Het is moeilijk om in
huis te huren
Parijs
een
Jeugdige gevangenen zitten in Zutphen
hun straftijd uit
De strijd tegen waterplanten in
rivieren en poldervaarten
Opvoeding toi een beter leven
Moederliefde
Bosbranden in Canada
de oorzaak
önbLfio-o-'ule
feuqd (1)
Sleuielgeld van een millioen francs
De stadsbevolking moet
naar het platteland
Jong geleerd is oud gedaan
NIET ALLE FIETSBANDEN
KOSTEN 4,85
Grote brand bedreigde
kom van Beetsterzwaag
VRIJDAG 29 SEPTEMBER 1950
(Van onze speciale verslaggever)
„JEUGDGEVANGENIS", zeggen we tegen de chauffeur van de taxi, die
voor het Zutphense station in de stromende regen op een vrachtje staat
te wachten. Een verdere aanduiding is overbodig. Hij weet, waar het ge
bouw, aan de rand van de stad, staat. H\j kent blijkbaar de bewoners van
„Eunettenstein", zoals de Bijzondere Strafgevangenis voor Jonge Mannen
kortweg Jeugdgevangenis heet; hij is op de hoogte van het leven daar
en van de methoden, die er toegepast worden, want in een kort gesprekje
vat hjj zijn karakteristiek in één woord samen: een rusthuis! Even later
hebben we gelegenheid zjjn oordeel te toetsen aan de werkelijkheid. De
directeur, de heer A. Wedzinga, heeft zich bereid verklaard ons zjjn inrich
ting te laten zien en er één en ander van te vertellen. Hij begrijpt onze
belangstelling: er is een kentering in ons gevangeniswezen waarneembaar;
de methode van de langdurige eenzame opsluiting heeft in veel gevallen
niet tot het gewenste resultaat geleid. Er wa« geen enkele waarborg, dat
zij, die de gevangenis na er hun straftjjd uitgezeten te hebben, verlieten,
als geestelijk herboren mensen de maatschappij weer betraden, ais individuen
althans, die uit hun bestraffing zoveel lering hadden getrokken, dat de kans
op een beter, op een deugdzamer leven aanmerkelijk gestegen was. Men wil
het zwaartepunt tegenwoordig vooral leggen op de heropvoeding, op het
weder geschikt maken van de ontspoorden voor hun deelneming aan een
ordelijke samenleving.
■y^ELNU: in de
jeugdgevange
nis in Zutphen
gaat men in ster
ke mate deze
richting uit. Dat
is voor een jeugd
gevangenis des te
verheugender, om
dat jonge mensen
nog een lang le
ven voor de boeg
hebben, waarin ge
legenheid bestaat
de zonden der
jeugd goed te ma
ken en zich een
bestaan op te bou
wen. „Een rust
huis," zei onze
chauffeur. Neen,
dat is de jeugdge
vangenis stellig
niet. Maar een
echte gevangenis
in de sombere, af
schrikwekkende
voorstelling, die
wij ons daarvan
doorgaans maken,
evenmin. Denken
we bij het woord
gevangenis en meestal nog terecht
ook - niet aan grauwe gebouwen
achter hoge muren met kleine, getra
liede ramen, aan ^are, gegrendelde
deuren, aan rammelende sleutelbos
sen en norse cipiers, aan sloeberige
boevenpakjes en water en brood?
Als wij het voorgebouw in Zutphen,
waarachter de eigenlijke gevangenis
min of meer verscholen ligt, betreden,
treffen ons in de hal al dadelijk twee
grote vazen kleurige najaarsbloemen.
Zeker, daarachter, door glazen tocht
deuren ervan gescheiden, strekt zich
de diepe, grote vleugel uit, met aan
weerszijden, in drie lagen boven el
kaar, lange rijen celdeuren. Het ge
heel kan in één blik overzien worden.
Hier en daar staat een ambtenaar
men spreekt in Zutphen niet van ci
piers en lopen enkele gedetineer
den, die corvéediensten verrichten.
Aan de deuren der kamertjes men
gebruikt de benaming cellen niet
hangen voor het bovenste, glazen ge-
de jongeman, benevens diens recidive,
milieu-invloeden en erfelijkheidsfac
toren vermeld staan.
Scherpe selectie.
QEDACHTIG aan het spreekwoord,
dat één rotte appel in de mand al
het gave fruit te schand maakt,
tracht men gevaarlijke elementen, dia
een slechte invloed op de anderen uit
oefenen en deze naar het kwaad toe
trekken in plaats van hen daarvan te
verwijderen, te weren. Een enkele keer
gebeurt het, dat een bewoner, van de
Jeugdgevangenis naar een gewone
strafgevangenis verhuist, omdat hij in
eerstgenoemde inrichting niet op zijn
plaats is.
Heropvoeding door een goede straf-
paedagogische behandeling, sociale
heraanpassing van de jeugdige gede-
railleerden, het bijbrengen van sociaal
normbesef is het doel. Een mooi, maar
een moeilijk doel, dat veel van direc
tie en personeel vereist, dat voort
durend contact tussen ambtenaar en
pupil noodzakelijk maakt. Regelmati
ge arbeid, gepaste ontspanning, doch
ook toepassing van orde en tucht die
nen ter bevordering ervan.
£)E MOEDERS van de zwaarge
wichten Joe Louis en Ezzard
Charles zijn beiden met het
resultaat van de match van hun
zoons tevreden. De moeder van
Joe stuurde haar zoon na afloop
van de wedstrijd een telegram
met de volgende inhoud: „Kom
naar huis Joe, hier blijf je kam
pioen". Tegen de postambtenaar,
die het telegram opnam, zei zij:
„Joe's nederlaag is een geschenk
van de voorzienigheid, hij zal nu
nooit meer boksen". Mevrouw
Charles, wier zoon de come-back
van de ex-wereldkampioen in
de kiem heeft gesmoord, was om
andere reden verheugd. „Ik dank
de hemel, dat Ezzard heeft ge
wonnen en dat God zo goed voer
hem is geweest. Ik heb gebeden,
dat mijn jongen niet zou worden
verwond".
De verkleurde zon
In de laatste dagen zijn er herhaalde
lijk berichten geweest over een ver
kleuring van de zon. Dit verschijnsel is
ook in vroegere jaren wel eens opge
merkt en bleek toen samen te hangen
met vulkanische uitbarstingen. Daarbij
werden dan grote hoeveelheden stof
deeltjes in de atmosfeer geslingerd. Van
vulkaanwerking is thans geen sprake.
Het KNMI in De Bilt is van oordeel,
dat de verkleuring ditmaal moet wor
den toegeschreven aan uitgebreide bos
branden in Canada. De daarbij ontstane
rook is door stromingen in de hogere
luchtlagen naar Europa overgebracht
en leidt daar tot een wijziging in de
kleur van het zonlicht.
De jeugdige gevangenen in Zut
phen zijn niet opgesloten in een
grauwe, trieste cel, maar zij „wo
nen" in een kamertje, dat wel elk
persoonlijk contact met de buiten
wereld uitsluit, doch een vrij uit
zicht naar buiten geeft en dat niet
eens ongezellig is ingericht. Over
dag werken bovendien de meeste
gedetineerden gemeenschappelijk
met de anderen in werkplaatsen of
op het land.
llllllllllllll
deelte gordijntjes, die van buitenaf op
zij geschoven kunnen worden. Som
mige van deze deuren hebben kruk
ken, zodat de jongens ze des avonds
zelfstandig kunnen openen en sluiten,
wanneer zij zich naar de gemeenschap
pelijke recreatiezalen willen begeven
om zich daar te verpozen.
Humane huisvesting.
£)E KAMERTJES zien er niet eens
onvriendelijk uit; een opklapbed,
de dekens netjes opgevouwen, een
kastje, een tafel en een stoel, platen
aan de wand en een raam op normale
hoogte, waarvan de sponningen tege
lijk de tralies zjjn, zodat zij niet op
vallen. Geen geribd- of matglas, doch
gewoon vensterglas, waardoor de ge
detineerden een vrij uitzicht hebben
op de binnenplaats of over de velden.
De toiletten en wasplaatsen zijn el
ders en verscheidene douchecellen bie
den gelegenheid tot baden. Er is een
ruime kerk met verdienstelijke wand
schilderingen, uitgevoerd door een
jongeman, die eens zijn capaciteiten
in verkeerde richting aanwendde. In
een goed geoutilleerde gymnastiekzaal
kunnen de jongelui gezamenlijk aan
lichaamsoefening doen. Een dokters-
en een onderzoekkamer ontbreken
evenmin als het frisse ziekenzaaltje.
Er is een goed gevulde bibliotheek en
voor de bevoorrechten in deze niette
min gekooide gemeenschap staan re
creatiezaaltjes beschikbaar met radio
aansluiting, kranten, boeken, gezel
schapspelletjes en wat meer kan die
nen om het leven in afzondering enige
kleur te geven. Een paar muziekin
strumenten liggen te wachten om in
de avonduren betokkeld te worden.
In bijgebouwen zijn ruime, goed van
gereedschappen, werktuigen en ma
chines voorziene werkplaatsen inge
richt, waarin de jeugdige gevangenen
onder deskundige leiding geanimeerd
aan de arbeid zijn en prima vakwerk
leveren: een boekbinderij, waarin men
kalenders en kinderbijbels, bestemd
voor de handel, onder handen heeft en
een stapel juist opnieuw ingebonden
boeken voor de verzending naar d£
Universiteitsbiblotheek in Utrecht ge
reed ligt; een stoffeerderijeen com
plete meubelmakerij; een afdeling
machinale houtbewerking; een me
taal „fabriekje" met draaibanken
autogenische lasapparaten en al; een
schilderswerkplaats, waarin enkeie
nog wat onhandige jongens op mooie
letters zitten te zwoegen
Buiten ligt een voetbalveld en daar
naast een stuk bouwland, waarvan de
andijvie wordt binnengehaald.
Op 10 km. van Zutphen beschikt de
Jeugdgevangenis zelfs over een grote,
complete boerderij „Werksche Veld"
genaamd.
„Ik veroordeel U
deze omgeving vertoeven geregeld
gemiddeld 125 ontspoorde jonge
mannen, jeugdige kerels van allerlei
slag meest tussen de achttien en
drie en twintig jaar die een ernstig
vergrijp hebben gepleegd, daarvoor
tot gevangenisstraffen van één tot
drie jaar veroordeeld zijn, maar van
wie aangenomen kan worden, dat zij
door een doelmatige opvoedingsmetho
de en door de toepassing van een
streng, doch humaan, „regiem" in het
maatschappelijk gareel kunnen wor
den teruggebracht. Niet ieder is ge
schikt voor de Jeugdgevangenis in
Zutphen. Personen, bij wie de ver
grijpen uit aanlegfactoren geboren
werden of deze factoren overheersen,
zijn er niet gewenst. Dus geen debie
len, psychopaten, recidivisten of homo
sexuelen, maar wel jongelui, die min
der uit hun aanleg, dan wel tenge
volge van een ongunstige omgeving,
of ongunstige omstandigheden tot on-
sociaal gedrag en allengs tot ernstige
of herhaalde criminaliteit vervallen
zijn en wel in een zodanige graad, dat
met een voorwaardelijke veroordeling
of korte vrijheidsstraf niet meer kan
worden volstaan.
Verlokkingen.
WIJ ontmoetten er gedetineerden, die
in verkeerd gezelschap waren ge
raakt en daardoor op het hellend vlak
waren gekomen, dat hen naar de af
grond dreigde te doen afglijden. An
deren stamden uit gezinnen, waar 't
slechte voorbeeld der ouders tot de
criminaliteit der kinderen leidde of zo
weinig op het doen en laten van de
jongens werd gelet, dat z\j, hun eigen
weg zoekende, zonder de steun of dc
vermaning van een vader of moeder,
niet alleen los sloegen van hun fami
lie, maar ook van de geregelde samen
leving en met de strafrechter in aan-
raking kwamen.
De zucht naar geld en het maken
van goede sier, het verlangen naar de
bioscoop of minderwaardige verma
ken het niet bestand zijn tegen ver
leidingenach, cr zijn zoveel oor
zaken, die hen het slechte pad opdre-
ven.
Er waren jongens, die zich schuldig
hadden gemaakt aan fietsendiefstal
len, aan diefstal van geld, aan oplich
ting en verduistering, aan inbroaK
aan diefstal met braak, aan valsheu
in geschrifte. Voordat de rechter z«v
veroordelend vonnis uitsprak, won hij
meestal het advies van de directeur
van de Jeugdgevangenis in om te kun
nen uitmaken, of de verdachte voci
deze gevangenis geschikt is. En de di
recteur baseerde zich op zijn beurt op
een voorlichtingsrapport, opgemaakt
door een reclasseringsambtenaar na
mens de commissie van voorlichting in
strafzaken, waarin de levensloop van
(Van onze speciale
verslaggever).
is nog geen
50 jaar geleden,
nauwkeuriger: het
was in 1904, dat aan
de Merwede de eer
ste Sliedrechtse fa
briek voor repara
tie van baggermo
lens en zandschui
ten door de oude
heer Teun Vink be
gonnen werd. Hjj
noch zjjn zoon, de
huidige directeur,
noch zijn kleinzoon,
allen luisterend
naar dezelfde voor
naam, zijn acade
misch gevormde
werktuigkundige in
genieurs en evenmin M.T.S.-ers. Wj)
verklappen geen geheim en beledigen
stellig niemand, indien w\j mededelen,
dat de beide oudere generaties eigen
lijk alleen uit de praktijk hun grote
en veelomvattende kennis van moto
ren en vele geheimen daarvan hebben
opgestoken.
„Och," zo redeneert de huidige di
recteur, wanneer wij met hem in zijn
kantoortje boven de werkplaats pra
ten en onze blik laten gaan over het
fraaie, bedrijvige rivierlandschap, ter
wijl onder ons het geluid van de ar
beid staag klinkt, „theorie is heel
mooi, maar de practijk weet u, die
moet het toch maar doen." En ze
heeft dat hier gedaan, want achter
de grote metalen naamaanduiding: T.
Vink Zoon, Scheepsmotoren-, Repa
ratie- en Inbouwinrichting op de poort
aan het water ligt een dier vele klei
ne bloeiende bedrijven, waarop ons
land prat mag gaan, omdat daar zon
der veel drukte en met een personeel
van enkele tientallen nijveren veel
werk voor onze belangrijke scheep
vaartindustrie verzet wordt. Maar
nog iets anders leert ons dit bezoek
of vormde eigenlijk uitsluitend de aan
leiding daartoe: dat dé geest menig
keer sterker kan wezen dan hex.
lichaam. Want hoewel de heer Vink
Sr. een drietal jaren geleden een licha-
(Van onze correspondent te
Parijs).
J^ATEN we het royaal toegeven: de
woningnood in Parijs begint onhoud
baar te worden; U weet wel, dat er
500.000 Parijzenaars zjjn, die een wo
ning zoeken, dat er honderdduizenden
gedwongen in donkere, dure hotelka
mers leven, maar hoe erg het probleem
in werkelijkheid is, dat merkt men pas
wanneer men zelf gedwongen is te gaan
verhuizen.
Dan duurt het niet lang voor je er
achter bent, dat het gewoon niet mo
gelijk is om zelfs maar twee kamertjes
en een keukentje te huren. Men heeft
na de oorlog in Parijs practisch niet
gebouwd en men is niet van plan in de
hoofdstad grote bouwplannen te gaan
verwezenlijken. Men vindt en te
recht dat er in de oorlog te veel
mensen van buiten in dc hoofdstad zijn
gaan wonen en dat het veel gezonder
is, wanneer deze lieden weer terug naar
het land zouden gaan. Dus bouwt men
wel in de provincie en zelfs op een veel
grotere schaal dan men in Nederland
vaak wel denkt. Hele nieuwe stadjes
verrijzen daar en zo hoopt men de
overtollige bevolking van de grauwe
huizen, die men Parijs noemt, weer wat
over het Franse platteland te kunnen
verspreiden. Dit is ook zeker nodig,
want er zijn in het zuiden van Frank
rijk hele plaatsjes, waarvan de huizen
ruïnes zijn geworden, omdat de bewo
ners het land verlieten om in de stad
te gaan wonen.
MET dat al zitten wij in Parijs nu
toch maar met de gebakken peren. Wil
je op een normale manier een andere
woning hebben, dan wordt je geplaatst
op een hopeloos lange wachtlijst. Zelfs
al heb je voorrang wat er vooreen
buitenlander natuurlijk niet bij is
dan is de kans, dat je werkelijk een
huis krijgt, vrijwel nihil.
Dit wil echter nog niet zeggen, dat
er geen lege huizen zijn. Verre van
dat. Men behoeft slechts bepaalde
„agences" op te bellen of men biedt,
een keur van appartementen aan. Je
hebt het slechts voor het kiezen: Drie
kamers met keuken en een badkamer
in de buurt van de Champs Elysees?
Zeker meneer. Millioen francs sleutel-
geld. Is dat wat aan de hoge kant?
Dan hebben we nog drie kamers en
een keukentje in Montmartre. Voor 'n
half millioen francs kunt u de sleutel
meteen mee krijgen.
Verboden sleutelgelden.
VATUURLIJK is het streng verboden
om sleutelgeld te vragen en de poli
tie zit er ook inderdaad flink achter
heen. Maar wanneer de eigenaar twee
oude bedden, een houten tafel en een
scheve kast laat staan en men is zo
gek om voor die meubelen een half
millioen francs te betalen, dan kan daar
toch niemand iets op te zeggen hebben?
En zo weet de ongelukkige, die een
huis zoekt, dat hij dik zal moeten dok
ken om onderdak te komen.
Daar staat tegenover, dat de huren
belachelijk laag zijn. Voor een be
hoorlijke étage betaalt men niet meer
dan 250 gulden per jaar. Maar daar zit
nu juist de kneep. Omdat de huren zo
laag gehouden worden, denkt geen
particulier erover om huizen te laten
zetten. Iemand, die wat huizen bezit,
geeft aan belasting en aan onderhoud
meer uit dan de huur oplevert. Het
gevolg is, dat hij niets aan zijn huisjes
laat doen. En aangezien het huurpro-
bleem al tientallen jaren bestaat, is er
in heel Parijs vrijwel geen kozijn aan
te wijzen, dat geverfd 'is*. De meeste
huizen in Parijs zijn eigenlijk wit of
beige van kleur. Daar kom je achter,
wanneer de staat een enkele keer wel
eens een geval laat schoon maken.
Maar dat neemt niet weg dat heel Pa
rijs, grijs, soms zelfs zwart van kleur
is. Die kleur heeft overigens een bij
zondere charme of schilderachtigheid.
Dat neemt echter niet weg, dat on
danks die charme duizenden huizen,
die met enig onderhoud nog tiental
len jaren langer zouden kunnen leven,
nu op invallen staan.
HET PROBLEEM van het samen
wonen kent men in Parijs niet op gro
te schaal. Ten eerste zijn de huizen
over het algemeen werkelijk te klein
om er twee families in te stoppen en
bovendien is de Parijzenaar zo'n indi
vidualist in hart en nieren, dat sa
menwonen gewoon onmogelijk is.
Over een maand sta ik op straat.
Daarom ben ik naar de conciërge van
een grote woonkazerne gegaan. Die
conciërges zijn machtige, oppermach
tige dames. Zij heersen over het lot
van vele daklozen en zij steken hun
macht niet onder stoelen of banken. Zij
tonen je onmiddellijk, dat je maar een
heel, 'n bitterklein mannetje bent. Dat
er geen kwestie, hoort u me goed, geen
kwestie van is, zelfs een heel beschei
den kamertje te huren. Dat zij zo da
gelijks dozijnen daklozen krijgt, enz.
Dan zeg je, dat het natuurlijk is, dat
haar hulp betaald, royaal betaald zal
worden. Ze taxeert je en zegt, dat
sleutelgeld door de wet verboden is.
Enfin, je blijft nog wat zeuren.en 't
resultaat is, dat madame, welwillend,
maar uit de hoogte zegt, dat ze nog
wel eens zal kijken. Waarna je met ge
bogen hoofd de straat op gaat.
De 15 maanden oude Barry Brame is waarschijnlijk de jongste golfspeler
ter wereld. Het golfspelen zit de kleine Barry echter in het bloed. Zijn
grootvader, de 75-jarige Jock Woodson, die hem hier aanwijzingen geeft,
is de oudste professional speler van Engeland.
De vakgroep Rijwieldetailhandel
vestigt er de aandacht op dat behalve
ie banden, waarvan de maximum ver-
oopprijs 4.85 bedraagt, er ook diverse
cwaliteiten in een hogere prijsklasse,
worden gefabriceerd. Het inleveren van
oude banden moet geschieden voor
alle banden, die worden verkocht. De
maatband, die men inlevert moet van
dezelfde maat zijn als die van de
band, welke men wenst te,kopen. De
ze maatregel is genomen om hetham-
melijke handicap trof, waarvan hij
slechts langzaam en gedeeltelijk dan
nog aan het herstellen is, zodat hij in
zijn bewegingen zeer belemmerd
wordt, bleef hij met zijn vaardige en
vindingrijke geest aan het werk, zo
als hij ook nog de dagelijkse leiding
van zijn bedrijf voert.
Een veegboot,
PN die geest was het, welke hem
bracht tot een nieuwe vinding, waar
voor niet alleen bij vele waterschaps-
en polderbesturen in ons land, maar
bij die grote categorie Nederlan
ders ook, die belang hebben of stellen
in onze kleine rivieren, grote interes
se bestaat. De heer Vink toch heeft
een vaartuigje geconstrueerd ter
grootte van een flinke roeiboot, spe
ciaal bestemd, om op de binnenwate
ren de strijd aan te binden tegen de
tej welig tierende waterplanten. Het
is een zes meter lange veegboot, die
toegerust is met een 10 pk. Diesel
motor, welke zich door middel van
twee schepraderen door het water
voortbeweegt, waarbij één man het
werk af kan.
Een twee meter lange maaibalk
maait de waterplanten tot de bodem
toe af én verwijdert de slierten aan
weerszijden van de boot. Deze maai
balk nu, die vooraan de boot is aan
gebracht, kan zakken op verschillen
de diepten tot 1.75 meter toe en heett
een maaibreedte van 1.85 meter. De
lange slierten waterplanten schieten
omhoog en zouden voor de boot vast
lopen, ware het niet, dat een recht
opstaande maaibalk al het vuil, dat
vóór de boot komt, weer doorsnijdt en
het vuil aan weerszijden van de boot
wegvoert.
De snelheid van dè boot ligt tussen
4 en 5 km. per uur en zelfs dikke
Kalmoes-wortels, zware riet- en lies-
zanen en allerhand algen sneuvelen
gemakkelijk. De twee schepraderen
zijn zodanig aangebracht achter aan
de boot, dat daartussen het riviervuil
niet kan komen.
Op de werkplaats zagen wij een mo
del der sleepboot, zoals deze reeds
nabesteld is door de Nederlandse
Heidemaatschappij voor Valkens-
waard, een bootje van anderhalve ton
gewicht.
Van vele kanten blijkt de daadwer
kelijke belangstelling voor deze inte
ressante nieuwe vinding. En zo waren
wij in de gelegenheid met enige
Zeeuwse belangstellenden en deskun
digen een excursie te maken naar de
Linge bij Wadenoyen onder Tiel.
Daar in het schilderachtige rivier
tje de Linge knorde het eigenaardige
veegbootje, dat zulk een geduchte op
ruiming houdt onder de millioenen wa
terplanten, die de oorzaak plegen te
vormen van overstromingen. Vroeger
voer men met een schuit langs de
oevers en maaide dan met lange zeisen
het riet tot de bodem af. Het behoeft
wel geen betoog, dat zulks een zeer
tijdrovende, kostbare en op de duur
weinig effectieve bestrijdingswijze
vormde. Thans kan een bootje met
een éénmansbediening van April tot
October 4 tot 6 maal de Linge' over
de gehele lengte en breedte afvaren
en met succes het euvel bestrijden,
dat de vervuiling onzer binnenwateren
ook in hygiënisch opzicht stellig be
tekent!
Hoewel het probleem in Zeeland
met zijn brakke binnenwateren en
brede taluds ietwat anders ligt en
veranderingen aan de maaibalken
nodig zullen wezen, om deze ook dan
doelmatig te kunnen laten werken,
betoonden zij zich zeer tevreden met
de resultaten, welke met des heren
Vinks vinding bereikt worden.
Gisternacht heeft de bebouwde kom
van Beetsterzwaag in ernstig gevaar
verkeerd. In de bakkerij van de heer
J. S. Slager ontstond, vermoedelijk
door kortsluiting, brand, die zo snel
om zich heen greep, dat het gezin Sla
ger zich slechts kon redden met mede
neming van enkele kledingstukken.
De bijna stormachtige wind joeg een
vonkenregen over de omgeving, waar
door ook een naastgelegen huis, be
woond door twee gezinnen, spoedig in
lichter laaie stond. Inmiddels waren,
behalve de brandweer van Beetster
zwaag, ook die van Drachten, Gorre-
dijk en Heerenveen te hulp gesneld,
omdat ook andere huizen do^r de von
kenregen ernstig gevaar liepen. Ge
zamenlijk wist men het vuur te beteu
gelen.
steren zoveel mogeli>% tegen te gaan. schenken.
100.000 MENSEN ZAGEN IJSREVUE
De 100.000ste bezoeker van de ljsrevue
Hello Ice 1950" werd gisteravond IR
een uitverkocht Scala (Den Haag) ge
huldigd met een krans en vele ge-