Piin, Pain en Pom in Afrika
- ■*-
r #r
Andries (1803-1867) en anderen
3C
De wagen
in het Kloosterbos
Vorming van internationaal bureau
ging niet door
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
Geslacht met een grote werklust
appie
*Spookóteen
DRAISMA'S
LEVERTRAAN
Amerika en Canada weigerden medewerking
Veertien dagen van
redevoeringen
VOEIT U ZICH LOOM EN MAT
Het Radioprogramma
Het Noordhollandse geslacht Rempt (ll)
Smeden en veeartsen
en de
I
DONDERDAG 1 NOVEMBER 1951
95. Billie de Spinner heeft al op
die vraag van Samba gewacht. Hij be
greep dat koning Samba vroeg of laat
naar Pim, Pam en Pom zou vragen. En
Billie heeft ook begrepen dat hij uit
Apenland weg moet zijn vóórdat koning
Samba er achter komt dat hij en Ka-
reltj® geen recht hebben op de belo
ning) Gelukkig is Pepi nog te duizelig
om antwoord op zijn vader's vraag te
geven. Maar Billie staat de koning da
delijk te woord. „Ja, Majesteit, het
spijt me om het moeten zeggen, maar
die vriendjes van uw zoon zijn klaar
blijkelijk nog te jong om de ernst van
£e ontvoering van uw zoon in te zien.
Ze verdeden hun tijd maar met pret ma
ken )n plaats van ernstig naar uw zoon
te zoeken. Gelukkig dat ik en mijn
vriendje Kareltje Kat langs kwamen en
de ernst van de zaak inzagen. Toen
hebben we ook niet gerust voordat we
uw zoon veilig en wel aan uw voeten
konden neerleggen". Koning Samba
knikt en neemt dan zijn helm af. Een
regen van goudstukken en sieraden
daalt op Billie neer. „Neem dat, neem
dat allemaal", zegt Samba gul. „Het is
bestemd voor de redders van mijn
zoon en dat zijn jullie!" Maar nu wordt
het de hoogste tijd voor Billie en Ka
reltje om de benen te nemen want Pe
pi komt langzaam bij uit zijn verdo
ving en vraagt met zwakke stem
„Waar ben ik? Waar zijn Pim, Pam en
Pom?"
Het migratiecongres te Napels
(Van een bijzondere medewerker).
yOOR de oorlog hebben we de film „Het Congres danst" gekend. Het thema
wee ontleend aan het Wener Congres, dat na de Napoleontische jaren
orde op de Europese zaken moest stellen. Metternlch was de alles overheer
sende figuur ervan. Eén van de mooiste taferelen van de film was wel dat,
waarin de oude heertjes met bakkebaardjes en witte kuitbroeken, aangelokt
door de elegante Wener dansen, op de gladde vloer rondzwieren en Metter
nlch alleen in de congreszaal achterblijft. De leunstoelen knikken op elk van
Kfyn voorstellen „Ja".
man uit de vorige eeuw mocht worden
genoemd, gaf te verstaan, dat zijn re
gering niet bereid zou zijn, de ver
langde bedragen ter beschikking te
stellen. Bovendien liet Canada, één der
belangrijkste immigratielanden, weten,
dat het geen inmenging in zijn immi
gratiepolitiek wenste te aanvaarden.
Het achtte zich in staat, zijn proble
men zelf op te lossen.
Daarmee was het lied practisch uit.
Niettemin heeft men veertien dagen
lang onvervaard redevoeringen afge
stoken over het emigratie-probleem
met zijn biologische, economische, so
ciale en nog een dozijn andere aspec
ten. De voorzitter van de Raad van
Beheer van het Internationale Ar
beidsbureau, de Franse staatsman
Ramadier, kwam in de laatste dagen
aangesneld om zo mogelijk nog iets te
redden. In een bepaald imponerende
speech, met Franse zwier en taal
meesterschap uitgesproken, deed hij 'n
uiterste poging, om de koers te wijzi
gen. Zij bleef zonder resultaat.
Verstandig besluit.
[)E RESOLUTIES, die ten slotte zijn
aangenomen, bevatten slechts de
aanbeveling, om een consultatieve
raad buiten de ILO te vormen. Deze
moet in het emigratieproces een advi
serende stem hebben. Alles in de ver
onderstelling, dat deze inderdaad tot
stand komt. De opzet van dit orgaan
is eenvoudig, de kosten zijn laag.
Wij achten dit een verstandig be
sluit. Voor Nederland is het in meer
dan één opzicht gelukkig. Het vraag
stuk van de emigratie ligt in ons land
geheel anders dan in andere naties. In
Duitsland wordt het beheerst door 't
vluchtelingenvraagstuk, in Italië spre
ken overbevolking en werkloosheid 'n
hartig woord mee.
De instelling van een machtig inter
nationaal bureau zou ons land het no
dige geld hebben gékost, zonder dat w(]
er veel nut van zouden hebben gehad.
Het karakter van de Nederlandse emi
gratie mi grafton for settlement
eist tweezijdige regelingen, zoals ons
land deze reeds met een aantal immi
gratielanden heeft afgesloten. In deze
richting moet worden voortgegaan.
Het is zeer nuttig, om daarbij nuchter
te blijven.
JN NAPELS is het net andersom ge
gaan. Onder auspiciën van de ILO,
de Engelse aanduiding voor het Inter
nationale Arbeidsbureau te Genève,
was een prachtig plan uitgebroed. Men
wilde een internationaal bureau stich
ten, dat zeggenschap zou hebben op 't
gebied van emigratie en immigratie.
De kosten werden geraamd op meer
dan tien millioen dollar per jaar.
Voorts zou een hulpfonds moeten wor
den gevormd van vijf en twintig mil
lioen dollar, waaruit financiële bijstand
zou worden geboden aan landen, die
deze nodig hadden om emigratie mo
gelijk te maken.
Het was inderdaad een „kostelijk"
plan.
Het ging uit van de „dirigistische"
idee, welke na de oorlog zo algemeen
naar voren is gekomen. Daarbij zwij
gen we nog maar van de strijd tussen
de IRO, de internationale organisatie
voor de hulp aan vluchtelingen en ont
heemden. en de ILO om de leiding in
het nieuwe orgaan.
Voor het gemak bracht men alles
maar onder dezelfde noemer. De hulp
aan vluchtelingen, de internationale
uitwisseling van arbeidskrachten en
de emigratie lagen, zo vond men, in
hetzelfde vlak. Het administratieve or
gaan, dat men zich voorstelde te stich
ten, zou de zorg voor al deze groepen
op zich nemen. Hierin kwam typisch
de mentaliteit van een arbeidsbureau
tot uiting.
In Nederland is dezelfde strijd ge
voerd. Hier huldigt men thans echter
gelukkig andere opvattingen,
gezien de door de regering gepubli
ceerde emigratie-nota. Dat emigratie
hetzelfde zou zijn als internationale
arbeidsbemiddeling, wordt hier te
lande noch door de regering noch door
de Staten-Generaal aanvaard.
Mislukte poging.
QELUKKIG is ook internationaal de
ze gedachte niet gemeengoed ge
worden. Het emigratie-congres te Na
pels heeft het project niet aangeno
men. Dat was b(j de opening trouwens
al te voorzien.
Om het plan te kunnen uitvoeren,
had men dollars nodig. Zoals soms in
een familie met arme en rijke bloed
verwanten de armen reeds beschikken
over de duiten van de rijken, nog vóór
ze deze hebben ontvangen, zo was ook
hier alvast maar een plan opgezet,
zonder dat men wist of de rijke oom
het er mee eens was.
De rijke oom dat was in dit ge
val Amerika. Op de welwillendheid van
de Verenigde Staten hadden de plan
nenmakers al hun hoop gevestigd. Hun
hoop werd niet vervuld. De leider van
de Amerikaanse delegatie, een zeer
welwillend man die zeker geen heer-
sersnatuur als de Oostenrijkse staats-
doordat afvalstoffen In Uw dar
men zijn achtergebleven die de
werking van belangrijke organen
vertragen of verlammen? Neem
eens per week één of twee Laxeer-
Akkertjes, die de darm-werking
regelen, zonder pijnlijke krampen
of ontsteking der darmsljjmvlle-
ten. Laxcer.Akkertjes werken
vlug en veilig en veroorzaken geen
gewenning. Zij zijn daardoor ook
net aangewezen middel bij chro
nische verstopping.
(Advertentie, Ing. Med.)
VRIJDAG 2 NOVEMBER
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde mu
ziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.-
muzlek. 8.40 Idem. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Waterstanden. 9.35 Gram.muzlek.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.muzlek.
11.10 Sopraan en niano. 11.30 Gram.
muzlek. 12.00 Harp-Ensemble. 12.30
Land- en Tulnbouwmededellngen. 12.33
Amusementsmuziek. 11.59 Klokgelui. 13.00
Nieuws. 13.15 Gevarieerde muziek. 13.45
Gram.muziek. 14.00 Wenken voor de tuin.
14.15 Gram.muziek. 15.00 Omroeporkest
en solist. 15.40 Voordracht. 16.00 Strijk
kwartet. 16.30 Voordracht. 16.50 Gram.
muzlek. 17.00 Verzoekprogramma voor de
jeugd. 17.30 Militaire reportage. 17.40
Gram.muzlek. 17.45 Fries programma.
18.00 Nieuws. 18.15 Amusementsmuziek.
18.45 Gram.muziek, 19.15 Regeringsuitzen
ding: „Verklaring en toelichting". 19.35
Gram.muziek. 19.40 Radiokrant. 20.00
Nieuws en weerberichten. 20.10 Vijf minu
ten. 20.15 Radio Phllharmonisch Orkest
en solist. 21.15 „Het expressionisme in de
beeldende kunst", causerie. 21.35 Piano
recital. 22.05 „Zwerftocht door het verre
Oosten", reportage. 22.15 Meisjeskoor en
orgel. 22.30 Orgelconcert. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Nieuws en SOS-berlch-
ten. 23.15 „Het Evangelie in Esperanto",
causerie. 23.3024.00 Gram.muziek.
HILVERSUM n. 298 m.i 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.33
Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberich
ten. 8.18 Gram.muzlek. 8.50 Voor de huis
vrouw. 9.00 Gram.muzlek. 10.00 „Kinde
ren en mensen", causerie. 10.05 Morgen
wijding. 10.20 Gram.muzlek. 10.30 School
radio. 10.50 Sopraan en piano. 11.10 Voor
dracht 11.80 Gram.muzlek. 12.00 Amuse
mentsmuziek. 12.30 Land- en Tuinbouw-
mededelingen. 12.33 Sport en prognose.
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of
gram.muziek. 13.20 Orkestconcert. 14.00
Kookpraatje. 14.20 „Le Nozze di Figaro",
opera. 16.00 Orgel en zang. 18.80 Voor de
Jeugd. 17.00 Gemengd koor. 17.20 Muzi
kale causerie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felici
taties. 18.45 „Denk om de bocht". 19.00
Pianospel. 19.10 Voor emigranten. 19.30
„Eenheid en eendracht", causerie. 19.50
„De voogdijvereniging „Tot Steun" be
staat 75 Jaar". 20.00 Nieuws. 20.05 Be
richten. 20.10 Boekbespreking. 20.15 Gra-
mofoonmuziek. 20.30 „Benelux". 20.4C
„Een sterk volk", causerie. 21.00 Cabaret
21.30 „De Ducdalf". 21.50 Buitenlands
weekoverzicht. 22.05 Lichte muziek. 22.30
Gram.muziek. 22.40 „Vandaag", causerie.
22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15
„In Huwelijk en gezin", causerie. 23.39—
24.00 Omroeporkest.
Televisie AVRO: 20.15—21.45: 1. Ope
ning; 2. Televizier; 3. Pauze-Gymnastiek
Pauze. 4. Chansons; 5. Tele-mimlek: 0.
Sluiting.
85. De agent Karei Klabak was
door de verschillende verschrikkelijke
belevenissen van die ochtend zó over
stuur geraakt, dat hij in het hoofd
bureau van politie in de donkere turf-
kelder was gekropen, waar hij met de
handen voor zijn ogen was gaan zit
ten snikken. Hij trilde van de zenuwen.
En eerst toen dat een beetje bedaarde
besloot hij in de gang een slokje water
te gaan drinken, hoewel hij besefie dat
dit een levensgevaarlijke onderneming
was, daar hij vermoedde, dat Pytha de
slang na zijn maal te hebben gedaan
met commissaris Konijn nog steeds in
het gebouw zou rondschuifelen. Hij
stak voorzichtig zijn hoofd om de hoek
van de deur en gluurde in de gang,
juist op het ogenblik dat bode Biesjes
de buitendeur openwierp en schreeuw
de: „Karei, waar zit je? We hebben de
leeuw Piet te grazen en die moeten we
met z'n tweeën naar zijn hok terug
brengen". „M-m-moeten wij de leeuw
naar zijn hok terug brengen?" vroeg
hij sidderend. „W-W-wie heeft dat ge
zegd?" „Kom, maak voort", zei bode
Biesjes. „Je hoeft nergens bang voor
te zijn, want de leeuw Piet kan geen
pap meer zeggen. Die heeft een ver
schrikkelijk pak slaag gehad van Jim-
my Brown. We hebben hem bovendien
stevig vastgebonden. Hij kan geen vin
meer verroeren". De agent Karei be
greep, dat er nu iets van hem verwacht
werd. Zuchtend liep hij achter de bode
Biesjes aan.
Acht Indonesische leerling-ver
keersvliegers zullen op 6 Nov. naar
Nederland vertrekken voor een djplei-
ding op het vliegveld Ypenburg.
(Advertentie, Ing. Med.)
gINDS de komst van de stamvader in
Noord-Holland heeft het geslacht
Rempt zich gekenmerkt door een grote
arbeidslust. Nicolaas was de pionier,
zijn zoon Andries schiep zich een be
staan in Aartswoud en zijn kleinzoon
Pieter kocht na vele jaren van onver
flauwde IJver een eigen smederij. Ook
de verdere nakomelingen van wie ik
er slechts enkele noem vallen op door
hun buitengewone werkzaamheid.
ANDRIES REMPT werd op 14 Maart
1803 geboren op de Kerkebuurt te
Aartswoud, als zoon van Pieter Rempt
en Louwrensje Kuiper. Hij werd ver
noemd naar zijn grootvader. Hij groeide
voorspoedig op en toen hij vijf jaar oud
was werd hij leerling op de dorps
school. Leergierig als hij was maakte
hij goede vorderingen. Spelenderwijs
was hij zijn vader behulpzaam in de
smederij. Dolgraag vergezelde hij zijn
vader, die behalve smid ook veearts
was en vaak een tochtje maakte langs
de boeren. Wat zijn vader hem op die
tochten vertelde over gebreken en ziek
ten van de dieren, zou hij later zelf in
practijk brengen. Als jongeman leerde
hij Lijsbeth de Jong kennen, de dochter
van de te Hoogwoud gevestigde onder
wijzer Dirk de Jong en diens vrouw,
Lijsbeth Kroon.
Op 7 Mei 1826 trad Andries te Hoog
woud met Lijsbeth in het huwelijk en
nam de smederij over van zijn vader,
die zich daarna meer specialiseerde in
veeartsenij. Slechts in de drukste tijden
was AndrTes hem hierbij behulpzaam.
Het huwelijk werd gezegend met vier
zonen, geboren in 1827, 1828, 1834 en
1836, resp. Pieter, Dirk, Andries en
Louis. Zware zorgen bleven Andries
echter niet bespaard. Zijn nog jonge
vrouw werd ziek en stierf na een ziek
bed van enkele maanden op 23 Mei 1838.
De verslagenheid in het gezin was
groot, maar Andries vond in zijn arbeid
verzet. Om zijn kinderen weer een
moeder te geven trouwde hij enige
maanden later met het weesmeisje
Trijntje Pais, dat van Terschelling naar
het vasteland was gekomen en het ge
zin bijstand bood. Uit dit huwelijk wer
den vijf kinderen geboren, waarvan
twee jong overleden. Onvermoeid
werkte Andries door, tot zijn zoon
Pieter de zaak overnam. Andries werkte
daarna nog als „landman", hetgeen
„boer" betekent. Hoewel het zeker is,
dat hij tussen 1860 en 1869 overleed,
heb ik te Hoogwoud geen overlijdens-
acte kunnen vinden. Wellicht willen de
ambfenaren van de burgerlijke stand
in de omliggende gemeenten even de
tienjaarlijkse tafels tussen 1860 en
1869 nazien en mij de datum berichten.
DIRK REMPT (1828—1892).
TMRK aanschouwde het levenslicht op
14 Augustus 1828 in het sinds 1776
door de familie Rempt bewoonde huis
te Aartswoud. Grootvader Dirk de Jong
had er veel plezier in zijn kleinzoon on
derwijs te geven. De intelligente knaap
leerde gemakkelijk, bekwaamde zich
door zelfstudie en volgde later meer
uitgebreid onderwijs te Amsterdam. We
behoeven niet te raden, welk beroep hij
zou kiezen. De liefde voor het dier was
ook hem aangeboren en het leek op een
erfrecht, dat van vader op zoon over
ging. In tegenstelling tot zijn voorvade
ren werd hij alleen veearts. Wel volgde
hij geen academische opleiding, maar
hij verstond zijn vak. Zijn grote rayon
omvatte ook Wervershoof, waar hij
het boerenmeisje Marijtje Oud leerde
kennen en op 14 Nov. 1852 huwde. Na
zijn huwelijk vestigde Dirk zich als
zelfstandig veearts te Aartswoud. De
12de September 1858 werd het gezin
verblijd met de geboorte van een zoon
tje. Maar helaas, zijn vrouw stierf 12
dagen later. Groot was de droefheid,
maar Dirk zat niet bij de pakken neer
en bouwde aan zijn toekomst, hoe
troosteloos deze ook leek. Twee jaren
na de dood van zijn eerste vrouw her
trouwde Dirk de 12de April 1860 te
Oudkarspel met Aaltje Pranger. Vanaf
die dag zouden geen grote tegenslagen
zijn gezin meer treffen. Het is bijna on
gelooflijk, zo hard Dirk Rempt heeft
gewerkt. In latere jaren was zijn rayon
zelfs uitgebreid tot de Waard- en Groet
polder, Enkhuizen en Opperdoes. Voor
zijn reizen had hij steeds drie paarden
nodig, die voor verschillende routes
werden gebruikt. Waarschijnlijk ten
gevolge van zijn harde werken werd bij
hartpatiënt. Hij stierf te Aartswoud op
25 Juli 1892.
Zijn huwelijk werd gezegend met elf
kinderen. Zijn zoon Jan, geboren 26
Januari 1861, volgde de colleges aan de
Universiteit te Utrecht en vestigde zich
als veearts te Ouderkerk aan de Am-
stel. Zijn zoon Dirk studeerde te Am
sterdam en vestigde zich als arts te
Rotterdam, waar hij later aan de Maas
kade specialist werd voor huidziekten,
rheuma en ischias. Hij is vooral bekend
en vele oudere plattelanders zullen
zich dit herinneren door zijn rubriek
„Ui* het blóte-biene land" in verschil
lende couranten, waarbij hij als pseudo
niem „Merkridt" gebruikte.
Verdere nakomelingen.
Ook in Amerika heeft het geslacht
Rempt nakomelingen. Rens Rempt, ge
boren 24 Augustus 1847, emigreerde 1
Juli 1917 naar Amerika, waar hij drie
jaar later te Raymond overleed. Zijn
zoons Lourens en Pieter vertrokken in
1915 en 1911.
De heer D. Rempt, directeur van de
Prov. Gezondheidsdienst voor Dieren,
is voor de Noordhollandse boer een
welbekende figuur. Na zijn studie aan
de RHBS te Hoorn en Den Helder volg
de hij de colleges aan de universiteit
van Utrecht, slaagde voor dierenarts en
vestigde zich 16 Aug. 1923 te Nieuwe
Niedorp. Op 1 Dec. 1946 werd hij be
vorderd tot Provinciaal Directeur.
A. MEKKEN.
41. De Meester was zo geschrokken
van de Maat, dat hij direct aanstalten
begon te maken om de vuren te doven,
doch Kappie wist daar nog niets van.
Toen hij op de brug kwam en daar de
Maat niet aantrof, werd hij zo woedend
dat hij van louter drift zijn pet aan
stukken scheurde.
„Dat is me ja wat moois! Wat moet
ik nu zonder stuurman beginnen! Waar
zit die klont nu weer!" schreeuwde hü,
terwijl hij zelf het stuurrad greep.
Op hetzelfde ogenblik hoorde hij maal deul van hok open en man weg!" de voeten kwam. Maar al zijn zoeken
voetstappen, maar toen hij omkeek was „Wat is dat nu weer?" schreeuwde zou hem niet baten want de vluchte-
het slechts Ah Sing die met een onge- Kappie geschrokken. Ga hem zoeken! Jing was inmiddels al een heel eindvan
lukkig gezicht de brug op kwam. Hij moet ergens aan boord zitten en v
„Gevangene ontsnapt zijn!" hakkelde breng mij een andere pet!" f "Kl'aak verwijderd en zwom met
de kok. „Mij hem eten willen blengen, Ah Sing maakte haastig, dat hij uit Iorse gen °P "e kust toe-
DOOR
MARIOR1B
VERNON
78)
„Mooi. Ik bij blij dat je hebt ge
noten".
De twee meisjes liepen, op twee hon
den na, alleen door de verlaten kleine
dorpsstraat.
Nan keek eens even van terzijde naar
haar vriendin, want ze merkte dat
Peta's meestal stralende humeur ge
drukt was; en haar gewone vitaliteit
en sprankelende vrolijkheid getemperd
waren.
„Wat is er, Peta?" vroeg ze impulsief.
Ze was zo aan Peta verknocht dat ze
het ellendig vond haar ongelukkig te
zien en dat ze vanmorgen ongelukkig
was, daarvan was Nan overtuigd.
„Wat er is?" Peta schrok op, alsof
haar vriendin haar uit een diepe droom
had gewekt. „Niets natuurlijk. Waar
om?"
„NouNan aarzelde uit vrees
haar te kwetsen, maar was toch verlan
gend te helpen, indien dat mogelijk
was.
„Je bent meestal zo vrolijk.... ik had
het gevoel dat er iets was dat je hin
derde, dat is alles. Ik vroeg me af of
ik je misschien zou kunnen helpen."
„Je bent een schat, Nan". Peta drukte
hartelijk haar arm en had spijt van
haar kattigheid. „Ik....je bent altijd
zo lief voor me en ik verdien het hele
maal niet. Blake had groot gelijk." Nan
keek haar verschrikt aan.
Ze had hem natuurlijk opgemerkt
toen hij met Peta danste en ze was
verbaasd geweest om hem daar te zien
ze had hem altijd beschouwd als een
eenzame figuur die genoeg aan zichzelf
en het land aan mensenmenigten had
Ze had er zich ook even over verbaasd
hoe het kwam dat Peta bevriend was
met Blake na de lelijke dingen die ze
van hem had gezegd: het was niets voor
de trotse en eigenzinnige Peta om hem
zijn onbeschaamdheid te hebben ver
geven. Maar Nan was te zeer vervuld
geweest van haar eigen geluk die avond
om er verder veel aandacht aan te wij
den, zodat het als een grote verrassing
kwam dat ze over haar hadden ge
sproken.
„Heeft hij dat gezegd?" riep ze uit en
Peta knikte lachend.
„Ja. Hij heeft gelijk, weet je. Jij bent
lief en evenwichtig en onzelfzuchtig.
Jij hebt moed" ze hield op en een
schaduw viel over haar gezicht. „Ter
wijl ik niet eens de moed heb om te
doen wat ik zou willen".
Het was bijna alsof ze tot zichzelf
sprak en zich niet bewust was dat er
iemand luisterde. „Neen, ik heb de
moed niet om met alles te breken, om
lak te hebben aan conventies en
Opnieuw hield ze op en Nan vroeg
zachtjes met oprechte bezorgdheid in
haar stem:
„Peta! Wat is er? Wat scheelt er
aan?"
Het jongere meisje liet een bitter
lachje horen en deed een poging zich te
beheersen. Zelfs aan Nan, haar beste
vriendin, die ze blindelings vertrouw
de, kon ze de waarheid niet bekennen,
dat ze hevig, tof over haar oren ver
liefd was op Blake Holdcroft, maar
dat ze er nog niet zeker van was of
hij werkelijk ook van haar hield of
haar alleen maar het hof maakte om
het genoegen haar te temmen en dat ze,
zelfs al hield hij van haar, toch niet
met hem kon trouwen.
„Ik maak me zorgen", zei ze. „Onze
schulden worden steeds groter, Nan en
onze schuldeisers steeds dreigender. Het
zou verschrikelijk zijn, vooral voor
moeder, als er iets van uitlekte. Denk
je eens in hoe mensen als de Chelfords
zouden gnuiven en genieten!"
Nan zweeg en besefte de ernst van
de toestand.
„Maargisteravond moet handen
vol geldstamelde ze ten slotte, in
een poging om dat in overeenstemming
te brengen met Peta's verklaring, want
ze dacht aan de drank, de kostbare
bloemen en de beeldige japonnen die
Peta en haar moeder hadden gedragen.
Peta liet een vreugdeloos lachje ho
ren.
„Moeder heeft een paar aandelen ver
kocht", legde ze uit, „maar ze zegt dat
ze nu niets meer over heeft, behalve
een paar die zo zijn gedaald dat ze
nauwelijks nog honderd gulden zouden
opbrengen. En gisteravond werd als.,..
als een geldbelegging beschouwd".
Ze keken elkaar aan. Nan's ogen wa
ren groot en verschrikt, want ze ging
het begrijpen.
„Bedoel je...."
Peta knikte.
„Precies. Moeder rekende erop dat de
fraaie verlichting en de muziek, de
drank en mijn mooie jurk, en vooral
mijn mooie persoontje...." Peta kuch
te spottend om haar woorden hun zelf
ingenomenheid te ontnemen, „Neville
tot daden zouden brengen. Wanneer de
datum van het huwelijk vaststaat
niet te ver meer in het verschiet ligtl
kunnen we rustig zijn en een zucht
van verlichting slaken."
„O ja."
Nan begreep het heel goed al te
goed voor haar gemoedsrust. Ze was
dwaas geweest de vorige avond om zo
in de wolken te zijn Neville was na
tuurlijk zo aardig voor haar geweest
omdat ze hem in zijn moeilijkheid had
geholpen. Waarom was ze zo gek ge
weest zich te verbeelden dat er méér
tussen hen zou kunnen bestaan? Hij
vond haar aardig, maar hij was van
Peta, en zo aan haar verknocht, als-
of
(Wordt vervolgd)
