Rijkste kousenmakers ter wereld
Was Naundorff Dauphin van Frankrijk?
OM EEN VORST EN Tl TEL
Oud mysterie trekt opnieuw aandacht
Nasporingen in Delfts
graf
Firma Du Pont rust op drie zuilen:
dynamiet, nylon, cellophaan
Een wereldconcern
Geen blinde-geleide hond voor
zilverpapier
Vliegtuig daalde op zee
Commissie sanering
zeevisserij ingesteld
Medelijden
Malversaties ontdekt in
Legerplaats Oldebroek
Hei buiienland ireki
RECRUTEN KOMEN OP
Engeland versnelt de bouw
van atoomcentra
Verhoging van militaire pensioenen
DONDERDAG 28
SEPTEMBER 1950
Woensdagmorgen heeft men het graf
geopend. Het was nodig weer eens
aan een restauratie toe het is voor
de laatste maal in 1904 hersteld en
van deze gelegenheid heeft men ge
bruik gemaakt, om nog eens weer een
onderzoek in te stellen naar de stof
felijke resten van Naundorff-Bourbon.
De kist met het gebeente is overge
bracht naar het politiebureau te Delft.
De politiedeskundige dr. Hulst zou
hier o.m. schedelmetingen verrichten.
Op deze wijze hoopt men nog enkele
gegevens te verkrijgen, die kunnen
bijdragen tot verheldering van het
mysterie. Voor deze onderzoekingen
heeft men ongeveer veertien dagen de
tijd. Dan zal het herstelwerk aan de
grafkelder voltooid zijn en het ge
beente van de raadselachtige figuur
wederom aan de eeuwige rust kun
nen worden overgegeven.
De Franse Revolutie
Vanwaar al deze mysteriën?
Om hieromtrent enige opheldering
te verkrijgen, moet men teruggaan
naar de spannende dagen van de
Franse Revolutie. Koning Lodewijk
de Zestiende was met zijn gezin ge
vangen gezet in dc Temple, een oud
klooster, dat als gevangenis werd ge
bruikt. De Nationale Conventie had
besloten, het koningschap af te schaf
fen en een vervolging in te stellen te
gen de laatste Bourbon, die toen zijn
droeve dagen sleët onder de naam
Louis Capet. Hij werd schuldig ver
klaard aan hoogverraad en op 21 Ja
nuari 1793 op het Plein van de Revo
lutie te Parijs met de guillotine te
rechtgesteld. Koningin Marie Antoi-
nette volgde hem kort daarna.
Toen leefde van het Koninklijk ge
zin nog slechts de zevenjarige prins
Charles. Hij was op 27 Maart 1785 te
Versailles geboren en kreeg de titel
van Hertog van Normandie en na de
dood van zijn oudere broeder op 4
Juni 1789 ook de waardigheid van
Dauphin (kroonprins). Deze kleine
jongen werd in Juni 1793 toevertrouwd
aan de zorgen van een felle Jacobijn,
de schoenmaker Simon en zijn vrouw
en deze waardige echtelieden deden
al het mogelijke, om het kind licha
melijk en geestelijk ten gronde te
richten. In Januari 1794 werd het kind
in een eenzame cel opgesloten, waar
het in Juni 1795 stierf. Het lijkje is
in een gemeenschappelijk graf onder
kalk bijgezet. In 1815 heeft men naar
resten gezocht, doch niets meer kun
nen vinden.
Het mysterie
Tot zover de officiële feiten. Daar
uit zou kunnen blijken, dat de laatste
prins van Bourbon in 1795 in de ge
vangenis is gestorven. Niettemin ver
spreidde zich al vrij spoedig het ge
rucht, dat prins Karei uit de Temple
was ontsnapt. Sindsdien hebben zich
verschillende lieden voor de Dauphin
uitgegeven. De meesten waren aller
minst koninklijk in hun levenswandel
en maakten meer dan eens met de ge
vangenis kennis.
Eén uitzondering was er op deze
regel. De Duitser Karl Wilhelm Naun
dorff gaf zich eveneens uit voor de
echte Lodewijk XVII. Hij was afkom
stig uit Neder-Lausitz en oefende het
eerzame ambacht van horlogemaker
uit. Voor een Bourbon kon hij inder
daad wel met menig recht doorgaan,
want zijn gelaatstrekken kwamen met
die van de leden van, dit geslacht
overeen en zijn dochter leek sprekend
op Marie Antoinette. Niettemin slaag
de hij er niet in zijn rechten erkend
te krijgen. Hij werd in 1836 wegens
bedrog aangeklaagd hij had zich
inmiddels in Frankrijk gevestigd,
waar hij afstand van zijn rechten had
gedaan ten behoeve van het Huis Or-
leans, op voorwaarde, dat men hem
in staat zou stellen, als prins van den
bloede te leven weliswaar vrijge
sproken, maar verbannen. Hij heeft
zich daarna in Delft gevestigd. Zijn
gehele leven heeft hij als een oprecht
en oppassend man bekend gestaan.
De ring gesloten
Zoals wij reeds zeiden, vermeldt de
grafzerk van Naundorff in het Kal-
verbos nabij de Haagpoort te Delft,
dat hier Lodewijk XVII de Bourbon,
koning van Frankrijk, hertog van
Normandie enz. ligt. Hetzelfde staat
te lezen in de acte van overlijden.
Aan deze vermelding is echter toege
voegd: Bekend staande als Karl Wil
helm Naundorff". Deze acte is inder
tijd opgemaakt in overleg met Den
Haag. Het merkwaardige van deze
acte is n.1., dat er buitenlandse adel
lijke titels in vermeld zijn. Dat mag
niet geschieden zonder toestemming
van het vorstenhuis en de Hoge Raad
van Adel. Bewijst dat iets?
Er leven nog nazaten van Naun
dorff-Bourbon. Hij had negen kinde
ren, van wie twee geen afstammelin
gen hebben gehad. Van de derde zoon
stamt Henri prins van Bourbon af
die op het ogenblik in Casablanca
woont. Deze is kinderloos en wordt
niet als pretendent erkend, aangezien
hü is gesproten uit een huwelijk, dat
niet kerkelijk ingezegend is geweest.
De vierde zoon i$ genaturaliseerd als
Nederlander en werd officier bij de
Nabü de Haagpoort te Delft bevindt zich .een grafkelder, door een hek om
geven. De zware grafzerk, die de groeve dekt, bevat een opschrift in de Franse
taal, dat hier rust het stoffelijk overschot van Charles Louis de Bourbon, Hertog
van Normandie. Er is in de loop van de jaren al heel wat over dit eenvoudige
graf met zijn raadselachtig opschrift te doen geweest. Want de ogenschijnlijk
ondubbelzinnige mededeling bevat een der grootste mysteriën van de laatste
honderdvijftig jaar. De vraag is n.1. of Karl Wilhelm Naundorff, die op 10 Au
gustus 1845 in een huis aan de Oude Vest te Delft de laatste adem uitblies, wer
kelijk is geweest wie hij voorgaf te zijn: de Dauphin van Frankrijk, de zoon van
de zo tragisch gestorven Lodewijk de Zestiende.
Nederlandse Landmacht. Zijn klein
zoon is de letterkundige mr. Louis de
Bourbon, thans directeur van een le
vensverzekeringsmaatschappij in Eind
hoven.
Het bewijs geleverd?
Is deze mr. Louis de Bourbon in
derdaad een afstammeling van het
oude Franse koningshuis? De gelijke
nis is er stellig. Maar hij laat er zich
weinig over uit.
„Het zou natuurlijk interessant zijn
om te weten, of het mysterie rondom
de Temple ooit zal kunnen worden
opgelost", zegt hij. Maar een recht
streekse vraag dienaangaande ont
wijkt hij. „Bent u ervan overtuigd,
een afstammeling van de Dauphin te
zijn?" vraagt een verslaggever, een
der velen, die zich in deze dagen met
het mysterie bezighouden. Mr. De
Bourbon antwoordt: „De bewijzen en
waarschijnlijkheden stapelen zich op.
De heer C. J. Begeer te Voorschoten
heeft zich voor de ontraadseling van
de historie mijner familie bijzonder
ingespannen. Ik heb de indruk, dat
het onderzoek naar het skelet van
mijn overgrootvader wellicht staving
van reeds bekende bewijzen kan op
leveren".
De heer Begeer is stelliger in zijn
uitspraken. „We zullen niet veel
nieuws meer vinden. Naar mijn over
tuiging is de bewijsvoering, dat Naun
dorff inderdaad Dauphin is, water
dicht. Eerlang verschijnt hierover een
boek van mijn hand". Daarom spreekt
hij reeds nu de heer De Bourbon ge
regeld aan met „monseigneur Louis",
de aanspreektitel van de Franse ko
ningen.
Welke zijn de bewijzen?
De heer De Bourbon heeft, toen
hem daarnaar werd gevraagd, niet
willen ingaan op allerlei vraagstuk
ken, die met deze kwestie samenhan
gen. Hij heeft niets willen vertellen
over de mogelijke ontsnapping van
prins Karei uit de Temple. Slechts
één punt stipte hij even aan: het staat
vast, dat het kind. onder zijn naam be
graven, in werkelijkheid een ander is.
Vast staat ook dat een haarlok van de
Dauphin identiek was met het haar van
Naundorff. Maar over andere hiermee
verband houdende kwesties geen
woord.
Voorshands komen we niet véél
verder. De historici zijn er over het
algemeen wel van overtuigd, dat
Naundorff evenmin als een van de
andere pretendenten de Dauphin van
Frankrijk is geweest. Het wachten is
nu op het boek van de heer Begeer.
Misschien bevat dit nieuwe gezichts
punten, die een volkomen andere kijk
op het vraagstuk zullen geven.
Misschien ook levert het onderzoek
van dr. Hulst nog iets op. De heer De
Bourbon wacht met spanning af, wat
er nog aan het licht komt. De interes
se van het Nederlandse publiek zal
stellig niet minder groot zijn.
Deze foto, genomen van <je Big Ben af, geeft U een indruk van het (nog)
niet al te fraaie Parliament Square in Londen. Wie hier echter volgend
jaar, tijdens het Festival of Britain zal komen, zal het plein niet meer her
kennen. Er wordt een brede rijweg aangelegd, met aan weerszijden prach
tige tuinen, waarin beroemde politieke persoonlijkheden (in steen) zullen
worden geplaatst. Deze werken sullen ongeveer 500.000 gulden kosten. Op
de achtergrond links ziet U Central Hall en rechts, boven de bomen uit,
in Buckingham Palace.
J^YLON-KOUSEN veroverden stormenderhand het machtigste en schoonste rijk
ter wereld, het Rijk der Vrouw. En in de achterhoede van het Nylon-Kousen-
leger kwamen andere practische toepassingen van nylon aanmarcheren. De
moderne chirurg bedient zich van nylondraden om door hem gemaakte „ope-
ratiewonden" snel te doen helen. De visserman gebruikt nylondraden als snoer
en zelfs worden er reeds netten van geweven. Menigeen poetst reeds zijn tanden
met een nylontandenborstel. Nylonkabels bleken voor vele doeleinden bruik
baarder dan kabels gemaakt van Manilla-hennep. Nylon-ondergoed is aan de
markt gekomenmaar de nylon-kous spant nog steeds de kroon. De firma,
die deze beroemde en gezochte kousen maakt, is de firma Du Pont de Nemours.
Eigenlijk is firma een beetje kleinerend gezegd, want Du Pont de Nemours
is een wereldmaatschappij met een kapitaal van om en nabij de tweeduizend
millioen dollar! Drie zuilen zijn het, waarop deze maatschappij werd opgetrok
ken: Dynamiet, nylon en cellophaan.
artikelen werden gevraagd. Lippenstif
ten, kunstzijde, kunstmatige rubber en
andere onschuldige producten verlieten
de fabrieken der firma Du Pont. De
firma groeide uit tot een der belang
rijkste industriële concerns in Ameri
ka, die de General Motors en een be
langrijk deel der Amerikaanse chemi
sche industrie controleert. Enorme be
dragen werden uitgegeven voor weten
schappelijke onderzoekingen in de ruim-
40 moderne laboratoria van het concern.
Ruim 32 millioen dollar wordt jaar
lijks aan onderzoekingen besteed. Elf
jaren duurde het vóór de nylonkousen
in die laboratoria geboren werden.
J.JET begin was eenvoudig. Precies op
1 Januari 1800, dus op de eerste dag
van de vorige eeuw, liep in de Ameri
kaans^ haven Newport een Frans schip
binnen met een lading zout. Pierre Sa-
muel du Pont uit het Franse stadje Ne
mours afkomstig was de eigenaar van
de onderweg onbruikbaar geworden
lading. Met zijn vrouw en kinderen
ging Pierre du Pont aan wal en leidde
aanvankelijk het moeilijke leven van
een onbemiddelde emigrant. Zijn zoon
echter had in Franrijk scheikunde ge
studeerd en besloot zich op de ver
vaardiging van buskruit toe te leggen.
Hij had enig succes en was hierdoor in
staat om financieel een en ander te be
reiken. Ongeveer 'n eeuw behoorde de
familie Du Pont, of zoals zij zich later
noemden Du Pont de Nemours tot
de wegestelde kringen van Amerika.
Oorlog bracht winst.
DE wereldoorlog van 1914-1918 bete
kende voor de familie en de firma
Du Pont de Nemours het begin van
grote successen. Dynamiet werd door
alle oorlogvoerenden gevraagd en met
hoge prijzen betaald. De Du Pont's leg
den zich op de aanmaak van die ge
vaarlijke springstof toe en wisten hun
jaarlijkse productie en omzet te ver
groten van ongeveer 3 y.t millioen kilo
gram tot circa 220 millioen kilogram.
En de winsten hielden gelijke tred met
de omzet en de productie. Honderden
millioenen verdiende de firma aan de
eerste wereldoorlog. De basis voor het
wereldconcern was door dynamiet ge
legd.
De vrede brak aan en vreedzamere
|_|ET eerste grote succes na de dyna
miet was de uitvinding en toepas
sing voor verpakkingsdoeleinden van
cellophaan. „Het gaat er mij om", zei
één der aan het Du Pont de Nemours
concern verbonden geleerden eens tot
een lid der directie, „om een verpak
king te ontdekken, die alles er smake
lijk doet uitzien". De directeur toonde
zich zeer geïnteresseerd en gaf de ge
leerde volkomen de vrije hand. En ziet
na enige jaren vond hij het cellophaan
als verpakkingsmiddel uit. En deze
vinding maakte de scheikundige tot
een rijk man en deed vele honderden
millioenen dollars in de kas der firma
Du Pont vloeien.
En de „derde zuil" van de wereld
maatschappij Du Pont de Nemours was
de nylonkous! Deze bleek nog winst
gevender te zijn dan de dynamiet en
cellophaan. Er zijn ongeveer 1100 mil
lioen vrouwen in de wereld en voor
300 millioen zo schat men is een
paar nylonkousen een „ideaal"! Zes
paar kousen per jaar.... rekent u zelf
maar verder en dan kunt u enigszins
nagaan, welke fantastische bedragen de
Nylon-productie in de kassen van het
Du Pont-concern brengt.... Wie een
beetje afgunstig mocht worden, strekt
het misschien tot troost, dat wellicht
spoedig de Amerikaanse staat, een pro
ces zal beginnen tegen de firma Du
Pont wegens overtreding van de Anti-
Trust wetten.
(Van onze militaire medewerker)
gr wordt op het ogenblik zilverpapier
ingezameld voor een zo op het oog
lieel mooi doel, n.1. om een geleidehond
te kunnen kopen voor militairen, die
door een ongeval of anderszins blind
zijn geworden. In buurtblaadjes, vcr-
enigingsorganen e.d. kan men opwek
kingen lezen om zilverpapier in te
leveren, want. als men elf kilo bij
elkaar heeft, kan een arme blinde mili
tair een geleidehond krijgen.
Nu heeft elf kilo zilverpapier een
waarde van omstreeks één gulden, ter
wijl een goed afgerichte geleidehond
Kardinaal Spellman, de aartsbisschop van New York, heeft een bezoek
gebracht aan de „Katholiek-Engeland" Tentoonstelling, die in de Chenil
Galleries te Londen wordt gehouden.
honderden guldens kost. Dat klopt dus
om te beginnen al niet. Maar bovendien
staat de zaak zó, dat elke militair, wie
het vreselijk lot treft het licht van zijn
ogen te moeten missen, van rijkswege
een geleidehond krijgt, zélfs indien er
geen verband zou bestaan tussen het
blind worden en de uitoefening van de
militaire dienst. Door tussenkomst van
de vereniging „Arbeid voor Onvolwaar-
digen" wordt de hond besteld. In Am
sterdam heeft het Nederlandse Geleide-
fonds een opleidingsschool gesticht,
waar hond en ëaas aan elkaar kunnen
wennen. Voor rijksrekening kan de
blinde militair deze opleiding, die ver
scheidene weken duurt, volgen.
Het is dus volmaakt overbodig om
zilverpapier te gaan inzamelen voor
dit doel, al lijkt het nog zo mooi. Bo
vendien werpt men ten onrechte een
blaam op de overheid, want de indruk
wordt gevestigd, als zouden deze jon
gens in de steek worden gelaten.
Reeds heeft de communistische pro-
padanda zich van deze zaak meester
gemaakt. In de Tweede Kamer bracht
de heer Gortzak haar ter sprake. Hij
citeerde een oproep in een personeels-
blaadje van een Haagse firma, en zeide
dat hij zich schaamde over het feit, dat
oorlogsgewonden met 11 kg zilverpapier
moeten worden geholpen. Nu zou het
ook inderdaad droevig zijn, als de
overheid de oorlogsinvaliden aan hun
lot overliet. Maar het tegendeel is het
geval, en terecht heeft de Staatssecreta
ris van Oorlog, mr. W. H. Fockema
Andreae, hierop bij de beantwoording
van het debat gewezen.
Het merkwaardige feit heeft zich nog
voorgedaan, dat men er niet in ge
slaagd is, de militair op te sporen,
voor wie deze inzameling werd gehou
den.
En ook in een soortgelijk geval, el
ders in het land, kwam men ten slotte
op dood spoor. Na een reeks Van tus
senpersonen te hebben afgewerkt
strandde men in beide gevallen op
iemand, van wie geen nader adres be
kend bleek te zijn. Hetgeen de vraag
doet rijzen, of hier wellicht met opzet
de overheid in discrediet werd gebracht
via een ketting van geheel te goeder
trouw zijnde tussenpersonen.
Lot van twee inzittenden
onbekend
Gistermorgen werd een bericht opge
vangen van Landsend Radio, waaruit
bleek, dat er een vliegtuig was gedaald
in het St. Georges Kanaal tussen Ier
land en Engeland. Kort daarna werd
gemeld, dat het Engelse schip Barton
Grange zich naar de plaats van het
ongeluk had gespoed, om naar even
tuele overlevenden te zoeken. Omtrent
de identiteit van de machine was
toen nog weinig bekend. Later bleek,
dat een Gloster Meteor straalvliegtuig
van de RAF met twee man aan boord in
het St. Georges Kanaal was terecht
gekomen. Het laatste bericht van de
Barton Grange luidde, dat men zeer
dicht bij de beide overlevenden was
geweest, doch dat de harde wind en
de ruwe zee het reddingwerk uiter
mate hinderden. Een motorboot en een
vliegboot van de RAF hebben zich naar
de aangegeven plaats gespoed, om aan
het reddingwerk deel te nemen.
Uitsluitend voor export"-
In Amsterdam is een knikker-,
fabriek, die vooral voor export
werkt. De eigenaar van de zaak
ontdekte dezer dagen, dat het
„buitenland" zich sinds enige tijd.
tot voor de drempel van zijn be
drijf uitstrekte. Dozen knikkers,
voor verzending naar gene zijde
van de landsgrenzen bestemd ge
weest, lagen in de etalages van
"Amsterdamse winkeliers. Het was
duidelijk, dat ze daar niet van
zelf waren gekomen en ook her
innerde de knikkerfabrikant zich
niet, dat hij ze erheen had gezon
den. De politie heeft toen alras
ontdekt, dat een hele familie van
arbeiders en arbeidsters op niet
geheel regelmatige wijze zowel
de grenzen tussen binnen- en
buitenland als die tussen mijn en
dijn had vervaagd en op die
wijze goede zaken had gemaakt.
Elf hunner en zes helers over
peinzen thans in een cel de
vreemde weg van de knikkers.
Minister Mansholt heeft de, in de
memorie van toelichting op de Land-
bouwbegroting-1951 aangekondigde com
missie geïnstalleerd, die tot taak zal
hebben advies uit te brengen aangaan
de de vraag, welke maatregelen kunnen
worden getroffen teneinde te geraken
tot gezondmaking van het zeevisserij
bedrijf en wel in het bijzonder van het
trawlvisserijbedrijf. De commissie is
haar werkzaamheden begonnen.
MIJN ZOONTJE zei, dat men
Lieftinck in de vestibule stond en dt
hij mij wilde spreken ook. Het
was
2(j«
spaarpot in de hand ging ik naar Vo
ren, nadat ik in het voorbijgaan dl
keukendeur had dicht gedaan, aange
zien biefstuklucht nogal prikkelbare
reacties op fiscale reukorganen uit
oefent. Op de mat stond een Zien~
mannetje, helemaal niet het type <jat
met millioenentekorten worstelt, hoog.
stens in staat om het leven met een
tientje succesvol tegemoet te treden
„Mijn naam is Lieftinck" zei de man en
hij deed het op zulk een meewarige
toon, dat ik al direct medelijden met
hem kreeg. „Ik woon hiertegenover"
vervolgde hij, maar de buurt lust mè
niet en ik heb toch niets met de be
lastingen te maken. Kunt u er niets
aan doen?"
Nou, wat moet je dan? De buurt is
nu eenmaal hard. De bakker had de
pee an hem, de slager wou hem geen
crediet geven. Bovendien kreeg hij
wel eens dreigbrieven van opstandige
straatbewoners, die dachten, dat hij
degene was, die hij niet was.
„Kunt u zich geen Pietersen noe
men?", vroeg ik, hoewel ik het zelf
een flauwe oplossing vond. „Nee", zei
hij, „dat gaat niet, zo heet de deur
waarder al en die mogen ze ook niet".
Ik begreep, dat er geholpen moest
worden en vlug. „Hier", zei ik, hier
heb je een spaarpot. Ga de straat in
en deel uit, zeg, dat je Janssen heet
en de zaak is gezond. Opgelucht is de
man weggegaan. Maar twee dagen
later had ik een inspecteur aan de
deur, om te vragen of ik ook rijp was
voor de vermogensaanwasbelasting.
Zou het mannetje nou toch
JANSSEN.
In de Legerplaats Oldebroek zijn
malversaties op uitgebreide schaal aan
het licht gekomen. De leiding van het
onderzoek hiernaar berust bij kolonel
P. Verschoor, commandant van de
vierde divisie van de Koninklijke Ma-
rechaussée te Groningen.
Verschillende leidende militairen uit
het kamp en ook ondergeschikten zijn
onbetrouwbaar gebleken. Als resultaat
hiervan zijn schorsingen uitgesproken,
die waarschijnlijk gevolgd zullen wor
den door ontslagen. Nadere inlichtin
gen wenste men tot dusverre niet te
verstrekken.
Nabü Hengelo (O.) is een boer
derij in vlammen opgegaan. Vüftig
voer hooi en rogge gingen verloren.
Een deel van de inboedel werd gered.
(Van onze Haagse redacteur)
De belangstelling van Nederlandse
vacantiegangers en zakenlieden voor
het buitenland is de laatste jaren op
opvallende wijze toegenomen. Dit
blijkt uit een mededeling, die een van
de directeuren van de ANWB, de heer
Schaardenburg, op een bijeenkomst van
het Contactcentrum op Voorlichtings-
gebied in Den Haag gedaan heeft.
In 1939, het laatste jaar vóór de oor
log, zijn hier te lande 48.000 reisdocu
menten voor het buitenland uitgege
ven. Uiteraard was dit aantal in 1946,
het jaar na de bevrijding, aanzienlijk
gedaald. Het bedroeg toen 22.000. Doch
daarna liep het sterk op en wel tot
88.000 in 1949 en reeds 60.000 in de
eerste helft van 1950.
De ANWB gaf in 1939 36.500 reisin-
lichtingen over het binnenland en
19.000 over het buitenland. Na de oor
log waren de Nederlanders gedwongen
om in eigen land te blijven. Dit komt
tot uiting in het aantal door de ANWB
verstrekte reisinlichtingen in 1946, n.1.
76.000 over het binnenland en 6.000
over het buitenland. Spoedig kwam
hierin een kentering: in 1949 werden
71.000 reisinlichtingen verschaft over
het binnenland en 65.000 over het bui
tenland en in de eerte helft van 1950
43.000 over het binnenland en 54.500
over het buitenland.
Het aantal kampeerkaarten, dat in
1950 door de ANWB werd afgegeven
bedroeg meer dan 100.000 tegen 90.000
in 1949.
Begin October zullen vele Neder
landse jonge mannen onder de wape
nen komen. Het betreft niet alleen
recruten ingedeeld bij de lichting
1950 II. Maar ook die militairen van
de lichting 1949 II, die in het voor
jaar van 1950 met groot verlof werden
gezonden en thans ter voltooiing van
hun opleiding opnieuw in dienst zijn
geroepen.
In Engeland worden op het ogenblik
twee atoomcentra gebouwd, n.1. te Ca-
penhurst (Cheshire) en Sellafield (Cum-
berland). In het laatstgenoemde cen
trum zal plutonium worden gewonnen
het andere zal vooral uranium
235
voortbrengen. De regering heeft thans
bevel gegeven, de bouw van deze in
stallaties te versnellen, vermoedelijk
zowel uit overwegingen van landsver
dediging als uit een oogpunt van wer.k-
loosheidspolitiek. Beide centra zulle
10.000 man werk verschaffen.
(Van onze parlementaire redacteur)
Zonder erover te discussiëren en zon
der hoofdelijke stemming nam de
Tweede Kamer Woensdagmiddag enige
wetsontwerpen aan betreffende de mi
litaire pensioenen. Deze bevatten na
melijk enige voorzieningen van prin
cipiële aard. Als zodanig moeten ge
noemd worden: de verhoging van het
eigen maximum-pensioen van f 4000
tot f 4800, alsmede van de verhoging
van de maximum pensioengrondslag in
zake het gezinspensioen van f 4500 tot
f 5000; het berekenen van de verhoging
van het pensioen wegens de tijd, doe
gebracht in de tropen op dezeltt
wijze zij het naar een andere maa
staf als de berekening van het pen
sioen; voor de vaststelling van het be
drag, waarmede het pensioen moet WO
den verminderd, wanneer andere 1
komsten worden genoten, slechts e
gedeelte der nieuwe inkomsten in aa
merking te nemen en wel 70% ?aarVai'
Het weduwen- en wezenpensioen z
in plaats van over een maximum f>r°n
slag van f 3000, naar een
grondslag van f 5000 worden bereken
