Petroleumlampen, honderd meter afstand van Philips JIMMY BR0WN ALS KANAALZWEMMER ABR0 Het nieuwe boek I Pil, Pain, Poiii als fotografen Nederl. Bond van Veehandelaren (afd. N.-Holland) vergaderde Koken op de plattebuis en water uit de put De 0 nbekende Voogd plb mat Wa ar de tijd bleef stille staan Radio?Geenechtmuziek Het Radioprogramma Veehandel werkt mee aan vijfjarenplan C.C.A.-radar op Schiphol in September in gebruik PJET is bijna ongelofelijk. Wy hebben onze ogen langdurig uitgewreven, toen wjj het zagen. In de schaduw van de Philips Televisietoren te Eindhoven, bijna rakelings langs het Natuurkundig Laboratorium, ligt een toude Strijpse boerdery, waar de tyd is stil blijven staan. Daar koken boer en boerin Peer en Hanneke Verhulst hun potje nog zoals hun ouders en voorouders dat deden op een plattebuiskachel, daar scheppen zy water uit de vjjf meter diepe put achter het huis en als het donker wordt, steken zy de grote koperen petroleum lampen aan, die onze generatie alleen nog van horen zeggen kent. heeft hij een sigaret gerookt, na de vo rige wereldoorlog. Maar dat nooit meer! „Er goa niks boven een goeie pruim en 'n goeie pijp tabak", is zijn standpunt. Van radio moet hij niet veel hebben. Dè is gin echte meziek, want het rtE afstand van dit boerenhuisje tot het Philips Laboratorium bedraagt hemelsbreed gemeten nauwelijks hon derd meter, maar het verschil in le venswijze, gewoonten en tradities van de doctoren, ingenieurs en witgejaste assistenten, die daar hun hoogweten- schappelijk werk verrichten en deze ouderwetse Brabantse boerenmensen is slechts met vele decennia aan te geven. Het oude boerderijtje (adres: 't Schoot 3) ligt hier in de schaduw van één van 's werelds meest dynamische en moderne industrieën nog precies eender als een veertigtal jaren gele den. De bewoners zijn ouder geworden, maar verder is er niets veranderd. Boer Peer Verhulst is in Mei 71 jaar geworden. Hij draagt een zwart petje, een blauwe kiel met een bont dasje rond de hals geknoopt, een manchester broek en hoge klompen. Een rijzige, lichtelijk gebogen man, die breeduit lachen kan en lang nadenkt voor hij iets zegt. Het vertrek, waarin wij hem en zijn 76-jarige zuster Hanneke aantroffen, is hooggezolderd. Op de bonte plavuizen ligt wit zand gestrooid. Onder het raam staat een blankgeschuurde tafel, waarboven een mooie koperen „brom- olielamp" hangt. Op het kleine erf buigt een oude pereboom zich over de diepe put heen en bromt een zwarte waakhond. In de boomgaard daarach ter grazen schapen. Eén keer is Peer Verhulst naar de Gemeente geweest om te vragen, of hij electrisch licht kon krijgen en voor al ook waterleiding. Maar omdat het huis wat binnenin ligt, is het er nooit van gekomen. Zo erg veel kan het de Verhulsten ook eigenlijk niet schelen. Zij hebben hun hele leven nooit iets anders gekend. Alleen met het water is het soms wel vervelend, zegt Peer, want Philips pompt op Strijp bijna alle water omhoog en dan schiet er voor zijn put niet veel meer over. 's Zomers ligt ze meestal droog. Dan moeten de Verhulsten water bij de buren gaan halen, aan de Schootsestraat. Hanneke heeft eerlijk gezegd schrik van „dè elektries", want ze heeft gehoord hoe Iemand uit de buurt zich bij het strij ken geprikt heeft. „Och, wij hebben ons eigen alzeleve zo kunnen redden- redeneren ze. Nooit in bioscoop geweest OOER VERHULST vertelt, dat hij nog nooit naar een bioscoop is geweest. Waarom ook? „Als ik plaatjes wil zien, kijk ik in de krant of in de illustratie. En ik zie liever een foto van een mooi ,pèrd" in het krantje van de Boeren bond, dan zo'n juffrouw in de film zegt hij met een slim lachje. Een keer komt uit un kasje!" is zijn afdoend antwoord, als we hem verbaasd om uit leg vragen. Maar denk niet, dat Peer dom is. Hij weet bijvoorbeeld drommels goed wat televisie is. „Dè is draadloze beeldoverbrenging", antwoord hij letterlijk en zonder aar zelen, als wij hem de strikvraag stel len. „Moar ut is nog nie echt! Zo gauw as er echt televisie is, schaf ik me zun toestel aan!" voegt hij er schamper aan toe. Wij wijzen naar de televisie-zender die daar pal voor het huis staat en in ons beste Brabants verklaren we hem het wonder van de televisie. Toverbol "JJè weet ik ok wel", onderbreekt Peer ons. „Mèr kunde met die te levisie nou al overal hinne kijken? Kan ik de leeuwen in Afrika zien, as ik zun kast in mijn huis heb? En as ik nou wil kijken hoe mijn familie in Oirschot op het land aan het werk is, dan kan ik dat niet! As ze d'r voor komen, dan na tuurlijk wel, maar dè is gin kunst. Ge moet ut zó kunnen zien!" Wij hebben plechtig beloofd zijn ge leerde huurlieden van het Laboratorium deze tip te zullen door geven, maar wij betwijfelen of hun technisch kunnen al zover reikt, dat zij aan de wens van boer Verhulst kunnen voldoen. Hij wil een soort toverbol, waarin hij de hele wereld, naar wens en willekeur, kan zien. TjaNee, al is Peer Verhulst ouderwets, al gaat hij nooit naar de bio scoop, al vindt hij de radio en televisie „nie veul soeps" hij heeft toch al heel wat van de wereld gezien. Een jaar of vijfentwintig geleden is hij zelfs in Oostenrijk geweest. Aan Wenen vond hij niet veel aan, maar dat komt, zegt hij, omdat hij veel meer van het bui tenleven houdt dan van grote steden. Maar over de Oostenrijkse bergen is hij nog steeds enthousiast. „Ik zou er nog best us noar toe willen", zegt de 71- jarige, terwijl hij een nieuwe pruim achter de (gave) kiezen steekt. Hij fietst nog wel eens een keer rond, werkt op het land en knapt verder kleine karweitjes voor de buren op. Lezen? Och, er staat niet veel in de krant, dat de moeite waard is, zegt hij. En daarom vindt hij het niet erg, dat wij een stukje over hem en zijn huisje schrijven. „Er stao zoveul in, dè nie belangrijk is, dat ik er ok nog wel bij kan", zegt hij berustend. Van een borrel moet hij niet veel hebben, maar een kaartje gaat hy nog wel eens leg gen bij kennissen. Verder bekykt hij het drukke gewoel in de wereld om hem heen met zeer filosofische ogen. „Ut is ammol wa te zeggen", besluit hij het onderhoud. Merkwaardige stad Als we de grove, forse boerenhand hebben geschud en ietwat beduusd buiten staan, kost het moeite te besef fen, dat men midden in Eindhoven zit. Vlak voor ons rijzen de Philipsfabrie- ken op en flitsen op vele afdelingen de lampen aan. Daar staan hoogspan ningsgeneratoren, electronenmicrosco- pen en televisiecamera's. En twee me ter achter onze rug draait boer Ver hulst het katoentje van de petroleum lamp omhoog. Nergens ter wereld zijn heden en verleden zo dicht bijeen als in dit merkwaardige Eindhoven. VRIJDAG 29 JUNI HILVERSUM I 402 m. - 7.00 NCRV. 20.00 -24.00 Nationaal programma. 7.00 Nieuws. 7.18 Gewijde muziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberich ten. 8.15 Salonorkest. 8.55 Gramofoonmuziek. 9 15 Voor de zieken, 9.30 Waterstanden. 9.35 Ciamofoonmuziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoonmuziek. 11.30 Idem. 12.15 Metro- poie orkest en soliste. 12.30 Land- en tuinbouw- mededelingen. 12.33 Metropole orkest en soliste. 13.00 Nieuws. 13.15 Harp-ensemble. 13.45 Gra- Biofoonmuziek. 14.00 „Ridedrsporen in de tuin", causerie. 14.15 Gramofoonmuziek. 14.30 Strijk kwartet. 15.00 Voordracht. 15.20 Concertgebouw Orkest 16.40 Voordracht. 17.00 Verzoekpro- gramm» voor de jeugd. 17.30 „Enkele typische verschillen tussen het Fries en het Nederlands causerie. 17.45 Orgelconcert. 18.00 „In dienst van het vaderland", causerie. 18.10 Orgelconcert. 18.30 Gramofoonmuziek. 18.40 „In de voet sporen van Faulus", reportage. 19.00 Nieuws- cn weerberichten. 19.15 Regeringsuitzending: „Verklaring en toelichting". 19.35 „Een goed woord voor een goede zaak". 19.40 Rudiokrant. Nationaal programma ter gelegenheid van de verjaardag van Z. K. H. Prins Bernhard: 20.00 Nieuws. 20.05 „Geeft acht", sportieve strijd tus sen Zee- Land- en Luchtmacht. 21.05 Fanfare van Godron. 21.10 Nederlandse volksliederen. 21.20 „Onze Prins in het publiek en binnens kamers", voordracht. 21.30 Nederlandse folklo ristische muziek. 21.50 „De economische activi teit der Oranjes", causerie. 22.00 Nederlandse amusementsmuziek. 22.25 Amusementsmuziek. 23.00 Nieuws. 23.15 Theaterkoor. 23.30-24.00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM II 298 m. - 7.00 VARA, 10.00 VIRO, 10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA. 20.00-24.00 Nationaal Programma. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gramofoonmuziek. 8.00 Nieuws- cn weerberich ten. 8.18 Gramofoonmuziek. 8.50 Voor de huis vrouw. 9.00 Gramofoonmuziek. 10.00 „Kinde ren en mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gramofoonmuziek. 10.30 Voor de vrouw. IC.45 Orgelspel en zang. 11.15 Voordracht. 11.35 Viool en piano. 12.00 Dansmuziek. 12.30 Land- en tuinbouwmededelingen. 12.33 Gramo foonmuziek. 12.45 Sport en prognose. 13.00 Nteuws. 13.15 Mededelingen of gramofoonmuz. 13.20 Orgel, alt en viool. 14.00 Kookpraatjc 14.20 Kamerorkest. 15.00 Voordracht. 15.20 Theaterorkest. 16.00 Gramofoonmuziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Filmprogramma. 17.20 Muzikale causerie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felici taties. 18.45 „Denk om de bocht". 19.00 Kin derkoor 19.15 Prijzcnpraatje. 19.30 ..Een sterk volk", causerie. 19.50 Berichten. 20.00—24.00 Nationaal Programma. (Zie boven). \m. 82. In het beroemde Astoria Hotel te Parijs, vlak bij de Are de Triomphe hield Jimmy Brown twee dagen later, een grote persconferentie, waarby de gehele wereldpers zich liet vertegen woordigen. Er zaten niet alleen redac teuren van de machtige New York Ti mes en van de invloedrijke Manches ter Guardian, van de Figaro en de Ba- geler Nachrichten, maar ook de Neder lands pers liet zich niet onbetuigd, blad bijvoorbeeld stuurde drie verslag gevers en het Broeker Nieuws en Ad vertentieblad vaardigde zijn ge „ie staf af met inbegrip van de jongste be diende en de nachtwaker. Jimmy Brow zorgde voor sherry en koffie met slag room, voor sigaretten en sigaren en toen hij eindelijk het woord nam, kon hij zeggen dat de Koningin der Aarde heel tevreden aan zyn voeten lag. „Ik zal maar met de deur in huis vallen," zei hij bescheiden, „door de heren mede te delen dat ik van plan ben de tocht in tien etmalen te volbrengen." In de zaal ging een gemompel op. Woensdag vergaderde de afd. Noord- Holland van de Nederlandse Bond van Veehandelaren te Alkmaar. In zyn ope ningswoord sprak de voorzitter, de heer W. Noom uit Assendelft, zijn vreugde uit over de goede gang van zaken in deze provincie. De praatavonden in de afgelopen winter waren nergens zo goed bezocht als hier, nergens had de actie voor de „Haak-in" onder de vee handelaren zoveel opgebracht als in deze provincie. De jaarrekening, die een batig saldo te zien gaf van f 5.210,78, werd goedge keurd. In verband met een de vorige ver gadering genomen Lesluit, deelde 'de secretaris mede, dat besprekingen wa ren gevoerd met de gemeenten Alkmaar en Purmerend om de zogenaamde pin- kenmarkten, de voormarkten van de grote najaarsmarkten, af te schaffen. Afschaffen bleek niet zo gemakkelijk te gaan; ze zullen nu wel worden op geschort totdat opnieuw de behoefte blijkt om ze te houden. Met verschillende gemeentebesturen waren voorts besprekingen gevoerd tot het aanbrengen van marktverbeterin- gen. Het spel van deze tijd De voorzitter van de Nederlandse Bond van Veehandelaren, de heer Van der Stoel, hield vervolgens een rede, waarin hy begon met de aandacht te vestigen op de grote veranderingen, die in onze maatschappij hadden plaats ge- vdnden. De ovérheid treedt overal regelend op en wanneer men als indi vidu daarbij zijn belangen zo goed mó gelijk wil zien waargenomen, dan be staat daarbij maar één middel: toetre den tot een organisatie. Ook de Bond van Veehandelaren moet bereid zijn dit spel mede te spe len. Dit betekent, dat de minister ener zijds rekening wil houden met de be langen van de handel, anderzijds ver wacht de overheid iets van de handel. Als voorbeeld haalde spreker het vijf-jarenplan ter bestrijding van de t.b.c. onder het rundvee aan. De handel Het gebouwtje vervaardigd voor de binnenkort op Schiphol te plaatsen zo genaamde G.C.A. radar (een beveili gingssysteem voor het „binnenpraten" van vliegtuigen, die met slecht zicht willen landen) zal hedenmiddag naar Schiphol vervoerd worden. Volgende maand zal met de installatie van de apparatuur een aanvang worden ge maakt, waarna begin September de eerste proeflandingen zullen kunnen aanvangen. DOOR MARY BURCHELL 36) „Je ziet er lief uit, meisje", fluisterde hij met een ongewoon tedere klank in zijn stem en Norma wist dat de geïrri teerdheid volkomen was verdwenen. Dus lachte ze hem nog eens toe; toen gingen ze naar buiten, naar de wach tende auto. Het was de eerste keer dat Norma en Richard ook in het opera-gebouw waren en haar voogd toonde haar ne verschillende bijzonderheden en vertel de over de beroemde voorstellingen die hij had bijgewoond. Norma was geboeid door de rode sn gouden pracht van de zaak en leunde over de rand van hun loge, terwijl ze aandachtig de uitleg van haar voogd volgde. En toen, juist toen de rose lichten uitgingen, zag ze een bekende gestalte op de vierde ry van de stalles zitten. Xenia Cantlin was in een geanimeerd gesprek gewikkeld met een man, die cp dit ogenblik met zijn rug naar Norma zat gekeerd. Met een plotselinge bons van haar hart die haar verschrikte damt Norma dat ze Paul herkende, maar toen de ouverture begon en hij zijn hoofd omdraaide, zag ze in het flauwe licht van de orkest-bak dat hij een vreemdeling was. Maar in ieder geval was Xenia er en ze moest er toch, met een klein beetje geluk, in kunnen slagen een woordje met haar te wisselen, naar Paul te in formeren en het verloren contact weer op te nemen. Gedurende het grootste gedeelte van de ouverture was Norma met haar gedachten bij Paul, maar toen het gordijn eenmaal was opgegaan, ver gat ze hem en geraakte geheel verdient in de fraaie opvoering. Zoals haar voogd had gezegd, stond of viel net werk met de „Norma" en ze bofte dat deze „Norma" een heel groot zangeres was. Pas toen het gordijn viel en de stem van haar voogd zei: „Geniet je ervan?" keerde ze terug tot de werke lijkheid. „Het is prachtig!" zei ze. En zelfs Ri chard sprak vrolijk: „Ik geloof, dat ik dat tum-te-tum-wijsje ken, waarop al die Rerels aan het slot verdwijnen" „Dat kan", sprak Justin Yorke droog „Door de ironie van het lot verschynt het in een nog meer vereenvoudigde vorm in de meeste pianoboeken voor heel jeugdige beginners". „Wel bedankt", grinnikte Richard. „Niet te danken. Ik twijfel er niet aan of we hebben er allemaal over ge zwoegd in onze verkeerd doorgebrach te jeugd. Heb je zin even naar het buf fet te gaan, Norma?" Maar Norma had al ontdekt dat Xe nia Cantlin op haar stoel was blijven zitten. „Liever bij de volgende pauze, ge loof ik", zei ze en vroeg zich hoopvol af of hetzelfde buffet toegankelijk zou zijn voor stalles zowel als voor loges. Zo niet, dan werd het moeilyker om een toevallige ontmoeting te arrange ren. vooral wanneer ze dat moest doen, zonder uitleg te geven aan haar voogd wat ze veel prettiger zou vinden. Maar in de tweede pauze verrees mevrouw Cantin tenminste van haar stoel en begon langzaam naar de uit gang te lopen, terwijl ze tot haar met gezel sprak, die Norma nu als een be roemde pianist meende te herkennen. „Zullen we gaan?" Norma richtte zich glimlachend tot Richard en hoopte, dat haar voogd hen samen zou laten gaan, Richard was zoveel gemakkelij ker te hanteren! Maar hij verkoos hen te begeleiden sn Norma moest een vlotte conversatie voeren, terwijl ze angstige blikken in het rond wierp in de hoop dat ze mevr. Cantlin ergens in de menigte zou ont dekken. Tenslotte werd ze opgevrolijkt door het zien van een helder rode ja pon, die ze in de stalles had opgemerkt en op hetzelfde ogenblik begroette iemand haar voogd en begon een ge sprek met hem. Norma liep vastbesloten door met Ri chard als stelde ze er hevig belang in iets te drinken te krijgen. En toen week de menigte een ogenblik uiteen en zag ze mevrouw Cantlin niet ver van haar vandaan staan wachten tot haar metge zel iets van het buffet had bemachtigd. „Richard, ik zag net iemand, die Ik even wil spreken. Ik ben zo terug". „Goed, wat zal ik voor je halen?" „O, wat je maar wilt, ijs of limona de of zoiets. Het doet er niet toe", sprak Norma en verdween in de menig te. „Dag mevrouw Cantlin!" Ze was ein delijk bij Xenia aangeland, met een kleur van opwinding en opluchting, dat ze erin was geslaagd de ontmoeting tot stand te brengen. „Mijn lieve kind!" Xenia Cantlin keek haar goedkeurend maar verbaasd aan. „Wat zie je er beeldig uit!" (Wordt vervolgd) kan hier in aanzienlijke mate meewer ken, omdat de handelaren vaak de ad viseurs zijn van de veehouders. Hier ligt een taak voor alle leden van de Bond, ook voor die in Noord-Holland. Overigens heeft de handel in deze provincie een bevoorrechte plaats, om dat de Gezondheidsdienst voor Dieren in Noord-Holland in hoge mate bereid is tot samenwerking met de veehandel. De veehandel is wel eens met minder rspect bejegend, aldus spreker. Laten we echter tonen, dat we weten van or ganiseren, laten we bereid zijn de be hoeften en de noden van de markt te bespreken en laten we vertrouwen heb ben in de leiding. Veehandel en V(jf-jaren-plan Dr. Rempt, directeur van de Gezond heidsdienst voor Dieren in Noord-Hol land, hield vervolgens een rede, waarin hij het vijf-jaren-plan bekeek in het licht van de veehandel. Hij wees er op, hoe iedere veever plaatsing uit een oogpunt van t.b.c.-be- strijding uit de boze is, hoe deze ver plaatsing echter moet worden aan vaard, omdat ze onvermydelijk is. De gevaren, die er aan zijn verbon den moeten evenwel zoveel mogelijk worden beperkt. Dit kan door t.b.c.- vrije markten in het leven te roepen. Waar deze nog niet bestaan, kan de veehandelaar wel als bemiddelaar op treden, maar het vervoer dient zoveel mogelyk te geschieden van boer op boer. De t.b.c.-bestrijding wordt bevorderd, doordat het instituut van erkende „wit- weiders" en „withandelaren" in het le ven is geroepen. De „withandelaar" moet een bonafide koopman zijn. Heeft hij een kernbedrijf, dan moet dit wit zijn. Andere dan witte runderen mogen niet op zijn bedrijf worden aangevoerd. De Gezondheidsdienst is van oordeel, dat de handel vrij moet zijn. Reageer- ders mogen daarom ook buiten de pro vincie worden geslacht. Hiermee hoopt men tevens prysdrukking te voorko men. In verband met het ontvangen van de slachtpremie is het voor de veehouders van belang te weten, dat de reageer- ders ook inderdaad worden geslacht. De dieren dienen daarom aan te goeder naam en faam bekend staande hande laren te worden verkocht. Een geweldige propaganda voor de bonafide veehandelaren zag spreker in het plan, dat was voortgekomen uit het bestuur van de Bond om een zeker heid te verschaffen aan de boer, waar bij er voor wordt ingestaan, dat ie boer zijn slachtpremie ontvangt. Bij de uitvoering van deze gedachte zullen nog wel moeilijkheden rijzen, maar die kunnen worden opgeruimd. Er volgde een uitvoerige gedachten- wisseling, waaraan door zeer veien werd deelgenomen en waaruit voornamelijk bleek, dat het vijf-jaren-plan op zich zelf een vanzelfsprekendheid was ge worden. Hier en daar werden nog wel eens leemten gezien, maar de gehele sfeer was er een van een prettige geest tot meewerking. De conclusie van de gehele vergade ring kan geen andere zijn, dan dat de Noordhollandse veehandel van harte bereid is om mee te werken tot het slagen van het grote plan. absoluut veilig gemakkelijk, goedkoop! (Advertentie, Ing. Med.) Georges Duhamel: Twee mun tten. ARBO-reeks. Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam. Twee mannen leven in de grote stad Parys en beiden voelen zich er eigenlijk min of meer verloren. De een is een eenvoudig, evenwichtig mens, die voorbestemd is voor het suc ces. De andere is een labiele, ner veuze, overgevoelige persoonlijkheid, die behoefte heeft aan steun en hulp. Duhamel plaatst deze figuren tegen over elkaar en ontleedt met veel ge voel en een grote scherpte de vriend schap, die er tussen deze twee ontstaat en de oorzaken, die tot hun vervreem ding leiden. Hij maakte er een verhaal van, zijn grootheid waardig. De Arbeiderspers zorgde voor een in deze prijsklasse waarlyk voortref felijke uitvoering (Advertentie, Ing. Med.) OPLOSSING KRUISWOORDPUZZLE Horizontaal: 1 votum, 5 sjako. 9 ido, 10 ons, 12 arm, 13 zeep, 14 Sloe, 15 ion, 16 pal, 18 tel, 19 en, 20 vader. 22 ge, 23 kop, 24 Ier, 26 nar, 27 gat, 29 rel, 31 hem, 33 r.r., 35 nagel, 37 re, 38 eis, 40 kat, 41 sen. 42 mais, 43 Rigi, 44 Inn, 45 Iep, 47 Rio, 48 Etten, 49 smeer. Verticaal: 1 vizier, 2 Odeon, 3 toen, 4 M.O., 5 S.S., 6 aalt. 7 kroeg, 8 omelet, 11 naad, 16 pap. 17 lei, 20 voren, 21 regel. 23 kar. 25 ram, 28 premie, 30 lak, 31 het, 32 senior, 34 riant, 37 gade, 37 regie, 39 Sint. 41 sire, 45 ln. 46 P.S. 41. Pim weet niet, wat hij het eerste moet doen. Een hele berg brieven ligt er voor hem op de tafel. Zou de bur gemeester elke dag zo'n stapel Zl Sering T h'J al lezen en beantwoorden? Pim wept hCtu-eeiHk*ezegd geen «ad. Maar ge- heeft iriWl -T tWee broertjes. En heeft hy deze niet tot zyn assistenten benoemd? „Pom!" commandeert dë nieuwbakken burgemeester, „open de enveloppen en., Pam! Haal jy de brie ven emiU" Zo vlug mo«lUi drie broertjes aan het werk. De brie ven zyn byna allemaal van dieren, die aan de nieuwe burgemeester hulp ko men vragen voor het een of ander. De een wil, dat de kuilen in het wegdek nu eindelyk eens dicht worden ge maakt, de ander vraagt de burgemees ter of de politie voortaan wat beter op de kwajongen- kan letten enzovoortl En dan is er nog een heel stel verba len, blaadjes uit het opschryfboekje van de veldwachter.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 4