Alarm in de artistenwereld
In de doolhof
en
van Pacten, Unies
Raden
Het bevrijdingsfeest op Wieringen
In Nederland is de belangstelling
voor de dans groeiende
Waarom ieder
laar een nieuwe organisatie
Veelheid verbrokkelt de
energie
Opgewekte viering
Er heerst een nijpende werkloosheid
Verbetering mogelijk
Geen Hollandse groenten
meer naar Duitsland
Jhr. De Geer raakt zijn
lintjes kwijt
Succes verloor eerste
degradatiewedstrijd
In het kort
Nederlandse tegels in
Engelse kerken
(Van onze diplomatieke medewerker)
pj£T TOEVAL WILDE, dat ik, terwijl ik juiet een berichtje uit Parijs met
hadelh>nUrt Tv' ■ConTOlU°ie'erR«<i'van dt' Weste-
j^e I^e ta Bn«eel had btjgewoond. Natuurlijk kwam het gesprek al epoedig
op deze conferentie en dat was aeer nuttig, want het is altijd goed dat men
"TTkh^d dTrhUT Pr°JeCV alS dat Bidault ^rweegt d"
werkelijkheid daarbij niet vergeet Hetgeen ik te horen kreeg was in feite een
nadrukkelijke herinnering aan de moeilijkheden, welke de schepping van een
internationale organisatie met zich medebrengt. Of beter gezegd „tet de schTp
ping - want dat i, eigenlijk een betrekkelijk eenvoudige zaak - maar de op-
b0"w 4 deJ0r?anl"*tl8 doelmatig doet werken. En inter
nationale organisaties zjjn waardeloos, tenzij zij doelmatig werken. Zij kunnen
«etfi erger dan waardeloos zijn. Zjj kunnen leiden tot Illusies en menings
verschillen. En dat is gevaarlijk.
Brussel bestudeert komt men aan de
ene kant onder de indruk van verheu
gende vorderingen, aan de andere kant
van de grote moeilijkheden, welke nog
overwonnen moeten worden. En tevens
wordt het dan duidelijk, dat hoe om
vattender de organisatie is, de moei
lijkheden des te groter moeten zijn. In
derdaad kan er weinig twijfel aan be
staan. dat een van de moeilijkheden
van het ogenblik de veelheid der or
ganisaties is. Er is een Westelijke Unie,
een Raad van Europa, een O.E.E.S. en
een E.C.A. En er is een Atlantisch
Pact, dat zich volgens zijn tweede ar
tikel met heel wat meer dan slechts
militaire zaken kan bezighouden. En
dan zwijg ik nog maar van lichaam als
de Verenigde Naties en het Britse Ge
menebest. In deze veelheid van pacten
en overkoepelingen moet ongetwijfeld
het gevaar van ondoelmatigheid schui
len. Onder deze omstandigheden moet
men zich tegenover het voorstel waar
mede premier Bidault volgende week
officieel op de proppen zal komen, wel
de volgende vragen stellen:
Is er enig voordeel gelegen In de
schepping van weer een nieuwe orga
nisatie? Wat zou zij kunnen doen, dat
de andere organisaties niet kunnen?
Is het niet verstandiger de reeds be
staande organisaties die eigenlijk
nu pas beginnen te functionneren 'n
kans tot verdere ontwikkeling te ge-,
ven? In het inderdaad wel verstandig,
ieder jaar een nieuwe organisatie in
het leven te roepen?
Nauwelijks practisch
Naar hetgeen tot nu toe over het
project van Bidault bekend geworden
is, zal het antwoord op deze vragen
wellicht luiden, dat de „Hoge Atlanti
sche Raad" zelf over uitvoerende
macht zou beschikken. Maar hoe schoon
dit doel ook is, om het te bereiken zou
men zulke enorme hindernissen moe
ten overwinnen, dat het voor het ogen
blik nauwelijks een practisch voorstel
kan worden genoemd. Want nog afge
zien van alle andere dingen, zou de
oprichting van deze .Atlantische Hoge
Raad" voor elk der deelnemende sta
ten een herziening van de grondwet
nodig maken.
De lessen van de laatste jaren, zo ge
loof ik, leren veeleer, dat men de be
staande machinerie der samenwerking
doelmatiger dient te maken, dan dat
men zijn aandacht en energie aan de
schepping van nieuwe organisaties
gaat besteden. Practisch werk is op
het ogenblik nodiger dan het ontwer
pen van nieuwe blauwdrukken. Het
is de tijd, dat de architecten eens wat
rust nemen en de bouwers aan de slag
gaan.
MU WIL IK geenszins beweren, dat de
Westelijke Unie het in 1948 te
Brussel tussen Groot-Brittannie,
Frankrijk en de drie Benelux-landen
gesloten veelzijdig bondgenootschap
niet doelmatig werkt. Integendeel, zij
werkt reeds doelmatiger dan vele lie
den twee jaar geleden voor mogelijk
hielden. Zij begint het karakter van
een eenheid te krijgen. Mijn zegsman
drukte het zo uit: „Ik geloof, dat al-
len, die aanwezig waren, het gevoel
hadden, werkelijk met de raad van 'n
Unie, niet met een conferentie van
vertegenwoordigers van regeringen, te
doen te hebben". Maar hij voegde hier
onmiddellijk aan toe, dat de gemaakte
vorderingen behalve op het gebied van
de defensie, tot op het ogenblik toch
niet bijzonder groot zijn. Misschien, zo
veronderstelden wij, is dit een gevolg
van het feit, dat de toekomst van de
Westelijke Unie nog enigszins in het
duister ligt. In economisch opzicht
wordt het voornaamste werk gedaan
door de Organisatie voor Europese
Economische Samenwerking (O.E.E.S.).
In sociale en culturele aangelegenhe
den is de mogelijkheid groot, dat de
Raad van Europa het werk, dat de lan
den van het Pact van Brussel op zich
namen, in 'groter verband zal overne
men want in 1948 bestond de Raad
van Europa nog niet.
Zelfa op het gebied van de defensie
geldt hetzelfde. Toen de Westelijke
Unie gevormd werd, was er nog geen
Atlantisch Pact. Inmiddels is de Unie
het onderdeel van een groter geheel
geworden. Maar de aard van de be
trekkingen tussen Westelijke Unie en
Atlantisch Pact is nog steeds niet dui-
lijk omschreven. Dat is één van de pro
blemen, waarmede de Atlantische Raad
zich zal hebben bezig te houden, wan
neer hij deze maand in Londen bijeen
komt.
Opmerkelijke prestatie»
Dit alles neemt echter niet weg, dat
op het gebied van de defensie opmer
kelijke dingen zijn gepresteerd. Mijn
tegsman vertelde, hoe in dit opzicht de
raad van de unie te werk is gegaan als
een nationale regering. In de souverei-
Ine staat verloopt fcet proces aldus:
Eerst stellen de ministeries van lands
verdediging hun behoeften vast en ma
ken hun begrotingen op. Vervolgens
komt het ministerie van financiën in
actie en maakt duidelijk, dat bepaalde
uitgaven boven de draagkracht van het
land liggen. Dan komt de kwestie in
het kabinet. Aan de ministeries van
landsverdediging wordt gevraagd hun
begrotingen te herzien, hier iets te
schrappen en daar iets uit te stellen.
Ten slotte wordt een evenwicht gevon
den tussen de behoeften van de veilig
heid en de economische mogelijkhe
den.
In Brussel nu ia deze procedure ge
volgd door de ministers en deskundi
gen van vijf samenwerkende regerin
gen. Het eerst kwamen, in het voor
jaar van 1949, in Luxemburg de mi
nisters van defensie bijeen en stelden
een gezamenlijk programma voor de
verdediging van West-Europa op. In
Parijs, in de herfst van 1949, gaven de
ministers van financiën te kennen, dat
de uitgaven de economische mogelijk
heden te boven zouden gaan. De vori
ge maand, in Brussel, zijn de nodige
herzieningen aangebracht en is het
evenwicht tot stand gekomen.
Vooruitgang
QAT IS EEN prachtig resultaat 'n
goede vooruitgang op de weg naar
de eenheid. Maar het is niet gemakke
lijk bereikt en vele moeilijkheden
staan nog te wachten. Het probleem
van de verdeling der kosten van de
gemeenschappelijke projecten en in
stallaties tussen de vijf landen is nog
bij lange na niet geregeld.
Wanneer men dus het resultaat van
De openlucht-expositie „Mijlpaal 1950" in de parken van Sonsbeek en
Zijpendaalwelke beoogt in het bijzonder het Nederlandse volk een blik
te geven op hetgeen in de vijf na-oorlogse jaren op 't gebied van de weder
opbouw tot stand werd gebracht, is Vrijdagmiddag door minister-president
Dr. W. Drees in tegenwoordigheid van vele autoriteiten geopend. „Volko
men juist!" beaamt de minister van Financiën, Prof. Mr. P. Lieftinck;
daarmede doelend op de mededeling dat bij de schatkist niets aan de
strijkstok blijft hangen.
Nadat in de middaguren de spel
letjes voor de jeugd op het Kerkplein
waren afgewerkt en de ballonnen het
luchtruim hadden gekozen, ging des
avonds de belangstelling uit naar de
brandmeldingswedstrijd. Zoals was te
voorzien, werd het telkens als in een
etalage het alarmlicht aanging een
sprintpartij, terwijl voor de verder af
gelegen winkels achtervolgingsraces
(ook op de fiets) werden ingezet, naar
het centrale meldingspunt in de Waag
op het Kerkplein. Het talrijke publiek
heeft zich met deze wedstrijd zeer ge
amuseerd. Er waren 32 prijzen waar
onder zeer fraaie, o.a. een rooktafel en
een schemerlamp.
Toen de meeste winkels het alarm
signaal hadden gegeven, concentreerde
alle belangstelling zich op de enkele
nog overgebleven winkels. Om race-
partijen en oneerlijke concurrentie uit
te schakelen (sommige betrokken ver
vóór de winkel de wacht om zich aldus
een voorsprong te verschaffen) werden
op deze plaatsen briefjes uitgeworpen,
waarop wel één uit de kluwen mensen
beslag legde. Deze werd als winnaar
aangewezen.
Om kwart voor tien gaf Burgemees
ter Kolff op het Kerkplein een brand-
signaal. Na telefonische melding aan
de opperbrandmeester stelde deze het
juist aangelegde, automatische alarm
systeem officiëel in werking.
Even later zag men de brandweer
mannen zich naar de brandweergarage
spoeden. De brandweer rukte uit naar
de aangegeven plaats en gaf daar zo
spoedig mogelijk water. Het tijdsverloop
tussen alarm en het water geven bleek
„Zeer groot is de werkloosheid onder de Nederlandse musici en variété-
artisten. Ais ik een percentage zou moeten noemen, sou ik er slechts een slag
naar kunnen slaan", aldus de heer Harmsen, secretaris van de N.O.M.A. (Ne
derlandse organisatie voor musici en artisten). De tijd, dat er met contracten
werd gesmeten en zeer hoge gagee voor zelfs middelmatige orkesten en variété
nummers werden betaald, is voorbij. De eerste twee Jaar na de bezetting heeft
de amusementswereld een ongekend boge conjunctuur gehad. Maar nu vecht
weer iedere musicus en iedere variété-artist, welk genre hjj ook vertegenwoor
digt, met verbetenheid voor zijn bestaan.
die zowel in Amsterdam als in Den
Haag wordt gehouden, met verschil
lende insiders. Op deze trefplaatsen
komen de artisten op de daarvoor
huidige
De oorzaken die tot de
werkloosheid hebben geleid, liggen
voor de hand. Na de oorlog hebben de
opbloei van het economisch bestel en
het voortwoekeren van de zwarte
handel de amusementswereld nog ge
honoreerd. Zelfs slecht» programma's
vonden overal in den lande veel af
trek. De reactie kwam echter spoedig,
mede door de sanering van het geld
en de steeds oplopende kosten van het
levensonderhoud, waardoor op de uit
gaven voor amusement moest worden
bezuinigd. Na de souvereiniteitsover-
dracht aan Indonesië liepen de Niwln-
uitzendingen van Nederlandse artisten
ten einde. De genadeslag werd toege
bracht door de verhoging van de ver
makelijkheidsbelasting voor bioscopen.
De gezellige strijkjes verdwenen uit
de orkestbak, terwijl het variété
nummer als prettige afwisseling van
het filmprogramma geheel werd ver
bannen. Zo zitten we dan met een
probleem, dat schreeuwt om een op
lossing.
Wij spraken op de Artistenbeurs,
vastgesteld middagen te zamen. Vroe
ger bestormden de impressario's deze
beurzen om zich van een goed nummer
te verzekeren, thans laten zij zich
nog maar zelden len. De stem
ming ls er daardoor op die middagen
niet beter op geworden. Vogels van
diverse pluimage, goochelaars, dan
seresjes, clowns en musici zitten rond
een tafeltje en bespreken de toestand.
Hun voornaamste grief betreft het
optreden van amateurs, die tegen een
laag honorarium een geheel program
ma vullen, hoewel zij in het dagelijks
leven goed betaalde functies bekleden
met daaraan verbonden speciale ver
zekeringen, waarvan de beroepsartist
tot op heden verstoken is.
Rijks- en gemeenteambtenaren heb
ben personeels-, toneel- en cabaret
gezelschappen opgericht, waarmee zij
„gastvoorstellingen" geven bij andere
verenigingen. Verder zijn er mensen
met een eigen zaak, die zich met het
vertonen van hun kunnen (of nlet-
De Israëlische stafchef generaal-
majoor Yogal Yadin, is te gast ge
weest bij de machtige sjeik Suli-
man-El-Hezail, van de Tausja stam
men in de Zuidelijke woestijn van
lsraej. Tijdens dit bezoek bood de
sjeik generaal-majoor Yogal Yadin
een zilveren zwaard aan.
\/an d« Nederlandse Beroepsvereniging voor Danskunetenaars, die in 194S Is
opgericht, is Corrie Hartong op het ogenblik voorzitster. Zij is een autoriteli
op het gebied van de dansopleiding. Haar methode, haar onderwijssysteem ver
wierf grote waardering niet alleen in Nederland, maar ook in het buitenland^
waar het gedegen boek, dat zij over de opleiding schreef, als een standaardwerj
wordt beschouwd.
Als jonge vrouw van
twintig jaar trok zij naar
Dresden, waar Mary Wig
man nieuwe perspectie
ven in moderne richting
had geopend. Daar werd
Corrie Hartong, die met
een ijzeren energie zocht
naar de vervulling van
haar artistieke dromen,
ingewijd in de dans- en
balletkunst. Daar werd
de grondslag gelegd voor
haar latere groei, voor
de ontwikkeling van
haar kunstenaarschap
Van Dresden trok zij
naar Chemnitz en ver
volgens naar Maagden
burg, waar zij haar ta
lenten reeds zodanig had
ontplooid, dat zij op
dracht kreeg mede lei
ding te geven aan de
cultuurinstituten, waar
de dans werd onderwe
gen.
Het waren jaren van
hard werken, van inten
sieve voorbereiding op de
taak, die haar later in
Nederland, in Rotterdam
als leidster van de dans
school van Toonkunst
wachten zou. Als zij or
land bezocht, probeerd
zij bij 't Nederlandse pu
bliek, dat nooit met goe
de dans verwend was en
dat ook niet dansminded was, omdat
in Nederland anders dan in de
overige landen, waar door de belang
stelling van de vorsten en een zeer be
paalde hofcultuur (Frankrijk!) een
danstraditie kon ontstaan geen blij
vend» danscultuur heeft bestaan, de
liefde voor de dans en voor het bal
let te wekken.
Mogelijkheden daarvoor openden
zich, toen zij de kans kreeg om samen
met Gertrud Leistikow, die in 1943
overleden is, in Rotterdam een dans
school van 't conservatorium te lei
den. De dagelijkse gang van zaken
kwam al gauw onder haar verant
woordelijkheid en dat bleef zo, toen
later Yvonne Georgi aan de school
verbonden werd. Thans staat zij aan
het hoofd van deze school, die onder
de naam Rotterdamse Dansschool on
derdeel geworden is van Toonkunst,
Rotterdam.
Er zijn vel# dansscholen in Neder
land, waar jeugdige amateurs in de
geheimen van de danskunst wordeji
ingewijd, waar zij oefenen en trainen
en die meermalen verdienstelijke dan
seressen en dansers afleveren. Veelal
geven aan deze scholen alleszins des-
tijd dekt de vlag de lading.
Corrie Hartong was de eerste in Ne
derland, die met de beroepsopleiding
begon. Zij heeft reeds verscheidene
danseressen gevormd, die volledig be
voegd zijn eigen groepen te leiden, of
die een plaats vonden in binnenlandse
en buitenlandse balletgezelschappen
van naam. Aan haar school wordt ook
grondig les gegeven in de geschiede
nis van de dans, in muziek In verband
met de dans, in choreografie en kunst
historie. Het is een beroepsopleiding
die van de leerlingen hard werken en
een volledige overgave vergt. Ook ge
ven zij en haar leraren en leraressen
cursussen aan amateurs, zij kweekt op
tot kunstgevoeligheid, tot waardering
van de danskunst in het algemeen.
„Is ons land rijp voor een danscul
tuur?" vragen wij haar. „Is er reeds
wat bereikt? Zal er belangstelling
voor de dans gewekt kunnen worden
ook buiten de grote steden in het Wes
ten, in wat men gewoonlijk pleegt aan
te duiden met de provincie?"
Haar antwoorden zijn inspirerend »n
bemoedigend. In Nederland is de be
langstelling voor de dans groeiende.
Wel missen we hier een danstraditie.
maar de oprichting van enige ballet
gezelschappen bewijst, dat de belang
stelling van het publiek meer en meer
naar de dans begint uit te gaan.
Het Scapino-ballet, dat speciaal voor
de jeugd optreedt, verricht uitstekend
werk door bij het begin te beginne/1
en onze jongens en meisjes vertrouwd
te maken met deze kunstvorm. Aan
de opera is een vast ballet verbonden
en thans bestaan er plannen om tot de
oprichting van een nieuw groot Ne
derlands ballet te komen, een poging,
waarvoor ook de overheid zich schijnt
te Interesseren.
kunnen) op het gebied van kunst van
'n behoorlijk» bijverdienste verzekeren.
Enige tijd geleden werd er door de
radio aangekondigd dat de revue „Dat
ls leven" een tournee door ons land
zou maken en hierbij veertig plaatsen
zou bezoeken. Deze revue staat onder
auspiciën van een radio-omroepver
eniging en wordt geheel gespeeld
door.... amateurs. „Dat is leven,
brengt ons de doodsteek toe", is de
geestige, maar niet minder tragisch#
opmerking van de beroepsmensen.
Beroepsbescherming
Een wetsontwerp voor beroepsbe
scherming ligt voor behandeling bi de
Tweede Kamer gereed. Mocht deze
wet haar beslag krijgen, dan zullen In
de toekomst nog slechts diegenen mo
gen optreden, die voorzien zijn van
een kaart waarop staat vermeld, dat
zij artist zijn en in welke hoedanig
heid.
Beroepsbescherming is een van de
middelen, waarmede men de werke
loosheid onder de artisten kan be
strijden, doch zij zal niet toereikend
zijn om het probleem geheel uit de
weg te ruimen. Daartoe staan nog
andere wegen open. Onder andere
zijn de bioscoopexploitanten bereid
het theaterorkest en het variété-num
mer in ere te herstellen, mits de over
heid toestaat dat zulke theaters niet
méér vermakelijkheidsbelasting dan
twintig procent behoeven te betalen.
Kijk zo redeneert men bij de
organisatie eigenlijk is de huidige
toestand dwaas. Het grootste gedeelte
van de artisten trekt nu steun of ie
opgenomen in de overbruggingsrege
ling, waarmede kapitalen gemoeid
zijn. Nederland telt vierhonderd bios
copen waar vroeger regelmatig een
variéténummer werd vertoond. Wan
neer in deze bioscopen ook maar twee
artisten per week souden kunnen te
rugkeren, betekent dat achthonderd
werkloze artisten minder, die acht
jaar lang iedere week van bioscoop
kunnen verwisselen, alvorens zij alle
theaters hebben afgewerkt. Het bete
kent echter ook, dat deze achthon
derd mensen acht jaar lang geen on
dersteuning behoeven en bovendien
nog belasting betalen. Waarschijnlijk
zal het cijfer van mensen die dan
kunnen werken, nog hoger komen te
liggen, daar orkesten van slechts twee
man zeldzaam zijn. De vermindering
van uitkeringen aan steungelden en
de vermeerdering met achthonderd
belastingbetalers weegt ruimschoots
op tegen het verminderde percentage
van de vermakelijkheidsbelastingi af
gezien nog van de morele overwegin
gen. Het laatste woord en een spoe
dige beslissing zijn nu aan de regering.
De export van Nederlandse groenten
naar West-Duitsland wordt wederom
met stillegging bedreigd, zo meldt het
Vrije Volk.
In de kringen van de tuinbouwveilin
gen verwahet men, dat deze export met
ingang van Maandagnacht om twaalf
uur niet meer door de Westduitse re
gering zal zijn toegestaan.
Een dergelijk verbod zou reeds Za
terdag zijn afgekomen; op het laatste
ogenblik is echter toch weer een ver
lenging van onze groente-exporten tot
en met Maandag mogelijk gebleken.
Er vinden op dit ogenblik nog onder
handelingen plaats tussen de direct bij
deze export betrokkenen.
Men vreest echter, dat zelfs in het
beste geval de export niet langer dan
tot het einde van deze week in West-
Dupilsland zal worden toegelaten.
Dezer dagen is, naar het Vrije Volk
meldt, een Kon. Besluit getekend, waar
bij aan jhr. mr. D. J. de Geer alle Ne
derlandse onderscheidingen zijn ontno
men, wegens blijken van ontrouw aan
de zaak van het Koninkrijk. Jhr. De
Geer was minister-president van 10
Augustus 1939 tot 3 September 1940 en
week van Engeland uit naar bezet Ne
derland.
10 min. 50 sec. te bedragen. Een groot
aantal personen had naar deze tijd
geraden. Voor hen die de juiste tijd- het
dichtst benaderden, hadden enkele mid
denstanders prijzen uitgeloofd.
De eerste en tweede prijs vielen ten
deel aan M. Siegers en C. Rump. Jb.
Koorn en Nelli v. d. Velde verwierven
resp. de 3e en 4e prijs. De aangekondig
de muzikale rondgang van de Kon.
Muziek vereniging „Harmonie" ging in
verband met het slechte weer niet
door.
Hieronder volgen nog de prijs
winnaars van de kinderspelen:
De uitslagen van de kinderspelen.
Jongens 8 en 7: 1. Nico Uythof f 2.
2. Theo de Jong f 1; 3. Wim de Greef
f 1; 4. Kees Haverkorn f 1; 5. Teun
Veenstraf 1.
Meisjes 6 en 7: 1. Stieneke Geertse-
ma f 2; 2. Lidy Groendijk f 1; 3. Bertie
Smid f 1; 4. Trijnie Lont f 1; 5. Henny
Vonder f 1.
Jongens 8, 9 en 10: 1. Frank de
Kort f 1 .50: 2. Bram Doves f 1.50; 3.
Bertie van Goot f 1.50; Henk Schneider,
Frans Plieger, Co Horius, Jan v. Hoii-
ten en Cor Kater, elk f 0.50.
Meisjes 8, 9 en 10: 1. Klaasje Blaauw
f 2.2. Trienie Lont f 1; 3. Annie v._
Breugel f 1.4. Gurie Snooij f 1.
5. Hanneke Spaander f 1.
Jongens 11 en 12 j.: 1. Henk Straat
f 1.50; 2. Girbe de Jong f 1.50; 3. -Jan
Rotgans f 1.Rudmer Drenth, Nico
Nieuwland, Albert Jager, Siem Kuit,
Bert Koorn, Loet v. d. Poel, Cor Koel-
ma, Gerrit Sloothaak en Okke Bosker,
elk f 0.50.
Meisjes 11 en 12 J.: 1. Katie Vogel
zang f 2.—; 2. Bertha Stribbe f 1.—; 3.
Lenie Willeboordse f 1.4. Truus
Doesburg f 1.5. Jennie Siegers f 1.
Jongen» 13, 14, 15: 1. Meinte Siegers
f 2; 2. Gerard Hille f 1; 3. Jan Corne-
lissen f 1; 4. Elbert Rotgans f 1.5.
Wim de Bie f 1.
Meisjes 13, 14, 15 j.: 1. Willy Borst
f 2.—; 2. Falny Westerhof f 1.8.
Mien Uythof f 1.—; 4. Grietje Wit f 1.-|
5. Truus Dekker f 1.
De prijzen worden uitgereikt in
waardebonnen, te besteden bij de plaat
selijke Middenstand.
Succes is de promotie-degradatie
competitie slecht begonnen door een
20 nederlaag op eigen veld tegen C.
S.V. uit Castricum.
De CSV-keeper, was in topvorm. Dat
de stand 02 werd, is goeddeels aan
zijn fraaie werk te danken. Zo voor
kwam hij in de eerste minuut een ze
ker schijnend doelpunt, toen de CSV-
achterhoede uit positie was gespeeld.
Na tien minuten kwam een CSV'er
in schietpositie; de Succes-doelman
werd kansloos gepasseerd (01). CSV
bleef zware druk uitoefenen, wat re
sulteerde in een doelpunt na 28 minu
ten spelen. De fraaiste goal werd enige
minuten voor tijd gescoord, toen een
speler van de bezoekende club de bal
uit een voorzet ineens inkogelde. De
scheidsrechter had echter buitenspel
geoonstateerd.
Na de rust werden vele kansen ge
mist aan beide zijden; geen der partijen
kon het doel vinden, zodat CSV met
0—2 won.
De stand der promotie-degradatie
compositie is als volgt:
QFC 110
CSV 1 1 o
Succes 10 0
ADO 10 0
0 4—0 2
0 2—0 2
1 0—2 0
1 0—4 0
De wachtmeester Vriezema beho
rende tot groep Westerland der Rijks
politie, is opgesteld in het Polltie-elf-
tal, dat 10 Mei te Alkmaar zal spelen
om een bekerprijs.
De plaatselijke afdeling van het
EHBO, heeft het voornemen om
Zaterdagsmiddags of 's avonds oefe
ningen te gaan houden. Een der leden
stelde hiervoor belangeloos land en
een schuur beschikbaar.
Van de nieuwe cursus slaagden 14
personen. Twee werden er afgewezen.
Docent van deze cursus was dr. Baar-
zel te Hippolytushoef.
VEE- EN PAARDENVERZEKERING.
In een commissarissen-vergadering
van de onderlinge vee- en paardenver-
zekering „Helpt Elkander" werd de
premie voor het tijdvak 1 November—
1 Mei bepaald op pet. (Het was 1
pet).
De verliezen waren gering, daar
slechts één paard moest worden afge
maakt.
(Van onze oorrespondent
te Londen).
Op Vrijdag 5 Mei hebben de Ifed.
Hervormden Kerken zeventien grote
gedenktegels van Makkum's aarde
werk aangeboden aan even zoveel
kerken in Engeland, als dankbetui
ging voor de gastvrijheid hier betoond
aan de Nederlandse strijdkrachten in
Engeland, tijdens en na afloop van de
laatste oorlog.
De Nederlandse delegatie, die de te
gels heeft overhandigd, bestond uit ds.
H. J. F. Wesseldijk, president van de
Generale Synode van de Ned. Her
vormde Kerk, ds. J. H. SillevisSmit,
hoofdvlootpredikant van de Kon. Ne
derlandse Marine en ds. A. C. J. van
der Poel, predikant bij de Luchtstrijd
krachten.
Op de Nederlandse Ambassade te
Londen werd een aantal dezer tegels
o.a. ook uitgereikt aan de afgevaardig
den van de garnizoenskerken van de
RAF en het Engelse leger en de vloot,
zomede aan de kerk te Cedsall, te
Wolverhampton, waar het grootste
deel der Nederlandse troepen hier tij
dens de oorlog gelegerd was.
I
