In de laatste minuut ontsnapt aan liquidatie
door de Sicherheits Dienst
Toulouse: hoofdstad van Rood Spanje
Hoe besteedt men zijn inkomen?
Geen onderzoek naar bomaanval
op Mandsjoerije
Ook afgewerkte smeerolie h.eeft
tegenwoordig waarde
Complot tegen regering-Franco
DE AVONTUREN VAN PAYNE BEST (slot)
De spanning bleef iof het einde
Duits officier springt in
de bres
Door stokslagen gedood
Waarom Frankrijk
vreemdelingen
arresteerde
Budgetonderzoek op
grote schaal
Veiligheidsraad kon niet
tot uitspraak komen
Alg. Nederl. Zuivelbond
bestaat vijftig jaar
Op 20 September feest
in Den Haag
De Sowjet regering gaat
woestijnen irrigeren
Fm
pLOTSELING begon de evacuatie. Vrachtwagens vol geselecteerde gevangenen
onder wie ook ons groepje reden over de Alpen naar het Zuiden.
Voorbij Innsbrück stopten wy by het politie-opvoedingskamp Reichenau. Dat
betekende dat de politie hier zorgde voor de „opvoeding". De kribben zaten er
vol wandluizen. De vertrekken stonken. De meeste gevangenen schenen half
verhongerde Fransen te zyn, die tot de Maquis behoord hadden. Er waren
Amerikaanse vliegers die erg slecht behandeld waren. Er was ook een groep
in lompen gehulde Franse partisanenmeisjes, waar echter nog genoeg leven
in zat. Ze waren brutaal tegen de bewakers en bespraken voortdurend ons
uiteriyk. Met autobussen werden de Schussnigs, de Blums en de Thyssens
binnengebracht, met nog anderen die tegelyk met mü in Dachau geweest waren.
Bij hen waren ook mannen, vrouwen en kinderen uit Regensburg, die de enige
overgeblevenen waren na executies op grote schaal. De SS-officier Stiller zei
ons dat wy naar een hotel in het Italiaanse Tirol gebracht zouden worden om
daar te wachten „op de bevrijding door onze eigen troepen".
idee van. Ik heb er honderden ver
moord, misschien wel duizenden".
Mompelend wankelde hij de kamer uit.
Zijn compagnon zat nog steeds met
zijn pistool te spelen terwijl hij lalde:
„Pang, pang, maak ze maar af". Ik
ging terug naar mijn medegevangenen.
De redding is in zicht.
TK geloofde vriend Stiller niet; ik had
n.1. gezien dat een zwarte truck zich
aan het einde van de colonne had aan
gesloten. Hij bevatte een peloton SD-
mannen onder aanvoering van luite
nant Bader, die berucht was als „liqui-
dateur" van ongewenste gevangenen.
Als wij inderdaad bevrijd moesten
worden, wat kwam hij dan eigenlijk
doen?
Op de Brennerpas bleef het convooi
een paar uur staan. De lucht was be
wolkt; overal schenen de gebouwen in
puin te liggen. We ontdekten later dat
We op deze; verlaten plaats gestopt had
den omdat onze bewakers op een lucht
aanval wachtten, want dat geschiedde
daar elke nacht. Gedurende de aanval
zouden we? dan worden doodgeschoten
en onze dood zou geweten zijn aan het
bombardement door onze eigen mensen.
Gelukkig kwam er geen luchtaanval.
Voorzover ik kon zien scheen de
SS-officier Stiller onze voornaamste
kans te zijn om er levend af te komen.
Hij was een wat schuchtere kerel. Ik
ging naar Schacht en Thyssen, van
onze groep de mannen die over het
meeste geld beschikten. „Ik geloof dat
nu de tijd is gekomen voor een beetje
omkoperij", zei ik. Wij kwamen over
een Stille) r een bedrag van honderd
duizend Z ivitserse francs aan te bieden,
als hij ons veilig naar de Zwitserse
grens zou brengen. De heren wilden
echter niet met mij meegaan om Stiller
dit aanbod te doen. De trucks reden
door.
Bij het dorp Niederhof werd Von
Schussnig herkend door een Italiaans
partisaan, die dit rapporteerde aan de
plaatselijke verzetsleider, dr. Ducia.
We stopten buiten het dorp en dr.
Ducia kwam op ons af om ons gast
vrijheid aan te bieden. Bader en Stiller
aarzelden eerst, doch daarna stemden
ze toe. Zij waren zelf ook hongerig en
vermoeid. Wij werden allen in het ho
tel gepropt dat omringd was door
wachtposten, maar toen wij eenmaal
binnen waren konden ze ons niet be
letten door het gebouw rond te zwer
ven. Laat in de avond ging ik naar de
keuken en vond daar wat ik gehoopt
had te zullen vinden: er waren daar
twee SS-ers en ze waren stomdronken.
Eén van hen was in het peloton van
Bader, zijn ogen waren glazig en hij
zwaaide op zijn benen.
„Kom bij mij zitten, Herr Best", sta
melde hij, „we zullen „Bruderschaft"
drinken." Plechtig vulde hij twee wijn
glazen en wij dronken elkaar op Duitse
wijze broederschap toe. „Je bent een
beste vent, Fritz", zei ik, „ik zal een
goed woordje voor je doen als de ge
allieerden hier omen". Hij begon te
snoeven en te pochen hoeveel Tom
mies hij voor zijn rekening zou nemen
eer zij hemzelf te pakken zouden krij
gen. „Ja, ik weet wel dat u mijn vriend
bent en mij zoudt helpen als u in leven
was."
Bevel tot executie
UIJ haalde een papier uit zijn zak.
„Hier is het bevel voor uw execu
tie. Morgen zal het uw laatste dag zijn."
Hij wuifde met het papier voor mijn
gezicht. Ik kon het niet goed lezen,
maar ik zag een lijst van namen.
Het was een bevel van het hoofd
kwartier van de Sipo in Berlijn en ik
kon het volgende lezen: „De volgende
gevangenen mogen niet in handen ;an
de vijand vallen en moeten zonodig ge
liquideerd worden". Ik zag de namen
van Schussnig, Blum, Niemöller,
Schacht, Falkenhausen, Halder, Stevens
en mijn eigen naam.
„Maar dat is onzin", zei ik, .Stiller
zou zo gek niet zijn".
De dronken S. S.-er leefde weer op.
„Schiet ze allemaal neer. Pang. pang,
pang, allemaal koud maken, da's het
beste". Hij wriemelde aan zijn pistool
holster, terwijl Fritz mij aankeek en
zei: „Ach wat, kérel, Bader heeft hier
de teugels in handen. Hij heeft al drie
maanden geleden orders gekregen om
jullie allemaal te liquideren en hij
voert zijn orders altijd uit. Nu, Herr
Best, u bent mijn vriend, nogmaals:
„Bruderschaft".
Luister naar wat ik zal doen: mor
gen zullen jullie allen doodgeschoten
worden en daarna in brand gestoken
Ik weet wat het is, mensen doodschie
ten met machinepistolen. De helft van
hen is niet goed dood, zodat er ook
veel van jullie niet dood zullen zijn als
we het berghotel in brand steken,
waar we jullie straks heen brengen.
Daarom moet u dicht bij mij komen
staan, dan zal ik u door het hoofd
schieten. Dat is de beste manier om
te sterven en ik mis nooit".
„Heb je dat al vaak gedaan?" vroeg
ik. Fritz werd melancholiek: „Mijn
vrouw en kinderen hebben er geen
KOLONEL Von Bonin wachtte mij
glimlachend op: „Wij zijn gered, Herr
Best. De plaatselijke Duitse comman
dant, generaal Von Vietinghof, is een
oude kameraad van mij en ik heb een
boodschap van hem gekregen. Hij
wenst geen wreedheden in het gebied
van zijn troepen, zegt hij en hij zal
ons morgen soldaten zenden". Dat
scheen alles in het reine te brengen en
wij sliepen rustig die nacht. De vol
gende dag kwamen vijftien bestofte
Wehrmachtsoldaten en een nogal ge
affecteerd, zelfbewust officiertje het
dorp binnen marcheren: Vietinghof's
„troepen om ons te ontzetten". Het
hart zonk mij in de schoenen. Bader
en zijn mannen zouden deze jonge of-
Generaal Alexander Baron von
Falkenhausen was bevelhebber in
Belgle, doch werd op bevel van
Hitier in een concentratiekamp
gesloten. Op het laatste ogenblik
gered van executie.
ficier met zijn groepje spoedig op de
vlucht drijven.
Samen met Falkenhausen en Bonin
ging ik daarom op zoek naar Stiller.
Wij hadden geluk, er waren geen
wachtposten in de buurt. „U moet uw
mensen gebruiken om Bader tegen te
houden", zei ik tegen Stiller. „Het is
in uw eigen belang". Hij haalde zijn
schouders op: „Gisteravond heeft Ba
der gedreigd ook mij om zeep te hel
pen. Hij behoort tot het speciale de
tachement van majoor Stavisky, dat
niets anders doet dan liquideren. Hij
heeft orders u allen ,te doden, ik kan
hem niet tegenhouden".
Plotseling zei ik: „Dan moet u het
commando aan mij overdragen, dan
zal ik hem tegenhouden". Hij keek
naar onze vastberaden gezichten; hij
was alleen en wij waren Vastbesloten.
Nerveus likte hij zijn lippen en zei:
„Ja, dat is goed". Er was geen tijd te
verliezen. Door het raam konden wij
Bader en zijn mannen hun machine
pistolen gereed zien maken terwijl zij
in de richting van het hotel keken.
Wij spraken tot de jonge officier die
door generaal Von Vietinghof gezon
den was. Hij zag bleek en stamelde:
„Maar ik kan zo'n verantwoordelijk
heid niet nemen". Zijn blik ging naar
Bader's vrachtwagen en zijn groep be
roepsmoordenaars.
Toen blafte kolonel Von Bonin:
„Dan zal ik als uw meerdere het be
vel van u overnemen. Richt die twee
machinegeweren op die truck". De
jonge luitenant verstarde, maar de
Duitse gewoonte om te gehoorzamen
was sterker dan al het andere: „Jawel
overste". Hij schreeuwde een bevel
naar zijn Wehrmachtsoldaten en de
twee lopen van de mitrailleurs werden
omgezwaaid in de richting van Ba
ders truck.
De moed der wanhoop.
VON BONIN en ik liepen over het
kleine plein, ik voelde mij alsof ik
naakt was en de dood nabij. „Laat die
wapens vallen", beval ik, „of jullie
zullen zelf neergeschoten worden".
Tot mijn verrassing lieten Bader's man
nen zonder te aarzelen hun machine
pistolen op de grond vallen. De Ita
liaanse partisanen van dr. Ducia, met
hun rode halsdoeken, kwamen uit de
toekijkende dorpelingen opduiken en
raapten elk wapen op dat op de keien
viel. Bader kwam op ons af met een
askleurig gelaat: „Herr Best, geeft u
ons benzine, dan zal ik weggaan met
mijn mannen. Wij zullen u niet meer
lastig vallen". En dat deden 2e ook
niet. Vier dagen later rukte de ,,S"-
compagnie van het tweede bataljon
van het 339-ste Amerikaanse regiment
infanterie het dorp binnen en ontwa
pende de Duitse soldaten.
De arme kleine Kokorin, de neef van
Molotof, leefde niet lang genoeg om
de bevrijding te beleven. Met Italiaan
se partisanen was hij op zijn eigen
houtje over de bergen de vrijheid te-
Kolonel B. von Bonin vocht onder
Rommel in Afrika en viel later in
ongenade. Moest op bevel van Hit-
Ier worden doodgeschoten, doch
ontkwam aan de kogel.
gemoet gegaan. Door zijn bevroren
voeten kreeg hij koudvuur. Hij zou bij
ons veilig geweest zijn, maar zijn Rus
sische opvattingen deden hem dit an
ders zien.
Eindeiyk naar huis.
OP 22 Mei 1945 werd ik, na een paar
dagen in een ziekenhuis gelegen te
hebben, in een vliegtuig gezet, rich
ting Engeland. Ik voelde mij plotse
ling ziek van zenuwen en spanning. Ik
ging naar een Engeland dat ik niet
kende. Ikzelf was waarschijnlijk zo
veranderd dat men mij niet meer zou
herkennen. Ik vroeg mezelf af of ik
het recht had om terug te gaan. ik had
het gevoel alsof ik op de verlieslijsten
voorkwam.
Maar toen wij het Kanaal oversta
ken, hing er een grote wolk boven de
Engelse kust en in die wolk zag ik
het gezicht van May, mijn vrouw. En
toen wist ik dat er tenminste één mens
op aarde naar mij verlangde en ge
duld met mij zou hebben, terwijl ik de
strijd ging uitvechten, die iedere terug
kerende gevangene te strijden heeft.
EINDE.
De Veiligheidsraad stond gisteravond
voor de bespreking van twee resolu
ties: een Amerikaanse, waarin werd ge
vraagd om de vorming van een com
missie van Indiase en Zweedse afge
vaardigden voor een onderzoek ter
plaatse naar de klacht van Rood-China,
dat Amerikaanse viegtuigen Mandsjoe-
rqe hebben gebombardeerd en een
Russische, waarin de raad verzocht
wordt, het bombarderen van Mandsjoe-
rüe te veroordelen en verder onwet
tige daden te verbieden. Er is heel wat
deining over geweest. Het resultaat
was zeer mager.
Het begon met een lang debat over
de procedurekwestie. De vraag was n.1.
welke resolutie het eerst in behande
ling diende te komen. De Russische was
het eerst ingediend en dus eiste Ma-
lik, dat deze ook het eerst zou worden
behandeld. Austin, de Amerikaanse ge
delegeerde, achtte dit weer niet logisch.
Hoe kan men, zo redeneerde hij, een
veroordeling uitspreken, wanneer men
de feiten nog niet eens heeft kunnen
In de desa Asemkandang bij
Pasuruan, is een zekere A. K. door
de bevolking met stokken ver
moord. Honderd-dertig personen
verklaarden eenparig deze daad
bedreven te hebben. A. K. stond
in die streek bekend als een Tu-
kang Santet, d.w.z. iemand die
ziekten verwekken kan. Dit is
binnen korte tijd het tweede ge
val van deze aard. De vorige
moord geschiedde op 17 Juli in
de desa Ranggeh. In de loop van
de volgende maand zullen hier
voor 47 personen in Pasuruan te
recht staan.
(Van onze correspondent te Parijs)
pRANKRIJK is het land der politieke vluchtelingen. Sedert 1790 toont het
zich soepel, wanneer het immigratie betreft van personen, die om poli
tieke redenen hun land hebben verlaten. Parüs neemt daarbij aan, dat de
gasten de goede gedachte zullen hebben om de gastvrijheid te waarderen,
o.a. door zich te voegen naar de zachte wenken van de gastvrouw Marianne:
brood verdienen met eerljjk werken, geen inmenging in de binnenlandse
politiek, geen acties tegen hun vroeger vaderland, Indien Frankrijk daarmee
goede betrekkingen onderhoudt. Nu is het woordje „g o e d" in diplomatieke
kringen nogal rekbaar. Men mag dan in Parijs niet gecharmeerd zyn op
Franco, sedert de plannen voor de Europese verdediging de huidige vormen
hebben aangenomen, is men graag bereid de generaal zgn stoel in Madrid
te gunnen. Dit is één van de redenen, waarom de Franse politie is overge
gaan tot de arrestatie van byna 200 Spaanse communisten. Volgens nauw
keurige inlichtingen zouden zij o.m. een complot smeden tegen Franco.
trok,
Men
£)E SPANJAARDEN immigreerden in
Frankrijk, toen hun in Spanje na
de overwinning van Franco slechts de
gevangenis wachtte. In weinige maan
den waren er zeshonderdduizend. Twee
honderdvijftigduizend emigreerden,
naar andere landen of keerden na ver
loop van jaren terug naar hun vader
land en driehonderdvijftigduizend ves
tigden zich voorgoed in Frankrijk. Tou
louse werd een Spaans centrum. Van
daar uit wilde men de val van Franco
voorbereiden. De anti-Franco-golf,
welke na de bevrijding over Europa
(Van onze Haagse redacteur)
Als er een vraag heden ten dage voor
iedereen actueel is, dan is het wel deze:
„Waar biyft toch al mijn geld?" Huis
moeders weten niet „waar haar geld
blijft"; huisvaders verwonderen zich
trouwens eveneens over de snelle wijze,
waarop het verdiende salaris weer is
uitgegeven. Wat men wel heel goed be
grijpt, is, dat alles peperduur is en dat
men bij het doen van zijn uitgaven moet
wikken en wegen om uit te komen.
Ook het Centraal Bureau voor de
Statistiek zou wel eens graag willen
weten, „waar het geld nu allemaal
blijft", met andere woorden, hoe men
in het algemeen zijn inkomen besteedt.
Daartoe zal in het komende jaar op
grote schaal een budget-onderzoek wor
den ingesteld, waaraan men op basis
van vrijwilligheid kan deelnemen. Dit
onderzoek zal zich uitstrekken tot alle
lagen der bevolking tot inkomens, die
de f 12.000 per jaar niet te boven gaan.
Om de enquête zo objectief mogelük te
houden, zal men met alle mogeiyke
factoren rekening houden, zoals beroep,
het al of niet in loondienst zyn, de grote
van het gezin, enz.
In de grove steden Amsterdam, Rot
terdam en Den Haag wil men de proef
nemen met ongeveer vier honderd ge
zinnen. In Amsterdam en Rotterdam zal
men zich in hoofdzaak bepalen tot de
arbeidersklasse, terv/ijl men in Den
Haag het accent zal leggen op hoofdar
beiders en mensen, die in de vrije be
roepen werkzaam zijn.
De deelnemende gezinnen ontvangen
iedere week een huishoudboekje, dat
zo nauwkeurig mogelijk en gespecifi
ceerd moet v/orden ingevuld. De in
houd van de huishoudboekjes zal onder
de strikste geheimhouding v/orden ver
werkt tot statistische gegevens. Zelfs
de fiscale recherche zal tot deze afde
ling van het Centraal Bureau voor de
Statistiek geen toegang hebben. Dit ter
geruststelling.
Voor talrijke gezinnen, die zich tot nu
toe geen moeite gaven, om er een huis
houdboekje op na te houden, kan dit
onderzoek waarde hebben, omdat men
nu zelf kan nagaan, op welk gebied van
de huishoudelijke uitgaven men zich
beperkingen kan opleggen. Speciaal
voor de man kan het onderzoek een
levenslesje inhouden, want voor hem
zullen indien gewenst zogenaamde
zakboekjes ter beschikking worden ge
steld. 6
Sinds 1946 is het voor de eerste maal,
dat men op grote schaal een budget
onderzoek instelt. Gezien de gewijzig
de levensomstandigheden na de oorlog
zullen de cijfers, die bij het Centraal
Bureau voor de Statistiek te voorschijn
komen, nog heel interessante bijzonder
heden kunnen opleveren. Men stelt zich
voor bm half October met het onderzoek
dat een jaar zal duren, een aanvang te
maken.
was koren op de rode molen,
ageerde openlijk en al in 1947
had Toulouse een bijnaam gekregen:
de hoofdstad van rood Spanje. Velen
van de Spaanse vluchtelingen waren
minder geneigd om met arbeid hun
brood te verdienen, dan om clandestien
voort te werken aan de verwezenlij
king van hun wensdroom; de val van
Franco en de vorming van een nieuw
volksfront in Madrid. Spanje protes
teerde langs diplomatieke en niet-
diplomatieke kanalen, doch zonder
succes. Wel kwam inmiddels het niet-
rode Franse volk in beweging.
Ergernis
Vooral in en rond Toulouse ergerden
zich vele Fransen aan de gastvrijheid
genietende Spanjaarden. De Fransman
bijvoorbeeld, is er zeer gevoelig voor.
als buitenlanders zich met zijn bin
nenlandse politiek bemoeien. De rode
Spanjaarden deden dit te kust en te
keur. Avond aan avond waren er in de
bistro's hete woordenwisseling over
dc situatie, waarbij de buitenlandse
communisten het heftigste betoog voer
den en hun tegenstanders niet ontza
gen, als het er om ging aan te tonen,
hoe slecht de toestand in Frankrijk wel
was.
Autoriteiten in Toulouse, Franse dag
bladen, volksvertegenwoordigers en
particulieren hebben sedert 1946 voort
durend gewezen op het grote gevaar
van deze vuurrode Spaanse cel in Zuid-
Frankrijk, die, gezien aantal, training,
hardheid en bedrevenheid in de wa
penhandel, met steun van de Komin-
ferm a la minute Spanje in brand kon
steken.
Ongewenste activiteit
De laatste weken heeft de Franse
pers er herhaaldelijk op gewezen, dat
er in Toulouse een complot zou wor
den gesmeed tegen Franco. De smederij
werkt al sedert 1939 op volle capaci
teit. Hiermee wordt dus niets nieuws
verteld. Wel is opmerkelijk, dat blij
kens inlichtingen van de Franse Ge
heime Dienst rode Spanjaarden van de
Kominform nadere richtlijnen zouden
hebben gekregen, waarin o.a. het tijd
stip van actie zou zijn bepaald. Dit
tijdstip zou vallen in de meest critieke
periode van de Europese geschiedenis,
n.1. als Spanje voor de Westeuropese
verdediging direct noodzakelijk zou
zijn geworden. Dit heeft het noodzake
lijk gemaakt onmiddellijk in 1 te grij
pen. In de omgeving van Toulouse zijn
bijna tweehonderd Spaanse commu
nisten gearresteerd en in Parijs veer
tig. Da arrestanten hebben zonder uit
zondering een min of meer leidende
functie in het verzet tegen Franco.
Bezworen is het gevaar hiermee al
lerminst. Dat realiseert men zich zo
wel in Parijs als in Madrid. De arres
taties zijn niet omvangrijk genoeg: de
rotte plek blijft. Telefonisch vernamen
v/ij uit Madrid, dat de Spaanse pers
Donderdag het nieuws al in grote op
maak bracht. Vrijwel alle bladen, wel
ke commentaar gaven, spraken de ver
wachting uit, dat hierdoor de betrek
kingen tussen Spanje en Frankrijk
zullen verbeteren. Tevens werd aan
gedrongen op verdere arrestaties.
Inmiddels vernamen wij nog, dat de
actie tegen de Spaanse communisten
voortduurt en er nog meer arrestaties
kunnen worden verwacht. De controle
op de Spanjaarden in Toulouse zal ver
scherpt worden.
onderzoeken. Zo ging dat hard
tegen
hard. Ten slotte besloot de Veiligheid
raad beide resoluties tegelijkertijd t"
behandelen, doch de Amerikaanse het
eerst in stemming te brengen.
Dit was nu weer de Sowjetunie niet
naar de zin. Malik trof dan ook h§»
Amerikaanse voorstel met zijn Veto
Zeven landen stemden voor, twee stem'
den blanco en een deed aan de stem"
ming niet mee. De Russische resoluti»
werd vervolgens met acht tegen één
stem verworpen. Alleen de Sovjetunie
stemde voor. Een land onthield zich
van stemming en een nam niet aan d«
stemming deel.
De Raad heeft voorts het jaarlijkse
rapport aan de Algemene Vergadering
goedgekeurd. Alleen Malik stemde tc.
gen. Hij wilde alle besluiten, genomen
tussen 13 Januari en 15 Juli, ongeldig
verklaren, omdat toen noch de Sovjet?
unie noch Rood-China vertegenwoordigd
waren. De Sowjetunie zal waarschijn-
lijk pogen, deze besluiten alsnog ver-
nietigd te krijgen.
Maandag komt de Veiligheidsraad
weer bijeen met vermoedelijk de kwes-
tie-Formosa als agendapunt.
(Van onze Haagse Redacteur)
De Algemene Nederlandse Zuivel-
bond, gewooniyk genoemd F.N.Z., die
de federatie is van de acht geweste-
ïyke zuivelbonden, viert op 20 Septein-
ber zyn vyftigjarig bestaan.
De aangesloten zuivelbonden zqn op
zichzelf weer federatieve verenigingen
van coöperatieve zuivelfabrieken, zodat
de F.N.Z. de nationale vertegenwoordi
ger is van de coöperatieve zuivelindus
trie. Deze industrie heeft zich sinds
1886, het jaar waarin de eerste coöpe
ratieve zuivelfabriek in Friesland werd
gesticht, ontwikkeld tot een van de be-
langrqkste van ons land. De by de F.N.Z.
aangesloten fabrieken verwerken meer
dan drie milliard kg. melk per jaar of
ruim 70% van alle aan fabrieken gele
verde melk.
Het jubileum zal worden gevierd met
een landelijke bijeenkomst van verte
genwoordigers van deze fabrieken en
van de gewestelijke bonden in de Hout-
rusthallen in Den Haag, waar ook bui
tenlandse gasten aanwezig zullen zijn.
Ter gelegenheid van dit jubileum
wordt eveneens in Houtrust op 19 Sep
tember een landelijke kaaskeuring ge
houden. In ons land is dat in deze vorm
nog niet eerder voorgekomen. Op de
dag van het jubileum zal men de inge
zonden kazen tentoonstellen.
Voorts geeft men op 20 September de
eerste vertoningen van de film, die de
F.N.Z. ter gelegenheid van het jubileum
heeft laten vervaardigen en waarin de
betekenis van de coöperatieve zuivelin
dustrie voor de Nederlandse boer wordt
behandeld.
METSELAAR VIEL VAN STEIGER
Bij het verrichten van werkzaamhe
den bij de verbouwing der Prinses Ire-
neschool te Apeldoorn, is de 55-jarige
metselaar A. J. Timmer uit Vaassenvan
een steiger gevallen. Hij kreeg een sche-
delbasisfractuur en overleed na enkele
uren.
(Van onze Haagse redacteur)
Tot voor kort ging in Nederlandse
fabrieken en bedrijven veel afgewerkte
smeerolie verloren. Hierin schynt thans
verandering te komen. Het is namelijk
mogelijk afgewerkte smeerolie door een
regeneratie-proces weer tot een vol
waardig artikel te maken. Enkele fa
brieken zuiverden wel hun afgewerkte
olie, waardoor zü aan nieuwe doelein
den dienstbaar gemaakt kon worden,
De heer Tom Naudé, voorzitter van
de Zuidafrikaanse Volksraad Twee
de Kamer) zal, tezamen met een
van de volksraadledenbinnenkort
naar Europa komen om de parle
mentaire gebruiken in verschillen
de landen te bestuderen. Eerst gaat
hij naar de opening van het Britse
Parlement en daarna zal hij de
opening van de Staten-Generaal in
Den Haag bijwonen.
doch het resultaat van deze bewerking
gaf toch niet tot resultaat, een olie, die
met de oorspronkelijke in kwaliteit kon
wedüveren.
Sinds enige tijd heeft ons land twee
regeneratiebedryven, nameiyk in Den
Haag en in Rotterdam. Men bewerkt
daar de afgewerkte olie zodanig, dat zij
niet meer van de oorspronkelijke te
onderscheiden is.
Dat levert zoveel, voordeel op, dat
de bedrijven, waarin smeerolie gebruikt
wordt, tegenwoordig een vergoeding
kunnen krijgen, als zij het afgewerkte
product afstaan. Bovendien wordt de ge
regenereerde olie geëxporteerd, zodat
zij deviezen opbrengt.
Aangezien er bij de Nederlandse re-
generatiebedrijven behoefte aan afge
werkte olie bestaat, is onlangs een op
haaldienst, de C.O.V.A.M., opgericht,
v/aarvoor bij een aantal ondernemingen
grote belangstelling blijkt te bestaan.
Op het ministerie van Economische
Zaken is een bespreking over de nieu
we industrie gevoerd en ook daar volgt
men aandachtig de ontwikkeling van
dit particuliere initiatief.
De Russische regering heeft haar
goedkeuring gehecht aan uitgebreide
plannen voor irrigatie van de woestij
nen in het Zuidaziatische deel van de
Sowjetunie, met inbegrip van het aan
leggen van een kanaal van 1.100 km
lengte.
De werken in de Sowjetrepubliek
Turkmenistan, die grenst aan de Kaspi
sche Zee, Perzie en Afghanistan, vor
men de kern van het plan.
Het werk zal in 1951 beginnen en m
1955 klaar zijn. Dan zullen volgens de
plannen ongeveer 1,240.000 ha ge'»'ri'
geerd zijn voor de katoen verbouw en
6.000.000 ha voor weideland.
Voorts voorziet het plan o.m. in de
bouw van drie grote dammen met ee"
hydro-electrische capaciteit van 100.000
kilowatt.