Hr. Ms. „Evertsen'' hield de naam
der Koninklijke Marine hoog
VREDESTEINy
l IPim, Pam, Pom als fotografen
Hoe Bep v. d. Wiel haar poppenhuis gaf
een naam in rubber
De 0
Voogd
Daad, die grote weerklank vond
Jager kreeg bij Wonsan de vuurdoop
Nederland heefi goed ingehaakt!
Het goede hart van een
invalide meisje
Rook met Uw
Het verstand komt met de jaren.
Maar of joftg of oud,
ieder verstandig roker
wil het beste voor zijn geld.
Hij laat zich niet overbluffen
door reclame zonder meer,
hij kiest King's Cross, de Virginia van
klasse die hem iedere trek opnieuw
kwaliteit geeft,
Naar huis met souvenirs in de munitiebergplaatsen
TIMMY RROWN ALS KANAALZWEMMER
NBEKENDE
Na de tropen de kou
van Korea
Het Radioprogramma
|^ET IS een hele stap: van het feestelijk versierde Concertgebouw in Amster
dam naar het kleine huisje, dat In Giessendam tegen de dijk langs de Mer-
wede geleund staat. De grootse en onvergetelijke Haak-in-finale in de tempel
der muxe, waar de bejubelde Erna Spoorenberg zich de hand liet kussen door
Benedict Sllberman. vormt wel een hele tegenstelling met de eenvoudige woon
kamer, waarin moeder Van der Wiel zich bezorgd afvraagt of al die drukte voor
Bep niet te veel wordt. En toch is het een zonder het andere niet denkbaar. De
ruim twee en een half millioen gulden, die Johan Bodegraven blij en opgetogen
voor de kankerbestrijding kon annonceren, vonden hun oorsprong in dit en in
duizenden andere kleine huisjes van ons vaderland, waar zijn oproep met een
lach en een traan de gevoelige snaren van vele harten in beroering bracht en
zelfs, ja vooral kinderen aanzette om een echt offer te brengen. Ook Bep van
der Wiel kon aan deze oproep geen weerstand bieden en zij stelde spontaan haar
grootste bezit voor het goede doel beschikbaar.
in Amsterdam uk gezonden werd, stuur
de ze een telegram naar het Concert
gebouw: „Sterkte om vanavond weer
te praten en vast hartelijk gefeliciteerd
met de fantastische behaalde resulta
ten. Uw blijde Bep!"
Geen medelijden maar medeleveo
PEP VAN DER WIEL heeft nooH
kunnen lopen en is onder veie
handen van doktoren en specialisten
geweest. Tussen alle bedrijven van
ziekenhuizen en klinieken door heett
zt maar drie jaar school gegaan. En
toch mag niemand haar een ongeluk
kig meisje noemen, want dat is ze
niet. Haar lichaamsgroei mag dan od
een vroeg tijdstip gestaakt zijn, haar
geestelijke ontwikkeling is die van een
normaal en vroegrijp zeventienjarig
meisje.
Zij verwacht geen medelijden, maar
waardeert medeleven. Juist dit mede
leven is haar eigen speciale karakter
trek. Tijdens de eerste N.C.R.V.-actie
„Uit de brand, fijn jongens" voor de
verbrande boerderijen in Eethen, deed
ze ook al mee. Haar collectebusje duw
de ze onder de neus van bakker, sla
ger en kruidenier, melkboer en post
bode en ze bracht ruim vijftien gulc.en
bijeen. Vader Van der Wiel, een blo
zende vertegenwoordiger in wijnenen
likeuren, moet nog lachen al^ hij er
aan denkt. En toch heeft hij ook zor
gen genoeg. Beps enige broertje, de
dertienjarige Jaap is ook al geruime
tijd ziek. Een groter huis, dat hij al
vier jaar geleden gekocht heeft, met
een grote tuin, waarin Bep fijn zou
kunnen zitten, mag hij nog steeds niet
bewonen, omdat onze verambtelijkte
wereld het belangrijker vindt dat drie
heren van de Waterstaat er acht uren
per dag hun kantoor hebben....
yOEN Beps tante negen jaar geleden
op een bazar voor de Hardinx-
vddse kleuterschool het prachtige
poppenhuis voor haar invalide nichtje
kocht, heeft ze niet kunnen vermoe
den. dat dit geschenk later met bijna
twintigduizend gulden zou bijdragen
tct het slagen van de grootste lief
dadigheidsactie die ons land ooit ge
kend heeft. En dit bedrag is nog maar
de zichtbare opbrengst. Wie zal schat
ten hoeveel duizenden guldens door
dit inspirerende voorbeeld van een
zelf lijdend kind aan de Haak In-
ectie ten goede zijn gekomen?
Ook Bep heeft dit nooit verwacht.
Haar ouders geven het eerlijk toe, dat
ze wat ongelovig gelachen hebben
toen bun dochter haar besluit vertel
de om haar poppenhuis aan meneeer
Bodegraven te geven. Dat was nog in
de tijd, waarin er elke week een taart
werd verloot onder de inzenders van
briefkaarten en Bep dacht, dat een
poppenwoning als intermezzo tussen
al die taarten wel gewaardeerd zou
worden.
Maar de Aartsbedelaar deed er iets
geheel anders mee en kon twee dagen
later opbellen dat de eerste vijfhon
derd gulden op het poppenhuis bin
nen waren. De vreugde die dit bericht
veroorzaakte, was enorm. Sindsdien
heeft Bep geen rustige dag meer ge
had. Overal vandaan kreeg ze brieven,
die ze stuk voor «tuk beantwoordde.
Ook kleine geschenken en niet alleen
voor haarzelf Een dame uit Wassenaar
zond haar f 200,— om mee te geven
met het poppenhuis zodra het door de
N.C.R.V. gehaald werd. Dit geschiende
door meneer Bodegraven zelf en over
dat bezoek komt Bep niet uitgepraat.
Zij en hij hielden geregeld onderling
contact en op de avond, dat de finale
Foppenhuis naar „Effaxna"
MAAR het poppenhuis van Bep is
voorlopig belangrijker. Zij neeft
het zelf zien staan op de Bazar in Am
sterdam! Een goede meneer uit Den
Haag heeft er haar met vader en moe
der heengereden en haar kennersoog
zag meteen hoe slecht het opgesteld
v/as. De tafel van de serre stond nota.
bene in de slaapkamer! Dat moest di
rect veranderd worden.
De gelukkige winnares van Beps
geschenk aan de Haak-In is de acht
tienjarige Marieke van de Bosch uit
Leidsendam, die op het ogenblik voor
haar eindexamen H.B.S. zit te blok
ken. Zij heeft Bep geschreven, dat ze
het graag aan kinderert wil afstaan en
nu gaat het naar „Effatha", het insti
tuut voor doofstomme kinderen in
Voorburg.
Ja, het bericht door de radio dat
Bep een televisietoestel krijgt heeft
uiteraard heel Giessendam op stelten
gezet. Het bezoek was niet van de
deur en de telefoon stond niet stil.
Een dag later kreeg ze een telegram
van de Erres-fabriek en de officie:e
brief laat ze met gepaste trots lezen
Ze heeft het daar echt niet om gedaan
en dat wisten we ook wel. Maar fijt»
is het toch!
Moeder Van der Wiel heeft de
plaats voor het toestel op het kast
je naast de deur, zodat Bep er goed
het oog op heeft al uitgekiend. De
inwonende en wat dove grootmoeder
heeft het gesprek niet kunnen volgen
Maar aan haar ogen is te zien dat ze
van harte meeleeft met het onver
wachte geluk van haar kinderen en
kleinkinderen.
verstand
Met dien verstande
zq is meer waard dan ze kost.
(Advertentie, Jng. Mei.)
58. /maal giomsp.uaK, allemaal
opschepperij", riep Pozzio. „Eventjes
terugzwemmen naar de Franse kust
moet je die windbuil horen. Of hij ook
even zit te azen op die honderd dui
zend guldentjes'. „Wat die honderd
duizend gulden betreft", zei Jimmy op
een ijskoude toon, „als men mij deze
straks als rechtmatige winnaar toekent,
oen ik zo vrij ze mei te aanvaarden. Ik
zal het gehele bedrag storten in het
weduwen- en wezenfonds van de stad
Dover". Zelfs meneer Pozzio zweeg,
toen hij dit hoorde en Lady Babbler
raakte zo ontroerd, dat zij een kanten
zakdoekje van louter agitatie doormid
den scheurde. De burgemeester van
Dover wilde Jimmy Brown een fer-
DOOR
MARY BURCHELL
Norma richtte haar blik op het por
tret van een autoritaire, knappe man
met grijs haar, die wat laatdunkend
op haar neer zag. Maar hij miste de
gereserveerde, ascetische uitdrukking
van haar voogd en impulsief sprak ze
tot juffrouw Parry:
„Ik zou zeggen, dat hij in zijn schik
was met zijn vrolijke echtgenotes"
„Zo zou ik het niet durven zeggen,
juffrouw Norma!" riep juffrouw Parry
uit, die dat inderdaad nooit zou hebben
gedurfd. „Dat klinkt alsof hij ze tege
lijkertijd had!"
Norma lachte.
„Dat bedoelde ik niet. Ik bedoel al
leen dat tante Janet niet van hem kon
verwachten, dat hij een alledaagse
vrouw zou trouwen. Hij moet van haar
gehouden hebben, juist omi at ze wuft
v/aren. Ik zou denken dat hij zelf ook
het geld kon laten rollen.
„Ja, ze brachten er samen een hoop
door", gaf juffrouw Parry wat nors toe.
„Daar bij het raam ziet u de andere
mevrouw Yorke. Alleen een pastel van
haar hoofd maar het lijkt heel goed"
;,Ze heeft iets van mijnheer Yorke"
sprak Norma. terwijl ze het smalle,
mooie gezichtje met de stralende blauwe
ogen aandachtig bestudeerde.
„Mijn mijnheer Yorke bedoel ik",
voegde ze er aan toe.
„Wat temperament betreft geleken ze
niets op elkaar", sprak de huishoudster
peinzend. „Luchthartig en innemend en
een tikje jaloers, zoals verwende katjes
soms jaloers kunnen zijn. Ze had niets
van zijn
Juffrouw Parry hield op en zocht
raar het juiste woord Toen scheen ze
^ïch te realiseren dat ze wel wat indis
creet was in haar mededelingen over
baar meesters, de levende zowel als de
dode. Dus bande ze elke uitdrukking
uit haar gezicht en zei: „Ze was niet zo
vastberaden als mijnheer Yorke".
„Neen?" Norma wachtte even als om
juffrouw Parry gelegenheid te geven
voort te gaan. Maar verdere onthullin
gen bleven uit. zodat Norma haar aan
moedigde met: „En de tweede me
vrouw .Yorke en tante Janet konden niet
goed samen opschieten?"
„Neen, juffrouw Norma. ziet u, uw
teute Janet was helemaal niet spilziek
en ze had meer dan genoeg van de ge
varen van roekeloze verkwisting tijdens
het leven van haar eigen moeder gezien
Mijnheer Yorke weigerde zijn eerste
vrouw niets. En de tweede ook niet. Op
een gegeven ogenblik waren er allerlei
moeilijkheden Toen scheen juffrouw
Janet er genoeg van te hebben en ze
trouwde heel onverwachts en vertrok,
Haar man was niets bijzonders. Heel
aardig en niet rijk.
„Neen, dat weet ik", zei Norma
vrolijk „Hij had niet veel geld. Nie
mand in zijn familie heeft dat". En ze
lachte opgewekt.
Juffrouw Parry keek haar nieuwsgie-
U7ANNEER Hr. Ms. „Evertsen" Zaterdagmorgen omstreeks twaalf uur wordt
afgemeerd in de Helderse Buitenhaven nabij de Atjehloods, zal deze torpedo-
bootjager sinds de uitreis op 7 Januari 1949 een afstand hebben afgelegd van
ruim honderdduizend zeemijlen, dat is meer dan vijfmaal de omtrek van de
aarde. Tweehonderd negen en dertig man zullen Zaterag van boord gaan en hun
belevenissen uit de voorbije twee en halve jaar vertellen. Om te beginnen kun
nen zij teruggrijpen naar het vertrek uit Rotterdam, toen de „Evertsen" door de
een of andere onverklaarbare oorzaak vast zat. Maar natuurlijk kwam de jager
vlot. De „Evertsen" vertrok, luide toegejuicht door de achtergeblevenen op de
Parkkade.
Na een voorspoedige reis rond Kaap
de Goede Hoop kwam de „Evertsen"
op 17 Februari 1949 te Batavia aan.
Weldra volgden, met Soerabaja als ba
sis, oefeningen in divisieverband met
Hr. Ms. „Van Galen" en Hr. Ms. „Kor-
tenaer". Later begon het eentonige,
maar zo noodzakelijke patrouillevaren.
We slaan maanden over en komen aan
Juli 1950. De „Evertsen" vaart in Straat
Malakka wanneer zij plotseling wordt te
ruggeroepen naar Soerabaja. Met 'n 25-
mijls vaart wordt de terugtocht aan
vaard. In 24 uur tijd wordt al het mo
gelijke gedaan om op oorlogssterkte te
komen. Precies een dag na haar aan
komst in Soerabaja vertrekt de „Evert
sen", onder bevel van de luitenant ter
zee der eerste klasse D. J. van Door-
ninck, naar Korea. De eerste buiten
landse hulp na Amerika en Engeland
is onderweg.
Op 17 Juli 1950 komt de „Evertsen"
in de Japanse haven Saaebo aan, waar
zij wordt ingedeeld bij de Britse „Ta&k
Group 95.1", die bestaat uit vliegkamp
schepen, kruisers en jagers. Dan be
gint weer een periode van eentonig
patrouilleren, langs de rotsige kust van
Korea, waarvoor ontelbare riffen en
eilandjes liggen, die evenzovele schuil
plaatsen voor de vijand kunnen zijn.
Op een rif
Helaas, het geluk is niet met de
„Evertsen", want reeds op 9 Augustus,
als zij een paar vluchtelingen uit een
prauw heeft opgepikt en opdracht
krijgt deze in een der havens aan de
zuidkust van Korea af te leveren, ge
beurt dat, wat bijna een ramp wordt:
de „Evertsen" loopt op een rif.
Maar het schip blijft behouden. Meer
dan drie dagen duurt het, voor het, ge
sleept door een Amerikaanse jager, bin
nen is. Het schip kraakt, de ruwe zee
stoot en slaat en het verblijf beneden-
dcks is niet aangenaam. Er is geen zoet
water meer en alles zit onder de olie.
me hand geven, maar de kans daar
toe kreeg hij niet. Zonder verder een
woord te spreken, had Jimmy zich om
gedraaid. Hij liep op een drafje naar
de zee. achtervolgd door wel twintig
persfotografen die als uit één mond rie
pen: „Eventjes poseren, Jimmy, even
tjes poseren".
(Advertentie, lng. Med.)
rig aan, maar haar norse gezicht ont
spande weer wat, toen Norma lachte.
„Soms denk ik wel eens dat de men
sen gelukkiger zijn als ze niet al te
veel geld hebben", sprak ze langzaam,
„Mits ze natuurlijk ook niet te weinig
hebben. Er is een tijd geweest dat deze
familie een hoop geld had".
„Ja, ze bezaten toen Murley Towers,
is het niet?"
„Wie heeft u dat verteld?", vroeg juf
frouw Parry scherp,
„Wel, mijnheer Yorke, gisteravond"
„Werkelijk?" juffrouw Parry scheen
al te verbaasd. „Hij spreekt er niet
dikwijls over".
„Heeft hij er het land over dat hij het
nu niet meer bezit?" informeerde Norma
omzichtig, daar ze zich de koude uit
drukking op het gezicht van haar voogd
herinnerde, toen ze onschuldig had ge
vraagd wie de eigenaar was van Murley
Towers.
„Ik heb er geen idee van. juffrouw
Norma", zei juffrouw Parry weer op
die zorgvuldig vlakke toon
„Wanneer is het uit de familie ge
raakt? Tijdens het leven van mijnheer
Yorke?"
„O heden mijn tijd, neen! Dat is al
heel lang geleden gebeurd, juffrouw
Norma In het begin van de vorige
eeuw, toen de Industriële Revolutie be
gon, weet u. De Inworths waren toen
een ordinaire pas opkomende familie"
legde juffrouw Parry uit, met een on
beschrijflijke dédain over een familie
die nog maar een goede honderd en
twintig jaar oud was.
(Wordt vervolgd.)
VRIJDAG 1 JUNI
HILVERSUM II, 290 m.! 7.00 VARA, 10.00
VFRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00
VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40
VPRO. 23.00-24.00 VARA. - 7.00 Nieuws.
7.15 Ochtendgymnastiek. 7.33 Gram.muziek.
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Cram.
muziek, 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.-
muziek. 10.00 „Kinderen en mensen", causerie
10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek
10.30 Voor de vrouw. 10.45 Alt en piano.
11.05 Voordracht. 11,25 Orgelspel. 12.00
Lichte muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmede.
delingen. 12.33 Sportberichten. 13.00 Nieuws
13.15 Mededelingen oi gram.muziek. 13.20 Or
kestconcert. 14.00 Voot de vrouw. 14.20 Ka
merorkest. 15.00 Voordracht. 15.20 Orgelcon
cert 15.3-5 Hersengymnastiek 16.00 Gram.
muziek. 16.30 Voot de feugd. 17.00 Film-
piogramma. 17.20 Muzikale causerie. 18.00
Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 ..lJenk om
de bocht" 19.00 Kinderkous. 19.13 „Beurs en
buikriem" causerie. 19.30 „Een sterk volk",
causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05
Uuekbespieking. 20.10 Gram.muziek. 20.30
„Benelux", causerie. 20.40 „De Godsdienstige
ontwikkeling in de jeugdjeren", causerie. 2100
Gram.muziek. 21.40 Aetherforum. 22.10 Bui
tenlands overzicht. 22.25 Instrumentaal kwar
tet. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avond-
wijding. 23.00 Nieuws. 23.15-24.00 Concert
gebouw-Orkest.
Zo komt men in Sasebo aan, waar de
eerste noodzakelijkste reparaties ver
richt kunnen worden. Voor een volle
dig herstel moet men echter naar Hong
kong en op eigen kracht wordt die tocht
aanvaard. Hier wordt de „Evertsen"
weer „Evertsen" en onder luid gejuich
doorstaat zij de proefvaart glansrijk.
Zo kan men eindelijk na geruime tijd
weer deelnemen in United Nations ver
band. En de „Evertsen" heeft deelge
nomen. In de winter, in de kou, in het
ijs, dat duimen dik op dekken en bo
venbouw ligt. De wapens zijn bevroren
en rillend van de kou loopt de beman
ning in een snijdende koude wind de
wacht, de uitkijk, beschermd door Ame
rikaanse speciale winterkleding. In de
spannende dagen rond Kerst en Oude
jaar ligt men voor Inchon te wachten.
Zou het noodzakelijk zijn? Moet er ge-
evacueerd worden? Reeds trekken dui
zenden burgers weg, reeds zien zij de
Amerikaanse schepen met de vluchte
lingen uit de haven komen. Men blijft
wachten. Elk ogenblik kan het afko
men: evacuatie van alle United Nations
troepen. De „Evertsen" hoopt dan het
Nederlands Detachment te zullen krij
gen, dat in de buurt moet zitten
Maar er gebeurt niets. Op het laatste
ogenblik blijkt het gelukkig niet nood
zakelijk.
Het werk wordt voortgezet: patrouil
le. Eerst op de saaie Westkust, maar
dan wordt plotseling de hulp ingeroe
pen op de Oostkust, waar de United
Nations zullen opereren tegen de be
langrijke havenplaats Wonsan. Wonsan
is voor de „Evertsen" wat Hoengson
voor het Nederlandse Detachement in
Korea is geweest: de vuurdoop. Want
hier is het, dat de vijandelijke artille
riegranaten rondom de schepen vallen
en daarbij schijnt men het speciaal op
de „Evertsen" gemunt te hebben. Dich
ter en dichter vallen de granaten, totdat
zij, nu eens „voor" dan weer „achter"
op slechts enkele meters vallen
Hier is het, dat de „Evertsen" zich
verdienstelijk maakt door haar zuiver
schieten, hier was het dat zij het staal
tje uithaalde haar anker, dat zij bij de
beschieting vanaf de kust, evenals de
overige schepen moest laten slippen,
weer oppikt. Niet één keer, maar twee
keerEn ge kunt u misschien wel
voorstellen hoe hoog de naam van de
Dutchies weer stond, toen de „Evert
sen" met twee ankers op haar basis
terugkeerde, terwijl de overige sche
pen soms één oog geen een hadden....
Amerikaanse waardering
Twee en een half duizend granaten
werden er bij het bombardement op
Wonsan verschoten en er werd goed
geschoten. Toen de „Evertsen" haar
operatieterrein weer kon verlaten,
luidde het haar nagezonden telegram,
afkomstig van de commandant van de
Task-group, de Amerikaanse kolonel
C. A. Dillavou: „The performance of
the Evertsen, while under my operatio-
nal control has been superb, particu-
larly on three occasions while being
subjected to enemy gunfire, It has been
a pleasure and privilige to have you
with us. Well done!"
Maar nog zijn wij er niet. want op
de laatste dag van haar laatste pa
trouille schijnt warempel een onder
zeeboot nog roet in het eten te willen
gooien. „Alarm"!! Binnen één minuut
is een ieder op zijn post. Twee keer
worden dieptebommen gegooid en nog
weten wij niet of het een onderzeeboot
dan wel een wrak is geweest Enkele
dagen tevoren werd door een bevriend
schip in deze buurt inderdaad een der
gelijke vijand-onderwater gepeild, maar
men kan in een conflict als het «Kore
aanse nu eenmaal geen risico's nemen.
En nu komt de „Evertsen" thuis. Haar
taak is geëindigd, maar nog niet ten
einde voor de Koninklijke Marine.
Immers Hr. Ms. „Van Galen" heeft die
taak overgenomen en zal haar voort
zetten.
Bijna dertigduizend mijl heeft de
„Evertsen" afgelegd in de Koreaanse
wateren, ruim een keer de wereld rond.
De bemanning het oudste lid is vier
jaren weggeweest, het jongste nog geen
half jaar is blij, en terecht. Lang is
men van huis geweest en lang zijn de
wachten geweest. Altijd heeft men ge-
varen in verduisterde toestand, gesla
pen met veel mensen in de kleine ruim
te van verblijven, waarvan de patrijs
poorten gesloten moesten blijven. Men
heeft koude geleden, bittere koude. En
men heeft het warm gehad figuur
lijk dan te verstaan. Het gevaar van
mijnen en onderzeeboten heeft dag en
nacht bestaan; de oorlogswacht eist
honderd procent activiteit.
De „Evertsen" komt thuis. De muni
tiebergplaatsen en de dieptebommen-
ruimen zün gevuld, niet alleen met gra
naten en bommen, maar met souvernir»
van deze grote wereldreis. Als de sou
venirs even goed inslaan als de grana
ten b(j Wonsan. wel, dan zullen ze een
rechte verrassing zijn.
W1M DUSSEL.
17. Pom en Pam zijn zelf verbaacd
over het resultaat van hun plakkunst
Het portret van meneer Bokma is keu
rig overplakt en de kiezers zullen mor
gen lezen, dat zij Pim moeten kiezen,
willen ze elke dag hun verse groene
blaadjes Krijgen Het tweede slachtof
fer is de Haan. die door alle kippen
candidaat gesteld is. Maar nu zullen
alle kiezers morgen lezen dat zij Pim
moeten kiezen. „Ja maar dat versje
eronder klopt nu niet meer", roept Pam
eensklaps. „Oh. als dat alles is. dat ver
anderen wij óók nog wel even" zegt
Pom heel ernstig. „Geef me eens een
stukje papier!" Na enige moeite heeft
hij een nieuw rijmpje klaar en vlug
krabbelt hij het op een klein strook
je papier. Nu kan iedereen lezen.
Weest slim, kiest Pim! Altijd vlug u»
de veren en geen zin om daarin terujj
te keren!" „Begrijpen ze dat welf
vraagt Pam angstig. „Natuurlijk en all
ze het niet hegrijpen, fan is het nog
beter" zegt Pom met een gezicht van
Iemand, die er alles var weet. „Da®
zoeken ze uaar een verborgen bete-
kenis! Ik kan me morgen beslist nie
goed houden, als ik alle dieren
ernstige gezichten naar die aanplak
biljetten zie staren. Ik boud me nu aJ
niet meer goed", proest Pom. ..ik k*
in tijden niet zo n plezier gehad!"