Het borstbeeld van Dorus Rijkers
door de heer G. Ritmeester onthuld
Marinevoetballers versloegen ook
het elftal van de L.S.K.
Degen-équipe van de Marine had
een beter resultaat verdiend
„Uw daden moeten ons inspireren"
Nederland vergeie de redders niet
Stijlvolle herplaatsing in
het nieuwe Dorus
Rijkershofje
Het geboorteuur...,
Gelijkspel zou beier zijn geweest
.m.,
Prachtig doelpunt van
rechtsbuiten Hendriks
De Militaire Sportweek
Landmacht eindigde hier als eerste
En vandaag
Scheepje uit de haven
verdwenen
Ontrouwe minnaar werd
beledigd
De heer G. Ritmeester, oud-burgemeester van Den Helder, onthult het
herplaatste borstbeeld van Dorus Rijkers, terwijl het vaandel van de ver
eniging van oud-redders „Moed, Volharding en Zelfopoffering" langzaam
neigt....
gISTERMORGEN even vóór elf uur waren wij in het huisje van de weduwe
van Piet Bontes en keken door het brede raam uit over het Dorus Rijkershof,
waar het op dat moment niet zo stil was als men dat van een hofje zou ver
wachten. Daar waaiden tientallen wimpels en vlaggen boven het gladgeschoren
groene gazon, daar waren vele autoriteiten in stemmig zwart en goudblinkende
uniformen, daar maakten, de borst vol blinkende gulden en zilveren medailles,
de oud-redders, de blauwe ridders der zee een gezellig praatje en daar wisten
we op het voetstuk onder de vaderlandse driekleur het borstbeeld van de
koning der mensenredders Dorus Rijkers. Naast ons zat Doortje, zijn dochter.
Bijna tachtig jaar is ze. Vele stormwinden gierden over haar huisje, waarin
„opa" Dorus een thuis had, vele stormwinden beukten haar eigen leven. De
laatste droeve herinneringen zijn nog heel vers.maar tóch was ze gekomen
om de hulde, die men haar vader en alle andere strijders tegen de meneren-
met-wit-voor deze morgen ging betuigen. Het borstbeeld van Dorus Rijkers zou
over enkele ogenblikken opnieuw worden onthuld in het nieuwe hofje, waar tien
huisjes oud-redders of hun weduwen een goede woning bieden. Hoe zou Dorus
dit gevonden hebben? Doortje lacht. Och u weet Dorus hield van een gijntje.
Als er feest was, bleef hij nooit thuis. Ook nu zou hij er zijn schik in gehad
hebben.
TERWIJL de klokken van het carillon
in het fraaie monument op het Helden
der Zeeplein, bespeeld door de heer Tj.
N. Dito, het wijsje: „Hoort gij de wilde
golven" deden klinken, stelden de auto
riteiten en genodigden zich op voor het
te onthullen borstbeeld. Daarbij merk
ten wij o.a. op: mr. G. D. Rehorst, bur
gemeester van Den Helder de wet
houders L. F. van Loo en C. Steenlage;
de heer G. Ritmeester, oud-burgemees
ter van Den Helder en lid van de
Tweede Kamer der Staten Generaal;
de Commandant Zeemacht Nederland,
schout bij nacht I. W. Reynierse; de di
recteur der Rijkswerf kolonel S. G. Ba-
rendregt; het hoofdbestuur van het Do
rus Rijkers Fonds; bestuur en leden
van de vereniging „Moed, Volharding
en Zelfopoffering"; de commissaris van
politie, de heer K. Rijpma; de heer J.
Middendorp, voorzitter van de plaatse
lijke commissie van de KNZHRM; de
commissaris van het Loodswezen en de
heer L. Grunwald, redacteur van „De
Stormklok".
De onthulling
Burgemeester Rehorst opende de
plechtigheid met een korte toespraak
en verleende vervolgens het woord aan
de heer G. Ritmeester. Wij herinneren,
aldus de heer Ritmeester, ons allen nog
levendig het grote evenement voor Den
Helder toen het borstbeeld van Dorus
Rijkers bij de Dijk op het Helden der
Zeeplein werd onthuld. Een vertegen
woordiger van de Koningin, de Kon.
Marine, leerlingen van de Zeevaart
school waren daarbij met duizenden
belangstellenden aanwezig. Men was
daar om hulde te brengen aan Dorus
Rijkers, de man die zulk een groots
voorbeeld heeft gegeven van wat naas
tenliefde vermag, de man, waarvan ik
mocht zeggen, dat hij de zee als zijn
grootste vriend maar ook als zijn groot
ste vijand beschouwde. Vele honderden
mensenlevens heeft Dorus Rijkers aan
die vijand weten te ontworstelen. Nu
wij hier weer bij Dorus Rijkers zijn
samengekomen, verheugt het mij dr.
Rademaker in ons midden te zien, om
dat hij de man was, die een voornaam
initiatief nam, dat leidde tot de stich
ting van het Dorus Rijkers Fonds. Het
verheugt mij tevens, dat wij Doortje,
de dochter van Dorus hier mogen be
groeten en ik ben er zeker van dat
Dorus' stiefzoon. Janus Kuiper, die hier
in elk geval met zijn gedachten bij dit
niet aanwezig kan zijn op dit ogenblik
gebeuren zal toeven. Thans is het
standbeeld, dat tijdens de oorlog ook
onderdook hier weer teruggekeerd en
ik geloof, dat de plaats, waar het nu
staat nog beter is dan daar bij de
Dijk. Nu vertoeft het in het nieuwe
oud-Den Helder, het stadsdeel waar
Dorus eens woonde en dat hij zo lief
had, temidden van zijn vroegere mak
kers, hun vrouwen of hen, die hun
voetstappen drukten.
Thans zal ik overgaan om dit beeld
opnieuw te onthullen, het beeld dat
behalve Dorus allen eert, die zich ga
ven met moed, beleid en zelfopoffe
ring. Moge Nederland toen vooral be
seffen, dat het tot taak heeft de red
ders, die hun leven wensen te geven
voor anderen, te steunen.
Na het muitspreken van deze rede
begaf de heer Ritmeester zich naar het
nog onder de vlag verborgen beeld.
Terwijl het vaandel van de vereniging
„Moed, Volharding en Zelfopoffering"
langzaam neigde en de omstanders stil
toekeken, verwijderde hij de drie
kleur van het beeld en keek Dorus
Rijkers met zijn stoere door weer en
water verweerde trekken en zijn ka-
rakterestiek baardje uit over Den
Helder en het hofje, dat zijn naam
draagt. Het viel allen op, dat het beeld
inderdaad hier een waardige plaats
gekregen heeft.
Symbolische daad
Burgemeester Rehorst nam nu zelf
weer het woord en zeide dit monument
weer gaarne voor de gemeente Den
Helder te aanvaarden. Ik zie, aldus de
burgemeester, in dit gebeuren een
symbolische daad. Nu het beeld weer
herplaatst moest worden, vroeg men
zich af: Waar? Geen plek zou beter zijn
dan het hofje, dat hier door het Dorus
Rijkers Fonds is gesticht en welks in
wijding wij thans verbinden aan de
onthulling van het beeld van Dorus
Rijkers. Als wij aan zijn persoon den
ken, dan denken wij in de eerste plaats
aan wat hij gedaan heeft. De grote
deugden, die hij voorstond, zullen door
de gehele mensheid in ere gehouden
moeten worden, wil er van die mens
heid wat terecht komen.
Met de plaatsing van het beeld in
dit hofje uiten wij tevens onze waar
dering voor alle andere oud-redders.
Moge hun daden ons dienen ter inspi
ratie teneinde de moed en de kracht te
vinden om ons land verder op te bou
wen, zijn onafhankelijkheid te bewa
ren en vooral dit land ook bij voort
duren geestelijk bewoonbaar te doen
zijn.
Jutters bouwden voor Jutters
De heer P. S. van 't Haaf, voorzitter
van het Dorus Rijkers Fonds en Inspec
teur-Generaal van de Scheepvaart
sprak over het plan-Ritmeester. De
heer Ritmeester kwam bij ons met het
denkbeeld op de toen nog kale vlakte
van het voormalige oud-Den Helder
een hofje te stichten voor de oud-red
ders. Wij waren er direct enthousiast
vóór. Ofschoon de plannen (die nog
verder strekten) niet geheel konden
worden verwezenlijkt, kon dank zij de
hulp van het gemeentebestuur van Den
Helder en andere autoriteiten dit zo
keurig door het architectenbureau Pe
tersRoelofs ontworpen en de fa. Kers
bergen gebouwde hofje worden ge
sticht. Als Jutters voor Jutters hebben
zij er iets moois van gemaakt. Een
woord van dank bracht spreker ook
aan de firma's Vroom en Dreesmann en
Klercq te Den Helder, de Bijenkorf
te Amsterdam en de Linoleumfabrie-
ken te Krommenie voor hun hulp ter
verkrijging van vloerbedekking voor
de woningen.
Ten slotte wees de heer Van 't Haaf
op dat ene, dat nog ontbrak, wilden
deze huisjes echte Helderse huisjes
zijn: een boetje om vis te bakken. Dat
moest toch eigenlijk ook nog komen.
Burgemeester Rehorst zegt in zijn slot
woord toe, dat het gemeentebestuur de
kwestie „boetjes" serieus zou bezien.
Als burgemeester-strandvonder, zo zei-
de hij, zou ik wellicht straks toch niet
kunnen verhinderen, dat anders de be
woners zelf van gejut hout een schuur
tje maken. Met een woord van dank tot
alle aanwezigen, waarbij de burgemees
ter nog noemde de leden van „Moed,
Volharding en Zelfopoffering" en de
heer L. Grunwald, verklaarde hij de
plechtigheid als gesloten.
Nog even toefde men bij het borst
beeld, waar de heer J. Middendorp aan
Dorus' dochter Doortje verzocht na
mens de KNZHRM een krans bij het
borstbeeld van haar vader te willen
Dr. L. A. Rademaker, oprichter
en enig ere-lid van het Dorus
Rijkers Fonds" was ook naar
Nieuwediep gekomen om de
plechtigheid in het Dorus Rijkers-
hofje mee te maken. Op deze voor
het Fonds zo grote dag was het
vanzelfsprekend, dat talrijke
herinneringen van lang vervlo
gen dagen werden opgehaald en
zo vertelde collega Rademaker
ons iets over het eigenlijke ge
boorteuur van het Dorus Rijkers
fonds.
't Was op de dag van de ont
hulling van het monument „Voor
hen, die vielen", waarbij ik als
redacteur van „Het Vaderland"
tegenwoordig was. Tussen al die
autoriteiten zag ik een stoere man
staan met een borst vol medailles.
Hij keek niet zo heel vrolijk. Het
was Dorus. Ik kende hem niet,
maar ik sprak hem aan en 's mid
dags om drie uur zouden we
elkaar in een café weer ontmoe
ten. En daar bij een neutje ver
telde Dorus Rijkers mij zijn
levensgeschiedenis en daar vroeg
ik hem ook, waarom hij die mor
gen zo strak had staan kijken.
Toen kwam de klacht er dan
eindelijk uit. Hij woonde bij
Doortje, zijn dochter. Zij had
hem altijd trouw verzorgd en ge
holpen, maar nu haar man met
pensioen zou gaan, voelde Dorus
dat het toch wel heel moeilijk
voor haar zou worden, want
Dorus had niet veel. Ik voelde
dit aan, aldiLs dr. Rademaker.
Hier moest geholpen worden. Een
dag later stond er een groot ar
tikel in „Het Vaderland" en bin
nen korte tijd waren enkele dui
zenden guldens bijeengebracht.
De heer L. Grunwald schreef en
kele boekjes over de helden der
zee en Henri ter Hall stelde in
komsten van zijn revue's ter be
schikking. De drie heren kwa
men bij elkaar, het geld werd op
één rekening geplaatst en het
Dorus Rijkers Fonds was ge
sticht. De heer Rademaker ge
waagde tevens van de steun, die
men in die tijd ondervond van
de toenmalige hoofdredacteur
van de Alkmaarsche Courant, de
heer Tj. N. Adema. Jaarlijks
keert het Fonds nu aan vele oud
redders gelden uit tot een ge
zamenlijk bedrag van ongeveer
40.000.
(Het gironummer van het Dorus
Rijkers Fonds te Den Haag is:
21602.)
leggen. Daarna legde ook burgemeester
Rehorst namens de gemeente een krans
bij het monument.
De bewoners van het nieuwe hofje
wachtte nog een verrassing. In elk
huisje werd door het bestuur van het
Dorus Rijkers Fonds een pakket levens
middelen plus een grote fles met in
houd gebracht. Autoriteiten, gasten en
oud-redders kwamen daarna in hotel
Bellevue nog een ogenblik bijeen om in
een gezellig gesprek nog eens te praten
over die grote tijd, toen Dorus Rijkers,
Jaan Been en Janus Kuiper hun maats
in de roeiboot aanvoerden tot de strijd
tegen ondergang in een kokende zee,
de strijd voor het behoud van mensen
levens.
Zaterdagavond moesten de LSK-ers zich geslagen. De jongste oyPr
loodje leggen en gisteravon zagen - mecr moeite gekost dan rt»
winning heeft de M^rme-mannen
eerste. Want de LSK, die noodlottig had kunnen worden wanne.,
Partij voetbal gespeeld die int]e in het strafschopgebied van <1,
scheidsrechter Goudswaardt tege het hoofd had gezien Dp
Marine niet enkele opgcleg iets te weinig kreer
slag werd 4-3 voor de Marine, waarmee de LSKte m,g kreeg.
gelijk spel zon de verhouding beter hebben weergegeven.
weldig opzetten, maar had met ontzet.
tend veel pech te kampen-
Onophoudelijk dreven de LSK'er»
het leder naar voren, en voortdurend
moest doelman Dekkers tonen wat ni]
waard was. Wij noteerden een omhaal
van rechtsbinnen Advokaat (Volewijc.
kers), waaruit de bal door Dekker»
nèt over kon worden getikt. De cör.
ner, door Clavan genomen, stelde
achterhoede van de Marine voor nieu
we problemen. Linksback Beelen
(PSV) moest op de doellijn redding
brengen.
Een schot van Clavan werd met veel
geweld door het hoofd van spil Hen
driks op het laatste ogenblik van rich.
ting veranderd. Het schot was ontzet-
tend hard, en het leek onmogelijk dat
Hendriks daarmee nog raad had ge
weten.
Ondanks een sterk overwicht van a#
LSK, zou de Marine de voorsprong
vergroten. Dat geschiedde door middel
van Mangelmans, die daartoe in de ge
legenheid werd gesteld door mid-
voor Homan. Vlak voor het einde, toen
vrijwel de gehele voorhoede van de
LSK was leeggespeeld, moest Dekkers
van de Marine nog éénmaal zwichten
Het was geen moeilijke bal, maar dé
keeper werd zo door zijn achterhoede
spelers in de weg gelopen en deed zo
nerveus, dat hem de bal op het laatst»
ogenblik ontglipte en in het net ver
dween (43).
Tweemaal hand».
'Kort voordat dit doelpunt werd ge
boren, werd tweemaal achter elkaar
op het doel geschoten en beide malen
werd de bal met de hand aangeraakt.
De tweede maal viel Heyster er zelfs
met beide handen boven op. Onder
normale omstandigheden was dit een
doelpunt geweest.
Niettemin heeft de Marine met bel-
de overwinningen een keurige p esta-
tie geleverd, 't Elftal telde tal van pro
minente spelers (de voornaamsten bui
ten de reeds genoemden waren
Mangelmans en Willems), die uitste
kende wedstrijden achter de rug heb
ben. De opstelling van dit elftal publi
ceerden wij in de krant van Maandag.
De opstelling van de LSK laten wij
thans volgen: doel: Van Diest (HDVS);
achter: vd Toorn (Xerxes) en vd Klink
(HDVS); midden Pauwels (Quick-N.)f
Bouwmeester (NAC) en Zautsen (Lau
ra); vóór: Bos (Frisia), Advokaat (Vo-
lewijckers), Oonk (WVC), Van Baest
(SET) en Clavan (ADO).
Deze prachtige wedstrijd, die voet-
balminnend Den Helder wel uiterma
te zal hebben verwend, bracht de Ma
rine voor een jaar in het bezit van de
RAObeker.
De L. S. K.'ers zijn zowel in de eer-
ste als in de tweede helft lange tijd in
het offensief geweest. Hun veldspel was
beter verzorgd dan dat van de Mari
ne, waarin vooral spil Hendriks en
rechtsbuiten Hendriks weer lauweren
oogstten. De L. S. K. miste, wat de
Marine in haar voorhoede wél had,
snelheid en een schutter. Clavan, iie
over een keihard schot beschikt, wel
licht de enige in deze voorhoede, bleef
teveel op de achtergrond om voortdu
rend gevaarlijk te kunnen zijn.
En kwam deze Clavan opzetten, wist
één van zijn mede-voorwaartsen in de
buurt van het Marine-doel te komen,
dan was daar altijd nog dat brok gra
niet Hendriks (Vitesse), die aan me
nige toeschouwer de vraag ontlokt^:
„Hoe moet Terlouw dan wel niet spe
len; déze kerel is al zo goed". En in
derdaad. Spil Hendriks stond zijn
mannetje. Uit welke hoek het gevaar
ook naderde, altijd was zijn hoofd er
bij, om de bal resoluut te retourneren.
Dat retourneren gebeurde met het
hoofd, met de linkervoet en met de
rechter voet, en in alle standen.
Een vinnig schot.
Na ongeveer tien minuten spelen
wist de razendsnelle Willems (ADO)
van de Marine zich vrij te spelen Hij
zag, hoewel zwaar gehinderd, nog juist
kans de bal naar midvoor Homan
(DWV) te spelen. Deze passeerde doel
man Van Diest (HDVS), die geen a!
te beste indruk maakte, voor de eer
ste maal. Wat later zorgde Clavan, die
een voortreffelijke partij speelde, voor
de gelijkmaker. Onopvallend rustig be
machtigde hij de bal, maar dan volgde
ineens een overrompelende rush die
een ieder te machtig bleek. Een vin
nig schot stelde keeper Dekkers
(Woensel) van de Marine buiten ge
vecht (11).
Het gejuich van het enthousiaste pu
bliek, dat een wedstrijd kreeg voorge
zet om van te smullen, was nauwelijks
verstomd of Van Diest werd ander
maal in de luren gelegd. Thans door
linksbinnen Mangelmans, die de bal
langs de uitgelopen doelman uitgere
kend in het hoekje plaatste (2—1).
Een minuut of tien vóór de rust
maakte rechtsbuiten Hendriks van de
Marine het mooiste doelpunt van de
wedstrijd. Deze NEC-speler snelde, de
bal aan zijn voet, in de richting van
het doel, en loste plotseling zo'n ge
weldig hard schot dat Van Diest nog
verbaasd naar zijn lege handen keek,
toen de bal al achter hem lag. Mid
voor Oonk (W.V.C.) van de L.S.K.
verkleinde nog vóór de rust de achter
stand met een prachtig schot tot 32.
Kort na het begin in de tweede helft
werd een doelpunt van de Marine af
gekeurd. De L. S. K. kwam daarna ge-
In het kader van de O. en O.-Sportweek ontmoetten de schermers van Marine,
Landmacht en Luchtmacht elkaar gisteren in de Marinecantine. De wedstrijden,
die een buitengewoon spannend en sportief karakter droegen, werden onder
meer bijgewoond door de kapitein-luitenant ter zee Daane Bolier, hoofd van
de onderafdeling O.S. en O. van het ministerie van Marine, overste Bolken,
hoofd van de afdeling sport van de L.S.K., en majoor Van der Lee (Koninklijke
Landmacht). Als hoofd-secondanten traden op de heer Vijlbrief, schermleraar
aan het Koninklijk Instituut,, en majoor Bol. De wedstrijdjury werd gevormd
door de sergeant-majoors Baaver en Van de Blaak.
De
In de strijd op de degen tussen de
Koninklijke Landmacht en de Ko-
ninljjijke Marine werd gebruik ge
maakt van de zogenaamde electrische
touché-aanwijzing. Het verloop van
deze ontmoeting was zeer spannend.
Na tien partijen had de Landmacht
Enkele oud-redders wonen nu weer dicht by de zee. In hun woonkamer
in het Dorus Rijkershofje kunnen zij het lied van de golven opnieuw be
luisteren. Zij kunnen nu weer als hun maats van weleer nog even na het
avondeten gaan naar b»n eigen plekje bij de Windwijzer om uit te kijken
over de verre, wijde zee. Zoals vroeger, zoals op bovenstaande fot0 waar
men van links naar rechts nog herkent Jan van Dok, Coenraad Coster,
Piet Ostenbrug, „De Gul" (Bakker), Rensmaag, de „Gorrel", Runnenburg,
J. Been en Janus Kuiper.
zich een voorsprong verworven,
équipe van de Marine, bestaande uit
de heren d'Aernout Gerkens, v. d.
Wall, Amsterdam en Matze, wist de
achterstand evenwel in te lopen tot
87. De laatste partij, die de beslis
sing moest brengen, ging tussen Metz
en Amsterdam en eindigde in een
doublé (33). Beide schermers kwam
dit op een verliespartij te staan, zodat
de stand (8—7) ongewijzigd bleef. De
Landmacht kreeg bij de acht gewon
nen partijen zes punten en vergaarde
dus veertien punten tegen de Marine
zeven.
Bij deze uitslag moet onmiddellijk
worden aangetekend, dat de verklik
ker die de treffers moest aanwijzen
bij wijlen in gebreke bleef. De Ma
rine-schermers waren hierdoor zeer
gedupeerd.
De overige ontmoetingen werden
zonder electrische touché-aanwijzing
op twee lopers uitgestreden. De ont
moeting Marine—L.S.K. eindigde in
een 97 overwinning voor de L.S.K.-
équipe. Hierna kwamen Landmacht
en Luchtmacht tegen elkaar uit en de
spanning steeg ten slotte ten top. De
Landmacht-équipe had vooral in de le
luitenant Vincent een uitstekende
kracht. Bij de L.S.K. vielen op majoor
Maurenbrecher en luitenant Los. De
uitslag werd 88. De Landmacht, die
twee en dertig treffers ontving (tegen
de L.S.K. zeven en dertig), werd
winnaar.
De totaal-uitslag werd: 1 Landmacht
28 punten, 2 L.S.K. 23 punten en 3
Marine 14 punten.
Zes partijen
Toen de wedstrijdcommissie aan het
tellen ging, bleek dat Vincent, Los en
Maurenbrecher elk zes partijen had
den gewonnen. Deze drie schermers
maakten 's avonds uit wie recht had
op de eerste prijs voor de beste pres
tatie. Luitenant Vincent bleek de
sterkste te zijn. Hij versloeg zowel
Maurenbrecher als Los en won de
eerste prijs. Tweede werd Los.
De wedstrijden op de sabel, hoewel
minder fijn, leverden evenals de wed
strijden op de degen een boeiend
schouwspel op. Hier waren de uitsla
gen: MarineLandmacht 97, Land
machtL.S.K. 97, MarineL.S.K. 7
9, waarmee de drie équipes met
twee en twintig punten gelijk eindig
den. De equipe die de minste tref
fers ontving zou de winnaar zijn. De
Marine had twee en negentig treffers
ontvangen, tegen L.S.K. en Land
macht vier en negentig. De Marine
schermers wonnen dus de eerste prijs.
Voor de tweede en derde prijs moest
daarna het aantal gegeven treffers de
beslissing brengen. De Landmacht die
er zeven en negentig plaatste (tegen
de L.S.K. negentig) werd tweede.
Prijsuitreiking
De sabel-équipe van de Marine,
die de eerste prijs in de wacht wist te
slepen, bestond uit de luitenants ter
zee der le klasse Amsterdam en v. d.
Wall, de sergeant der mariniers IJzen-
doorn en de korporaal der mariniers
Strates.
De persoonlijke prijzen op de sabel
werden in de wacht gesleept door ma
joor Maurenbrecher (eerste prijs),
luitenant Vincent (tweede prijs) en
adjudant Kuikhoven K.L. (derde
prijs).
De Koninklijke Landmacht verwierf
met deze schermwedstrijden in het
totaal vijftig punten, de L.S.K. vijf en
veertig punten en de Koninklijke Ma
rine zes en dertig punten.
De heer J. J. Landman reikte met
®en toepasselijk woord de prijzen uit.
Hierbij waren ook de spelers van de
beide voetbalelftallen, die even te
voren in actie waren geweest, aanwe
zig. Zo men misschien weet ging de
driekamp om de R.A.O.-beker. Deze
Y®Td .naJWee we<tstrijden gewonnen
:,°°rT tV anne' die zowel Landmacht
als L.S.K. versloeg. De beker zal bin
nenkort worden uitgereikt. De aan-
'm, Van de Marinevoetballers
mocht thans alleen een eerste prijs in
ontvangst nemen en daarna ontvingen
medaille n°g een d»^"
De Militaire Sportweek staat
vandaag in de eerste plaats weer
in het teken van de voetbalsport.
Om zeven uur spelen het Tor-
pedo-atelier Willemsoord en het
Marine Opleidingskamp Hilver
sum de finale van het tournooi
om de Burgemeester Ritmeester
beker.
In „Centraal" aan de Koning
straat komen na afloop van de
voetbalwedstrijd de boksers van
Marine, Landmacht en Lucht
macht tegen elkaar in de ring.
Toen de heer F. Pronk Woensdag
morgen aan de Buitenhaven op de
plaats kwam, waar hij steeds zijn jol
heeft liggen, kwam hij tot de voor hem
zeer onaangename ontdekking, dat zijn
scheepje was verdwenen. Tot nu toe is
het niet gevonden. Dit betekend voor
de heer Pronk en zijn gezin een zwa
re handicap, daar het vaartuigje hun
broodwinning betekende. De heer P.
gebruikte het om op de Waddenzee te
vissen. Ook leverde hij regelmatig
vissen etc. voor het bekende zeewa
teraquarium van Artis te Amsterdam-
Waarschijnlijk is het scheepje door
anderen, zoal niet ontvreemd, dan toch
onrechtmatig gebruikt en niet weer
teruggebracht. Los werken uit zich
zelf moet uitgesloten worden geacht,
daar het stevig gemeerd lag. Het be
treft hier een volledig opgetuigde 1"
voets roodgeschilderde jol.
Mocht men het scheepje, wellicht
met het getij afgedreven, ergens aan
treffen, dan verzoekt de heer Pronk
hem (adres: Jan in 't Veltstraat 119',
den Helder) of het hoofdbureau van
politie daarvan in kennis te stellen.
Tien gulden of vijf dagen was b*t
vonnis, dat de Alkmaarse politi»"
rechter gisteren velde over Geertrui-
da de R. uit Den Helder, die een te-
kere S. S. op straat had beledigd, p*
officier zeide, dat hij zich wel enig'"
zins kon indenken, dat verdacht»
hiertoe was gekomen omdat zij, in
mening verkerende met S. te zulla®
trouwen, haar man had verlaten.
die een verhouding met de vrou*
had, wilde daar echter niets van
ten. Mr. Holsteijn kwam daarom tot
de lage eis van f 10 of 5 dagen, waar
mee de politierechter zich terstond
verenigde.
