WIT
D
Allerlei over kinderen
r
Luisterend naar de
Water Music van
Handel
Bijna
haar
elke staat heeft thans
„meisjes in uniform"
MODERNE AMAZONES
Taak van de vrouw in militair apparaat wordt
voortdurend belangrijker
Dames doen goed werk
bij de politie
.KaMeuUeC-Piaed
Vei£eg£nPieid
JTr is niets zo heerlijk als ergens on
bezorgd de tijd voor te hebben. En
misschien is dat wel de grootste kwel
ling in het leven van een huisvrouw:
dat zij eigenlijk voor geen enkel ding
eens royaal de tijd heeft. Er zijn teveel
taken en met zestien per dag houdt
het beschikbaar aantal uren ook on
verbiddelijk op. In hoeveel snippers
moet men die zestien uren, die krap
duizend minuten niet knippen om elk
onderdeel tenminste zijn redelijke
beurt te geven?
Het is altijd hetzelfde werk en het
gebeurt alles in het tempo van op
schieten en gauw even en liefst twee
taken tegelijk.
Daarom is het zo verkwikkend om
af en toe die toverkring van het ge
wone werk eens te doorbreken. Om
rustig even uit de mallemolen te stap
pen, het stof te laten dwarrelen, de
vaten op te stapelen en de sokken
achter de kastdeur te sluiten. Om een
stoel, liefst een zachte en gemakkelij
ke, midden in een weldadige stilte te
zetten en zich over te geven aan iets
dat niet tijdelijk en niet onverbidde
lijk en niet gehaast is en waarvan de
vreugde alle plichten te boven gaat.
Zo spijbelde ik van tien taken tege
lijk en zat, onaantastbaar voor enig
zelfverwijt, te luisteren naar Handei's
Water Music. Er heeft eens iemand,
jaren geleden en dat nog wel een zeer
muzikaal man, mij verteld dat hij die
Water Music voor een mens van deze
tijd bijna niet meer om aan te horen
vond. Zo langdradig en eentonigHet
oordeel van die vakman heeft voor mij
als een loden label aan dat luchtige
woord „Water Music" gehangen, tot
dat ik, gelukkig op een onbewaakt
ogenblik, deze bekoorlijke muziek zelf
te horen kreeg.
Ik schopte de label zover als die
vliegen wilde en verloor voorgoed
mijn verrukt hart aan dit snoer van
heldere, argeloze melodieën, die zo
weinig doen vermoeden dat zij ge
schreven zijn door een gezet pompeus
man met een enorme krulpruik. die
geweldig kon schransen en ongeloof
lijk kon opvliegen. Hoe heeft zijn
zware hand, die zoveel opera's en
oratoria componeerde zulke luchtige,
doorschijnende muziek-libellen kun-
nenloslaten boven het zoetjes voort-
stromende, glinsterende water van de
Theems?
De koninklijke speeljachten glijden,
de glazen klinken, er wordt gelachen
en gecoquetteerd, dé zwanen met hun
brede glinsterende halsbanden drijve»
statig boven hun eigen spiegeling: en
de Water Music speelt voor «lat hoofs
en sierlijk bewegen een passende mu
zikale omlijsting, een koninklijk di
vertimento met fluiten, hobo's. vio-
len en hoorns. Een suite van oude
danswijzen, bevallig en met een zekere
schelmse humor getoonzet door een
spijbelende kunstenaar om zijn mis
noegde broodheer te vertederen, naar
men vertelt.
Het is tevergeefs, zich tegen deze
bekoring te wapenen met een plichts
getrouw handwerk. Men moet zich
gewonnen geven, glimlachend en goed
gehumeurd, zoals eenmaal, zo de anec-
dote wil, de koninklijke gastheer op
deze spelevaart. Men kan hier alleen
maar met werkloze handen en volko
men onbekommerd gemoed naar lut»
teren en zich vaag verbazen.
J)E WERELD heeft soldaten nodig, steeds meer soldaten!! Daar er veelal gebrek
is aan mannen en vele opgeroepen verdedigers van het vaderland om alle
mogelijke redenen vrijstelling of uitstel vragen, zijn bijna alle staten er toe
overgegaan vrouwen op te roepen. De Verenigd? Staten hebben reeds een vrou
welijke Minister van Oorlog. Annemarie Rozenburg, die in het Amerikaanse
Ministerie van Oorlog een grote rol speelt. Voorlopig gaat het nog alleen om
vraagstukken betreffende de organisatie, maar bij toenemende recrutering zullen
er noodzakelijkerwijze ook „militaire vrouwenkwesties" te behandelen zijn. want
tenslotte zullen „de meisjes in uniform" ook een generaal uit haar eigen rijen
KOEL VOOR
DE HUID
In welke onwaarschijnlijke gelukkige
tijd is deze muziek geschreven? Zij
is toch nog geen twee en een halve
eeuw oud. Heeft de wereld zo snel en
zo grondig alle lichtheid, alle levens-
vreugde verleerd? Kende zij toen geen
angst, geen onzekerheid, geen wan
hoop?
Hoe kan men, zittend in een gemak
kelijke stoel midden in een verruk
king van klanken, terugverlangen naar
die tijd, toen men niet gejaagd, niet
gespleten, niet onrustig en niet ge
compliceerd was. Of luistert men, ge
vangen in de betovering, eigenlijk al
leen maar naar een illusie? Heeft deze
Water Music alleen maar zo geklon
ken in de geest van de componist?
Die muzikanten och arme, wat
een dilettanten zouden zij ons mis
schien, verwend door vakmanschap en
brillante techniek, zijn voorgekomen.
En wie waren de gelukkigen, die hun
zorgeloze gedachten konden laten wie
gelen op deze bevallige danswijzen?
Een handvol uitverkorenen, niet naar
de geest, maar naar de fortuin. Een
gezelschap van verveelde leeghoofden
van fatten en vleiers en intriganten,
hun onbeduidendheid verhuld in kan'
en juwelen en satijn. Het gemene volk
dat de plezierjachten zag voorbij
varen. had leunend op schop of hooi
vork het zuchtend nakijken.
Wij hebben geen neef aan het hof en
evenwel zitten wij in onze diepe stoel
en luisteren. Inderdaad, onze tijd heeft
toch iets voor op die van kunstbe
schermende keurvorsten en koningen
en zelfs George I was niet zo rijk als
Wij. Wij zijn knapper, virtuozer en
veeleisender geworden. Het genieten
is niet langer een privilege van wei
nigen.
Maar wie wetenschap vermeerdert,
vermeerdert smart, zegt het Oude
Boek naar waarheid. Men krijgt niets
om niet in deze wereld en ook het
vreugdevol genieten van deze muziek
uit het verleden, feilloos uitgevoerd
op perfecte instrumenten, moeten wij
betalen. De prijs is het ontberen van
rust, van evenwicht, van ongecompli
ceerd geloof, waaraan die tijd zo rijk
was. Of is misschien de weelde té
groot geworden en kunnen wij daar
door niet meer zo sterk op onze benen
staan?
SASKIA.
moeten hebben.
Vrouwelijke arbeidskrachten zullen
de door de recrutering der mannen
opengevallen plaatsen in de industrie
moeten bezetten. Als echter een groot
gedeelte der vrouwen industriearöeid-
ster geworden is, dan is de stap van
deze technische werkzaamheden in de
fabriek naar directe militaire tewerk
stelling niet groot meer. Het beste
voorbeeld daarvoor werd in de afge
lopen oorlog in de Sowjetunie gege
ven, waar. als de belangrijke indus
triële centra bedreigd werden, gehele
vrouwen-bataljons uit de grond ge
stampt werden, samengesteld uit de
arbeidsters in deze fabrieken.
Zullen deze moderne Amazones de
vrede kunnen redden? Of zullen ze als
liet qrnst wordt juist door haar bewa
pening de laatste kans op een vreed
zame wereld verstoren en het laatste
beetje wederzijdse menselijkheid en
medegevoel opofferen aan de furie
van de oorlog?
Vrouwelijke politie
Reeds bij de recrutering van vrou
welijke politieagenten bleken deze
vragen een moeilijk probleem op te
leveren. Natuurlijk heeft men tegen
woordig zowel ervaren criminalisten
nodig als vrouwelijke ambtenaren, bijv
bij de internationale douane. Iedere
staat heeft vrouwelijke politieagenten,
die zich hoofdzakelijk wijden aan de
bestrijding der prostitutie en jeugd
criminaliteit. In Amerika is men zelfs
nog een stap verder gegaan en heeft
men vrouwelijke politieagenten in
dienst genomen bij de bestrijding van
gangsterbenden. Ook in Italië heeft
men goede resultaten bereikt met de
nieuwe vrouwelijke politie-afdelingen.
Hiervoor kwamen meisjes tussen 21 en
35 jaar in aanmerking, die ongehuwd
moesten zijn en zo mogelijk verschil
lende talen moesten spreken.
Deze politieagenten, die een bij uit
stek vrouwelijke taak te vervullen
hebben, zijn uit de straten van Triëst
niet meer weg te denken. Ook in Ar
gentinië kunnen vrouwen zich sinds
kort aanmelden voor een loopbaan als
politie-ambtenares. een mogelijkheid,
die tien jaar geleden in Zuid-Amerika
nog een storm van verontwaardiging
zou hebben doen ontstaan.
meer soldaten voor frontdienst vrij te
maken. De V. St. hebben zelfs een
vrouwelijke marine-officier. Deze ec
viel ten deel aan de vrouwelijke arts,
luitenant-kolonel Walters, die het
commando voert over het hospitaal-
schip „Consolation". Volgens het in
Londen verschijnende blad ..Econo
mist" bestaat het vrouwelijke contin
gent in het Franse leger uit 3.677
vrouwen, terwijl in Engeland zelf bij
de mobilisatie van de ..Home Guards"
hoofdzakelijk de vrouwen tot militaire
dienst werden opgeroepen. Uit een op
roep in een krant in Pressburg blijkt,
dat daar parachutisten niet alleen uit
mannen gerecrueerd worden. Volgens
dit blad zijn er genoeg meisjes, die de
moed hiertoe bezitten en het worden
er steeds meer.
Ja. het worden er werkelijk steeds
meer! Onder de leuze: „Dienst voor
de vrede" worden overal, in het Wes
ten zowel als-in het Oosten, vrouwen
voor militaire dienst opgeleid. De
nieuwe militaire wetgeving in Polen
geldt ook voor de vrouwen. In Ame
rika is het aantal vrouwelijke hulp
krachten sedert het uitbreken van de
oorlog in Korea verdubbeld, in Rus
land zijn regimenten uit vrouwen ge
vormd. in Israei is de vrouwelijke
dienstplicht ingevoerd, in India dragen
ongeveer 100.000 jonge meisjes uni
form. Op bijna alle plaatsen in Azië.
waar oorlog gevoerd wordt of onlusten
uitbreken, treden in steeds toenemen
de mate gesloten vrouwelijke parti-
sanen-benden op. die uitsAkend met
de moderne wapens kunnen omgaan.
Eva kan in steeds meer landen sol
daat worden. Alleen het huwelijk en
kinderen kunnen haar vaak nog uit
deze militaire emancipatie redden, die.
wat men er ook van moge denken
van de werkelijke emancipatie der
vrouwen evenver verwijderd is als de
oorlog van de vrede.
IS WIT in de tropische landen door
de natuurlijke omstandigheden in
alle opzichten dominerend, ook in ons
land wordt meer tot het dragen daar
van overgegaan. Ten eerste uit een
oogpunt van voordeel! Wit, immers,
is koeler voor de huid dan welke, an
dere tint ook. Wit is echter buitenge
woon besmettelijk en daarom zal men
meer dan één toilet in reserve moeten
hebben, wil men niet met een smoe
zelige japon door het huis gaan. Het
aangename speelt echter niet alleen
c-en hoofdrol. Wij zouden geen echte
vrouwen zijn. wanneer het „al of niet
staan" niet een woordje zou meespre
ken.
Dat ook goud en wit samen kun
nen gaan. een heel goede combinatie
zelfs zal de hierbij afgebeelde japon
wel duidelijk maken. Het is een zeer
luchtig gewaad van gestreepte stof. in
wit en goud uitgevoerd. De rok heeft
rondom kleine, witte plooien. De
blouse is een weinig a-symmetrisch.
Militaire dienstplicht voor vrouwen
Behalve deze vrouwelijke politie
corpsen. die zowel in China als bij de
troepen der Verenigde Naties bestaan
zijn in vele landen ook officiële mili
taire organisaties van vrouwen in het
leven geroepen. In Amerika, in Enge
land, in ons land. zelfs in Zwitser
land. kent men leger-afdelingen zoals
het V.H.K.. die een taak achter het
front te vervullen hebben. teneinde
MIJNHARDTJES: sterke
bestrijders van pijnen
(Advertentie, Ing.
Med.)
aan een zijde samengehouden met een
smalte band rond de hals. Een aller
liefste creatie.
Zwart en wit zijn evenmin te ver
smaden. Een dergelijke combinatie
kleedt; als wit de hoofdtint blijft, is
er niets op tegen haar tijdens een
warme zomerse dag te dragen. Vooral
een linnen japon is favoriet. Eerstens
omdat zij. indien van goede kwaliteit,
niet zo gauw zal kreuken, tweedens.
omdat zij prettig aandoet. Een goede
coupe komt hierbij beter tot uiting.
Als men deze stof eenvoudig houdt
gelijk op de andere afbeelding, met
gladde rok en blouse welke in de
taille geknoopt wordt en grote
borstzakken, kan de combinatie zelfs
zeer elegant zijn. Het ingestikte pa
troon van de blouse is opvallend mooi,
evenals de voortzetting hiervan op de
driekwart mouwen. De zwart zijden,
lang afhangende strik completeert het
geheel tot reeds genoemde zwart-wit
combinatie. Dat hit "aan natuurlijk niet
streng de hand dient te worden ge
houden en de eigen vindingrijkheid
het toilet iets aparts kan verlenen,
behoeft geen betoog. Een snoezig ge
heel wordt het, daarvan zijn wij over
tuigd. RITA.
voor oudere meisjes
Bii de Uitgeversmaatschappij „West
Friesland" te'Hoorn is thans de wm
terserie 1950—1951 van de Zomerreeks
compleet. Het is - zoals we reeds vroe
ger schreven - een serie boeken voor
oudere meisjes, boeken, die het m
den houden tussen de normale Jeugd-
lecuur en de roman voor volwassenen
en die daardoor een bijzonder cachet
dragen Er kan iets meer in gezegd
worden dan men gewoonlijk m meis
jesboeken pleegt te schrijven, de toon
kan hier en daar ernstiger zijn en de
tekening van karakters en eevoele™
veel dieper gaan. Dit zijn k°e^e"'
men met grote belangstelling kan le
zen niet alleen door sublieme behan
deling van vele gevoelsproblemen
hoewel de humor overal doorheen tin
telt - maar ook om de grote zorgvul
digheid waarmee de uitgever een keu
ze tssen de schrijfsters van naam heeft
gedaan.
„Het begon op een zomeravond"
van E. M. Zwart - Van den Bergh. is
het eerste deel van deze serie. Het is
het verhaal van een levenslustig meis
je. wier vader directeur van een gro
te fabriek is. Op een huiselijk feestje
wordt zij bij een stoeipartijtje gekus£
door Hans. een jonge ingenieur van de
fabriek en juist op dat moment be
trapt door haar huisgenoten. Om de
situatie te redden verklaart zij. dat zij
zich zo juist met Hans verloofd heeft,
maar de uitwerking van haar voor
den is heel anders dan zij verwachtte.^
Men neemt dat algemeen voor ernst
aan. haar vader deelt het officieel aan
de gasten mee en dan kan ze niet meer
terug. Ze was niet van plan zich te
verloven, ze kent deze Hans ternauwer
nood, maar ze moet. althans voorlopig
de schijn ophonden. ze moet met hem
naar het huis van zijn moeder en naar
zijn familie en voelt zich een weg op
gedrongen. die zij vrijwillig niet zou
hebben ingeslagen. Natuurlijk komlj
er verwijdering, maar de jongen weet
langzaam maar zeker haar liefde te
wekken en als hij na een kleine twist
plotseling voorgoed zal vertrekken zet.
zij al haar trots op zij en krijgt het
boek een gelukkig slot.
De Britse jilmster Patricia Coles
met haar „karrewiel-hoed" van
rose kant op een blauwe achter
grond.
QOK DE VERLEGENHEID is
een kindergebrek èn een las
tig. niet het minst voor de patiënt
zelf. Een verlegen kind voelt zich
niet op zijn gemak, durft niet
zichzelf te zijn, en verbeeldt zich
dat iedereen op hem of haar let.
Dit laatste nu is wel verklaarbaar.
Een klein kind maakt nog geen
scheiding tussen zichzelf en zijn
omgeving. De dingen, de mensen
ziet het alleen Tn verband met
zichzelf. Zo verstopt het zich b.v.
door de handen voor de ogen te
doen. „Pietje is weg!" Pietje, die
zichzelf nu niet. meer ziet. kan
zich nog niet indenken, dat voor anderen de situa
tie anders is. en zij hem dus wèl zullen zien.
Natuurlijk reageren nu dingen en meesen vaak
anders dan zo'n peuter verwacht, en juist daar
door ontdekt hij langzamerhand, dat hij een eigen
ik heeft, en dat daar tegenover' allerlei andere
wezens zijn, die ook hun eigen ik hebben, en
daarmee hun eigen wil. en hun eigen gedrag.
Deze ontwikkelingsgang nu van de persoonlijke
naar de zakelijke instelling gaat met allerlei con
flicten gepaard. Zo zagen we de vorige keer. dat
een driftbui kan optreden, als de gang van zaken
anders is. dan het kind zich had voorgesteld.
Maar evenzeer kan in deze periode angst optre
den. Het kind kan bang worden voor die omrin
gende wereld, waarvan je nooit tevoren weet. wat
er gebeuren zal. en waarin je alleen staat. Alleen,
tussen al die andere mensen.Mensen die tegen je
praten, dié zich met je bemoeien, die lief tegen
je doen. maar waartussen je je niet op je gemak
voelt. Dan worden kinderen, die daartoe aanleg
hebben, verlegen. Het verlegen kind voelt zich het
middelpunt, en is tegelijk bang om dit te zijn. Het
heeft maar liefst, dat men hem ongemoeid laat;
dat het stil en onopgemerkt ziin gans kan gaan
Neemt men nu toch notitie van hem. dan gaat
het zich ongewoon gedragen, of trekt zich terug.
Het verlegen kind heeft veel van een huisjesslak,
die direct in zijn huisje kruipt, zodra men hem
aanraakt. Maar. merkwaardig genoeg, kan het ver
legen zijn zich ook op een heel andere manier
uiten. Denkt u zich maar eens in, hoe veel kin
deren zich gedragen, als er bezoek is. dat speciaal
voor hén komt. (B.v. als ze ziek zijn, de juffrouw
van school enz.). Hoe velen hangen dan niet de
branie uit? Dat komt alleen, doordat ze zich het
middelpunt voelen, en toch met dit gevoel geen
raad weten. En als de ouders zich dan generen:
..Wat zal de juffrouw wel denken: dat hij thuis
altijd zo' is?", wordt het nog een graadje erger.
Want hoe minder notitie men neemt van een ver
legen kind. hoe beter. Als men
langs hem heen kijkt, als men doet,
alsof het kind er niet was, her
ademt het, en keert tot zijn gewo
ne gedrag terug.
En het slakje, dat zich eerst te
ruggetrokken had. steekt voorzich
tig weer zijn kopje naar buiten.
Als we ons nu de oorzaak van de
verlegenheid hebben ingedacht,
wordt het ook duidelijk, hoe we
tegenover het verlegen kind mog-
ten handelen. En dan moet het al
lereerst leren, dat het zich maar in
beeldt, altijd het middelpunt te
zijn. Een jong kind laten we dit
merken door ons gedrag, door onze omgang met
hem zo onopvallend mogelijk te doen zijn. Dus,
nooit zeuren om een handje, nooit een gesprek
trachten te forceren. Het kind komt. al is het dan
niet dadelijk, uit zichzelf naar u toe.
Plfllllllllffililllll
■l
BtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiMiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiHiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiuuiiiuHii^
Met een ouder kind kunnen'we praten. Wan
neer het er b.v. tegen op ziet, een kamer vol
mensen binnen te gaan, kunnen we zeggen:
..Dacht je nu heus. dat de mensen je zo bijzonder
vinden, dat ze allemaal naar je /uilen kijken?"
Maar dan móeten die mensen ook niet kijken.
Ik weet dat uit ervaring, want zelf was ik vroe
ger ook verlegen, en het heeft me vee] moeite
gekost dat gebrek te overwinnen. Ik was in het
gelukkige bezit van vijf broers. Was er visite, dan
moest het enige meisje altijd voor den dag ko
men: dat die vijf jongens allemaal zowat hetzelf
de waren, wilden ze wel geloven. En dan was het:
„Och. maar één meisje? Wat zul jij verwend
worden!" Iedereen sloofde zich uit. om iets aar
digs tegen me te zeggen, maar zelf vond ik het
verschrikkelijk.
Wanneer de verlegenheid niet overwonnen
wordt, ontstaat er een cirkelgang. Want wie ver
legen is, gedraagt zich onnatuurlijk, en vestigt
juist daardoor de aandacht op zijn persoon. De
mensen merken zijn afwijkend gedrag op; de ver
legenheid wordt daardoor weer groter enz.
Laat daarom het verlegen kind zoveel mogelijk
aan zichzelf over, maar tracht het wel ongemerkt
bij spelletjes en werkjes te betrekken.
H. A. POSTMA—VAN ALBADA
Het tweede boek is „Vuren in de
nacht" door Medy Dona. de geschie
denis van een rijk Amsterdams meisje,
dat bij een tante in Limburg gaat lo
geren, een tante, die met een gewone
mijnopzichter getrouwd is en dan ook
min of meer als het zwarte schaap
der familie beschouwd wordt. Het
eigenaardige van dit boek is, dat de
schrijfster in den beginne blijkbaar
moeite gehad heeft op het goede pad
te komen. De taal is wat onverzorgd
en het boek schijnt in de eerste hoofd
stukken niet boven de alledaagse ge
schiedenis van flirtpartijtjes in
een Amsterdams jeugdkringetje uit
te komen, tot plotseling de taal
veel forser en de gevoelsuit-
beelding veel sterker wordt als het
meisje in het Zuiden van Limburg
komt en daar kennis maakt met een
jonge, eenvoudige mijnopzichter, die
bij haar oom en tante in pension is.
Haar liefde groeit maar zij twijfelt
weer als zij de in de hoofdstad te
rug is, totdat er aan die twijfel een
einde komt als er een mijninstorting
heeft plaats gehad en de jonge man,
die zij trouw beloofde door vallend ge
steente wordt ingesloten. Vooral dit
laatste deel is zeer suggestief en ge
voelig geschreven. Natuurlijk komt al
les ten slotte terecht.
Het derde deel is „Van verre vel
den" door Patricia O' Malley, ver
taald en bewerkt door Nel Homan-Van
der Schalk en het doet enigszins ei
genaardig aan in deze oer-Hollandse
reeks plotseling een vogeltje van
vreemde oorsprong te ontdekken. Maar
het boek is interessant en als afwisse
ling zeker te appreciëren. Het is van
Amerikaanse oorsprong en behandelt
het leven van een jong meisje, dat aan
een grote Amerikaanse luchtvaart
maatschappij aan de publiciteitsafde
ling is verbonden. De verantwoordelij
ke taak. die op haar schouders rust en
die haar ook naar Europa brengt, is
vlot en geestig beschreven. De figuren
in dit boek zijn elk voor zich karakte
ristieke typen en de avonturen die zich
in dit werkje afspelen zijn uiteraard
van wat groter en forser formaat dan
men gewoonlijk in onze boeken voor
jonge meisjes aantreft. Al met al is dit
een prettig leesbaar en hier en daar
zeer interessant boek, dat juist door
zijn uitheems karakter een gezellige
afwisseling biedt.
Het laatste en beste boek uit deze
serie is ongetwijfeld Moekie Pam"
door M. Doekes - de Wilde, de geschie
denis van een levenslustig meisje, dat
meer vrienden dan vriendinnen heeft
en daarom door haar ouders op een
kostschool wordt geplaatst. De histo
rie speelt zich af in een geslacht, dat
nu volwassen is en de kostschool kan
dan ook het type zijn van een dier
ouderwetse opvoedingspensionnaten
waar de meisjes door een min of meer
zure directrice gedrild worden en een
scherpe scheiding moeten maken tus
sen wat ladylike is en dat wat een
meisje niet doen mag.
De levenslustige Pam, de hoofdfi
guur uit dit nogal omvangrijke boek,
maakt een jaar van grote innerlijke
strijd door. Ver van huis, van alles
wat zij liefheeft is zij hier gevangen in
e®". wereldje van bekrompenheid en
schijnfatsoen, maar zij zet de tanden
op elkaar en komt er met grote wils-
Kiacht doorheen. Natuurlijk zijn er ve
le avontuurtjes, die de spanning er in
houden, maar de grote verdienste van
ae schrijfster is, dat zij ze geen van al
le oppervlakkig behandelt, maar haar
iifiuren scherp en vaak met grote lief-
e en «^gevoel tekent. Dit is een
zeer aanbevelenswaardig boek voor al-
•"1®lsjes' dle een moeilijke levens
periode moeten doormaken.
Hans Borrebach heeft al deze boe
ken van vlotte illustraties voorzien en
aan het uiterlijke is alle zorg besteed
welke men. er aan kon geven.