mms
TRANSPIREERT U VEEI?
De 0
nbekende
Voogd
HET PARK
IN DE STAD
JIMMY BROWN ALS KANAALZWEMMER
ire?
Hallo., met wie?
Het Radioprogramma
KERKELIJK NIEUWS
ZIJN HELE HUIS
DOOK VOOROVER
SM m
|sf
FV-
I
2)e au-ontuïtn
Drie kikkertjes
DE ZOON VAN
ZIJN VADER
JhL» tellen kon' »Natuur-
H)K antwoordde Everardus
parmantig, „luistert U maar:
een millioen... twee millioen
ane millioen
DINSDAG 24 JULI 1?B1
(Advertentie. Ing. Med.;
WOENSDAG 25 JUNI
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00
VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00-
24.00 VARA. 7.0 Nieuws. 7.15 Gram.muziek.
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.
muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.-
muziek. (9.30—9.35 Waterstanden.) 10.00 Boek
bespreking. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.-
xr.uziek. 10.35 Voor de huisvrouw. 11.00 Gram.
muziek. 12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en
Tuinbouwmededelingen. 12.33 Voor het platte
land. 12.38 Gram.muziek. 12.55 Kalender.
13.00 Nieuws. 13.15 Roemenes orkest. 13.45
Gram.muziek. 14.00 „Gesproken portret".
14.15 Instrumentaal kwintet. 15.10 Vragen-
beantwoording voor de jeugd. 15.40 Twee vio
len. 15.50 Voor de jeugd. 16.40 Voor de zie
ken. 17.15 Gram.muziek. 17.45 Rcg'eringsuit-
zending: R. D. Simons: „Srenan tongo, de
Surinaamse taal". 18.00 Nieuws. 18.15 De
Ronde van Frankrijk. 18.22 Actualiteiten. 18.30
R.V.U.: Prof. Dr. C. H. Edelman: „De strijd
tegen de verzilting van de Nederlandse bo
dem". 19.00 Lezing'; „De drankzucht en haar
remedie". 19.15 Pianospel. 19.30 Voor de
jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05 Politiek commen
taar. 20.15 Politiekapel. 20.45 „Van ander
ras", hoorspel. 22.05 Gram.muziek. 22.30 Vo
caal dubbelkwartet. 22.45 „Lichaam en ge
zondheid", causerie. 23.00 Nieuws. 2315—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00-24.00 NCRV
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30
Gram.muziek. 7.45 Een woord voor de dag.
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram.
muziek. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Gram-,
muziek. 10.05 Idem. 10.30 Morgendienst.
11.00 Gram.muziek. 12.00 Viool en piano.
12.30 Land- cn Tuinbouwmededelingen. 12.33
Sport. 12.45 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. .13.15
„Nieuwe straaljagers voor de Luchtmacht",
causerie. 13.20 Lichte muziek. 13.50 Gram.
muziek. 14.00 Jongensdag van de Bond van
Ned. Hcrv. Knapen verenigingen op G. G.
14.45 Voor de meisjes. 15.00 Kamerorkest en
solist. 15.45 Strijkkwartet. 16.15 Voor de
jeugd. 17.20 Gram.muziek. 17,30 Banjo-muziek
18.00 Gemengd koor. 18.30 Lichte muziek.
19.00 Nieuws. 19.15 Causerie over beroeps
keuze. 19.30 Gram.muziek. 19.40 Radiokrant.
20.00 Nieuws. 20.05 Radio Philharmonisch
Oikest. 21.00 „Uithangtekens", causerie. 21.20
Amusementsmuziek. 22.00 Orgelconcert. 22.30
"Vocaal Ensemble en solisten. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Gram.muziek.
De nare gevolgen voor Uzelf en Uw
omgeving kunt gij snel en afdoende
bestrijden door plaatselijk betten (dep-
pen) met de zuiverende I HELDERE
ontsmettende vloeistof
geen gaas
of pleisters
(Advertentie. Ing. Med.)
f Pim, Pain en Pom in Afrika
9. Pim, Pam en Pom kunnen het nog
niet geloven. Zijn ze nu al in Afrika?
Maar wanneer ze uitgestapt zijn en
nog wat onwennig op het vliegvei'!
Hal-es-Asem rondkijken, moeten ze het
wel geloven. Overal zien zij negers
rondstappen en het Afrikaanse maan
tje lacht hen toe. „Heb je alles nog?
vraagt Pim slaperig. „Je tropenhelm
zonnebril zonnebrandolie enzovoort?'
„Ja, maar dat hebben we nu toch nog
niet nodig", zegt Pam die zijn zonne
bril al had opgezet, maar hem nu maar
weer gauw afdoet. „De maan staat al
aan de hemel". ,Ja ik bedoel ook niet
voor nu, uilskuiken" antwoordt Pim
een beetje ongeduldig. „Kom, laten we
gauw de bus nemen naar ons hotel.
Die vliegreis heeft me slaperig ge
maakt". Het is geen wonder dat Pim,
Pam en Pom wat slaperig zijn, want
thuis bij Moeder Woeffi zouden ze'al
lang in hun mandje gelegen hebben.
Gelukkig brengt de bus hen snel naar
het hotel, waar zij die! nacht zullen lo
geren. Wanneer zij echter uitstappen.
h"n een c - t vr '"11. Een
heel legertje van fotografen en ver
slaggevers staat hen op te wachten.
Ned. Hervormde Kerk.
Beroepen te Nieuwland: H. N. van
Hensbergen te Schalkwijk; te Giessen-
dam-Nederhardlnxveld: G. M. van Die
ren te Ede; te Vlaardingen: P. Zijlstra
te Moerkapelle.
Bedankt voor Poortvliet: J. Boesser
te Eethen en Drummeien; voor Neer
langbroek en voor Vinkeveen: J. Zwij-
nenburg te Huizen NH.; voor Schrevel-
duin-Kapelle: J. Koele te Dirksland.
Beroepbaarstelling: de heer W. E.
Verdonk, cand. te 's-Gravenhage, stelt
zich beroepbaar.
Gcref. Kerken.
Beroepen te Sauwerd: P. de Vries te
Emmerkompaskuum. Aangenomen naar
Ermelo; J. v. d. Berg te Oost- en West-
Souburg; naar Delft: W. Kreusend te
Hecrenveen; naar Rotterdam-Charlois:
D. Roest te 's-Gravenhage-O. Bedankt
voor Marrum: E. de Vries te Dwingelo;
voor Amsterdam: J. Thomas te Rotter
dam-Charlois: voor Oudega Sm.: J. A.
van Nutten te Wommels: voor Abcoude
J. van Tuinen, cand. te Dokkum; voor
Blija: D. Hoornstra, evangelisatiepredi
kant te Hoofddorp.
Chr. Geref. Kerken.
Beroepen te 's-Gravenzande en te Ui-
rum: B. Bijieveid. cand. te Haarlem.
Evang. Luth. Kerk.
Bedankt voor Amsterdam: A. Johan-
nes te Delft.
Oplossing Kruiswoordpuzzle
Horizontaal: 1 Fatum; 6 Liter; 10
Aar; 11. Arena; 12 Era; 13 Blaar; 15
Vliet; 17 Amerikaan; 20 Loge; 22 Oma;
23 Stal; 25 Rat; 27 Mat; 29 Idool; 30
Teelt; 31 Nes; 32 Lor; 34 Dreg; 36 Koe;
38 Aken; 41 Meridiaan; 44 Diana; 46
Kroeg; 48 Adi; 49 Groet; 50 Ode; 51 Ma
lie; 52 Erker.
Verticaal: 1 Fabel; 2 Aal; 3 Traag;
4 Mare; 5 Kelim; 6 Lava; 7 Teint; 8
Ere; 9 Ratel; 14 Amerongen; 16 Laste
raar; 18 Rot; 19 Kam; 21 Onder; 24 \1-
lee; 26 Ale; 28 A.T.O.; 32 Ski; 33; Lei 34
Didam; 35 Email; 37 Odeon; 39 Knook;
40 Neger; 4? Rage; 43 Akte; 45 Ida; ''7
Ede.
Adv.
maar alles kwam goed
in het eind.
Zijn hele huis helde vreemdsoortig
voorover. Zijn interieur werd een
zandverstuiving. Het landschap veran
derde in een nevelbank. Nee, van foto
graferen bracht hij niet veel terecht.
Dat alles is echter voor goed achter de
rug. nu hij bewapend is met een Phi
lips Flitscamera. Het mislukken van
foto's is daarmee practisch onmogelijk
geworden, omdat de bediening de een
voud zelf is, Overdag (zonder flits
lamp) schitterende foto's en des avonds
of binnenshuis (met flitslamp) brii-
lante opnamen. Uw handelaar laat U
gaarne zo'n Philips Flitscamera zien.
Adv. I.M.
104. Ja, Jimmy Brown was eigen
lijk echt blij met die prachtige ere-
sabel en toen hem bleek, dat er bij
dit attribuut bovendien nog een kar
mijnrode met gouddraad bestikte man
tel behoorde en een papegaaien-groene
ministersteek met struisveren getooid,
toen kende zijn vreugde geen grenzen
De burgemeester hing de wijd geplooi
de mantel om zijn schouders en druk
te hem de steek op het hoofd. Het ding
was hem een tikkeltje te groot maar
DOOR
MARY BURCHELL
58)
„In het begin trachtte ik je te over-
haasten, en zelfs toen was je volkomen
eerlijk. Maak je zelf geen verwijten,
kindlief. Het is natuurlijk een zware
slag. Maar ik geef de moed nog niet
helemaal op". Toen maakte ze een
beweging om hem te onderbreken.
„Officieel weet ik dat er geen hoop
is. Maar ik zal niet veel oog hebben
voor andere meisjes zolang jij je ja
woord niet aan een ander hebt gege
ven."
Ze lachte wat onzeker. „Nou, ik
hoop dat een onzettend aardig meis
je op een goeie dag „ja" tegen jou
zal zeggen", sprak ze ernstig. „Natuur
lijk denk je er op het ogenblik zelf an
ders over, maar o, ik hoop zo dat je
later gelukkig zult worden Richard".
„Ik zal me wel redden." zei Richard.
Daarop voegde hij er met een gefor
ceerde glimlach aan 'toe: „Hoe heeft
Yorke het opgenomen?"
,Heel goed", zei Norma langzaam.
„Eerst was hij teleurgesteld, maar
mijn geluk gaat hem werkelijk boven
alles, weet je. Ik heb hem juist verla
ten, hij zou over de hei naar Barnhol-
me rijden."
„Barnholme Dat zal hem vandaag
niet lukken", zei Richard. „Ze hebben
alle wegen afgesloten. Ze blazen van
middag de dump op, weet je. Kregen
jullie geen telefonisch bericht van do
politie 1"
„Wat., wat gaan ze .doen Dat kan
niet!" Norma werd doodsbleek.
„Dat hindert niets. Norma. Kijk niet
zo verschrikt". Richard legde zijn hand
er was niemand, die daaraan aanstoot
nam. Jimmy zelf zeker met. Hij g 6
zich zelf bewonderen voor ee"
te spiegel en kon bijna niet genoeg
krijgen van het beeld, dat de P 8
hem schonk. „Ik lijk wel op een echte
markies", zei hij verheugd tege
Piet Potlood. Intussen lieten de N
Yorkers die bij duizenden en d"lzu
den voor het stadhuis st.enden te
wachten, zich ook niet onbetuigd. Zij
geruststellend op haar arm. „Ze nemen
weet je.
alle mogelijke voorzorgen,
Yorke w< :ctt teruggestuurd voordat
hij ver op die weg is gevorderd
„Hij., hij ging niet langs de weg
hijgde Norma.
„Wat bedoel je?" Richard sprak
scherp.
„Hij ging over de hei, langs een kar-
respoor. Hij zei dat hij die weg van
kindsbeen af kent".
„Hfl heeft het recht niet zoiets te
doen, de dwaan". Richard was eigen
lijk ook geschrokken. „Drie weken
lang hebben er waarschuwingen in de
plaatselijke bladen gestaan".
„Maar wij kwamen gisteren pas
aan. Hij heeft vast geen plaatselijk
blad ingekeken. Zulke dingen interes
seren hem niet".
Richard mompelde iets. „Weet je ze
ker dat er geen telefonische waarschu
wing van de politie is geweest van
morgen?"
„Neen," Norma schudde haar hoofd.
Toen herinnerde ze het zich. „De te
lefoon was verbroken toen ik jou van
morgen trachtte op te bellen, Richard,
hij heeft het niet geweten! O. God hoe
verschrikkelijk! Hoe laat is het?"
Gelijktijdig keken ze op hun horlo
ge en riepen in koor teleurgesteld uit;
„Twintig minuten voor twaalf!"
„We., we moeten hem achterna",
riep Norma wanhopig uit.
„Onzin, dóe niet zo dwaas". Richard
greep haar bij haar arm alsof ze op
dat ogenblik letterlijk weg wilde ren
nen. „Er kan niemand de hei op tot
dat het voorbij is. Ze zouden het je
niet toestaan, ik trouwens ook niet".
„Maar dan wordt hij gedood, Ri
chard!"
„We moeten er het beste maar van
hopen. Er is een kans dat hij vanaf
de weg wordt gezien en terugge
stuurd".
vormden spreekkoren en riepen luid.
keels: Wij-willen-Jimmy-Browu-zien
Laat-hem-tevoorschijn-komenü." tus.
sen Piet Potlood en de burgemeester
in verscheen Jimmy in groot ornaat
op het balcon van het stadhuis en er
barstte toen zo'n orkaan van geest,
drift los. dat verschillende ruiten van
het gebouw kapot sprongen. Jimmy
nam zijn steek van het hoofd en begon
er mee te zwaaien.
„Neen, neen! Dat is niet waar! ik
weet dat hg in gevaar is. O, Richard,
bedenk toch alsjeblieft wat!"
„Je kunt hem niet achterna, dat
staat vast". Karakteristieke koppig,
heid zowel als gezond verstand deden
dat zeer nadrukkelijk klinken. En
Norma herkende de toon die ze al een
maal eerder had gehoord.
Ze wist dat er geen sprake van
mocht zjjn de kostbare minuten met
Richard te verdoen. Plotseling kreeg
ze een idee en een koppigheid die die
van Richard evenaarde maakte zich
van haar meester.
„Goed. Maar ga dan alsjeblief even
kijken of je hem nog kunt zien. Ri
chard, jij hebt het scherpe oog van
de jager, jij zult hem kunnen zien.
Kijk, er is een gat in de heg, een eind
je terug. Daardoor zul je over de heu
vel tot op de hei kunnen kijken. Ga
alsjeblieft, alsjeblieft!"
„Goed hoor". Hij klopte haar ge
ruststellend op de arm. „Ga je mee?"
Maar Norma bedekte haar gezicht
met haar handen en zonk kennelijk
wanhopig op de treeplank van de
auto neer.
„Ik kan niet. Ikik kan niet ver
dragen hem er naar toe te zien
rijden". (Wordt vervolgd)
(Advertentie, Ing Med.)
H
m
1
U-CUl
Zoals vorige week beloofd,
zou ik nog !ets meer ver
tellen over de berichtgeving
in vroeger tijden. De Chi
nezen waren ook al zeer
actief op dit gebied. Juilie
hebben zeker wel gehoord
van die beroemde dikke
muur met een lengte van
188 mijl, die heel vroeger
om het Chinese Rijk stond.
Bovenop deze muur waren
Mies vond eens een mooie
hangmat,
Onder in een rommelkast
En ze maakten hem met
touwen
Snel tussen twee bomen
vast.
„Gauw er in", dacht Mies,
maar daarbij
Komt veel handigheid
van pas.
„Nee, dat is niet zo
eenvoudig",
Bromde Mies de Muis
al ras.
Er zaten eens drie kikker
tjes al in een boerensloot.
Het waren drie broertjes en
ze leken sprekend op elkaar.
De eerste was de oudste en
een echte opschepper. Hij
zei„ik kan het verst sprin
gen van ons alle drie." De
tweede was erg slim en bij
zei dan ook: „Dat weet ik
nog niet. Ik kan ook héél
ver springen, geloof ik en
laten we dus een wedstrijd
gaan doen." De derde en de
jongste was een kleine kik
ker en hij deed alles be
scheiden, maar was wel
reuze sterk: „Nee", zei hij,
„ik ben de kleinste en dus
verlies Ik het toch altijd."
„Laten we het proberen",
zei de eerste weer. „We
gaan hier naast elkaar aan
de rand van de sloot staan
en dan doen we, wie het
verst in 't water kan sprin
gen." En daarbij .sprong hij
het eerst. Hij plonsde in het
water, zwom stiekum een
stukje vooruit en bleef toen
doodstil liggen. „Zo ver kom
ik!" riep hij trots. „Maar
dat kan ik ook", zei de
tweede. Hij nam een sprong,
plonsde in het water, zwom
ook stilletjes een stukje ver
der en bleef iets voorbij de
eerste liggen. Nu strekte de
jongste zijn achterpoten en
zweefde door de lucht, maar
kon daarbij niet zo ver ko
men als zijn twee broers.
„Jij speelt vals!" zei de eer
ste tot de tweede, „jij zwom
stiekum vooruit." „Da's
waar", zei de tweede, „maai
ik deed het omdat jij het
ook deed. Maar ik heb een
vuurtorens geplaatst en zo
doende kon iedere aanval,
van welke zijde ook, direct
worden doorgegeven, want
het ontsteken der vuren be
tekende onraad. In het be
gin van onze jaartelling be
gon men niet geheel andere
middelen. Het eerst pro
beerde nien het met grote
bolle spiegels. Jullie weten,
dat deze bolle spiegels gelijk
een zgn. brandglas dat doet,
het zonlicht kunnen samen
bundelen en zodoende was
de weerspiegeling op grote
afstand te zien. Het was een
geheel nieuw idee en vele
geleerden hadden er grote
verwachtingen van. Maar
ook hiervan stapte men af,
omdat een zekere mijnheer
Robcrt Hooke een grote
stellage ging bouwen, waar
hij hele grote letters in kon
ophangen. Deze letters wa
ren leesbaar op behoorlijke
afstand. Daarnaast schilder
de hij vreemde tekens op
grote borden, waarmede een
geheel woord werd aange
duid. Bepaalde woorden
kwamen natuurlijk nog al
vrij veel voor en voor zo'n
woord was één teken dus
voldoende. Lange tijd heeft
men zich van deze wijze van
berichtgeving bediend. Ook
hieraan was echter weer
een bezwaar verbonden. De
letters moesten n.1. ontzet
tend groot zijn om op grote
afstanden gezien te kunnen
worden. Begrijpelijk dus, dat
men naar een instrument
ging zoeken om verder te
kunnen zien. Toen werd de
verrekijker geboren. Dit was
in de twaalfde eeuw, en deze
verrekijkers gaven weer de
nodige nieuwe moeilijkhe
den. Wéér ging men torens
bouwen, vrij ver van elkaar
en plaatste daar steeds
iemand met zo'n kijker op
en door middel van gebaren
gaven ze elkaar de nieuw
tjes door.
Haast lag ze tussen
de touwen,
Maar plots sloeg de
hangmat om.
Miesje graaide in de
lucht en.
Viel, pang.op de
mosgrond. Bomm
Nog wel drie, vier,
vijf, zes keren
Klom ons muisje naar
omhoog,
Maar steeds gleed ze er
weer uit
En viel dan met een
mooie boog.
oplossing!" Hg wipte weg
en kwam even later terug
met. een grote snoek „Luis
ter", zei de snoek, „ik ga
hier doodstil in het water
liggen. Jullie proberen dan
zover te springen, dat je
achter mijn rug in het wa
ter komt. Maarals jul
lie voor mijn rug neerko
men, mag ik je opeten. Doen
we dat?" „Ja!" riep de
jongste, „dat haal ik mak
kelijk". „Nee", riep de eer
ste, „daar voel ik niets
voor." Hij was natuurlijk
bang om opgegeten te wor
den.
„Ha-Hal", lachte de twee
de, „dan kan de jongste het
verste springen!" „Juist!"
sprak de snoek, „en de eer
ste is 'n grote opschepper."
„Maar durf jij het ook?"
vroeg hij aan de tweede.
„Niks hoor!" antwoordde
deze, „ik heb mijn leven net
zo lief als de oudste, alleen
kom ik er graag eerlijk voor
uit,"
Maar nog een uitvinding
moest er komen, voordat de
electrische telegraaf zijn in
trede deed. In het jaar 1782
kwam een zekere Dom.
Gauthey op het idee om
een soort lange pijpleiding
te gaan aanleggen. Hij vond
n.1. na verschillende experi
menten, dat het stemgeluid
werd versterkt, wanneer je
door een buis sprak. En dat
het geluid daarnaast zeer
ver weg dreef, indien de
buis een afgesloten geheel
was.'Twee personen konden
nu op een kilometer afstand
van elkaar normaal samen
praten, zonder zich zelfs
voor het luisteren in te
spannen en schreeuwen was
daarbij ook totaal overbo
dig. Jullie zien dus, dat de
steeds rusteloze mensen van
het begin der geschiedenis
af hebben gezocht en nog
eens gezocht naar het beste
systeem voor de bericht
geving en dat ze in vroegere
tijden hiervan dikwijls op
zeer primitieve wijze ge
bruik gemaakt hebben. Jul
lie leven in de tijd van de
telefoon en de telegraaf, al
les is nu even eenvoudig,
wij verwonderen ons er nog
nauwelijks over, maar als je
even stil staat bij die primi
tieve methodes van vroeger,
dan is de vooruitgang in de
techniek van tegenwoordig
toch wel wonderbaarlijk.
Boerke Frans ging met
zijn dochtertje Han en zijn
zoontje Jan naar een grote
stad. Ze dwaalden er wat
doorheen en stonden plotse
ling voor de ingang van een
groot park.
„Even lezen, wat er op
dat bord staat", zei boerke
Frans. Hij zette zjjn bril op
en las hardop: „Komt he
denmiddag luisteren naar
het plaatselijk Harmonie
orkest, dat in de muziek
tent gaat spelen! Vaders en
moeders, bezoekt onze grote
eenden-vijver en laat daar
na Uw kinderen in de mooie
zandbak spelen; U kunt
tevens een kopje koffie
drinken!"
„Dat lijkt me wel wat"
vervolgde boerke Frans.
„We gaan dus eerst naar
de muziektent (1), daarna
naar de eendjes (2) en ten
slotte gaan jullie in de zand
bak spelen (3), terwijl Ik 'n
kopje koffie drink."
Het boerke stapte met zijn
twee kinderen het park in
(zie pijl bovgn) en werkte in
de juiste volgorde het hele
programma af. Vermoeid
Eindelijk na heel veel
moeite
Lag ze rtistig en tevree
En de kie ne
schapenwolkjes
Voerden haar naar
droomland mee.
Grote grutten!
T Vijf minuten
Later sprong een touw
d *n twee.
„Pang! daar rolde onze
Mies weer
„Snertding!", riep ze
ontevree.
kwamen ze een paar uur la
ter het park weer uit (zie
pijl beneden). „Hoe bestaat
het!" riep hij uit, „we heb
ben niet één keer over het
zelfde paadje gelopen!"
Kunnen jullie zeggen, hoe
of boerke Frans met Han en
Jan gelopen hebben?
Het zoontje van de mll-
lionnair Klatergoud, Eve-
rardus heette hU, moest
naar de grote school. Daar
vroeg de juffrouw hem, of
