Krimpenerwaard dorado voor tourisme Zal Nederland op een tweesprong? HET NIEUWE BOEK Australië er twee nieuwe staten bij krijgen? Schoonhoven doet zijn poorten open Lieflijk rivierlandschap Voorstel voor belegging in Duitse industrieën Nazi-groepering in Oosten rijk verboden -J Omgekeerde wereld in 't land der tegenvoeters Geen afbreuk aan het werk te Helsinki Onze Schaakrubriek MAANDAG 3 JULI 1950 Van onze speciale verslaggever) IV elk een dwaasheid begaan vele Nederlanders, die liun eigen land niet of slecht kennen, met zich te ver moeien met allerlei reisbeslommerin- gen, zich te persen in overvolle trei nen of bussen, doodsangsten uit te staan voor en bij de douane aan ver schillende grenzen, zich het hoofd te breken met allerhande visa- en devie- zenbepalingen en handen vol geld uit te geven voor een betrekkelijk kort en heel relatief reisgenot! Wie een dag heeft doorgebracht in dat dorado voor het binnen lands toerisme, de Krimpenerwaard, te voet, te fiets of per boot of bus, moet wel tot deze conclusie komen. Want voor weinig geld en voor ieder onzer niet te ver af, immers uit Gouda ge makkelijk bereikbaar, ligt daar een kostelijk gebied, 15.000 ha vruchtbaar land met sloten doorsneden, dat nog veel te velen onbekekend is. Een prach tig stuk Nederland met een nijvere be volking, waar voor niet te veeleisende toeristen goedkope en gulle gastvrij heid geboden wordt in kleine, zinde lijke hotels of grote, statige boerde rijen. De Streekcommissie Krimpener waard, welke bestaat uit vele energie ke burgemeesters van stadjes, dorpen en dwerggemeenten, stelt zich ten doel de bevordering van het vreemdelin genverkeer, maar ook het behoud van het rijke natuurschoon en de interes sante folklore van deze oude polder. En het was onder haar leiding en met de voorlichting van de even sym pathieke als energieke burgemeester van het kiene Berkenwoude, de heer M. Gautier die hier zelf geboren en getogen is en dertig jaar zijn ambt be nevens dat van secretaris uitoefent, dat wij gereden, gewandeld, gepunterd en gevaren hebben door dat land tus sen de brede benedenloop van de Bijn, de Lek, met haar hoge dijken en uiterwaarden, de Hollandse IJsel met haar werven, molens en steenfabrie ken en de Vlist wellicht het lief lijkste riviertje in ons land met haar vele miniatuureilandjes en wa terlelies, met haar begroeiing van riet en knotwilgen. Achter de dijken ligt hier en daar een schilderachtige „wiel" of „waal", een oude dijkdoor braak, waar het rivierwater een diepe kolk aan de binnenzijde van de dijk heeft uitgeslepen. De laatste steenfabrieken In Gouderak ving onze tocht aan, waar de heer J. C. van Vliet ons zijn typische steenfabriek liet zien, één der twee overgebleven fabrieken van de zesendertig, welke nog in 1873 van Dordrecht tot Gouda bestonden. De concurrentie der steenbakkerijen langs de Waal en in Belgie deden de andere fabrieken verdwijnen. Uit de 14e eeuw dateert deze fabriek, welke uit de Hollandse IJsel, die jaarlijks 20 cm slib aanzet, 4 y, millioen kleine gele IJselsteentjes voor binnenmuren en schoorstenen produceert, voornamelijk gedurende het tijdvak van 15 April tot 15 September. Acht en twintig sei zoenarbeiders vinden hier werk. Nadat de stenen 36 dagen lang met Friese turf gaar gestookt zijn, worden ze ge sorteerd en ter verzending opgeslagen. Toen, na een hartelijke ontvangst in de gemoedelijke, eenvoudige raadszaal door burgemeester H. Bergman, volg de in het hart van de Krimpenerwaard in Berkenwoude één der hoogtepunten van onze trip: een bezoek aan een eendenkooi na een kostelijke punter- tocht. Ziet zulk een typisch staaltje wa tertoerisme kent de Nederlander al leen uit Giethoorn of.uit Venetie. Maar hier, waar 200 punters of schou wen de bezoekers een gans unieke kijk op de heerlijke waterpartijen in dit Hollandse polderlandschap kunnen bieden, bestaat ook de gelegenheid tot het bezoeken (na voorafgaand verlof van burgemeester Gautier) aan de uit 1300 bekende eendenkooi, welke in 1918 opnieuw opgebouwd is op een eilandje achter donkere bossen, temid den waarvan zich een vijver bevindt met 300 broedkorven op staken en de met gaas afgedekte „pijpen", die in een fuik eindigen. Nog maar twee van de veertien' eendenkooien zijn er hier over. Via Stolwijk naderden wij het oude Haastrecht, waarbij de Ned. Aardolie maatschappij een boortoren heeft op gesteld en ijverig naar aardolie speurt en waarbij ook het natuurreservaat, het z.g. Grote Wiel gelegen is. Een blik op het mooie 17-eeuwse raadhuis en in het kostelijk museum der „Stichting Bisdom van Vliet" met zijn fraaie collecties familieportretten antieke meubelen, glas- en aardewerk en oude costuums deden het verlangen opkomen naar een veel langduriger bezoek, dat dit plaatsje alleszins ver dient! Langs de lieflijke Vlist bereikten wij onder het vrolijke spel van het oude carillon het gerestaureerde uit 1452 daterende stadhuis van het zilverstad je Schoonhoven, dat met zijn gracht jes en oude Veerpoort veel op Delft lijkt. Het was de loco-burgemeester, de heer A C. A. Deerenberg, die ons in de indrukwekkende Raadszaal be groette. Schoonhoven heeft lang nodig gehad, om het nut en de betekenis van het toerisme in te zien, maar thans wordt energiek aangepakt. Het water toerisme heeft een belangrijke aan winst gekregen in de insteek- of vluchthaven aan de Lek, welke ten koste van 30.000 daarvoor geschikt gemaakt is. Maar ook de oude Bartholomeuskerk met haar scheve toren (wel niet zo scheef als die te Pisa!) is een bezoek overwaard, al was het alleen omdat daar de grafsteen te zien is van Oli- vier van Noort, de eerste Nederlander, die de aarde omzeilde. Moeilijk konden wij van dit interes sante stadje scheiden, maar onze reis ging verder en het doel was de ge meente Bergambacht, 2800 ha groot en 3800 zielen tellende met aan het hoofd burgemeester J. G. Diepenhorst. Dit is stellig één der schoonste en welvarendste dorpen in de Krimpe nerwaard, waarheen de dusgenaamde Franse kade leidt. Het is ook een rou te-Napoleon, werd n.1. op last van Na poleon I aangelegd als een onderdeel van de weg ParijsAmsterdam, welke de latere gevangene van Sint Helena zich droomde. De oorsprong van dit Het aantrekkelijke zwembad bij Berg- stoep dat dagelijks uit de Lek ververst wordt, noodt u tot een duik en van de wielen of walen aan de binnenkant van de Lekdijk, omzoomd door diep groene weiden, waarop het voor deze streken karakteristieke zwart-bonte vee te grazen staat, gaat een grote be koring uit.i De Residentie heeft specia le belangstelling voor dit dorp, omdat men er bezig is een winplaats van Lekwater voor de Haagse waterleiding te maken. Via Bergstoep bereikten wij tenslot te Lekkerkerk. Het is een aardig ri vierdorp met ruim 5000 inwoners en heeft een gemengd agrarisch indus trieel karakter: tientallen veehouders- bedrijven, waar nog steeds, evenals in Stolwijk, naar pud beproefd recept de beroemdeGoudse kaas gemaakt wordt, welke ook uit Lekkerkerk zelf naar alle werelddelen wordt geëxpor teerd en dan een scheepswerf, een touwfabriek, vele houtverwerkende bedrijven. Prachtige rivier- en poldergezichten, mogelijk mede dank zij de in hoofd zaak eenzijdige bebouwing van de dijk, verlenen een bijzonder cachet aan dit typische dorp onder de wijdse Hollandse hemel. En hier begaven wij ons aan boord van een snelvarende motorboot, die ons via Krimpen aan de Lek en Krim pen aan de IJsel naar het Maasstation in Rotterdam bracht over de altijd woelige, thans zonovergoten rivier met de scheepsnijverheid en industrieën aan de oevers en de prachtige wolken banken drijvende boven dit heerlijke, echt-Nederlandse tafreel, een Mans maardig! Onze tocht was reeds herinnering, maar een aangename en blijvende. En wanneer de Streekcommissie een slagzin van node had, dan zouden wij haar uit volle overtuiging deze willen aanbieden: Wat ge in de Krimpenerwaard ziet, Dat vindt ge over de grenzen niet! Boenhuis aan de Vlist, karakteristieke wasplaats voor melkvaten klompen bij elke boerderij behorend. Vordering op Oosterburen wordt te hoog Het is met onze economische verhou- rdingen met Duitsland eigenlijk vreemd dorp gaat terug tot de grijze middel- gelopen. Vóór de oorlog waren onze Oosterburen onze grootste leveranciers: ruwweg geschat zorgden eij voor 221/2 pCt. (in 1938 en 1939) van onze totale invoer. Onze uitvoer naar Duitsland bedroeg in 1938 slechts de helft van onze invoer uit dat land, in 1939 was het iets meer dan 1/3. Wij waren dus, voor het handelsverkeer betreft in hoge mate schuldenaar van Duitsland. eeuwen, 1250, toen de eerste heer Ha- paren van den Berg, hier zijn stenen huis of slot bouwde. Uit de 17e" eeuw, toen hier de hennepteelt bloeide, date ren enige fraaie boerderijen in de buurtschap Bovenberg, welke thans door de goede zorgen van Monumen tenzorg gerestaureerd zijn. Ideale omgeving Welk een ideale omgeving voor de ware natuurliefhebbr en watertoerist! Kort besproken Ludwig Kunz: „Sprong in het 1 leven". - C. Hafkamp, Uit gever, Amsterdam. Een klein boekje met vijf novellen van Ludwig Kunz, die van 1926 tot 1929 redacteur vail „Die Lebenden" is geweest, een litteraire uitgave, waar aan bekende schrijvers hebben mede gewerkt. De novellen behandelen in boeiende vertelvorm hoofdzakelijk het probleem van de Duitse joden, die het uitmoordingstijdperk overleefd hebben en weer in het dagelijks leven terug keerden. Hoe deze mensen nog ge schuwd werden en tot welke conflic ten de in veler Duitse harten te diep ingevreten jodenhaat leidde, wordt in dit werkje op gevoelvolle wijze be schreven. 1 „Het oude brood", J. P. Zoomers- Vermeer. Uitg. N.V. De 'Arbei derspers De schrijfster heeft met deze roman de bedoeling gehad sommige volwas sen kinderen te wijzen op hun liefde loosheid en egoïsme ten opzichte van hun ouders. Zij heeft daartoe de fi guur gecreëerd van de oude, afge tobde Arentje, die door zijn getrouw de dochter koel en hooghartig wordt behandeld en zich daardoor steeds meer van haar verwijdert. Hij zoekt zijn behoefte aan een liefdevolle ver zorging bij een zwerfster, die hem meetroont langs de stoffige landwegen en hem 's winters onderdak geeft in haar schamele huisje. De blinde toe wijding, door de landloopster gede monstreerd voor haar slecht oppassen de zoon dient in dit verhaal, dat niet van boeiende passages is gespeend, als tegenpool voor de minachting van de dochter voor haar vader. We zijn hiermede bij het thema aangeland, dat een ouderpaar beter tien kinderen kan onderhouden dan tien kinderen hun ouders. De laatste bladzijden van dit boek beschrijven op treffende wijze hoe de oude man ten slotte zijn einde vindt in een Tehuis voor Ouden van dagen. Een boek met weinig span ningen, maar om het behandelde pro bleem alleszins aanvaardbaar. De provinciale organisatie in Stier marken van de uiterst rechtse Liga van Onafhankelijken is door het Oos tenrijkse ministerie van Binnenlandse Zaken verboden. Er hebben zich on langs in Graz twee voorvallen afge speeld die de bevolking zeer hebben geschokt. De ene was een bijeenkomst van de jeugdafdeling der organisatie, waar de leden verschenen in de uni form, die de nazi's voor de Anschluss droegen; de tweede een rede van de algemene secretaris van de Liga, die lid van de NSDAP is geweest. Hij had het oude Oostenrijkse volkslied laten zingen, dat dezelfde melodie heeft als het Deutschlandlied. is de Veerpoort te Schoonhoven, de laatste der vier, welke dit typisc' oud-Hollandse stadje aan de Lek eens rijk was. WAARDEVOLLE KUNST SCHATTEN VERLOREN GEGAAN Het 550 jaar oude „gouden pavil joen" te Kioto Japans oude hoofd stad en cultureel centrum met zijn wereldberoemde collecte kunstwerken, is Zondagochtend vroeg tot aan de gr< nd toe afgebrand. Dc politie ver- !.;::kt een vermiste priester-student sis dader. Hoe zijn de rollen thans omgekeerd. Vooral nadat Duitsland in het najaar van 1949 tot vrijmaking van zijn handelj overging. Op grote schaal stroomden onze agrarische en industriële produc ten er naar toe, waartegenover wij slechts met mate afnamen. En het ge volg? Dat wij eind Maart van dit jaar een vordering hadden van meer dan fl. 300 millioen. Mooi, zult ge zeggen. Wij kunnen beter geld te vorderen hebben dan dat wij moeten betalen. Oordeel echter niet te snel. In een buitengewoon goed op gebouwde rede voor de jaarvergade ring van de Nederlandse Kamer van Koophandel voor Duitsland heeft mr. dr. J. H. F. Bloemers een heel ander geluid laten horen. Op grond van een diepgaande studie is hij namelijk tot de conclusie geko men, dat Duitsland met opzet veel meer heeft ingevoerd dan het uitvoer de, dat het zich dus willens en wetens 1 in de positie van schuldenaar van Ne derland, ja, van geheel West-Europa heeft geplaatst. En waarom? In de eer ste plaats om de dreigende binnenland se inflatie de kop in te drukken (men voerde goederen in zonder die te beta len) doch vooral om voldoende grond stoffen en andere goederen te hebben waarmee binnenkort de grote export slag in West-Europa kan worden be gonnen, die het zijn oude vooroorlogse positie weer moet teruggeven. Wij zitten dus voor de penibele kwestie, dat wij onze vordering op Duitsland zo erg hebben laten aflopen, dat wij ter betaling van dit bedrag door Duitsland goederen van dit land moeten kopen, meer zelfs dan ons lief is of met het oog op onze industrialisa tie pogingen en de concurrentiepositie van onze jonge industrieën wel wense lijk is. Tenzijwij het over een andere boeg gooien. Wij voeren niet extra in doch, zo is de suggestie van de heer Bloemers, wij beleggen het geld, dat wij te vorderen hebben, in het Duitse bedrijfsleven. Ook al is deze idee niet geheel nieuw (waarover direct meer), verrassend is hij toch wel, omdat zij met zoveel aplomb en na zo serieus onderzoek ter tafel werd gebracht. En vergeet niet, op een tafel, waarachter zeer veel za kenmensen zaten, die bij de handel op Duitsland nauw betrokken zijn. Als dr. Bloemers dan ook, behalve een verruiming van de invoer noemt een vermindering van de uitvoer (om onze vorderingen niet nog groter te maken), dan zal hij zich bewust zijn geweest, dat de koopman en de fabri kant van een dergelijke ristrictie van de handel zeer vreemd zo-uden moeten opkijken. En juist omdat een dergelijke invoer welhaast op onoverkomelijke moeilijk heden moet stuiten (denk eens aan de gevolgen van een gedwongen beper king van onze agrarische export), wil hij'een derde weg bewandelen, die van de kapitaaldeelneming in Duitsland. Inderdaad is deze idee niet nieuw, want een paar jaar geleden heeft prof'.. Gelissen uit Maastricht, de grote ijve- raar voor nauwer economisch contact met onze Oosterburen reeds gepleit voor de oprichting van een Nederland se investeringsmaatschappij in Duits land. Toentertijd voelden minister Lieftinck en zijn ambtenaren hier niets voor. Het is moeilijk, zonder nadere bestu dering van dit probleem, te beoordelen of geldbelegging in Duitsland de enige oplossing is (tussen haakjes, wij heb ben sedert jaar en dag grote beleggin gen aldaar gedaan, die nu getaxeerd worden op fl. 1.000.000.000 doch waar van de opbrengst (zo'n slordige fl. 30 millioen per jaar) niet naar Nederland nag worden overgemaakt. (Van onze correspondent te Sydney). Bijna over de gehele wereld tonen staten de neiging om te verdwijnen "■aan landsgrenzen meer en meer vervagen. Nieuwe^ staten maken is beetje uit de tijd. En zelfs het idee van een in afzonderde state,, ver deeid Duitsland, dat velen tegen het einde van de oorlog als «'«^ste methode beschouwden om Duitsland voor eens en altijd militair te kortwieken, 1* als "Xa^'tonvUriu'^ndMMiri staten als kegels omver rollen en de aan- hangers van de eenheidsstaat het binnen een half jaar van de federalist wonnen en terwijl men in Europa congressen houdt voor een Verenlg(1 Europa, is men in het vijfde werelddeel druk doende aanhangers te winnen voor nieuwe staten. staten tot federale hoofdstad te ma ken. Ontwikkeling leidt tot staten- vorming. Een tijdlang was men met deze con structie best tevreden. De ontwikke ling van nieuwe gebieden ging lang. zaam en de bevolking nam slechts langzaam toe. De verdere openlegging van Australie's natuurlijke hulpbron- nen en de bevolkingstoename door mid del van grootscheepse immigratie ver lopen sinds de oorlog echter in een veel sneller tempo dan ooit tevoren. Daardoor gaan bepaalde delen Van grote staten als Queensland en Nieuw Zuid-Wales voelen, dat hun belangen niet langer voldoende gediend worden door de regeringen in de respectieve lijke hoofdsteden et) dat zy nu lang-, zamerhand belangrijk genoeg worden om een eigen staat binnen de federa tie te vormen. Deze strijd voor de vor ming van nieuwe staten is het sterkst in het noorden van Queensland en in het stuk Nieuw Zuid-Wales, dat men Nieuw-Engeland noemt. De huidige regeringen van 'deze staten verzetten zich hiertegen natuurlijk, doch het zal er uiteindelijk toch om gaan, wat de wil van de bevolking van die stre ken is en een referendum is niet te vermijden. Gezonde groei, Deze ontwikkeling ls gezond en kan de snelle openlegging van Australie's natuurlijke hulpbronnen alleen maar ten goede komen, terwijl hierdoor het accent verlegd wordt van de al te grote hoofdsteden, welke een abnor maal hoog percentage van de bevol king herbergen en daardoor als ge zwellen op het land parasiteren. Syd ney en Melbourne alleen reeds herber gen liefst bijna 3 millioen van de to tale 8 millioen bewoners van het vijf de werelddeel. Wel streven de huidige regeringen der grote staten naar een ver doorge voerde decentralisatie van de indus trieën, teneinde een beter evenwicht tussen stad en land te krijgen. Maar dit heeft natuurlijk tengevolge, dat bepaalde streken zo belangrijk wor den, dat zij menen hun belangen be ter in de vorm van een nieuwe, eigen staat te kunnen dienen. Nieuw Engeland bijvoorbeeld heeft nu een 600.000 inwoners over een ge bied van 160.000 vierkante kilometer een gebied dat reeds een belangrijke bijdrage levert aan het nationale in komen van de federatie en dat nog rote toekomstmogelijkheden biedt. Federatie ontstond onder veel bezwaren De huidige 6 staten: Nieuw Zuid Wales, Victoria, Zuid-Australie, Queensland, West-Australië en Tas manie, zijn ruim een eeuw geleden op geheel logische en natuurlijke wijze ontstaan. Wanneer genoeg mensen een nieuw stuk van dit geheel onaan geroerde brok aarde hadden openge legd, dan riepen zij een staat uit. Dit ging wel eens met moeilijkheden ge paard omdat bijvoorbeeld de eerste kolonisten uit Sydney meenden de oudste rechten te hebben en zodoende ook mensen honderden kilometers zuidelijker in Melbourne te kunnen re geren, maar bloed is er nooit om ver goten. Die oude statenvormers in het Aus- stralie van honderd jaar geleden dachten er niet aan, dat er ooit nog eens zo iets als een federatie zou ko men en zo gebruikten zij rustig een geheel andere spoorbreedte bij de aan leg van hun spoorlijnen dan hun naas te buurman iets waarvan men in het Australië van vandaag nog steeds de wrange vruchten plukt. Naarmate die ver uiteenliggende groepen kolonisten hun land verder en verder openlegden en op een gege ven ogenblik op hun buurman stuit ten, groeide ook de behoefte aan een federatie. Niet alle staten voelden daar in den beginne veel voor en vooral West-Australië, gescheiden van de an dere staten door de Grote Australi sche Woestijn, verzette zich heftig uit vrees voor de oudere broers gedomi neerd te worden. Een halve eeuw geleden kwam het er echter van en men besloot op neu traal terrein de federale hoofdstad Canberra te stichten, waar de eerste federale regering zou zetelen. De on derlinge afgunst en het statenchau- vinisme waren toen nog te groot om een reeds bestaande stad in een der Korea en de O.S. De voorzitter van het Finse organi satie-comité van de Olympische Spe len Erik von Frenckell verklaarde, dat de vijandelijkheden in Korea geen af breuk zullen doen aan de voorberei dingen voor de Olympische Spelen in 1952 te Helsinki. „Wij gaan verder zonder ons te laten beïnvloeden door de wereldsituatie en in de oprechte hoop dat alle geschil len tegen die tijd opgelost zullen zijn adus Von Frenckell. Hij herhaalde nog eens, dat naar zijn mening in de we reld van de sport geen onderscheid tussen de verschillende naties behoort te worden gemaakt en drong er op aan dat alle landen zouden worden uitge nodigd om deel te nemen aan de Spe len. Duitsland en Japan waren in 1948 niet van de partij. „De jeugd van de wereld behoort minstens eenmaal in de vier jaar ge durende veertien dagen bijeen te wor den gebracht, want dit althans is de stap in de richting van een betere on derlinge verstandhouding", zei dc heer Von Frenckell. VICTORIA UIT DE KNVB Een der oudste voetbalverenigingen in het land, het meer dan 55 jaar oude Hilversumse Victoria gaat de KNVB verlaten. In de degradatiewedstrijden heeft deze vierde klasser niet voldoen de punten kunnen veroveren om zich te handhaven, zodat de club het volgend seizoen in de afdeling Utrecht zal moeten uitkomen. De Nederlandse hoogleraar prof. r. Hk Brugnians tijdens zijn rede op de bijeenkomst van de Europese Beweging m de Amerikaanse sector van Berlyn. Gedelegeerden, die het Congres voor Culturele Vrii- lei ijwoonden, bevonden zich eveneens onder de toehoorders ELISKASES KAN HET NOG WEL "J"OEN DE tweede wereldoorlog uitbrak bevond de Oostenrijkse schaakmeester Erich Eliskases zich in Buenos Aires, en hij is één van de velen, die zich sindsdien metterwoon in dit nieuwe vaderland heb ben gevestigd. Vóór de oorlog behoorde Eliskases tot de sterkste schakers ter wereld. Hij :s stellig niet zwakker geworden, maar de concurrentie is wel groter geworden. On danks dat kan men hem echter nog wel onder de 25 beste schaakmeesters rang schikken. In het kort geleden gehouden tournooi te Mar del Plata was hij weer uitstekend op dreef, zoals de onderstaande partij laat zien. Wit: E. Eliskases Zwart: H. Rosetto Collc-opening 1. Pgl—f3, d7—d5; 2. d2—d4, c7—c6. Een ongewone voortzetting, die het bezwaar heeft, dat wit nu op verschillende ma nieren een kansrijke stelling kan opbou wen. Niet slecht is b.v. 3. Lf4. 3. e2e3, g7—g6; 4. Lfl—d3, Lf8-g7; 3 Pbld2, Pg8h6. Weer ongewoon, maar nu zeker niet slecht. Het paard komt op f5 zeer goed te staan, en bovendien kan zwart desgewenst eerst Lf5 spelen. 6. c2—c3. 0—0; 7. 0—0, Pb8—d7; 8. e3— e4,, d5xe4; 9. Pd2xe4, Ph6—f5; 10. Lel— f4. Anders bevrijdt zwart zijn stelling door e7—e5. 10. Pd7—f6; 11. Pe4Xf61, Lg7Xf6: 12. Ddl—d2, Dd8—b6; 13. Tfl—el, c6—c57 Een betere verdediging is 13. Td8; 14- LXf5, Lxf5; 15. Le5, LXe5; 16. TXc5, Td7; 17. Dh6, f6, enz. 14. Ld3xf5, Lc8xf5; 15. Lf4—e5l, Tf8- d8. Niet 15. LXc5?; 16. Txe5, cxd4; 17- Pxd4 en wit wint. Onvoldoende is ook 15. cxd4; 16. Lxd4!, Lxd4; 17. PXd4 cn zwart moet op zijn minst in een verzwak king van zijn pionnenstelling berusten. 16. Dd2h6l, Lf6Xe5. Gedwongen met het oog op de verschrikkelijke dreiging 17. Pg5!. Telxe5. Nu blijkt waarom zwarts 13e zet een echte ongeluksbeurt is ge weest; door de gelijktijdige aanval op c5 Cn„Je7 kan zwart zü" stelling niet con solideren. 17. C5xd4; 18. Pf3—g5, Db6-f6: 19' fe5xe7! Deze toren mag wegens mat In wee zetten niet genomen worden. Df6—g7; 20. Dh6—h4. Ook 19. DXg7!, KXg7; 21. Txf7I, Kh6; 22. h4( Td7; 23. Txd7, Lxd7; 24. cXd4 is vol doende, maar wit wint liever in de aan- -0..,, d4xc3. Zwart zet alles op de te- -vüfnVal' daar 20- Tf8; 21. g4!, Lc8: 22. 'il6j 23- Pe4 geen kansen meer biedt. 7, C.'lxb2; 22. Tf7xg7!. Kg8X •>s tT, Tale.lDreigt 24. DXh7l, K«: zo. De7 mat. n,23- Td8~d7; 24. Dh4-b4!. Ta8-e8- ml'. blD; 23- TXbl, LXbl26. DX"1 een gewonnen eindspel. Db4xb2>, Kg7-h6; 26. Pg5-f7! Zwart g7 25. geeft op. want na 26 Txf7 volgt 27 *e3„en na 26. Kh3 beslist 27. *4!. K 74; 28. Db4! enz

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 4