Herboren Oranje-team bleek te sterk voor
Kraak speelde vrijwel foutloos
Verrassende 5-4 overwinning in
een emotievolle wedstrijd
Voor de eerste maal won Terlouw
een wedstrijd tegen Belgie
Tegen de Belgen
Abe en Van Melis de uitblinkers
in de Nederlandse voorhoede
DE elf Nederlanders ln het veld wa
ren echter niet van plan om zich
als weerloze schapen naar de slacht
bank te laten voeren. Met inspanning
van alle krachten bevrijdde het Oran
je-team zich aan de knellende greep
van de tegenstanders, waarschijnlijk
geïnspireerd door het hatelijke „tien,
tien, tiendat uit het Belgische le
gioen van de tribunes klonk. Beduusd
hielden die achtduizend Belgen een
paar minuten later hun monden dicht.
Noud van Melis was (laarvan de oor
zaak, toen hij in moeilijke positie de
bal kreeg toegespeeld en zich op feil
loze manier vrij speelde. Tevergeefs
reageerde doelman Daenen op de harde
schuiver van de Elndhovenaar.
DE
Na achttien minuten
een 1-3 achterstand
De goal van Rinus
/.r-i
Beide elflallen onder de loupe
Chaves, de beste Belg
Ook het jeugdelftal
behaalde overwinning
Van de Pol Europees
kampioen
5*PtT. met Mascotte
gaat-ie goed!
MAANDAG 16 AP Ril. 1951
yiJF-EN-ZESTIG-DriZEND VOETBALLIEFHEBBERS z$jn Zondagmiddag
in het Olympisch Stadion van de ene sensatie in de andere gevallen.
Nauwelijks waren de klanken van de Brabangonne en het Wilhelmus door de
koele wind uit de Stadionkuip verdreven, of de Belgische doelman kon met
een verbaasd gezicht de bal uit het net „vissen". Het enthousiasme van de
bijna zestigduizend Nederlanders kende geen grenzen. Plotseling ging men
geloof hechten aan de ietwat optimistische verwachtingen, dat Nederland met1
een draaglijk resultaat uit de derby der lage landen te voorschijn zou treden.
Die verwachtingen werden niet beschaamd, integendeel. Die elf Oranjehemden
zouden als glorieuze overwinnaars het strijdperk verlaten. Maar eerst her
namen de Belgen de leiding. Terlouw opende de score voor onze Zuiderburen
en gloeiende kogels van Mermans en Chaves vonden eveneens de weg naar
het net achter het heiligdom van Kraak. Het Nederlands elftal kreeg de
zware opgave te verwerken een achterstand van S1, welke reeds na acht
tien minuten spelen tot stand was gekomen, in een voorsprong om te zetten.
Dat zij daarin zijn geslaagd bewijst wel, dat bondscoach Jaap van der Leek
zijn jongens niet alleen physiek in uitstekende conditie had gebracht, maar
ook psychisch. Nog voor de rust verrichtte de beweeglijke Van Melis de hat
trick. Het was voor een belangrijk deel aan de Elndhovenaar te danken, dat
de ruststand voor de Belgen en Nederlanders weer gelijke kansen op een over
winning mogelijk maakte. Het waren de Nederlanders, die van deze kans
profiteerden. Onze zwartgekuifde Friese voetbalvirtuoos kogelde drie mi
nuten na de hervatting zjjn eerste doelpunt in het doel van Daenen. Een kwar
tier later vond Abe voor de tweede maal de weg naar het doel. Hjj zou
waarschijnlijk zijn tweede doelpunt hebben gescoord, doch Groeneveld was
daar niet zo zeker van en veranderde op het laatste moment de bal van rich
ting, zodat het niet anders kon of Daenen moest voor de vijfde maal mis
grijpen. Het vierde Belgische doelpunt bracht met tien minuten spelen de
Nederlandse overwinning nog in gevaar. Verder dan een bedreiging kwam
het echter niet. Onder het laaiende enthousiasme van de Stadionbezoeker»
werd de bondscoach op de schouders genomen. Jaap van der Leek kreeg een
ovatie voor de manier waarop hij kans had gezien in vijf maanden tjjd de
achterstand, welke het Nederlands elftal op onze Zuiderburen had, althans
wat de lichaamsconditie betreft, te nivelleren.
met aanzienlijk minder overtuiging
dan voor dit ongelukkige doelpunt.
Dat de Belgen van deze ontredde
ring gingen profiteren lag voor de
hand. Van Gestel legde de grondslag
voor het tweede doelpunt van de Bel
gen, toen hij de bal naar de vrijstaan
de Mermans speelde, die van minstens
zestien meter afstand de bal onbereik
baar voor Kraak, in één van de hoe
ken „prikte". In de twintigste minuut
ontnam Chaves de Nederlanders alle
hoop op een draaglijke nederlaag. De
Belgische rechtsbinnen kreeg de bal
uit een ogenschijnlijk ongevaarlijke
aanval toegespeeld. Een korte dribbel
besloten met een keihard schot, even
eens van grote afstand, bracht de
stand op 31 in het voordeel van de
Belgen.
Tien, tien, tien
Met het besef, dat zij niet voor een
hopeloze taak vochten, trokken de Ne
derlanders weer van leer. Van der
Tuyn en Lenstra stelden het houtwerk
en Daenen op de proef. Beide bleken
bestand tegen hun felle schoten. De
Nederlandse verdediging trok zich op
aan de hardwerkende voorhoede. Bies-
brouck en Van Schijndel waren overal
waar gevaar dreigde en Schijvenaar
en De Jong kregen meer „vat" op v.
Gestel en Sermon. Maar toch had
een ieder zich verzoend met het feit,
dat de Belgen de rust met een 32
voorsprong zouden ingaan. De uitste
kend leidende scheidsrechter Leafe
keek reeds naar zijn horloge, maar
juist op dat moment bracht een vlotte
combinatie tussen Lenstra, Kuneman
en Van Melis de bal gevaarlijk dicht
in de nabijheid van het Belgische doel.
Van Melis rook zjjn kans, schudde met
een handige manoeuvre Carré van zich
af en .oor de derde maal moest Dae
nen voor een schot van de Eindhova-
naar capitu.eren.
QOK in de tweede helft waren het de
Nederlanders, die het eerst de weg
tot het doel vonden. Kuneman, die n
uitstekend debuut maakte ln zijn eer
ste interlandwedstrijd, loste een schot
van grote afstand, doch zonder succes.
Maar ibe Lenstra was er als de kip
pen bjj om de terugspringende bal nog
maals in de richting van het Belgische
doel te schieten. Nu stond het lichaam
van een Belg in de weg, maar nog
maals kreeg de snel reagerende Fries
een kans. De toch al middelmatige ca
paciteiten van Daenen waren niet vol
doende om te kunnen verhinderen, dat
Abe zijn tweede kans op schitterende
wijze benutte. De Belgische aanvals-
linie had weinig kans van slagen bij de
pogingen de achterstand weer weg te
werken. De Oranje-defensie draaide in
die tweede helft pas op volle toeren.
Terlouw had zich hersteld van zijn
EVENALS in de laatste wedstrijd tegen
de Belgen wees het scorebord in
totaal negen goals aan. In Antwerpen
stond achter Nederland echter een
povere twee. Gisteren prijkte daar in
volle glorie een trotse vijf. Dat was
het resultaat van vijf maanden hard
werken, een resultaat dat men bij de
aanvang echter nooit had kunnen
vermoeden. Weliswaar heeft van der
Leek nog geen kans gezien om het
Nederlands elftal technisch op het
peil van de Belgen te brengen, doch
het verschil was aanzienlijk kleiner
geworden. De grote kracht van het
Oranje-team lag in het uithoudings
vermogen en de productieve wijze van
spelen. Hoewel naar onze mening de
ruststand, 33, voor Nederland iets
geflatteerd was, is de overwinning
volkomen verdiend. In de tweede helft
waren de Belgen beslist zwakker, uit
gezonderd het laatste kwartier. Het is
haast onbegrijpelijk dat het Neder
lands elftal, dat vijf maarden geleden
vrijwel niet meer in tel was, gisteren
een verdiende overwinning op een
sterk Belgisch team behaalde. Zou de
keuzecommissie van de K.N.V.B. in
Van der Leek een tweede Lotsy heb
ben gevonden? Het ware te wensen.
Goede start.
72e interland tegen Belgie is een
wedstrijd vol spanning en sensatie
geworden. De bezoekers die zich nu
eens in een heerlijk lentezonnetje kon
den koesteren hebben voor het volle
pond waar voor hun geld gehad. In
het Stadion heerste weer eens die
echte Nederland—Belgie sfeer, waar
naar men na de oorlog meer dan eens
tevergeefs had uitgezien.
Mermans zal nooit hebben kunnen
denken dat hij ongeveer negentig se
conden nadat hij de bal aan het rollen
had gebracht, voor de tweede maal
zou mogen aftrappen. Dat had hij te
danken aan Abe Lenstra, die zich er
gens op het middenveld meester maak
te van de bal. De Fries zond een van
zijn feilloze passes over het veld naar
Kuneman die de bal op zijn beurt naai
Van Melis dirigeerde. Slechts enkele
■tappen Uep onze aanvalsleider mei
de bal voordat hij een hard diago
naal schot loste, dat Daen-an volkomen
verraste.
Na dat eerste overrompelende begin
werd de Belgische verdediging nog
enkele malen aan de tand gevoeld.
Langzamerhand herstelde de Belgische
defensie zich en via hun snelle en ge
vaarlijke buitenspelers, Van Gestel en
Sermon, werd menige hachelijke si
tuatie voor het Nederlandse doel ge
schapen. Zowel Schijvenaar als de
Jong kwamen aanvankelijk snelheid
te kort om zich als zij eenmaal waren ge
passeerd-, te herstellen. Het Belgische
binnentrio legde bovendien een onge
wone schotvaardigheid aan de dag ei
apoedig werd het duidelijk dat de ge
lijkmaker niet lang kon uitblijven
Weliswaar ontdekten Anoul en Mer
mans eerst nog dat Piet Kraak nog
steeds een klasse apart is tussen dr
Internationale doelverdedlgers van
naam. Bovendien verleende de lat bover
het hoofd van de IJmunlenaar een
maal zijn medewerking. Toch zouder
de Belgen nog op zeer fortuinlijke
wijze aan de gelijkmaker komen. Ter-
louw meende met een forse zwaai var
zijn rechterbeen een voorzet var
•ermon onschadelijk te maken maar
da Nederlandse stopper kreeg de bal
verkeerd op zjjn „schoen" en zonder
dat Kraak ook maar een poging kor
doen de fout van zijn aanvoerder on
gedaan te maken, belandde de bal in
het net. Diepe verslagenheid op d
tribunes en onrust ln de Nederlandse
verdediging was het onvermijdelijke
gevolgd. De kanthalves Biesbrouck en
Van Schijndel konden plotseling de
juiste lengte van hun passes niet meer
vinden en ook de voorhoede speelde
flater in de eerste helft en Schijve
naar en De Jong waren niet meer te
vermurwen. De Belgische verdediging
daarentegen was nauwelijks bestana
tegen de aanvalsdrift van onze voor
hoede en een kwartier na de hervat
ting moesten de roodbaaitjes dan ook
voor de vijfde maal zwichten. Een
goede kopbal van Van Melis werd uit
de doelmond gewerktvoor de voe
ten van Lenstra. Het harde schot van
Abe, dat Daenen vermoedelijk toch
reeds te machtig zou zijn geweest,
werd door Groeneveld even van rich
ting veranderd en de grijpende handen
van Daenen vonden niets anders dan
de ijle voorjaarslucht.
Kraak op zjjn best.
J^ORT na de aftrap kregen de bezoe
kers Kraak weer eens op zijn best
te zien. Een ontzettend hard schot van
Chaves zette de IJmuidenaar als een
bliksemflits aan het werk. Een mo
ment „hing" Kraak horizontaal in de
lucht en met een resoluut gebaar trok
hij de bal klemvast tegen zijn lichaam.
Ontmoedigd probeerden de Belgen
door een verandering in hun opstelling
de zaak te forceren. Vaillant verhuis
de naar de voorhoede en Anoul nam
zijn plaats in de verdediging in. De
aanvalskracht van de Rode Duivels
nam echter niet toe, maar toch kwam
de Nederlandse overwinning nog in ge
vaar. Terlouw kreeg de bal in het
strafschopgebied van korte afstand
tegen zijn onderarm „aangeschoten".
Groot was de verontwaardiging van
de Nederlanders in en rond het veld,
toen scheidsrechter Leafe naar de be
ruchte stip wees. Iedereen protesteer
de, maar de Engelsman bleef op zijn
stuk staan.
jyjERMANS kreeg de opdracht de straf
schop te nemen.
Een moeilijke opgave, zelfs voor een
„Je kon er natuurlijk niets aan
doen, Piet", was de vrij over
bodige vraag van enkele voet
balfans, die de kleedkamer van
het Nederlands elftal waren
binnengedrongen. Zij bedoelden
het doelpunt, dat Terlouw onge
lukkigerwijs voor Belgie scoorde.
Het antwoord van Kraak was
verrassend. „Vertel mij maar eens
wat ik moet doen, wanneer mijn
bloedeigen aanvoerder een goaltje
wil maken. Ik kan zo'n jongen
toch n>t voor spot zetten. Ver
onderstel eens, dat ik die bal had
tegengehouden, ik had toch geen
leven meer gehad. Nee, wanneer
Rinus doelpunten wil maken,
kan ik er fatsoenshalve geen hand
naar uitsteken". Rinus zat er
bij en lachte een beetje zuurzoet.
,,'t Is maar goed, dgt wij gewon
nen hebben", was zijn enig com
mentaar.
Het derde Nederlandse doelpunt.'
v.l .rur. Daenen; scheidsrechter
Leafe; Valet; achter hem opsprin
gend v. d. Tuyn; Mees.
Mermans. Voor de Belgische voetbal
lers is Kraak immers een doelverdedi-
ger met welhaast fabelachtige capaci
teiten. Bovendien hing van het benut
ten van deze strafschop zo veel af, dat
de andere tien Belgen zich diep in het
hart wel gelukkig hebben geprezen
dat zij de taak van Mermans niet be
hoefden over te nemen.
Doodstil werden de tienduizenden
toeschouwers toen Mermans zijn aan
loop ging nemen. Doodstil was het ook
nog op het moment dat de voet van
de Belgische aanvalsleider met de bal
in aanraking kwam, doch een fractie
van een seconde later stond het Sta
dion op zijn „kop" en sprong Kraak
een gat in de luchtNiet om zich
op de bal te werpen doch om zijn
vreugde te uiten over het feit dat Mer
mans de bal enkele meters naast zijn
doel over de lijn had geschoten.
Even later werd Lenstra door Carré
van de bal gelopen. De Belgen vorm
den een „rode" muur voor Daenen. Abe
Lenstra beduidde Mees dat hij niet ver
genoeg van de bal stond en op dat
moment tikte Van Melis de bal naai
Abe die over de Belgische hoofden
heen de bal juist tegen de kruising
van paal en lat schoot.
Met het verstrijken van de tijd be
sefte een ieder dat bet Oranje-team de
zege practisch niet meer kon ontgaan.
Toch werd Kraak nog éénmaal gepas
seerd. Vaillant speelde de Nederlandse
verdediging, Kraak incluis, uit positie
en met nog tien mnuten te spelen,
wees het scorebord 54 aan. De laat
ste felle aanvallen van de Rode Dui
vels waren echter niet in staat voor de
vijfde maal een gat in de Nederlandse
verdediging te vinden.
rjAT de stemming in de Nederlandse
kleedkamer na afloop van de wed
strijd uitstekend was, laat zich begrij
pen. Gnuivend zaten de spelers, moe
en bezweet, op de banken langs de
wand en niemand had eigenlijk veel
zin zich direct naar de doucheruimte te
begeven. Het is zo gezellig om over
zo'n wedstrijd eens wat na te babbe
len.
Van die strafschop begrijp ik nog
steeds niks", kwam de stem van Rinus
Terlouw, terwijl hij ijverig met zijn
sterke kaken een stukje kauwgom be
werkte. „Ik stond niet meer dan vijf
meter van die man af en zo ineens,
boem, tegen mijn onderarm. Dat is toch
zeker aangeschoten hands, zou ik zeg
gen. Al had ik gewild, ik zou niet eens
de gelegenheid hebben gehad om mijn
arm weg te halen. Eindelijk weer eens
van de Belgen gewonnen. Weet je, dat
dit de eerste keer is in die twintig in
terlandwedstrijden die ik speelde, dat
ik als speler een overwinning op de
Belg\n meemaak?"
Groeneveld vertrouwde ons toe, dat
hij bijna door de grond ging toen hij
het schot van Lenstra van richting ver
anderde. Het was wel mijn bedoeling,
maar ik dacht dat ik de bal te veel gaf
en dat ie hoog over de lat zou gaan".
Een verdiende overwinning, noemde
de heer Verlegh het. En uitblinkers?
Wel van ons elftal zou ik willen noe
men: Van Melis, Biesbrouck, Lenstra,
Kraak en Terlouw. Bij de Belgen vond
ik Chaves, Mermans, Mees en Sermon
de beste spelers.
WANNEER we de spelers van beide
elftallen aan een critische beschou
wing onderwerpen en wjj beginnen met
de Nederlandse rloeg, dan hebben wij
in Kraak de eerste uitblinker reeds te
pakken. Kraak verdedigde zijn doel
foutloos, een mooier compliment kan
men een keeper nauwelijks maken.
Bovendien bracht hij door de wijze,
waarop hij de achterhoede dirigeerde,
een zekere rust in de ploeg. Aan de
vier Belgische doelpunten had hjj geen
schuld.
Schijvenaar en De Jong, deden niets
voor elkaar onder. Hun wegwerken
was uitstekend. Het opstellen echter
niet altijd gelukkig, maar een logisch
gevolg van het gebrek aan snelheid,
dat br:de spelers hebben. Terlouw, ook
niet tot de snelste behorend, verstaat
echter de kunst zich snel te kunnen
herstellen. Dit bleek ook weer in deze
wedstrijd, waarin de Rotterdammer, on
danks zijn ongelukje bij het eerste
Belgische doelpunt, weer tot de uit
blinkers behoorde. Vooral in de tweede
helft heeft Terlouw prachtig werk ver
richt, waarbij zijn zeer goede kopwe
opviel.
Evenals Schijvenaar en De Jong zou
den wij ook van Schijndel en Bies
brouck in een adem kunen noemen.
Van Schijndel heeft zijn zwervende
taak op het middenveld, dank zij zijn
geweldig uithoudings- en anticipatie
vermogen, uitnemend volbracht. Zowel
verdedigend als stuwend vormde hij
met Biesbrouck een hechte schakel tus
sen aanval en verdediging.
In de voorhoede begon Van der Tuyn
goed, doch toen „cokkie" echter na een
half uur spelen een trap tegen zijn lin
ker enkel kreeg, raakte hij er een
beetje uit. Zijn collega aan de ander
lijn, Groeneveld, was zeker de minste
van het aanvalsquintet. Deze uitste
kende clubspeler, die in elke wedst "d
van Haarlem goed is voor een of meer
doelpunten, kon het in het International
milieu niet erg best vinden. De wijze
waarop hij het schot van Lenstra van
hoogte veranderde, was echter een
klasse-staaltje. Een debutant, die geen
last van plankenkoorts had ,was Kune
man. De Hagenaar toonde zich een uit
stekend verbindingsspeler, die het heel
goed met Van Melis en Lenstra en
vooral ook met Van Schijndel bleek te
kunen vinden. In enkele Nederlandse
doelpunten had hij een belangrijk aan
deel.
Abe Lenstra had er zin in en dat zegt
eigenlijk al genoeg. Abe was zeer ac
tief en waneer zijn hulp in de defensie
gewenst was, draalde hij niet lang met
terugkomen, om, zodra de Belgische
aanval was afgeslagen, mee naar voren
te trekken. Links en rechts deelde hij
zijn vlijmscherpe passes uit en twee
doelpunten kunnen rechtstreeks op
zijn naam worden geschreven. Als laat
ste noemen wij Van Melis, die met drie
doelpunten, alle drie voor rust gemaakt,
een uitstekende prestatie leverde.
de Belgen waren de kanthalves
Van der Auwera en Mees zeer goed.
In de Belgische aanval was Chaves de
uitblinker. Met goed opbouwend wern
en als het nodig was een scherp schot
vormde hij voor de Nederlandse ver
dediging een groot gevaar. Ook Mer
mans speelde een uitstekende wedstrijd.
Zijn doelpunt was al even mooi als dat
van Chaves. Anoul was ditmaal minder
goed dan anders. De beide vleugelspe
lers Sermon en Van Gestel, de invaller
voor Lemberechts, ware- alleen al ge
vaarlijk door hun snelheid.
In de verdediging speelden Vaillant
en Valet een rustige partij, zonder ech
ter tot grootse daden te komen. Carré
was de centrale figuur. Daenen was
niet in vorm Hü liet nog al eens een
bal uit zijn handen vallen en ook ver
zuimde hij vaak in te grijpen indien dit
mogelijk was.
De Engelse scheidsrechter Leafe, tfie
wij even in zijn kleedkamer op
zochten, vond het een prettige en ge*
makkelijk te leiden wedstrijd. Uw ploeg
maakte op mij dezelfde goede indruk
als tijdens de wedstrijd tegen de Noren,
die Holland in 1948 te Oslo met 21
won en die ik ook leidde. Alleen het
tempo is hoger geworden".
Toen wij de Engelsman vroegen wio
naar zijn mening had uitgeblonken,
antw.xj'dde hij zonder aarzelen: Bij de
Nederlanders vond ik Lenstra de beste.
Deze voetballer speelt vooral met zijn
hoofd. Hij denkt door. Verder waren
Van Schijndel en doelverdediger Kraak
de meest op de voorgrond tredende
spelers. Bij de Belgen waren van der
Auwera en het binnentrio met Mer
mans als nummer één de besten.
De Zondag stond geheel in het teken
van voetbal-ontmoetingen tussen Ne
derland en Belgie. In Breda werd een
jeugdwedstrijd tussen de buurlanden
gespeeld, welke met 31 door Neer-
lands hope werd gewonnen. De rust
ging in met een 20 voorsprong,
waarvoor Bennaars (Dosko) en Van
der Kuil (VSV), die een uitstekende
wedstrijd speelde, zorgdroegen. De
wedstrijd werd door tienduizend toe
schouwers bijgewoond. In het Ajax-
stadion ontmoetten Amsterdam en
Brussel elkaar. Deze wedstrijd eindig
de in een 1—1 gelijk spel. De Neder
landse gelijkmaker werd gescoord
door Brom van V.V.A.
Ook in het Sparta-stadion te Rotter
dam werd een belangrijke wedstrijd
gspeeld. Hiertoe betwistten Rotter
dam en Antwerpen elkaar de zege. Du
Rotterdammers wonnen deze wed
strijd ten slotte met 32, waardoor
een einde kwam aan de reeks neder
lagen van de laatste jaren. Ten slotte
vond er nog een ontmoeting plaats
tussen een Nederlands en een Belgisch
luchtmachtelftal in het gemeentelijk
stadion te Tilburg. Dit was de enige
wedstrijd, die de Belgen gisteren
met 32 wisten te winnen.
Onze landgenoot Piet van de Pol
heeft kans gezien om het Europeeu
kampioenschap kader 71/2 ongeslagen
te behalen. Zjjn grootste rivaal, de
Belg Van Hassel, versloeg hjj met
groot gemak in de laatste partij van
dit tournooi. De Rotterdammer is de
laatste tijd weer in een ongenaakbare
vorm, hetgeen wel blijkt uit het goede
tournooigemiddelde van onze landge
noot Met zjjn moyenne van 21.69 ver
beterde hjj met bijna twee punten het
Europees record, dat sinds 1948 reed#
op zijn naam stond. Het eindklasse
ment luidt:
mp.
hs.
gem.
Van de Pol (N.)
12
167
21.69
Van Hassel (B.)
8
88
15.*9
Vingerhoedt (B.)
6
127
14.41
Chasserau (Fr.)
6
129
11.60
Ossorio (Sp.)
6
66
10.—
Domingo (Sp.)
4
95
13.15
Semrad (Oost.)
0
43
6.28
