Zes Engelse Sea-Scouts kregen een
laatste rustplaats op Texel
Drijft Frankrijk naar nieuw „München"?
De Regering
onvermoeid
is
Zo waarlijk
Ongegronde vrees is steun aan Moskou
Atlantisch Pact bedreigd
Koning-Stadhouder Willem III herdacht
Gigantisch Spaans Spoorwegproject
Zuinig met licht tijdens
de piekuren!
Anders wordi men afgesloten I
KLOKKEN BEIERDEN
Helderse padvinders adopteerden het graf
Rev. Dye leidde een
rouwdienst
Auto in kanaal gereden
ZUIVERING IN DE S.E.D.
OP KOMST
Bruinvis in IJselmeer
gevangen
„Vredesapostelen" te
Warschau bijeen
OP HET MATJE
DONDERDAG 16 NOVEMbVft 1Ö50
(Van onze diplomatieke medewerker)
„NIEUWE conferentie van Grote Vier houdt een gevaar in", schreven wij on-
langs. Oorspronkelijk had er gestaan „groot" gevaar, maar bjj nalezing van
mUn kopij verving ik „groot" door „een", omdat ik achteraf toch nog genoeg
vertrouwen had in het gezonde verstand der Fransen, om te kunnen aannemen,
dat zij de tactiek van Moskou, dat er op uit is, een wig in het Westerse kamp
te draven, snel zouden doorzien. Dit vertrouwen, zo moet nu worden vastgesteld,
was helaas niet gerechtvaardigd. Maandag kwam de Franse ministerraad bijeen
om de verklaring te bespreken, die minister van buitenlandse zaken Schuman
Dinsdag in de Nationale Vergadering in antwoord op het Russiche initiatief tot
een nieuwe conferentie over Duitsland aflegde. Wat op deze zitting van de
ministerraad volgens verschillende Franse bladen, die zich er op beroepen, con
tact met ministers te hebben gehad, en ook volgens buitenlandse politieke
waarnemers in Parijs is besproken, geeft aanleiding tot groot pessimisme.
yiJDENS de ministerraadszitting zou
ik geef het relaas in het kort
weer minister Schuman een uiterst
naargeestig beeld van de huidige in
ternationale politieke situatie hebben
opgehangen. Volgens hem had de winst
der Republikeinen bij de verkiezingen
in de Verenigde Staten diegenen in
Amerika de overhand bezorgd, die met
liet denkbeeld van een preventieve
oorlog spelen. MacArthur, een groot
militair, maar een slecht politicus, en
een man met aggressieve neigingen,
zou in Oost-Azie zozeer vrij spel ge
kregen hebben, dat men er het ergste
van moest vrezen. Ook het Atlantisch
Pact zou ten gevolge van de Ameri
kaanse politiek zijn defensief karakter
meer en meer verliezen en tot een
aggressief instrument worden. Dat
bleek, volgens de minister, wel daar
uit, dat Washington de aanvankelijk
aan Frankrijk toegedachte taak
namelijk de kern van een Atlantische
strijdmacht in Europa te vormen
naar West-Duitsland trachtte over te
hevelen. Rusland zou dit niet afwach
ten en zelfs als het dat wel deed, zou
de hermilitarisering van Duitsland al
leen al tot grote gevaren in de toe
komst moeten leiden. Slechts een ver
zoening met Rusland en de volledige
ontwapening van geheel Duitsland zou
de geweldige bedreigingen nog kun
nen bezweren.
Daarna deed Jules Moch, de mi
nister van Defensie, er nog een schepje
bovenop door te vertellen, hoe slecht
het door hem in Washington (op de
vergadering van ministers van Defen
sie van het Atlantisch Pact) verdedig
de plan-Pleven voor een Europees
leger wel ontvangen was. Vervolgens
Geert afzonderlijk Duiis leger
(Vervolg van pagina 1)
Het was volgens dr. Drees niet te
verwachten, dat een Republiek der
Zuid-Molukken zich zal kunnen hand
haven in het kader der Republiek In-
donesia. Maar een redelijke autonomie
van Ambon dient gewaarborgd te wor
den, evenals een amnestie. Onder ze
kere garanties zou volgens dr. Drees
de Republiek der Zuid-Molukken hier
mee accoord kunnen gaan en de
U. N. C. I. was bereid daarvoor be
middeling te verlenen.
Tot diepe teleurstelling der rege
ring volgde op 23 September de mili
taire aanval op Ambon, nadat de mi
nister van Buitenlandse Zaken der
R. I. S. dank aan de U. N. C. I. ge
bracht had voor haar bereidheid. Toen
zond dr. Drees zijn veelbesproken te
legram.
De hulp van het Rode Kruis is dooi
de Apris verhinderd, zodat het schip
op Ambon niet kon landen. Maandag
jl. is een waarnemer van het Interna
tionale Rode Kruis met een Indone
sisch legervliegtuig naar Ambon ver
trokken.
Gemakkelijk kan men spreken van
militir optreden onzerzijds, maar dr
Drees noemde de gevolgen daarvan on
overzienbaar.
Op de jongste rede van president
Soekarno inzake Nieuw Guinea wilde
dr. Drees geen commentaar geven. Wat
de terugkeer der militairen uit Indo
nesië betreft, wanneer er na 1 Janu
ari nog zouden moeten blijven, moet
daartoe een wetsontwerp in de Sta-
ten-Generaal ingediend worden.
Europees leger.
[ROMENDE tot de geweldige lasten
verzwaring door de internationale
situatie verklaarde dr. Drees geen af
zonderlijk Duits leger te wensen, wel
«en opneming van Duitse troepen in
een Europees leger. Op dit gebied kun
nen wij slechts langzaam vorderen
want wat zou zulk een Europees leger
zijn zonder Engeland, Zwitserland en
Zweden?
Er bestaat geen voornemen wijziging
te brengen in onze maritieme plannen
Doch dit betekent geen toezegging voor
•11e tijden.
Nederland, aldus dr. Drees in het
laatste deel zijner rede, dat gewijd was
aan het economisch beleid, is geens
zins in decadentie en heeft zich uit de
diepste diepte van na de oorlog om
hoog gewerkt. De industrie bereikte in
September het indexcijfer 151 tegen
over vóór de oorlog en de werkloos
heid is heel wat geringer van omvang
dan toen.
Te ver gaande liberalisatie achtte dr.
Drees gevaarlijk en internationale
Planning als de plannen-Schuman.
Stikker en Mansholt op basis van re
gelingen geboden. Daarnevens zal de
'egering zich tot het uiterste inspan-
nen, om onredelijke prijsverhogingen
tegen te gaan.
De Kamer moet zich, zo vermaande
dr. Drees tenslotte, strenge zelfbeper
king opleggen bij het voteren van uit
gaven en niet gepikeerd zijn. wjmneer
de regering het „onaanvaardbaar" in
slands belang laat horen.
vielen er opmerkingen over het nog
steeds bestaande Frans-Russische
vriendschapsverdrag en het einde van
de bespreking zou zijn geweest, dat
de meerderheid zich uitsprak voor een
verzoenende politiek tegenover Mos
kou en het aan de dag leggen van
zekere reserves ten aanzien van het
Atlantisch Pact. Wel zou men inmid
dels doorgaan met de uitvoering van
het Franse herbewapeningsprogramma
Gevaarlijke uitlatingen.
^U kan men natuurlijk moeilijk zijn
hand in het vuur steken voor de
juistheid van een verslag van een
kabinetszitting, die uit de aard van de
zaak geheim is. Maar inderdaad be
vestigen inhoud en toon van de Dins
dag door Schuman afgelegde verkla
ring, dat er maar al te veel aanleiding
bestaat voor de vrees, dat men in dit
geval niet met loze geruchten te doen
heeft. Zeker, Schuman hield zich
daartoe was immers met Washington
en Londen een afspraak gemaakt
aan de verklaringen, welke reeds eer
der door Acheson en Bevin over de
Russische uitnodiging waren afgelegd'
men kan Duitsland niet los van de
andere internationale vraagstukken
zien, het communiqué van Praag biedt
geen basis voor besprekingen, de agen
da zou zorgvuldig moeten worden op
gesteld enz. Maar waar de Amerikaan
en de Brit duidelijk maakten, dat zij
geen vertrouwen in Stalins voorstellen
hebben, gaf de Fransman te kennen
dat zijn regering „het denkbeeld van
een hervatting van het directe contact
met Rusland gunstig gezind is" en dat
zij daar „grote verwachting" van heeft.
In het Kremlin zal men de oren ge
spitst hebben.
Het hoeft wel geen betoog, dat de
Franse angst voor Amerikaanse „oor
logsdrijvers" en mogelijke reacties
daarop van Russische zijde niet veel
minder dan waanzin is, die zich slechts
laat verklaren uit het défaitisme, dat
vele Fransen uit de snelle nederlaag
tegen Hitier in 1940 hebben overge
houden. Er is niets, absoluut niets, dat
er op wijst, dat in Amerika het denk
beeld van een preventieve oorlog, het
welk er nooit op een aanhang van
enige omvang heeft kunnen bogen,
plotseling veld zou hebben gewonnen.
Natuurlijk wenst men er, na hetgeen
in Korea gebeurd is, een krachtiger
politiek tegenover het communisme,
maar daarvan kan men alleen maar
zeggen, dat dit ook hoog nodig is.
jyjET dit al echter is nu in de Atlan
tische gemeenschap, die het bol
werk tegen het Russische imperialisme
moet vormen, de situatie ontstaan, dat
van een van haar belangrijkste delen,
Frankrijk, verwacht kan worden, dat
het niet bereid zal zijn volledig aan de
opbouw van een voldoend sterk de
fensiestelsel mede te werken. Voor
Europa, ja voor de gehele vrije wereld,
houdt dat de grootste gevaren in.
De hoop geheel opgeven echter is
misschien nog niet nodig. De kans be
staat nog, dat de Franse regering oo
het laatste ogenblik zal inzien, dat een
verzoening, die door de Sowjets niet
eerlijk zou worden beantwoord, direct
naar de catastrofe moet leiden.
En blijft de Franse regering daar
blind voor, dan zullen er in ieder ge
val nog ontelbare Fransen zijn met een
beter inzicht in de noden van de door
Moskou en Moskou alléén ge
schapen gespannen situatie. Tot hen
behoort de invloedrijke generaal De
Gaulle, die zeker niet zou nalaten, on
middellijk zijn voordeel te doen met
een voortgezette slapheid van de Fran
se regering. En een sterk Frankrijk
onder een lastige De Gaulle is in ieder
geval verre te prefereren boven een
zwak Frankrijk onder een kabinet van
vriendelijke, maar al te angstige heren.
In de Evangelisch Lutherse Kerk
in Den Haag werd Dinsdag een
herdenkingsdienst gehouden ter
gelegenheid van de 300ste geboorte
dag van Koning-Stadhouder Wil
lem III. Een overzicht tijdens de
herdenkingsdienst.
(Van onze correspondent te Madrid)
£RAAF GUADALHORCE, die onder
Primo de Riveras, Minister van Fi
nanciën van Spanje was, heeft sedert
kort de leiding van de Spaanse spoor
wegen op zich genomen. Hij geldt zowel
in binnen- als buitenland als een van
de beste Spaanse organisatoren en
vooral in de Verenigde Staten, waar hij
lange tijd in het bedrijfsleven werk
zaam was, heeft zijn naam een goede
klank en bezit hij vele relaties.
J^A lang aarzelen heeft Guadalhorce
zich door Franco laten overhalen
naar Spanje terug te keren en zijn
buitenlandse relaties en ervaringen ter
beschikking te stellen van de nood
zakelijke verbeteringen van het Spaan
se spoorwegnet. Het gaat om een gi
gantisch plan: de electrificatie van het
1482 KM lange traject van Irun naar
Algeciras, dat in Noord-Zuidelijke
richting van de Pyreneeën tot aan de
straat van Gibraltar, dwars door het
gehele schiereiland loopt. Van Franse
en Engelse zijde bestaat begrijpelijker
wijs veel belangstelling voor dit plan,
dat erop gericht is een economisch
achterland voor de haven van Gibral
tar te ontsluiten en dat de landverbin
ding Gibraltar-Parijs belangrijk zal
verbeteren. Dat de Spaanse Noord-Zuid
verbinding bij een eventuele Russische
aggressie weieens de strategisch belang
rijkste spoorlijn van Europa zou kun
nen worden, verhoogt de betekenis van
het plan.
Uncle Sam helpt.
^JUADALHORCE heeft voor de uit
voering van het project een oogje
laten vallen op de ruim zestig millioen
dollar, die het Congres in Washington
voor de hulp aan Spanje voornamelijk
voor het verbeteren van de verkeers
technische situatie ter beschikking
heeft gesteld. Guadalhorce zal echter
méér dan dit verlangen, daar tenge
volge van het tekort aan stroom, ook
electrische centrales zullen moeten
worden gebouwd. Als het Guadalhorce
lukt zijn Amerikaanse vrienden voor
het plan te winnen, staat Spanje waar
schijnlijk op de drempel tussen de ze
ven magere en de zeven vette jaren.
Of het lukken zal? Dat weten alleen
de hemel en Wallstreet.
Zakenlieden
Het ministerie van Economische Za
ken vestigt er de aandacht op, dat op
het naleven van de voorschriften be
treffende beperking van het electrici-
teitsverbruik tijdens de piekuren
streng zal worden gelet. Speciaal op
de naleving van de bepalingen inzake
étalage- en reclameverlichting, buiten
verlichting van openbare gebouwen,
inrichtingen voor publieke vermake
lijkheid, hotels, café's, restaurants en
aanverwante bedrijven enz. zal nauw
lettend worden toegezien. Bij het niet
nakomen der voorschriften stelt men
zich bloot aan afsluiting van de elec-
triciteitstoevoer.
(Van onze speciale verslaggever)
D1M-BAM, BIM-BAM.Drie kwartier lang beierden gistermorgen de klokken
van de eeuwenoude kerk van Den Burg haar bronzen geluid over de huizen
van het vriendelijke dorpje op Texel. Bim-bam, bim-bam.Het was niet angst
aanjagend, alleen maar ernstig. Even ernstig als de gezichten van de nijvere
bevolking, die stil-nieuwsgierig samengroepte in de buurt van het kleine, maar
stijlvolle bedehuis van de Doopsgezinde gemeente op de weg naar De Koog of
Cocksdorp, al naar men belieft.
generaal van de Boy-Scout-Association,
majoor Milsom van de Field-Commis-
sion der Engelse Padvinders in Duits
land, die het transport verzorgde van
de stoffelijke resten der drie in Duits
land aangespoelde slachtoffers.
Daar was ook als Engelse bezoeker
mr. White, de vader van een van de
omgekomen jongens, een stille beleef
de man, op wiens gezicht men de
smart niet peilen kon, die hij in zich
omdroeg.
Van Nederlandse zijde waren aan
wezig Hopman B. M. van Griethuysen,
die het Nationaal Hoofdkwartier van
de Padvinderij vertegenwoordigde, de
heer E. J. H. Volkmaars namens de
Commissie voor het buitenland van de
Ned. Padvinderij, dr. S. Kranenburg,
namens de hoofdkwartiercommissie
voor geestelijke training, mr. Van Vel-
zen hoofdkwartiercommissaris voor de
Katholieke Verkenners, Schipper Vië-
tor, assistent-hoofdkwartiercommissaris
der Zeeverkenners. Zij waren ver
gezeld van afvaardigingen van de af
delingen der N.P.V. en Katholieke Pad
vinderij. Er waren zelfs Katholieke
Waterpadvinders uit Den Bosch.
Rouwdienst
Tijdens de korte rouwdienst in de
Doopsgezinde kerk, waar vier kisten
waren opgebaard onder dekking van
de Engelse vlag, las Rev. Dye 1 Cor. 15
in de gebeeldhouwde taal, waarin een
maal Shakespaere zijn meesterwerken
schreef: „Now is Christ risen from the
dead...." klonk het door de gewijde
stilte, waaraan een een invallende stra
lenbundel van een milde najaarszon
een bijzondere glans gafLife is a
mystery"Therefore, my beloved
brethren, be ye stedfast, unmoveable,
always abounding in the work of the
Lord"
CVEN ernstig ook als die jonge pad-
vinders en zeeverkenners, die de
erehaag vormden voor dit kerkje, waar
in aanstonds Rev. Dye uit Richmond
bij Londen de rouwdienst naar Engelse
trant zou leiden voor zes van de tien
sea-scouts uit Mortlake, die op 25
Augustus bij een tocht op het Kanaal
zo jammerlijk om het leven kwamen.
Welgemoed was het tiental onder de
beproefde leiding van Lt. Commander
Weeden, First Mortlake Sea-scout die
dag voor de thuisreis uit Calais ver
trokken. Wat er gebeurd is? Men kan
er hoogstens naar gissen. Geen der 15-
a 16-jarige knapen zal het meer naver
tellen. De stoffelijke resten van twee
van hen spoelden op Texel aan, van een
ander op Terschelling, van drie ande
ren op Sylt in de Duitse Bocht. De zee
die neemt, de zee die geeft. Maar van
vier leden van de dappere bemanning
van de sloep is nog steeds niets terug
gevonden. Zelfs geen stukken van de
boot zijn aangespoeld.
Het is de wens der ouders geweest,
dat de gevonden zes. o.w. commandant
Weeden op Texel, dat stille Noordzee-
eiland van Holland, in een gemeen
schappelijk graf hun laatste rustplaats
zouden vinden. En zo is het geschied.
Veel belangstelling
Gistermorgen waren velen uit de
padvinderij naar het Eiland gekomen.
Niet alleen Nederlanders waren er
maar ook Engelsen, die samen met
Rev. Dye de Noordzee waren over
gestoken.
Daar was mr. Freeman, de secretaris-
En terwijl de organist het Slotkoor
speelde uit de Mattheus Passie werden
de kisten vervolgens naar buiten ge
dragen.
Vooraf gegaan door de jongens en
meisjes, die de speelkameraden ge
weest hadden kunnen zijn van de ver
ongelukten, en gevolgd door de auto
riteiten en de tallozen uit de bevolking,
die zich bij de stoet aansloten, werden
ze vervolgens naar het kerkhof ge
dragen. Voor de geopende groeven
stonden daar reeds twee kisten. Een
voudige ruwhouten kisten, die door de
bevolking veelbetekenend strandkisten
genoemd worden, omdat ze van ge
meentewege beschikbaar worden ge
steld voor slachtoffers van de zee. Ook
deze kisten waren gedekt met de
Union Jack.
Laatste groet
Nog sprak Rev. Dye aan de ge
opende groeve een kort woord. Een ge
bed. Toen daalden de zes kisten. Secre
taris-generaal Freeman strooide wat
zand over de kisten. „Earth to earth.
Dust to dustzei de predikant.
En vervolgens werden er vele kran
sen naar de open groeve gedragen.
Burgemeester De Koning legde er een
neer namens het gemeentebestuur van
Texel. De padvinders en zeeverkenners
volgden zijn voorbeeld en brachten een
laatste groet door het bekende ma
nuaal.
Vader White was de laatste, die naar
voren trad. Hij bukte zich en pakte een
klein bosje rode anjers uit de bloemen-
hoop voor de groeve, en legde het bij
een bepaalde kist, om direct daarna in
een smartelijk gebaar het padvinders-
saluut te brengen. De laatste groet van
een vader aan zijn zoon
Tijdens de kerkdienst heeft de heer
E. J. H. Volkmaars, commissaris voor
het Buitenland van de Ned. Padvin
derij In een in het Engels gehouden
toespraak meegedeeld, dat de Helderse
Padvinders het gemeenschappelijke
graf van deze Engelse jongens hadden
geadopteerd. Getracht zal worden er
komende zomer een monument op te
plaatsen.
Schipper vond wagen met
twee slachtoffers
De Groningse brandweer heeft gis
termorgen te Groningen een Skoda-
automobiel met registratienummer HX
33142 uit het Hoendiep gehaald. In de
wagen werden de lichamen van een
man en vrouw gevonden. Men werd op
het ongeval opmerkzaam gemaakt toen
een schip dat ter plaatse voorbij voer
op de gezonken auto stootte.
Het ongeval geschiedde even buiten
de gemeente Groningen. De weg maakt
ter plaatse een grote bocht en hierdoor
is de bestuurder vermoedelijk misleid.
De wagen was door een garage in
Den Haag verhuurd aan de heer G. B.
C. de Bock uit Leiden, die samen met
de heer L. P. A. Julien uit Voorburg
zaken deed en het land afreisde. Beide
mannen waren Dinsdagavond in Gro
ningen aangekomen. Nadat zij enkele
café's hadden bezocht, ging de heer J.
nog een uurtje alleen rijden. Hij had in
een café kennis gemaakt met mevrouw
E. E. J. S. te Groningen; zij vergezelde
hem dan ook op de zo noodlottig afge
lopen nachtelijke tocht.
De Oostduitse Socialistische Eenheids
partij heeft een „grondige zuivering
van vreemde, vijandige, cosmopoliti-
sche, burgerlijke en sociaaldemocrati
sche elementen" in de gelederen van
de partij aangekondigd. De zuivering
zal worden uitgevoerd door een vervan
ging van de lidmaatschapskaarten door
nieuwe en zes maanden in beslag ne
men. Elk lid en elk candidaat-lid zal
worden ondervraagd. Alleen wanneer
de uitslag van dit onderzoek bevredi
gend is, zal hij een nieuwe kaart krij
gen.
Schipper J. Plat van de VD 45 uit
Volendam deed gister een merkwaar
dige vangst. In de snoekbaarsnetten
die hij bij Breezand aan de afsluitdijk
had uitgezet bleek namelijk een bruin
vis verward te zitten en met man en
macht slaagde men er in het dier aan
boord te krijgen. De bruinvis werd
naderhand gekocht door de heer D.
Wormsbecher te Hoorn. Het exemplaar
woog vijfenzeventig kilo.
Voor de afsluiting waren de bruin
vissen vrij veel voorkomende ver
schijningen in de Zuiderzee. Men ver
moedt dat het gevangen dier door de
sluizen het IJsselmeer is binnengeko
men.
Delegaties uit alle delen der wereld
zijn Woensdag in Warschau aangeko
men ter bijwoning van het wereld
congres voor de vrede, dat heden zou
worden geopend. Ondanks alle moei
lijkheden is men er in geslaagd, vijftien
honderd personen door de lucht uit
Engeland naar de Poolse hoofdstad te
brengen.
JK HERKENDE het fragile manne
tje-zonder-haar ogenblikkelijk. Dit
was de kleine Johannes Breukelander,
handelaar in ijswafels, die een paar
maanden geleden zulke gekke bokke-
sprongen had gedanst als getuige in
een onbelangrijke beledigingszaak. Dit
anderhalvemeterse manneke, dat als
maar schuw en onderdanig naar de
tribune gluurde, waar een fregat-van-
een-vrouw zat met alle zeilen op, dit
kuitenkruipertje van een ijsmannetje,
dat geen wil en geen haar en geen
levensvreugde had, dit ondermaatse
stukje pech zat vandaag zwaar in de
dalles.
Vervolging wegens meineed. En
daarmee zijn ze niet lekker, bij de
heren van het recht. Alevel nee, dat
staat op het lijstje van middelzware
operaties tegen hoog tarief, 'n Jaar
ben je allicht uit de circulatie en
ten slotte zit een mens twaalf maan
den niet uit op de punt van een naald-
Neem het hem kwalijk, dat Breuke
lander met die priemende ogen van
het echtelijk Geluk in zijn ruggetje
zat te zweten van narigheid toen d
dagvaarding begon te ontvouwen, noe
zeer hijzelf z'n muizenhoofd in de gaig
van de Justitie had gewurmd. Toen
Janus Kommer en Adriaan van t
Zelfde hier in September hun bele
digde gemoederen op het groene laken
legden, had Johannes Breukelander
als getuige tussen die twee bomen-
van-kerels ingestaan. Het was op een
landweg geweest, dat hij de scheldpar
tij tussen de beide kerels had aan
gehoord en als ie was doorgereden
met z'n ijscokar, dan ware er niets
gebeurd. Maar hij had, lekker voor
over liggend op z'n karretje, fijn ge
noten van de litteraire lekkernijen, die
de beide boerenzoons elkaar naar het
dikke hoofd wierpen. De grootste klap
scheen uitgedeeld door Kommer, want
Van 't Zelfde had ijlings een klacht
ingediend. Maar daarna was ook Kom
mer naar de politie gelopen en de po
litie had er Johannes Breukelander
ingehaald als getuige. Vervolgens was
Kommer bij Breukelander gekomen
en had 'm gezegd wat 'ie zeggen moest
en tenleste was Van 't Zelfde hem
verschenen en had 'm al evenzeer een
letterlijke tekst gedicteerd. En omdat
Breukelaar slecht van onthouwen is
en een klein mannetje zonder besef
van heldendom en martelaarschap,
had 'ie voor de rechtbank, met zijn
zwerende vingers omhoog, zó erbar
melijk een hele hutspot bij elkaar ge
logen, dat de rechter hem op de kor
rel nam voor meineed.
Kommer en Van 't Zelfde, die allang
weer goeie vrienden zijn, kwamen te
gen het ijscoventertje getuigen. En
Johannes zelf wist weinig anders te
pleiten dan mankement aan het be
nul voorzover het ging om hét geheu
genwerk. „Ik kon op Zondagsschool
me versie al niet onthouwe".
U is blijkbaar ook vergeten, wat
u daar geleerd moet hebben over het
valse getuigenis geven, zei de rechter
scherp. Hebben Kommer en Van 't
Zelfde u bedreigd of omgekocht?
De wafelkramer kromp schielijk in
een, haalde hoorbaar zijn neus op en
schudde het hoofd. Maar op de tribu
ne zat een vrouw te grommen
Het was duidelijk, dat hier een klein
mannetje in een groot Drama was
gerold en dat de beide boerenzoons,
die onaandoenlijk naar de doodsstrijd
van 's mannekens laatste weerstand
keken méér op hun geweten hadden,
dan ooit zwart op wit zal komen vast
te staan.
Breukelaar liet alle kansen, die hem
nog geboden werden, uit de handen
rollen. Hij ging, zuchtend en zwetend
in angst en verwarring onder.
Het werd een eis van twaalf maan
den. De advocaat, die sympathiek en
menselijk op het verschil wees tussen
het ijscomannetje en de verbonden
machten der twee schreeuwerige en
scheldende andijviepoters, zal er nog
wel een maand of drie hebben afge
praat. Maar de volgende zomer zal
toch ruimschoots voorbij zijn, alvo
rens Johannes Breukelander tot kar
en bel en Wafels is wedergekeerd. En
dat alles, omdat 'ie effetjes bleef luis
teren
KAREL.
De heer PC. Ackers te Huntley, een van Engelands vooraanstaande
experts op het gebied van de bosbouw, stelt voormalige leden van de En
gelse Luchtmacht in staat op zijn landgoed een cursus van twee jaar te
volgen op het gebied van de bosbouw. Twee gebaarde oud-leden van de
R.A.Fdie de cursus volgen, trekken er welgemoed met hun gereed
schappen op uit.