or Ruys veertig jaar op de planken
Frankrijk voor zware taak
n
Sijtje Boes van Marken in het zilver
Symbool onzer
levende
hoop
Nederlandse zakenleven tegen
behoud van Nieuw-Guinea
v
w
Drooi acteur jubileert in „De familie
Gregory" van Browne
Menselijkheid zijn
grootste wapen
Russen houden opnieuw
Britse treiier aan
Nederlanders op Ambon
willen evacueren
Witboek van het Westduitse
Vakverbond
Onaangenaam avontuur
Nu weer een explosie in
een melkfabriek
Onze belangen worden hierdoor niet gediend
Ook Indonesië moet
begrip opbrengen
Indo-China in gevaar
Slechte indruk in andere
rijksdelen
Sijtje Boes jubileert
Vissersschuit in brand voor
Engelse kust
Uitbarsting van Stromboli
duurt voort
Soldaten varen thuis
AMBON EN DE A.R.
Internationale hulpverlening
door het Rode Kruis
DINSDAG 24 OCTOBER 1950
1 - - - - - Jï V* U/\UUAVI' Art IT1 A^f Al-f
ry
£OR RUYS, de acteur van wien Verkade eens zei: „Als ik de hele landkaart
van acteurs voor me leg, pik ik er maar één Shylock uit en dat ben jij",
deze Ruys die zich voor zijn jubileum zo graag een Spectacic Coupé van zeer
uiteenlopende rollen had gedroomd waarin hij een dramatische één-acter had
willen laten volgen door 'n luchtige conférence, een kluchtspelscène door een
eigenwijs liedje van Brammetje, 'n flits fijn comediespcl door een Shakespeare-
fragment om daarin zijn opvatting van Shakespeariaanse humor te belijden....
deze Ruys zal jubileren in een typisch Engels family domestic play „The Holly
and the Ivy" („De familie Gregory") van Wyniard Browne. En als Donderdag
November „toute Amsterdam" zich opmaakt om Cor Ruys te huldigen, zal in
de kleedkamer van de Stadsschouwburg de acteur zich de kop zetten (oh, met
een enkele veeg schmink slechts) voor de hoofdfiguur uit „De familie Gregory'
zullen de jubelvoorstellingen in Rotterdam (op 1 November), Dordrecht (op 3),
Haarlem (op 4) en Delft (op 6) reeds achter de rug zijn en (waarschijnlijk) een
deel van het publiek even lichtelijk teleurgesteld zijn dat „hun" Cor Ruys töich
voor zijn jubileum geen stuk koos met een parade-rol, doch, intégendeel, zich
bewust geregiseerd heeft naar een figuur psychologisch zuiver passend in het
ensemble dat tezamen met hem eer bewijst (en relief geeft aan) die moderne stijl
van spelen welke voortkomt uit en prachtig zuiver afgestemde psychologische'
regie.
DUYS heeft het ondefinieerbaar „it"
dat vrijwel bij iedereen van het pu
bliek van zij- en frontloge, stalles en
parket tot op het tweede amphit- aan
tikt. Ruys immers speelt in elke rol
een stuk (of stukje) van ons eigen le
ven, van het leven dat we elke dag bè-
leven, het leven van kleine en gewone
mensen, van verkreukelden of ver
keerd gestrekenen wier doen en laten
wij met een grimas, een grijns of soms
wat schrijnend langs ons doen glijden.
Ruys geeft aan zijn typeringeh immer
die dosis warm intense menselijkheid
mede, dat begrijpende mededogen, dat
moeilijk definieerbare, dat zijn Topaze
veruit boven het lachwekkende, de
brave Brotonneau boven het suf-gewo-
ne, het door-en-door burgerlijke heft,
en ontroert en appelleert aan ons ge
voel!
Hij bezit het vermogen om hen die
komen om te „gieren, te lachen en te
brullen" (omdat zij hem eens zagen in
de creatie van een der vier heren zede
lijkheidsapostels in ,,De Spaanse Vlieg"
Tiedemeijer of hem zich herinne
ren uit een doldwaze cabaretschets als
„Wie z'n hoed is dat") met een sober
gebaar, nauw merkbaar maar gedragen
door een enorme spanning van binnen
uit. door een even sluiten van de ogen
of n' importe welke medium ook, te
dwingen als het ware hem te accepte
ren in de figuur die hij op dat moment
wil zijn. Hij maakt toneel met een zo
vTeinig aan uiterlijke middelen dat het
het sublieme benadert.
Zij, die Ruys vormden
QNDER Adriaan van der Horst zette
hii ziin eerste schreden op het to-
(Vervolg van pag. 1)
De spanning', die tussen beide grote
wereldmachten bestaat, deelt zich uit
kracht van haar wezen aan de ge
hele mensheid mede en het behoef!
daarom geen verwondering te wek
ken, dat menigeen zicH over de Uno
slechts uitlaat in spottende en cyni
sche opmerkingen. De hoop, dat de
Organisatie der Verenigde Volkeren
spoedig zal slagen in het vervullen
van de grootste harer taken hel
bewaren van de vrede wordt zwak
ker naarmate de legers der tegen
standers sterker worden. Wat er ten
slotte overblijft is vertwijfelde berus
ting
En toch: hoezeer ook de werkelijk
heid schijnt te spotten met het ide
aal, tóch zal het laatste woord aan
de redelijkheid der wijsheid zijn en
niet aan de zedeloosheid van het ge
weld. Zijn er niet de eerste voorte
kenen van gezien, pril als sneeuw
klokjes in het vroege voorjaarsveld?
Veel en velerlei is het humanitaire
werk geweest, dat reeds op het te
goed van de Uno kan worden ge
schreven. De vrede in Palestina,
kwam deze niet, mede dank zij het of
fer van graaf Bernadotte, tot stand?
Was het ontrukken van Zuid-Korea
aan de greep van zijn belagers niet
het resultaat van het gezamenlijke,
snelle optreden der Verenigde Volken?
Groot zijn de offers, die gebracht
zijn en groter zullen de offers wezen,
die nog gebracht moeten worden.
Maar het is niet te veel voor het men
sengeluk, al gaan er ook tienmaal
tienduizend harten stuk.
Slechts wie beseft, dat de weg, die
voor ons ligt een moeilijke en een
zeer lange is die onthoudt zich van
onvruchtbaar sarcasme en wapent zijn
hart met geloof en hoop, opdat, zo
wij het dan niet meer beleven, al
thans voor onze kinderen en kinds
kinderen een wereld zal openbloeien
waarin het recht ten richtsnoer zal
zijn voor de naties en de rede tot een
gebod voor hen, die heersen.
Mogen de eerste jaren van de Or
ganisatie der Verenigde Naties dan
verduisterd zijn door de onweers
wolken van nieuwe dreiging: geen
dreiging kan raken aan de geest,
waaruit en waardoor zij ten leven
Sssvam. En wat het geweld ook doden
jlSlfet dat is zeer veel in deze da
gen) de geest ctoden van een le
vend en waarachtig ideaal kan niets
en niemand.
Daarom wappcre op deze dag der
Verenigde Naties haar vlag breeduit
als een getuigenis van ons wachten
op de dag, die eenmaal komt is de
bergen zullen J de
neel, bij Prot leerde hij typeren vooral
door uiterlijke middelen; bij Prot ook
werd hij meester in het „zetten van
koppen" (en in de voorstelling van
„Zo gaat het soms" kunt u nóg consta
teren hoe tot in het uiterste uitgepunt
hij een kop werkelijk creëert!). In Ver
kade vond hij zijn grootste regisseur.
„Bij Verkade liep je college" pleegt hij
te zeggen, en bij Nap de la Mar onder
ging hij de magie van de improvisatie
als zij voorkomt uit een volkomen in-
en bèleven van de te creëren figuur.
Met het hart
^fELE en velerlei rollen heeft hij voor
het voetlicht gebracht en vragen we
hem welke rol hem het liefste was dan
gaat even de hand naar het hoofd en
sluiten de ogen zich ajsof hij terugblikt.
Dan komen aarzelend namen: „De
oude Müller uit „De vier Müllers", Pa
ter Hyacinth uit ..De Zwaan" van Mol
nar, Topaze, Pollonius. Mercutio uit
„Romeo en Julia", de wijnproever uit
„Wie het laatst lacht".maar, moet
hij uiteindelijk bekennen niet te weten
welke rol hem het naast aan het hart
ligt; elke rol heeft z'n bekoring omdat
hij altijd gelegenheid geeft, móét ge
ven, een méns op de planken te bren
gen en dit is het vooral wat mij in ..The
Holly and the Ivy" het meeste trekt:
deel uit te maken van een ensemble
in een rol die prachtig getekende fa
cetten heeft, waarin je het publiek iets
geven kunt dat harten warmt; een rol
die je met coeur moet spelen!"
Wij zullen er zijn als Ruys jubileert,
zullen hem graag hulde en dank bren
gen voor alles wat hij ons (en het to
neel) heeft gebracht.
Een ere-comité voor huldiging werd
samengesteld en namen van ministers
(prof. mr. P. Th. Rutten en mr. D. G.
W. Spitzen), secretarissen-generaal
(mr. H. J. Reinink en J. M. Kiveron)
alsmede van commissarissen van de
Koningin in de provincies Noord- en
Zuid-Holland dr. J. E. Baron de Vos
van Steenwijk en mr. L. A. Kesper, als
ook de staatssecretaris van O. K. en W.,
mr. J. M. L. Th. Cals en van dr. N. R.
A. Vroom, hoofd Afdeling Kunst van
het ministerie van O.K. en W., geven
daar relief aan. In het plaatselijk co
mité van Amsterdam zijn het naast de
eerste burger, mr. A. J. d'Ailly, vele fi
guren uit de wereld van kunsten en
wetenschappen als ook uit industriële
kringen die zitting hebben; op zichzelf
reeds een grote erkenning voor het
werken van deze acteur.
9 November, Stadsschouwburg Am
sterdam. De grote jubileumtournee om
vat bijna alle belangrijke plaatsen in
ons land. Dat het Nederlandse publiek
zich een Ruys waardig moge tonen
door te komen in groten getale als het
affiche aankondigt: „Veertig .iarig to
neeljubileum Cor Ruys! Het „Vrije To
neel" brengt „De Familie Gregory". We
zijn het hem en zijn talent verschul
digd!
Voor de tweede maal in een maand
heeft een Russische kanonneerboot een
Britse treiier in de Witte Zee aange
houden. Ditmaal is het de ..Hugh Wal-
pole" uit Huil. De eerste treiier, de
„Swanella" werd indertijd opgebracht
en na vijf dagen weer vrijgegeven.
Het Bureau Zuid-Molukken te
's-Gravenhage heeft Zondag een tele
gram uit Ambon ontvangen waarin ge
wezen werd op de dringende nood
zaak de tweehonderd Nederlanders op
Ambon te evacueren in verband met
de oorlogstoestand en de dreigende
hongersnood. Er werd aan toegevoegd
dat contact met de Nederlandse Hoge
Commissaris te Djakarta onmogelijk
was. Ten slotte werd verzocht de in
houd van het telegram ter kennis te
brengen van de Nederlandse regering.
Het Westduitse vakverbond heeft
een witboek over de „infiltratie van
communisten" in de vakverenigingen
uitgegeven, waarin wordt gezegd, dat
de SED 20.000.000 westelijke marken
maandelijks toegewezen zou hebben
teneinde de Westduitse communisti
sche partij te veranderen in een net
werk van saboteurs, agenten en agita
tors. De agenten hadden tot taak zich
bemind bij mede-arbeiders te maken
zonder zich als communisten voor te
doen. Er zouden 350 communisten lei
dende posities in de Westduitse vak
beweging hebben.
LAATSTE TRANSPORT EMIGRANTEN
NAAR AUSTRALIË
Woensdag a.s. zal de „Sibajak" van
de Kon. Rotterdamse Lloyd voor de
derde en laatste maal in dit jaar met
bijna duizend Nederlandse emigranten
van Rotterdam vertrekken.
Voor de geestelijke verzorging van
de passagiers gedurende de reis zijn
aan boord ds. P. H. Pellicaan uit Baren-
drecht en pater W. van Baar uit
Zwaagdijk.
De jongste passagier is de veertien
dagen oude baby van de familie Van
der Loos uit Wateringen en de oudste
is een 56-jarige kleermaker uit Am
sterdam.
De 20-jarige Nederlander Hans
Ferree zit sedert enige dagen in een
gevangenis te Montreal.
Een jaar geleden verliet hij Neder
land met als enige wens: de wereld te
zien en een all-round buitenlands cor
respondent voor Nderlandse bladen
tc worden. Ferree arriveerde na veel
omzwervingen in Algiers en monster
de daar op een schip, dat naar Canada
vertrok. In de haven van Montreal
verliet hij in Augustus van dit jaar het
schip en ging aan wal, waar hij een
haantje zocht en vond. Zijn bedoeling
was via Canada naar de Verenigde
Staten en Z.-Amerika te gaan en daar
zijn omzwervingen voort te zetten.
De emigratie-dienst in Montreal
stak echter een stokje voor dit plan.
Toen Ferree zich van geen kwaad be
wust, naar het emigratiekantoor be
gaf, om zijn papieren in orde te laten
maken, werd hij in de kraag gegrepen
en in de gevangenis gezet.
Het is nu eenmaal egen de wet om
te drossen en illegaal een land binnen
te komen, al beweert Ferree tegen de
Canadese emigratie-autoriteiten, dat
hij dit niet wist.
Hij zal vastgehouden worden tot het
onderzoek in zijn zaak is voltooid.
Vijf personen werden gewond
In de melkfabriek van de Verenigde
Veluwse Melkfabrieken te Nunspeet
ontplofte Maandagmiddag een sterili-
seerketel, waarin zich verscheidene
flessen melk bevonden. Vijf personen,
die in die afdeling werkzaam waren,
bekwamen min of meer ernstige brand
wonden. Ze zijn per ziekenwagen naar
hun woningen vervoerd.
Het Nederlandse zaken- en bedrijfsleven in Indonesië deelt allerminst de in
zichten van de Nederlandse regering ten aanzien van de souvereinitcit over)
Nieuw-Guinea. Men is van mening, dat de grote belangen, die Nederland in In
donesië nog steeds heeft, niet Worden gediend door vast te houden aan de sou-)
vereiniteit over Irian! De meeste Indonesiërs zouden het, nu Indonesië zelfstan
dig is geworden, moeilijk kunnen verkroppen, indien het verafgelegen Neder
land ook in de toekomst nog als koloniale mogendheid de oostelijke buur van
Indonesië zou zijn.
zal volgen, het moet twijfelachtig wor
den geacht, dat ons land in staat zal
zijn. de reusachtige kapitalen op te
brengen, die nodig zijn voor de goede
ontwikkeling van Nieuw-Guinea.
Men acht het dan ook wenselijk, dat
de Nederlandse regering zijn houding
herziet, wil men het juiste klimaat
scheppen voor het behoud van de Ne
derlandse belangen in Indonesië. Ech
ter dient dan ook Indonesië het juiste
begrip op te brengen, en de elemen
ten, die een oplossing zouden willen
forceren, vast in de hand te houden.
Er vallen in dit opzicht gevaarlijke
klanken te beluisteren, vooral, wan
neer in dit verband wordt gepleit
voor represailles tegen het Neder
landse bedrijfsleven in Indonesië, dat
aan de opvattingen der regering aan
gaande Nieuw Guinea part nog deel
heeft.
De Nederlandse ondernemers in In
donesië hebben over het algemeen de
onafhankelijkheid van Indonesië als feit
aanvaard en trachten zich hiernaar te
richten bij hun werk. Zij streven zake
lijke belangen na doch zij willen deze
inpassen in de nieuwe verhoudingen.
Omdat men in ondernemerskringen
er op rekent, dat deze houding begre
pen en gewaardeerd zal worden bij
de kalmering der gemoederen hoort
men hier ook geen stemmen die plei
ten voor het behoud van de souverei-
niteit over Nieuw-Guinea. Deze zou
den immers de sfeer, waarin moet
worden gewerkt, eerder bederven dan
verbeteren, en een belemmering kun
nen zijn voor de groei van de juiste
verhoudingen.
Men beseft weliswaar, dat de souve-
reiniteit over Nieuw Guinea voor Ne
derland een ernstige zaak kan zijn,
maar een overheersende kwestie kan
zij nooit worden, omdat zij in ieder
geval tijdelijk zal zijn. Ook Neder
land wil immers op den duur dit gebied
tot zelfstandigheid opvoeden! Afgezien
daarvan welke politiek men ook
(Van onze correspondent te Parijs)
JJe militaire situatie in Indo-China wordt met de dag ernstiger en men begint
zich in Frankrijk hoe ianger hoe meer af te vragen, of het op de duur mo
gelijk zal zijn dit gedeelte van de Franse Unie te behouden. Alle kranten van
rechts tot links zoeken naar de schuldigen voor de catastrophen, die elkaar daar
opvolgen en men vraagt zich af, welke oplossing voor dit uiterst pijnlijke
vraagstuk gevonden kan worden. De invloedrijke en zeer deskundige generaal
Juin en minister Letourneau zijn zo juist in Saigon aangekomen om de toestand
ter plaatse te bestuderen. Over het algemeen kan men over Frankrijks hoge
commissaris in Indo-China, de heer Pignon, niet veel goeds horen. Enkele
dagen voor dat een legertje van drieduizend man door de troepen van Ho Chi
Minh gewoon in de pan gehakt werd, heeft de heer Pignon nog verklaard, dat
de toestand zich snel aan het verbeteren was.
ENGELAND CONTROLEERT
VREEMDELINGEN
Het Britse ministerie van Binnen
landse Zaken is gisteren begonnen
met een uitgebreide controle op in
Engeland werkzame vreemdelingen.
Te Chorley, in Lancashire, werden ne
genhonderd in kosthuizen levende bui
tenlanders ondervraagd.
Hoe komt het. dat de militaire situ
atie in Indo-China, of om het precie-
ser te zeggen in Tonkin, zo in het na
deel van Frankrijk is veranderd? La
ten we eerst eens nagaan, over welke
troepen Frankrijk in dit gedeelte van
Azië beschikt. Het Franse expeditie
corps bestaat uit ongeveer 152000 man
troepen, waarbij men dan nog moet
optellen de 4000 soldaten van het z.g
nationale leger van Vietnam, dat zijn
dus de Indochinese troepen, die onder
Franse vlag vechten. Van deze strijd
macht nemen ongeveer 80.000 man di
rect aan de gevechten deel.
Op Vrijdagavond 3 November
zal op Marken een grote feeste
lijk broodmaaltijd worden aange
richt voor niet minder dan 150
personen. Een van hen, die hier
voor een uitnodiging ontving, is
de dirigent Pierre Monteux. De
gastvrouw is Sijtje Boes, de be
kende Marker zakenvrouw, die
25 jaar geleden haar winkel
opende aan de dijk, waar de boot
van Monnikendam aanlegt.
Sijtje is een van de 14 kinde
ren uit het gezin van haring-
koopman Boes. Als 13-jarig meis
je trokken zij en haar jongere
zusje er met een mandje vol sou
venirs op uit en deden goede za
ken met de vreemdelingen.
„Ik moest bij het uitbreken
van de eerste wereldoorlog in
een dienstje te Haarlem, maar
dat beviel mij niet - zo vertelt
Sijtje ik schreef toen op een
advertentie van een melksalon
op de Nieuwendijk te Amster
dam. Daar heb ik enige tijd ge
werkt, maar toch trok Marken
me weer. In 1919 keerde ik op
het eiland terug en trouwde een
jaar later". Vreemdelingen kwa
men haar huisje bezoeken, maar
Sijtje wilde geen fooien aan
nemen. Zij begon kleine souve
nirs te verkopen. Op een keer
verkocht Sijtje zelfs de Zondagse
dracht van zichzelf en haar man
aan een Amerikaans echtpaar.
25 jaar geleden kocht zij het
hoekje grond, waar nu het Mar
ker show-house staat. Het heeft
echter heel wat voeten in de aar
de gehad eer het zover was, zelfs
de commissaris der Koningin en
de Gedeputeerde Staten zijn er
aan te pas gekomen. Twaalf en
een half jaar geleden werd er
een bazar bij geopend.
Vooral mede door Sijtje Boes'
activiteit is het vreemdelingen
verkeer op Marken zeer sterk
toegenomen. Jaarlijks komt er
een niet onaanzienlijk bedrag
aan deviezen binnen. Sijtje
spreekt vlot haar talen en ook
het omrekenen van de diverse
koersen er kan met buiten
landse valuta worden betaald
gaat haar vlot af.
Op de foto links de jubileren
de Sijtje Boes en rechts haar be
roemde huisje.
Deze troepen zijn over het algemeen
vrij goed bewapend. Daar staat tegen-
ever dat de gehele luchtmacht, die
voor de gevechten in dit gedeelte van
Azië van zeer groot belang is, bestaat
uit slechts enkele jachtvliegtuigen en
een paar verkenners. De bommenwer
pers, die Amerika stuurt, heeft men
dan ook meer dan hard nodig. Ook de
Marine, die ter plaatse is, is veel te
klein. Men heeft vooral behoefte aan
een groot aantal kleine amphibie-vaar-
tuigen.
Weinig Fransen.
HET Franse expeditiecorps in Indo-
China bestaat voor het allergrootste
gedeelte uit niet-Fransen. Het zijn
vrijwilligers uit Frans Midden Arika
(Senegalezen, dus negers), Morocanen.
Indochinezen en voorts vecht ook het
beroemde en beruchte vreemdelingen
legioen in Tonkin.
Wat stelt de communistische leider
van de opstandelingen daar tegenover?
Men moet algemeen toegeven, dat men
dat niet precies weet. Wel moet alge
meen toegeven, dat men dat niet pré-
ciss weet.
Wel moet aangenomen worden, dat
men van Franse zijde de ontwikkeling
van Minhs troepen sterk heeft (jnder-
schat. De benden gewapenden partisa-
nen ziin uitgegroeid tot een uitstekend
afgericht, goed gewapend, bijzonder
fel vechtend leger. Dat deze troepen
steun ontvangen en hoe langer meer
steun zullen ontvangen van het nabije
China, daar twijfelt niemand meer
aan. De kaders van Ho Chi Minhs le
gers worden stellig in China afge
richt en aangezien in de gedeelten van
Tonkin, die Minh nu controleert, vrij
wel geen wapens gemaakt kunnen
worden, moeten dus de mitrailleurs
en de kanonnen voor een groot ge
deelte wel via de Chinese grens wor
den aangevoerd. De Fransen hebben
de laatste weken grote stukken van de
Chinees-Tonkinese grens moeten ont
ruimen. zodat het niet meer mogelijk
is de wapenleveranties van Mao Tse
Tung aan zijn vriend Ho te onder
scheppen. Weliswaar heeft de Viet
Minh nog niet de helft van Tonkin on
der ziin controle, maar toch wordt de
belangrijke stad Hanoi op het ogen
blik. dat wij dit schreven, al bedreigd.
Daar staat tegenover, dat in de twee
andere Indochinese landen. Laos, Cam-
bodge de toestand nog rustig is.
Nog geen oplossing in 't zicht.
HOE de situatie zich verder zal ont
wikkelen? Zeker voorlopig nog niét in
het voordeel van Frankrijk. Jules
Moch. minister van defensie, is naar
Amerika geweest om hulp te vragen,
aangezien men in Frankrijk van me
ning is, dat de verdediging van dit ge
deelte van Azië een internationaal
probleem is. Maar de Amerikanen
staan kennelijk niet te dringen om
hier eens flink te gaan ingrijpen. Bo
vendien menen zij, dat Frankrijks po
litiek in Indo-China wel wat vooruit
strevender zou kunnen zijn, dat wil
zeggen, dat men de drie landen van di,i
gedeelte van de Franse Unie nog meer
vrijheid zou moeten geven. Maar ook
dat is niet eenvoudig, aangezien men
van officiële Franse kant ook wel be
gint in te zien, dat keizer Bao Dai
niet de geschikte figuur is om het
hoofd te bieden aan Ho Chi Minh. In
1949 heeft die oorlog in Indo-China
al bijna anderhalf mililard gulden ge
kost en het volgend jaar zal er nog
Ter hoogte van de South West Swia
Boei, op ongeveer 24 kilometer uit de
Britse kust tussen Southend en Clac-
ton werd gisteravond een klein vis
sersvaartuig brandend aangetroffen.
Het was de Holba LO 350. Het Duit
se stoomschip Fasan heeft een over
levende, met name Donald Archer,
aan boord genomen. De andere op
varende; een onbekende Canadees,
wordt nog vermist. De brand is ge
doofd, maar het scheepje was gister
avond laat in zinkende toestand.
De uitbarsting van de Stromboli, die
drie dagen geleden is begonnen, duurt
nog voort. De drie lava-stromen, die
zich zeewaarts bewegen, zijn thans in
hevigheid afgenomen. In het dorp For-
gia Vecchia is door het vallen van vul
kanisch gesteente brand ontstaan. De
bewoners van het eiland houden zich
gereed voor evacuatie, voor het geval
de uitbarsting ernstiger mocht worden,
's Nachts verlichten de lavastromen en
de asregens de hemel, Dikke rookwol
ken stijgen uit zee op.
Amarapoora, met soldaten
op weg naar Rotterdam, was
Zaterdag 900 mijl O.Z.O. Guar-
dafui.
A s t u r i a s, met militairen op
weg naar Amsterdam, vertrok
Zondag van Colombo.
Castelbianco, met militairen
op weg naar Amsterdam, was
Zondag te Aden.
S k a u g u m, op weg naar Rot
terdam, passeerde Zondag
Malta.
Het moderamen van het centraal co
mité van Antirevolutionaire kiesver
enigingen zal de buitengewone deputa-
tenvergadering van de Anti-Revolutio
naire Partij, die op 26 October wordt
gehouden, voorstellen „als haar gevoe
len uit te spreken dat het regerings
beleid inzake Ambon veroordeeld moet
worden en dat de regering alsnog maat
regelen van effectieve strekking heeft
te nemen ten behoeve van recht en le
ven van de Ambonnese bevolking"; en
ten slotte: „deze uitspraak ter kennis
van de regering te brengen."
Dc delegatie van het Nederlandse
Rode Kruis heeft op een Rode Kruis-
vergadering te Monte Carlo een motie
ingediend, die met grote meerderheid
van stemmen is aangenomen. De mo
tie behelst, dat indien de omstandig
heden in een bepaald land dit noodza
kelijk zouden maken, het Internatio
nale Rode Kruis zich tot de Verenig
de Naties zou kunnen richten om te
bewerkstelligen dat de regering van
het betreffende land het verlenen van
Rode-Kruishulp ten behoeve van de
slachtoffers toelaat.
BESPREKINGEN TUSSEN TIBET EN
CHINA
De Tibetaanse regering heeft haar de
legatie, die zich op het ogenblik te
New Delhi bevindt, opdracht gegeven
onmiddellijk naar Peking te reizen voor
het voeren van onderhandelingen over
dc toekomst van Tibet met de regering
van Mao Tse Toeng.
Met ingang van 1 November 1950
is de heer E. A. Kaijadoe benoemd als
vertegenwoordiger van de Republiek
der Zuid Moiukken in Nederland.
dieper in de schatkist getast moeten
worden.
Daarom is het te begrijpen, dat een
krant als Le Monde (liberaal) de mo
gelijkheden onderzoekt, hoe Frank
rijk zich zonder al te veel verlies aan
prestige uit dit wespennest kan terug
trekken. Men dient namelijk niet te
vergeten, dat de nederlagen van de
laatste weken ook in andere delen van
de Franse Unie een zeer slechte in
vloed kunnen hebben.