37, 27—31; 6. 36x27, 17—21; 7. 26x17,
12x45; en wint.) 5. 2430!! 6. 35x24.
19x30; 7. 33—29, (Gedw. want 7. 41—37,
27—31; 8. 16x27, 17—21; 9. 26x17, 12x41;
wint.) 7. 12—18; 8. 26—21, (A) 17x20;
9. 16—11, 14—20!! 10. 25x14. 13—19; 11.
34x25, 23x32; 12. 14x12, 8x6; en Zwart
wint.
(A) Wit kan op veel manieren voort
zetten. Allen zijn echter verloren. De
voornaamste volgen hier nog: 8. 3833,
8—12; 9. 41—37, 14—20: 10. 25x14, 13—
19; 11. 34x25 23x43; 12. 14x23, 18x38; en
wint. 8. 25—20. 14x25; 9. 26—21, 17x26;
10. 1611, 3035 en wint, want er
dreigt 2530, terwijl op 2924 Zwart
2329 laat volgen en op 3933 Zwart
weer met 2328 voortzet, alles met
winst Er is nog voldoende stof voor
zelfonderzoek, maan aan de hand van
de aangewezen mogelijkheden zult U
gemakkelijk tot de conclusie komen
dat Zwart altijd wint. dus juist een te
gengesteld resultaat dan die redacteur
zijn lezers booc'