Kans op
Ch inezen
onderhandelingen met
en Russen
HALLO NEW YORK
hl e rsen gym nasti ek
De neus van de parfumeur:
AMSTERDAMS PODIUM
Interview met Jaques Fath
Dean Acheson ziet geen heil in
atoombom-politiek
DE ,HEf^ W®E tsI°e-SJOEAN is met zön gevolg van acht deskundigen per
vliegtuig uit Peking ui New York gearriveerd. Lake Success weet nu. hoe
communistische Chinezen er uit zien en het belangrijkste diplomatieke spel van
na de oorlog kan een aanvang nemen. Daartoe moeten weliswaar eerst nog
enige hindernissen overwonnen worden. De Chinese delegatie heeft volmacht
over Formosa te spreken, waar de Veiligheidsraad haar toe heeft uitgenodigd,
maar Peking heeft geweigerd deze volmacht uit te breiden tot de Koreaanse
kwestie, hoewel de Raad ook in die zaak een invitatie heeft gestuurd. De hoop
is echter gerechtvaardigd, dat de Chinezen wel tot onderhandelen bereid zullen
zön. indien alle met hen bestaande geschillen een plaats op de agenda krijgen.
Westers tegenvoorstel
in de maak
door Bob Wallagb
Wat de Radio brengt
waard om verzekerd ie worden
ZIJT GIJ HARDLIJVIG?
Film waarin veel
gedanst wordt
Vernieuwing van
de Musical
j)ERGELIJKE goede nummers telt
©e ideeën u-an
een gho-ol man
ZATERDAG 25 NOVEMBER 1950
(Van onze diplomatieke medewerker)
A AN DE ZIJDE van de Verenigde
Naties komt de last van het onder
handelen in feite neer op Dean Ache
son, de Amerikaanse min. v. Buiten
landse Zaken. Hij is een knap en ook
moedig man, deze Acheson. Tijdens de
verkiezingscampagne hebben de repu
blikeinen hem zijn „zwakke" politiek
tegenover het Rode China verweten
en aangenomen wordt, dat zij daaraan
een aanzienlijk deel van hun zetel
winst te danken hebben. Desondantts
heeft hij dezer dagen opnieuw ver
klaard, een overtuigd voorstander te
zijn van onderhandelingen met Po
king, waar deze slechts mogelijk zijn.
Natuurlijk is dat de juiste politiek
geen verstandig mens kan dat ontken
nen. Het leven van geen enkele sol
daat der Verenigde Naties mag ver
spild worden, zolang nog de kans be
staat, het door middel van een recht
vaardige overeenkomst met de Chine
zen te redden.
Inderdaad is men gelukkig
aan het stadium, waarin het werpen
van atoombommen op Chinese steden
overwogen zou moeten worden, nog
niet toe en men mag hopen, dat men
daaraan ook niet zal toekomen.
Slechts de Russen zouden er baat bij
hebben indien de legers van de vrije
wereld in Korea, Indo-China en Ma-
lakka werden vastgenageld tegen geen
hogere prijs dan het verlies van een
paar millioen Chinezen.
De hoop op een bevredigend resul
taat van onderhandelingen is gebaseerd
op het feit, dat zowel Amerikanen als
Chinezen krachtige motieven hebben
om een openlijke oorlog te vermijden.
Bovendien zijn de Amerikanen in
staat, in ruil voor een terugtrekking
der Chinese troepen uit Korea, drie
bijzondere Chinese wensen te vervul
len: 1. toegang tot de Verenigde Na
ties; 2. een garantie, dat de Mandsjoe-
rijse industrie niet verstoken zal wor
den van de stroom der electrische cen
trales in het Jaloe-dal; 3. een garantie,
dat Korea niet zal worden gebruikt
als basis voor een invasie in China, zo
als in het verleden zo dikwijls gebeurd
is.
Wat doet Moskou?
PIGENLIJK schönt er aan een der-
gelijke overeenkomst niets in de
weg te staan op één ding na. Ter-
In de vele brieven met hersen-
gymnastiek-vragen, die mij voort
durend bereiken, komen dikwijls
grapjes voor, die, hoe aardig dik
wijls ook, met de wezenlijke her
sengymnastiek niet van doen heb
ben. Zie hier een paar voorbeel
den, die mij deze week bereikt
hebben:
Hoe maakt men een gat in de
lucht?
Het antwoord luidt: door van een
krakeling een puntje af te bijten,
dan blijft aan de kant het gat in
de lucht over.
Een tweede vraag was nog histo
risch bedoeld ook: In 1500 werd
Karei de Vijfde geboren; wat ge
beurde er in 1521? En het ant
woord: Toen werd Karei de Vijfde
meerderjarig. (Het is bovendien
onjuist, want vorstelijke personen
worden op vroegere leeftijd meer
derjarig.)
De vragen voor deze week lui
den als volgt:
1. Welke bekende vrouw was de
eerste, die in mannenkleren
rondliep?
2. De snelheid van electrisch licht
is 300.000 km. per seconde. Hoe
veel is de snelheid van kaars
licht?
3. Hoelang is een vooroorlogse
lucifer?
4. Wat is het zwaarste metaal?
5. Wat verstaat U onder een af
dak?
6. Wat was het laatste woord van
Socrates?
7. Welke grote veroveraar ligt be
graven in het Parthenon te
Parijs?
S. Waar komen de beste moppen
vandaan?
9. Welke hoeden Waaien nimmer
af?
10. Van wie is de bekende uit
spraak: Eén vrouw is duizend
mannen e erg.
wül men weet, dat aan de züde der
Verenigde Naties in de Koreaanse
kwestie de verantwpordelijkheid in
laatste instantie bij de Amerikanen
ligt, kan men er aan de andere kant
niet zeker van zön, dat de tegenspelers
werkeiyk in Peking zitten. Met an
dere woorden: hoe groot is de invloed
van Moskou? Misschien is deze beslis
send, al wordt daaraan op grond van
sterke argumenten getwöfeld. In ieder
geval is thans ook in de kwestie-
Korea, evenals op zovele andere pun
ten, de vraag gerezen, of men op een
vergelijk met de Russen zelf mag
hopen.
Dezer dagen, hebben de Russen weer
eens aangedrongen op directe onder
handelingen ik heb daar de vorige
maal al uitvoerig over geschreven. Zij
deden dit op voor het Westen onaan
nemelijke voorwaarden. Maar ook in
Washington en Londen in Parijs
was men dat al eerder is men nu
wel geneigd, eens te onderzoeken of
het Russische voorstel tot onderhan
delingen méér betekent dan een pro
pagandastunt. Afgevaardigden van ie
Westerse Grote Drie zijn daarom be
gonnen met het opstellen van een te-
gen-voorstel. Op deze wijze wordt
naast de besprekingen met de Chine
zen ook een kans geopend voor on
derhandelingen met de Russen.
Maandag a.s. om 9.35 uur n.m.
zal ds. J. O. Norel te Beverwijk
via Hilversum I een korte cause
rie houden over het onderwerp:
„Het kerkelijk leven in Ame
rika".
Op Woensdag 29 dezer n.m.
7.50 uur kan op Hilversum II
een weergave worden beluisterd
van een bezoek aan het weekend
van de Bond van Verenigingen
van Jonge Oud-katholieken te
Egmond aan Zee.
Over dezelfde zender wordt
Donderdagavond van 9.3010.20
uur een hoorspel uitgezonden
van de oud-Alkmaarder, dr. P. H.
Schröder, getiteld „Antoni van
Leeuwenhoek", de eerste bacte
riën jager.
Om 10.35 uur volgt over Hil
versum I de 9e uitzending van
„Psalter 1949", een concert van
religieuse liederen door het Oost-
zijder kerkkoor en Zaans Bach-
koor te Zaandam o.l.v. Jac. Kort.
Oplossingen
Dinsdag.
in het blad van
(Van onze speciale verslaggever)
pARFUM! Een woord, dat omgeven is
met sfeer van romantiek en voor
naamheid. Parfum behoort nu eenmaal
bö de elegante vrouw, die haar met
zorg gekozen toiletten met charme
weet te dragen. Zo was het door de
eeuwen heen tot in de grijze oudheid,
zo is het en zo zal het stellig blöven.
Al weet de parfumeur, die de compo
nist is der geuren, u te vertellen, dat
de publieke smaak ook op dit terrein
wisselt met de jaren.
Een merkwaardig beroep, dat van
parfumeur. Een kunst, waarin men
zich stellig niet kan bekwamen, wan
neer men de aanleg mist. De neus van
de parfumeur is zijn kostbaarst bezit,
waard om tegen een hoog bedrag ver
zekerd te worden. Er zijn in ons land
geen tien mensen, die zo'n fijne neus
hebben, dat zij het beroep zouden kun
nen uitoefenen.- Zijn reukorgaan wijst
de parfumeur de weg in een ware
doolhof van in honderden flesjes en
buisjes verzamelde geuren. Dat valt
op geen school te leren. Zeker, men
zal een duidelijk inzicht moeten heb
ben in de chemie. Behalve natuurlijk
reukstoffen zijn er tegenwoordig im
mers ook vele synthetische. Maar dit
Het kostbaarst instrument van de
parfumeur is zijn neus. Hij her
innert zich zeker enige duizenden
geuren en maakt daaruit steeds
nieuwe, steeds geraffineerder
composities.
inzicht is niet van primair belang
Hoofdzaak is, dat men een goed reuk
geheugen heeft, en daarnaast de
smaak om verschillende geurtjes te
combineren.
Smaak van het publiek.
Achter zijn grote „reukstoffenorgel"
voelt de parfumeur zich orkestdirec
teur en componist beide. Hij zoekt net
zolang tot hij een goede „samenklank"
heeft gevonden van al zijn „orkest
elementen".
Wat de componisten aan innerlijke
beleving tot uitdrukking brengen in
hun muziek, doet de parfumeur in z'rs
parfums. Zo goed als ieder ander kun
stenaar heeft de parfumeur het tijds
beeld te verstaan. De publieke smaak
immers verandert van tijd tot tijd.
Omstreeks 1900 de romantische
tijd van de wals. waarin men nog vol
komen ongecompliceerd leefde, en nog
geen weet had van de moderne weten
schap der psychologie was het de
tijd van de bloemetjesgeuren. „Een
zoetvloeiende tijd", zegt een der par
fumeurs van Polak en Schwarz' te
Zaandam ons. Dit bedrijf heeft vier
van deze excellente neus-specialisten
in zijn dienst, onder wie een Parijze-
naar, die de goede eigenschappen van
het vak van zijn vader erfde.
„In 1930 staan we midden in de
crisis. Grote parfumeurs leren de dis
sonant der Aldehydes kennen. Een
wrange reuk, die stoort in het milieu
der bloemetjes, maar toch tot oplossing
komt en dus furore maakt. In 1940 de
monstreert zich de verdeeldheid der
volkeren ook in de parfums. De Duitse
parfums hadden iets staalachtigs, zegt
de parfumeur ons.
„En hoe is het nu?" is natuurlijk on
ze vraag.
„Er is sinds 1945 zo goed als in de
mode en op ander levensterrein, een
hang naar romantiek, naar het even
wichtige en ongecompliceerde van om
streeks 1900" is het verrassende ant
woord.
Karakteristiek.
Wij horen nog meer opvallende uit
spraken. „Lavendel en Eau de Cologne
hebben iets onpersoonlijks. Beide zijn
daarom geliefd bij de Engelsen. De
Engelsen willen niet opvallen". En
verder: „Bij iedere vrouw behoort een
eigen parfum. Karakter, uiterlijke ver
schijning en leeftijd spelen een rol bij
het bepalen van de soort parfum, die
bij haar speciaal type behoort. Een
sportief type zal voor alles een fris
parfum verlangen. Een jonge vrouw
mag nooit een te zwaar parfum ge
bruiken. Een levenslustig type ver
draagt een warmer geur. Het meer
wijsgerige type zoekt een „streng" par
fum, waarin de parfumeur toch een
van de vier in de parfumindustrie ge
bruikte dierlijke reukstoffen herkent.
n.1. die van de Civetkat!"
Over dierlijke reukstoffen gesproken
het uitermate kostbare amber is af
komstig van.een zieke potvis. Het
dier heeft waarschijnlijk suikerziekte
■en geeft als gevolg daarvan over. Het
braaksel blijft drijven op het zeewater
en spoelt ten slotte ergens aan. Het doet
denken aan stukken klei. Kenners
verzamelen het en krijgen er dan grote
bedragen voor.
En wist u, dat de zuivere Bulgaarse
rozenolie 4000 per kilo kost? En dat
er voor één kilo Tubereuse-olie uit Z.-
Frankrijk f 25.000 betaald wordt, om
dat de totale jaarproductie maar on
geveer vijftig kilo is? De Jasmijn le
vert jaarlijks ongeveer 3 a 4.000 kg
parfumgrondstof.
Verbaast het u, dit alles wetende,
nog, dat een kleine hoeveelheid goede
parfum duur is?
£R WAS BERICHT van een der secretarissen van Jacques Fath gekomen, dat
de grootste couturier aller tüden er in had toegestemd mö gedurende vier
minuten in audiëntie te ontvangen. Na me gehuld te hebben in m'n minst aan
stoot gevende uitrusting ylde ik naar het Victoria-hotel. Passeerde twee boys,
een bataljon kellners, enkele chasseurs, een secretaris, een secretaresse, een
wachter, nóg een wachter. Daarna bereikte ik het vertrek waar het interview
zou plaats vinden. Het rook er naar lavendel en seringen. Ik wist dat ik op de
drempel van een historisch ogenblik stond. Een jonge vrouw ruiste naar binnen
en wierp me een koele blik toe. Ik was te verward om vast te stellen of het
Geneviève was. Twee uur later verscheen Jacques Fath.
LJIJ NAM met wat verstrooid op en het
kwam me voor dat z'n blikken een
fractie van een seconde bleven toeven
op de bijna onzichtbaar weggewerkte
vlek onder de bovenste knoop van m'n
vest en op de paar rafels onder aan de
linkermouw van m'n overhemd. Ik
voelde me zoals een nachtuiltje zich
moet voelen als het per ongeluk in de
lichtbundel van een 10.000-kaars schijn
werper terecht komt. Ten slotte richtte
hij, ietwat vermoeid, het woord tot me.
Hij informeerde waarmee hij mij van
dienst kon zijn.
„Wat denkt u eigenlijk van de poli
tiek, mijnheer Fath?"
„De kledingpolitiek?"
„Nee, de wereldpolitiek".
„Oh... die gaat zeer slecht. En dat is
geen wonder als u ziet hoe beestachtig
onze leiders zich kleden. Als men de
nationale en internationale assemblées
ziet, denkt men aan uitdragerswinkels.
Monsterachtig zien die mensen er uit.
Is het dan een wonder dat iedereen zich
aan iedereen ergert? Laat onze vrien
den, de Russen, zich kleden als kozak
ken, de Amerikanen als cowboys of
caucho's, en u zult zien hoeveel plezie
riger de debatten verlopen".
„En onze nationale politiek, mijnheer
Fath?"
„Zelfde recept. U moet dat niet in uw
krant zetten, maar zegt u nu zelf: is
Drees niet grijs en grauw, kleurloos
en stoffig? Altijd in datzelfde colbert,
vest en broek. Dat lijkt naar niets. Als
ik het in uw regering voor het zeggen
had, zou ik grondwettelijk voorschrij
ven dat deze mensen zich aanzienlijk
nationaler gedroegen, ook, nee speciaal
wat hun uiterlijk betreft. Wat dacht
u... Drees in een Volendammer panta
lon, Gerbrandy als stierenvechter,
iémand als..."
„De heer Gerbrandy behoort niet
meer tot de regering", waagde ik
schuchter op te merken.
„Maakt niets uit. Ik wil alleen maar
zeggen dat de kleren niet alleen de
man maken, maar ook de regering. Dat
moet u met me eens zijn".
Ik knikte instemmend en lanceerde
de volgende vraag:
„Wat denkt u van onze beschaving?""
„Het Avondland is te redden, mits
het zich beter kleedt. Ziet u zelf niet
dat heel het Westen, ja, ik mag wel
zeggen heel de wereld, lijdt aan het
euvel van eenheidskleding? Iedereen is
gelijk aan iedereen. En het meest men
selijke streven is juist anders te zijn
dan alle anderen. Dat is de kern van
alles".
„Hoe denkt u over kern-splitsing?"
Er wordt in het algemeen te weinig
gesplitst. Het is zaak dat er meer en
beter gesplitst wordt. Speciaal in de
Indien de darmwerking traag is, neem
Foster's Maagpillen. Deze doeltreffen
de, kleine laxeerpillen verlichten ver
stopping en daardoor veroorzaakte
hoofdpijn met misselijkheid en indiges
tie. Gemakkelijk en prettig in te
nemen; zij veroorzaken geen krampen.
Verkrijgbaar bij apothekers en dro
gisten. Imp. H. ten Berkel, Hilversum.
TUSSEN AL HET KITSCHIG SPEKTAKELAMUSEMENT, dat het gros der Hol-
lywoodse musicals ons biedt, valt een film als „On the town" (thans in ons
land te zien onder de titel „Hallo New York.bijzonder op. Deze musical komt
uit Hollywood, maar zü verschilt zoveel van het gangbare type (waarvoor
sterren als Betty Grable, Estlier Williams, Don Ameche, Van Johnson en de
band van Xavier Cugat representatief zijn), dat er hier van een vernieuwing
van de musical sprake mag zön. Na de oude vaudeville-films brachten Fred
Astaire en Ginger Rogers zo omstreeks 1934 een nieuwe stjjl in de musical: een
alledaags verhaaltje, nog zonder groots geënsceneerde toneelnummers, van het
begin tot het einde gedanst in een alledaagse omgeving. Die stöl werd gecul
tiveerd en vond enkele hoogtepunten in films als „Follow the fleet", maar ging
ten slotte verloren in de overdadig weelderige, alle proporties verliezende spek
takels, die we thans als musicals kennen. De film „Hallo New York!" ziet echter
van het spektakel af en is weer teruggekeerd naar het uitgangspunt van Fred
Astaire: de heel gewone werkelijkheid als uitgangspunt voor de dans, die in de
musical hoofdzaak moet blöven.
Steeds weten de beide regisseurs van
deze film, Gene Kelly en Stanley Do-
nen hier in het luchthartige amuse
mentsgenre een voortreffelijke combi
natie van film en dans te brengen: een
en al dynamische beweging in de toe
passing van de dans in de film, ver
sterkt door een al even dynamische be
handeling van de kleur en een uiter-
Hallo New York!" veel. in een even mate levendige montage. Tegen het
verrassend als stormachtig tempo en einde van de film die tussen beide
daarbij steeds oorspronkelijk ook: het nog een kostelijke persiflage geeft op
wordt: uiterst raffinement en even-
grote vakbekwaamheid schiepen met
die drie zingende zeelui, die in een
enkele sprong tientallen kilometers
achter zich laten in een volkomen le
vend en natuurlijk decor, op deze
wijze een uniek stukje dansfilm.
TEN PAAR WEKEN geleden trad in
ons land het Amerikaanse „Ballet
Theatre" op, een der meest vooraan
staande dansgroepen van de Verenigde
Staten. Dit ballet danste hier o.m. het
amusante verhaal van drie zeelui, die
een dagje uit passagieren gaan: „Fancy
free" getiteld. Op dit ballet van de be
faamde choreograaf Jerome Robbins if
de film „On the town" gebaseerd. Drie
matrozen trekken met vier en twintig
uur verlof New York in. Het verhaal
tje van hun belevenissen heeft weinif
om het lijf en verraadt enkele goed
kope trekjes bovendien, maar hoofd
zaak is dat deze drie matrozen en d(
drie meisjes, die hen voor een dag ge
zelschap houden, door dit verhaaltj<
aanleiding krijgen tot een stroom van
geestige, levendige en bijzonder fraa
uitgevoerde dansnummers. Het begin
al terstond nadat de drie zeelui vat
boord zijn gekomen en voet aan d<
New Yorkse wal gezet hebben. Ze gaar
de stad verkennen.en de film geef
ons een overrompelend dynamisc)
zang- en dansnummer „New York" t<
zien, dat deze drie matrozen dwar.
door alle delen van New York voert.
De opnamen hiervoor werden niet in
decors, maar in de stad zelf gemaakt
en dit nummer ontleent zijn grote
kracht aan het verbüsterende tempo,
dat louter door de montage aan de
van leven tintelende beelden gegeven
kostelijke nummer van het meisje in
de ondergrondse, en vooral de aller
dwaaste show in het prae-historische
museum met het liedje van de „IJstijd-
man", dan het dansnummer „Main
street" en het hoofdnummer van deze
film „We're going on the town", ge-
de leegheid en stereotype uniformiteit
van het vermaaksleven in New York,
met in iedere nachtclub telkens in een
wat andere aankleding dezelfde krach
teloze shownummers wordt de hele
geschiedenis van de drie passagierende
zeelui nog eens kort samengevat ver
danst op het dak van een wolkenkrab- teld in een stukje puur ballet van bij-
ber.
Betty Garrett Frank Sinatra, Ann Miller, Jules Munshin, Vera Ellen en
Gene Kelly zingen en dansen het kostelijke HWe're going on the town".
zonder fraai beeldende kracht.
Alle dansen in deze film werden ont
worpen door niemand minder dan Je
rome Robbins en de muziek werd
(evenals de voortreffelijke tekst van
het merendeel der zangnummers) ge
schreven door de ook hier beroemd ge
worden componist-dirigent Leonard
Bernstein. Regisseur Gene Kelly treedt
zelf op als een der matrozen, bijgestaan
door Frank Sinatra en Jules Munshin,
die beiden verrassend goede dansers
blijken. Betty Garret, Ann Miller en
Vera Ellen dansen de meisjes, die met
de drie matrozen uit passagieren gaan,
en dit zestal werkt als een gesloten
team. uitstekend op elkaar afgestemd.
Het verhaaltje met zön zwakke mo
menten blijft gelukkig in .Hallo New
York" volkomen op de achtergrond;
ïumor, vitaliteit, dynamiek en boven-
il originaliteit blijven overheersen. En
leze elementen, gedragen door de
voortreffelijke prestaties van alle mede
werkers. verheffen „On the town" tot
een der beste musicals, die ooit door
Hollywood gemaakt zyn.
LONG-SHOT
maag dient aanzienlök meer gesplitst
te worden. Ik ben daar nu mee bezig,
maar de diepere waarheid daarvan zal
u waarschönlijk wel ontgaan".
„Een krant schreef dat u een genie
bent. Is u het daarmede eens".
„Natuurlijk. Reeds op prille leeftijd
ontdekte ik hoe onvolmaakt het mense
lijk lichaam in wezen eigenlijk is. Be
zie u zelf.en zeg dan eens: wordt de
niet missselijk van wat u dan ziet? Ik
zelf mag er zön, maar ik weet me ten
slotte te kleden. Maar de vrouwen...!
Eén op het millioen is van nature met
een dergelijk figuur begenadigd. Die
andere negenhonderdduizend negenhon
derd negen en negentig zijn op mij aan
gewezen. En ze komen, u heeft het ge
zien. Ook de Hollandse vrouwen".
„Is dat uw eerlijke overtuiging, me
neer Fath...?"
„U bedoelt dat van de onvolmaakt
heid des lichaams? Waarachtig. Niets
glflIIIM
M
illllll!lllll!l!llllll!l!l!!llll!l!l!ll!III!!lll!llj|fl!llll!lin!lllltlll!!IH(IIHIIII!llllllltllllllll!lll!llj!llB
is volmaakt. Zelfs ik niet. En wat zei
Maurice Chevalier?: „Om het zwakke
geslacht het schone te noemen, daartoe
is alelen het door liefdesroes benevelde
mannelijke verstand in staat. Dat is de
kwestie".
„Zei Schopenhauer dat niet...?"
„Nee, Maurice zei het. Ik weet het
zeker. En wat zei Freud: „Das Naturel
der Frauen, ist so na mit Kunst ver
want"...
„Ik dacht dat dit van Heine was...?
„U bent slecht thuis in de klassieken,
meneer. Het was Freud. Een knappe
kerel, maar hopeloos slecht gekleed.
Daar moet iets aan gedaan worden."
„Wat is uw ideaal, mijnheer Fath?"
„Iedere vrouw een goedgeklede
vrouw. Geen prijs is daarvoor te hoog.
Trouwens, is er een mannelijker doel
denkbaar? Wat zeggen de Arabieren?
Het geluk der mannen bevindt zich
op de rug der kamelen en aan de voet
der vrouwen. Laat ons dus dat geluk
geven wèarop het recht heeft: een ele
gant én smaakvol uiterlijk".
„Deed u nog indeeën op in Holland?"
„Jazeker. De Marker ballonbroeken
inspireerden mij bijzonder. Ik ben se
dert gisteren bezig met m'n laatste
experiment: Urker- of Volendammer-
broeken voor de mannen in het Britse
Koninkrijk. Die Britten bezitten zonder
uitzondering foeilelijke spillebenen en
dit model broek is dè uitkomst voor
hen. Na m'n wereldsuccessen op het
gebied der vrouwenkleding werp ik mij
thans op de mannenkleding. Het is
daarvoor trouwens de hoogste tijd. Ik
zou zeggen: Kijk maar naar uzelf".
„Zweeft u een bepaald systeem voor
ogen?"
„Ja. Het is vrij revolutionnair, maar
het zal het wel doen. Ik zal de bretels
verbannen, de sokophouders, de bide-
lotjes, de vestjes, en de stropdas. Alle
maal idiote, burgerlijke dingen, waar
in vooral uw volk sterk is. Eveneens
zal ik het einde decreteren van baaien
broeken, jaeger hemden en sajetten
kousen. Het is afschuwelyk, zo beest
achtig dat volk van u zich kleedt. In de
plaats daarvan: een soort Romeinse to
ga, loshangend en flink ruim".
„De toga dan toch alleen voor het
Westen, niet?"
„Natuurlijk, In het Oosten gaan we
anders te werk. U hebt er geen idee
van hoe romantisch en aantrekkelijk
een Marokkaan er uitziet in een rood
baaien broek en sajetten kousen".
„U verwisselt dus alleen maar de na
tionale klederdrachten?"
Jacques Fath nam me medelijdend
glimlachend op en zei toen heel zacht:
„Maar meneer...! Ten slotte draait de
hele zaak er toch alleen maar om, dat
de wereld bedrogen wil zijn? G-ef de
mensen een illusie en je hèbt ze. M'n
hele systeem is gebaseerd op de er
varing van één gemaskerd bal dat ik
eens meemaakte. Ik zag toen dat ieder
een er anders uit wilde zien dan hö in
werkelijkheid is. Van dat ogenblik ben
ik volgens plan te werk gegaan en ge
ziet: niet zonder succes. De wereld
ligt aan m'n voeten en ze zal er nog
wel een tijdje aan blyven liggen ook,
dacht ik.'"
£R KWAM een verblindend schone
vrouw binnen, die Jacques enkele
bonbons aanbood. Daarna kwam een
secretaris en vervolgens Geneviève.
Jacques stond op en zei me dat het
palaver geëindigd was. Hy draaide zich
om en verdween, haast zwevend, in
de aangrenzende kamer.
Ik pakte m'n hoed en strompelde naar
buiten.
Op het Damrak ging ik voor de eer
ste de beste étalageruit staan en aan
zag mezelf. Het resultaat viel niet mee.
Zelfs de minimurn-eisen die men aan
een toekomstige Romein zou mogen
stellen waren niet aanwezig. Verdoofd
en somber wierp ik my in de maal
stroom der gelijkvormig geklede Am
sterdamse massa.
(Aldus gedaan op de 19e Novem-
er anno 1950, in het vijfde jaar
na de Hongerwinter)
ANTHONY VAN KAMPEN.
