HALVE REVANCHE OP DE FINNEN Wanhopig Oranje-team vocht zich van 4-2achterstand naar gelijkspel stècw srcRimf Sport voor Zondag Nederland mocht meer dan tevreden zijn Lofthouse voerde de Wanderers naar de overwinning Het Nederlands elftal was onvoldoende Nederlandse defensie door de rappe Finse aanvallers onderde voet gelopen Kraak en Terlouw maakten fouten Van Schijndel de uitblinker Fluitconcert MAANDAG 29 OCTOBER 1951 Overzicht van het derde Nederlandse doelpunt. Stand 43 voor Finland. (Van onze sportredacteur) ALS DE vijf en zestigduizend Nederlanders, die Zaterdagmiddag het Feijen- oord-Stadion bevolkten, prettige herinneringen aan de wedstrijd Nederland Finland hebben overgehouden is dat slechts voor een gering gedeelte aan de elf Oranjehemden te danken. Niettegenstaande het feit dat beide doelverdedigers viermaal de bal uit het net moesten grabbelen, hebben onze landgenoten, uitge zonderd het eerste en het laatste kwartier, teleurgesteld. Nederland is maar op het nippertje de dans, in casu een nederlaag, ontsprongen. Toen de Finnen na enkele pittig opgezette Nederlandse aanvallen de leiding namen, was er nog geen spoor van onrust te ontdekken, noch op de tribunes, noch op het veld. Die onrust kwam echter spoedig toen de kwieke Finse aanvallers op volle toeren begonnen te draaien. Onze verdediging werd van het kastje naar de muur gestuurd, zo erg, dat zelfs een Kraak en een Terlouw meer dan eens volkomen uit positie werden gespeeld. Weliswaar werd het eerst nog 11 en was het de Oranjehemden zelfs nog vergund een 21-voorsprong te nemen. Maar nog voordat de Schotse scheids rechter de elftallen voor de eerste maal naar de kleedkamers dirigeerde, had Kraak zijn tweede blunder gemaakt. In de tweede helft werd het eerst goed dui delijk dat wij geen stevige revanche op de in Helsinki geleden 4l-nederlaag mochten verwachten. Het werd 42 voor de Finnen en slechts na uiterste krachts inspanning kon de Nederlandse aanvalslinie in de laatste twaalf minuten Laasoo- nen nog tweemaal passeren. Onze indruk is dat de Oranjehemden met dit gelijke spel meer kregen dan hun toekwam. in de Nederlandse defensie te slaan. Tegenover de vlotte switches, geraffi neerde passes en handige trucs, die eigenlijk alleen maar in het arsenaal van een volleerde voetbalprof thuisho ren, stonden de Nederlanders als met stomheid geslagen. En toch faalde de Nederlandse verdediging niet in haar geheel. Wierts en Van Schijndel hiel den het hoofd koel en dank zij het har de werken van dit tweetal en de steun van Biesbrouck, kon de Nederlandse voorhoede toch verscheidene malen aan het werk worden gezet. Het gevaar in de Nederlandse aan valslinie roest hoofdzakelijk van Van der Tüyh komen. Van Melis en Lenstra begrepen elkaar niet altijd, Biesbrouck fungeerde als verbindingsspeler en Groeneveld heeft gistermiddag niets anders gedaan dan missen. Twee goals uit overtredingen. MA ONGEVEER 25 minuten kregen de Finnen reden tot juichen. Naar de smaak van referee Mitchell maakte O- denthal een te weelderig gebruik van zijn ellebogen en in de buurt van het strafschopgebied mochten de Finnen een vrije trap nemen. De bal kreeg een tikje terug en voordat Kraak besefte dat Lethovirta eindelijk eens ging schie ten, want daar waren de Finnen wat |_|OEWEL de Finnen het seizoen 1951 reeds achter de rug hebben, speelden zij een heerlijk fris partijtje voetbal. Stuk voor stuk waren deze Noorderlin gen uiterst snel en hun balbehandeling zal trainer Van der Leek meer dan eens een zucht van verlangen hebben ont lokt. Zij die hadden voorspeld, dat de tegenstanders van het Nederlands elf tal hun technische tekortkomingen met enthousiasme zouden moeten goed ma ken om tot redelijk resultaat te komen, kwamen bedrogen uit. 't Was allerminst een primitief spel dat de Finnen in het Feijenoord-stadion vertoonden. Als er één ploeg was, die primitief speelde, dan was dat het Nederlands elftal, een ploeg waarin zelfs de kern slechter was dan wij ooit hebben gezien. Kraak was niet zeker van zich zelf en Terlouw werd verscheiden malen door de rappe Lehtovirta en de handige Rytkonen ge passeerd. Nu hadden deze steunpilaren van de Nederlandse defensie het aller minst gemakkelijk Niet alleen waren die Finnen handig en snel, de beide backs Odenthal en Bakers lieten meer dan eens een steek vallen, waardoor de taak van Kraak en Terlouw aan zienlijk verzwaard werd. Hoe het zij, de verdediging waarin wij nog het meeste vertrouwen hadden, heeft een zeer matige wedstrijd gespeeld, slech ter dan de aanvalslinie, welke algemeen tot het zwakste deel van de ploeg werd gerekend. Hoopvol begin. £OALS geZegd, het begin was hoop vol. In het eerste kwartier kregen Van Melis, Lenstra en Biesbrouck be hoorlijke kansen. Men maakte zich ech ter niet druk de mogelijkheden te ge bruiken. Dat behoefde ook niet, zo scheen het althans, want de gasten wa ren toch nergens. De elf in blauw-wit gestoken rappe athleten hadden echter alleen maar een kwartier nodig om te acclimatiseren. Dat de Finnen zich zo snel en goed konden herstellen, vond uiteraard mede zijn oorzaak in het feit dat het Nederlandse aanvalstrin in ge breke was gebleven toen zk' 'rijpe kansen hadden voorgedaan doet echter niets af aan het feit e gas ten na het eerste kwartier to.-h maar in staat bleken om steeds weer een bres traag mee geweest, lag de bal reeds ach ter de IJmuidenaar. Kraak had niet eens, en dat zal toch maar zelden ge beuren, de tijd om naar de bal te sprin gen. Nu eerst begonnen de Oranjehem den te begrijpen dat het geen gemakke lijke taak zou zijn om de Finnen in toom te houden. De combinaties begonnen iets beter te lopen, Abe Lenstra kopte eenmaal de bal vlak over de lat, Biesbrouck stopte de bal met zijn linkervoet en zond met zijn rechter een hard schot in en tien minuten voor de rust stormde Van der Tuyn met de bal aan zijn voeten op Laaksonen af en scheen de gelijkmaker te gaan scoren, maarrechtsback Myntti voorkwam dat door zijn been uit te steken en de Nederlandse rechts buiten op een ordinaire manier te ha ken. Het was echter uitstel van execu tie en dat zouden de Finnen ook hebben begrepen als zij hadden geweten dat Abe Lenstra de door Mitche'l toegewe zen penalty zou gaan nemer. De Frie se goochelaar had slechts een aanloop van twee of drie passen nodig. Met een laconiek, haast onverschillig <chnt werd Laaksonen volkomen kansloos gepas seerd. Nederland nam de leiding. ^IET in het minst uit het veld gesla gen trokken de Finnen ten aanval. Met prachtig aanvalsspel werden de Nederlandse verdedigers andermaal in de hoek gedrukt. Het was nog maar een geluk voor Kraak en de zijnen dat de Finnen juist iets te veel en met te kor te passes combineerden, zodat de Ne derlandse verdediging zich, weliswaar met veel moeite, op 't laatste' moment nog steeds kon herstellen. In een periode dat een ieder op een Fins doelpunt zat te wachten, kreeg Abe de bal met een verre trap uit de acl terhoede toegespeeld. Met verbluf fend gemak gleed de Fries langs een paar bewakers en schonk Van Melis op enkele meters van de doellijn een niet te missen kans. De Eindhovenaar toon de zich deze kans waardig en hand in hand kon hij met Abe naar de middel lijn terug dansen. 2—1. Met nog enkele seconden te spelen, was het vrij zeker dat Nederland de rust met een voorsprong zou ingaan. Het mocht echter niet zo zijn. Mitchell, die zijn landsaard verloochende en vrij royaal was met vrije trappen), floot voor een overtreding van Wiertz. Ver baasd keek men elkaar op de tribunes eens aan, want geen mens heeft het „waarom" begrepen. Misschien dat Kraak ook zo verbaasd was, want voor de tweede maal vergat hij op een schot van Lehtovirta te reageren. De Finnen hadden, gezien de krachtsverhouding, in de eerste helft zeker dat 2e doel punt verdiend, maar wij hadden dan toch liever gezien dat zij op een min der goedkope wijze aan de gelijkmaker Waren gekomen. Een 42-achterstand jyjISSCHIEN waren de Finnen nooit aan een voorsprong toe gekomen als het vliegende schot van Van der Tuyn in de eerste minuut na de hervatting niet op fortuinlijke wijze door Martin tot corner was verwerkt, als het schot van Wiertz, twee tellen later, niet een hoekschop had opgeleverd en Van Me lis niet, na een grandioze combinatie met Abe Lenstra (een van de weinige) juist naast had geschoten. Maar ja, doelpunten maken behoort nu eenmaal ook bij het spel en als er kansen wor den gemist kan niet altijd van pech worden gesproken. De Finnen hadden inmiddels gezien hoe het niet moest en toen Wiertz, Terlouw en Odenthal schenen te verwachten dat de anderen wel zouden Ingrijpen, straf te Rytkonen dat getreuzel met een feil loos schot af. Moedeloos boog Kraak zich voor de derde maal achter zijn doelljjn om de bal met een lusteloos ge baar naar de middellijn te trappen. Lusteloos speelden ook de overige tien Nederlanders verder. 7-tii Krass. Wiertz, Biesbrouck en Van der Tuyn gingen in de misère delen. Het kon niet uitblijven dat de Finnen tegen deze ge demoraliseerde Nederlandse ploeg steeds beter gingen spelen. Vooral de razend snelle Rytkonen en watervlug- ge Lehtovirta groeiden tot ongekende hoogte. Zij trokken zich niets aan van de reputatie van Rinus Terlouw, een Terlouw die zich tenslotte slechts kon staande houden door zijn lichaams kracht in het geding te brengen. Maar zelfs dat kon de Finnen niet impone ren. Zij draaiden cirkels om de „reus", die met zijn gewoonlijk indrukwekken de gestalte, eigenlijk maar een heel kleine jongen was. Het was zelfs zo erg dat het publiek een enkele maal een fluitconcert aanhief om zijn afkeuring tegen deze wijze van verdedigen ken baar te maken. Als de handen eens op elkaar kwamen, was dat om de prach tige staaltjes van techniek, waarop wij door de beide Finse binnenspelers wer den vergast, te belonen. Het was in deze periode dat Pelkonen voor de vierde maal het net echter Kraak kon vinden en niets scheen de Finnen meer in hun opmars naar een glorievolle overwin ning in de weg te kunnen staan. Een Nederlands kwartiertje. JJIE hoogblonde knapen uit het Noor den voelden zich echter te zeker van de overwinning. Zjj gingen het te mooi doen. Of de Nederlanders in het veld voelden dat zjj niets meer hadden te verliezen of dat zij door een of andere mysterieuze kracht werden geïnspi reerd, is niet na te gaan, maar plotse ling werd de geest weer over de Oranje hemden vaardig. Zij ontworstelden zich aan de druk en met nog twaalf minu ten te spelen drong er nog een licht straaltje door in het Nederlandse kamp. Kiineman, die na ongeveer twintig mi nuten spelen in de tweede helft Bies brouck had vervangen, plaatste een boogbal In het doelgebied van Finland waar Van Melis tussen twee Finnen omhoog sprong en de bal met een ve nijnig knikje langs Laaksonen plaatste. Het publiek raakte eindelijk in een in terland stemming. Voor het eerst hoor den wij luide aanmoedigingskreten en het „Abe, Abe, Abe...." klonk uit dui zenden kelen. Nederland trok met man man en macht ten aanval. De spanning in het Stadion voerde tot een climax, welke zich kort voor het eindsignaal ontlaadde toen Van Melis de hattrick verrichtte. Van der Tuyn mocht een hoekschop nemen. Weer kwam de don kere kuif van Van Melis omhoog en weer werd Laaksonen met een goed berekende kopbal gepasseerd. Een or kaan van lawaai steeg uit de voetbal arena omhoog. Men was verheugd over het feit, dat het Nederlands elftal in ieder geval een smadelijke nederlaag bespaard was gebleven, maar op de te rugweg naar huis zullen de 65.000 toe schouwers zich zonder twijfel*hebben gerealiseerd dat de uitslag 4—4, de ver houding allerminst weer geeft. Sterker nog, dat de Finnen feitelijk een over winning hadden verdiend. (Advertentie, Ing. Med.) Wat toespraken, lessen in theorie en mental-training niet hebben kunnen bereiken, bereikte giste ren het Nederlandse publiek. De Oranje-ploeg scheen bij een 4-2- achterstand een smadelijke neder laag tegemoet te gaan. Met nog twintig minuten te spelen hadden onze landgenoten niet beter ver diend. Hun spel was zo matig en fantasieloos, dat de spelers door het publiek werden uitgefloten. Deze pijnlijke bejegening moet het Nederlands elftal op gelijke wijze hebben geprikkeld, als in de goede oude tijd een donder- speech van Karei Lotsy. Dat een fluitconcert tenslotte de spelers moest inspireren, strekt hen ech ter niet tot eer. Maar ook dat fluiten was eigenlijk maar weinig verheffend. Hoewel Arsenal tien minuten voor Tottenham Hotspur 0—1, Wolverhamp- het einde van de wedstrijd tegen Ful- ham met 40 voor stond, heeft het fluitsignaal van de scheidsrechter de Gunners voor een gelijkspel moeten be houden. Kort achter elkaar scoorde Fulham drie goals, toen de verdediging van de Londenaren de zaken wat te kalm begon aan te pakken. Lofthouse, de nieuwe middenvoor van het Engelse team, heeft er voor zorg gedragen dat Bolton Wanderers de leiding in de eer ste divisie kon behouden. Hij bleek een voortdurend gevaar voor de verdedi ging van Chelsea en hij had een zeer belangrijk aandeel in de drie punten van de Wanderers. De uitslagen luiden: Arsenal—Fulham 4—3, Aston VillaPreston North End 32, BlackpoolMiddlesbrough 22, ChelseaBolton Wanderers 13, Derby CountyBurnley 10, Huddersfield TownStoke City 02, LiverpoolW. Bromwich Albion 25, Manchester City Charlton Athletic 42, Portsmouth Newcastle United 31, Sunderland ton WanderersManchester United 0-2 Van Melis, die irie doelpunten voor zijn rekening had genomen, werd aan het einde van de wed strijd gewond, maar hij heeft de laatste seconden van de wedstrijd toch uitgespeeld, waarna hij het veld aan de arm van Van der Lek verliet. IA: Enschedese B.—De Volewijckers; EDO't Gooi; VelocitasElinkwijk; AGOVV—Haarlem; DWS—Theole; Fri- siaHeerenveen; GVAVGo Ahead. 1B: WageningenLeeuwarden; Sneek Oosterparkers; AchillesBlauw Wit; VSVZwolse B; DOSBc Quick; Ajax Vitesse; RCHEnschede. 1C: ADO—DHC; Eindhoven—Wil lem II; NACBleijerheide; RBC Feijenoord; BWQuick; Juliana MVV; Sittardia—SVV. 1D: HDVSChèvremont; Xerxes— Maurits; NECVVV; EmmaBraban- tia; NOADLONGA; SpartaLimbur- gia: PSV—HBS. 2 A: West-Frisia—ZFC; HVC—Storm vogels: Baarn—HFC; OSV—VVA; AFC Alcm. Victrix. 2 B: HRCDe Spartaan; Schoten Hercules; KFCZeeburgia; DWVDe Kennemers; ZVVVolendam. 3 A: VelsenRivalen; Vitesse '22 TOG; Always ForwardDe Meteoor; O WO—Kinheim; RK AVIC—DCG; APGSTerrasvogels. 3 B: ZSGO—DEC; KW—Watergraafs meer; DEMRK VVA; Hilversum— JOS; SDW—Halfweg; WFC—Rapiditas. 3 C: GVO—QSC; Alkm. B—Zaandijk; Wijk aan ZeeIW; BeverwijkHol- landia; BKC—CSV; WSV'30—Ripperda. 4 A: TexelOudesluis; RK AFC— Schagen; WieringerwaardZAP; Ber genVZV; DTSSucces; Grasshoppers Vrone. 4B: EVCMFC; Monnikendam— HSVWWPurmersteijn; Meervogels '31Limmen; AssendelftRanders; St. GeorgeZouaven. 4 C: TDW—OFC; J.H. Kwartier— TDO; WZLOC; PurmerendVVS; KBVZilvermeeuwen; ADO '20—DRC. 4D: Nautilus—De Germaan; SEMO— SDZ; ZRCDe Pionier; SwiftZaan- landia; Animo—WMS; ETO—BDK; Wilh. VooruitDe Meer. 4 E: SLTODVAV; Oranje Zwart— SNA; Meervogels—DJK; NEA—Mad- joe; Sloterdijk—TIW. Het Australische koppel Strom— Arnold heeft een Americaine over 100 kilometer gewonnen in het Gentse kuipje. Tijd 2 uur 11 min. 10 sec. Cp een ronde werden tweede Buysse—01- livier (B.), derde SchultePeters (N.) \!A de oefenwedstrijd tegen Middlesex Wanderers waren wij reeds pessi mistisch. In de wedstrijd tegen Finland is gebleken dat dat pessimisme alles zins gerechtvaardigd was. Het Neder lands elftal vertoonde tal van gebre ken en de totaal-indruk was beslist on voldoende. Met angst en vreze zien wij dan ook de interland-wedstrijden tegen Belgie en Zweden tegemoet. Na afloop van de wedstrijd zei de heer Mommers, lid van de keuze-commissie o.a.: „Wij zullen uit ons jeugdig mate riaal moeten gaan putten, om ons elf tal weer op peil te brengen. Dat is de conclusie van deze wedstrijd, want te gen de snelle Finnen stonden onze jongens gewoon stil". Dl J een beschouwing van de individu ele prestaties moeten wij beginnen met op te merken dat de beide debu tanten op de backplaatsen, Odenthal en Bakers, niet hebben voldaan. De PSV-er verwaarloosde zijn dekking meer dan eens en zijn plaatsen was bovendien uitermate slecht. Bij Oden thal viel het schieten nog wel mee, maar ook hij heeft als bewaker van een buitenspeler niet. aan de eisen vol daan. Wiertz was soms een prettige steun voor de aanvalslinie en ook ver dedigend mogen wij hem zeker een voldoende geven. Van Schijndel, de uitblinker, heeft zijn vorm terug. Hij iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiii heeft de gehele wedstrijd constant ge speeld en was de enige speler, die te gen dê handige trucjes van de Finnen was opgewassen. O.i. vormden Van Schijndel, Wiertz en Biesbrouck (als teruggetrokken binnenspeler) de kern van de verdediging. Terlouw kwam steeds in tijdnood. Hij was tegen de snelle Finnen beslist niet opgewassen en in deze wedstrijd kwam duidelijk aan het licht, dat het een bezwaar is als een stopperspil slechts „éénbenig" is Kraak ging bij de twee eerste doel punten zeker niet vrij uit, maar wij vergeven hét hem graag, daar hij in vele wedstrijden tal van zeker schij nende doelpunten heeft voorkomen. Van de aanvalslinie, die gisteren feite lijk uit vier man bestond, was Groene veld de zwakste speler. Lenstra was actief, Van Melis wisselde verrassen de met slechte momenten af en Van der Tuyn heeft, vooral in de eerste helft, uitstekend werk verricht. De Finnen, die geen enkele uitge sproken zwakke plek in hun team hadden en in Rytkonen en Lehtovirta twee knappe uitblinkers hadden, wa ren van mening dat. zij na hun vierde doelpunt een psychologische fout had den gemaakt. „Het was een fout, dat wij verslapten en daar hebben de Ne derlanders uitstekend van geprofiteerd. Daarom ben ik van mening dat dit gelijkspel een vrij juiste uitslag is" zei tegmleider Alakari. -*~ Wdvortsuü», Iqg. k V

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 5