LEVE DE KONING
D
De Amerikanen zijn wakker geschrokken
uit een gevaarlijke droom
Nieuw geneesmiddel tegen de melaatsheid
Uncle Sam met beide benen op de grond)
handelt eindelijk verstandig
Ook Nederland moet
offers brengen
Wereldraad der kerken
in 1953 in de V.S
bijeen
Komt er een tropisch
instituut voor
Paramaribo?
ONZE FILM
BESPREKING
99
Maurice Chevalier
'n kostelijke comedie
(Door onze diplomatieke medewerker)
pE AMERIKANEN wisten ongetw«feld reeds vóór de 25ste Juni, dat de wereld
ziek is. Maar zij vonden het niet prettig, daaraan voortdurend te denken,
deden liever hun „business as usual" bun zaken ais gewoonlijk vertrouw
den op de natuurlijke geneeskracht van de t(jd en gebruikten inmiddels allerlei
saneringsplannen, herstelkuren en propaganda-recepten, die zeker enige opluch
ting brachten, maar geen van alle afdoende werkten. Wel waren er enige be
dachtzame lieden, die tegen deze struisvogelpolitiek waarschuwden. Maar wat
betekenden hun stemmen tegen die van leidende figuren, die volgens de me
thode van Coué steeds maar herhaalden, dat het beter en beter zou gaan?
Slechts enkele dagen, vóór de bom in Korea barstte, verklaarden de minister
van defensie, Louis Johnson, en de opperste^ stafchef, generaal Omar N. Bradley,
zojuist van besprekingen te Tokio in Washington teruggekeerd, dat zjj „alle
feiten" over Azie hadden meegebracht, verkondigde Senator Tydings, voorzitter
van de Senaatscommissie voor de strijdkrachten: „Dit schijnt een rustige tijd
te zijn", beweerde Senator Conally, voorzitter van de commissie voor buiten
landse betrekkingen, dat de spanningen in het Verre Oosten waren afgenomen
en sprak president Truman over de verbeterde kansen op vrede.
Amerika in zo'n „gelocaliseerde" oor
log van zijn atoombommen en zijn an
dere geheime wapens maken?
Goede landlegers
Er is voor de vrije wereld slechts
één mogelijkheid zich met succes in
dergelijke „kleine oorlogen", waarbij
de Sowjetunie zich buiten schot houdt,
maar die overal aan de grenzen van
het communistische imperium ontke
tend kunnen worden, te weer te stel
len. Dat is door ter plaatse goed uit
geruste, zij het ook van „ouderwetse"
wapens voorziene landlegers op de
been te houden. De Amerikanen kun
nen dat niet. Zij hebben er de man
kracht niet voor (die is inferieur aan
die der communistische wereld) en het
is hun bovendien in ieder geval onmo
gelijk, grote garnizoenen van het Verre
Oosten, via Zuid-Oost-Azie en het Na
bije Oosten, tot de kusten van de At
lantische Oceaan te vestigen. Dat die
nen de volken op de bedreigde plaat
sen zelf te doen. Amerika moet hun
bij hun herbewapening helpen. Het
moet ook een sterke luchtmacht en een
krachtige vloot gereed houden, om e :n
door agressie bedreigd land in de
lucht en ter zee bij te staan. Dergelijke
hulp kan betrekkelijk snel op elke ge
wenste plaats worden ingezet; hulp
met landstrijdkrachten zou meestal te
laat moeten komen. In Korea verkeer
den de Amerikanen in dit opzicht nog
in een gunstige positie, doordat zij
troepen in het dichtbij gelegen Japan
hebben.
/-ANDER deze omstandigheden was het
geen wonder, dat het Amerikaanse
volk slechts een zeer bescheiden deel
van zijn welstand wilde opofferen ten
bate, van de aanmaak van wapens
waarvan men aannam, dat zij toch
niet gebruikt zouden hoeven worden
en over enige jaren als ouderwets rijp
zouden zijn voor verwijzing naar de
dumps. En eveneens begrijpelijk is, dat
de Amerikanen met hun militaire hulp
verlening aan Europa niet veel verder
wilden gaan, dan tot het beschikbaar
stellen van nog uit de oorlog stammend
reserve-materiaal. Voor het overige ge
loofde men zijn plicht te doen, indien
men zijn geleerden en technici maar in
staat stelde steeds moderner wapens te
ontwerpen en droomde men van ra
ketten met atoominstallaties, die de
Russen, wanneer dezen toch een oorlog
zouden ontketenen, wel mores zouden
leren.
De bloedneus, die de Amerikanen in
Korea hebben opgelopen, was nodig
om de Verenigde Staten uit deze aller
gevaarlijkste droom te wekken. En zij
zijn gelukkig klaar wakker ge
worden. Het door president Truman
aan het Congres gevraagde bedrag van
10 milliard dollar, dat hem ongetwij
feld toegewezen zal worden, is groot
genoeg voor een massa-vervaardiging
van alle wapens, die misschien eens
ouderwets zullen worden, maar die
men op het ogenblik tegenover de
communistische bedreiging broodnodig
heeft: vliegtuigen, tanks, anti-tank-
geschut, kanonnen, radarinstallaties,
enz. De som is groot genoeg, om nu
eindelijk eens in alle ernst een begin
te maken met de uitvoering van de
defensieplannen, opgesteld in het kad^r
van het Atlantische Pact. De zojuist
door het Congres definitief beschikbaar
gestelde militaire hulp ten bedrage van
ruim 1 milliard dollar aan de West-
europese landen is in dit opzicht vol
strekt onvoldoende. Militaire deskun
digen, zowel in de V.S. als in Europa,
hebben er reeds lang op gewezen, dat
deze hulp ten minste met anderhalf a
twee milliard dollar per jaar moet
worden verhoogd, wil zij effectief zijn.
Eén mogelijkheid tot een dergelijke uit
breiding is thans geopend. En boven
dien garanderen de economische vol
machten, die de president gevraagd
heeft, dat aan militaire orders priori
teit boven civiele opdrachten wordt
verleend. De Amerikanen moeten voor
de goede zaak dan maar wat langer op
hun televisietoestel of nieuwe auto
wachten.
Enorme Russische kracht.
Het is niet eens de agressie zelf ge
weest, die de Amerikanen zo geschokt
heeft, dat zij thans plotseling tot aller
lei overigens niet al te zware
opofferingen bereid zijn. De wereld is,
helaas, maar al te zeer gewend geraakt
aan het knallen der geweren. Wat de
Amerikanen zo hardhandig op de be
gane grond der realiteit heeft gezet, is
het bewijs van de enorme militaire
macht en van de tot in de kleinste de
tails uitgevoerde „planning", dat de
Russen in Korea leveren.
De Sowjets hebben de Noordkorea-
nen, zo is gebleken, niet slechts uitge
rust en opgeleid voor een verovering
van Zuid-Korea, maar zij hebben er
wel degelijk op gerekend, dat hun sa
tellieten daarbij de tegenstand der
Amerikanen te overwinnen zouden
hebben. De in Korea strijdende Ameri
kanen zijn tot nu toe teruggedrongen
door de beste tanks en de beste kanon
nen, die de Russische wapenfabrieken
verlaten en die zijn beter dan het
Amerikaanse materiaal van dezelfde
soort. Het is onmogelijk, dat deze wa
pens voor de strijd tegen het zwakke
Zuidkoreaanse leger bestemd zouden
zijn geweest.
Nu is Noord-Korea ongetwijfeld de
geringste der satellietstaten. En het is
de gedachte aan de geweldige macht,
die de Sowjets in de veel belangrijkere
satelliet-staten Polen, Tsjechoslowakije,
Hongarije, Roemenie en Bulgarije moe
ten hebben geconcentreerd (in Oost-
Duitsland zijn zij daarmede op het
ogenblik bezig), die het de Amerika
nen koud om het hart heeft doen krij
gen. Moskou behoeft maar te kikken
en de Kominformlanden (zonder de
vredelievende Sowjetunie natuurlek.)
overvallen met hun overvloed van Rus
sisch materiaal Yoegoslavie of Grieken
land En wat kunnen de Amerikanen
(zij hebben in Europa slechts één ge-
Vechtsklare divisie!), wat kan het vrij
wel ontwapende West-Europa daar
tegenover stellen? Welk gebruik sn
verklaard. Waarschijnlijk is het nog
niet te laat. Maar ook de andere vrije
volken zullen een, zij het ook door hun
armoede voorgeschreven bescheidener
bijdrage tot de verdediging tegen de
communistische drang naar de wereld
heerschappij moeten leveren. Om met
ons zelf te beginnen: wij Nederlanders
menen, dat het ons weliswaar weer be
trekkelijk goed, maar zeker nog niet
goed genoeg gaat. De waarheid mag
echter niet meer verdoezeld worden.
Wij zullen ons bepaalde dingen, waar
op wij gerekend hadden, moeten ont
zeggen. Sterker nog, van hetgeen wij
na de oorlog aan welstand heroverd*
hebben, zullen wij waarschijnlijk nog
iets moeten laten schieten ten gunste
van de opbouw van ons defensie-appa
raat in het kader der Atlantische ge
meenschap. Dat is niet aangenaam,
maar het zal toch nog altijd aanzienlijk
prettiger zijn, dan de vernietiging van
ons leven en onze cultuur door de le
gers uit het Oosten.
Ook Nederland
AMERIKA heeft zich bij monde van
Truman thans tot dit alles bereid
De eerstvolgende assemblee van de
Wereldraad van Kerken zal in 1953 te
Evanston, Illinois (Ver. Staten) worden
gehouden. Over het thema dat aan deze
assemblee ten grondslag zal liggen, zijn
nog geen definitieve beslissingen geno
(Van onze speciale verslaggever)
QP UITNODIGING van de Lands-
minister voor Volksgezondheid
Lou Lichtveld, ten onzent beter be
kend als de schrijver Albert Helman,
heeft de Amsterdamse huidarts, dr. R.
D. G. Ph. Simons, in het voorjaar
voor de Stichting voor Culturele Sa
menwerking met Indonesië, Suriname
en de Ned. Antillen, waarvan oud
minister prof. dr. J. H. A. Logemann
de voorzitter is, alsmede voor het
Prins Bernhardfonds een studiereis
naar de West gemaakt, ten einde o.m.
een rapport uit te brengen over de
lepra-bestrijding.
Als eerste resultaat van die reis,
voordat nog dit uitvoerige rapport ver
schenen is, hebben het Nederlandse
Rode Kruis en de Simavi het initiatief
genomen tot het zenden van 1.000.000
tabletten van een nieuw geneesmid
del ter bestrijding der lepra (melaats
heid) naar Suriname, waardoor 800
patiënten een jaar lang behandeld
kunnen worden. De Simavi is van zins
een soortgelijke gift te doen voor de
lepra-bestrijding in Indonesië en
Nieuw-Guinea.
Dit is de feitelijke inhoud van een
bericht, dat dezer dagen de wereld
werd ingezonden en het was ons aan
leiding ons te wenden tot dr. Simons,
om iets naders te vernemen over dit
nieuwe opzienbarende middel, zijn
reis en zijn inzichten omtrent de ge
zondheidstoestand in Suriname.
Vijftien jaar was dr. Simons niet in
Suriname geweest, het land, waar hij
zijn jeugd had doorgebracht als zoon
van het hoofd van het Departement van
Onderwijs. Ook ginds onder de hete
tropenzon heeft de tijd niet stilge
staan, maar de vooruitgang heeft er
allerminst gelijke tred gehouden met
die in vele andere delen der wereld.
Verwaarloosd
Tientallen jaren hebben de eikaar
opvolgende Nederlandse regeringen
Suriname verwaarloosd en in hoge
mate stiefmoederlijk behandeld. Thans
heeft dit land, dat evenals de Neder
landse Antillen in Rijksverband auto
nomie gaat krijgen, een eigen rege
ring, waarop de bevolking grote ver
wachtingen gebouwd heeft. Maar het
is ondoenlijk en onmogelijk in een
kort tijdsbestek goed te maken, wat in
een zo lange reeks van jaren slecht
gedaan is. De erfenis van het wanbe
leid drukt wel zwaar op het Suriname
van thans en veel geduld en inspan
ning zal er nodig zijn, om dit land
daar te brengen, waar de huidige, hard
zwoegende en volijverige bestuurders
onder gouverneur mr. J. Klaassesz
het zo zielsgaarne willen hebben. De
Gezondheidsdienst werd vroeger waar
genomen door piepjonge, pas afgestu
deerde artsen, die uit Nederland ge
stuurd en vaak weer spoedig als gou
vernementsartsen naar Ned. Oost-
Indie overgeplaatst werden. Zij en hun
Surinaamse collega's, opgeleid aan de
Medische School gevestigd in 's lands
hospitaal in Paramaribo, een soort
Westindische storia, hebben gepoogd
ervan te ,maken. wat mogelijk was.
De nieuwe regering heeft met alle
kracht de geneeskundige verzorging
der gehele bevolking ter hand geko
men.
Want de gezondheidstoestand in Pa
ramaribo is kortweg slecht te noemen,
hoewel wonder boven wonder het
sterftecijfer nogal meevalt. Toch is
dit 50 pet. hoger dan in Neder'and,
n.1. 12 per 1000 inwoners per jaar te
gen 8 per 1000 in ons land. Daarente
gen is het ziektecijfer onrustbarend
hoog. Tropische ziekten als filariasis,
framboesia, damparasieten en....lepra
woeden in hevige mate zowel in de
stad Paramaribo als in de rimboe.
Urbanaire en rurale ziekten, die ten
nauwste samenhangen met de gebrek
kige toestanden, die er heersen bijv.
op het gebied der watervoorziening.
In 1933 werd in Paramaribo een wa
terleiding aangelegd, welke zeer te
leurstellend werkte of liever vaak niet
werkte. Want de druk is te laag en
de eenheidskranen moeten dikwijls
50 mensen van water voorzien!
Dan zijn er de vele open riolen,
waar het wemelt van de ratten. Voorts
de slechte bestrating en behuizing. Er
worden thans in hout en steen nieuwe
volkswoningen gebouwd, maar de
grote gezinnen, waarmede dit land
gezegend is, kunnen er zich nauwe
lijks in bergen. Geslachtsziekten ma
ken vele slachtoffers, vooral onder de
stadsbevolking. Gelukkig zijn genees
middelen als penicilline volop voor
handen en dr. Simons sprak dan ook
met de grootste lof en waardering
over het pracfitige werk, dat de Ge
zondheidsdienst ook op dit gebied
verricht. Maar zijn taak is te zwaar
en te veelomvattend!
Leprotogische Dienst
Een speciale Leprologische Dienst
houdt zich intensief bezig met de be
strijding der zo gevreesde, reeds uit
het Oude Testament bekende ziekte
der melaatsheid. Ongeveer 1000 ge
vallen zijn geregistreerd, waaronder
een zeer klein aantal uit Nederland
geboortigen
Dr. Simons constateerde met na
druk en voldoening, dat de Leprolo
gische Dienst de situatie volkomen in
de hand heeft. De besmettelijkheid
van lepra wordt z.i. schromelijk over
dreven en meer dan de helft der pa
tiënten verkeert in een niet-besmette-
lijk stadium.
De lepra van de JBijbel is Volgens
moderne medische opvattingen een
verzamelnaam, omdat immers allerlei
soorten huidziekten en schimmels op
voedsel, kleding en behuizing daaron
der begrepen zijn. Door Bijbel en tra
ditie is de angst en de afschuw voor
deze ziekte diep in de mensheid ge
worteld.
Gelukkig is de moderne geneeskun
de zover, dat een groot aantal geval
len volkomen kan genezen. Het nieu
we chemische geneesmiddel, waar
schijnlijk een Engelse uitvinding, heet
Diamvno-Dyphenvl-Sulphone en wordt
niet ingespoten, doch per tablet (drie
maal daags) ingenomen onder me
disch toezicht en ten minste geduren
de een jaar. Het middel mag niet pro-
nhvlactisch gebruikt worden, dus bij
wijze van voorbehoedsmiddel.
door een vrouw gepleegd en het voor
werp van de misdaad is een... room
soes. Vechtjassen van generaals wil
len om deze belediging te wreken een
oorlog beginnen. Politiemannen leiden
de vrouwelijke onverlaat weg, die
maar niet ophoudt „Leve de koning"
te roepen. En de koning begrijpt het
beter: een boeketje bloemen of een
roomsoes, wat maakt het ten slotte
voor verschil? In haar enthousiasme
heeft ze niet eens bemerkt, dat ze niet
een boeketje, dat een hulde, maar een
roomsoes, die een belediging zou kun
nen zijn, in haar hand had... En de
roomsoes legt een band tussen de ko-
pjET IS HELEMAAL geen belangrijke film: geen filmkunst, geen opmer
kelijke tendens, geen film met verheffende gedachten en zelfs niet oor
spronkelijkmaar u moet haar tóch gaan zien: „Le roi" „Leve de
koning". Een film vol zorgeloze vrolijkheid is 't, vol onschuldige pikante
rieën ook, met de meest dwaze verwikkeüngen en daarbij in haar humor door
en door Frans. Maurice Chevalier zonder strohoed hier, maar de komieke
grijns van zijn vooruitstrevende onderlip is gebleven speelt er de hoofd
rol in op een wijze zoals alleen de grijzende, nog steeds jeugdige Maurice dat
kan: luchtig, geestig, kolderachtig soms, maar met net dat kleine beetje
overtuigend sentiment, dat hem voor oppervlakkigheid behoedt.
TN HOLLYWOOD zou zonder twijfel
het verhaal van deze film tot een
dolle banale klucht verwerkt zijn,
maar hier blijft het een prachtige,
rake satyre, ook al slaat de humor
soms tot in het oerdwaze op hol. Het
is een oud gegeven, dat reeds achttien
jaar geleden in de kostelijke Duitse
film „Der Kongress tanzt" opdook:
het verhaal van de vermoeide, van
alle officiële plichtplegingen afkerig
geworden koning, die ook eens als
een gewoon mens zijn genoegens wil
beleven en verliefd raakt op een meis
je uit het volk. In „Der Kongress
tanzt" was het de Czaar aller Russen,
die de vergaderingen van Metter-
nich's Weense Congres in de steek
liet voor een fris en jolig handschoe
nenverkoopstertje. (Herinnert u zich
Lilian Harvey nog en haar liedje „Das
gibts nur einmal..De film „Le
roi" die ontleend werd aan het
oude, gelijknamige toneelstuk van
Robert de Fiers, G. A. de Caillavet. en
Emmanuel Arène speelt in het be
gin van deze eeuw in Frankrijk, waar
de koning van het denkbeeldige land
Cerdagne een officieel bezoek brengt
en met onstuimig enthousiasme ont
vangen wordt.
IIEEL PARIJS is op de been. De po-
litiemannen kunnen de opgetogen
drommen amper in bedwang ho"den:
Frankrijk is ten slotte een republiek
een koning is er zoiets als een sprook
jesfiguur en deze koning is bovendien
wel heel charmant. De ovaties zu
niet van (ie lucht, maa- dan is er op
eens een verschrikkelijk incident, er is
iets tegen de koning aangegooid, mid
den in zijn majesteitelijk gelaat De
tectives schieten toe. De aanslag blijkt
ning en het levenslustige volkskind
Youyou, dat haar waardigheid als
vrouw van een kamerlid vergeten was
en in haar enthousiasme de aanslag
pleegde. De koning laat zich door het
kamerlid uitnodigen en dan barsten
de verwikkelingen los. Een intieme
vriendin van het naar macht en in
vloed strevende kamerlid blijkt een
oude, lieve relatie des konings en
wanneer het kamerlid hen beiden in
een tecjejrmtête-a-tête betrapt, mag de
man er.-wel kapot van zijn, maar een
schone "6hdérscheiding in de Konink
lijke Orde voor Bewezen Diensten
verzoet veel. En dan is een ontmoe
ting tussen de koning en des kamer-
lids vrouw, Youyou van de roomsoes,
onvermijdelijk. De hele Franse lege
ring, die een handelsverdrag met de
koning van Cerdagne hoopt te sluiten,
ziet bezorgd toe: alles dreigt spaak te
lopen, wanneer het kamerlid, dat we
gens zijn goede relaties zomaar tot
minister bevorderd werd, een kabi
netscrisis teweeg brengt en nieuwe
oorlogsdreiging. Maar het gevaar blijft
Maurice Chevalier als de koning en Annie Ducaux als het intrigerende
vriendinnetje in dg Franse comedie: „Leve de koning".
bezworen, want Youyou blijkt trou
wer echtgenote dan haar echtgenoot
vertrouwde: de koning vertrekt weer
naar Cerdagne met schone herinnerin
gen aan een onbedorven, rechtscha
pen volkskind, dat hem geen „avon
tuur" bezorgde, maar hem met zo
veel charme bracht tot een wijsgerig
berusten in zijn eenzaamheid, dat hij
uit dank het handelsverdrag tekende...
"TYPISCH Frans is dit verhaal van „Le
roi", fijngeestig zonder banaliteit.
Dwaas-vrolijk soms ook, vooral in de
scènes met de detective Blond en zijn
vazallen, die in allerlei vermommin
gen de koning op zijn officiële tochten
en incognito-uitstapjes als een lijf
wacht vergezellen. Het is een prachti
ge satvre geworden vol vaart en
vrolijkheid een fijnzinnige spotter
nij op de Kleine en grote belachelijk
heden in dit zo ernstige leven: op de
officiële plichtplegerij, op het ge
wroet van naar invloed hakende
staatslieden, op trouweloze echtgeno
ten, op kunstmatig gekweekt stands
verschil en op de eigendunkelijke
mensen in het algemeen en hun te
kortkomingen en hebbelijkheden. „Le
roi" is een bijzonder bekoorlijke co
medie: Maurice Chevalier is heel raak
als de koning, kostelijk van humor en
toch ook een tikje tragisch en daarbij
brengt hij op zijn eigen, jongensachtig-
leutige wijze een paar heel geestige
liedjes. Sophie Desmarets is uniek als
een levendige, geestige en in haar on
schuld pikant-charmante Youyou en
dan is er nog verder een reeks prach
tige typeringen: van Alfred Adam als
het domme kamerlid, van Annie Du
caux als de intrigerende vriendin en
van Robert Murzeau in de rol van de
dwaze detective Blond. „Le roi"
kostelijk geënsceneerd door regisseur
M. G. Sauvageon is een brok amu
sement dat u zich niet moogt laten
ontgaan. Men behoeft geen Frans te
kunnen verstaan om van deze comedie
intens te genieten; wie het wel kan
geniet dubbel, want een op en top
geestige dialoog, vol prachtig woor
denspel. zet luister bij aan het bijzon
der genoegelijke en in al zijn humor
ook wat weemoedig getinte beeldver
haal. LONG-SHOT.
Een der houten paviljoens der
(Prot.) leprozerie „Bethesda".
(Foto van en welwillend afgestaan
door Willem v. d. Poll uit zijn bij
N.V. W. van Hoeve te Den Haag
verschenen prachtplaatwerk „Suri
name".)
Lepra is een infectieziekte, waar
van de oorzaak nog niet volkomen be
kend is. De ziekte kan ontstaan, hetzij
door de beet van een insect, hetzij
door direct contact met een patiënt,
die aan deze kwaal lijdt. En dan
lepra is dodelijk noch pijnlijk, want
het pijngevoel verdwijnt en dat is,
hoe vreemd het ook moge klinken,
een gevaar voor de bestrijding, omdat
aangetasten er niet zo snel toe komen
een geneesheer te raadplegen.
De nieuwe behandeling neemt even
wel het schrikbeeld van vroeger ge
heel weg en de lepra van de tweede
helft der 20ste eeuw verschilt dan ook
volkomen van het angstfantoom van
vroeger.
Het nieuwe geneesmiddel
Het nieuwe zegenrijke middel, dat
eerst geprobeerd werd tegen tbc,
wordt nu al een tiental jaren toege
past. Ook in ons land hebben wij en
kele import-gevallen van lepra, die
onder controle der gezondheidsdienst
staan en op Curacao bestaat een le
prozerie „Zaquito" te Willemstad met
26 patiënten, met een ideale inrich
ting, die het troetelkind van het eiland
geheten mag worden.
Dr. Simons is in 1949 voor het Prins
Bernhardfonds op Curagao geweest en
heeft over deze inrichting een zeer
gunstig rapport kunnen uitbrengen.
In Suriname ligt de situatie gans
anders. Men heeft er drie léprozerie-
cri. een in het centrum der stad, de
Rooms-Katholieke inrichting Maiella.
Men voelt, dat zulks. in. hoge mate on
gewenst geacht moet worden, ook al
is dit instituut het fraaiste der drie.
Dan het Protestantse „Bethesda" bui
ten Paramaribo en het Gouverne
mentsinstituut „Chatillon" midden in
de rimboe gelegen.
Dr. Simons heeft een groot aantal
lezingen gedurende zijn bezoek aan
Suriname gehouden, ook voor studen
ten over het universitaire leven in
Nederland. Het culturele peil van het
land wordt aanzienlijk opgevoerd
dank zij de Dienst Voorlichting en
Propaganda van het Departement van
Onderwijs, dat ook onder minister
Lichtveld staat (of stond moeten wij
juister schrijven, want er is een ka
binetscrisis in Suriname op het ogen,
blik, dat deze regelen op schrift ge-
iteld worden).
Het meest omroerend was voor dr.
Simons evenwel de voordracht, welke
hij over het nieuwe geneesmiddel ge
houden heeft temidden van de wan
hopige patiënten in Bethesda. Geen
dankbaarder publiek liet zich denken.
Zij, die zich de „outcasts" der samen
leving voelen, zagen een straal van
nieuwe hoop door de vooruitgang der
medische wetenschap hun geschon
ken. Maar niet alleen de heilzame ta
bletten, ook een verbeterde toepas
sing van arbeidstherapie zal hun
nieuwe levensmoed en levensblijheid
moeten geven.
Het is een geluk, dat het genees
middel niet als vele nieuwe uitvindin
gen onbetaalbaar is De tabletten, hier
te lande vervaardigd door de Amster-
damse Kinine Fabriek en door Unieu-
ra, kosten slechts 1 cent per stuk.
Door deze nieuwe vinding mag met
aan zekerheid grenzende waarschijn
lijkheid de verwachting uitgesproken
worden, dat het aantal patiënten over
vijf jaar met een derde zal zijn ver
minderd!
De huidige situatie in Suriname
acht dr. Simons onbevredigend en on
nodig kostbaar. Hij pleit voor de cen
tralisatie der drie leprozerieën tot
twee, een voor patiënten en een als
doorgangshuis voor niet besmettelijke
gevallen.
Met de grootste sympathie en be
wondering mag men wel vervuld zijn
voor de verpleegsters, ware liefde
zusters, die haar leven wijden aan
deze deerniswaardige patiënten. Ge
lukkig komen gevallen van aanste
king weinig voor. In 50 jaar tijds wer
den drie zusters slachtoffer van haar
beroep.
Het Welvaartsplan, door ons land
ten bate van Suriname ingesteld, doet
reeds veel voor de gezondmaking van
dat mooie land. Maar er valt nog zo
veel te doen. En het was dan ook met
vreugde, dat wij aan het slot van ons
belangwekkend onderhoud vernamen,
dat dr. Simons de Wereldgezondheids
organisatie der Verenigde Naties het
plan heeft voorgelegd voor de Stich
ting van een Tropisch Instituut in
Paramaribo voor het wetenschappe
lijk onderzoek van tropische ziekten
met poliklinieken voor de behande
ling daarvan. Dit ontwerp zal f 500.000
Nederlands couv-pt voor de uitvoering
kosten en wordt thans ernstig bestu
deerd.