Bloeiende Twentse katoenindustrie
springt om personee
Australie's enige roofdier
Bloembollen in de kamer
fee
Russische ambassade in Londen
schrijft schone brieven
Vervolmaking is hei doel der
industrialisatie
fano-divwnintyuno'i
v-eleti
Toestand is niet ongunstig
1951zevende Jamboree
Vliegramp in Engeland
Zeiljacht bij Terschelling
in nood geraakt
Greenglass erkent schuld
Joseph Pembauer overleden
2),e yeuUe&dte jaye/i
betekent ten yotdt
Keer lerug, alles is vergeven en vergelen
Vluchtelingen geven
echter niet thuis
DAT de Russische Ambassade geen
kleine opdracht ontvangen heeft,
kan men wel afleiden uit het zeer gro
te aantal Sovjet-onderdanen, dat zich
hier als politieke vluchtelingen of ver
plaatste personen bevindt. In totaal
zijn het er 91.000. Hiervan zijn er
40.000 afkomstig uit de Oekraine, 35.000
uit de Baltische landen en 16.000 uit
Polen. De meeste van deze 91.000 zijn
werkzaam in de Britse industrieën,
met name in Noord- en Midden-Enge-
land, waar zij in grote nederzettingen
veelal in groepen van enkele duizend
tallen bij elkaar wonen.
H-brigade vaart thuis
(Van onze speciale verslaggever)
„Wij, katoenindustriëlen z«n nuchtere mensen. Ondanks de enorme vraag
naar textiel van het ogenblik denken wij er niet aan een grote uitbreiding
wn onze fabrieken te geven. Wel pogen w« door lagere kostprijzen
te komen tot betere afzetmogelijkheden in Azië. Maar wij zitten te
springen om vrouwelijk en mannelijk personeel. Wist u, dat wii genooDt ziin
elke dag 1500 Duitse meisjes over de grens te brengen, omdat wij eenvoudig geen
Nederlandse meisjes kunnen kragen? Vierduizend mannen en vrouwen geschool
de of te scholen werkkrachten, zouden bij ons direct tewerk gesteld kunnen
wordé." Zo sprak tot ons Dr. W T Kroeze, de welsprekende, kwleke directëur
va„ de Koninklijke Stoomweverij te Nijverdal, die ons mededeelde, dat thans
25% vrouwen en 75% mannen in de textielindustrie werkzaam zijn.
van industriëlen van gans andere pro
pvE nieuwe generatie van textielindu-
striëlen kan allerminst als ranser
vatief aangemerkt worden. In de fabrie
ken zijn er prima sociale toestanden en
ondenkbaar is het, dat, gelijk voor de
oorlog in Japan het geval was, de
meisjes op rols-jhaatsen langs de spin
dels moesten rijden, om personeel (dat
in Japan toch al abominabel laag be
zoldigd was) uit te sparen.
Wat de textielindustrie in feite voor
ons land betekent, zette Dr. Kroeze
voor ons uiteen met enige sprekende
cijfers. Deze industrie levert 15 pet.
van onze totale goederen-export en
verschaft aan 153.000 Nederlanders
werk. Acht procent van de spillen en
5 van de weefgetouwen werden in
de oorlog vernield, maar veel zwaar
der werd het productievermogen ge
troffen, door de desorganisatie der be
drijven, verwaarlozing en veroudering
der apparatuur en de ontscholing en
het verloop onder de arbeiders.
Een der belangrijkste problemen
van na de oorlog was de heroriënte
ring op commercieel gebied. Het stre
ven blijft gericht op consolidatie der
positie op de al uitgebreider wordende
Nederlandse markt, grotere export
spreiding in West-Europa, Afrika,
Amerika en Australië en op verdedi
ging der positie in het Verre Oosten
tegen de snel opkomende nieuwe con
currentie van Japan en de mededin
ging van India en de Verenigde Staten
In verband daarmee maakte Dr. Kroeze
melding van de gelegenheid, die een
Zijner collega's (Twentse textielfabri
kanten noemen elkaar zo en zijn ten
hoogste vriendschappelijke mededin
gers, geen concurrenten in de hatelijke
zin des woord!) in 1949 kreeg, om de
nieuwe Japanse productie-methoden
ter plaatse te bestuderen en die ook
«en productiviteit uit de Twentse in
dustriëlen dank zij de E.C.A.-missie
onlangs kreeg, om de nieuwe Ameri
kaanse fabricage-methoden te gaan be
kijken.
De Belgische textielindustrie.
IN het kader der Benelux gedachten
moet bij het beschouwen der toe
komstmogelijkheden ook Belgie tot het
binnenland gerekend worden. Dit land
heeft een grotere spincapaciteit (onge
veer 2.000.000 spillen tegen 1.100.000
ons land), maar het verschil in de
weverij-sector is gering. Beide landen
zijn bij een dergelijke weefcapaciteit
op export aangewezen. Nu heeft Bel
gie zich daarbij voornamelijk ingesteld
op West-Europa en Amerika, in min
dere mate op Afrika en in het geheel
niet op Azie.
Bovendien verschilt de structuur der
Vlaamse en Twentse industrie in vele
opzichten van elkaar.
Reeds in 1948 begon in Indonesië de
concurrentie van Japan weer voelbaar
te worden.
In Twente staat men zich dan ook
niet meer als vroeger blind op de uit
voer van katoentjes naar het eilanden
rijk, dat eens Nederlands-Indie heette
Bovendien zijn de Nederlandse in
dustriëlen erin geslaagd tot een ex
portspreiding te komen, waardoor zij
thans met een dekking van 10 tot 15
pet. der normale textielbehoeften van
Indonesië tevreden kunnen zijn.
Industrialisatie in textielindustrie.
J^IET naar vergroting der capaciteit
wel naar verfijning van het gemid
delde garennummer, automatisering der
weverij en vervolmaking der finishing-
apparatuur streeft men in Twente bij
de investeringsplannen. Tegenover
deze Nederlandse en Belgische politiek
staat die van de overige landen der
Europese Betalingsunie, die grote capa
eiteitsuitbreidingen beogen, welke vol
jens Dr. Kroeze het gevaar van een
nieuwe periode van kapitaalsvernieti
ging en werkloosheid in zich dragen.
De Nederlandse economische politiek
in de textielsector brengt met zich
mee de noodzakelijke herscholing van
arbeiders en wijziging in de organisa
torische opbouw der bedrijven. De
warktvergroting door de Benelux en
de komende Europese integratie zuller
het wellicht mogelijk maken de Ame
rikaanse specialisatie en standaardisa
tie op bescheidener schaal na te vol
gen. Wanneer dit kostprijsverlagend
Werkt, kan het tevens van belang zijn
foor de felle strija op de Aziatische
markt.
Tegenover de werklust in het Verre
Oosten en de efficiency in Amerika
moet ons antwoord: opvoering der ar
beidsproductiviteit luiden.
De industrie wordt door de enorme
•tijging der- katoenprijzen op de
Wereldmarkt, vooral na de devaluatie
fan de gulden in September 1949, voor
steeds grotere financiëringsmoeilijk-
heden gesteld. Een geluid, dat wij der
uit de mond van Dr. Kroeze ook
ducten .vrijwel over de gehele linie
van ons economisch bestel dus, be
luisteren konden.
Want een nadeel voor onze betalings
balans blijft nou wat de katoenin
dustrie betreft het feit, dat wij de
grondstoffen moeten invoeren uit lan
den met harde valuta en het eind
product exporteren naar vrijwel uit
sluitend zachte valutalanden. Van
daar dat de deskundige vakmensen
met nauwlettende en gespannen aan
dacht de productie en verwerkings
mogelijkheden van synthetische vezels
volgen.
De huidige toestand in de katoen
industrie aarzelde Dr. Kroeze niet bui
tengewoon ongunstig te noemen, maar
aan de gezichtseinder zag hij tal van
moeilijkheden opdoemen.
Ten slotte bespraken wij met Dr.
Kroeze het nijpend probleem van het
gebrek aan vrouwelijke arbeidskracK
ten. Dit is geen plaatselijk of provin
ci aal vraagstuk, want in vele delen
van ons land doet zich het merk
waardige verschijnsel voor. dat de
meisjes, ondanks de voortreffelijke
sociale voorzieningen, waaraan de in
dustrieën grote bedragen ten koste
leggen, eenvoudig niet naar de fabrie
ken willen. Ook in Noord-Brabant, een
provincie met enorme bevolkingsaan
was, is zulks het geval. Voor Twente
geldt, dat daar nog veelal de oudste
dochter of een der anderen die daar
voor de geschiktheid beschikt, de moe
der bij het huishouden helpt en dat er
de financiële noodzaak niet bestaat, dat
zij de gezinsinkomsten helpt vermeer
deren.
Daarnaast bedenke men, dat in
Frankrijk, vooral in de Banlieue van
Parijs, maar ook in Amerika vele ge
huwden vrouwen in de fabrieken wer
ken. In ons land is men vrij algemeen
op velerlei gronden hier tegen, van
daar de noodzaak, om meisjes van
heinde en ver uit Duitsland en (in het
zuiden voor de devaluatie op grote
schaal) uit Belgie per bus of trein
aan te voeren met alle rompslomp en
nadelen op menig terrein.
De aandacht van de autoriteiten en
industriëlen blijft, zo werd ons van
verschillende zijde verzekerd uiter
aard op dit belangrijke facet van het
veelzij dige industrialistie-probleem
gevestigd!
Dal het mogelijk was in de zeven
tiende eeuw tot een windhandel in
Tulpen te komen, bewijst hoe dit arti
kel in 't brandpunt van de belangstel
ling stond. Het is niet te verwonde
ren, dat een bloem, die zo vroeg
bloeien kan en in zo'n veelheid van
kleuren en vormen gekweekt wordt,
nog steeds tot 's mensen verbeelding
spreekt. Allerlei „ups and downs" heeft
de bloembol meegemaakt en door
staan. Ze heeft zelfs het hare bijge
dragen ons door de hongerwinter heen
te helpen en is na de jaren 4045 we
derom in vele tuinen en woningen in
Nederland en ver daar buiten, in volle
bloemenpracht herrezen. Als donkere
wL- ermaanden ons thuishouden en een
kleurig kleurtje welkom is, staan zij
ook dit seizoen, als een verjongde
editie uit vroeger eeuwen in onze
huiskamers. De steeds doorgevoerde
teeltkeus bracht ons alleen nieuwe
vormen en kleuren. De botanici brach
ten nieuw gevonden natuüriypen,
waarmee door kruisbestuiving en teelt
keus weer andere variaties ontstonden
en ook de bloeitijd verschoven werd.
Nu is er een schier onuitputtelijke
soortenkeuze, die de bloei na zeer
vroeg tot in Juni kan voortzetten. Ook
werden er variaties verkregen, die de
eigenschap hadden, extra vroeg in
bloei gebracht te kunnen worden. Zij
het dan ook dat deze bollen een iets
andere behandeling behoeven, dan die
voor tuinbeplanting.
LIET is een onjuiste opvatting dat het
vervroegen van bloembollen in
broeikassen beter zou gaan, dan in
huis. De resultaten in een kas zijn
vroeger, ongetwijfeld, maar mooier
dan de zelfgekweekte zijn ze niet, om
dat in de kamer meer ruimte beschik
baar is en de bladeren zich beter sprei
den. Overigens, een appel van eigen
boom geplukt smaakt toch altijd veeJ
beter.
Zijn de bollen nog niet geplant, dan
doen we dit alsnog. De bollen worden
op losse vochtige aarde in potten ge
zet, en bedekt, zo, dat de punten nog
net vrij blijven. Op een beschaduwd
plekje in de tuin worden de potten in
gegraven en met een laag losse aarde
van 15 cm. bedekt. Om ze vorstvrij te
houden wordt er een laag bladeren ot
turfstrooisel over gelegd. Edoch, we
beschikken niet allen over een tuin
Een koele donkere ruimte, zoals de
prijscouranten, overigens zeer terecht
voorschrijven is ook niet in elk huis
aanwezig. De veranda moet hier uit
komst bieden en in een kist worden al
daar de potten, omgeven door aarde of
turfstrooisel, geplaatst. Het deksel
moet aan de groeiende neuzen voldoen
de ruimte laten. Het geheel wordt nu
goed afgedekt, met papier en een oud
kleedje
in die
b.v. en komt de temperatuur
ruimte eens beneden nul, we
maken ons geen zorg, want alleen snel
wisselende temperaturen zijn funest.
Veelvuldige controle op vochtigheid is
een levensbelang voor onze bollen,
droogte zou alles bederven, opgepast
dus. Ook te vroeg in de warmte bren
gen zou mislukking tot gevolg hebben
We wachten tot de neuzen goed uitge
groeid zijn. De Hyacinten en Narcissen
kunnen het bij een lengte van ruim 7
cm. wel verdragen, doch met Tulpen
en Crocussen zij men voorzichtig. Een
juiste maat in c.m. is niet aan te ge
ven, doch als de bloemknop van Tul
pen bij lichte druk tussen duim en
vinger duidelijk te voelen is en bij de
Crocus de kleur van de bloem door de
vliezige hulzels schijnt, staat het sein
veilig en zijn we volkomen zeker.
De zevende Wereldjamboree van pad
vinders zal van 3 tot 13 - Augustus 1951
in Bad Ischl in Oostenrijk worden ge
houden. Nederland zal hieraan deelne
men met 1000 verkenners, namelijk 500
van de Nederlanders padvinders en 500
van de Katholieke Jeugdbeweging.
Een Dakota van de British Euro
peen Airways met 29 personen
aan boord, is Dinsdagmiddag te
MUI Hill bij Londen in de tuin van
een landhuis neergestort. 28 Per
sonen kwamen hierbij om het
leven. Links op de joto: enige per
soonlijke bezittingen der slacht
offers, die zo goed als ongeschon
den werden aangetroffen. Rechts
politie en brandweer bij het ver
ongelukte vliegtuig.
De bemanning van de reddingboot
Brandaris heeft gisteren op de Noor-
dergronden nabij Terschelling een
jacht opgepikt, dat in moeilijkheden
verkeerde als gevolg van het feit, dat
het roer was gebroken. Het scheepje
is later door een sleepboot de haven
van West-Terschelling binnenge
bracht. Er waren twee opvarenden aan
boord, een Engelsman en een Deen,
die het jacht van Denemarken naar
Den Haag moesten brengen.
David Greenglass, de 28-jarige oud
sergeant van het Amerikaanse leger,
heeft bekend, schuldig te zijn aan de
uitlevering van geheime inlichtingen
over de Amerikaanse verdediging aan
de Sowjetunie. Hij heeft gewerkt aan
het atoomproject te Los Alamos en
moest zich aanvankelijk verantwoor
den voor een rechtbank in New-
Mexico. Thans is hij echter gehoord
als kroongetuige in het proces tegen de
Russische vice-consul Jakofief en drie
anderen. Men verwacht daarom, dat
hij de doodstraf zal ontlopen.
De wereldberoemde pianist Joseph
Pembauer is 75 jaar oud te Munchen
overleden. Hij gold als de grootste ver
tolkers van de werken van Beethoven
en Liszt en was professor aan de mu
ziekacademie te Munchen.
(Van onze correspondent te Sydney)
■pOEN in het grijs verleden een in het stenen tijdperk levend volk naar het
Zuiden trok, naar het volkomen onbekende en geheel geïsoleerde legendari
sche „Zuidland", nam het niets anders mee dan wat door de eeuwen heen
's mensen grootste vriend is geweest en gebleven: de hond. Dit volk, de voor
vaderen van de huidige Austraalnegers, bleef, gelijk de dierenwereld van zijn
nieuwe vaderland, steken in een lang voorbije ontwikkelings-periode. De dieren
van het land 'waren blijven steken in het stadium van het buideldier de men
selijke bewoners bleven in het stenen tijdperk. Zij ontgonnen de aarde niet,
bouwden geen monumenten en leefden, als de Germanen uit het stenen tijdperk,
uitsluitend van de jacht.
HUN beste kameraad, de uit Azie
meegebrachte hond, ontwikkelde
zich echter wel. Hij verliet de mens
om in het roofdierloze Australië de
gevreesde heer en meester van woud
en prairie te worden. Tot de blanke
kwam met zijn eigen huisdieren als
koe, schaap en geit die voor de hond
een veel gemakkelijker prooi bleken
te zijn dan de snelle kangoeroe of wal-
lobie. De hond, die de landverhuizers
der grijze oudheid meebrachten, is bij
de ontwikkeling wel gevaren. Zijn
naam is DINGO en heeft een angst
aanjagende klank voor boeren, scha
penfokkers, kippenfokkers en andere
bewoners van het Australische platte
land.
In de gevreesde dingo van vandaag
zijn nog duidelijk de sporen te her
kennen van het edele dier, dat eens
de beste vriend van de stenen tijd
perk mensen was. Met zijn geel li
chaam, wit gepunte pluimstaart en
puntige oren houdt hij het midden
tussen wolf en herdershond. Zijn
uiterlijk is meer dat van de herder,
maar zijn wonderbaarlijke sluwheid
en geslepenheid doen aan de wolf
denken.
Geen romantiek
Qe dingo jaagt echter niet in troepen.
zoals de wrede wolf, maar alleen
Alleen of met zijn maat, die hij voor
het gehele leven kiest en nooit verlaat.
Men zou over de dingo schoon klin
kende verhalen kunnen schrijven, zo
als Kipling of Jack London over de
wolf. Maar de Australische boer kan
de romantiek om deze edele, sluwe en
wrede jager nauwelijks waarderen
Want alleen reeds in de staten Nieuw
Zuid Wales en Queensland heeft de
Dingo in de jaren na de oorlog de
schapenfokkers voor ongeveer 10 mil-
hoen gulden schade berokkend.
De edele dingo ie een doder soals er
in de natuur maar weinig voorkomen.
Gedurende één nachtelijke jacht doodt
hij gewoonlijk een dertig schapen en
lammeren, hoewel hij natuurlijk nooit
zoveel kan eten of zoveel bloed kan
drinken. Hij doodt uit jachtlust zowel
als om zijn honger te stillen. Het best
aardt de dingo in dun bevolkte stre
ken met veel struikgewas, dat een
goede schuilplaats biedt voor de teef
met haar nest van vier tot zes jongen.
Heeft een boer in het binnenland zo'n
lllllllllllllll
tien tot twintig dingo-families op zijn
landgoed, dan is het duidelijk hoeveel
schade hem berokkend kan worden.
Dingo-jagers verdienen goed
UET is dan ook geen wonder, dat met
jagen op de dingo goed geld te
verdienen valt. Tenminste voor ja
gers, die niet opzien tegen hard wer
ken en die beschikken over een zeer
grote dosis geduld en over een nog
grotere dosis geslepenheid dan waar
over de dingo beschikt. De federale
regering betaalt dertig gulden voor
iedere dingo-schedel, maar de boeren
leggen daar nog een behoorlijk bedrag
bovenop. Goede dingo-jagers maken
gemakkelijk een driehonderd gulden-
in de week, terwijl voor buitengewoon
uitgeslapen oude rovers soms duizend
gulden wordt uitgeloofd. Het is be
grijpelijk, dat m de provinciesteden
(Van onze correspondent te Londen).
glNDS enige weken tracht de Russische regering, via haar Londense Am
bassade, de tienduizenden vluchtelingen en verplaatste personen van
achter het IJzeren Gordijn, die in Engeland verblijf houden, er toe over te
halen naar Rusland of Polen terug te keren. Het opmerkelijke van deze plot
selinge nieuwe campagne is, dat zjj niet vergezeld gaat van de gebruikelijke
dreigementen omtrent het eventuele lot van familieleden, die zich nog ach
ter het gordijn bevinden. Het Kremlin schijnt aan zijn Ambassade in Londen
de opdracht gegeven te hebben het althans eerst „goedschiks" te proberen
en zijn in Engeland woonachtige anti-communistische onderdanen metf
schone beloften terug te lokken.
Zo intensief wordt deze „terug naar
huis"-campagne thans geleid, dat een
aantal ambtenaren van het Russische
Consulaat in Londen zelfs al op zie
kenbezoek is geweest bij Oekrainische
arbeiders in hospitalen in Midden-
Engeland, om hen om te praten terug
naar huis te gaan, zodra zij hersteld
zijn.
Ofschoon de campagne hoofdzakelijk
voor de mannelijke uitgewekenen be
doeld is, tracht men ook de vrouwen
terug te lokken, zelfs wanneer deze
hier inmiddels met Britten getrouwd
zijn. Poolse vrouwen, die met Engel
sen gehuwd zijn, hebben bijv. brieven
ontvangen, dat als zij goedschiks naar
Polen terugkeren, men hen niet zal
vervolgen voor het feit, dat zij met
een buitenlander getrouwd zijn!
Uitgebreide gegevens.
J.JOEWEL ambtenaren van de Russische
Ambassade en van het Consulaat
door heel Engeland op reis ziin om
hun uitgeweken onderdanen ook nog
persoonlijk te bewegen om terug te
keren, wordt de campagne toch hoofd
zakelijk schriftelijk gevoerd. Hét feit
dat de Russische Ambassade te Londen
de laatste weken al aan duizenden
van deze vluchtelingen „persoonlijke"
brieven -heeft gestuurd met het
„vriendelijke verzoek" om naar huis te
gaan. wijst op de uitgebreide inlich
tingen, die zij hebben over al hun naar
Engeland uitgeweken onderdanen.
Het Britse ministerie van Binnen
landse Zaken, dat deze campagne
scherp in de gaten houdt, vermoedt dat
het zeer kleine aantal Russische uit
gewekenen, dat in de afgelopen twee
jaar weer naar Rusland is terugge
keerd, de namen en adressen van de
andere uitgeweken Russen en Polen,
met wie zij in Engelse fabrieken werk
ten. bekend hebben gemaakt.
Honderden oprechte politieke vluch
telingen van achter het IJzeren Gor
dijn. die dachten dat hun adressen in
Engeland onbekend waren bij het
Kremlin. verkeren thans in grote on
gerustheid na het ontvangen der brie
ven van de Russische Ambassade,
waaruit blijkt dat de Sovjet-autoritei
ten van hun namen en adressen op de
hoogte zijn. Ondanks de zeer vriende
lijk inhoud van de brieven ziin zij te
recht bang voor de gevolgen voor hun
familieleden achter het Gordijn, inge
val zij niet aan het „verzoek" om naar
huis terug te keren, zouden voldoen.
In een van de kampen voor ver
plaatste personen in Bletchley, Buc-
kinghamshire, kwamen dezer dagen
honderden brieven tegelijk binnen van
de Russische Ambassade, gericht aan
alle Russische en Poolse arbeiders
daar. Het wordt veelbetekenend ge
acht dat enige weken voordien een
Oekrainse arbeider. Kevalenko ge
naamd. uit dat kamp verdween. Men
had gedacht, dat ook hij een anti
communist was. maar hij ging orvjpn»
op een vrachtboot terug naar Rusland
en heeft vermoedelijk alle namen en
adressen van zijn vroegere mat-kers
bekend gemaakt. Deze laatsten h»bhen
via de manager van hun kamp al de
ze propagandabrieven weer retour
naar de Rusïsche Ambassade in Lon
den gezonden, na erop gekrabbeld te
hebben: „waardeloze rommel!"
Aan al deze uitgewekenen offert de
Russische Ambassade thans in zeer
vriendelijk geschreven „persoonlijke"
brieven een gratis terugreis naar Rus
land of Polen, gratis voedsel onder
weg. vrij vervoer van al hun bezit
tingen. pracht opleidingen voor hun
kinderen en nog mooiere vooruitzich
ten voor henzelf
Het lokaas.
UET grootste lokaas, dat in deze fraaie
brieven wordt uitgeworpen, is de
belofte dat er bij hun terugkomst in
Rusland of Polen geen vragen gesteld
zullen worden, noch over het feit, dat
zij naar Engeland waren uitgeweken,
noch over de reden waarom zjj als
„ontheemden" niet eerder naar huis
waren teruggekeerd.
van westelijk Queensland, waar de
dingo-plaag momenteel heel erg is,
winkelbedienden, klerken, advocaten
en wie niet al er het gehele week-end
aan spenderen om ook hun geluk met
val of geweer te beproeven.
De beroeps jagers bestuderen eerst
zorgvuldig de gewoonten van een be
paalde groep dingos voor zij hun val
len zetten of op de loer gaan liggen.
En dan kost het hun nog vaak maan
den, voordat zij een geslepen oude ro
ver te pakken hebben.
In West-Australie, dat nog veel dun
ner bevolkt is dan de oostelijke staten
en waar een nog veel groter terrein
bestreken moet v orden dan in Queens
land en Nieuw Zuid Wales, is men zo
juist begonnen de dingo uit de lucht
te bestrijden. Hiertoe hebben jacht
opzieners eerst met jeeps maanden
lange verkenningstochten door het
binnenland uitgevoerd en bij plaatsen,
waar dingos komen drinken, herken
ningstekens aangebracht.
Op deze herkenningstekens zullen
nu de vliegers hun bommen laten val
len. Deze bommen bestaan uit in groen
papier verpakt vergif. Zeventien da
gen lang zullen zij deze groene bom
men over het binnenland van West-
Australie uitstrooien in een poging
het dingogevaar de kop in te drukken.
Waarom groen papier? Omdat geble
ken is, dat groen de kleur is, die vo
gels het minste aantrekt, zodat zo min
mogelijk vogels het slachtoffer zullen
worden van het voor de honden ge
strooide vergif.
Hertenplaag
IN de buurt van de grote steden heeft
men nauwelijks last van de schuwe,
slimme dingo. Maar van wie men in
de voorsteden momenteel wel last be
gint te krijgen, is van het even schuwe
hert. Hele troepen herten, afstamme
lingen van in de vorige eeuw uit En
geland gebrachte dieren, plagen mo
menteel de inwoners van Sydney's
zuidelijke voorsteden. De schade die
de troepen van deze lieve, zachte die
ren in één nacht aan afrasteringen,
boomgaarden en tuinen van groente
kwekers aanrichten is onbeschrijfelijk.
Het is soms. of er een orkaan gewoed
heeft.
Maar het is niet zo eenvoudig om
een „open seizoen" in te stellen tegen
deze lieve dieren met hun zachte
ogen, als tegen de wrede, sluwe moor
denaar» de DINGO.
Op 16 October is uit Tandjong Priok
vertrokken het troepenschip Nejly met
1515 man aan boord. Hieronder be
vinden zich de eerste gesloten onder
delen van de H-brigade. Dit is de laat
ste brigade van de Kon. Landmacht, die
zich nog in Indonesië bevindt. Met
haar repatriëring is thans een begin
gemaakt.
Op 12 October is van Priok vertrok
ken het troepenschip Castelbianco met
899 passagiers, alleen individuele mili
tairen en gezinnen.
HULP AAN DE VIJAND BERECHT
Twee lieden, die in Nederlandse
uniformen gekleed in de Meidagen
van '40 met het Duitse leger over de
Nederlandse grens waren getrokken,
werden door de Bijz. Raad van Cassa
tie resp. tot 10 «n ld jaar gevangenis
straf veroordeeld.