Hr. Ms. korvet „Ternate" voor het eerst
thuisgevaren in Nieuwediep
Jo Vincent zong tweemaal voor
een stampvol Casino
„Zwarte koor" heett pluim verdiend
Toren zonder spits
Onderscheidingen en mutaties bij de
Koninklijke Marine
Welkom aan een schip uit de Oost
-
Waterstaatsingenieurs
bezochten havenwerken
Tussen Haaks en Kuifje
Serie schoolconeerten der V.U. geopend
Gemeentelijke vleugel
voor de begeleiding
Helderse politie leed weer
10 nederlaag
f:IC
tfffl
Huisvrouwen zagen film
over sanatorium Davos
„Zwaard in de woestijn"
in Tivoli
Overschrijving
Sectie „Sociaal Werk" van
de Helderse Gemeenschap
WOENSDAG 19 SEPTEMBER 1951
„Kijk, daar staat m'n ouwe heer! HU heeft een nieuwe hoed op!" De kwartier
meester, die met volkomen begrijpelijk enthousiasme deze uitroep slaakte, toen
gistermorgen om kwart over negen Hr. Ms. korvet „Ternate" de haven binnen
voer, was niet de enige die met kloppend hart zocht naar bekende gezichten
tussen al die druk-zwaaiende figuurtjes aan de wal. Nog luttele minuten en de
zon van het weerzien zou opgaan boven een kil en triest stukje van de wereld.
Want Hr. Ms. „Ternate", die een paar maanden geleden nog voer onder de tropen
zon, kwam met het herfsttij in de thuishaven. Haar eerste kennismaking met
Nederland was van die aard, dat de 78 opvarenden van de „Ternate" de indruk
kregen, een haven aan de Poolzee binnen te lopen
L* 1 l
Gistermorgen tegen half Hen voer Hr. Ms. Ternate" thuis uit Nieuw-Guinea.
De oorlogsbodem werd verwelkomd met het Wilhelmus, gespeeld door de
M.L.D.-kapel. Aan boord van Hr. Ms. „Neptunes", „Hertog Hendrik" en
„Pelikaan" stond een gewapende wacht aangetreden. Links de „Ternate".
De oorlogsbodem is nooit eerder in
deze contreien geweest. Zij behoorde
tot de groep korvetten (eigenlijk mij
nenvegers) die in het najaar van 1945
werden overgenomen van de Australi
sche marine. De „Ternate" heeft als
patrouillevaartuig eerst een drukke
dienst gehad in de Indonesische wate
ren. Na de souvereiniteitsoverdracht
bestreed het schip, in het kader van
de maritieme hulpverlenning aan de
Uniepartner, de smokkelhandel tussen
Sumatra en Malakka. Ettelijke tonkans
vol rubber, motorscheepjes die spe
ciaal voor deze sluikvaart waren ver
bouwd, werden in die tijd door Hr. Ms.
„Ternate" in de Straat van Malakka
aangehouden en opgebracht.
Medio October van het vorige jaar
werd de „Ternate" naar Nieuw-Guinea
gedirigeerd. Daar werden patrouille-
tochten gemaakt ter bewaking van de
territoriale wateren, hoofdzakelijk aan
de Westkust. De luitenant ter zee der
tweede klasse W. F. van Heukelom
vertelde ons, terwijl de „Ternate" gis
termorgen óm negen uur opstoomde
van de rede naar de haven, dat de be
manning in die periode menigmaal con
tact heeft gehad met de inheemse be
volking van de plaatsjes aan de kust
en op de eilanden.
„Dat was bijzonder plezierig, en bij
na overal werden we met het Wilhel
mus begroet", zei de tweede officier,
die prettige herinneringen bewaart aan
het natuurschoon in die streken, maar
geen boekje open kon doen over ont
moetingen met andere schepen. „Er
gebeurde nooit iets en we hebben tij
dens onze patrouilles practisch geen
schip gezien!"
Goed schip
De chef van de machinekamer, de
luitenant ter zee van de technische
dienst der tweede klasse H. Pakvis,
was vol lof over het „zwarte koor",
het machinekamerpersoneel. „Deze jon
gens hebben van een slecht schip een
goed schip gemaakt. Toen we de „Ter
nate" overnamen, was de machineka
mer niet veel bijzonders, maar in re-
Ruim tachtig leden van de Vereni
ging van ingenieurs bü de Rijkswater
staat, waarvan jhr. ir. A. G. Beelaerts
van Blokland voorzitter is, hebben gis
teren een excursie gemaakt naar de in
aanbouw zynde Rükszeehaven te Nieu
wediep.
Onder het gezelschap bevonden zich
de hoofdingenieurs ir. F. E. Mulder en
ir. A. Eggink. In de morgenuren werd
het omvangrijke werk vanuit zee be
zichtigd. Na de lunch in hotel „Belle-
vue" begaf men zich naar de over
zijde van de Buitenhaven om een
rondgang langs de voornaamste objec
ten van het karwei te maken. Bijzon
dere belangstelling werd getoond voor
de steigeraanleg in de Westelijke
bouwput, en met name voor de instal
latie die bij het plaatsen der 35 ton
zware betonnen funderingspalen wordt
gebruikt.
Op de terugreis naar Alkmaar, waar
de groep werd ontbonden, reden de
beide autobussen langs de Hondsbosse
Zeewering, waar men ook nog even
een kijkje nam.
Het Nederlandse motorschip ,.He-
lena", met paling aan boord en op weg
naar Maldon, kwam in Nieuwediep bij
leggen.
Het is morgen hoog water om
10.25 en 22.55 uur, en laag water om
4.35 en 17.00 uur. De temp-ratuur van
het zeewater was 16,4 graden Celsius.
corötijd werd alles grondig nagekeken.
Hij loopt nu als een naaimachine".
Deze waardering voor de mannen van
de stookplaat en uit de machinekamer
mag wel eens wereldkundig worden
gemaakt, want over het algemeen komt
het „zwarte koor" er maar bekaaid
af wanneer met lof over de bemanning
van een schip wordt gesproken.
Op 2 Juli, een maand na de aankomst
van Hr. Ms. „Johan Maurits", vertrok
de „Ternate" van Hollandia, via Sorong,
waar olie werd geladen, naar Neder
land. Ook Hr. Ms. „Banckert" is inmid
dels op de terugreis naar het vader
land, maar nu Hr. Ms. „Boeroe" een
zusterschip van Hr. Ms. „Ternate"
van haar reparatiebeurt in een Austra-
sche haven in Nieuw-Guinea is terug
gekeerd. bevinden zich daar wederom
twee oorlogsbodems van de Koninklijke
Marine.
Vlagvertoon.
Hr. Ms. „Ternate" maakte de thuis
reis via Singapore, Colombo, Bombay,
Aden, Alexandrie en Gibraltar. Even
als Hr. Ms. „Jan van Brakel" heeft het
korvet in het zeegebied ten Westen van
Voor-Indie te kampen gehad met de
Westmoesson. De bemanning was voor
bereid door de berichten over het „op
de kop staan" van de mijnenlegger,
zodat het volgens de oudste officier, de
luitenant ter zee der eerste klasse R.
S. Metzelaar, nogal meeviel. Niettemin
kreeg de scheepsarts twee lichte her
senschuddingen te behandelen en liep
een motorsloep vrij zware stormschade
op. Veel aangenamer herinneringen be
waren de commandant, de luitenant ter
zee der eerste klasse H. J. Baay, de
zeven andere officieren en de overige
leden der bemanning aan de ontvang
sten in de aanloophavens, waar de ter
plaatse wonende Hollanders de oud-
vaderlandse gastvrijheid geenszins ver
loochenen. Het verblijf in Alexandrie
duurde vier dagen, omdat het tevens
een bezoek voor vlagvertoon gold.
Met uitzondering van de kernbeman
ning gaat nu het volk van de „Ternate"
tot Maandag met verlof. Daarna wordt
de oorlogsbodem uit dienst gesteld en
kunnen haar opvarenden geniéten van
enige weken welverdiend groot verlof.
In Torakov (Zweden) moest een
torenspits gesloopt worden, die zo
danig door de mieren was toege
takeld, dat gevaar van instorting
dreigde. De spits wordt van zijn
oudé plaats getrokken.
De gepensionneerde kapitein ter zee
M. M. Merens is benoemd tot com
mandeur in de orde van de „Merito Na
val" van Brazilië en tot commandeur
in de orde „Honneur et Mérite" van
Haïti.
De eervol ontslagen kapitein ter
zee KMR voor speciale diensten J. J. A.
Schagen van Leeuwen is benoemd tot
commandeur eerste klasse in de orde
van de Danebrog van Denerarken.
De kapitein-luitenant ter zee E.
Dankmeijer is benoemd tot officier in
de orde van „Mérito Juan Pablo Duar-
te" van Dominica.
Aan de luitenant ter zee der eerste
klasse J. G. Cox is het „Croix de Guer-
re 1939—1945 avec palme" van Frank
rijk verleend.
De luitenant ter zee der eerste klas
se F. Steinmetz is benoemd tot officier
in de orde van' het „Legioen van Eer"
van Frankrijk, tot officier in de orde
van het „Crozeiro do Sul" van Brazi
lië en tot officier in de orde van de
„Libertador" van Venezuela.
Aan de luitenant ter zee der eer
ste klasse G. Gallandat Huet is het
„Croix de Guerre 1939-1945 avec étoile
de palme". van Frankrijk verleend.
Aan de kapiteins ter zee D. J.
Kommer en P. F. M. van de Lint is
met ingang van 1 September 1951 eer
vol ontslag uit de zeedienst verleend.
De luitenant ter zee van de tech
nische diénst 'dér eerste klasse E. C.
Leertouwer is bevorderd tot kapitein-
luitenant ter zee van de technische
dienst.
De luitenant ter zee van vak
diensten der tweede klasse J. P. Phi-
lipse, aan wie met ingang van 1 Sep
tember eervol ontslag uit de zeedienst
is verleend, is benoemd tot ridder in de
orde van Oranje-Nassau met de zwaar
den.
De luitenant ter zee arts der eer
ste klasse P. van der Esch is bevorderd
tot kapitein-luitenant ter zee arts, voor
zolang hij is belast met de functie van
adviserend lid van de commissie aanne
ming adelborsten.
De kapitein-uitenants ter zee F.
J. E. Krips, A. J. Quanjer, M. A. -T.
Derksema, P. A. Mulock van der Vlies
Bik en H. Bos zijn bevorderd tot kapi
tein ter zee.
De luitenants ter zee der eerste
klasse G. J. Platerink, J. N. J. van der
Beij, J. A. Agelink van Rentergem en
J. van Staveren zijn bevorderd tot ka
pitein-luitenant ter zee.
De vice-admiraal J. J. L. Willinge
is bij bevordering benoemd tot com
mandeur in de orde van Oranje-
Nassau met de zwaarden.
De luitenants ter zee vlieger der
tweede klasse A. E. H. Bijkerk en P.
N. Versteeg zijn bevorderd tot luite
nant ter zee vlieger der eerste klasse
Aan de luitenant ter zee waarne
mer der tweede klasse G. A. G. Pieters
en de sergeant-vliegtuigmaker-motor
monteur G. Hofman is het bronzen
embleem, behorende bij een „Mention
in a Despatch" van Groot-Brittannië,
verleend.
Het is een verblUdend verschijnsel, dat de vormende waarde van de i.y
schoolconeerten" wordt ingezien zowel door degenen, die bU het onderwUs zjjn
betrokken als door vrUwel alle vocale en instrumentale kunstenaars. Het meest
verheugend is echter nog, dat de jeugd een toenemende belangstelling voor deze
concerten aan de dag legt, zelfs zonder dat er een grootscheepse „reclame" voor
wordt gemaakt. Ook deze goede w«n behoeft kennelUk geen krans, getuige hn
feit dat de serie schoolconeerten in het seizoen 1951 '52 gistermiddag ten over
staan van ruim achthonderd Helderse scholieren Is geopend.
Deze middag wilde de zangeres haar
jeugdig auditorium nader doen kennis
maken met de zuivere liedkunst. Zij
had daartoe een aantal eenvoudige, en
over het algemeen zeer bekoorlijke
werkjes gekozen van o.a. Schubert'
Catharina van Rennes, Rudolf MengeU
berg en Moussorgsky. Na hetgeen de
heer Pijnenborg vertelde over het
voordragen van een lied, en over de
inhoud van elk der werkjes, kon !-et
luisteren naar mevr. Vincent naast een
genoegen ook een zeer leerzame bezig,
heid zijn. De jeugd heeft dat goed be
grepen en wedijverde in oplettendheid
met het Concertgebouwpubliek. Zo was
ook in dit opzicht het eerste schoolcon-
cert een uitstekende start.
De Helderse Volksuniversiteit, die
deze concerten in nauwe samenwerking
met dc stichting „Een uur muziek" or
ganiseert, had voor deze eerste middag
geen vergeefs beroep gedaan op mevi.
Jo Vincent, wier naam als concertzan
geres welhaast legendarisch is gewor
den. Zij is twee uur komen zingen,
beide malen voor een stampvol Casino.
Haar begeleider was de heer Piet Pij
nenborg, een goede bekende voor de
trouwe bezoekers der schoolconeerten.
Als we dan ook nog vertellen, dat de
gemeentelijke concertvleugel op het
podium stond, is over het artistieke
peil van hetgeen de jongelui te genie
ten kregen voldoende waarborg gege
ven.
Op de hem eigen populaire en bevat
telijke wijze zorgde de heer Pijnenborg
voor een verantwoorde toelichting,
eerst in het algemeen en voorts bij elk
der liederen afzonderlijk. Hij maakte
duidelijk, dat in ieder mens de behoef
te, om zich op meer of minder muzi
kale wijze te uiten, leeft, maar dat het
slechts weinigen is gegeven, dat te doen
zoals mevr. Vincent. Daarvoor is in de
eerste plaats nodig een groot talent,
maar daarnaast een trouwe en toege
wijde studie onder zeer deskundige lei
ding.
Het elftal van het Helderse politie
korps heeft ook in zijn tweede compe
titiewedstrijd het onderspit moeten del
ven. Op het Helder b-terrein eindigde
de ontmoeting tegen de Marechaussee
uit Amsterdam in een 10 nederlaag.
Evenals in de eerste wedstrijd werd
deze nederlaag na ongeveer een kwar
tier spelen in de tweede helft een feit.
toen de Amsterdamse middenvoor een
fout in de Helderse verdediging af
strafte. Toch waren onze stadgenoten
over het algemeen iets sterker. Zij wa
ren evenwel niet bij machte een sco
ringskans te benutten.
Dat de Helderse politie niet van haar
overwicht wist te profiteren, was voor
een belangrijk deel te wijten aan de
halves, die verzuimden het gat in het
middenveld aan te vullen wanneer de
voorhoede in de aanval was.
w&
mm
JUBILEUM
Yan de week is deze Gra-
dus bij de heer Van Bre-
derode op de Loodsgracht
geweest. Zo maar even op
visite in de winkel, in ver
band met het vijf en ze
ventigjarig bestaan, dat
deze week wordt gevierd.
Nou ja, gevierd ts eigenlijk
het goede woord niet. Het
vaststaande feit uit zich
alleen met een gratis koop
dag. Wie dus van de week
iets bij de firma Van Bre-
derode koopt moet de cas-
saboni bewaren. Dinsdag
zal men dan in de krant
kunnen lezen, op welke
dag gratis gekocht werd of
gekocht had kunnen wor
den. Staat die datum op de
zuinig bewaarde cassabon,
dan ontvangt de koper zijn
geld terug.
Intussen grijpt uw Gradus
eren terug naar het jaar
1870 toen grootvader Van
Brederode, die schilders
knecht was, in de Molen
straat een zaak begon.
Reeds in 1880 werd de zaak
verplaatst naar de Loods
gracht. Pa Van Brederode,
de zoon dus van de „ouwe"
Van Brederode, sloot in
1924 zijn winkel in borstel -
waren op de Kanaalweg,
om het pand aan de Loods
gracht (verf, borstels en
glas) over te nemen. In
1939 stierf de heer Van
Brederode. Hij werd op
gevolgd door zijn. zoon (in
1942), de man die nu de
grais koopdag aanbiedt. In
het voorjaar van 1951
volgde een keurige uitbrei
ding met een behanghal ib.
de Molenstraat.
En over vijf en twintig
jaar, waarde Gradianen,
zulen wij zeer waarschijn
lijk bij de firma Van Bre
derode opnieuw onze ge
lukwensen komen aanbie
den. Ter gelegenheid van
het honderdjarig bestaan.
Dan komen wij terecht bij
een oude heer Van Brede
rode, of.bij diens zoon.
Deze kleine man, een
kleuter nog, weet immers
nu reeds geducht met de
verfwaren van zijn vader
om te springen! Heeft hij
niet laatst nog zijn drie-
wielertje groen geschil
derd? En is hij niet nu be
zig hot ding weer rood te
kwasten? De firma Van
Brederode; van vader op
zoon. Een jubileum, dat wel
een rechtgemeende geluk
wens waard is.
LIEFDE
£)e liefde voor de sport is
een onbestemd begrip.
Hoe vaak komt het niet
voor, dat een elftal voetbal
lers enkele kilometers van
hun woonplaats verwijderd
moeten spelen, en dan be
slist alleen met de bus de
reis wensen te aanvaarden.
„Dan was het vroeger wel
anders", zullen de oud
gedienden zeggen. Edoch,
ook in deze tijd zijn er, die
veel voor hun partijtje over
hebben, begreep deze Gra
dus uit een stukje in het
Helder-orgaan. Zo ontving
de consul een briefkaartje,
waarop het tijdstip van ver.
trek van de spelers van
Cocksdorp stond vermeld.
En nu moet ge goed begrij
pen, dat ook de scheidsrech
ter van het eiland moest
komen. De briefkaart dien
de als aanwijzing voor ,de
consul, Opdat hij tijdig zou
kunnen waarschuwen wan
neer de wedstrijd zou wor
den afgelast.
En wrijft thans uw ogen
uit, waarde lezers. Dat elf
tal van Cocksdorp en de
scheidsrechter zouden 's
morgens om half vijf ver
trekken! Per fiets moesten
zij immers naar Oudeschild,
vanwaar de eerste boot hen
naar onze stad zou brengen.
Want hier moest de wed
strijd om tien uur worden
begonnen.
Gradus wil maar zeggen:
men moet het er voor óver
hebben
WERK.
Mauwelijks is verleden
week Donderdag een
Belgische militaire rupsauto
met kanon en al in de Sin
gel gereden, of Vrijdagavond
hadden de mannen van
Openbare Werken reeds zo
veel werk verricht, dat van
de aangebrachte schade niets
meer viel te bespeuren. Gra
dus heeft even bij de werk
zaamheden staan kijken. En
weet u al, dat hij toen bij
het Singelwater een klein
jongetje huilend heeft aan
getroffen? Een vriendje had
de boterham van het ventje
in de ploemp gesmeten.
Met opzet? vroeg deze
meelijdende Gradus.
Nee, met kaas, snikte
de peuter.
GAAT!
Jaarlijks op 3 October
pleegt men in Leiden een
onschuldigé vorm van ver
zet. Het gaat er daar dan
zelfs feestelijk toe, dat weet
iedere rechtgaarde Leide-
naar. En nu, Gradus vertel
de het al eens, hebben en
kele oud-Leidenaren in onze
goede stad het plan opgevat
een bus te charteren en
daarmee derwaarts te toe
ren. Het is dan de bedoeling,
dat zoveel mogelijk oud-
Leidenaren, die tegenwoor-
dig huis en haard in Nieu
wediep hebben staan, de
reis meemaken. Nogmhals
dan de aanmoediging: in
Leiden geborenen, geeft u
op voor dit uitstapje. %4aakt
er een gezellige dag van. Ge
kunt u aanmelden bij de.
heren Brakhoven, Ruygh-
weg 5 en Borderding, Kei
zerstraat 48.
STAMTAFEL
JJeze Gradus kan ditmaal
aan de stamtafel geen
grapjes maken. Een ernstig
feit uit het jongste verleden
maakt hem dat onmogelijk.
Want (o, noodlot) iemand
die de Stamtafelgasten na
aan het hart ligt (ge kent
de kleine barkeeper Jan
toch), is dezer dagen met
kleding en al te water getui
meld. Aan de overzijde, oo
het Nieuwe haventerrein
dus, had hij bedrijvig ge-
assisteerd bij de bediening
van een aantal gasten van
de fii-ma Van Hattum en
Blankevoort. Op een gege
ven moment dribbelde hij
parmantig achter iemand
aan, lezers, hij zag de man
voor zich naar rechts stap
pen, en toen deed ons aller
Jan hetzelfde. Zijn voorgan
ger had een vlot bereikt,
doch hijzelf stapte juist te
vroeg van een loopplank.
Met het boven aangehaalde
gevolg. Proestend en hij
gend, zijn colbertjasje als
de vleugels van een reuzen-
vlinder drijvend op het wa
ter, vertrapte Jan de drei
gende diepte onder zich. Tot
een vriendenhand hem
krachtig in het tengere lijf
greep. Het volgende moment
wisten de omstanders, dat
oe Stamtafel z jn barkeepe"
had behouden.
GRADUS
Zo n weekend thuis is dikwijls erg vermoeiend. Gradus
kan daarover meepraten. Maar ook het Marine-personeel
verkeert m een dusdanige positie, dat lange en ver
velende reizen in benauwde of tochtige coupé's het einde
betekenen van een aantal welbestede uren verlof. De
meesten nemen dan de laatste trein terug naar Nieuwe-
danrPnlet *tapencie rei^ers en lijffotografen kunnen
daardoor getuigen zijn van hierboven afgedrukte, weinig
opwekkende, tafereeltjes. En niet zelden gebeurt het, dal
de stationschef nog lieden moet wekken nadat de trein
reeds lang is gearriveerd..
Een flink aantal dames van de Ne
derlandse vereniging van Huisvrouwen
heeft Maandag in de bovenzaal van
café „Postbrug" een filmavond bijge
woond over ket Nederlandse sanato
rium in Davos.
De voorzitster, mevr. Veen, stelde
mevr. Tupker, propagandiste van de
Vereniging tot behartiging der belan
gen van Nederlandse longlijders, aan
de vergadering voor. Deze vereniging
houdt het zo uitermate nuttige Neder
landse sanatorium in Davos (Zwitser,
land) in stand, een sanatorium waarin
reeds zovele tuberculose-patiënten her
stel van gezondheid hebben gevonden.
De film „De stille strijd" gaf een dui
delijk beeld van de ideale omstandig,
heden, waarin de patiënten te Davos
worden verpleegd. Ook door hetgeen
mevr. Tupker over het werk in het sa
natorium vertelde, werden de aanwe
zige huisvrouwen met enthousiasme
voor deze prachtige instelling bezield.
Er werden nog enkele leerzame film
pjes vertoond, alle met een toelichten
de tekst in de Nederlandse taal. De
camera bracht de aanwezigen naar Pa
lestina en naar Indonesië, gaf een inte
ressante indruk van de aardewerkpro
ductie en van hetgeen in Nederland en
andere landen dank zij de Marshall-
hulp kan worden verricht, en liet ten
slotte enige hoogtepunten uit het Ie-
ven van H.M. Koningin Juliana de re
vue passeren.
Wij zouden niet volledig zijn, wan
neer wij verzuimden te vermelden, dat
de vereniging die het sanatorium te
Davos in stand houdt, te Den Haag ge
vestigd is aan het adres Dr. Kuyper-
straat 10, dat het gironmmer 19751 is,
en dat men lid kan worden tegen een
contributie van minstens f 2.50 per
jaar.
In de Tivoli-bioscoop krijgt men tot
en met Donderdagavond een sterk ge
romantiseerd verhaal voorgezet van de
strijd in Palestina. Hiermede willen wij
niets zeggen ten nadele van de film
„Het zwaard in de woestijn", die ten
slotte beoogt de honger van vele dui
zenden bioscoopbezoekers te stillen, zo
ver het betreft een honger naar span
ning en verpozing. George Sherman
heeft het onderwerp in dit opzicht meer
dan bevredigend behandeld.
Mike Dillon (Dana Andrews) is kapi
tein van een Amerikaanse vrachtboot.
Voor het eerst heeft hij een aantal
Joodse vluchtelingen clandestien naar
Palestina gebracht. Juist wanneer hij
daarvoor zijn loon ontvangt, wordt de
hele groep aan de wal overvallen door
een Britse patrouille. Dillon kan dan
niet meer terug. Wanneer hij zijn eer
ste stuurman orders doorseint, verraadt
hij de positie van de vluchtelingen Van
dat ogenblik af beleeft men een span
nende achtervolging. Uiteindelijk ko
men alle vluchtelingen achter de tra
lies en dan kan Dillon, de staalharde
handelaar, zich redden door de leider
der illegalen aan te wijzen. Hij doet dit
evenwel niet en helpt zelfs bij de vlucht
uit het gevangenenkamp.
Ongetwijfeld een sterk verhaal, dat
boeit van het begin tot het einde. Het
wordt meesterlijk geregisseerd en ge
speeld.
Bij de bond kwam binnen een ver
zoek om overschrijving van P. H. Teu-
nis van HFC naar JVC. De volgende
verzoeken om overschrijving werden
verleend: W. E. Waelpoel van Helder
naar W.G.W, per 14-9; J. v. d. Kerkhof
van Texel naar De Koog per 29-4-52:
G. Boogaard van Texelse Boys naar
D.W.O. per 8-9; A. Karbaat van Scha
gen naar Oosthuizen per 8-9; J. G A.
Schuckman van Wilskracht naar W.G-
W. per 11-9; G. A. Sprenkeling van K-
S. V. naar W.G.W. per 11-9; H. C. Lat
jes van M. K. V. naar W.G.W. per li*9'
Naar wij vernemen, zal op Maandag
avond 22 October ten raadhuize ecl1
bestuursvergadering worden gehouden
van de Helderse Gemeenschap Als één
der voornaamste punten van behande
ling zal aan de orde worden gesteld de
vorming van een secte „Sociaal Werk'
waaraan de behoefte de laatste tiJd
meer en meer wordt gevoeld.
