Sterken dragen de zwakken in Finland
- - -
Australië in zijn tweede lente
Idee van „kanonnen en boter
blijkt moeilijk te realiseren
Het nieuwe boek
Het dagelijks leven in België
Sociale zorg uitstekend georganiseerd
Cijfers, die veel
verbergen
Het wonder van jong groen en vlammende
bloemen in wintertijd
Alleen de zon staat
lager
Westelijke inactiviteit maakt Sowjets drieste->
Wonderwapens de
laatste hoop
Nederlander in Parijs
gearresteerd
oorlogsweduwe? Dat één op de vier en ««huwde vrouwen een
en één op negen burgers een vluchteling nfte<5.i nder«n een oorlogsweesje U
sterfte aan t.b.c. in dit frisse land ses keer^ Dat de
maal het cijfer van Zweden en Noorwegen ta» n*» ta Denemarken «n drie
Inwoners meer dan 100.000 rheumatlek-gevallen voorkomen- Vi®r mU,ioen
Dat zijn allemaal „maar" cijfers,
maar ze bergen ontzettend veel in
zich: leed en ellende bij de betrokke
nen, maar niet minder de verant
woordelijkheid van de niet-getroffe-
nen voot hen die een zware last kre
gen te dragen. En we moesten niet in
Finland zijn, wanneer er niet ener
giek, radicaal en met overleg werd
aangepakt om de solidariteit niet al
leen in woorden, maar vooral in da
den te tonen
Goed uitgebouwde
heidsdienst
gezond-
Het is verrassend te zien wat er tot
stand gebracht is, wanneer men be
denkt, dat bijna alles eerst na de ver
krijging van de onafhankelijkheid in
1918 en dan nog onder moeilijke eco
nomische en politieke omstandighe
den gedaan kon worden. De gezond
heidsdienst is krachtig georganiseerd,
waarbij het accent vooral in de pro
vincies en gemeenten is gelegd. Merk
waardig is het bijna overal voorko
mende „Gemeentelijke Gezondheids
huis", waar de wijkverpleegster en
de vroedvrouw wonen en waar vrij
wel al het sociaal-hygiënische werk is
geconcentreerd.
Beziet men de geboorte- en sterfte
cijfers, in 1948 resp. 27 en 11.2 per
duizend (Nederland 25.3 en 7.4), dan
valt vooral het laatste op; daarop is
de tuberculose-sterfte (in 1948 pre
cies 13 per tienduizend inwoners)
uiteraard van grote invloed, maar als
men hoort dat het sterftecijfer voor
tbc dertig jaar vroeger bijna 25 was,
merkt men hoeveel vorderingen men
in Suomi met de bestrijding gemaakt
heeft. Er zijn achttien tbc-districten
gevormd, ieder met een centraal sa
natorium en met enige consultatie-
bureaux. Het onderzoek zit in goede
handen, men gevoelt overal de nood
zaak (alleen reeds in 1948 onderwier
pen zich aan de vaccinatie 325.000
mensen, bijna een tiende deel van de
bevolking) en de waardering voor
wat anderen, vooral Zweden, op dit
gebied aan hulp gepresteerd hebben,
Is groot.
Vraagt men naar de verklaring van
de hoge tbc-sterfte, dan hoort men dat
de ziekte van West-Europa uit hier
geïmporteerd is en om zo te zeggen
het spoor van de -cultuur en verkeers
verbindingen gevolgd heeft; de late
ontsluiting van Finland is oorzaak
dat de hevigheid hier nog groot is,
terwijl die elders in het Westen reeds
afneemt. De oorlogsomstandigheden en
het woningtekort hebben natuurlijk
ook ongunstig gewerkt, maar toch
zakt da lijn voortdurend.
Beziel men de talrijke in de laatste
twintig jaar gebouwde sanatoria,
er zijn ln totaal ongeveer 6000 bedden
en dat is nog niet voldoende, maar
men kent ook hier gebrek aan ver
pleegsters dan valt overal de strak
ke, moderne maar harmonisch bij het
landschap aangepaste bouwstijl op;
belangrijker is echter het streven om
de patiënten allemaal dezelfde, dat is
de best mogelijke behandeling te ge
ven.
Niet onder de Rus
TINLAND moest in 1944 de verloren
oorlog tegen Rusland o.a. betalen
met de afstand van Karelie; de daar
wonende bevolking van bijna een half
millioen zielen mocht blijven, maar
verkoos huis en grond te verlaten en
naar Finland te trekken, al was zij
dan arm en berooid. Beseft men, welk
een last dit op de overige Finnen leg
de? In de lente van 1940 was het een
kwart millioen, dat van staatssteun
leefde; bijna vijf jaar later echter
moesten haast dubbel zoveel defini
tief ondergebracht worden.
Een agrarische revolutie was van
een en ander het gevolg, daar onge
veer 300.000 van de emigrerende Ka-
reliërs in het boerenbedrijf werkzaam
waren. De staat, de gemeenten, de
kerkelijke parochies, de particuliere
grondeigenaren, ze moesten allemaal
Het omstreeks 1930 gebouwde,
prachtig gelegen Keski-Suomi-
sanatorium dicht bij Jyvaskyld.
De zeer moderne inrichting met
500 bedden staat onder leiding van
vijf artsen en twintig gediplO'
meerde verpleegsters, terwijl er
nog 120 helpers in opleiding of in
de huishouding aangesteld zijn.
ni" ?eeL v_,an. hun grondbezit afstaan;
nieuwe bedrijfjes ontstonden dus al-
terwege en ook in betrekkelijk on-
vnin-Uct"6 v. g®bieden thans de een
voudige houten woningen verrezen.
^aar zij, die de vrijheid in armoede
1 leven onder dwang,
zien thans een nieuw bestaan pogen
op te bouwen.
Trouwens, de Finnen hadden in
deze eeuw reeds eerder zulk een in-
grijpen in het -bodembezit beleefd. De
pachtkwestie was de vorige eeuw een
brandend vraagstuk, maar ze werd
het voorgoed toen in 1906 de kleine
boertjes ook het stemrecht kregen
De agrarische partij is nu de grootste
van het landhaar grootste overwin
ning is misschien Wel geweest dat na
inmi1!ioen hectare grond onder
100.000 pachters is uitgedeeld. Geze
gend land, waar zulks mogelijk was
zonder anderen wezenlijk te benade
len en waar van 1901 tot 1941 het per-
zelfstandige boeren van 40
tot 95 kon stijgen!
Niet bang voor nieuwigheden
yfAN STANDEN en klassen weet men
in Finland veel minder dan bij ons;
de adellijke privilegiën zijn er sinds
lang afgeschaft en alle scholen staan
voor iedereen open. Niemand heeft er
ooit vreemd van opgekeken dat een
van de zeven presidenten, die Finland
tot dusver had, een boer was en nog
wel een volslagen autodidact.
Zoals Finland een van de eerste
landen was waar de acht-urige werk
dag werd ingevoerd, ging het op an
der sociaal gebied ook dikwijls voor
aan. De kinderbijslag ongeveer een
tientje per maand voor elk kind be
neden zestien jaar is echter van
vrij recente datum en het woning
vraagstuk heeft uiteraard en noodge
dwongen sedert de afsluiting van de
oorlog de grootste belangstelling.
Een aparte moeilijkheid vormde de
bouw van huizen voor de grote ge
zinnen (een echtpaar met vier of meer
of een weduwe met drie of meer kin
deren); zij werden in speciale woning
complexen tegen gereduceerde huur
geplaatst, maar van dat experiment
heeft men afgezien; nu betaalt de
staat tien procent van de huur van het
zelf gekozen huis voor ieder kind be
neden zestien jaar.
De moederschaps-toelage bedraagt
ongeveer 70 gulden en wordt gewoon
lijk voor de helft in geld en .voor, de
helft in natura Uitbetaald. Iedere
vrouw kan het bedrag krijgen, mits zij
zich vóór de geboorte van haar kind
onder geneeskundig toezicht stelt. Een
sociaal-medische bedoeling heeft ook
het kersverse instituut van de ge
meentelijke gezinsverzorgsters.
Kindertehuizen en huizen voor onge
huwde moeders met hun kinderen
ontvangen staatssteun; de kinderzorg
en de jeugdbescherming worden door
de wetgever niet gauw vergeten. De
kindertuin-beweging is tot grote ont
plooiing gekomen, wat trouwens be
grijpelijk is, want wel nergens ter
wereld zullen zoveel getrouwde vrou
wen in de industrie of op kantoren en
in winkels werkzaam of op kantoren en
Finland. Van de 200 parlementsleden
zijn er 23 vrouwen; in de fabrieken
werken 40 procent vrouwen. Bij de
barbier wordt men door vrouwen be
diend, in een goede sauna zijn ze on
misbaar, het percentage vrouwelijke
artsen is heel hoog en Wij, Neder
landse journalisten, geraakten dikwijls
meer in de vrouwelijke dan in de
mannelijke journalisten verward.
Dat alles heeft natuurlijk een histo
rische achtergrond: de vele oorlogen
die Finland moest voeren, vergden van
de vrouwen het uiterste. Toch zullen
we nooit dat gezicht kunnen vergeten:
al die zéér sober-geklede vrouwen in
de textiel- en papierfabrieken van
Tampere of in de geweldige potten
bakkerijen van Arabia in Helsinki; we
zagen ze in de ijzergieterijen halfnaak
te mannen bij het smeden van rood
gloeiend ijzer helpen en ze stonden
tussen de bakkersknechten in een
uiterst snel werkende coöperatieve
bakkerij. De Lotta's mogen er van de
Russen niet meer zijn, ande hadden
we die ook nog wel zien marcheren
Met dat ietwat grauwe en trooste
loze beeld staan in tegenstelling de
lichte en kraakzindelijke en artistiek
ingerichte kinderziekenhuizen, mili
taire hospitalen en sanatoria, de dik
wijls zeer goede schoolgebouwen en
speelplaatsen waar de kinderen van
's morgens tot 's avonds onder de
hoede van toch eigenlijk vreemde ver
zorgers staan. Is het gezin hier in
Finland dan niet de kern der natie?
Het „Kasteel der Kinderen" in
Helsinki, zoals het naar de plan
nen van de beroemde Finse kin
derarts professor Arvo Ylppö en
met hulp van enkele buitenlandse
(vooral Zweedse) organisaties na
de oorlog tot stand is gekomen. In
dit prachtige en ultra-moderne
ziekenhuis kunnen 150 kinderen
worden opgenomen, die een spe
ciale behandeling moeten onder
gaan, maar bovendien is er een
verpleegstersschool met internaat
en consultatiebureau in onder
gebracht.
By mijn moeder op Sicilië, door
Elio Vittorini. - Uitgeverij v.h.
Van Ditmar N.V., Am sterdam -
Antwerpen.
Misschien is de Italiaanse sfeer ons.
nuchtere Hollanders, niet zo ver
trouwd, dat wij er ons onmiddellijk in
kunnen verplaatsen en verrukt over een
boek als dit kunnen zijn, hoewel het
in zijn karaktertekening en natuurbe
schrijving ongetwijfeld literaire kwa
liteiten doet kennen. Een jonge Sici-
liaan, ver van zijn ouderlijk huis in
Noord-Italie werkzaam, besloot, door
een plotseling opkomende gedachte
daartoe gedreven, zijn moeier op Sici
lië, de arme weduwe van een spoor
wegwachter, eens te gaan opzoeken.
Hij komt weer in de primitieve omge
ving van zijn jeugd, vindt zijn moeder,
die hem na al de .'aren dat hij al van
huis is bijna niet meer herkent, in ar
moedige omstandigheden en verdiept
zich daarna met haar in een wijsgerig
gesprek, waarbij hij koppig aan zijn
eigen inzichten vasthoudt. Zijn moe
der geeft injecties aan vrouwen, die
aan malaria of t.b.c. lijden en neemt
hem op haar tocht mee, waarbij zij
er percé op staat, dat hij zal zien hoe
goed zij d^t doen kan om hem daarna
te vragen welk vrouwenlichaam hij
nu wel het appetijtelijkste heeft gevon
den. Een zonderling gesprek voor moe
der en zoon, die elkaar in jaren niet
zagen. Daarna komt de bezoeker in
contact met diverse dorpsbewoners en
gaat met een zeer gemengd gezelschap
naar een kroegje waar hij zich zo be
drinkt, dat de uren, welke hij daarna
nog bij zijn moeder doorbrengt, vol
komen verloren zijn. De gesprekken
der drinkebroers zijn wijsgerige ver
handelingen en de zucht van de
schrijver naar het visionnaire komt
bovenal tot uiting in zijn gesprek op
het kerkhof met een soldaat, die er
niet is en ten slotte zijn overleden
broer blijkt te zijn. Het is allemaal een
beetje te vreemd om het dadelijk mooi
te kunnen vinden, wat niet wegneemt,
dat het boek al in vele talen verspreid
is en dat de schrijver iil zijn land als
een bijzonder begaafd auteur wordt
beschouwd.
Uit het voorwoord van Henriëtte
Roland Holst blijkt wel duidelijk, dat
ook zij Wel enigszins verwonderd en
niet zo heel erg enthousiast geweest is,
toen zij dit alles heeft gelezen.
lil JU
Elke da? worden er 390 kinderen geboren
Oke dag werken 97SO00srteidirs in de ind. Elke dag zijner 211,000 werkelozen
Elke worden 1.156,430brieven en brief
kaarten verzonden
Elke dag worden er 6,016,712 eieren gelegd
Elke dag worden er 23,051730 tlgaretten en
,530 sigaren gerookt
232,
Hterbierge-
ICART0-508C
10
100
1100,000 h-villmillioon
(Van onze correspondent te Sydney)
JN JUNI nadert voor de bewoners van het vijfde werelddeel op het Zuidelijk
halfrond de kortste dag van het jaar. En de „nieuwe Australiër", die hier in
de zomer van deze helft der aarde gekomen is, heeft zich al bij het idee van de
winter neergelegd. Doch dan gebeurt het, dat tot zijn stomme verbazing tussen
de typische herfstkinderen als eetbare paddestoelen en late appels bi) de groente
boeren opnieuw kroppen sla, jonge spinazie, aardbeien en nieuwe aardappelen
verschijnen, en dat de doorgaans Griekse of Italiaanse groenteboer hem in ver
trouwen toefluistert, dat nu spoedig ook wel weer de jonge tuinboontjes ter
tafel zullen komen.
MAUWELIJKS van zijn verbazing be
komen, merkt hij wanneer hij
's morgens uit zijn raam kijkt, dat de
„vlambomen" tussen hun reeds geel
wordende bladeren en het eeuwige
grijs-groen van de omringende euca
lyptus opnieuw hun vurige bloem
trossen ten toon spreic En hij moet
zich toch even bezinnen over het feit,
dat zij dit toch heus een zes maanden
geleden ook al eens gedaan hebben.
Dat de tuinen schitteren van de
vuurrode poinsettia's is voor hem
reeds iets gewoons geworden. Maar
zijn verbazing neemt toch nog toe,
wanneer hij naar de talrijke parken,
parkjes en plantsoenen kijkt. Hij heeft
gezien, hoe de tuinlieden daar de uit
gebloeide phloxen, goudsbloemen,
leeuwenbekken en andere kinderen
Flora's, uit de grond hebben getrok
ken, en als Europeaan heeft hij ver
wacht, verder tot de September-lente
tegen de kale, zwarte aarde te moeten
aankijken. Doch daar hebben diezelfde
tuinlieden de lege perken onmiddellijk
weer gevuld met nieuwe plantjes, als
ware het al weer lente inplaats van
herfst of eigenlijk reeds vroege winter.
II
(Van onze diplomatieke medewerker).
f)E SPANNING in de wereld is in de laatste weken aanzienlijk toegenomen.
Dit oordeel kan men horen uit de mond van elke diplomaat, die tot spre
iden bereid is. En dan kan men tevens vernemen, dat dit een gevolg is van
het feit, dat het Westen zich in Londen voor de onmogelijke taak heeft ge
steld, het vraagstuk van de kwadratuur van de cirkel op te lossen. Gesteld'
voor het dilemma „kanonnen of boter", hebben de Westerse ministers zich
voor de formule „kanonnen en boter" verklaard, in de veronderstelling, dat
Amerika de kosten daarvan wel zou willen betalen. Maar het huidige Ame
rikaanse Congres is beslist niet bereid, de daarvoor benodigde extra drie tot*,
vier milliard dollar per jaar neer te tellen. En de verarmde landen van West-
Europa, die een groter deel van hun budget aan de defensie besteden dani
de Amerikanen (Amerika 6.4 procent, Nederland biboorbeeld 7.7 procent)
kunt I n dat bedrag niet opbrengen.
r\E GENERALE STAVEN en mili-
taire deskundigen zijn het al lang
eens over een minimumprogramma voor
de defensie van de Atlantische ruimte.
Het voorziet voor Europa in de opstel
ling van 36 volledig uitgeruste divi-
sies vóór het einde van 1951. Frankrijk
moet er daarvan 20 op de been bren-
XihiKOWA
gen. Alleen de bouw van de nodige ka
zernes, de inrichting van munitie-dépots,
oefeningsterreinen, vliegvelden enz. zou
Frankrijk een bedrag kosten, dat zeven
maal zo hoog is als de totale huidige
uitgave voor leger, marine en lucht
macht, de kosten van de oorlogvoering
in Indo-China daarbij inbegrepen. De
staatsschuld van het land zou daardoor,
vooropgesteld, dat het deze som zou
kunnen opbrengen, met één slag ver
dubbeld worden.
Het is geen wonder, dat onder deze
omstandigheden de Europese regeringen
niet zo bijzonder warm kunnen lopen
voor de door minister Acheson aan
bevolen „totale diplomatie" en dat men
in sommige diplomatieke kringen op
nieuw kan horen aandringen op pogin
gen om met Moskou tot een vergelijk te
komen. Maar voor een vergelijk zijn er
twee nodig en hoe duidelijker men aan
Westerse zijde zijn zwakheid bekent,
des te minder zal men in Moskou tot
een compromis bereid zijn.
Grensverschuiving.
Dit blijkt wel uit de deze week tus
sen de Oostduitse marionetten-regering
en Polen uit de aard van de zaak op
Russisch bevel gesloten overeen
komst. waarbij, met schending van de
overeenkomst van Potsdam, de Oder-
Neisse-lijn als definitieve Duits-Poolse
grens wordt erkend. Daarmede schuift
Moskou de grens van het communisti
sche imperium, waarbij Polen in feite
reeds ingelijfd is, onherroepelijk weer
enige honderden kilometers naar het
Westen op. En het bekreunt er zich
niet om, dat het met de annexatie van
een kwart deel van het vroegere Duits
land de laatste kans om de Duitsers in
de koude oorlog voor zich te winnen,
verspeelt. Het is er blijkbaar zo van
overtuigd, dat het Westen toch niet in
staat zal zijn zich sterk te maken, dat
het om de eventuele steun van het po-
tentiëel toch machtige Duitse volk niet
maalt.
Het is onder deze omstandigheden ook
moeilijk in te zien, dat het twintigjaren
plan voor de vrede, waarmede de ijve
rige secretaris-generaal van de Ver
enigde Naties deze week op de prop
pen gekomen is, enig succes bescho
ren zou kunnen zijn. Toch stelt het
enige concrete maatregelen voor,
die, wanneer zij worden uitgevoerd,
ten minste het vastgelopen apparaat
der V.N. weer op gang zouden kunnen
brengen. Maar Lie, die ongetwijfeld
een goedwillend mens is, als staatsman
echter niet hoog kan worden aangesla
gen, vergeet, dat zelfs wanneer zijn
voorstellen worden aanvaard wat niet
zeer waarschijnlijk is wei de V.N.
zullen zijn gered, maar nog lang niet de
vrede.
Want vrede is een kwestie van ge-
.zindheid, niet van procedure. En van
enige gezindheid tot verzoening is in
de Sowjetunie, waar men zich in tegen
stelling met het Westen, dat het voor
een aanzienlijk deel bij woorden laat, in
een zo hoog tempo bewapent dat de
leiders van het Kremlin, volgens de
meest deskundige schattingen, uiterlijk
in 1953 een grootscheepse oorlog zou
den kunnen beginnen, niets te bemer
ken. Integendeel, alles wijst erop, dat
de Russen, naar mate het krachtsver
schil tussen hen en het Westen groter
wordt, hun egoistische, aggressieve po
litiek nog zullen verscherpen.
Toch optimistisch.
QPVALLEND IS, dat men ondanks dit
alles in Washington optimistisch ge
stemd blijft In zijn redevoeringen, die
Truman gedurende zijn recente tocht
door de States hield, beloofde hij de
Amerikanen en alle andere volken, die
aan de democratische principes trouw
zouden blijven, een gouden toekomst.
En ook uit de woorden van d« minister
van Defensie, Johnson, een functiona
ris. die door de huidige situatie toch het
sterkst gealarmeerd moest zijn. spreekt
eer vertrouwen dan vrees. Misschien
verklaart een mededeling van de Ame
rikaanse minister van de Landstrijd
krachten dit optimisme. Deze vertelde
onlangs aan een gehoor van cadetten
van de beroemde militaire academie
van West-Point, dat Amerikaanse tech
nici erin geslaagd waren, nieuwe ato-
mische en andere wapens te ontwikke
len, welke de tank tot een ouderwets
en onnut strijdmiddel zouden maken.
Nu schijnen in de laatste jaren werke
lijk uitvindingen te 2ijn gedaan, met
behulp waarvan betrekkelijk kleine,
zorgvuldig geselecteerde en gespecia
liseerde strijdkrachten in staat zouden
zijn, op de gebruikelijke wijze uitge
ruste massa-legers van de soort dus,
waarover de Russen beschikken te
desorganiseren en tot staan te brengen
Liddell Hart, de bekende Britse mili
taire commentator, bevestigt dit in''acht van het uitschrijven van een
Nu kan hem niets meer verbazen. En
wanneer hij bij de bloemenwinkels en
stalletjes tussen de herfstbladen en
chrysanten de Maartse viooltjes de
lathyrus en de eerste hyacinthen en
vroege narcissen ziet verschijnen
naast de typiche winterbloem: de IJs
landse papaver, dan begint hij dat
reeds gewoon te vinden.
Gewoon is eigenlijk het woord niet
hiervoor. Want de voor natuurschoon
gevoelige noorderling zal nooit ophou
den ieder jaar opnieuw vreugde te
scheppen uit deze wonderlijke tweede
lente in deze gezegende streken, waar
de winterjas, de gaskachel en de extra
wollen deken er drie tot vier maanden
van het jaar natuurlijk wel aan te pas
komen, maar waar men de kale triest
heid van de noordelijke winter niet
kent.
Winter ïn hfet Zuiden
In zuidelijker streken van het vijfde
werelddeel, zoals in Melbourne of het
nog zuidelijkere Tasmanie kent men
deze tweede lente niet en regeert Ko
ning winter natuurlijk wel met iets
grimmigerhand. Doch ook daar steken
lenteboden zelfs in de koudste maan
den het hoofd omhoog.
In Nieuw-Zuid-Wales en West-
Australie, zo ongeveer op de Riviera-
linie aan de andere kant der aarde,
rijken echter herfst en lente elkaar zo
de hand, dat de seizoenen als het
waren ineen lijken te smelten. En ook
al blijven er talrijke mensen die in
principe geen narcissen zullen kopen
voor de laatste chrysant uit de bloe-
menstalletjes verdwenen is, zij zullen
hun principes toch niet uitstrekken tot
„de tweede ronde" nieuwe aardappe
len, jonge spinazie en tuinboontjes.
Zo'n Decemberdag in Sydney par
don, ik bedoel natuurlijk Juni-dag
is een feest voer oog en oor. Bevrijd
van de hitte der echte zomerdagen kan
de wandelaar zich verlustigen in de
overal laaiende poinsettia's tussen de
laatste herfstkleuren. Langs de wegen
is de verwilderde Oost-Indische Kers
aan zijn tweede lente bezig, en noodt
tot plukken.
Wel zijn de schaduwen lang en heeft
de zon een winterse kleur, doch de
vogels zwijgen nooit helemaal. Alleen
de kale populieren en platanen roepen
vagelijk het beeld op van de winter,
waaraan de „nieuwe Australiër" ge
wend is.
Hij mag er in het begin nog wat
vreemd tegenover staan en soms een
licht heimwee voelen naar de kale
wilgen langs een bevroren sloot, maar
spoedig zal hij net zo zijn ingeburgerd
als de treurwilg langs de kreken en ri
vieren, de oude treurwilg die de
nieuwe gewoonte heeft aangenomen
om reeds jong groen aan de takken
te hebben voor de laatste oude blade
ren zjjn afgevallen.
Een Nederlandse handelaar in groen
ten en fruit, te Parijs woonachtig, is
Zaterdag gearresteerd. Hij wordt ver
een onlangs van zijn hand verschenen
boek, waarin hij de veldslagen van de
tweede wereldoorlog analyseert. Reeds
in 1944, zo schrijft hij, waren kleine
gespecialiseerde eenheden capabel opri
massa-aanvallen van infanterie en ge
motoriseerde troepen uiteen te slaan.
Men kan slechts hopen, dat de progres
sieve militaire deskundigen gelijk heb
ben en dat een effectieve verdediging
ook mogelijk is, zonder opbouw van het
zo kostbare wanneer, men boter wil
blijven eten. zelfs te kostbare con
ventionele defensie-apparaat. Deze hoop
vindt in ieder geval steun in de grote
technische kwaliteiten der Amerikr
nen.
chèque. waarvoor geen dekking aan
wezig was. De man had bij een Parijse
handelaar 550 kisten sinaasappelen be
steld voor 1.200.000 francs, die hy met
een chèque had betaald. Enkele dagen
later ontving de Parijzenaar. aan wie
zijn klant beloofd had dat hij hem
Nederlandse tulpenbollen zou zenden,
een kist die mispels bevatte. De zaak
werd voor de Parijse handelaar dui
delijk, toen hij de chèque wilde gaan
innen: daarvoor bleek n.1. geen dek-
kfng aanwezig. De Nederlander werd
gearresteerd, toen hij voorbereidingen
trof om er van door te gaan. nadat hij
-ie opbrengst van de sinaasappelen in
'gelegenheden had opgemaakt.