Hei wrak van de „Meiamorphosis"
bij IJmuiden onder slopershanden
Pim, Pam en Pom in Afrika
D;
De officieren in herhaling schrikken van
saluerende wachtposten
Karkas wordt tot 70 cm -A.P. weggebrand
Chefarine „4"
doet wonderen
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
NEGEN MAANDEN NA ONHEILSNACHT
Vrees voor luimen van
de zee
De hap van Jan" weer comgJeeM2)
Training op nieuwe wapens,
er niei zijn
Het besef voor de
noodzaak is er
Het Radioprogramma
WOENSDAG 29 AUGUSTUS 1951
;sSv!V <f, "V ~*i' V ••<»'••••',.-<{(
Hgii
(Van onze speciale verslaggever)
JJE TWEEDE DECEMBER 1950. Een felle Zuid-Wester trekt gierend over deze
lage landen. De zee staat hol. Kokende golven met witte schuimkoppen spat
ten wild uiteen tegen onze beschermende duinenrij, sleuren nu en dan duizenden
kilo's zand mee in hun kolkende diepte. De loodsdienst van IJmuiden en andere
kustplaatsen is gestaakt. Boos weer noemt men het. Maar de Kustwacht blijft
paraat. Voor de kust zwerft een Griek. De „Metamorphosis". Via de telegrafist
van het Rijkskuststation Scheveningen-Radio verneemt de Kustwacht van IJ
muiden, dat de schuit naar binnen moet. „Kolengebrek. Loods gewenst", seint
de marconist van de Griek. De mannen van het Loodswezen aarzelen even. De
dienst is toch gestaakt. Misschien klinkt er een scherp woord door het wacht
lokaal, waarin men het bulderen van de storm maar al te duidelijk kan horen.
Maar dan grijpen ze hun oliejas en Zuidwester, en stappen naar buiten in de
stormachtige, donkere nacht. Plicht is plicht. En hier kan uitstel van handelen
noodlottig zijn.
nen over de staketsels. Een roestige
en afgeknotte zolderschuit, die kanon
neerboot geweest is van de marine,
ligt aan bakboord langszij het wrak.
Bakboord, dat is de kant, die naar de
Noorderpier gericht is. De schuit heeft
namelijk bij zijn stranding eep halve
slag gemaakt. De als een pyramideach-
tig eiland boven water uitstekende
neus van de „Metamorphosis" ligt ver
der zee in dan stuurhuis en achterschip.
Van het achterschip is, pu het op
komende vloed is, alleen nog maar een
laadmast te zien. Strak en stoer steekt
die nog hoog boven water uit. Zware
staaldraden, die ter weerszijden naar
onzichtbare bevestigingsplaatsen in de
onder water liggende boorden lopen,
bewijzen tlog steeds hun dienst. Twee
booglampen hoog in die mast wekken
de indruk zo dadelijk ontstoken te
kunnen worden als een feestelijke illu
minatie. Het nuchtere verstand zegt,
dat hun dienstbetoon eindigde, toen de
motoren aan boord hun gezang staak
ten. De motoren, die nog alle in het
thans opengescheurde karkas zijn te
vinden, en tot voor kort zelfs bij laag
water nog even zichtbaar werden.
De mannen van het Amsterdamse
slopersbedrijf, die dit gelegenheids
werk uitvoeren, zullen die motoren er
niet meer uit halen. Zij bepalen zich
er toe de bij eb boven water komende
delen van de scheepsromp weg te
branden. De rest zal waarschijnlijk
mogen verzinken. Jaar na jaar dieper,
totdat zich de zandige bodem weer
over de resten zal kunnen sluiten
I ATEN we het kort maken. De „Me
tamorphosis" is die vroege ochtend
van de 2e December 1950 nog beloodst
geworden en heeft toen zijn sprong
tussen de pieren gewaagd. Maar de
sprong was iets te kort. Een huizen
hoge golf tilde het zwaar beladen
vrachtschip als een veertje omhoog,
en bonkte het toen met eindeloos ge
weld op de banken benoorden de Noor
derpier. Twee honderd meter slechts
bezijden de groenbewierde betonblok
ken, waarop amateurvissers op warme
zomerdagen zo'n prachtig mijmerplekje
•vinden. Het voorschip knapte als een
speelgoeddingetje van de romp. Precies
bij het stuurhuis af. Sidderend over al
zijn leden doorstond de „Metamorpho
sis" deze amputatie. Sidderend en ker
mend, terwijl de brandinggolven er als
hyena's omheen tolden.
De „Neeltje Jacoba" met zijn wak
kere bemannig heeft de schipbreuke
lingen allen van boord weten te ha
len. Men herinnert het zich. Alleen
de marconist bekocht het angstige
avontuur met een verbrijzeld been. Bij
het overstappen werd het gekraakt
tussen schip en reddingboot
Mierenwerk.
CR IS NU bijna negen maanden na
die stormachtige onheilsmorgen
weinig meer over van de eens zo
trotse vrachtvaarder. Rijkswaterstaat
heeft, als te doen gebruikelijk is, na de
stranding beslag gelegd op schip en la
ding, en er bij kalmer zee alles uit la
ten halen, wat maar mogelijk was. Het
werd in publieke veiling verkocht. Wat
overbleef was een karkas, dat zich dag
na dag dieper ingroef in de zandige
bodem. Een bezienswaardigheid voor
de duizenden vacantiegangers, die van
af de pier voorsteven, stuurhuis en
achterschip nog juist boven de golven
konden zien uitsteken.
De laatste weken zien die vacantie
gangers wat bedrijvigheid op en om het
wrak. Op dagen, dat de zee zich wat
kalm gelieft te houden in deze strenge
zomer, wriemelt een koppeltje man-
van messroom en kaartenhuis, heel
gauw angstig spoken. Waterfonteinen
van een paar meter hoogte worden dan
met geweld door de gaten geperst, die
met branders in het bruin-rood ge
roeste ijzer gesneden zijn. Het uit zijn
verband gerukte karkas hoe stevig
dan verankerd in de zandbodem kan
dan gevaarlijk schudden op de rollers,
die ver uit zee op de kust komen aan
stuiven. En de plaats, waarop de wer
kers steun kunnen vinden voor hun
voet, wordt met de dag kleiner.
Delen, die met geen zware voorha
mer en mannenkracht waren te ver
wrikken bleken verdwenen wanneer
men na een paar dagen ruw weer en
stilstand dus .op het werk terugkeerde.
Verzwolgen door de golven....
De laatste loodjes.
CN DAAROM wordt er met koorts
achtige haast gewerkt. Iedere dag
immers kan onwerkbaar weer geven.
En dan wellicht weer verlies van idem
zoveel honderden kilo's oud-ijzer,
waarom het hier begonnen is. Al te
veel verlies, is de eer van dit stugge
werkploegje te na. „Nog een weekje
goed weer, dan zijn we er wel", schat
werkbaas Put, terwijl hij ook zijn ge
wicht achter het hijstouw zet. waarmee
weer een stuk, gedeeltelijk afgesneden
scheepsromp uit zijn wfrband gerukt
moet worden. Men heeft het hijstouw
door een katrol gehaald, die opgehan
gen is in het topje van de laatste da-
vid van het schip. Onder het gewicht
der hangende mannen buigt de david
door, maar nog slechts moeizaam komt
de staalplaat uit zijn verband.
De heer Put vertelt over weinige
|)E NEDERLANDSE garnizoensplaatsen, waarin het kader van de
onderdelen zal worden opgeleid voor instructie aan de troep, he
wonderlijk karakter gekregen. Deze onderdelen zullen n.1. voor groo sc
oefeningen in kampen, zoals te Stroc, Oirschot en Oldebroek arriveren, en
zonderlinge groep militairen heeft zich tussen 't publiek gemengd. Men nu
verbaasd zijn, als men bijvoorbeeld te Breda, waar de bloem van Neer an s
sinds mensenheugenis zijn eerste schreden op het militaire pad zet. dr e
adjudanten gemoedelijk op een stoeprand ziet zitten, likkend aan een
Het is niets bijzonders als een heer voorbijkomt, gekleed in een Fa con-reg-
terwijl zijn hoofd gesierd wordt door een militaire muts. Men hoort korpor
soms opgetogen uitroepen: „Duivels! Ben jü niet Jan Pietersen? De aangesp
kene is dan een luitenant, die in strijd met alle heersende militaire bigripp
geestdriftig zegt: „Komop joh, daar pikken we een biertje op! De wac P
voor de kazernes, waarin ook het kader, dat herhalingsoefeningen krijg ge
vest is, horen zich dikwijls bejegenen met een burgerlijk „Móge inplaa s va
een correct militair saluut in antwoord op een zelfde militaire groet.
wachtpost aan de kazernepoort
Ja, de herhalingsoefeningen schep
pen voor de leiding der1 diverse trai
ningscentra grote moeilijkheden, mede
doordat het gevoel voor de normale
militaire verhoudingen bij een groot
deel van het uit Indonesië teruggekeer
de leger verdwenen is. Men kan in de
kazerne dagelijks grote verbazing aan
schouwen, als bijvoorbeeld een ser
geant ontdekt, dat hij aan zijn stand
verplicht is, een ander waslokaal, een
andere W.C., een andere eetgelegenheid
en een andere cantine te bezoeken dan
de gewone soldaat. Men kan officieren
en onderofficieren zien schrikken als
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN EÉN TABLET
I
IEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN F 0.75
(Advertentie, Ing. Med.)
Nog een weekje goed weer, zegt
werkbaas Put. Dat is nog een weekje
stoer mannelijk mierenwerk op dit
voortdurend kleiner wordende wrak.
Een week van branden, sjorren en til
len. Sjorren en tillen van de ene zwaar
geroeste plaat na de andere van het
wrak op die oude. afgeknotte kanon
neerboot er naast. En onderwijl rekent
men een klein beetje op het zeeman
schap van schipper De Graaf. Die on
derhoudt met zijn gewezen redding
boot de „President van Heel", die
eenmaal in Hoek van Holland lag
een soort pendeldienst tussen het wrak
en IJmuiden. Niet een personendienst,
maar een vrachtdienst. Hij zorgt voor
de proviandering van de slopers, en
dagen de stalen achtermast naar bene- voor de afvoer van de sloopdelen op de
Riskant.
LIET IS een riskant werk. Niet alleen
omdat de vloedstroom een geul van'
negen nieter diepte rond het wrak
sleept, maar ook omdat de luimen van
de zee zo moeilijk te peilen zijn. Vijf
weken zitten de slopers onder aanvoe
ring van werkbaas J. G. Put uit Lands
meer pu al lange dagen aan het wrak
te peuteren. Ongeveer anderhalve week
hiervan ging verloren door minder
gunstige weersomstandigheden. Als de
wind even naar het Noorden uitschiet,
is het maar het verstandigst te ver
trekken. Het kan daar op het restant-
dek, dat eenmaal de stevige vloer was
40. „Nee dat is te erg", roept Billie
maar steeds weer. „We moeten dadelijk
terug naar Hal-Es-Asem. Misschien is
het nog niet te laat en dan kunnen we
nog een aardig centje verdienen. Zon
der er moeite voor te doen, kan ik hof
leverancier worden. Niet onaardig.
Spinner en Kat, Hofleveranciers en dan
zo'n mooi kroontje boven onze naam.
Billie, jongen „je maakt nog naam met
deze zaak". „Waar heb je het toch alle
maal over?" Kareltje staart zijn com
pagnon niet begrijpend aan. „Waarom
moeten we meteen terug? Die aap
loopt toch zeker niet weg?" „Omdat,
sufferd, er duizend gulden beloning
voor die aap uitgeloofd is", antwoordt
Billie driftig. „En voordat er anderen
op het idee komen, moeten wij terug
gaan en die aap van het circus terug
kopen. We zullen één of ander smoesje
moeten bedenken natuurlijk, anders
krijgt de directeur argwaan en zal hij
zelf die duizend gulden beloning in zijn
zak willen steken". „Ja, maar is die aap
dan wel dezelfde als die wij verkocht
hebben?" vraagt Kareltje. Hij is er nog
niet van overtuigd, maar de razende
Billie geeft hem een schop onder de
uitroep „Kijk dan van dichtbij, als je
zo kippig bent. Die Pepi lijkt sprekend
op die Pepi, die wij aan circus „Salto"
hebben verkocht, of mijn naam is geen
Billie de Spinner. „En als je uitgeke
ken bent", voegt hij er vinnig aan toe,
kom dan mee. We hebben geen mi
nuut te verliezen".
den te willen halen. Het is nog een
secuur werkje, waarbij de valrichting
tevoren precies bepaald moet worden.
Het ding moet als het even kan heel
gehouden worden. Met een vletje zul
len de mannen met hun snijbranders
er naar toe varen. Schuinweg zal de
mast moeten worden doorgesneden. En
dan moet-ie bij vloed naar voren tui
melen. Het hoge water zal zijn val
moeten breken. Het hoge water boven
ketelhuis en machinekamer, waarop hij
daarija mag verzinken. Dat kan nooit
zo diep zijn, dat men er bij ebstand
niet meer bij zou kunnen komen.
oude kanonneerboot. En onderwijl
speurt zijn scherpe blik maar langs de
horizon, over het water en langs de
grijze wolkenlucht, of er geen verras
singen op komst zijn. Verrassingen, die
in een oogwenk het bewijs zouden kun
nen vormen, dat men de risico van dit
werk altijd te laag en nimmer te hoog
aan kan slaan. Moge dit wakkere
werkploegje deze verrasingen bespaard
blijven ook in die laatste week, die
men nog denkt nodig te. hebben, om de
laatste zichtbare sporen van die storm
achtige onheilsnacht van de 2e Decem
ber 1950 uit te wissen.
de wachtpost aan
plotseling voor hen in de houding
springt. Kapiteins zeggen gezellig
„meneer" tegen elkaar en praten over
hun kinderen, de vacantie en hun
werk, in plaats van over vuurleiding,
excercitie en legering. Persoonlijk ont
moetten we verschillende oude ken
nissen van de eerste opleiding in Ne
derland. Destijds waren het harde, on
buigzame en straffe militairen. Thans
zijn het ietwat groteske burgermanne-
kes, die mopperig zijn, omdat in de
kazerne de ganse dag bellen en hoorn
signalen weerklinken, en omdat hun
spijsvertering zo slecht functionneert.
Drie organisaties.
De gemelijkheid bij vele van de oud-
plopperpetdragers vormt niet de groot
ste moeilijkheid voor de staven der
opleidingscentra. Veel erger is het, dat
de meesten van deze mensen nog zitten
vastgeroest in de organisatie van het
vroegere Nederlandse leger.
De Koninklijke Landmacht beleeft
thans zijn tweede vernieuwing. Ging
men in 1945 vol verwachting over tot
de opbouw van een strijdmacht op En
gelse grondslag, thans moet men in
verband met het Westeuropese leger-
plan de troepen volgens de Ameri
kaanse orgamsatie opbouwen.
Als men weet, dat vele militairen
met een Engelse opleiding in Indonesië
arriveerden, daar bij KNIL-onderdelen,
waar ze dikwijls werden gedetacheerd,
een KNIL-herscholing ontvingen en nn
weer moeten passen in een Amerikaan
se organisatie, dan zijn de moeilijkhe
den duidelijk. Zowel voor wat betreft
de legerleiding als de militairen zelve.
Rekent men daarbij de opinie van
velen, dat het „toch maar veertig da
gen duurt", dan ziet het er somber uit.
Toneel-instructie.
Het moet gezegd, dat er geen middel
onbeproefd wordt gelaten om de te
herscholen militairen alles zo populair
en duidelijk mogelijk te vertellen. Het
werk van de inlichtingendienst wordt
bijvoorbeeld verklaard door een to
neelstukje, waarin officieren en min
deren broederlijk hun best doen het
publiek iets aangenaams en nuttigs
mee naar huis te geven. In Breda, waar
het kader van zekere artillerieonder
delen wordt opgeleid, beeldde men op
het toneel de ondervraging van een
soldaat uit het leger van „Aggressor"
uit. „Aggressor" was een fictief land,
dat merkwaardigerwijs bestuurd werd
door Franco, Martin Borrnann. Wilhelm
Pieck en een onbekende Italiaan. Men
zag de arrestatie van een soldaat van
dit land, een figuur met een feestneus
een helm uit de Hugo de Groot-tijd
een regenjas. Een zonderling verkl,!?
personage speelde voor kapitein v
een luchtverkenningsgroep enz 5»
oude sergeant-majoors zullen gew.»
hebben bij dit schouwspel, doch 1
doel werd bereikt: aandacht voor h
onderwerp en.... kennis van het w.,u
van de inlichtingendienst. Beeldst,!j
tieken verduidelijken de nieuwe vorÜ!
van het leger en de onderdelen. Fii
leren iets over camouflage en de W
bestaat, dat degenen, die voor herh°5
ling zijn opgeroepen worden ge'Jj
reerd door het zien van troepen ntte!
cherende recruten
DulzelIrheM
Intussen duizelt het vele®, die
nog maar juist uit de beslommering
van het burgerbestaan gestapt
horen schermen met nieuwe na
nieuwe onderdeelsformaties en
30. Die vrachtwagen door twee buf
fels voortbewogen, stond volgeladen
met kooien met dieren. Er zaten twee
Bengaalse tijgers in, drie poema's, een
hyena, een zwarte panter, dertig mar
motjes, vier lama's, twee Maleise beer
tjes, een ijsbeer en nog wat klein grut.
Daarachter liepen heel statig twee gi
raffen, die weer vooraf gingen aan een
tweede vrachtwagen, weer voortgetrok
ken door een paar buffels. Daarin zaten
een stuk of zes apen, die vol nieuws
gierigheid zaten te kijken waar zij Te
recht kwamen. De burgemeester, Ba
ron van Piepstraete. stond van louter
plezier in zijn handen te klappen. „Een
werkelijk buitengewóóóne surprise", zei
hij goedkeurend tegen meneer van
Knullenburgh. U is een wonderlijk man
om ons hier niets van te zeggen. Ik
noem dit zonder aarzelen de klap op ie
vuurpijl". Meneer van Knullenburgh
deed of hij gevleid glimlachte, maar aij
wierp telkens kwade blikken naar Jim
my Brown alsof hij zeggen wilde: „Wat
hei-je nou weer uitgespookt?" Jimmj
deed echter of hij niets in de gaten had.
Hij kreeg het trouwens druk genoeg
om alle dieren naar hun hokken te
brengen. „Ziezo", bromde hij, nu kun
nen we het tenminste een d i e re n -
tuin noemen nu bedrieg je de mensen
niet meer als je hen een kwartje laat
betalen om wat dieren te bezichtigen".
'E WAGEN
IN HET
KLOOSTERBOS
DOOR
MARJORIE VERNON
(24
„Peta!" riep hij hees. Hij wendde zich
snel om, op het punt haar in zijn ar
men te sluiten, maar hij hield zich nog
net op tijd in bedwang. Hij moest de
dingen niet overhaasten hemel, wat
zou ze van hem denken als hij haar al
bij de tweede ontmoeting hartstochte
lijk ging omhelzen? Waarschijnlijk,
dacht hij bitter, zou ze raden dat hij
uit andere kringen afkomstig was en
hem onbeschoft en grof vinden en me
nen dat zijn nieuwe omstandigheden
hem naar zijn hoofd waren gestegen.
Natuurlijk kon ze dat allemaal wel
denken zonder te raden dat hij Herl-
tage niet was: maar daar had je het: I naar het hoofd was eeate»n
had hij het recht haar het hof te ma- hy zich tegenover haar als
lron >»ftlonrf hu ann nnl r» 1J o TT:: iI
ken zolang hij een rol speelde? Hy kon
haar de waarheid uit vriendschap voor
Bruce niet vertellen, voordat deze een
eind aan het spel had gemaakt: en
het scheen onbehoorlijk om toenade
ring tot haar te zoeken onder een vals
voorwendsel. Neen, hy moest wachten,
besloot hij. Hij moest gek geweest zijn.
Met een plotselinge ruk stond hij op.
„Zullen we naar binnen gaan?"
stelde hij voor en zijn stem klonk
vreemd schril.
„Best". Peta stond dadelijk met een
vlugge sierlijke beweging op. Ze glim
lachte stil en was absoluut niet gepi
keerd over deze plotselinge terugtocht.
Ze las heel gemakkelijk de gedach
ten, die door zijn hoofd gingen hij
moest kalm aan doen met haar, niet
opeens haar vurig het hof gaan ma
ken. Hij had nooit zo'n meisje als haar
gezien in zijn „wijde vlakten", en hoe
wel haar exotische schoonheid hem
een gentle
man gedragen en haar hoffelijk en
voorzichtig trachten te winnen.... 0
ja, zo las dat alles duidelijk genoeg
en was volkomen tevreden. Hij voel
de zich kennelijk zeer tot haar aan
getrokken en alles liep zoals ze ee
wenst en gewild had.
Langzaam liepen ze samen terug
door de maanovergoten tuin, zwijgend
maar met gespannen. Eerder golfde er
iets als opwinding tussen hen de
rlncfAv-i Ï-
dagen vóór hen beloofden vrolijk ge
zellig en boeiend te worden! Peta zap
zichzelf al als vrouw des huizes van
„ny" °rd' alle financiële moeilijkheden
en gevaren achter de rug, het zorgelijk
bestaan met een te klein inkomen
voorgoed voorby. Ze zou zelfs he"
tl vèrwarVan 26 hieW' niet behoeven
verlaten, maar zou hier altijd kun
nen bhjven en alles wat ze van het
leven verlangde zou haar voorgoed
(Wordt vervolgd)
ander,
tactieken. Deprimerend is het daarin
dat menige instructeur zijn leerling'
moet vertellen, dat we wel een Am»,
rlkaanse organisatie zullen k%eJ
maar voorlopig zeker niet het
riaal, dat daarbij behoort. Men zegt
om een voorbeeld te noemen jU||7
worden uitgerust met kanonnen va»
dat en dat kaliber, afkomstig uit Am»,
rika. De oefeningen hier moet Je ech!
ter houden met de oude Engelse kanon!
nen. Aangenomen, dat verschillend»
militairen zich de Engelse karntonen
nog ten dele herinneren, dan is he(
duidelijk, da» het beloven van Amerj.
kaans materiaal alléén weinig nut
heeft.
Evenzo is het met verbindingsmate.
riaal. Waar volgens de plannen uit
het Dollarland een bepaald type radio
moet staan, daar staat een geheel an.
der toestel. De officieren, die de in.
structie geven ontkennen niet, dat een
en ander alles erg moeilijk maakt.
Men geeft grif toe, dat bij een even
tuele vijandelijke aanval het West.
europese leger te maken krijgt met een
enorm lucht-, tank- en infanterieovir.
wicht van de vijand. Iedereen beseft,
dat veertig dagen herhaling niet vol
doende zijn om ieder geheel gereed te
maken voor zijn nieuwe taak in een
nieuw leger. Er zijn bepaalde functies
bijgekomen, die de Engelse organisatie
niet kende, er zijn ook functies weg.
gevallen.
Voldongen feit
Ondanks de twijfel aan een goed
resultaat van 'deze herscholing, on
danks het minimale gevoel dat men
heeft voor de verhoudingen in een
vredesleger, bemerkt men, dat er voor
werkelijk essentiële zaken wel dege
lijk belangstelling bestaat. Persoonlij
ke omstandigheden zetten dikwijls al
les in een ander licht, maar men mag
toch zeggen, dat ieder begrijpt, dat de
kracht van ons toekomstige vernieuw,
de leger afhangt van de geoefendheid
van het personeel. Immers, ondeskun
digheid van mensen op bepaalde plaat
sen, kan in een oorlog tot rampen lei
den. En men staat nu eenmaal voor
het voldongen feit, dat Europa be
wapenen móet, wil het niet met tuig
en ra verloren gaan. En men is ge
dwongen te bewapenen met feitelijk
.....geen of onvolwaardig materiaal
Het is roeien met riemen, die nog ia
de maak zijn. Het is allemaal weinig
hoopgevend, doch het is niet anders.
Gelukkig is bet, dat de opnieuw on
der de wapenen geroepen militair dit
beseft, niettegenstaande het feit, dag
logische gedachten gemakkelijk ver
drongen worden door ontevredenheid
over moeilijkheden, die de oproep
velen persoonlijk heeft bezorgd.
De omstandigheid, dat de grijse
wahtrappers en pisangslikkers ver
baasd kijken naar in de houding sprin
gende, saluerende en excercerende sol
daten, en zeggen: „Dat ze een mens ri
voor clown kunnen laten spelen", heeft
in dit licht niets te betekenen.
toebehoren.
DONDERDAG 30 AUGUSTUS
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00 AVRO, TSO
VPRO, 8.00-24.00 AVRO. - 7.00 Nieuwi.
715 Gram.muziek. 7.50 Dagopening. 800
Nieuws. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Morgen
wijding. 9.15 Gram.muziek. 9.30 Waterstanden.
9.35 Gram.muziek. 10.30 Antwoordman. 10.45
Gram.muziek. 10.50 Voor de kleuters.
Orgelconcert. 11.40 „Zonderlinge wederwaar
digheden van een Journalist", causerie. lW
Orkestconcert. 12.30 Land- en Tuinbouwmede-
delingen. 12.33 In 't spionnetje. 12.38 Gram-
muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingtal
gram.muziek. 13.20 Promenade-orkest. 13-®
„U kunt het geloven of niet". 14.00 Gram.-
muziek. 15.00 Voor de zieken. 18.00 „V«n
vier tot vijf'. 17.00 Gram.muziek. 17.20 LicM
niuziek. 17.50 Regeringsuitzending: Jeugduit
zending: Regina Zwart: „De brievenbus f'
open". 18.00 Nieuws, 18.15 Sportproblemeo-
18.30 Lichte muziek. 19.00 „De School vota
Reserve-officieren Infan'erie", causerie.
Orgelconcert. 19.25 Nieuws. 19.30 Philhsr-
monlsch Orkest. (20.20-20.35 „Kennis in v»*
lendam",) 21.15 „Vermist", hoorspel. 21-w
Gram.muziek. 22.30 Dansmuziek. 23.00 Nieu»»-
23.15 Sportactuallteiten. 23.30-24.00 Gram.
muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 KRO, 10.00
NCRV, H.oo KRO, 14.00-24.00 NCRV.
■00 Nieuws. 7,15 Ochtendgymnastiek. 7*8
vam.muziek. 7.45 Morgengebed en Liturgi
sche kalender. 8.00 Nieuws en weerbericht»
8.15 Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvrouw-
9-40 Gram.muziek. 10.00 Gram.muziek. 10.18
Morgendienst. 10.45 Gewijde muziek. H JJ
Pontificale Hoogmis. 12.15 Gram.muziek. 12-8"
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram.
muziek. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws J»
katholiek nieuws. 13.20 Gram.muziek. 13.3'
Pianorecital. 14.00 Metropole-orkest en soUst
14.45 Voor de vrouw. 15.15 Kamermuil»
16.00 Bijbellezing. 18.45 Vocaal-enserob»
10 V.00r de ieugd' 17'30 Amiuementsmuri*
18.00 Verzoekprogramma. 18.30 „Het CM-
Ambulante Landbomvhuishoudonderwijs", ca"T
18.45 Leger de» Heil. muziek.
Nieuws en weerberichten. 19.15 Levensvn*®
a"erlti «ard en een pastoraal antwoord.
'9.30 Marinierskapel. 19.40 Radiokrant.
Nieuw». 20.05 Gram.muziek. 20.45 „De s*»
tegen volksvijand no. 2: De Tuberculose»
vraaggesprek. 21.00 Kerkmuziek. 21.30 Man-
nierskapel. 22.15 Buitenland, overzicl:.
Gram.muziek. 22.45 Avondovrrdenkin*-
Nieuw». 23.1524.00 Gram.muziek.
