De nieuwe Kerkorde der Ned. Herv. Kerk AMSTERDAMS PODIUM Een poort vol boeken en Drie dagen gif-oorlog tegen de bruine rat vol schimmen Door Prof. Dr A. A. van Ruler, Hoogleraar te Utrecht OP HET MATJE Grote kerel MIDWINTEROFFENSIEF In ruim honderd Noordhollandse gemeenten Vrijwilligerslegioen gisteren gestart Aanzienlijke schade lUat mat yveM, dat vindt mat niet ER staan wéér studenten aan boeken stalletjes en ze graven en spitten zoals wij groeven en spitten. Er is niets veranderd, zou men zeggen. Maar die ene foto in dat ene Franse blad danDie uit elkaar gerukte Ko reanen, die de ene maal gebombar deerd worden omdat ze Noord-Korea- nen zijn, de andere keer omdat z« juist Zuid-Koreanen zijn. Die ene stu dent neemt dat boek over bruggen bouw mee. maar zal het nog wel zin voor hem hebben bruggen te bouwen, die toch weggebombardeerd worden? Die andere student betaalt een brochu re over hygiëne tijdens de geboorte. Ja, waarom worden er eigenlijk nog kinderen geboren, in zó'n wereld met zó'n toekomst? Die student zal mis schien straks medicus zijn en moeders helpen hun kinderen ter wereld te brengen. Maar voor wat en voor wie? Voor welke leus, voor welke oorlog, voor welke illusie? En die student met dat boekje over moleculaire theo rieën in zijn hand, wat begint hij straks met z'n wetenschap? Is die gericht vóór of tegen de mensheid? zATMWiAfl n irnrmmm uw GENERALE SYNODE van de Hervormde Kerk besloot dezer de gen om per 1 Mei 1951 een nieuwe Kerkorde in de gehele Nederlandse Hervormde Kerk in te voeren. Men kan een dergelijke gebeurtenis zonder enige twijfel gemakkelijk over schatten. Dat doet men, wanneer men meent, dat door de invoering van een nieuwe kerkorde met één slag alle problemen zijn opgelost, zowel de in wendige problemen in een bepaalde kerkgemeenschap zelf, als ook de pro blemen in verband met de plaats van een kerk temidden van de andere ker ken en temidden van het volksleven. Om al deze vraagstukken op te lossen moeten er nog heel andere dingen ge beuren. Daarvoor is reorganisatie al léén op geen stukken na toereikend. Dan moet er ook reformatie komen. Reformatie van de kerk en van de ker ken èn van het gehele volksleven. Wat kan een mens in deze barre til den déér naar uitzien, dat een opwek king in het geestelijke leven het ge hele volk aangrijpt en de mensen in eens weer zin en doel in het leven gaan zien! Dat zij tot gemeenschap pelijke belijdenis van de levende God en zijn Woord komen! Dat alles wordt niet bereikt door een nieuwe kerkorde in te voeren. Toch kan men de betekenis van deze ge beurtenis ook gemakkelijk onderschat ten. Een kerkorde is iets anders dan een reglement van een vereniging. De kerk is geen menselijke organisatie, maar het lichaam van Christus. Dat lichaam leeft; het beweegt zich; het uit zich door te spreken en te han delen. In een kerkorde wordt een levensorde voor het lichaam van Chris tus gegeven. Als zij goed is, dan werkt zij mee. Is zij slecht, dan belemmert zjj de kerk in haar levensuitingen. dergelijke slechte, belemmeren de kerkorde had de Nederlandse Hervormde Kerk sinds 1816. De tijd van de Franse overheersing was juist voorbij. De Hervormde Kerk verkeer de, mèt het goede vaderland, in een toestand van de grootste verwarring. De koning snelde haar te hulp. Hij zette orde op zaken. Hij voerde een kerkorde in. Maar een kerkorde, die op de meest wezenlijke punten de eigen aard van de kerk niet ontzag. Er kwam een bestuursorganisatie, alsof de kerk een gewone, menselijke vereniging was. Dat Christus zijn kerk zelf regeert, door de dienst van de ambten, werd niet gezien. Dat de ambten in verga- Zó zagen de vergaderingen van de Nationale Synode té Dordrecht er Uit. Maar dat was in de jaren 1618 en 1619. MOU ben ik toch warempel geen Luc van Dam, laat staan een vechtgeneraal van pak-'m-beet. Ter contrarie: afge dacht van de rare momenten, waarop mijn vrouw en ik de huwelijksboot ieder een kant uit willen sturen (en dat geeft dan heibel, vanzelf), wiek ik door dit vreemde leven als een blanke duif des vredes. Op een planeet, waa'. al zoveel duizenden een brood win ning hebben aan de ruzie, meen ik mij de luxe van een onverstoorbare ge moedsrust wel te mogen veroorloven. Nijd is kwaad voor de spijsvertering en herrie werkt stremmend op de vloeibaarheid van 's mensen gal. En daar kun je mee tobben in de kou. Dit bij wijze van woord vooraf. Maar nou komt het dan. Er stond een volwassen kerel voor de rechter omdat 'ie een kind had mishandeld. Het kind van z'n huis houdster. En dat kind was achttien maanden. Toen de buren ingrepen, vanwege de huiselijke twist, die uit deze heldendaad opbloeide, bleek het wiegekind bont en blauw te zijn ge slagen. Meneer had het met zijn blote handen niet af gekund en had een pol lepel gebruikt. Hij bekende. Timide als een zoete jongen en nerveus friemelend met de klauwen, die de pollepel hadden ge hanteerd. De rechter, die altijd z'n voorname pokerprofiel behoudt, hoe loederach tig de schlemielen ook zijn. die voor hem treden de rechter keek naar de verdachte, als ware het een rep tiel. En dat was 'ie ook eigenlijk. Apen en beren hebben nog eerbied voor eikaars jongen, maar dit stuk wreed heid had zich vergrepen aan een baby. die huilde omdat 'ie tanden moest krijgen. Het kind was zo lastig, edelacht bare. Het huilde me alsmaar wakker. Als ik rec-nter was geweest had ik eigenhandig en zonder verdoving deze gruwelmens al z'n kiezen en tanden uitgetrokken. Met een gewone grove nijptang en iedere dag één. Teneinde hem. duidelijk te maken wat een kind voelt, dat tanden krijgt. Bij wijze van opvoeding. En dan voorts driemaal per dag en zesmaal per nacht op z'n blote falie met een pollepel. Een ijze ren. En goed raak. Want we hebben nou wel een straf- systeem, dat leiden moet tot herop voeding en we hebben reelasseerders en zielkundigen en celletjes in de lichte verf en met bloempotten in de raampjes maar al dat fraais is be stemd voor gewone misdadigers. Dat helpt niet voor gekgewórden beest mensen, die kinderen in hun wiegje aftuigen met een pollepel. Hij kreeg drie maanden. Jammer dat ze het radbraken heb ben afgeschaft. KAREL deringen bijeen moeten komen, om in een voortdurend gesprek de gehoor zaamheid aan Christus te zoeken evenmin. Dat de kerk als lichaam van Christus een belijdende en getuigende taak heeft, ook niet. Er kwamen klei ne besturen, die een huishoudelijke taak hadden: de zaken gaande te hou den! Door deze organisatie van 1816 ging de Hervormde Kerk in de 19de en 20ste eeuw steeds meer gelijken op een oud buiten: het moderne leven golfde er om heen; men zag nog een brede oprijlaan; het hekwerk was ver roest; de blinden hingen scheef. In 't oude buiten spookte het (de strijd der richtingen). Maar er ging niet veel meer van uit. Dat was dé vervallen staat van de oude vaderlandse kerk! JN de tijd van de Duitse overheersing werd dat anders. Er kwam nieuw leven in de oude kerk. De richtingen zochten elkaar en begonnen het ke kelijke gesprek. De kerk in haar ge heel merkte ineens, dat zij tot de be zettende macht moest spreken, van Godswege. Toen kwam tegelijk al het werk los; hoeveel had zij verwaar loosd: de jeugd, de zending, de evan gelisatie, het sociale leven, de politiek, de cultuur, de ziekenzorg enz. enz. En als kerk kwam zij, in haar geheel, te staan voor de vraag: wat is de waar heid van het Evangelie over al deze dingen? Dat alles vatte zij tegelijk aan. Toen ging de organisatie van 1816 pas goed knellen. De stuwing van de bezettingstijd bleef doorwerken ook na de bevrijding. Het resultaat ligt nu voor ons: een kerkorde, welke aan de Hervormde Kerk de wegen opent, om nu ten volle met al de genoemde vra gen bezig te zijn. Méér dan hondera jaar lang is door velen gestreden voor de reorganisatie. Deze strijd liep tal loze malen op niets uit. Nu is het dan eindelijk toch gebeurd. Met een over weldigende meerderheid meer dan vijf zesde van alle stemmen werd de nieuwe kerkorde aanvaard. \\/AT valt er nu te verwachten? Als ik goed zie, drie dingen: In de eerste plaats een geheel nieuwe ver houding van de Kerken onderling. De- Nederlandse Hervormde Kerk neemt krachtens haar geschiedenis, haar aard en haar getal een soort spilpositie aan in het kerkelijke vraagstuk in Nederland. Nu zij bevrijd is van de onnatuurlijke banden van 1816 en zich weer ten volle als kerk kan gaan ont plooien, komt de vereniging der ker ken op een geheel nieuwe wijze in zicht. Deze voltrekt zich uiteraard niet van vandaag of morgen. Er is in de andere kerken veel belangstelling en verwachting. Maar ook veel arg waan en critiek. De Hervormde Kerk zal goed doen, zich daardqor niet van de wijs te laten brengen. Zjj vat tegen woordig de vraagstukken op een groot se, bijkans bovenmenselijke wijze aan. Het is echter mijn vaste overtuiging, dat juist daarin de genezing ligt voor de kwalen van onze kerkelijke ver deeldheid. In ieder geval staan de an dere kerken nu voor de vraag: moeten wjj nu niet méé gaan doen in dat ont zaglijke werk, dat zich in de Her vormde Kerk voltrekt en tot een aan vankelijke doorbraak is gekomen. JN de tweede plaats leeft er ver wachting voor ons volksgeheel. Het Nederlandse volk is in deze geweld! ge tijden bezig, op drift te geraken Internationaal komen wij in een volko. men nieuwe positie. Sociaal voltrek ken zich grote veranderingen. Politiek zijn wij min of, meer vastgelopen. Cul tureel, zedelijk en geestelijk zoeken wij nieuwe wegen. In al deze opzich ten is dit de ene grote grondvraag, hoe komen wij tot een doorbreking van de neutraliteit? Hoe vinden wij voor ons gemeenschappelijke bestaan een geestelijke grondslag? De Nederlandse Hervormde Kerk wil daar midden in gaan staan! Zij wil niet heersen. Maar zij wil dienen. Zjj wil profetisch het Woord van God spreken, zcj dat het licht der waar heid uitschijnt over alle dingen van het leven. Zij bedenkt, dat de kerk er niet is terwille van zichzelf, maar al leen als instrument terwille van Gods bezigheid met het volk en de we reld. De nieuwe kerkorde noemt dat ,.het apostolaat der kerk". 1"EN SLOTTEer is verwachting voor de strijd der richtingen. De nieu we kerkorde is er niet op gericht, dal alle verschil van mening en opvatting wordt uitgewist. Integendeel. Dat ware de dood van de kerk! Maar zij is op twee dingen gericht. Ten eerste daarop, dat boven alle lichtingen en partijen uit het wonder van de kerk als lichaam van Christus weef ontdekt worde. En ten tweede daarop, dat alle menselijke meningen en opvattingen verstaan worden als niet meer dan bijdragen in het gesprek der kerk over de éne waarheid van het éne evan gelie der Schriften. Op dit punt luis tert het wel buitengewoon nauw. Er zijn mensen, die zeggen: mijn stand punt, óns standpunt is het enige ware standpunt, en dat moet alleenheer schappij hebben in de kerk. Er zijn ook andere mensen, die zeggen: laat alle opvattingen vrij in de ene grote volks kerk en stoor de ander niet. In de nieu we kerkorde krijgt noch de ene groep, noch de andere gelijk. De kerkorde zegt: daar is de Heilige Schrift, daar -is de belijdenis der vaderen, daar hebt gij, wanneer gij kerk van Christus wilt zijn, gezamenlijk naar te luisteren en gij hebt daarvan gezamenlijk te ge tuigen; niet van uw eigen opvatting, maar van de waarheid Gods, gelijk zij in de Heilige Schrift tot ons komt en door de vaderen, alle eeuwen door, be leden is. Daar hebt gij nu, in de 20sta eeuw, van te getuigen. Dat is niet een eenvoudig recept, dat voor toe passing gereed ligt. Het is veeleer een oproep tot een grootse taak, welke mensenmacht te boven gaat. Daarom zijn wij er ook niet met reorganisatie alléén. Reformatie is nodig, een krachtig werk van de Heilige Geest, Die ons boven onszelf uitheft en ons stelt in het heilzame licht van datgene, wat God zelf in zijn genade en heerlijk heid zegt. gREHM'S „Tierleben" ligt er naast Merjjntje in Filmland. De Geschiedenis van de Frans-lïuitse oorlog naast een vergeeld en stukgelezen Oud Testa mentje. De Galante Avonturen van Casanova naast Nuttige Wenken voor Slechthorenden. Twee delen over het intieme liefdeleven der Brahmanen wor den gedeeltelijk overlapt door een handleiding tot Persoonlijk Magnetisme. Grotesk van volgorde rijen zich naast elkaar: de Gedenkschriften van Paul Kruger, Engels v oor Beginnelingen, Maria Monk De Zwarte Non, De Dui- velakop in 't Rotsgebergte, Kamertjeszonde en Mededelingen voor Suiker zieken. (Van onze speciale verslaggever) yAN 15—18 DECEMBER staat vrijwel geheel Noord-Holland benoorden het Noordzeekanjal weer in het teken der rattenbestrijding. In die paar dagen trekken weer honderden vrijwilligers door de dorpen en steden om de lokaas porties, die de Plantenziektenkundige Dienst te Wageningen beschikbaar stelde, uit te leggen. Een grootscheepse actie dus, speciaal gericht tegen de vraatzuch tige bruine rat, die al enkele jaren in het najaar gevoerd wordt en die ongetwij feld een belangrijke bijdrage is, om de enorme schade door dit ongedierte jaarlijks toegebracht, te reduceren. Die schade bedraagt voor ons land ruw geschat ongeveer dertig millioen gulden. Van de gehele wereldvoedselvoorraad gaat jaai-ljjks ongeveer vier procent verloren door het offensief van rat en muis. Van hoeveel belang het is deze actie van de Plantenziektenkundige Dienst met alle kracht en ernst 'te helpen slagen zal een kind duidelijk zijn na kennisname van deze fabelachtige cijfers. QAT alles op één plank van één stal letje in de Oudemanhuispoort. Die Poort heeft velé stalletjes. Op elk lig gen ze, hetzij met kennis van zaken en liefde gerubriceerd, of alleen maar achteloos neergesmeten. Stalletjes met Schund, stalletjes met redelijke lec tuur, stalletjes met belangwekkende werken uit de wereldliteratuur en stalletjes met wetenschappelijke boe ken. Alle talen ter wereld zijn op deze planken vertegenwoordigd. Alle kun sten, wetenschappen en wat daarvoor doorgaat. Alle literaturen en alle over bodigheid, door vele drukpersen in vele landen in omloop gebracht. Voor een deel spoelt dit alles aan in de Oudemanhuispoort; voor een deel op de stalletjes aan de Parijse Seine- oever; voor andere delen in andere stalletjes in andere hoofdsteden onzer wereld. JN de muur van de Poort zijn nissen gehouwen. Die nissen zijn vol boe ken. Een kleine ruimte is alleen uit gespaard voor de man, die de boeken verkoopt. Aan de andere zijde van de Poort grenst de tuin van de Univer siteit. Tussen 12 en 2 uur wandelen de studenten van die Universiteit door de Poort. Een deel graaft, delft, spit in de boeken. Het is een beeld dat men ieder middaguur kan zien. Van de week groeven, dolven en spitten wij ook in die boeken. Dat de den we vijf en twintig jaar geleden al en we doen het soms nóg. Een heer lijke, spannende, enerverende bezig heid. Men doet altijd minstens één ontdekking in die Poort der boeken. Naast ons groeven studenten. In boeken over medische wetenschappen, in boeken over chemie en pharmacie. Anderen dolven in boeken over tech niek; waarschijnlijk aanstaande inge nieurs. Een rommelende in een paar stokoude deeltjes van een Franse bij bel; waarschijnlijk een toekomstige do minee. Zo stonden wij dus daar naast elkaar aan dat stalletje en zochten naar boeken om onze kennis te verrij ken. En toen schoof een tijdschrift voor m'n ogen. Dat deed de koopman in de nis. En hij zei erbij: „Nieuw, me neer!" O ja, het was nieuw. Een nummer van een bekend Frans geïllustreerd maandblad. Zo fraai verzorgd als al leen Franse geïllustreerde bladen er uit kunnen zien. Het lag open en wij zagen de illus tratie. Die illustratie was een foto. Een opname, gemaakt uit een vlieg tuig, dat ergens boven Korea een zal men immers straks weer de prac- tijkmensen voor volgende streekacties moeten vinden. Hoewel niet over cijfermateriaal P)E Plantenziektenkundige Dienst heeft wordJt beschikt, is het zeker, dat voor la' gaande streekacties de iaarliikse rat, in de loop van het jaar de burge meesters van alle Noordhollandse ge meenten opgewekt aan de actie deel te nemen. Van de 121 gemeenten, die N.- Holland telt, hebben .101 vorig jaar al meegedaan. Dat is prachtig, want hoe aaneengeslotener het gebied is, waar in actie gevoerd wordt, -hoe minder ruimte er is,waar de ratten heen kun nen trekken, wanneer ze zich soms ge dreven door enige onnaspeurbaar in stinct, bedreigd mochten voelen. We laten dan nog buiten beschouwing, dat een centrale actie op eenzelfde mo ment heel wat goedkoper is, dan een actie, die men individueel zou willen gaan voeren. Voor het' begin van de actie zijn de bewoners goed geïnformeerd. Niet alle Noordhollandse gemeenten nemen na melijk de kosten van de actie geheel voor gemeentelijke rekening. In dat geval vindt alleen de uitleg der lok aasporties huis aan huis plaats. Wor den de porties tegen betaling door de gemeente beschikbaar gesteld, dan ge schiedt de uitleg in die woningen of boerderijen, waarvan een bestelling bij de gemeente was gedaan. Gemeentepei soneel. of wel vooraf ginstrueerde par ticulièren in sommige gemeenten groepen schoolkinderen -- onder ie' ding van een vaste kern van ervarer personen verrichten de uitleg. In Miri woud in West-Friesland heeft zich zelf.' een centrum van rattenbestrijders ge vormd. De bijzondere positie van Mid woud in de gehele actie schuilt hierin dat het zelf de bestellingen van he! rat-tengif deed voor ongeveer derti' Wcstfriese gemeenten die deel uit me ken van de Commissie voor de Ratte" bestrijding in dit gebied. Propaganda op scholei MAAST vele andere instellingen zij tijdens de voorbereidende propagan da voor de komende streekaetie voo- hei eerst op grote sehaal de land- en tuinbouwscholen bewerkt. Ilct doe was behalve het kweken van interess" voor dit vraagstuk, de jeugd zo moge lijk ook vertrouwd te maken met de praetische zijde. n.1. het uitleggen der bestrijdingsmiddelen. Onder de jeufd t gaande streekacties de jaarlijkse rat ten-schade aanzienlijk hebben vermin derd. In verschillende gemeenten bleek de opruiming onder de ratten eendei gelijke omvang te hebben gehad, dat enkele dezer gemeenten besloten niet deel te nemen aan de actie 1940/'50. Hoewel het succes van de bestrijding in deze gevallen bemoedigend is, moet het besluit om een volgend jaar niet deel te nemen als riskant worden aan gemerkt. Heel vaak wordt de rat op boerde rijen beschouwd als een soort huisdier, dat er nu eenmaal min of meer bij- boort en waar men toch niet vanaf komt. Hun aantal moet wel zeer groot zijn, wil men ze gaan voelen als over last. En vaak komt er een gevoel van schaamte bij, dat de mensen verhin dert te erkennen, dat zij rattenover- last hebben. Erkenning van het belang van deze acties door het steeds maar weer voorgaan van de overheid, zal le mensen tenslotte doen inzien, dat ze het verkeerd bekeken hebben. ^NKELE practijkgevallen mo gen aantonen, dat de toege brachte schade zeer aanzienlijk kan zijn: 1. Een fabrikant had in zijn pak huis een paar honderd zakken liggen. Voor deze zakken was hem f5.per stuk statiegeld in rekening gebracht, welk bedrag hem na terugzending der zakken zou worden ge restitueerd. Op zekere dag ontdekt de fabrikant, dat de ratten ruim 200 zakken had den stukgeknaagd. Schade ruim f 1000. 2. Bij een Vogelwachter op Texel werden in één nacht pl.m. 80 kuikens gedood door één bruine rat. 3. Een fabrikant van wollen stoffen in het Zuiden des lands moest op een kwade dag con stateren, dat bruine ratten zich hadden genesteld in een rol wollen stof. Schade f150. 4. Dat ook de verontreiniging door uitwerpselen (en haren) flinke schade kan opleveren leerde een onderzoek bij een graanhandelaar. In een partij van 400 ton werden liefst 11.200.000 uitwerpselen aange troffen. bommenlast liet vallen en. welke op name door de één of andere tele-lens haast onnatuurlijk duidelijk het ge fotografeerde doel naderbij trok. Men zag bijvoorbeeld de stukken van de bom wegspringen en men zag ook een kleine honderd mede-planeetbewoners als dwaze, grappige kereltjes wegge slingerd worden. Ja, heel nieuw en heel actueel was dat. Maar als men goed naar zo'n opname kijkt en men realiseert zich wat men daar ziet, dan vergaat een mens de lust om door te graven en te spitten in boeken. Om dat boeken ineens niet meer belang rijk zijn. En omdat men zich afvraagt waarom die honderd Koreanen op dat plaatje in flarden gescheurd moesten worden. Ge zult wellicht tegenwerpen dat het Nóórd-Koreanen waren. Ze waren dat inderdaad! In dat ogenblik, in de Amsterdamse Oudemanhuispoort, dachten wij toen ineens aan de jaren, dat we hier boe ken zochten. En ze ook vonden, be taalden en mee naar huis namen. Wij waren zeer rijk met die boeken. Nieu we werelden zouden ons geopend wor den, en nieuwe geheimen, mysteries en wonderen onthuld. Nieuwe horizon ten zouden zich strekken achter de bestaande. Het was verrukkelijk boe ken te kopen en ze te lezen: adem loos en met een hart, barstend van ongeduld. En het was heerlijk om te leven. Ja, dat was toén. Nooit dromden zoveel schimmen voorbij, daar in die donkere Oudeman huispoort, als in dat vroege middag uur. De schimmen van die uit elkaar gereten Koreanen, de schimmen van de duizenden, die nu vallen en de mil- lioenen, die straks zullen vallen. En beeldflitsen van uit elkaar gerukte bruggen, neertuimelende woonblok ken en verpuinde ziekenhuizen. De schimmen ook van studenten uit alle landen der aarde, die eens aan boe kenstalletjes stonden te graven naar boeken en die niet wisten, dat het alles voor niets was. Het heengaan uit de Oudemanhuis poort doet denken aan een vlucht. Bui ten schijnt de winterzon en waait de wind rimpels in het water van de Klo veniersburgwal. Op die rimpels dan- sen en deinen de meeuwen van Am sterdam. Ze zijn schoon, wit als en gelen en uitbundig. Vandaag hebben ze een nest en morgen zullen ze dat wéér hebben. Hoe staat het met onze nesten? En overmorgen met de nesten onzer kin deren? Er is geen boek in heel de Oudemanhuispoort dat déér 't ant woord op geeft. ANTHONY VAN KAMPEN. iiiiiiiiiiiiiiiniiiiifiiiiiiH BRUINE rat komt in ons land talrijk voor. Hij voelt zich in het Water zeer op zijn gemak, graaft graag, maar klimt vrij slecht. Men zal hem dus in het algemeen aantreffen in benedenverdie pingen, ónder vloeren en in riolen. Vandaar de naam water- of rioolrat. Tegen de winter, wanneer het voedsel in het eld schaarser gaat worden en ons klimaat boven den zijn grillen begint te tonen, trekt hij naar de bewoonde wereld. In de zomer kan hij buiten op het veld genoeg van zijn gading vinden. De bruine rat is een alles-eter, die bij het nuttigen van zijn maaltijden allesbehalve kieskeurig is. Zijn uiter dijk tekent de sterk-gebouivde rover: robuust, vrij lompe snuit, oren gedeeltelijk in vacht schuil- 1aandstaart korter dan het lichaam. Het feit, dat de bruine rat in de herfst de Huizen begint op te zoeken, heeft de Plantenziektekundige Dienst doen besluiten de streekaetie juist in de wintermaanden te doen uitvoeren. De rattencon- centraties binnenshuis geven dan de beste wc- borg voor een behoorlijk resultaat. (Foto: Plantenziektenkundige Dienst

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 5