Een paar uur zomer in Nieuwediep
Vijfhonderd bejaarde Nieuwediepers
beleefden onvergetelijke dag
r
Met de Ouden van Dagen naar Friesland
Siemming in de vijftien bussen opperbest
DE.
Voorbereidend comité
heeft eer van zijn werk
Blijde incomstel'
In dronkenschap politie
beledigd
Installatie Noordhollandse
Welstandscommissie
Ingrid Bergman in Tivoli
De kruiser „De Zeven Provinciën'
„Ampenan hield haar een jaar gezelschap
Nieuw vaartuig voor de
Rotterdamse Lloyd
Met stoffer zijn vrouw te lijf
Tussen Haaks en Kuitje
Wieringen
Uitbreiding kazerne
Mijnendienst
Het bezoek van de
Oud-Lombokstrijders
Onweersbui kwam de lucht zuiveren
Géén weer
te
om
oorlog
voeren
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1950
VIERHONDERD EN TACHTIG oudjes die gisteren het uitstapje van het
Comité „Ontspanning Ouden van Dagen" hebben meegemaakt, hebben een
vreugdevolle dag beleefd. Wie hen gisteravond om half elf Nieuwediep weer heeft
zien binnenkomen en wij geloven dat half Den Helder present was zal
daaraan niet twijfelen. Vraag het anders aan de heer J. M. J. Vos, die in restau
rant „De Adelaar" te Leeuwarden uit volle borst stond te zingen dat we Nieuwe
diepers waren, en dat we dat best wilden weten. Vraag het aan het echtpaar
Berghouwer-Bakker uit het Rusthuis in de 2e Vroonstraat, dat juist een dag
tevoren het gouden huwelijksfeest vierde. Ga eens een half uurtje praten oij Klaas
Veenstra, die, naast zuster Glastra gezeten, op de terugweg plotseling de behoefte
gevoelde zijn „Tevredenheid" uit te zingen. Al deze oude mensen hebben een
prachtige dag genoten. De omstandigheden waren dan ook wel buitengewoon
gunstig, al moet eerlijk gezegd worden dat vooral de muzikanten het in de be
nauwde atmosfeer in de bussen soms zwaar te verduren hadden. Niettemin brach
ten zij hun „Appeltjes van Oranje", hun „Klok van Amemuiden" en bel liedje
dat nog steeds het meest van tevredenheid getuigt: „We gaan nog niet raar
huis".
Er zijn heel wat mensen, aan wie de
Ouden van Dagen hun reisje te dan
ken hadden. In de eerste plaats is daar
het Comité, dat, met wethouder Steen-
lage en de heer Boon aan het hoofd
voor een perfecte organisatie zorgde
We herinneren ons de eerste bespre
king „naar buiten uit" en toen was het
eigenlijk al gebeurd ook. „Een tocht
door Friesland in de tweede helft van
Augustus", heette het. Eenvoudigweg.
Er, nadien heeft vrijwel niemand meer
iets van actie bespeurd, tot gisteren
De tocht slaagde in alle opzichten,
want dat men een half uurtje te laat
weer in onze stad arriveerde, moet in
het nadeel van de elementen worden
geschreven. Behalve het Comité is er
nog het gemeentebestuur, dat met zijn
subsidie eveneens een belangrijk aan
deel had in het slagen van het uit
stapje, dat zovele oudjes uit „de sleur"
hielp. De heer A. Kramer heeft in
Leeuwarden het Comité en het ge
meentebestuur reeds dank gezegd voor
hun bemoeienissen in deze.
Hulde aan de politic.
Maar er zijn er nog meer die zich
bijzonder verdienstelijk hebben ge
maakt. Laat ons beginnen de beide
politiemannen te noemen, die van hun
motor-met-zijspan af een wakend oogje
hielden op het verkeer. Aan het hoofd
van de colonne autobussen liefst
vijftien in getal reed hoofdagent K
Kuiter. Geen snelheid zou nem te veel
zijn geweest, geen verkeerssituatie te
moeilijk. Was er al eens een bus ach
terop geraakt, dan werd in de achter
ste gelederen een kijkje genomen. On
middellijk snorde de motor weer naar
voren om de chauffeur van de eerste
bus, waarin onder meer burgemeester
en mevrouw Rehorst waren gezeten, in
te lichten. Dan werd natuurlijk even
op de na-komer gewacht, waarna de
tocht werd voortgezet. Aan de staart
van de colonne had agent D. Postmus
eveneens op een motor-met-zijspan
het voor het zeggen. Zijn taak was
minstens even moeilijk als die van de
heer Kuiter. Dat de gehele rit vrijwel
zonder haperen kon worden gereden,
was voornamelijk aan dit tweetal te
danken.
Behalve een vijftal zusters van iet
Gemeente Ziekenhuis en de chauffeurs,
die eveneens niet genoeg geroemd
kunnen worden, verdienen de vier ac
cordeonisten woorden van waardering
en erkentelijkheid. De heren B, Re
vier, L. van den Bogaerde, K. van
Reek en I. Hubregtsen gunden de toet
sen en knoppen van hun instrument,5fi
bijna geen rust. En waar is de stem
ming beter dan bij een vrolijk stuKje
accordeonmuziek?
Vlotte heenreis.
Het was op de Prins Hendriklaan al
vroeg een drukte van belang. De deel
nemende oudjes, die niet in tehuizen
worden verzorgd, stonden daar in vak
ken. Wanneer dan hun bus arriveerde,
behoefden zij slechts in te stappen, ie
overige oudjes werden van de tehui
zen afgehaald. Via De Kooy en langs
het Amstelmeer voerde de route naar
de Afsluitdijk, die door de vroege gas
ten uitbundig werd geprezen. Alle
■deelnemers hadden een reisprogram
ma gekregen, dat op duidelijke wijze
op vele nieuwsgierige vragen wist te
antwoorden
Door het vlakke Friese land toerden
de bussen in de richting van Bols-
ward, vanwaar langs Hindelopen en
via Workum het dorpje Rijs werd oe-
reikt. Daar arriveerde het grote gezel
schap om half elf. Geen wonder dus,
dat men gaarne van de gelegenheid
gebruik maakte om even de stramme
leden te rekken en een kopje koffie te
gebruiken. Meestal kwam er ook nog
een ijsje aan te pas, want daar was het
echt weertje voor. Men keek er wat
rond bij een uitspanning of rustte
even uit, want de beste krachten moes
ten worden gespaard voor Heeren-
veen, waar de vijftien bussen, die al-
lerwege veel bekijks hadden, na een
voorspoedige rit binnenreden.
Even in de Middeleeuwen
Over de reis zelf viel weinig te ver
tellen. De oudjes amuseerden zich op
perbest bij de harmonica's, en volgden
met grote aandacht het wisselende
landschap dat op deze prachtige dag
vele fraaie vergezichten te bieden had.
Bij Sloten gebeurde eigenlijk alleen
iets dat stof tot praten gaf. Daar kwam
de eerste bus plotseling voor een tol te
staan. En wethouder Steenlage moest
vier gulden betalen voor een vrije
doortocht. De oudjes hadden kennelijk
schik van de tol, die aan de burge
meester de opmerking ontlokte: „Mid
deleeuws.
Het weer was nog uitstekend, hoewel
het er even naar uitzag dat het flinke
buien zou geven. Het viel evenwel nog
al mee. Later op de dag zou er wel een
ander „buitje" vallen.
In het Oranjewoud werd daverend
gelachen. Die malle lachspiegels, die
rare waggelkamer, de doolhofVan
het ogenblik af waarop de Nieuwedie
pers door een drietal jeugdige muzikan
ten werden begroet, heeft men in het
Oranjewoud uitbundig genoten. Mis
schien echtei wel het meest van een
heerlijke kop thee met een gevulde
koek! Of van zo'n dure sigaar!
Ha, die Chris!
Alleraardigste herinneringen bewaren
de oudjes ongetwijfeld aan Frieslands
hoofdstad, waar men de heer Chr. Goes,
ex-Nieuwedieper en thans eigenaar van
restaurant „De Adelaar" in de Lange
Marktstraat, op zijn best zag. Ha, die
Chris! Alles goed? Tientallen paren
handen kreeg de heer Goes te drukken.
En dat deed men toch al voordat men
wist dat het eten prima was. Natuurlijk
was het onmogelijk het Helderse ge
zelschap, dat in totaal meer dan vijf
honderd mensen telde, in een restaurant
onder te brengen. De heer Goes had
alles evenwel keurig geregeld, zodat
allen zeer spoedig in een vijftal restau
rants met een goede keuken achter een
gedekte tafel zaten. Deze vijf restau
rants zijn in de Lange Marktstraat ge
legen, zodat men toch vlak bij elkaar
bleef. In „De Adelaar" liep de heer
Goes trots heen en weer, om te zorgen
dat die Nieuwediepers het best naar de
zin zouden hebben. Op een gegeven
moment stapte daar zowaar kleine
Pietje Klopma naar voren om mevr.
Rehorst bloemen aan te bieden. Van
zelfsprekend werden die van de vier
jarige Fries in dankbaarheid aanvaard.
De beentjes van de vloer
Hier zong ook de heer Vos het schone
vers „En dat we Nieuwediepers zijn",
dat hij completeerde met een gratis ge
zongen reclame op de keuken van „De
Adelaar", waarin wii mevrouw Goes de
scepter zagen zwaaien. Daar in „De
Adelaar" en in de andere zalen werd
voorts vrolijk gezongen, en menig oudje
heeft een ogenblik de „beentjes van de
vloer" gehad, althans deelgenomen aan
H
Hoeveel stadgenoten zullen gisteren in gedachten zijn meegereisd mei
de vijfhonderd ouden van dagen op hun prachtige tocht naar het Friese
land? Misschien zijn er wel geweest, die in hun hart een klein tikkeltje
ongerust waren, of de vermoeienissen voor de oudjes niet te groot zouden
zijn. En zeker hebben velen met spanning uitgezien naar het moment,
waarop grootvader of grootmoeder weer gezond en wel in Den Helder zou
terugkeren. Talloze anderen waren belangstellend naar de „blijde in-
comste" van de thuisvarende colonne. Zodoende liep het gisteravond tegen
tienen aardig vol aan de Ruyghweg. Het was kostelijk weer en om beur
ten lieten „Winnubst" en het Helders Fanfarecorps vrolijke muziek horen
zodat het wachten de duizenden niet zwaar viel.
Er ging een gejuich op, toen om precies half elf de lichtjes van dt
rile langs de Bassingracht kwamen aangereden. Bus 1 stopte bij de plaats
waar „Winnubst" stond opgesteld en zo werd in snel tempo de stoet ge
formeerd, die even later met volle muziek afmarcheerde voor de ware
zegetocht over de laatste kilometers. Stapvoets reden de bussen, hun pas
sagiers als vorsten en vorstinnen wuivend en lachend naar de mensen
langs de route, naar het Stationsplein. En de mensenstroom begaf zich me;
de colonne via Ruyghweg, Parallelweg, JulianaparkSpoorstraat, Koning
straat, Koningsplein en Prins Hendriklaan naar de „finish", waar de stoe
halt hield Terwijl de muziekkorpsen nog een paar pittige nummertje.'
speelden, verlieten de dankbare reizigers de bussen, die hen op deze da-
zonder mankeren uit en thuis hadden gebracht De begroetingen ware~
allerwegen zo hartelijkalsof de oudjes jaren van huis waren geweest. W<
hebben zelfs tranen gezien en we konden het begrijpen. Het waren besh
géén tranen van verdriet'.
een korte polonaise. Een tikje teleur
stellend was het ogenblik waarop men
de eerste donderslagen vernam. Bij
stralen schoot de regen neer op de
vijftien verlaten bussen. Tegen half
acht, het tijdstip van vertrek, was de
bui nog niet afgenomen. Wethouder
Steenlage bracht nieuwe moed toen hij
na een telefoontje 'met Den Helder kon
mededelen, dat het daar droog was. In
een gutsende regen werden de auto
bussen weer in de juiste volgorde ge
plaatst en geleidelijk aan werden ze
bevolkt door in hun kragen weggedo
ken Ouden van Dagen. Gelukkig was
het enkele ogenblikken later met de
regen en de bliksem gedaan. De beide
politiemannen herademden en ook de
Leeuwarder politie die de vijftien bus
sen naar de Lange Marktstraat had
geloodst, was blij dat de lucht weer op
klaarde.
Toen de bussen vertrokken was het
droog. In de beste stemming werd de
terugtocht aanvaard. Wij zullen de eer
ste bus tot voorbeeld stellen. Daar werd
gezongen. En ineens stond midden in
de bus Van der Blom te zingen. Zijn
liedje „Dat is het meisje dat je nooit
vergeet" sloeg geweldig in. En daar zag
men Franeker, dat in feestroes was. De
spits van de toren was verlicht en
overal wapperden de vlaggen. Nauwe
lijks had men dat gezien, of zuster
Glastra deed een ieder versteld staan
van „Het snoepwinkeltje". Dat werkte
zo aanstekelijk, dat ook de heer Veen
stra een „nummertje wilde weggeven".
Hij begon met „Tevredenheid", waarna
hij nog een tweetal liedjes ten gehore
bracht.
De Afsluitdijk was reeds weer verle
den tijd geworden. Over een dik half
uur zou men de Bassingracht oprijden,
en men zong nog van „We gaan nog
niet naar huis", hoewel de klok al tien
uur had aangewezen. Toen kwam de
heer Steenlage met de mededeling: „En
nu maar weer sparen voor de volgende
tocht".
Wij veronderstellen, dat geen van de
oudjes die het reisje naar Heerenveen
deden, het tochtje van volgend jaar zul
len willen missen. Daarvan kan het
Comité Ontspanning Ouden van Dagen
trouwens overtuigd zijn!
„Vuile Gestapo" had Jacobus G. rit
Den Helder op 26 Juni tegen een op
perwachtmeester in Schagen gezegd,
toen deze hem beval door te lopen.
Toen de wachtmeester hem voor de
ze belediging wilde meevoeren naar
het politiebureau, had Jacobus zich
verzet en van zich af geslagen.
Een dubbel misdrijf dus, waarvoor
hij zich gisteren voor de Politierechter
in Alkmaar, mr. J. A. Markus, had te
verantwoorden.
Het bleek dat G. de bewuste avond
meer gedronken had dan goed voor
hem was. Er was juist kermis in Scha
gen en dat had Jacobus op zijn ma
nier gevierd. „Hoeveel hij gedronken
had?" Wel, hij kon zich het twaalfde
glaasje oude klare nog herinneren,
maar het konden er nog wel meer ge
weest zijn.
De Officier van Justitie, mr. dr. J.
M. Vellinga, zeide in zijn requisitoir
dat verdachte wel een gunstige indruk
op hem gemaakt had. G. is geen ruwe
klant die gewend is veel te drinken,
maar hij was nu een keer lelijk uit de
band gesprongen. Ofschoon er anders
voor dergelijke misdrijven gevangenis
straf wordt geëist, wilde mr. Vellinga
nu volstaan met f 100 subs. 30 dagen
en twee maanden gevangenisstraf voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar. Mr. Markus vonniste overeen
komstig de eis.
Op Dinsdagmiddag 5 September, om
half vier, zal ten Raadhuize te Den Hel
der worden geïnstalleerd de Welstands
commissie voor Noordholalnds Noorder
kwartier.
Deze commissie heeft tot taak het
beoordelen der bouwplannen in de
kleinere gemeenten in Noordhollands
Noorderkwartier, welke bij deze com
missie zijn aangesloten. De samenstel
ling is als volgt: mr. D. Breebaart, bur
gemeester van Zijpe, voorzitter; Joh.
Spruit, architect te Amsterdam, secre
taris; W. Postema, directeur Gemeente
werken Wieringermeer; J. Tiessen, di
recteur Gemeentewerken Texel; H. K.
Remmers, Den Burg.
Een close-up uit de film „Voor wien de klok luidt", die van
Vrijdag- t.m. Maandagavond in de Tivoli-bioscoop wordt
vertoond. Het zijn Ingrid Bergman en Cary Cooper, die de
hoofdrollen spelen in deze verfilming van de beroemde
roman van Ernest Hemingway. Ter stimulering van het be
zoek aan deze film wordt door de directie van Tivoli, in
samenwerking met boekhandel Daan Schreuder, een exem
plaar van het boek uitgeloofd voor iedere driehonderdste be
zoeker van Vrijdagavond en voor iedere vijfhonderdste be
zoeker op de drie overige avonden.
Het casco van de nieuwe kruiser „De
Zeven Provinciën", die Dinsdag by de
Rotterdamse Droogdokmaatschappij van
stapel liep, is bovendeks nog vrijwel
woest en ledig. Enkele lage afdakjes
zyn te vinden op de plaatsen, waar
brug, schoorsteen en batterijen zullen
verrijzen.
Er bestaat een model van de kruiser,
zoals deze er zal uitzien, wanneer de
oorlogsbodem in dienst is gesteld en
officieel Hr. Ms. „De Zeven Provin
ciën" kan worden genoemd. Een foto
van het model is hierbij afgedrukt.
In ons verslag van de tewaterlating
schreven wij over de in aanbouw zijn
de „Ampenan", die op de naastgelegen
helling lag en daar ruim een jaar de
op stapel staande kruiser gezelschap
heeft gehouden. De eerste kielplaat van
deze „Ampenan", een nieuw vracht
schip voor de Koninklijke Rotterdamse
Lloyd, werd op 4 Augustus 1949 gelegd.
De „Ampenan" wordt een enkel-
schroefs turbine-stoomschip met een
laadvermogen van circa twaalfduizend
bruto registerton. Er zal aan boord ac-
comodatie zijn voor een beperkt aantal
passagiers. De afmetingen van dit vaar
tuig zijn: lengte over alles 160,75 meter,
breedte 20.27 meter en holte 11.74 meter.
Zoals in ons nummer van Maandag
reeds medegedeeld, zijn de afmetingen
van de nieuwe kruiser: lengte over alles
185,70 meter, breedte 17,25 meter en
diepgang 6.40 meter. De waterverplaat
sing zal geheel beladen 9.472 ton be
dragen.
Wegens het feit, dat hjj in een ech
telijke twist een snoer en een stoffer
ter hand genomen had om deze in on
zachte aanraking te brengen met zijn
andere Ik, hoorde gistermiddag de
Nieuwedieper R. G. door de Officier
van Justitie, mr. Vellinga, bij de Alk-
maarse politierechter, een boete van
ƒ40.subs. 25 dagen hechtenis, be
nevens een voorwaardelijke straf van
een maand met een proeftijd van drie
jaren met het oog op zijn anteceden
ten in de bezettingstijd tegen zich
eisen.
Man en vrouw, sinds 1949 in de
echt verbonden en ouders van drie
kinderen, waren tijdens de kermis el-
kaars aanwezigheid zo ergerlijk gaan
vinden, dat op een gegeven ogenblik
de vrouw by haar linkerooghoek een
letsel ontving als reactie op een door
haar in de richting van de man in be
weging gebrachte schemerlamp en
enige blessures op andere lichaams
delen toegediend kreeg, met het ge
volg, dat zij geruime tijd onpasselijk
was en ten slotte als toegift een lich
te hersenschudding opliep. Een nor
maal huwelijksleven was sedertdien
niet meer mogelijk.
Verdachte ontkende de hem belas
tende feiten niet. Daar hetgeen ten
laste gelegd als bewezen geacht werd,
veroordeelde de politierechter, mr.
Markus, R. G. tot het betalen van
25.— of tot het zitting nemen in
een Rijkslogement gedurende 10 da
gen, benevens tot de door de Officier
geëiste voorwaardelijke straf.
Gistermorgen om negen uur koos
het contactvaartuig „Vandersteng" van
het Comité ..Onze Marine" zee. Buiten
gaats werd een vaartocht gemaakt,
waarna een kort bezoek aan Oudeschild
werd gebracht. Gisteravond kwam het
fraaie scheepje in de haven terug. Voor
vandaag staat een trip naar Terschel
ling op het programma.
Het landingsvaartuig Hr. Ms. ,.LT
7" is gistermiddag uit Amsterdam te
ruggekeerd.
Omstreeks acht uur gisteravond
vertrokken Hr. Ms. mijnenvegers ..Be
veland" en „Texel" naar Rotterdam.Een
uur later keerden de mijnenvegers Hr.
Ms. „Deurloo", „Vliestroom" en „Hol
lands Diep" uit de Maasstad terug.
Het is morgen hoog water om 5.50
en 18.40 uur, en laag water om 12.20
uur. De temperatuur van het zeewater
was 18.8 graden Celsius. De algemene
luchttemperatuur is gisteren overdag
maximaal 25 graden Celsius geweest,
dat is 77 graden Fahrenheit.
GOEDGEKEURDE STATUTEN
De Staatscourant bevat de goedge
keurde statuten van de afdeling Wie-
ringen-Wieringermeer van het Neder
landse Rode Kruis, gevestigd te Wie-
ringen.
Op Donderdag 14 September zal door
de Rijksgebouwendienst te Den Haag
aanbesteding werden gehouden van het
bouwen van een tweede verdieping en
zolderverdieping op de Mijnendienst-
kazerne (manschappenbouw) aan de
Bassingracht alhier.
Wij laten hieronder nog even in
korte trekken het programma vol
gen van het officiële bezoek, dat
morgen door een honderdtal Oud-
Lombokstrijders aan onze stad zal
worden gebracht.
11.00 uur: aankomst van de drie
bussen met deelnemers bij de Bas-
culebrug. Dan wordt naar het
Raadhuis gereden, waar het ge
zelschap door het College van B.
en W. wordt ontvangen. Te Den
Helder woonachtige Oud-Lombok-
strijders zullen er goed aan doen,
zich naar het Raadhuis te begeven
en zich daar bij het gezelschap te
voegen.
12.00 uur: kranslegging bij het
monument „Voor hen die velen",
op het Havenplein.
12.30 uur: diner in de Marinecan-
tine, gevolgd door filmvoorstelling
14.00 uur: vaartocht over de rede
en het Marsdiep.
15.00 uur: thee in de Marinecan-
tine, waarna de deelnemers de rest
van de middag naar eigen goed
dunken kunnen besteden.
18.00 uur: verzamelen voor de
terugreis.
JJE SPITSE PUNTEN van de beide groene wraktonnen in het Marsdiep ter
hoogte van de Weststraat hellen een paar streep naar het Oosten: ter plaatse
loopt nog een klein na-vloedje. Maar de spitse groene ton voor het Wierhoofd
hangt alweer een tikje over naar het Westen: daar is de eb reeds begonnen te
lopen. Het is „stil van hoog" om en bij de havenmond, maar op een mijltje uit de
kust zien we de tegengestelde stromingen tegen elkaar aan botsen. Een smalle
streep van lichte schuimkopjes is het gevolg, maar wanneer straks de volle eb
loopt zal ook deze beroering uit het Marsdiepwater verdwenen zijn. Glad als olie
en haast onmerkbaar zal het zilte nat van de Waddenzee vloeien naar het reus
achtige reservoir ten Westen van Hollands kust. En dan zal het over luttele uren
weer terugkeren door het zeegat, In eeuwige beweging en eeuwige wisselwerking.
lint onderaan een donkerblauw
kle
dingstuk. En nummer drie tuurt door
haar zonnebril naar de overkant, waar
mannen werken in het zand van het
nieuwe havenhoofd.
In de hoek bij het Fort Harssens zijn
uur, zijn de ontzaglijke watermas- steenzetters aan de gang, vlakbij gromt
sa s nog bezig rechtsomkeert te ma- en zwenkt een dragline, en boven op
jyjAAR NU, Woensdagmiddag om drie
ken. Langs het Wierhoofd
nauw zichtbaar stroompje
trekt een de kruin van de nieuwe dijk hobbelt
zeewaarts, een zware vrachtauto. Het lauwe Zuid
neer een rank zeiljacht de haven ver
laat en de frisse wijdheid zoekt van
het Marsdiep.
Onder de nautofoon, op één van de
minst tropische plekjes van Nieuwe-
Lome golfjes kabbelen hoog tegen de ooster zuchtje draagt de stemmen van
glooiing en zij klotsen even feller wan- de werkers over.
gIJ HET NOORDER bruggehoofd
(een zeer vredig bruggehoofd) van
de Lange Brug wroeten de arbeiders
diep, zit een trio Marva's gemoedelijk van de firma Jan de Vries meters diep
op de keien. De één doet haar best, in de vettige zwarte grond, waar ruim-
geboeid te worden door een boek, maar te moet komen voor de betonnen fun-
het duurt lang voor een blad wordt dering van een nieuw stuk damwand.
omgeslagen. Het tweede meisje han- Met grote schoppen hakken zij in een
teert naarstig naald en draad, onver- blootgekomen laag rijshout, die daar
stoorbaar en vaardig bezig met het anderhalve eeuw geleden werd aan-
monteren van een paar meter boor- gebracht. Hun laarzen soppen in het
drabbige grondwater, dat ook wel lauw
zal zijn.
Heel de wereld is lauw, deze mid
dag. Het is net, of het al jaren achter
een zo drukkend is geweest. De ther
mometer wijst nog geen tachtig graden
Fahrenheit aan, maar de lucht is met
waterdamp bezwangerd. Dat maakt de
mensen, loom en tam, en doet de uren
traag verlopen. Wanneer het altijd
zulk een weertje was zou er misschien
eeuwig vrede zijn. al was het maar
wegens gebrek aan activiteit en ag-
gressiviteit.
y^LLEEN wanneer de leden worden
omspoeld door het koele water van
de zee, wil het bloed dun worden en
de geest fris. Onder de vlag van de
zwemvereniging „Het Marsdiep", in
het natuurbad aan de Dijk, kunnen we
op dit uur genieten in een lustoord.
Het is daar druk en gezellig. Nog geen
negentien graden Celsius is de tempe
ratuur van het zeewater. Maar na het
bad wandelen we weer in de broeikas,
waar een lauw windje waait en dui
zenden kleine vliegjes het op ogen en
oren hebben voorzien. Dat schijnen de
actiefste wezens van de schepping, op
dit moment. De rest draait op een mi
nimaal aantal toeren.
Maar In de onzichtbare natuur, 'die
geen volkomen rust kent, heerst grote
bedrijvigheid. De atmosfeer laadt zich
met electriciteit. We voelen vaag, „dat
er iets hangt", maar onze aan techni
sche hulpmiddelen gewende zintuigen
kunnen het niet definiëren.
Alleen de boer aan de Huisduiner-
weg haast zich, het pas ingekuilde gras
met een laag aarde te bedekken. Het
wordt een mooie ronde berg, met een
strakke goot er omheen. Dat dak van
aarde en die diepe goot moeten gauw
klaar zijn, want er kon wel eens regen
komen.
[)E VOORBIJGANGER ziet naar de
heldere lucht. Het is heiig aan de
kim, maar regenwolken ontdekt hy
niet. Het trage windje scharrelt beslui
teloos tussen Zuid en Zuidoost. Een
flauwe geur van vochtige mest waait
over de landen.
Maar dan ontwaakt Jan de Wind uit
zijn lauwe loomheid. Opeens heeft hij
zijn keus bepaald. Hij zoekt het Zuid
westen op en gaat wat feller blazen.
Hij neemt wolken mee van overzee.
Donkere gevaarten, die een lichtend
steekspel met bliksemstralen spelen.
Het is zes uur, als de lucht geheel is
dichtgetrokken en het dek van regen
wolken zich venijnig ontlaadt. Snelle*
schieten de bliksemschichten. De in
vele uren verzamelde energie zoekt
een uitweg onder hevig gerommel. De
millioenen vliegjes vluchten naar hun
geheime schuilplaatsen en de Marva s
van het Wierhoofd zullen wel beschut
ting hebben gezocht bij hun „Leeuw".
Twee uur later is de bui voorbij. JaU
de Wind heeft zich blijkbaar alweer
voldoende uitgesloofd en schijnt be
vrediging te hebben gevonden in een
matige activiteit uit Westelijke rich
ting. De zon, die het toch nog gewon
nen heeft, beschijnt nog even de °P"
gefriste wereld en gaat dan onder, 1"
een bloedrood bed. De spitse tonnen»
die het Schulpengat markeren, wijzen
gedecideerd naar het Zuiden. Over een
uur, „met „stil van laag", zal het don
ker zijn.
