WIT D Allerlei over kinderen r Luisterend naar de Water Music van Handel Bijna haar elke staat heeft thans „meisjes in uniform" MODERNE AMAZONES Taak van de vrouw in militair apparaat wordt voortdurend belangrijker Dames doen goed werk bij de politie .KaMeuUeC-Piaed Vei£eg£nPieid JTr is niets zo heerlijk als ergens on bezorgd de tijd voor te hebben. En misschien is dat wel de grootste kwel ling in het leven van een huisvrouw: dat zij eigenlijk voor geen enkel ding eens royaal de tijd heeft. Er zijn teveel taken en met zestien per dag houdt het beschikbaar aantal uren ook on verbiddelijk op. In hoeveel snippers moet men die zestien uren, die krap duizend minuten niet knippen om elk onderdeel tenminste zijn redelijke beurt te geven? Het is altijd hetzelfde werk en het gebeurt alles in het tempo van op schieten en gauw even en liefst twee taken tegelijk. Daarom is het zo verkwikkend om af en toe die toverkring van het ge wone werk eens te doorbreken. Om rustig even uit de mallemolen te stap pen, het stof te laten dwarrelen, de vaten op te stapelen en de sokken achter de kastdeur te sluiten. Om een stoel, liefst een zachte en gemakkelij ke, midden in een weldadige stilte te zetten en zich over te geven aan iets dat niet tijdelijk en niet onverbidde lijk en niet gehaast is en waarvan de vreugde alle plichten te boven gaat. Zo spijbelde ik van tien taken tege lijk en zat, onaantastbaar voor enig zelfverwijt, te luisteren naar Handei's Water Music. Er heeft eens iemand, jaren geleden en dat nog wel een zeer muzikaal man, mij verteld dat hij die Water Music voor een mens van deze tijd bijna niet meer om aan te horen vond. Zo langdradig en eentonigHet oordeel van die vakman heeft voor mij als een loden label aan dat luchtige woord „Water Music" gehangen, tot dat ik, gelukkig op een onbewaakt ogenblik, deze bekoorlijke muziek zelf te horen kreeg. Ik schopte de label zover als die vliegen wilde en verloor voorgoed mijn verrukt hart aan dit snoer van heldere, argeloze melodieën, die zo weinig doen vermoeden dat zij ge schreven zijn door een gezet pompeus man met een enorme krulpruik. die geweldig kon schransen en ongeloof lijk kon opvliegen. Hoe heeft zijn zware hand, die zoveel opera's en oratoria componeerde zulke luchtige, doorschijnende muziek-libellen kun- nenloslaten boven het zoetjes voort- stromende, glinsterende water van de Theems? De koninklijke speeljachten glijden, de glazen klinken, er wordt gelachen en gecoquetteerd, dé zwanen met hun brede glinsterende halsbanden drijve» statig boven hun eigen spiegeling: en de Water Music speelt voor «lat hoofs en sierlijk bewegen een passende mu zikale omlijsting, een koninklijk di vertimento met fluiten, hobo's. vio- len en hoorns. Een suite van oude danswijzen, bevallig en met een zekere schelmse humor getoonzet door een spijbelende kunstenaar om zijn mis noegde broodheer te vertederen, naar men vertelt. Het is tevergeefs, zich tegen deze bekoring te wapenen met een plichts getrouw handwerk. Men moet zich gewonnen geven, glimlachend en goed gehumeurd, zoals eenmaal, zo de anec- dote wil, de koninklijke gastheer op deze spelevaart. Men kan hier alleen maar met werkloze handen en volko men onbekommerd gemoed naar lut» teren en zich vaag verbazen. J)E WERELD heeft soldaten nodig, steeds meer soldaten!! Daar er veelal gebrek is aan mannen en vele opgeroepen verdedigers van het vaderland om alle mogelijke redenen vrijstelling of uitstel vragen, zijn bijna alle staten er toe overgegaan vrouwen op te roepen. De Verenigd? Staten hebben reeds een vrou welijke Minister van Oorlog. Annemarie Rozenburg, die in het Amerikaanse Ministerie van Oorlog een grote rol speelt. Voorlopig gaat het nog alleen om vraagstukken betreffende de organisatie, maar bij toenemende recrutering zullen er noodzakelijkerwijze ook „militaire vrouwenkwesties" te behandelen zijn. want tenslotte zullen „de meisjes in uniform" ook een generaal uit haar eigen rijen KOEL VOOR DE HUID In welke onwaarschijnlijke gelukkige tijd is deze muziek geschreven? Zij is toch nog geen twee en een halve eeuw oud. Heeft de wereld zo snel en zo grondig alle lichtheid, alle levens- vreugde verleerd? Kende zij toen geen angst, geen onzekerheid, geen wan hoop? Hoe kan men, zittend in een gemak kelijke stoel midden in een verruk king van klanken, terugverlangen naar die tijd, toen men niet gejaagd, niet gespleten, niet onrustig en niet ge compliceerd was. Of luistert men, ge vangen in de betovering, eigenlijk al leen maar naar een illusie? Heeft deze Water Music alleen maar zo geklon ken in de geest van de componist? Die muzikanten och arme, wat een dilettanten zouden zij ons mis schien, verwend door vakmanschap en brillante techniek, zijn voorgekomen. En wie waren de gelukkigen, die hun zorgeloze gedachten konden laten wie gelen op deze bevallige danswijzen? Een handvol uitverkorenen, niet naar de geest, maar naar de fortuin. Een gezelschap van verveelde leeghoofden van fatten en vleiers en intriganten, hun onbeduidendheid verhuld in kan' en juwelen en satijn. Het gemene volk dat de plezierjachten zag voorbij varen. had leunend op schop of hooi vork het zuchtend nakijken. Wij hebben geen neef aan het hof en evenwel zitten wij in onze diepe stoel en luisteren. Inderdaad, onze tijd heeft toch iets voor op die van kunstbe schermende keurvorsten en koningen en zelfs George I was niet zo rijk als Wij. Wij zijn knapper, virtuozer en veeleisender geworden. Het genieten is niet langer een privilege van wei nigen. Maar wie wetenschap vermeerdert, vermeerdert smart, zegt het Oude Boek naar waarheid. Men krijgt niets om niet in deze wereld en ook het vreugdevol genieten van deze muziek uit het verleden, feilloos uitgevoerd op perfecte instrumenten, moeten wij betalen. De prijs is het ontberen van rust, van evenwicht, van ongecompli ceerd geloof, waaraan die tijd zo rijk was. Of is misschien de weelde té groot geworden en kunnen wij daar door niet meer zo sterk op onze benen staan? SASKIA. moeten hebben. Vrouwelijke arbeidskrachten zullen de door de recrutering der mannen opengevallen plaatsen in de industrie moeten bezetten. Als echter een groot gedeelte der vrouwen industriearöeid- ster geworden is, dan is de stap van deze technische werkzaamheden in de fabriek naar directe militaire tewerk stelling niet groot meer. Het beste voorbeeld daarvoor werd in de afge lopen oorlog in de Sowjetunie gege ven, waar. als de belangrijke indus triële centra bedreigd werden, gehele vrouwen-bataljons uit de grond ge stampt werden, samengesteld uit de arbeidsters in deze fabrieken. Zullen deze moderne Amazones de vrede kunnen redden? Of zullen ze als liet qrnst wordt juist door haar bewa pening de laatste kans op een vreed zame wereld verstoren en het laatste beetje wederzijdse menselijkheid en medegevoel opofferen aan de furie van de oorlog? Vrouwelijke politie Reeds bij de recrutering van vrou welijke politieagenten bleken deze vragen een moeilijk probleem op te leveren. Natuurlijk heeft men tegen woordig zowel ervaren criminalisten nodig als vrouwelijke ambtenaren, bijv bij de internationale douane. Iedere staat heeft vrouwelijke politieagenten, die zich hoofdzakelijk wijden aan de bestrijding der prostitutie en jeugd criminaliteit. In Amerika is men zelfs nog een stap verder gegaan en heeft men vrouwelijke politieagenten in dienst genomen bij de bestrijding van gangsterbenden. Ook in Italië heeft men goede resultaten bereikt met de nieuwe vrouwelijke politie-afdelingen. Hiervoor kwamen meisjes tussen 21 en 35 jaar in aanmerking, die ongehuwd moesten zijn en zo mogelijk verschil lende talen moesten spreken. Deze politieagenten, die een bij uit stek vrouwelijke taak te vervullen hebben, zijn uit de straten van Triëst niet meer weg te denken. Ook in Ar gentinië kunnen vrouwen zich sinds kort aanmelden voor een loopbaan als politie-ambtenares. een mogelijkheid, die tien jaar geleden in Zuid-Amerika nog een storm van verontwaardiging zou hebben doen ontstaan. meer soldaten voor frontdienst vrij te maken. De V. St. hebben zelfs een vrouwelijke marine-officier. Deze ec viel ten deel aan de vrouwelijke arts, luitenant-kolonel Walters, die het commando voert over het hospitaal- schip „Consolation". Volgens het in Londen verschijnende blad ..Econo mist" bestaat het vrouwelijke contin gent in het Franse leger uit 3.677 vrouwen, terwijl in Engeland zelf bij de mobilisatie van de ..Home Guards" hoofdzakelijk de vrouwen tot militaire dienst werden opgeroepen. Uit een op roep in een krant in Pressburg blijkt, dat daar parachutisten niet alleen uit mannen gerecrueerd worden. Volgens dit blad zijn er genoeg meisjes, die de moed hiertoe bezitten en het worden er steeds meer. Ja. het worden er werkelijk steeds meer! Onder de leuze: „Dienst voor de vrede" worden overal, in het Wes ten zowel als-in het Oosten, vrouwen voor militaire dienst opgeleid. De nieuwe militaire wetgeving in Polen geldt ook voor de vrouwen. In Ame rika is het aantal vrouwelijke hulp krachten sedert het uitbreken van de oorlog in Korea verdubbeld, in Rus land zijn regimenten uit vrouwen ge vormd. in Israei is de vrouwelijke dienstplicht ingevoerd, in India dragen ongeveer 100.000 jonge meisjes uni form. Op bijna alle plaatsen in Azië. waar oorlog gevoerd wordt of onlusten uitbreken, treden in steeds toenemen de mate gesloten vrouwelijke parti- sanen-benden op. die uitsAkend met de moderne wapens kunnen omgaan. Eva kan in steeds meer landen sol daat worden. Alleen het huwelijk en kinderen kunnen haar vaak nog uit deze militaire emancipatie redden, die. wat men er ook van moge denken van de werkelijke emancipatie der vrouwen evenver verwijderd is als de oorlog van de vrede. IS WIT in de tropische landen door de natuurlijke omstandigheden in alle opzichten dominerend, ook in ons land wordt meer tot het dragen daar van overgegaan. Ten eerste uit een oogpunt van voordeel! Wit, immers, is koeler voor de huid dan welke, an dere tint ook. Wit is echter buitenge woon besmettelijk en daarom zal men meer dan één toilet in reserve moeten hebben, wil men niet met een smoe zelige japon door het huis gaan. Het aangename speelt echter niet alleen c-en hoofdrol. Wij zouden geen echte vrouwen zijn. wanneer het „al of niet staan" niet een woordje zou meespre ken. Dat ook goud en wit samen kun nen gaan. een heel goede combinatie zelfs zal de hierbij afgebeelde japon wel duidelijk maken. Het is een zeer luchtig gewaad van gestreepte stof. in wit en goud uitgevoerd. De rok heeft rondom kleine, witte plooien. De blouse is een weinig a-symmetrisch. Militaire dienstplicht voor vrouwen Behalve deze vrouwelijke politie corpsen. die zowel in China als bij de troepen der Verenigde Naties bestaan zijn in vele landen ook officiële mili taire organisaties van vrouwen in het leven geroepen. In Amerika, in Enge land, in ons land. zelfs in Zwitser land. kent men leger-afdelingen zoals het V.H.K.. die een taak achter het front te vervullen hebben. teneinde MIJNHARDTJES: sterke bestrijders van pijnen (Advertentie, Ing. Med.) aan een zijde samengehouden met een smalte band rond de hals. Een aller liefste creatie. Zwart en wit zijn evenmin te ver smaden. Een dergelijke combinatie kleedt; als wit de hoofdtint blijft, is er niets op tegen haar tijdens een warme zomerse dag te dragen. Vooral een linnen japon is favoriet. Eerstens omdat zij. indien van goede kwaliteit, niet zo gauw zal kreuken, tweedens. omdat zij prettig aandoet. Een goede coupe komt hierbij beter tot uiting. Als men deze stof eenvoudig houdt gelijk op de andere afbeelding, met gladde rok en blouse welke in de taille geknoopt wordt en grote borstzakken, kan de combinatie zelfs zeer elegant zijn. Het ingestikte pa troon van de blouse is opvallend mooi, evenals de voortzetting hiervan op de driekwart mouwen. De zwart zijden, lang afhangende strik completeert het geheel tot reeds genoemde zwart-wit combinatie. Dat hit "aan natuurlijk niet streng de hand dient te worden ge houden en de eigen vindingrijkheid het toilet iets aparts kan verlenen, behoeft geen betoog. Een snoezig ge heel wordt het, daarvan zijn wij over tuigd. RITA. voor oudere meisjes Bii de Uitgeversmaatschappij „West Friesland" te'Hoorn is thans de wm terserie 1950—1951 van de Zomerreeks compleet. Het is - zoals we reeds vroe ger schreven - een serie boeken voor oudere meisjes, boeken, die het m den houden tussen de normale Jeugd- lecuur en de roman voor volwassenen en die daardoor een bijzonder cachet dragen Er kan iets meer in gezegd worden dan men gewoonlijk m meis jesboeken pleegt te schrijven, de toon kan hier en daar ernstiger zijn en de tekening van karakters en eevoele™ veel dieper gaan. Dit zijn k°e^e"' men met grote belangstelling kan le zen niet alleen door sublieme behan deling van vele gevoelsproblemen hoewel de humor overal doorheen tin telt - maar ook om de grote zorgvul digheid waarmee de uitgever een keu ze tssen de schrijfsters van naam heeft gedaan. „Het begon op een zomeravond" van E. M. Zwart - Van den Bergh. is het eerste deel van deze serie. Het is het verhaal van een levenslustig meis je. wier vader directeur van een gro te fabriek is. Op een huiselijk feestje wordt zij bij een stoeipartijtje gekus£ door Hans. een jonge ingenieur van de fabriek en juist op dat moment be trapt door haar huisgenoten. Om de situatie te redden verklaart zij. dat zij zich zo juist met Hans verloofd heeft, maar de uitwerking van haar voor den is heel anders dan zij verwachtte.^ Men neemt dat algemeen voor ernst aan. haar vader deelt het officieel aan de gasten mee en dan kan ze niet meer terug. Ze was niet van plan zich te verloven, ze kent deze Hans ternauwer nood, maar ze moet. althans voorlopig de schijn ophonden. ze moet met hem naar het huis van zijn moeder en naar zijn familie en voelt zich een weg op gedrongen. die zij vrijwillig niet zou hebben ingeslagen. Natuurlijk komlj er verwijdering, maar de jongen weet langzaam maar zeker haar liefde te wekken en als hij na een kleine twist plotseling voorgoed zal vertrekken zet. zij al haar trots op zij en krijgt het boek een gelukkig slot. De Britse jilmster Patricia Coles met haar „karrewiel-hoed" van rose kant op een blauwe achter grond. QOK DE VERLEGENHEID is een kindergebrek èn een las tig. niet het minst voor de patiënt zelf. Een verlegen kind voelt zich niet op zijn gemak, durft niet zichzelf te zijn, en verbeeldt zich dat iedereen op hem of haar let. Dit laatste nu is wel verklaarbaar. Een klein kind maakt nog geen scheiding tussen zichzelf en zijn omgeving. De dingen, de mensen ziet het alleen Tn verband met zichzelf. Zo verstopt het zich b.v. door de handen voor de ogen te doen. „Pietje is weg!" Pietje, die zichzelf nu niet. meer ziet. kan zich nog niet indenken, dat voor anderen de situa tie anders is. en zij hem dus wèl zullen zien. Natuurlijk reageren nu dingen en meesen vaak anders dan zo'n peuter verwacht, en juist daar door ontdekt hij langzamerhand, dat hij een eigen ik heeft, en dat daar tegenover' allerlei andere wezens zijn, die ook hun eigen ik hebben, en daarmee hun eigen wil. en hun eigen gedrag. Deze ontwikkelingsgang nu van de persoonlijke naar de zakelijke instelling gaat met allerlei con flicten gepaard. Zo zagen we de vorige keer. dat een driftbui kan optreden, als de gang van zaken anders is. dan het kind zich had voorgesteld. Maar evenzeer kan in deze periode angst optre den. Het kind kan bang worden voor die omrin gende wereld, waarvan je nooit tevoren weet. wat er gebeuren zal. en waarin je alleen staat. Alleen, tussen al die andere mensen.Mensen die tegen je praten, dié zich met je bemoeien, die lief tegen je doen. maar waartussen je je niet op je gemak voelt. Dan worden kinderen, die daartoe aanleg hebben, verlegen. Het verlegen kind voelt zich het middelpunt, en is tegelijk bang om dit te zijn. Het heeft maar liefst, dat men hem ongemoeid laat; dat het stil en onopgemerkt ziin gans kan gaan Neemt men nu toch notitie van hem. dan gaat het zich ongewoon gedragen, of trekt zich terug. Het verlegen kind heeft veel van een huisjesslak, die direct in zijn huisje kruipt, zodra men hem aanraakt. Maar. merkwaardig genoeg, kan het ver legen zijn zich ook op een heel andere manier uiten. Denkt u zich maar eens in, hoe veel kin deren zich gedragen, als er bezoek is. dat speciaal voor hén komt. (B.v. als ze ziek zijn, de juffrouw van school enz.). Hoe velen hangen dan niet de branie uit? Dat komt alleen, doordat ze zich het middelpunt voelen, en toch met dit gevoel geen raad weten. En als de ouders zich dan generen: ..Wat zal de juffrouw wel denken: dat hij thuis altijd zo' is?", wordt het nog een graadje erger. Want hoe minder notitie men neemt van een ver legen kind. hoe beter. Als men langs hem heen kijkt, als men doet, alsof het kind er niet was, her ademt het, en keert tot zijn gewo ne gedrag terug. En het slakje, dat zich eerst te ruggetrokken had. steekt voorzich tig weer zijn kopje naar buiten. Als we ons nu de oorzaak van de verlegenheid hebben ingedacht, wordt het ook duidelijk, hoe we tegenover het verlegen kind mog- ten handelen. En dan moet het al lereerst leren, dat het zich maar in beeldt, altijd het middelpunt te zijn. Een jong kind laten we dit merken door ons gedrag, door onze omgang met hem zo onopvallend mogelijk te doen zijn. Dus, nooit zeuren om een handje, nooit een gesprek trachten te forceren. Het kind komt. al is het dan niet dadelijk, uit zichzelf naar u toe. Plfllllllllffililllll ■l BtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiMiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiHiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiuuiiiuHii^ Met een ouder kind kunnen'we praten. Wan neer het er b.v. tegen op ziet, een kamer vol mensen binnen te gaan, kunnen we zeggen: ..Dacht je nu heus. dat de mensen je zo bijzonder vinden, dat ze allemaal naar je /uilen kijken?" Maar dan móeten die mensen ook niet kijken. Ik weet dat uit ervaring, want zelf was ik vroe ger ook verlegen, en het heeft me vee] moeite gekost dat gebrek te overwinnen. Ik was in het gelukkige bezit van vijf broers. Was er visite, dan moest het enige meisje altijd voor den dag ko men: dat die vijf jongens allemaal zowat hetzelf de waren, wilden ze wel geloven. En dan was het: „Och. maar één meisje? Wat zul jij verwend worden!" Iedereen sloofde zich uit. om iets aar digs tegen me te zeggen, maar zelf vond ik het verschrikkelijk. Wanneer de verlegenheid niet overwonnen wordt, ontstaat er een cirkelgang. Want wie ver legen is, gedraagt zich onnatuurlijk, en vestigt juist daardoor de aandacht op zijn persoon. De mensen merken zijn afwijkend gedrag op; de ver legenheid wordt daardoor weer groter enz. Laat daarom het verlegen kind zoveel mogelijk aan zichzelf over, maar tracht het wel ongemerkt bij spelletjes en werkjes te betrekken. H. A. POSTMA—VAN ALBADA Het tweede boek is „Vuren in de nacht" door Medy Dona. de geschie denis van een rijk Amsterdams meisje, dat bij een tante in Limburg gaat lo geren, een tante, die met een gewone mijnopzichter getrouwd is en dan ook min of meer als het zwarte schaap der familie beschouwd wordt. Het eigenaardige van dit boek is, dat de schrijfster in den beginne blijkbaar moeite gehad heeft op het goede pad te komen. De taal is wat onverzorgd en het boek schijnt in de eerste hoofd stukken niet boven de alledaagse ge schiedenis van flirtpartijtjes in een Amsterdams jeugdkringetje uit te komen, tot plotseling de taal veel forser en de gevoelsuit- beelding veel sterker wordt als het meisje in het Zuiden van Limburg komt en daar kennis maakt met een jonge, eenvoudige mijnopzichter, die bij haar oom en tante in pension is. Haar liefde groeit maar zij twijfelt weer als zij de in de hoofdstad te rug is, totdat er aan die twijfel een einde komt als er een mijninstorting heeft plaats gehad en de jonge man, die zij trouw beloofde door vallend ge steente wordt ingesloten. Vooral dit laatste deel is zeer suggestief en ge voelig geschreven. Natuurlijk komt al les ten slotte terecht. Het derde deel is „Van verre vel den" door Patricia O' Malley, ver taald en bewerkt door Nel Homan-Van der Schalk en het doet enigszins ei genaardig aan in deze oer-Hollandse reeks plotseling een vogeltje van vreemde oorsprong te ontdekken. Maar het boek is interessant en als afwisse ling zeker te appreciëren. Het is van Amerikaanse oorsprong en behandelt het leven van een jong meisje, dat aan een grote Amerikaanse luchtvaart maatschappij aan de publiciteitsafde ling is verbonden. De verantwoordelij ke taak. die op haar schouders rust en die haar ook naar Europa brengt, is vlot en geestig beschreven. De figuren in dit boek zijn elk voor zich karakte ristieke typen en de avonturen die zich in dit werkje afspelen zijn uiteraard van wat groter en forser formaat dan men gewoonlijk in onze boeken voor jonge meisjes aantreft. Al met al is dit een prettig leesbaar en hier en daar zeer interessant boek, dat juist door zijn uitheems karakter een gezellige afwisseling biedt. Het laatste en beste boek uit deze serie is ongetwijfeld Moekie Pam" door M. Doekes - de Wilde, de geschie denis van een levenslustig meisje, dat meer vrienden dan vriendinnen heeft en daarom door haar ouders op een kostschool wordt geplaatst. De histo rie speelt zich af in een geslacht, dat nu volwassen is en de kostschool kan dan ook het type zijn van een dier ouderwetse opvoedingspensionnaten waar de meisjes door een min of meer zure directrice gedrild worden en een scherpe scheiding moeten maken tus sen wat ladylike is en dat wat een meisje niet doen mag. De levenslustige Pam, de hoofdfi guur uit dit nogal omvangrijke boek, maakt een jaar van grote innerlijke strijd door. Ver van huis, van alles wat zij liefheeft is zij hier gevangen in e®". wereldje van bekrompenheid en schijnfatsoen, maar zij zet de tanden op elkaar en komt er met grote wils- Kiacht doorheen. Natuurlijk zijn er ve le avontuurtjes, die de spanning er in houden, maar de grote verdienste van ae schrijfster is, dat zij ze geen van al le oppervlakkig behandelt, maar haar iifiuren scherp en vaak met grote lief- e en «^gevoel tekent. Dit is een zeer aanbevelenswaardig boek voor al- •"1®lsjes' dle een moeilijke levens periode moeten doormaken. Hans Borrebach heeft al deze boe ken van vlotte illustraties voorzien en aan het uiterlijke is alle zorg besteed welke men. er aan kon geven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 10