LEVE DE KONING D De Amerikanen zijn wakker geschrokken uit een gevaarlijke droom Nieuw geneesmiddel tegen de melaatsheid Uncle Sam met beide benen op de grond) handelt eindelijk verstandig Ook Nederland moet offers brengen Wereldraad der kerken in 1953 in de V.S bijeen Komt er een tropisch instituut voor Paramaribo? ONZE FILM BESPREKING 99 Maurice Chevalier 'n kostelijke comedie (Door onze diplomatieke medewerker) pE AMERIKANEN wisten ongetw«feld reeds vóór de 25ste Juni, dat de wereld ziek is. Maar zij vonden het niet prettig, daaraan voortdurend te denken, deden liever hun „business as usual" bun zaken ais gewoonlijk vertrouw den op de natuurlijke geneeskracht van de t(jd en gebruikten inmiddels allerlei saneringsplannen, herstelkuren en propaganda-recepten, die zeker enige opluch ting brachten, maar geen van alle afdoende werkten. Wel waren er enige be dachtzame lieden, die tegen deze struisvogelpolitiek waarschuwden. Maar wat betekenden hun stemmen tegen die van leidende figuren, die volgens de me thode van Coué steeds maar herhaalden, dat het beter en beter zou gaan? Slechts enkele dagen, vóór de bom in Korea barstte, verklaarden de minister van defensie, Louis Johnson, en de opperste^ stafchef, generaal Omar N. Bradley, zojuist van besprekingen te Tokio in Washington teruggekeerd, dat zjj „alle feiten" over Azie hadden meegebracht, verkondigde Senator Tydings, voorzitter van de Senaatscommissie voor de strijdkrachten: „Dit schijnt een rustige tijd te zijn", beweerde Senator Conally, voorzitter van de commissie voor buiten landse betrekkingen, dat de spanningen in het Verre Oosten waren afgenomen en sprak president Truman over de verbeterde kansen op vrede. Amerika in zo'n „gelocaliseerde" oor log van zijn atoombommen en zijn an dere geheime wapens maken? Goede landlegers Er is voor de vrije wereld slechts één mogelijkheid zich met succes in dergelijke „kleine oorlogen", waarbij de Sowjetunie zich buiten schot houdt, maar die overal aan de grenzen van het communistische imperium ontke tend kunnen worden, te weer te stel len. Dat is door ter plaatse goed uit geruste, zij het ook van „ouderwetse" wapens voorziene landlegers op de been te houden. De Amerikanen kun nen dat niet. Zij hebben er de man kracht niet voor (die is inferieur aan die der communistische wereld) en het is hun bovendien in ieder geval onmo gelijk, grote garnizoenen van het Verre Oosten, via Zuid-Oost-Azie en het Na bije Oosten, tot de kusten van de At lantische Oceaan te vestigen. Dat die nen de volken op de bedreigde plaat sen zelf te doen. Amerika moet hun bij hun herbewapening helpen. Het moet ook een sterke luchtmacht en een krachtige vloot gereed houden, om e :n door agressie bedreigd land in de lucht en ter zee bij te staan. Dergelijke hulp kan betrekkelijk snel op elke ge wenste plaats worden ingezet; hulp met landstrijdkrachten zou meestal te laat moeten komen. In Korea verkeer den de Amerikanen in dit opzicht nog in een gunstige positie, doordat zij troepen in het dichtbij gelegen Japan hebben. /-ANDER deze omstandigheden was het geen wonder, dat het Amerikaanse volk slechts een zeer bescheiden deel van zijn welstand wilde opofferen ten bate, van de aanmaak van wapens waarvan men aannam, dat zij toch niet gebruikt zouden hoeven worden en over enige jaren als ouderwets rijp zouden zijn voor verwijzing naar de dumps. En eveneens begrijpelijk is, dat de Amerikanen met hun militaire hulp verlening aan Europa niet veel verder wilden gaan, dan tot het beschikbaar stellen van nog uit de oorlog stammend reserve-materiaal. Voor het overige ge loofde men zijn plicht te doen, indien men zijn geleerden en technici maar in staat stelde steeds moderner wapens te ontwerpen en droomde men van ra ketten met atoominstallaties, die de Russen, wanneer dezen toch een oorlog zouden ontketenen, wel mores zouden leren. De bloedneus, die de Amerikanen in Korea hebben opgelopen, was nodig om de Verenigde Staten uit deze aller gevaarlijkste droom te wekken. En zij zijn gelukkig klaar wakker ge worden. Het door president Truman aan het Congres gevraagde bedrag van 10 milliard dollar, dat hem ongetwij feld toegewezen zal worden, is groot genoeg voor een massa-vervaardiging van alle wapens, die misschien eens ouderwets zullen worden, maar die men op het ogenblik tegenover de communistische bedreiging broodnodig heeft: vliegtuigen, tanks, anti-tank- geschut, kanonnen, radarinstallaties, enz. De som is groot genoeg, om nu eindelijk eens in alle ernst een begin te maken met de uitvoering van de defensieplannen, opgesteld in het kad^r van het Atlantische Pact. De zojuist door het Congres definitief beschikbaar gestelde militaire hulp ten bedrage van ruim 1 milliard dollar aan de West- europese landen is in dit opzicht vol strekt onvoldoende. Militaire deskun digen, zowel in de V.S. als in Europa, hebben er reeds lang op gewezen, dat deze hulp ten minste met anderhalf a twee milliard dollar per jaar moet worden verhoogd, wil zij effectief zijn. Eén mogelijkheid tot een dergelijke uit breiding is thans geopend. En boven dien garanderen de economische vol machten, die de president gevraagd heeft, dat aan militaire orders priori teit boven civiele opdrachten wordt verleend. De Amerikanen moeten voor de goede zaak dan maar wat langer op hun televisietoestel of nieuwe auto wachten. Enorme Russische kracht. Het is niet eens de agressie zelf ge weest, die de Amerikanen zo geschokt heeft, dat zij thans plotseling tot aller lei overigens niet al te zware opofferingen bereid zijn. De wereld is, helaas, maar al te zeer gewend geraakt aan het knallen der geweren. Wat de Amerikanen zo hardhandig op de be gane grond der realiteit heeft gezet, is het bewijs van de enorme militaire macht en van de tot in de kleinste de tails uitgevoerde „planning", dat de Russen in Korea leveren. De Sowjets hebben de Noordkorea- nen, zo is gebleken, niet slechts uitge rust en opgeleid voor een verovering van Zuid-Korea, maar zij hebben er wel degelijk op gerekend, dat hun sa tellieten daarbij de tegenstand der Amerikanen te overwinnen zouden hebben. De in Korea strijdende Ameri kanen zijn tot nu toe teruggedrongen door de beste tanks en de beste kanon nen, die de Russische wapenfabrieken verlaten en die zijn beter dan het Amerikaanse materiaal van dezelfde soort. Het is onmogelijk, dat deze wa pens voor de strijd tegen het zwakke Zuidkoreaanse leger bestemd zouden zijn geweest. Nu is Noord-Korea ongetwijfeld de geringste der satellietstaten. En het is de gedachte aan de geweldige macht, die de Sowjets in de veel belangrijkere satelliet-staten Polen, Tsjechoslowakije, Hongarije, Roemenie en Bulgarije moe ten hebben geconcentreerd (in Oost- Duitsland zijn zij daarmede op het ogenblik bezig), die het de Amerika nen koud om het hart heeft doen krij gen. Moskou behoeft maar te kikken en de Kominformlanden (zonder de vredelievende Sowjetunie natuurlek.) overvallen met hun overvloed van Rus sisch materiaal Yoegoslavie of Grieken land En wat kunnen de Amerikanen (zij hebben in Europa slechts één ge- Vechtsklare divisie!), wat kan het vrij wel ontwapende West-Europa daar tegenover stellen? Welk gebruik sn verklaard. Waarschijnlijk is het nog niet te laat. Maar ook de andere vrije volken zullen een, zij het ook door hun armoede voorgeschreven bescheidener bijdrage tot de verdediging tegen de communistische drang naar de wereld heerschappij moeten leveren. Om met ons zelf te beginnen: wij Nederlanders menen, dat het ons weliswaar weer be trekkelijk goed, maar zeker nog niet goed genoeg gaat. De waarheid mag echter niet meer verdoezeld worden. Wij zullen ons bepaalde dingen, waar op wij gerekend hadden, moeten ont zeggen. Sterker nog, van hetgeen wij na de oorlog aan welstand heroverd* hebben, zullen wij waarschijnlijk nog iets moeten laten schieten ten gunste van de opbouw van ons defensie-appa raat in het kader der Atlantische ge meenschap. Dat is niet aangenaam, maar het zal toch nog altijd aanzienlijk prettiger zijn, dan de vernietiging van ons leven en onze cultuur door de le gers uit het Oosten. Ook Nederland AMERIKA heeft zich bij monde van Truman thans tot dit alles bereid De eerstvolgende assemblee van de Wereldraad van Kerken zal in 1953 te Evanston, Illinois (Ver. Staten) worden gehouden. Over het thema dat aan deze assemblee ten grondslag zal liggen, zijn nog geen definitieve beslissingen geno (Van onze speciale verslaggever) QP UITNODIGING van de Lands- minister voor Volksgezondheid Lou Lichtveld, ten onzent beter be kend als de schrijver Albert Helman, heeft de Amsterdamse huidarts, dr. R. D. G. Ph. Simons, in het voorjaar voor de Stichting voor Culturele Sa menwerking met Indonesië, Suriname en de Ned. Antillen, waarvan oud minister prof. dr. J. H. A. Logemann de voorzitter is, alsmede voor het Prins Bernhardfonds een studiereis naar de West gemaakt, ten einde o.m. een rapport uit te brengen over de lepra-bestrijding. Als eerste resultaat van die reis, voordat nog dit uitvoerige rapport ver schenen is, hebben het Nederlandse Rode Kruis en de Simavi het initiatief genomen tot het zenden van 1.000.000 tabletten van een nieuw geneesmid del ter bestrijding der lepra (melaats heid) naar Suriname, waardoor 800 patiënten een jaar lang behandeld kunnen worden. De Simavi is van zins een soortgelijke gift te doen voor de lepra-bestrijding in Indonesië en Nieuw-Guinea. Dit is de feitelijke inhoud van een bericht, dat dezer dagen de wereld werd ingezonden en het was ons aan leiding ons te wenden tot dr. Simons, om iets naders te vernemen over dit nieuwe opzienbarende middel, zijn reis en zijn inzichten omtrent de ge zondheidstoestand in Suriname. Vijftien jaar was dr. Simons niet in Suriname geweest, het land, waar hij zijn jeugd had doorgebracht als zoon van het hoofd van het Departement van Onderwijs. Ook ginds onder de hete tropenzon heeft de tijd niet stilge staan, maar de vooruitgang heeft er allerminst gelijke tred gehouden met die in vele andere delen der wereld. Verwaarloosd Tientallen jaren hebben de eikaar opvolgende Nederlandse regeringen Suriname verwaarloosd en in hoge mate stiefmoederlijk behandeld. Thans heeft dit land, dat evenals de Neder landse Antillen in Rijksverband auto nomie gaat krijgen, een eigen rege ring, waarop de bevolking grote ver wachtingen gebouwd heeft. Maar het is ondoenlijk en onmogelijk in een kort tijdsbestek goed te maken, wat in een zo lange reeks van jaren slecht gedaan is. De erfenis van het wanbe leid drukt wel zwaar op het Suriname van thans en veel geduld en inspan ning zal er nodig zijn, om dit land daar te brengen, waar de huidige, hard zwoegende en volijverige bestuurders onder gouverneur mr. J. Klaassesz het zo zielsgaarne willen hebben. De Gezondheidsdienst werd vroeger waar genomen door piepjonge, pas afgestu deerde artsen, die uit Nederland ge stuurd en vaak weer spoedig als gou vernementsartsen naar Ned. Oost- Indie overgeplaatst werden. Zij en hun Surinaamse collega's, opgeleid aan de Medische School gevestigd in 's lands hospitaal in Paramaribo, een soort Westindische storia, hebben gepoogd ervan te ,maken. wat mogelijk was. De nieuwe regering heeft met alle kracht de geneeskundige verzorging der gehele bevolking ter hand geko men. Want de gezondheidstoestand in Pa ramaribo is kortweg slecht te noemen, hoewel wonder boven wonder het sterftecijfer nogal meevalt. Toch is dit 50 pet. hoger dan in Neder'and, n.1. 12 per 1000 inwoners per jaar te gen 8 per 1000 in ons land. Daarente gen is het ziektecijfer onrustbarend hoog. Tropische ziekten als filariasis, framboesia, damparasieten en....lepra woeden in hevige mate zowel in de stad Paramaribo als in de rimboe. Urbanaire en rurale ziekten, die ten nauwste samenhangen met de gebrek kige toestanden, die er heersen bijv. op het gebied der watervoorziening. In 1933 werd in Paramaribo een wa terleiding aangelegd, welke zeer te leurstellend werkte of liever vaak niet werkte. Want de druk is te laag en de eenheidskranen moeten dikwijls 50 mensen van water voorzien! Dan zijn er de vele open riolen, waar het wemelt van de ratten. Voorts de slechte bestrating en behuizing. Er worden thans in hout en steen nieuwe volkswoningen gebouwd, maar de grote gezinnen, waarmede dit land gezegend is, kunnen er zich nauwe lijks in bergen. Geslachtsziekten ma ken vele slachtoffers, vooral onder de stadsbevolking. Gelukkig zijn genees middelen als penicilline volop voor handen en dr. Simons sprak dan ook met de grootste lof en waardering over het pracfitige werk, dat de Ge zondheidsdienst ook op dit gebied verricht. Maar zijn taak is te zwaar en te veelomvattend! Leprotogische Dienst Een speciale Leprologische Dienst houdt zich intensief bezig met de be strijding der zo gevreesde, reeds uit het Oude Testament bekende ziekte der melaatsheid. Ongeveer 1000 ge vallen zijn geregistreerd, waaronder een zeer klein aantal uit Nederland geboortigen Dr. Simons constateerde met na druk en voldoening, dat de Leprolo gische Dienst de situatie volkomen in de hand heeft. De besmettelijkheid van lepra wordt z.i. schromelijk over dreven en meer dan de helft der pa tiënten verkeert in een niet-besmette- lijk stadium. De lepra van de JBijbel is Volgens moderne medische opvattingen een verzamelnaam, omdat immers allerlei soorten huidziekten en schimmels op voedsel, kleding en behuizing daaron der begrepen zijn. Door Bijbel en tra ditie is de angst en de afschuw voor deze ziekte diep in de mensheid ge worteld. Gelukkig is de moderne geneeskun de zover, dat een groot aantal geval len volkomen kan genezen. Het nieu we chemische geneesmiddel, waar schijnlijk een Engelse uitvinding, heet Diamvno-Dyphenvl-Sulphone en wordt niet ingespoten, doch per tablet (drie maal daags) ingenomen onder me disch toezicht en ten minste geduren de een jaar. Het middel mag niet pro- nhvlactisch gebruikt worden, dus bij wijze van voorbehoedsmiddel. door een vrouw gepleegd en het voor werp van de misdaad is een... room soes. Vechtjassen van generaals wil len om deze belediging te wreken een oorlog beginnen. Politiemannen leiden de vrouwelijke onverlaat weg, die maar niet ophoudt „Leve de koning" te roepen. En de koning begrijpt het beter: een boeketje bloemen of een roomsoes, wat maakt het ten slotte voor verschil? In haar enthousiasme heeft ze niet eens bemerkt, dat ze niet een boeketje, dat een hulde, maar een roomsoes, die een belediging zou kun nen zijn, in haar hand had... En de roomsoes legt een band tussen de ko- pjET IS HELEMAAL geen belangrijke film: geen filmkunst, geen opmer kelijke tendens, geen film met verheffende gedachten en zelfs niet oor spronkelijkmaar u moet haar tóch gaan zien: „Le roi" „Leve de koning". Een film vol zorgeloze vrolijkheid is 't, vol onschuldige pikante rieën ook, met de meest dwaze verwikkeüngen en daarbij in haar humor door en door Frans. Maurice Chevalier zonder strohoed hier, maar de komieke grijns van zijn vooruitstrevende onderlip is gebleven speelt er de hoofd rol in op een wijze zoals alleen de grijzende, nog steeds jeugdige Maurice dat kan: luchtig, geestig, kolderachtig soms, maar met net dat kleine beetje overtuigend sentiment, dat hem voor oppervlakkigheid behoedt. TN HOLLYWOOD zou zonder twijfel het verhaal van deze film tot een dolle banale klucht verwerkt zijn, maar hier blijft het een prachtige, rake satyre, ook al slaat de humor soms tot in het oerdwaze op hol. Het is een oud gegeven, dat reeds achttien jaar geleden in de kostelijke Duitse film „Der Kongress tanzt" opdook: het verhaal van de vermoeide, van alle officiële plichtplegingen afkerig geworden koning, die ook eens als een gewoon mens zijn genoegens wil beleven en verliefd raakt op een meis je uit het volk. In „Der Kongress tanzt" was het de Czaar aller Russen, die de vergaderingen van Metter- nich's Weense Congres in de steek liet voor een fris en jolig handschoe nenverkoopstertje. (Herinnert u zich Lilian Harvey nog en haar liedje „Das gibts nur einmal..De film „Le roi" die ontleend werd aan het oude, gelijknamige toneelstuk van Robert de Fiers, G. A. de Caillavet. en Emmanuel Arène speelt in het be gin van deze eeuw in Frankrijk, waar de koning van het denkbeeldige land Cerdagne een officieel bezoek brengt en met onstuimig enthousiasme ont vangen wordt. IIEEL PARIJS is op de been. De po- litiemannen kunnen de opgetogen drommen amper in bedwang ho"den: Frankrijk is ten slotte een republiek een koning is er zoiets als een sprook jesfiguur en deze koning is bovendien wel heel charmant. De ovaties zu niet van (ie lucht, maa- dan is er op eens een verschrikkelijk incident, er is iets tegen de koning aangegooid, mid den in zijn majesteitelijk gelaat De tectives schieten toe. De aanslag blijkt ning en het levenslustige volkskind Youyou, dat haar waardigheid als vrouw van een kamerlid vergeten was en in haar enthousiasme de aanslag pleegde. De koning laat zich door het kamerlid uitnodigen en dan barsten de verwikkelingen los. Een intieme vriendin van het naar macht en in vloed strevende kamerlid blijkt een oude, lieve relatie des konings en wanneer het kamerlid hen beiden in een tecjejrmtête-a-tête betrapt, mag de man er.-wel kapot van zijn, maar een schone "6hdérscheiding in de Konink lijke Orde voor Bewezen Diensten verzoet veel. En dan is een ontmoe ting tussen de koning en des kamer- lids vrouw, Youyou van de roomsoes, onvermijdelijk. De hele Franse lege ring, die een handelsverdrag met de koning van Cerdagne hoopt te sluiten, ziet bezorgd toe: alles dreigt spaak te lopen, wanneer het kamerlid, dat we gens zijn goede relaties zomaar tot minister bevorderd werd, een kabi netscrisis teweeg brengt en nieuwe oorlogsdreiging. Maar het gevaar blijft Maurice Chevalier als de koning en Annie Ducaux als het intrigerende vriendinnetje in dg Franse comedie: „Leve de koning". bezworen, want Youyou blijkt trou wer echtgenote dan haar echtgenoot vertrouwde: de koning vertrekt weer naar Cerdagne met schone herinnerin gen aan een onbedorven, rechtscha pen volkskind, dat hem geen „avon tuur" bezorgde, maar hem met zo veel charme bracht tot een wijsgerig berusten in zijn eenzaamheid, dat hij uit dank het handelsverdrag tekende... "TYPISCH Frans is dit verhaal van „Le roi", fijngeestig zonder banaliteit. Dwaas-vrolijk soms ook, vooral in de scènes met de detective Blond en zijn vazallen, die in allerlei vermommin gen de koning op zijn officiële tochten en incognito-uitstapjes als een lijf wacht vergezellen. Het is een prachti ge satvre geworden vol vaart en vrolijkheid een fijnzinnige spotter nij op de Kleine en grote belachelijk heden in dit zo ernstige leven: op de officiële plichtplegerij, op het ge wroet van naar invloed hakende staatslieden, op trouweloze echtgeno ten, op kunstmatig gekweekt stands verschil en op de eigendunkelijke mensen in het algemeen en hun te kortkomingen en hebbelijkheden. „Le roi" is een bijzonder bekoorlijke co medie: Maurice Chevalier is heel raak als de koning, kostelijk van humor en toch ook een tikje tragisch en daarbij brengt hij op zijn eigen, jongensachtig- leutige wijze een paar heel geestige liedjes. Sophie Desmarets is uniek als een levendige, geestige en in haar on schuld pikant-charmante Youyou en dan is er nog verder een reeks prach tige typeringen: van Alfred Adam als het domme kamerlid, van Annie Du caux als de intrigerende vriendin en van Robert Murzeau in de rol van de dwaze detective Blond. „Le roi" kostelijk geënsceneerd door regisseur M. G. Sauvageon is een brok amu sement dat u zich niet moogt laten ontgaan. Men behoeft geen Frans te kunnen verstaan om van deze comedie intens te genieten; wie het wel kan geniet dubbel, want een op en top geestige dialoog, vol prachtig woor denspel. zet luister bij aan het bijzon der genoegelijke en in al zijn humor ook wat weemoedig getinte beeldver haal. LONG-SHOT. Een der houten paviljoens der (Prot.) leprozerie „Bethesda". (Foto van en welwillend afgestaan door Willem v. d. Poll uit zijn bij N.V. W. van Hoeve te Den Haag verschenen prachtplaatwerk „Suri name".) Lepra is een infectieziekte, waar van de oorzaak nog niet volkomen be kend is. De ziekte kan ontstaan, hetzij door de beet van een insect, hetzij door direct contact met een patiënt, die aan deze kwaal lijdt. En dan lepra is dodelijk noch pijnlijk, want het pijngevoel verdwijnt en dat is, hoe vreemd het ook moge klinken, een gevaar voor de bestrijding, omdat aangetasten er niet zo snel toe komen een geneesheer te raadplegen. De nieuwe behandeling neemt even wel het schrikbeeld van vroeger ge heel weg en de lepra van de tweede helft der 20ste eeuw verschilt dan ook volkomen van het angstfantoom van vroeger. Het nieuwe geneesmiddel Het nieuwe zegenrijke middel, dat eerst geprobeerd werd tegen tbc, wordt nu al een tiental jaren toege past. Ook in ons land hebben wij en kele import-gevallen van lepra, die onder controle der gezondheidsdienst staan en op Curacao bestaat een le prozerie „Zaquito" te Willemstad met 26 patiënten, met een ideale inrich ting, die het troetelkind van het eiland geheten mag worden. Dr. Simons is in 1949 voor het Prins Bernhardfonds op Curagao geweest en heeft over deze inrichting een zeer gunstig rapport kunnen uitbrengen. In Suriname ligt de situatie gans anders. Men heeft er drie léprozerie- cri. een in het centrum der stad, de Rooms-Katholieke inrichting Maiella. Men voelt, dat zulks. in. hoge mate on gewenst geacht moet worden, ook al is dit instituut het fraaiste der drie. Dan het Protestantse „Bethesda" bui ten Paramaribo en het Gouverne mentsinstituut „Chatillon" midden in de rimboe gelegen. Dr. Simons heeft een groot aantal lezingen gedurende zijn bezoek aan Suriname gehouden, ook voor studen ten over het universitaire leven in Nederland. Het culturele peil van het land wordt aanzienlijk opgevoerd dank zij de Dienst Voorlichting en Propaganda van het Departement van Onderwijs, dat ook onder minister Lichtveld staat (of stond moeten wij juister schrijven, want er is een ka binetscrisis in Suriname op het ogen, blik, dat deze regelen op schrift ge- iteld worden). Het meest omroerend was voor dr. Simons evenwel de voordracht, welke hij over het nieuwe geneesmiddel ge houden heeft temidden van de wan hopige patiënten in Bethesda. Geen dankbaarder publiek liet zich denken. Zij, die zich de „outcasts" der samen leving voelen, zagen een straal van nieuwe hoop door de vooruitgang der medische wetenschap hun geschon ken. Maar niet alleen de heilzame ta bletten, ook een verbeterde toepas sing van arbeidstherapie zal hun nieuwe levensmoed en levensblijheid moeten geven. Het is een geluk, dat het genees middel niet als vele nieuwe uitvindin gen onbetaalbaar is De tabletten, hier te lande vervaardigd door de Amster- damse Kinine Fabriek en door Unieu- ra, kosten slechts 1 cent per stuk. Door deze nieuwe vinding mag met aan zekerheid grenzende waarschijn lijkheid de verwachting uitgesproken worden, dat het aantal patiënten over vijf jaar met een derde zal zijn ver minderd! De huidige situatie in Suriname acht dr. Simons onbevredigend en on nodig kostbaar. Hij pleit voor de cen tralisatie der drie leprozerieën tot twee, een voor patiënten en een als doorgangshuis voor niet besmettelijke gevallen. Met de grootste sympathie en be wondering mag men wel vervuld zijn voor de verpleegsters, ware liefde zusters, die haar leven wijden aan deze deerniswaardige patiënten. Ge lukkig komen gevallen van aanste king weinig voor. In 50 jaar tijds wer den drie zusters slachtoffer van haar beroep. Het Welvaartsplan, door ons land ten bate van Suriname ingesteld, doet reeds veel voor de gezondmaking van dat mooie land. Maar er valt nog zo veel te doen. En het was dan ook met vreugde, dat wij aan het slot van ons belangwekkend onderhoud vernamen, dat dr. Simons de Wereldgezondheids organisatie der Verenigde Naties het plan heeft voorgelegd voor de Stich ting van een Tropisch Instituut in Paramaribo voor het wetenschappe lijk onderzoek van tropische ziekten met poliklinieken voor de behande ling daarvan. Dit ontwerp zal f 500.000 Nederlands couv-pt voor de uitvoering kosten en wordt thans ernstig bestu deerd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 5