Jonge boeren bezochten Amerika
Assemblée: kostschool of universiteit?
Nederlands bouwplan voor 1951
Enthousiast over kennismaking
Hembrug-ponten naar Buitenhuizen
De V.S. werpen moeilijk oplosbare
problemen in schoot der Ver. Naties
Korea en Formosa stenen
des aanstoots
Albert Nobel uit Oude-
sluis over vrijheid
Overdracht commando
luchtvaartopleidingen
Telling van Nederlandse
bedrijven
ARBEIDER DOOR TREIN
GEGREPEN
Interparlementair overleg
NederlandIndonesië
OP HET MATJE-
Jubileumfeest
Half Ociober gedurende
14 dagen geen veerdienst
bij Hembrug
Eervol ontslag voor
vice-admiraal Pinke
VRIJDAG 29 SEPTEMBER 1950
(Van onze correspondent te New York)
£EN "«"we techniek door de Amerikaanse regering ontwikkeld ten aanzien
van de Verenigde Naties bracht ons een merkwaardige uitspraak van een
New York s medicus in gedachten. „Menigeen verliest uit het oog", zei hU, „dat
de gezondste plaats van het huis vaak de vuilnisemmer is. Daarin gooit de huis
vrouw n.1. de beste voedingswaarden: de schillen van aardappelen en het hart
van de kool". Zonder ook maar een ogenblik de oneerbiedige vergelijking te
willen uitstrekken tot de Verenigde Naties, heeft het menigeen gefrappeerd,
dat Washington zonder ook maar een hint te geven van de eigen visie
twee kernproblemen der internationale samenleving in de schoot van de Assem
blée der Verenigde Naties heeft geworpen: de kwestie van de 38e parallel en
die van Formosa. Het z\jn beide problemen, waarmee de regering der V.S.
zeker aan de vooravond van Congresverkiezingen ietwat „zit"; zij zijn
In eigen land n.1. een bron van eindeloze controverse. Dit zijn nu eenmaal de
moeilijkheden, waarmee iedere regering op haar tijd te kampen heeft. Toch
mag men zich afvragen of Amerika deze kwesties naar de Assemblée heeft
„afgeschoven" in eenzelfde geest, als waarin de ouders een onhandelbare spruit
naar kostschool sturen, of in de reële verwachting, dat de wijzen van Flushing
Meadows gezamenlijk tot een realistische, practische en voor de overgrote
meerderheid aanvaardbare oplossing kunnen komen.
CERLIJKHEID vergt, dat onderscheid
wordt gemaakt tussèn beide pro
blemen. Dat van de 38e parallel kan
men inderdaad als een V.N.-kwestie
aanmerken, voorzover de Amerikaan
se en Britse strijdkrachten in Korea
onder de V.N.-vlag optreden. Het is
duidelijk, dat met de herovering van
een vernietigd Zuid-Korea de zaak
nauwelijks als afgedaan kan worden
beschouwd, al was het slechts omdat
de mogelijkheid van een hernieuwde
aanval der Noordkoreanen op een la
ter tijdstip hiermee nog niet is uitge
sloten. Om nog niet te spreken van de
noodzaak voor een strafmaat voor de
aggressors. Daartegenover beseffen de
Amerikanen, dat een doortocht naar
Noord-Korea door de Chinezen zou
kunnen worden uitgelegd als „dollar-
imperialisme" en althans door de Rus
sische propaganda als zodanig zou
worden uitgebuit. Ten slotte wil Wash
ington zeer zeker de Russen niet
provoceren tot een uitbreiding van het
conflict door een bezetting van Noord-
Korea (door voornamelijk Amerikaan
se troepen), hetgeen de Russen zou
den kunnen beschouwen als een dolk
steek in het zwakke Aziatische „on
derlijf". Integendeel, Washington wil
het Kremlin zelfs de gelegenheid ge
ven zijn prestige te sauveren en de ge
hele Koreaanse affaire door onder
handelingen af te wikkelen. Het is
zeker niet onmogelijk, dat de bespre
kingen der Grote Drie ten dele hier
aan zijn gewijd; het zou menigeen
evenmin verbazen als door tussen
komst van bevriende mogendheden
reeds thans de eerste stappen voor zo
danig overleg worden ondernomen.
Toch had men verwacht, dat de V.S.
als de natie, die spontaan voor de
Zuidkoreaanse Republiek in de bres
sprong vóór de V.N. nog formeel van
de aggressie in Korea hadden kennis
genomen, de kwestie van de 38e pa
rallel zouden hebben opgebracht met
een uitgesproken recommendatie van
Washington.
Formosa
LIET FEIT, dat de V.S. de status van
Formosa willen overlaten aan de
Assemblee is van andere orde. Want
hierdoor trachten de Amerikanen
langs een gracieuze weg zich te ont
trekken aan een bepaling van de Cai-
ro-overeenkomst van 1943, die men
thans liever zou willen vergeten. Dit
laatste feit op zichzelf is niet zo
schokkend, indien men in overweging
neemt, dat een oplossing, die zeven
jaar geleden ideaal scheen, thans, ten
gevolge van de fluide situatie, alles
behalve ideaal blijkt; dat voorts het
Kremlin nauwelijks kan wijzen op een
record voor zover het 't nakomen van
internationale afspraken betreft, is
hoogstens een bijkomstigheid. Wan
neer men de mérites van de oplossing
voor Formosa terzijde laat, blijft de
vraag: is een uitspraak van een meer
derheid der V.N.-leden (waarbij elk
land in zijn besluit mede geleid wordt
door neven-consideraties) wenselijker
dan een rechtstreeks onderhandelen
der betrokken partijen? Het prestige
der V.N. is door de huidige gang van
zaken in Korea toegenomen; maar is
hét daardoor thans reeds gerechtvaar
digd en verstandig dit lichaam
een (moreel bindende) uitspraak te
doen geven over kwesties van deze
aard? Want men vergete niet, dat er
bij het huidige OostWest-conflict si
tuaties kunnen voorkomen, waarbij
het aan de Westelijke mogendheden
minder aangenaam zou zijn, indien zij,
in de V.N. zouden worden voorge
bracht. Het Japanse vredesverdrag is
daar één van. Het kan Amerika niet
aangenaam zijn, indien de Russen
die, zoals bekend, fel gekant zijn te
gen Amerika's huidige plannen voor
een vredesverdrag met Japan deze
kwestie voor het internationale forum
zouden brengen. De 59 V.N.-landen
zouden de vordering van het vredes
verdrag (dat door Washington als een
dringende kwestie wordt beschouwd)
°P zijn minst ernstig kunnen vertra
gen.
zy, die menen, dat de V.N. on
danks het moeilijke begin en het vele
falen der eerste jaren toch bestemd
is om de kern te vormen van een
„wereldregering", verheugen zich
uiteraard in dit Amerikaanse optre
den. Zij zien er in een verder verster
ken van de Verenigde Naties, althans
een nieuwe poging daartoe. Acheson's
voorstel inzake de organisatie van
nieuwe V.N.-strUdkrachten stijft hen
in die mening.
Een zwaluw maakt nog geen...
J)AARTEGENOVER staan zij, die con
stateren, dat het Amerikaans ini
tiatief, om te komen tot een strijd
macht der Atlantische mogendheden,
nog niet in het stadium van practische
uitvoering is gekomen in verband met
de vele en grote moeilijkheden onder
de twaalf gelijkgestemde naties, die
slechts langzaam konden worden over
brugd. In deze kringen vindt men het
tempo, waarmee de Amerikanen nu
een, nog ettelijke malen gecompli
ceerder, strijdkracht der V.N. in het
leven willen roepen, ietwat te snel.
Men is in deze kringen uitermate ver
heugd over het Koreaanse succes der
V.N. „tot dusver", zoals er nadrukke
lijk aan wordt toegevoegd. Men aar
zelt echter, of deze ene zwaluw reeds
een V.N.-zomer kan maken en gevoelt
tevens, dat er onmetelijke problemen
worden geschapen door een Amerika,
dat de ziel is van een NATO-strijd-
macht en dat tegelijkertijd een leiden
de rol zou spelen in een V.N.-strijd
macht, waaraan de Russen wellicht
zouden deelnemen (zonder echter in
essentie hun politiek van expansie op
te geven).
Dit verklaart de reserves, die in me
nige delegatie worden gekoesterd, te
genover een al te spontane toekenning
aan de V.N. van de bevoegdheid tot
het doen van uitspraken, zolang men
de consequenties van deze politiek
nog nauwelijks kan peilen. Ook de
Veiligheidsraad scheen, een tijd lang,
een orgaan, dat veiligheid en recht
zou handhaven en bevorderen. Na
tuurlijke evolutie van politieke orga
nismen leidt er nu toe, dat men de
Raad in de practijk alle macht af
neemt, nu hij aan redelijke eisen van
efficiency niet langer voldoet. Is nu
reeds de tijd gekomen, om de vervang
ster van deze Veiligheidsraad, de As
semblee, te beschouwen als een
orakel vóór zij nog de eerste proeve
van bekwaamheid heeft afgelegd?
Het bouwplan, dat voor 1951 is op
gesteld, zal het Rijk 110 millioen meer
kosten dan in 1950. Het is interessant
om na te gaan, waaraan deze extra uit
gaven besteed zullen worden. In de
eerste plaats valt dan op, dat van de
verschillende categorieën juist aan weg
en waterbouwkundige werken minder
uitgegeven zal worden, n.1. 8 millioen,
zodat aan nieuwbouw en uitbreiding,
herstel en onderhoud van gebouwen in
Nederland in feite 126 millioen meer
zal worden uitgegeven.
De grootste post van alle is voor wo
ningbouw, met 560 millioen (20 mil
lioen meer dan 1950), de kleinste voor
kerken (15 millioen). Het bedrag, dat
voor woningbouw is uitgetrokken om
vat 50.000 huizen, doch door de bouw
van duplexwoningen kunnen er meer
dan 50.000 gezinnen ondergebracht
worden.
De woningbouw kunnen wij in vier
categorieën indelen: 80 millioen voor
herbouw, 220 voor zgn. woningwet
woningen, 180 voor particuliere bouw
^JEGEN EN VEERTIG jonge, Nederlandse boeren zijn enige tijd geleden door
het Internationale Uitwisselingsprogramma in staat gesteld op Amerikaanse
boerderijen te werken en te wonen. Nu zij daar een poos geweest zijn en beter
bekend raken met de Engelse taal, schrijven zjj meer gedetailleerde rapporten
over hun ervaringen in de Verenigde Staten. Hans Denis uit Stroe bracht rap
port uit over zijn bezoek aan Lewes Delaware, waar hij het monument be
zichtigde, dat de plaats aangeeft, waar de eerste Nederlandse kolonisten in 1631
in de V.S. landden. Hans heeft foto's van het monument genomen om aan zijn
familie en vrienden te tonen als hij deze herfst naar Nederland terugkeert.
4-H Club kamp, dat hij in Juni heeft
bijgewoond, zeide, dat hij jeugdleiders
uit verschillende landen, o.a. Duitsland,
Frankrijk, Groot-Brittannie, Japan, In
dia, Cuba, Denemarken, Zweden en
Zwitserland ontmoet heeft. Hij zegt,
dat het prettig was om de mensen
uit al deze landen te ontmoeten en iets
te vernemen over het jeugdwerk in die
landen.
„Eens gebruikte ik een maaltijd met
een jongen uit Duitsland. Ik kan U ver
zekeren, dat het in het begin niet ge
makkelijk was om, gedachtig aan de
moeilijkheden, die de Duitsers tijdens
de laatste oorlog in ons land veroor
zaakt hebben, ongedwongen met hem
cm te gaan, doch toen de maaltijd af
gelopen was, begrepen we elkaar De-
ter. Het prettigste van dit kamp was,
dat men van ideeën kon wisselen, over
wereldproblemen kon spreken en in
het bijzonder vrienden kon maken".
Niet te overtreffen.
Mevrouw Alvin Wells uit Castile,
New York, heeft een lange brief ge
schreven, waarin zij vertelt, hoeveel
genoegen de jonge Nederlandse boeren
die zowel de vorige zomer als deze
zomer bij hen gewerkt en gelogeerd
hebben haar, haar echtgenoot en haar
kinderen gegeven hebben: „We kon
den ons werkelijk geen betere jongen
van welke nationaliteit ook denken, die
zo van alle markten thuis was, dan
Gerhard Willemsen (uit Huissen). We
achtten ons zeer gelukkig, dat we, naar
we dachten, enkele van de beste jon
gens van deze studiegroepen toegewe
zen hadden gekregen. Bij het lezen van
„Dutch Treats" (het krantje van de
jonge gasten), kwamen we echter tot
de ontdekking, dat we niet gelukkiger
£ORNELlS BOERSMA uit Oudega, die
slechts een paar weken vóór zijn
vertrek naar de V.S. in April j.1. voor
het eerst Engelse les nam, heeft de taal
nu voldoende onder de knie om het
volgende gedicht te schrijven over de
schoonheid van Vermont, de staat
waarin hij nu woont:
The longer I am here
The more I love this Country
With her Wonderful Green
Montains.
And her pictures everywhere.
Pieter Houter uit Wageningen, schrij
vende over zijn indrukken van het
Op de vliegbasis Deelen had Woens
dag de commando-overdracht
plaats van het commando lucht
vaartopleidingen. Luitenant-kolo
nel vlieger waarnemer W. J. Rey-
nierse droeg het commando over
aan kapitein-ter-zee vlieger P.
Vroon. Rechts: De overdacht van
het commando. Links de scheiden
de commandant J. W. Reynierse
en rechts de nieuwe commandant
kapitein-ter-zee vlieger P. Vroon.
Tussen beiden in staan generaal-
majoor A. Baretta, plaatsvervan
gend chef Luchtmachtstaf en Vice-
admiraal A. S. Pinke. Links: Het
escorte Havard-vliegtuigen dat tij
dens de plechtigheid boven de
vliegbasis vloog.
-tr
waren geweest dan welke andere gast
heer of gastvrouw ook, want geen en
kele van hen kon, volgens hun gasthe
ren en gastvrouwen, door anderen over
troffen worden.
Ik ben bijzonder dankbaar, dat ik het
voorrrecht gehad heb om deze jongens
in ons huis te hebben, speciaal terwille
van onze drie kleine zoons. Hoewel ze
slechts 7, 5 en 3 jaar oud zijn, doen ze
toch een kostbare ervaring op en hoe
wei ze te jong zijn om dit nu te besef
fen, zullen zij hiervan later de vruch
ten plukken en zullen zij naarmate ze
ouder worden door hun contact met
deze fijne typen Nederlanders tot men
sen opgroeien met een bredere kijk op
liet leven. Zij verzuimen nooit de Hol
landse jongens, zolang ze in ons mid
den zijn, iedere avond in hun gebeden
te herdenken en praten over hen nog
lang, nadat ze weer naar Nederland
teruggekeerd zijn.
Het is de vurigste wens van mijn
echtgenoot en mij, om vroeger of la
ter onze nieuwe vrienden in hun vader
land te gaan opzoeken".
Hieronder volgen de ervaringen van
een aantal Nederlandse jongelingen,
die de vorige zomer de V.S. hebben
bezocht. Anton E. C. Rookmaker uit
Bellingwolde, Groningen, die de lei
der van de groep 32 jonge Nederlandse
boeren was, die het vorige jaar naar
de V.S. zijn geweest, schreef: „Nu zijn
we terug in Nederland, werken op de
boerderijen en brengen alles, wat we
in de V.S. geleerd hebben, speciaal de
mechanisatie, in practijk. Over een
ding maken wij ons echter zorgen en
dat is de jeugdorganisatie. Wij zouden
gaarne een organijatie hebben als de
4-H; dit is echter bijna onmogelijk van
wege de verschillende geloven en poli
tieke partijen. Iedere soort kerk en
iedere politieke partij heeft zijn eigen
programma en dat maakt het erg moei
lijk. De 4-H is een prachtige organisa
tie, die we hier ook behoorden te heb
ben, dat zou de jongeren in het land
ten goede komen".
Albert Nobel uit Oudesluis.
Albert Nobel uit Oudesluis in Noord-
Holland, die in September naar de
V.S. zal terugkeren om aan de univer
siteit in Wisconsin te gaan studeren,
gaf zjjn indrukken ais volgt weer:
„Het voornaamste wat ik in de V.S.
geleerd heb, is een beter begrip te vor
men omtrent de mensen uit andere lan
den. Ik voel me zeer gehecht aan Ame
rika, het land van de vrijheid. Het be
tere begrip van andere volkeren, dat
ik in Amerika gekregen heb, zal ik ook
andere mensen, waar ook ter wereld,
deelachtig doen worden.
U zult het misschien nie'. geloven,
maar tot op heden heb ik sinds ik in
Nederland terug ben 110 brieven uit
de V. S. ontvangen. Dit bewijst toch
werkelijk wel, hoe belangrijk het is om
jonge mensen naar andere landen te
brengen. Laten we hopen, dat de ge
weldige Amerikaanse gastvrijheid je
gens alle nationaliteiten van de vrije
wereld de mensen de kracht zal geven
de vrijheid te verdedigen".
A. Constant van der Borch schreef
het volgende uit zijn boerderij te Bilt-
hoven: „Ik ben altijd erg blij iets uit
de States te horen. Ik correspondeer
nog steeds met alle boeren, bij wie ik
gewerkt heb. Ik mis de States erg en
zal nooit de mooie tijd vergeten, die
ik daar doorgebracht heb. Alles wat ik
geleerd heb en wat ik van het ge
meenschapsleven en de mensen gezien
heb, zal een grote steun voor me zijn
i mijn verdere leven; het heeft me ge-
tjond, hoe men kan leven zonder oor
logen e.d."
met Rijkssteun en 80 millioen voor de
zgn. „vrije sector".
Opmerkelijk is in ons beeld voorts de
stijging van de beschikbaar gestelde
gelden voor scholenbouw en wel van
40 millioen tot 70 millioen. Dit is nood
zakelijk wegens het buitengewoon hoge
geboortecijfer van ons land, waardoor
de aanmeldingen voor het eerste leer
jaar der l.o. binnen enkele jaren sterk
in aantal zullen toenemen.
InOcfober
In October zal in Nederland een al
gemene bedrijfstelling worden gehou
den. Oe wet schrijft zulk een telling
eens in de tien jaar voor, maar na 1930
is ze door de bekende omstandigheden
onmogelijk geweest. De gegevens van
1930 zijn thans echter verouderd, zodat
de behoefte aan een telling zeer groot
is. Aan alle bedrijven op het gebied
van handel, nijverheid en verkeer, het
zij industrie of ambacht en met inbe
grip van de Horeca-bedrijven, zal door
de tellers een vragenlijst worden ver
strekt. Er zal worden gevraagd naar
de soort der bedrijven die worden uit
geoefend, de voornaamste vervaardig
de of verhandelde producten, het aan
tal personen dat in de vestigingen
werkzaam is, onderscheiden naar ge
slacht en de functie van het bedrijf en
naar drie leeftijdsgroepen, en naar de
soort, het aantal en het vermogen der
krachtwerktuigen. Er worden geen om
zetcijfers gevraagd.
Het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek hoopt reeds in 1951 enkele resul
taten van de telling te kunnen publi
ceren.
Gisteravond heeft de Dieseltrein uit
Groningen op de spoorbrug over de
Wetering nabij Zwolle een arbeider ge
raakt, die op het laatste ogenblik de
nadering van de trein opmerkte en toen
niet meer kon wegkomen. De man is
met zware inwendige kneuzingen naar
een ziekenhuis overgebracht. Zijn maat
kon zich ternauwernood redden.
(Van onze parlementaire redacteur)
In de Donderdagmiddag gehouden
openbare vergadering van de Tweede
Kamer heeft de voorzitter, mr. G. L.
Kortenhorst, medegedeeld, dat van de
Commissie voor Uniezaken en Over
zeese Rijksdelen een brief bij de
Kamer is binnengekomen, waarin ver
zocht wordt, dat de minister van
Uniezaken en Overzeese Rijksdelen
contact zal opnemen met het voor
lopige parlement van Indonesië om te
komen tot een interparlementair con
tact tussen Nederland en Indonesië.
JTR WAS EEN klein doch vrolijk feest
geweest in het cafeetje, waar Dikke
Mien pittige lafenis pleegt te schenken
voor allerhand trekkend volk van was
ter en weg. En nou was het die avond
later dan hoogste tijd geworden, het
geen bij wijle in de beste families ge
beurt. Uit hoofde van wet en plicht
had een jeugdig agent aan de geslo
ten kroegdeur gerammeld, waarop
hem vin de brievenbus de raad was
verstrekt in Korea een snel levensend
te zoeken.
Aanhoudend beuken verstrekte hem
en zijn inmiddels op het feestterrein
verschenen maat ten leste toegang
tot de met slingers versierde zaal, al-
vjaar ome Hannes en tante Nel, met
velerlei vriend en magen, zich het stof
van vijfentwintig jaren orgeldraaiers
leven uit de monden hadden gespoeld
Op het buffet had een karton hulde
gebracht aan de Jubellaressen Hoerra
en de feestelingen zelf hadden er
alcoholische vrede onder gelegen, slui
merend naar een nieuwe dageraad. De
rest was in de running met Wein, Weib
und Gesang.
Er was ontruiming gesommeerd, er
waren bonboekjes te voorschijn ge
haald, ter andere zijde had men ge
sproken van bloedlijers en dienstklop
pers en het verloop van zaken deed
dus vermoeden, dat de affaire in een
soort Uno-debat ging eindigen.
Als nou Jet van Dirk van Koos ie
Glommers maar niet die ene agent in
z'n gezicht had gespuwd.... Vuile
stinkfassist, had ze gezegd. En als die
andere agent nou maar niet zo kordaat
met een stuk gummi was gaan maaien
och, dan zou veel aspirien en veel
zure haring nog verkoelend hebben
kunnen werken. Maar ollee, het was
ietwat anders gegaan. Het was daar de
„battle of Dikke Mien" geworden on
der de kruisvaardersleuze van over
geven of ijlings sneven.
Voor vierhonderd gulden schaai
in me kefee, zei de eigenaresse van
ochtend beverig. Mot de pliesie me
dat nou vergoeie, meneer de edelacht
baar? Mag de justisie me dat andoen
as allenigstaand weduw zijnde?
De rechter begon bij Genesis. De
sluitingstijd was zeer overschreden
Diar zat des poedels kern, de oor
sprong der herrie, de bron der ver
zamelde narigheden.
Jet van Dirk, die bijna van d'r zelve
ging vanweges de alterasie, wist niks
meer. Er was een diepduistere ver
getelheid over haar brein gedaald no
pens gans dees wilde avond. „Ze heb-
beme op me harses gestage-, ik ben
d'r een maand hartstikke kepot van
'weest", zei ze vinnig.
Blauwe Ai, die stoelen had ontwricht
en agenten had geteisterd, verwees
alles naar de malaria. „Ik heb met lijf
en leje twintig jaar me vorstin en me
koningin en de hele Nederlandse hoog
heid gediend in dat vergelegen Indie.
zei hij. Trouw op me post en niks van
Soekarno. Dat kost je malaria en dat
vreet an je zenuwen. Ik heb er soms
de knobbels van op me poten, dat ken
de zuster getuigen. Nou, dat was het.
Zenuwen van de tropen van twintig
jaar trouw op me post. Blieft er reke
ning mee te houwen as het even ken."
Willem van de Zemelkont, die een
fraai koperen boordeknoop droeg, had
er weinig aan toe te voegen. Hij had
een beetje méé gerammeld, dat was
bekend en daar wou'die niet om liegen,
da's kinderwerk.
Waarom sloeg u?, wilde de rechter
weten.
Daarom, zei Willem en dat leek
'm logisch en beslissend.
Er kwam een zondvloed van straffen
los en de vrouwen weenden met groot
geween. Maar Ai sprak namens allen
en annonceerde hoger beroep vanwege
de provekasie. „We leve in een vrij
land en we motte ons recht".
Zo zij het, besloot de rechter en
vroeg om de volgende zaak.
KAR EL
Op zijn vroegst half October zullen
de Hembrug-ponten minstens veertien
dagen buiten gebruik gesteld worden.
Het remmingswerk moet vernieuwd
worden.
Het zware verkeer zal in deze perio
de geleid worden over Buitenhuizen,
welk veer op de huidige Zaandamse
sterkte gebracht zal worden. Dat wil
dus zeggen, dat er drie ponten komen
te varen. De overblijvende vierde pont
een vaartuig waarmee moeilijker te
manoeuvreren valt, omdat het geen
roer heeft wordt, naar Velsen gedi
rigeerd. In geval van uiterste nood zal
deze daar gelegd worden.
Ten behoeve van het wielrijders- en
voetgangersverkeer zal een motorveer
in gebruik worden genomen. Hiervoor
zijn twee vaartuigen gecharterd. Ten
behoeve van deze veerdienst worden
ten Westen van de plaats der ponten
aanlegsteigers gemaakt.
Aanvankelijk heeft Rijkswaterstaat
nog overwogen noodsteigers te maken
voor de ponten. Deze zouden dan ech
ter moeten komen ten Oosten van de
huidige oversteekplaats tegenover de
artillerie-inrichting. Het verkeer kan
hier echter „zijn draai" niet krijgen.
Het denkbeeld van dit hulpveer heeft
men dus laten varen.
Teneinde de periode, waarin het ver
keer gestremd zal zijn, zo kort moge
lijk te laten duren, worden zoveel mo
gelijk werkzaamheden vooruit ver
richt. De remming wordt dus om een
moderne term te gebruiken, geprefa
briceerd. Dat men niettemin nog voor
een heel karwei staat, waarbij zich al
lerhande tegenslag kan voordoen, laat
zich gemakkelijk denken. Vooral de
weersomstandigheden kunnen wel bij
zonder ernscige vertraging geven. Van
daar, dat ook gerekend wordt op min
stens veertien dagen vertraging. Met
het oog op de voorbereidende werk
zaamheden, kan op dit moment nog
niet nauwkeurig worden bepaald, wan
neer de stremming ingaat.
Bij K.B. van 15 Augustus 1950 is met
ingang van 1 September 1950 aan vice-
admiraal A. S. Pinke op zijn daartoe
gedaan verzoek eervol ontslag uit de
zeedienst verleend wegens langdurige
dienst, onder dankbetuiging voor de
zeer gewichtige en langdurige diensten,
door hem aan den lande bewezen.
Communistisch partijgebouw
te Dusseldorf bezet
Een afdeling van twintig Duitse po
litiemannen heeft gister het communis
tisch partijgebouw te Dusseldorf, dat
voor de Britse troepen is gevorderd,
•ontruimd. Een honderdtal mannen en
vrouwen, partijliederen zingend en roe
pend „Tommy, ga naar huis", verlieten
het gebouw door de hoofddeur. In de
nacht was op de muur van het gebouw
geschilderd: „gebouwd van het geld dei-
arbeiders; gestolen door de Tommies;
we komen terug".
