Krimpenerwaard dorado voor tourisme
Zal
Nederland op een tweesprong?
HET NIEUWE BOEK
Australië er twee nieuwe
staten bij krijgen?
Schoonhoven doet zijn poorten open
Lieflijk rivierlandschap
Voorstel voor belegging in Duitse industrieën
Nazi-groepering in Oosten
rijk verboden
-J
Omgekeerde wereld in 't land der tegenvoeters
Geen afbreuk aan het
werk te Helsinki
Onze Schaakrubriek
MAANDAG 3 JULI 1950
Van onze speciale verslaggever)
IV elk een dwaasheid begaan vele
Nederlanders, die liun eigen land niet
of slecht kennen, met zich te ver
moeien met allerlei reisbeslommerin-
gen, zich te persen in overvolle trei
nen of bussen, doodsangsten uit te
staan voor en bij de douane aan ver
schillende grenzen, zich het hoofd te
breken met allerhande visa- en devie-
zenbepalingen en handen vol geld uit
te geven voor een betrekkelijk kort en
heel relatief reisgenot!
Wie een dag heeft doorgebracht
in dat dorado voor het binnen
lands toerisme, de Krimpenerwaard, te
voet, te fiets of per boot of bus, moet
wel tot deze conclusie komen. Want
voor weinig geld en voor ieder onzer
niet te ver af, immers uit Gouda ge
makkelijk bereikbaar, ligt daar een
kostelijk gebied, 15.000 ha vruchtbaar
land met sloten doorsneden, dat nog
veel te velen onbekekend is. Een prach
tig stuk Nederland met een nijvere be
volking, waar voor niet te veeleisende
toeristen goedkope en gulle gastvrij
heid geboden wordt in kleine, zinde
lijke hotels of grote, statige boerde
rijen.
De Streekcommissie Krimpener
waard, welke bestaat uit vele energie
ke burgemeesters van stadjes, dorpen
en dwerggemeenten, stelt zich ten doel
de bevordering van het vreemdelin
genverkeer, maar ook het behoud van
het rijke natuurschoon en de interes
sante folklore van deze oude polder.
En het was onder haar leiding en
met de voorlichting van de even sym
pathieke als energieke burgemeester
van het kiene Berkenwoude, de heer
M. Gautier die hier zelf geboren en
getogen is en dertig jaar zijn ambt be
nevens dat van secretaris uitoefent,
dat wij gereden, gewandeld, gepunterd
en gevaren hebben door dat land tus
sen de brede benedenloop van de
Bijn, de Lek, met haar hoge dijken en
uiterwaarden, de Hollandse IJsel met
haar werven, molens en steenfabrie
ken en de Vlist wellicht het lief
lijkste riviertje in ons land met
haar vele miniatuureilandjes en wa
terlelies, met haar begroeiing van
riet en knotwilgen. Achter de dijken
ligt hier en daar een schilderachtige
„wiel" of „waal", een oude dijkdoor
braak, waar het rivierwater een diepe
kolk aan de binnenzijde van de dijk
heeft uitgeslepen.
De laatste steenfabrieken
In Gouderak ving onze tocht aan,
waar de heer J. C. van Vliet ons zijn
typische steenfabriek liet zien, één der
twee overgebleven fabrieken van de
zesendertig, welke nog in 1873 van
Dordrecht tot Gouda bestonden. De
concurrentie der steenbakkerijen langs
de Waal en in Belgie deden de andere
fabrieken verdwijnen. Uit de 14e eeuw
dateert deze fabriek, welke uit de
Hollandse IJsel, die jaarlijks 20 cm
slib aanzet, 4 y, millioen kleine gele
IJselsteentjes voor binnenmuren en
schoorstenen produceert, voornamelijk
gedurende het tijdvak van 15 April tot
15 September. Acht en twintig sei
zoenarbeiders vinden hier werk. Nadat
de stenen 36 dagen lang met Friese
turf gaar gestookt zijn, worden ze ge
sorteerd en ter verzending opgeslagen.
Toen, na een hartelijke ontvangst in de
gemoedelijke, eenvoudige raadszaal
door burgemeester H. Bergman, volg
de in het hart van de Krimpenerwaard
in Berkenwoude één der hoogtepunten
van onze trip: een bezoek aan een
eendenkooi na een kostelijke punter-
tocht.
Ziet zulk een typisch staaltje wa
tertoerisme kent de Nederlander al
leen uit Giethoorn of.uit Venetie.
Maar hier, waar 200 punters of schou
wen de bezoekers een gans unieke
kijk op de heerlijke waterpartijen in
dit Hollandse polderlandschap kunnen
bieden, bestaat ook de gelegenheid tot
het bezoeken (na voorafgaand verlof
van burgemeester Gautier) aan de uit
1300 bekende eendenkooi, welke in
1918 opnieuw opgebouwd is op een
eilandje achter donkere bossen, temid
den waarvan zich een vijver bevindt
met 300 broedkorven op staken en de
met gaas afgedekte „pijpen", die in
een fuik eindigen. Nog maar twee van
de veertien' eendenkooien zijn er hier
over.
Via Stolwijk naderden wij het oude
Haastrecht, waarbij de Ned. Aardolie
maatschappij een boortoren heeft op
gesteld en ijverig naar aardolie speurt
en waarbij ook het natuurreservaat,
het z.g. Grote Wiel gelegen is.
Een blik op het mooie 17-eeuwse
raadhuis en in het kostelijk museum
der „Stichting Bisdom van Vliet" met
zijn fraaie collecties familieportretten
antieke meubelen, glas- en aardewerk
en oude costuums deden het verlangen
opkomen naar een veel langduriger
bezoek, dat dit plaatsje alleszins ver
dient!
Langs de lieflijke Vlist bereikten wij
onder het vrolijke spel van het oude
carillon het gerestaureerde uit 1452
daterende stadhuis van het zilverstad
je Schoonhoven, dat met zijn gracht
jes en oude Veerpoort veel op Delft
lijkt. Het was de loco-burgemeester,
de heer A C. A. Deerenberg, die ons
in de indrukwekkende Raadszaal be
groette. Schoonhoven heeft lang nodig
gehad, om het nut en de betekenis van
het toerisme in te zien, maar thans
wordt energiek aangepakt. Het water
toerisme heeft een belangrijke aan
winst gekregen in de insteek- of
vluchthaven aan de Lek, welke ten
koste van 30.000 daarvoor geschikt
gemaakt is.
Maar ook de oude Bartholomeuskerk
met haar scheve toren (wel niet zo
scheef als die te Pisa!) is een bezoek
overwaard, al was het alleen omdat
daar de grafsteen te zien is van Oli-
vier van Noort, de eerste Nederlander,
die de aarde omzeilde.
Moeilijk konden wij van dit interes
sante stadje scheiden, maar onze reis
ging verder en het doel was de ge
meente Bergambacht, 2800 ha groot en
3800 zielen tellende met aan het hoofd
burgemeester J. G. Diepenhorst.
Dit is stellig één der schoonste en
welvarendste dorpen in de Krimpe
nerwaard, waarheen de dusgenaamde
Franse kade leidt. Het is ook een rou
te-Napoleon, werd n.1. op last van Na
poleon I aangelegd als een onderdeel
van de weg ParijsAmsterdam, welke
de latere gevangene van Sint Helena
zich droomde. De oorsprong van dit
Het aantrekkelijke zwembad bij Berg-
stoep dat dagelijks uit de Lek ververst
wordt, noodt u tot een duik en van de
wielen of walen aan de binnenkant
van de Lekdijk, omzoomd door diep
groene weiden, waarop het voor deze
streken karakteristieke zwart-bonte
vee te grazen staat, gaat een grote be
koring uit.i De Residentie heeft specia
le belangstelling voor dit dorp, omdat
men er bezig is een winplaats van
Lekwater voor de Haagse waterleiding
te maken.
Via Bergstoep bereikten wij tenslot
te Lekkerkerk. Het is een aardig ri
vierdorp met ruim 5000 inwoners en
heeft een gemengd agrarisch indus
trieel karakter: tientallen veehouders-
bedrijven, waar nog steeds, evenals in
Stolwijk, naar pud beproefd recept de
beroemdeGoudse kaas gemaakt
wordt, welke ook uit Lekkerkerk zelf
naar alle werelddelen wordt geëxpor
teerd en dan een scheepswerf, een
touwfabriek, vele houtverwerkende
bedrijven.
Prachtige rivier- en poldergezichten,
mogelijk mede dank zij de in hoofd
zaak eenzijdige bebouwing van de
dijk, verlenen een bijzonder cachet
aan dit typische dorp onder de wijdse
Hollandse hemel.
En hier begaven wij ons aan boord
van een snelvarende motorboot, die
ons via Krimpen aan de Lek en Krim
pen aan de IJsel naar het Maasstation
in Rotterdam bracht over de altijd
woelige, thans zonovergoten rivier met
de scheepsnijverheid en industrieën
aan de oevers en de prachtige wolken
banken drijvende boven dit heerlijke,
echt-Nederlandse tafreel, een Mans
maardig!
Onze tocht was reeds herinnering,
maar een aangename en blijvende.
En wanneer de Streekcommissie een
slagzin van node had, dan zouden wij
haar uit volle overtuiging deze willen
aanbieden:
Wat ge in de Krimpenerwaard ziet,
Dat vindt ge over de grenzen niet!
Boenhuis aan de Vlist, karakteristieke wasplaats voor melkvaten
klompen bij elke boerderij behorend.
Vordering op Oosterburen
wordt te hoog
Het is met onze economische verhou-
rdingen met Duitsland eigenlijk vreemd
dorp gaat terug tot de grijze middel- gelopen. Vóór de oorlog waren onze
Oosterburen onze grootste leveranciers:
ruwweg geschat zorgden eij voor 221/2
pCt. (in 1938 en 1939) van onze totale
invoer. Onze uitvoer naar Duitsland
bedroeg in 1938 slechts de helft van
onze invoer uit dat land, in 1939 was
het iets meer dan 1/3. Wij waren dus,
voor het handelsverkeer betreft in hoge
mate schuldenaar van Duitsland.
eeuwen, 1250, toen de eerste heer Ha-
paren van den Berg, hier zijn stenen
huis of slot bouwde. Uit de 17e" eeuw,
toen hier de hennepteelt bloeide, date
ren enige fraaie boerderijen in de
buurtschap Bovenberg, welke thans
door de goede zorgen van Monumen
tenzorg gerestaureerd zijn.
Ideale omgeving
Welk een ideale omgeving voor de
ware natuurliefhebbr en watertoerist!
Kort besproken
Ludwig Kunz: „Sprong in het 1
leven". - C. Hafkamp, Uit
gever, Amsterdam.
Een klein boekje met vijf novellen
van Ludwig Kunz, die van 1926 tot
1929 redacteur vail „Die Lebenden" is
geweest, een litteraire uitgave, waar
aan bekende schrijvers hebben mede
gewerkt. De novellen behandelen in
boeiende vertelvorm hoofdzakelijk het
probleem van de Duitse joden, die het
uitmoordingstijdperk overleefd hebben
en weer in het dagelijks leven terug
keerden. Hoe deze mensen nog ge
schuwd werden en tot welke conflic
ten de in veler Duitse harten te diep
ingevreten jodenhaat leidde, wordt in
dit werkje op gevoelvolle wijze be
schreven. 1
„Het oude brood", J. P. Zoomers-
Vermeer. Uitg. N.V. De 'Arbei
derspers
De schrijfster heeft met deze roman
de bedoeling gehad sommige volwas
sen kinderen te wijzen op hun liefde
loosheid en egoïsme ten opzichte van
hun ouders. Zij heeft daartoe de fi
guur gecreëerd van de oude, afge
tobde Arentje, die door zijn getrouw
de dochter koel en hooghartig wordt
behandeld en zich daardoor steeds
meer van haar verwijdert. Hij zoekt
zijn behoefte aan een liefdevolle ver
zorging bij een zwerfster, die hem
meetroont langs de stoffige landwegen
en hem 's winters onderdak geeft in
haar schamele huisje. De blinde toe
wijding, door de landloopster gede
monstreerd voor haar slecht oppassen
de zoon dient in dit verhaal, dat niet
van boeiende passages is gespeend,
als tegenpool voor de minachting van
de dochter voor haar vader. We zijn
hiermede bij het thema aangeland,
dat een ouderpaar beter tien kinderen
kan onderhouden dan tien kinderen
hun ouders. De laatste bladzijden van
dit boek beschrijven op treffende
wijze hoe de oude man ten slotte zijn
einde vindt in een Tehuis voor Ouden
van dagen. Een boek met weinig span
ningen, maar om het behandelde pro
bleem alleszins aanvaardbaar.
De provinciale organisatie in Stier
marken van de uiterst rechtse Liga
van Onafhankelijken is door het Oos
tenrijkse ministerie van Binnenlandse
Zaken verboden. Er hebben zich on
langs in Graz twee voorvallen afge
speeld die de bevolking zeer hebben
geschokt. De ene was een bijeenkomst
van de jeugdafdeling der organisatie,
waar de leden verschenen in de uni
form, die de nazi's voor de Anschluss
droegen; de tweede een rede van de
algemene secretaris van de Liga, die
lid van de NSDAP is geweest. Hij had
het oude Oostenrijkse volkslied laten
zingen, dat dezelfde melodie heeft als
het Deutschlandlied.
is de Veerpoort te Schoonhoven, de laatste der vier, welke dit typisc'
oud-Hollandse stadje aan de Lek eens rijk was.
WAARDEVOLLE KUNST
SCHATTEN VERLOREN GEGAAN
Het 550 jaar oude „gouden pavil
joen" te Kioto Japans oude hoofd
stad en cultureel centrum met zijn
wereldberoemde collecte kunstwerken,
is Zondagochtend vroeg tot aan de
gr< nd toe afgebrand. Dc politie ver-
!.;::kt een vermiste priester-student sis
dader.
Hoe zijn de rollen thans omgekeerd.
Vooral nadat Duitsland in het najaar
van 1949 tot vrijmaking van zijn handelj
overging. Op grote schaal stroomden
onze agrarische en industriële produc
ten er naar toe, waartegenover wij
slechts met mate afnamen. En het ge
volg? Dat wij eind Maart van dit jaar
een vordering hadden van meer dan
fl. 300 millioen.
Mooi, zult ge zeggen. Wij kunnen
beter geld te vorderen hebben dan dat
wij moeten betalen. Oordeel echter niet
te snel. In een buitengewoon goed op
gebouwde rede voor de jaarvergade
ring van de Nederlandse Kamer van
Koophandel voor Duitsland heeft mr.
dr. J. H. F. Bloemers een heel ander
geluid laten horen.
Op grond van een diepgaande studie
is hij namelijk tot de conclusie geko
men, dat Duitsland met opzet veel
meer heeft ingevoerd dan het uitvoer
de, dat het zich dus willens en wetens
1 in de positie van schuldenaar van Ne
derland, ja, van geheel West-Europa
heeft geplaatst. En waarom? In de eer
ste plaats om de dreigende binnenland
se inflatie de kop in te drukken (men
voerde goederen in zonder die te beta
len) doch vooral om voldoende grond
stoffen en andere goederen te hebben
waarmee binnenkort de grote export
slag in West-Europa kan worden be
gonnen, die het zijn oude vooroorlogse
positie weer moet teruggeven.
Wij zitten dus voor de penibele
kwestie, dat wij onze vordering op
Duitsland zo erg hebben laten aflopen,
dat wij ter betaling van dit bedrag
door Duitsland goederen van dit land
moeten kopen, meer zelfs dan ons lief
is of met het oog op onze industrialisa
tie pogingen en de concurrentiepositie
van onze jonge industrieën wel wense
lijk is. Tenzijwij het over een
andere boeg gooien. Wij voeren niet
extra in doch, zo is de suggestie van
de heer Bloemers, wij beleggen het
geld, dat wij te vorderen hebben, in
het Duitse bedrijfsleven.
Ook al is deze idee niet geheel nieuw
(waarover direct meer), verrassend is
hij toch wel, omdat zij met zoveel
aplomb en na zo serieus onderzoek ter
tafel werd gebracht. En vergeet niet,
op een tafel, waarachter zeer veel za
kenmensen zaten, die bij de handel op
Duitsland nauw betrokken zijn.
Als dr. Bloemers dan ook, behalve
een verruiming van de invoer noemt
een vermindering van de uitvoer (om
onze vorderingen niet nog groter te
maken), dan zal hij zich bewust zijn
geweest, dat de koopman en de fabri
kant van een dergelijke ristrictie van
de handel zeer vreemd zo-uden moeten
opkijken.
En juist omdat een dergelijke invoer
welhaast op onoverkomelijke moeilijk
heden moet stuiten (denk eens aan de
gevolgen van een gedwongen beper
king van onze agrarische export), wil
hij'een derde weg bewandelen, die van
de kapitaaldeelneming in Duitsland.
Inderdaad is deze idee niet nieuw,
want een paar jaar geleden heeft prof'..
Gelissen uit Maastricht, de grote ijve-
raar voor nauwer economisch contact
met onze Oosterburen reeds gepleit
voor de oprichting van een Nederland
se investeringsmaatschappij in Duits
land. Toentertijd voelden minister
Lieftinck en zijn ambtenaren hier niets
voor.
Het is moeilijk, zonder nadere bestu
dering van dit probleem, te beoordelen
of geldbelegging in Duitsland de enige
oplossing is (tussen haakjes, wij heb
ben sedert jaar en dag grote beleggin
gen aldaar gedaan, die nu getaxeerd
worden op fl. 1.000.000.000 doch waar
van de opbrengst (zo'n slordige fl. 30
millioen per jaar) niet naar Nederland
nag worden overgemaakt.
(Van onze correspondent te Sydney).
Bijna over de gehele wereld tonen staten de neiging om te verdwijnen
"■aan landsgrenzen meer en meer vervagen. Nieuwe^ staten maken is
beetje uit de tijd. En zelfs het idee van een in afzonderde state,, ver
deeid Duitsland, dat velen tegen het einde van de oorlog als «'«^ste methode
beschouwden om Duitsland voor eens en altijd militair te kortwieken, 1* als
"Xa^'tonvUriu'^ndMMiri staten als kegels omver rollen en de aan-
hangers van de eenheidsstaat het binnen een half jaar van de federalist
wonnen en terwijl men in Europa congressen houdt voor een Verenlg(1
Europa, is men in het vijfde werelddeel druk doende aanhangers te winnen
voor nieuwe staten.
staten tot federale hoofdstad te ma
ken.
Ontwikkeling leidt tot staten-
vorming.
Een tijdlang was men met deze con
structie best tevreden. De ontwikke
ling van nieuwe gebieden ging lang.
zaam en de bevolking nam slechts
langzaam toe. De verdere openlegging
van Australie's natuurlijke hulpbron-
nen en de bevolkingstoename door mid
del van grootscheepse immigratie ver
lopen sinds de oorlog echter in een
veel sneller tempo dan ooit tevoren.
Daardoor gaan bepaalde delen Van
grote staten als Queensland en Nieuw
Zuid-Wales voelen, dat hun belangen
niet langer voldoende gediend worden
door de regeringen in de respectieve
lijke hoofdsteden et) dat zy nu lang-,
zamerhand belangrijk genoeg worden
om een eigen staat binnen de federa
tie te vormen. Deze strijd voor de vor
ming van nieuwe staten is het sterkst
in het noorden van Queensland en in
het stuk Nieuw Zuid-Wales, dat men
Nieuw-Engeland noemt. De huidige
regeringen van 'deze staten verzetten
zich hiertegen natuurlijk, doch het
zal er uiteindelijk toch om gaan, wat
de wil van de bevolking van die stre
ken is en een referendum is niet te
vermijden.
Gezonde groei,
Deze ontwikkeling ls gezond en kan
de snelle openlegging van Australie's
natuurlijke hulpbronnen alleen maar
ten goede komen, terwijl hierdoor het
accent verlegd wordt van de al te
grote hoofdsteden, welke een abnor
maal hoog percentage van de bevol
king herbergen en daardoor als ge
zwellen op het land parasiteren. Syd
ney en Melbourne alleen reeds herber
gen liefst bijna 3 millioen van de to
tale 8 millioen bewoners van het vijf
de werelddeel.
Wel streven de huidige regeringen
der grote staten naar een ver doorge
voerde decentralisatie van de indus
trieën, teneinde een beter evenwicht
tussen stad en land te krijgen. Maar
dit heeft natuurlijk tengevolge, dat
bepaalde streken zo belangrijk wor
den, dat zij menen hun belangen be
ter in de vorm van een nieuwe, eigen
staat te kunnen dienen.
Nieuw Engeland bijvoorbeeld heeft
nu een 600.000 inwoners over een ge
bied van 160.000 vierkante kilometer
een gebied dat reeds een belangrijke
bijdrage levert aan het nationale in
komen van de federatie en dat nog
rote toekomstmogelijkheden biedt.
Federatie ontstond onder
veel bezwaren
De huidige 6 staten: Nieuw Zuid
Wales, Victoria, Zuid-Australie,
Queensland, West-Australië en Tas
manie, zijn ruim een eeuw geleden op
geheel logische en natuurlijke wijze
ontstaan. Wanneer genoeg mensen
een nieuw stuk van dit geheel onaan
geroerde brok aarde hadden openge
legd, dan riepen zij een staat uit. Dit
ging wel eens met moeilijkheden ge
paard omdat bijvoorbeeld de eerste
kolonisten uit Sydney meenden de
oudste rechten te hebben en zodoende
ook mensen honderden kilometers
zuidelijker in Melbourne te kunnen re
geren, maar bloed is er nooit om ver
goten.
Die oude statenvormers in het Aus-
stralie van honderd jaar geleden
dachten er niet aan, dat er ooit nog
eens zo iets als een federatie zou ko
men en zo gebruikten zij rustig een
geheel andere spoorbreedte bij de aan
leg van hun spoorlijnen dan hun naas
te buurman iets waarvan men in
het Australië van vandaag nog steeds
de wrange vruchten plukt.
Naarmate die ver uiteenliggende
groepen kolonisten hun land verder
en verder openlegden en op een gege
ven ogenblik op hun buurman stuit
ten, groeide ook de behoefte aan een
federatie. Niet alle staten voelden daar
in den beginne veel voor en vooral
West-Australië, gescheiden van de an
dere staten door de Grote Australi
sche Woestijn, verzette zich heftig uit
vrees voor de oudere broers gedomi
neerd te worden.
Een halve eeuw geleden kwam het
er echter van en men besloot op neu
traal terrein de federale hoofdstad
Canberra te stichten, waar de eerste
federale regering zou zetelen. De on
derlinge afgunst en het statenchau-
vinisme waren toen nog te groot om
een reeds bestaande stad in een der
Korea en de O.S.
De voorzitter van het Finse organi
satie-comité van de Olympische Spe
len Erik von Frenckell verklaarde, dat
de vijandelijkheden in Korea geen af
breuk zullen doen aan de voorberei
dingen voor de Olympische Spelen in
1952 te Helsinki.
„Wij gaan verder zonder ons te laten
beïnvloeden door de wereldsituatie en
in de oprechte hoop dat alle geschil
len tegen die tijd opgelost zullen zijn
adus Von Frenckell. Hij herhaalde nog
eens, dat naar zijn mening in de we
reld van de sport geen onderscheid
tussen de verschillende naties behoort
te worden gemaakt en drong er op aan
dat alle landen zouden worden uitge
nodigd om deel te nemen aan de Spe
len. Duitsland en Japan waren in 1948
niet van de partij.
„De jeugd van de wereld behoort
minstens eenmaal in de vier jaar ge
durende veertien dagen bijeen te wor
den gebracht, want dit althans is de
stap in de richting van een betere on
derlinge verstandhouding", zei dc heer
Von Frenckell.
VICTORIA UIT DE KNVB
Een der oudste voetbalverenigingen
in het land, het meer dan 55 jaar oude
Hilversumse Victoria gaat de KNVB
verlaten. In de degradatiewedstrijden
heeft deze vierde klasser niet voldoen
de punten kunnen veroveren om
zich te handhaven, zodat de club het
volgend seizoen in de afdeling Utrecht
zal moeten uitkomen.
De Nederlandse hoogleraar prof.
r. Hk Brugnians tijdens zijn rede
op de bijeenkomst van de Europese
Beweging m de Amerikaanse sector
van Berlyn. Gedelegeerden, die
het Congres voor Culturele Vrii-
lei ijwoonden, bevonden zich
eveneens onder de toehoorders
ELISKASES KAN HET NOG WEL
"J"OEN DE tweede wereldoorlog uitbrak
bevond de Oostenrijkse schaakmeester
Erich Eliskases zich in Buenos Aires, en
hij is één van de velen, die zich sindsdien
metterwoon in dit nieuwe vaderland heb
ben gevestigd.
Vóór de oorlog behoorde Eliskases tot
de sterkste schakers ter wereld. Hij :s
stellig niet zwakker geworden, maar de
concurrentie is wel groter geworden. On
danks dat kan men hem echter nog wel
onder de 25 beste schaakmeesters rang
schikken.
In het kort geleden gehouden tournooi
te Mar del Plata was hij weer uitstekend
op dreef, zoals de onderstaande partij laat
zien.
Wit: E. Eliskases Zwart: H. Rosetto
Collc-opening
1. Pgl—f3, d7—d5; 2. d2—d4, c7—c6. Een
ongewone voortzetting, die het bezwaar
heeft, dat wit nu op verschillende ma
nieren een kansrijke stelling kan opbou
wen. Niet slecht is b.v. 3. Lf4.
3. e2e3, g7—g6; 4. Lfl—d3, Lf8-g7; 3
Pbld2, Pg8h6. Weer ongewoon, maar
nu zeker niet slecht. Het paard komt op
f5 zeer goed te staan, en bovendien kan
zwart desgewenst eerst Lf5 spelen.
6. c2—c3. 0—0; 7. 0—0, Pb8—d7; 8. e3—
e4,, d5xe4; 9. Pd2xe4, Ph6—f5; 10. Lel—
f4. Anders bevrijdt zwart zijn stelling
door e7—e5.
10. Pd7—f6; 11. Pe4Xf61, Lg7Xf6:
12. Ddl—d2, Dd8—b6; 13. Tfl—el, c6—c57
Een betere verdediging is 13. Td8; 14-
LXf5, Lxf5; 15. Le5, LXe5; 16. TXc5, Td7;
17. Dh6, f6, enz.
14. Ld3xf5, Lc8xf5; 15. Lf4—e5l, Tf8-
d8. Niet 15. LXc5?; 16. Txe5, cxd4; 17-
Pxd4 en wit wint. Onvoldoende is ook 15.
cxd4; 16. Lxd4!, Lxd4; 17. PXd4 cn
zwart moet op zijn minst in een verzwak
king van zijn pionnenstelling berusten.
16. Dd2h6l, Lf6Xe5. Gedwongen met
het oog op de verschrikkelijke dreiging
17. Pg5!.
Telxe5. Nu blijkt waarom zwarts
13e zet een echte ongeluksbeurt is ge
weest; door de gelijktijdige aanval op c5
Cn„Je7 kan zwart zü" stelling niet con
solideren.
17. C5xd4; 18. Pf3—g5, Db6-f6: 19'
fe5xe7! Deze toren mag wegens mat In
wee zetten niet genomen worden.
Df6—g7; 20. Dh6—h4. Ook
19.
DXg7!, KXg7; 21. Txf7I, Kh6; 22. h4(
Td7; 23. Txd7, Lxd7; 24. cXd4 is vol
doende, maar wit wint liever in de aan-
-0..,, d4xc3. Zwart zet alles op de te-
-vüfnVal' daar 20- Tf8; 21. g4!, Lc8: 22.
'il6j 23- Pe4 geen kansen meer biedt.
7, C.'lxb2; 22. Tf7xg7!. Kg8X
•>s tT, Tale.lDreigt 24. DXh7l, K«:
zo. De7 mat.
n,23- Td8~d7; 24. Dh4-b4!. Ta8-e8-
ml'. blD; 23- TXbl, LXbl26. DX"1
een gewonnen eindspel.
Db4xb2>, Kg7-h6; 26. Pg5-f7! Zwart
g7
25.
geeft op. want na 26 Txf7 volgt 27
*e3„en na 26. Kh3 beslist 27. *4!. K
74; 28. Db4! enz