Op bezoek in „De Werkschuit"
De bange evacuatiedagen van 1940
E.H.B.O. voor dieren bleek een
uitstekend initiatief
Van de tien mannen slechts
één niet-roker
WAT IS „VERPAKTE" IMMIGRATIE?
ÏSK
5
Interessant experiment totaesthetische
vorming van de jeugd
De drukpers op school
Scheveningen in
zomerkledij
Het vertrek van de Prins
uit Zeeland
LieraerijKe nuip bij de hand Nie-ttemin kunncn ds
Zal de sigaar verdwijnen?
Uitstekend Nederlands
voorbeeld in Australië
De Prins in Engeland
„De Werkschuit" in de Amstel te Amsterdam.
(Van onze speciale verslaggever.)
Wie langs de altijd weer boeiende
boorden van de Amstel in onze goede
hoofdstad wandelt over de hoge en la
gere bruggen en geniet van het
steeds wisselende, maar toch oude en
vertrouwde riviergezicht met de nij-
veren aan de kade, die lossen en la
den en slepen en zwoegen, die zal sinds
enige maanden bij de geestige houten
Magere Brug, vlak bij Carré een
prachtige huisboot zien liggen, „De
Werkschuit" geheten.
O, ook Amsterdam telt velen, die
al of niet gedwongen door de ellende
van de woningnood tot woonschuiten
hun toevlucht genomen hebben, maar
de stedelijke overheid heeft daarvoor
bepaalde ligplaatsen aangewezen,
meestentijds buiten het stadscentrum.
„De Werkschuit", hoewel bewoond
door het gezin van de heer Ad. Pie-
ters, schilder van beroep en thans
„schuitleider", is geen woonschip in de
eigenlijke zin van het woord.
Zeker op het dak bevindt zich
een modern, aardig ingericht woon
gedeelte met glazen wanden en daar
onder een keukenruimte, doch het
grootste deel van de schuit wordt in
genomen door een werk-, tevens ten
toonstellingszaal met podium,' een
kantoortje en daarboven een dekter-
ras. Want hier wordt volgens een
nieuwe methode gewerkt (de naam
van het schip zegt het reeds) aan de
aesthetische vorming der opgroeiende
jeugd.
Hier is een studiecentrum, een
soort experimenteel paedagogisch la
boratorium, van de Werkgemeenschap
voor Vernieuwing van Opvoeding en
Onderwijs (kortweg W.V.O. geheten),
welk studiecentrum zich ten doel stelt
elk kind de gelegenheid te bieden tot
ontwikkeling van zijn creatief vermo
gen en van zijn gevoel voor schoon
heid.
Onder deskundige leiding leren de
kinderen er tekenen, schilderen en
boetseren, poppen en maskers ma
ken, toneel spelen evenals poppen
kast en pantomime en muziek be
oefenen.
Uiteraard kunnen niet alle kinde
ren hier komen werken, veeleer moet
deze „Werkschuit" gezien worden als
een stimulans in het leven op school
en daarbuiten. Verder is er gelegen
heid en daarvan wordt zeer druk
gebruik gemaakt voor cursussen
voor jeugdleiders en onderwijzers, voor
lezingen en tentoonstellingen, tot
voorlichting over de aanschaffing van
materialen.
Door van plaats tot plaats te trek
ken, wil „De Werkschuit" pogen te
bevorderen, dat overal aan de wal
werkcentra zullen worden gevormd.
Op 15 April is het schip, gift van
een onbekende, geopend door oud
minister dr. G. Bolkestein, die ook
voorzitter der stichting is.
Dertig kinderen van 4 tot 14 jaar,
jongens en meisjes uit alle milieu's
komen naar deze „Werkschuit", niet
om „kunstenaartjes in de dop" te wór
den, maar om al spelende te leren. De
lesgelden zijn laag 2.50 per maand)
maar voor minvermogenden nog lager.
Expansie-neigingen.
Tot de Septemberplannen behoort de
toelating ook van groepen oudere
kinderen. Tevens zullen er in Septem
ber een drietal dépendances aan de
wal ingericht worden, één in het
centrum en twee in AmsterdamZ.
Tot medio 1951 blijft „De Werk
schuit" in Amsterdam liggen. Dan
gaat men varen. Waarheen? Dat is
nog niet beslist. Uit Apeldoorn, Dord
recht en Rotterdam zijn o.m. aanvra
gen van belangstellende groepen bin
nengekomen. Het maximum aantal
kinderen, dat per week in „De Werk
schuit" kan werken, is 200 en het
aantal aanmeldingen is bijzonder
groot.
Met groot enthousiasme vertelt ons
de heer Pieters van het werken der
kinderen, die hier nooit lastig of ver
velend zijn en zonder het te merken,
veel leren. Merkwaardig en hoopge
vend noemt hij het, hoe de kinderen
bijv. op velerlei kunstuitingen spon
taan reageren.
Dit ligt volkomen in de lijn van da
New Education Fellowship, waarvan
de W.V.O. een afdeling vormt en die
van oordeel is, dat opvoeding gericht
moet zijn op het geleidelijk verwer
ven van de innerlijke discipline der
vrijheid in plaats van de uiterlijk op
gelegde tucht.
En dan bezichtigen wij (en bewon
deren tevens) de werkstukken der
jeugdige discipelen: het leuke teken
en boetseerwerk langs de wanden der
werk- en tentoonstellingszaal opgehan
gen; de poppen en de maskers, alles
vaak door kleuters vervaardigd.
De heer Pieters wijst ons op de pia
no, die eveneens gen welkome gift in
natura blijkt te wezen en het werk
materiaal, waarmede de kinderen in
deze lichte, blijde omgeving op zo nut
tige wijze worden beziggehouden en
middellerwijl leren.
De, drukpers op school.
Tot dit werkmateriaal behoort de
eigen drukpers, welke eveneens tot
vernieuwing van het onderwijs kan
bijdragen.
In Frankrijk is door de heer C. Frei-
net het initiatief genomen en daar
na is in Belgie, Luxemburg, Amerika
en Zwitserland de drukpers op vele
scholen ingevoerd. Op gezette tijden
wordt het apparaat uit de kast ge
haald en de kinderen onder waak-
zaam-toeziend oog van de onderwijzer
in handen gegeven. Geweldig is de ac
tiviteit, die de leerlingen dan tentoon
spreiden.
Maar het gaat bij dit onderricht-
middel niet uitsluitend om de moge
lijkheid tot activiteitsontplooiïng, nog
minder om a.s. typografen te kweken,
maar wel om het kind op volkomen
natuurlijke wijze te leren lezen niet
met behulp van door volwassenen In
kinderlijke stijl geschreven leesboek
jes, maar aan de hand van zijn eigen
teksten en die van zijn makkers, ge
schreven in zijn eigen levende stijl.
Freinet zag in, dat zijn drukpers
techniek geweldige expansie zou krij
gen, als het mogelijk was die teksten
rond te sturen naar andere scholen
en van deze scholen de daar gemaakte
teksten terug te krijgen. Het spreekt
vanzelf, dat een kind uit een vissers
dorp andere teksten produceert dan
één uit een fabrieksplaatsje of grote
stad. Daaruit heeft zich ook in ons
land een correspondentiesystteem
ontwikkeld. Een leuke gedachte is ook
een exemplaar op extra mooi papier
af te drukken, dit fraai te laten illus
treren en van datum voorzien, bij wijze
van blad in een klasse-dagboek.
De drukpers is een machtig middel
om de kinderen te leren samen iets te
doen, samen netjes en ordelijk tot een
goed einde te komen. Welk een vreug
de straalt er uit die kinderogen^ wan
neer een bladzijde af is en er mooi
uitziet
Ook op „De Werkschuit" heeft men
met de drukpers verblijdende resul
taten bereikt, waarvan dr. Maria Mon-
tessori, de grijze onderwijsvernieuw-
ster, bij een recent bezoek met grote
belangstelling en voldoening kennis
nam.
En wij, ouderen, deze vernieuwings-
tendenzen in ons onderwijs waarne
mend, kunnen somwijlen niet enige
spijt onderdrukken, dat ons eigen
onderwijs indertijd vaak zo duf en on
belangwekkend was
(Van onze Haagse redacteur)
De mooiste der Nederlandse bad
plaatsen, Scheveningen, heeft zich
thans geheel ontplooid en pronkt en
praalt aan alle kanten om de ontel
bare vreemdelingen, de badgasten,
die de imposante, luxueuze hotels be
volken, maar ook de zogenaamde dag
jesmensen de vreugde van een prettig
verblijf aan zee en strand en in de
duinen te bieden. Langs de boulevard
en op en bij de houten koffie-, limo
nade-lekkernijen- en snuisterijen
tenten op het strand wapperen de
veelkleurige vlaggen in de straffe
wind; des avonds geven de felle licht
reclames op de etablissementen op het
Gevers Deynootplein het grote
plein voor het Kurhaus een bonte
weerspiegeling van het vermaak, dat
velen hier zoeken.
Men komt naar Scheveningen om
de zee; het is thans reeds druk op
het strand, overstelpend druk zelfs
op mooie Zondagen en de levendig
heid zal nog toenemen, als de vacan-
ties aangebroken zijn. Maar velen
komen ook naar de oude badplaats,
die zich telkens vernieuwd en in een
mondainer kleed gestoken heeft, om
er te dansen, om er zijn kopje koffie,
of thee of zijn borrel te genieten, om
er lekker te eten, om in een van de
cabarets of in de bioscoop verstrooi
ing te zoeken of om een van de vele
kunstmanifestaties bij te wonen, waar
aan Scheveningen vooral tijdens het
„Holland Festival" zo rijk is.
In de afgelopen week traden er de
Spaanse sopraan Victoria de Los An-
geles, het Residentie-Orkest onder
leiding van Carl Schuricht met Beet-
hovens „Messia Solemnis", het Con
certgebouw Orkest onder directie van
Pierre Monteux met Berlioz' „Romeo
en Juliette" en het Grand Ballet de
Monte Carlo op. Een der hoogtepun
ten vormde wel het optreden van het
Monte Carlo-ballet, dat Zondagmid
dag door de prinsesjes Beatrix en
Irene met enige vriendinnetjes werd
bijgewoond.
(Van onze Haagse redacteur).
QP WELKE WIJZE Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana met haar
dochtertjes in de spannende Meidagen van 1940 ons land verlaten heb
ben, is uitvoerig bekend geworden door de publicaties van de Parlementaire
Enquêtecommissie. 3Iinder weten we af van de avonturen van Prins Bcrn-
hard, nadat hij de Prinses en zijn kinderen naar Londen had gebracht en
naar Zeeland was teruggekeerd.
Dank zij het dezer dagen bij de Staatsdrukkerij verschenen omvangrijke
en fraai uitgevoerde boek „Evacuaties in Nederland 19391940" van de
hand van J. Koolhaas Revers zijn daarover enkele interessante bijzonderheden
bekend geworden.
17e Mei om half zeven 's ochtends ont
ving de burgemeester van Sluis het
verzoek zich met deze officier in ver
binding te stellen. Hij gaf daaraan ge
volg en te bestemder plaatse aangeko
men ervoer hij tot zijn verrassing, dat
de officier niemand anders was dan
Z.K.H. Prins .Bernhard.
De Prins, die ondanks de op dat tijd
stip weinig hoopvolle situatie volkomen
rustig de feiten onder de ogen zag, no
digde de burgemeester uit met hem het
ontbijt te gebruiken en deelde hem
mede, dat het in zijn voornemen lag
zich door Belgie naar Noord-Frankrijk
te begeven. Hij had daardoor een vrij
geleide nodig voor doortocht naar
Frankrijk.
De burgemeester wendde zich tot de
Franse majoor, die in Sluis het bevel
voerde en vroeg een bewijs- van vrije
doortocht voor een Nederlands officier,
dat echter door de Fransman prompt
geweigerd werd. Toen echter de bur
gemeester mededeelde, wie deze Ne
derlander was, glimlachte de comman
dant en veranderde zijn afwerend:
„Impossible" in een „Alors c'est fout
autre chose" en spoedig was het be
nodigde „Sauf conduit" in het bezit
van de Prins.
Kort daarna verliet Prins Bernhard,
als laatste van de leden van het Ko
ninklijk Huis, het Nederlandse grond
gebied.
JN de loop van de 16e Mei zo ont
lenen wij aan dit werk kwam te
Sluis het bericht binnen, dat voor een
Nederlands stafofficier, die dezelfde dag
zou arriveren, een kamer gereserveerd
moest worden in het hotel Sanders.
De officier verscheen inderdaad laat in
de avond, doch moest de nacht in de
marechaussee-kazerne doorbrengen,
daar om' de een of andere reden de
kamer niet beschikbaar was. Op de
Als de zon schijnt, leren de kinderen al spaend
up ll-l.
I iofrlariiLa huln een dol'P gauw genoeg een dierenarts
TWEE JAAR geleden kwam een Am- dorpsbewoners, indien zij dit wensen,
op „„u
sterdamse dierenarts op het denk
beeld een EHBO voor dieren in het le
ven te roepen. Hij vond enkele dieren
vrienden bereid een cursus te volgen,
zodat een half jaar na het rijpen van
zijn idee op verschillende punten van
de stad bij particulieren borden aan de
huizen konden worden geslagen, waar
op te lezen stond ADDA, Ambulance-
Dienst-Dierenvrienden-Amsterdam,
Weldra bleek, in welk een nijpende
behoefte deze nieuwe tak van dieren
bescherming voorzag. Want zonder
dat.men op grote schaal ruchtbaarheid
had gegeven aan het bestaan van de
ADDA, kwamen spoedig (le eerste te
lefoontjes binnen met het verzoek om
in bepaalde gevallen hulp te verlenen.
Het idee van de Amsterdamse die
renarts vond in alle afdelingen van de
Nederlandse vereniging tot bescher
ming van dieren een warme belang
stelling. Er is welhaast geen stad meer
in ons land, waar niet een EHBO voor
dieren gevestigd is.
Voor dorpen is zulk een afdeling van
minder belang, omdat het verkeer daar
niet zo intens is als in de stad. Bij
voorkomende gevallen is trouwens op
zich richten tot een EHBO-afdeling
van een nabijgelegen stad.
Met groot vetrouwen kan men zich
tot de EHBO'ers wenden, want hun op
leiding heeft hun door de maanden
lange studie een grote dosis kennis
over het dier en zijn bouw meegege
ven. Overigens pretendeert de EHBO'er
voor dieren niet meer te zijn dan de
EHBO'er voor de mens. In zijn woning
is een zeer uitgebreide verbandtrom-
mel aanwezig, die op gezette tijden ge
controleerd en aangevuld wordt Bo
vendien beschikt hij over de adressen
en telefoonnummers van alle plaatse
lijke- dierenartsen, zodat hij hun hjilp
zo nodig onmiddellijk kan inroepen.
Naast de oorspronkelijke taak van de
EHBO'er, namelijk het direct hulp
verlenen bij ongevallen, zijn hem al
lerlei karweitjes opgedragen. Iedereen
verleent zijn medewerking belangeloos.
Hij gaat op huisbezoek, wanneer
iemand heeft aangevraagd om ergens
een hond of een kat onder te brengen.
Eveneens onderhoudt hij na plaatsing
op het nieuwe adres nog een enkele
maal' contact met dit adres om te on
derzoeken. of het dier goed verzorgd
wordt en de beide partijen tevreden
gesteld zijn. Overal in het land is ove
rigens de organisatie van het werk
van de EHBO voor dieren naar plaat
selijk inzicht geregeld en overgelaten
aan eigen initiatief. Zo zal men in de
ene stad wel gebruik maken van het
dierenasyl, terwijl men ergens anders
de hulpverlening volkomen onder eigen
beheer heeft.
Vijf poliklinieken
£)E AFDELING Den Haag bijvoor
beeld heeft een vaste dierenarts, met
name dr. Veldhuizen, ter beschikking,
die dagelijks zitting houdt en wel op
vijf plaatsen in de stad, met dien ver
stande, dat hij iedere dag ergens an
ders zijn practijk uitoefent. De poli
klinieken zijn uitsluitend bestemd
voor on- en minvermogende dierenlief
hebbers, voor hen dus, die zich niet de
weelde kunnen permitteren een dieren
arts te consulteren.
Het is vaak indrukwekkend, hoeveel
liefde men voor het dier aan de dag
legt Een van de vijf „klinieken" die
dr. Veldhuizen ter beschikking heeft,
ondergebracht in de particuliere ga
rage van een dame, die de ruimte
gaarne voor dit doel afstond.
Het prachtige werk van de EHBO
voor dieren zou nog efficiënter ter
hand kunnen worden genomen, als een
nog groter aantal dierenvrienden zich
voor een cursus zou opgeven. Wij twij
felen er echter niet aan, dat velen zich
zullen aanmelden, wanneer het EHBO
werk voor dieren een ruimere bekend
heid zal hebben gekregen,
caa.wr
nnKT U"' En wat rookt u het meest?" Met die vraag he,
üii élke Nederlandse mannen sigarenrokers zU", met een naUw.
nagegaan welk volgende antwoorden werden verkregen:
16
3
20
34
33
11
nnoKT ur En wat rookt u het meest?" Met die vraag heeft het NlPü
„ROO Un u;fke Nederlandse mannen sigarenrokers zU", met een na
keurigeTeekpToef waarbij de volgende antwoorden werden verkregen;
Ik rook het meest sigaien,
Cigarillos, kleine sigaartjes
Pijp
Sigaretten
Shag, zelfgerolde sigaretten
Rookt nooit.
«na mnnnpn boven de 23 j3£u (6n dit enquête-oer.
centage kan in e J -jgarenrokers. Sigarenrokers vinden wij
SbH? ouderen vijftigers) en dan nog opvallend meer in de klassen
der hogere inkomens.
Wij treffen immers sigarenrokers aan:
bij de laagste inkomens 11% en bij. m 35-50 jaar 13
la?-"irr 59 l 50-65 jaar 34%
middenklasse 19 A ouder dan 6g jaar 2g
Zou mm hieSrmtemoeten concluderen, dat sigarenroken een verdwijnende
gewoonte is' In elk geval zou de sigaren-industrie zich kunnen inlaten met
Ie vraag of de jonge mannen het sigarenroken „geleerd kan worden.
„Onder de vijftig" rookt sigaretten!
Het onderzoek naar het roken van sigaretten toonde aan dat vier en
dertig procent van de mannen fabrieks-sigaretten rookt en drie en dertig
procent de sigaret zelf rolt. Uiteraard zijn hierbij ook, die zowel shag als
fabrieks-sigaretten roken. Een verdere analyse der enquete-uitkomsten
leert, dat de sigarettenrokers vooral jongeren zijn.
Rookt het meest:
gewone sigaretten zelfgerolde shag
47
40
20
4
23
33
45
52
Uit deze cijfers blijkt bijzonder duidelijk dat de jongere mensen in hoofd
zaak sigaretten roken. Ook dat de welstand der rokers niet veel invloed op
de sigarettengewoonte heeft, behalve dan dat de armere rokers zelf rollen
en de beter, gesitueerden hun sigaretten veel méér „kant en klaar kopen.
Het Engelse type sigaret favoriet. De Egyptische heeft afgedaan.
„Aan welke soort sigaretten geeft u persoonlijk de voorkeur: Engelse,
Egyptische of Amerikaanse?" Dit vroeg het NIPO aan alle rokers. En dit
waren de antwoorden:
45 de Engelse sigaret; 17 de Amerikaanse; 5 Egyptische;
5 andere soorten; (30 geen voorkeur, rookt nooit sigaretten).
(Sommigen houden veel van b.v. Engelse èn Amerikaanse. Daardoor totaal
boven 100
Deze enquête leert ons derhalve, dat van de tien Nederlandse mannen
slechts één niet rookt en twee in hoofdzaak sigarenrokers zijn. De sigaret is
favoriet en „onder de vijftig" treft men maar weinig liefhebbers van
sigaren aan. Het inkomen van de roker schijnt bovendien een factor te zyn
voor het kopen van de sigaar. De pijproker ten slotte blijkt een al iets
oudere man te zijn en „ongevoelig" voor de indeling naar inkomens.
23—35 jaar
35—50 jaar
50—65 jaar
65 jaar en ouder
'Laagste inkomens
Lage inkomens
Middenklasse
Welgestelden
54
(samen 101)
32
(samen
72)
16
(samen
36)
11
(samen
15)
46
(samen
69)
28
(samen
61)
28
(samen
73)
19
(samen
71)
Volledig, objectief overzicht.
pjET BOEK van de heer J. Koolhaas
Revers, in 1940 lid van de Commis
sie Burgerbevolking en als officier in
gedeeld bij de Directie van de Etap
pen- en Verkeersdienst, is een belang
wekkend boek. Het is uitgegeven door
het Ministerie van Binnenlandse Zaken,
van een voorwoord voorzien door mr.
H. W. J. Mulder, oud-voorzitter van
de Commissie Burgerbevolking en op
gedragen aan deze Commissie en allen,
die met haar hebben medegewerkt aan
het voorbereiden en ten uitvoer leggen
van de evacuaties in 1939 en 1940 en
geeft in ruim 600 bladzijden een vol
ledig, populair geschreven overzicht
van de vele moeilijkheden, die onder
dreigend oorlogsgeweld overwonnen
moesten worden om de burgerbevol
king door massale verplaatsingen voor
dood en verderf te behoeden. Naast het
werk, dat indertijd verschenen is over
het Militair Gezag, naast het rapport
van de Parlementaire Enquête-commis
sie en naast de vele andere grotere en
kleinere boeken over de belevenissen
van het Nederlandse volk onmiddellijk
voor, tijdens en na de Duitse overwel
diging draagt het bij om de geschie
denis van ons land in een van de som
berste perioden, die het ooit beleefd
heeft, grondig te leren kennen.
Prins Bernhard heeft Zaterdag in
gezelschap van de Britse premier Att-
lee, een demonstratie van de RAF te
Farnborough bijgewoond. Ook werd
een bezoek gebracht aan een tentoon
stelling van vliegtuigen uit de eerste
wereldoorlog.
(Van onze correspondent te Sydney)
HEJ WOORD „verpakte immigratie"
heeft voor Nederland wellicht nog
een onbekende klank. Doch wie in
Engelse kranten over „packed immi
gration" leest, weet onmiddellijk wat
daarmee bedoeld wordt, namelijk het
„met pak en zak" overbrengen van
een geheel bedrijf van de oude naar
de nieuwe wereld dus van landen
als Engeland en Nederland met een
aanzienlijk bevolkingsoverschot naar
nieuwe en onderbevolkte landen als
Australië en Nieuw-Zeeland.
Nu is er over deze „verpakte immi
gratie" heel wat gepraat en heel wat
gesqhreven, ook in de Australische
bladen, doch er is nog maar heel wei
nig aan gedaan, want eenvoudig is
zoiets nu direct niet, ook al klinkt het
erg leuk op papier.
Zo heeft zich kort geleden een jonge
Engelse Lord in Sydney lAten inter
viewen over zijn ideeën over het uit
Engeland overbrengen van hele steen
fabrieken (er is hier een zeer groot
tekort aan bouwmaterialen) en andere
industrieën. Hij kreeg hele kolommen
in de krant en verder wachtten wij
maar af.
Doch gisteren is mij op het winter
se, winderige vliegveld van Mascot bij
Sydney plotseling duidelijk geworden,
wat nu eigenlijk „verpakte immigra
tie" is. En het is mij daar, tot mijn
grote vreugde, ook gebleken, dat het
goede, oude gezegde van „niet praten
maar doen" in Nederland toch altijd
nog leeft. Want ik heb daar zo'n pak
ketje zien aankomen met een eoede
K.L.M.-Skymaster, de „Groningen" en
ik heb me door de jonge mededirec
teur van het even jonge bedrijf „Aus-
M General Woi'ks Pt.
Ltd. (N.V. Australisch Bagger- en Al
gemeen Bedrijf) precies laten uitleg
gen, hoe deze immigratie nu wel „ver
pakt is geworden.
Deze directeur was natuurlijk een
Nederlander, ir. Ferwerda, want het
bedrijf met zijn on-Nederlandse naam
is ook een Nederlands bedrijf ccll
combinatie van de bekende aanne
mers-maatschappijen Volkers en Van
Wat uit die „Groningen" kwam was
natuurhjk alleen maar een dee val
bassin gaan uitbaggeren - "1?"™
maar met Nederlanders en mot v i
landse werktuigen met Neder"
DE RE;ST van het „pakket" komt na
melijk overzee- 1
sleepboten van de'firma f m°dernste
Maar hiermede is dit t
gratie-schema grootse "«mi-
n°8 niet, wat
men
noemt, geheel en al „verpakt". Er
moet niet alleen gewerkt worden met
eigen mensen en eigen materialen,
maar de mensen moeten ook wonen.
Ook hiervoor is gezorgd, zo vertelde
mij ir. Ferwerda. In de buurt van het
werk is een groot huis gekocht en in
de tuin is een aantal kleine huisjes
gebouwd, zodat alles zo aan de gang
kan worden gebracht.
Binnen een uur na aankomst van de
„Groningen" in Sydney was dit deel
van het „pakket" al op weg naar Mel-
bourne om over een paar uur de moe
de ledematen in het eigen huis ter
ruste te leggen. Dit deel van de vlotte
behandeling van het pakket was in
niet-onbelangrijke mate te danken aan
de zeer actieve nieuwe Nederlandse
consul-generaal, jonkheer Van Swin-
doren en zijn getrouwe schare van
vrijwillige helpers. Dit „doordraaien'
van vliegtuigladingen Nederlandse im
migranten moet hier namelijk bijna
uitsluitend met vrijwilligers gebeuren,
want een dienst heeft de Nederlandse
immigratie-attaché in Melbourne nog
niet. Zo heeft ook uw correspondent
zich daar op het winterse vliegveld
van Syd'/ey in drieën gedeeld om ais
uw correspondent, immigranten-hulp
en contact-man met de plaatselijke
pers te kunnen fungeren, omdat ook
de man van de Nederlandse voorlich
tingsdienst in Australië zich in drieën
deelde.
Doch dit is een ander hoofdstuk,
want het gaat hier om dit prachtige
Nederlandse voorbeeld van „verpakte"
immigratie. Drie jaar- zal dit bedrijf
zeker in de haven van Melbourne be
zig zijn. En dan? Oh, er is in Australië
zoveel te baggeren, er zijn zoveel dij
ken te bouwen en zoveel andere v.i-
terwerken te verrichten,, waarin de Ne
derlanders expert zijn, dat dit „pak
ket" best door andere kan worden ge
volgd.
De burgemeester van de badplaat
Manly, die zijn kademuur gedurende
de ongekend hevige stormen rn zee had
zien verdwijnen, hing al direct aan de
telefoon om te vragen, of ze ook ntw
eens bij hem wilden komen kijken.
Dus nu u weet wat verpakte immi'
gratie is, en u gehoord heeft, hoe he
kanwaar is het volgende „pakket
POST VOOR TROEPENSCHEPEN
Post bestemd voor militairen aan
boord van de „Grote Beer", op weg
naar Indonesië, welke in de haven van
aankomst zal worden uitgereikt, moe
uiterlijk op 13 Juli in Nederland ter
post worden bezorgd. De brieven moe
ten alle worden gezonden aan het ve
Postkantoor te Djakarta, met vermel
ding „aan boord van het m.s.
Beer".
Post bestemd voor militairen dan
boord van het troepensehip „New
welke in een der tussenhavens zal *0
den uitgereikt, moet uiterlijk op 1" J
ui Nederland ter post worden bezorg
Behalve de gebruikelijke gegevL.
dient het adres de vermelding te
vatten: „Aan boord van het troepe
schip „Nelly" 0p thuisreis naar Ne
derland".
