Pim, l'iiii en Pom in Afrika
«Lorre>
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
De wagen
in het Kloosterhos
3C
app te
iSpookóteen
1
E
D
A
M
S
C
H
u
iJm
8
E
C
H
A
O
1
6
O
1
2
8
E
S
T
e
V
E
T
fflK
A
T
m
E
T
T
1
N
G
2
3
V
E
R
8
O
D
U
U
R gj
T
H
A
N
6
O
N
O
E
R
3
M
E"
L
K
R
u
R
A
L1
T
A
L
L
E
1
m k
O
e
H
5
G
E
S
M
O
E
R
0
Lpr
N
T
A
A
R
N
w
N
O
s
6
O
$m
T
R
A
M
L
'J
N H§
N
E
T
1
n
e
A
A
L
6
V
E
R
0
E
N
R
u
R N
M
A
R
A
m
M
A
L
s
Het Radioprogramma
Fijnen en klachten
ook nog slapeloze nachten
Passen en
Meten
De parapluie van
kabouter Drup
DINSDAG 6 NOVEMBER 1951
6
K
K
89. Door het schokken en schudden
Was de leeuw Piet tijdens het vervoer
naar de dierentuin langzaam maar
zeker tot zich zelf gekomen. Aanvan
kelijk begreep hij niet goed wat er met
hem was gebeurd. Hij voelde een ste
kende pijn in zijn kakement en zijn
ene oog gloeide, alsof hij een brandende
steenkool in zijn hoofd had zitten. Maar
na een tijdje begon het tot hem door
te dringen, dat hij gevangen werd
weggedragen door twee lieden, die
hem, vastgebonden aan een ijzeren
stang, voort-torsten. Door zijn ene ge
zonde oog gluurde de leeuw Piet naar
degene, die achteraan liep. Dat was de
bode Biesjes, die de leeuw niet kende.
Toen loerde hij naar de persoon, die
vooraan liep. „Ik laat me hangen als
dat niet de agent Karei Klabak is",
bromde de leeuw Piet en hij kreeg
eensklaps de neiging te gaan kwispel
staarten, hetgeen niet zo gemakkelijk
ging, want bode Biesjes had, zoals wij
weten een knoop in zijn staart gelegd.
„Die Karei Klabak is geen lor waard",
mompelde de leeuw Piet „en het lijkt
mij het beste deze nietsnut eens en voor
altijd de stuipen op het lijf te jagen..
De leeuw Piet boog daarom zijn kop
wat meer voorover, opende zijn muil
en hapte de agent Karei Klabak even
onverwacht als venijnig in zijn broek.
Zijn geblesseerde oog klapte daarbij
open.
(DOOR
M^RIORIE
VERNON
82)
Natuurlijk had ze haar heerlijke her
inneringen vap de vorige avond om te
bepeinzen, maar ook die hadden een
bitter-zoete bijsmaak, omdat ze een
sterk verlangen bij haar opwekten, ter
wijl ze heel goed wist dat een dergelijk
genot haar deel nooit meer zou zijn.
Zij wenste haast dat de gebeurtenis
sen van gisteravond nooit waren
voorgevallenwat je nooit hebt ge
kend, mis je ook niet, sprak zij cynisch
in zichzelf.
Peta vroeg zich af wat Blake op zo'n
regenachtige dag als vandaag zou uit
voeren. Zwierf hij door de bossen ter
wijl hij aan haar dacht, en na-genoot
van haar kussen en haar omhelzing,
zoals zij van de zijne?
Op dat ogenblik klonk de schelle bel
van de telefoon en ze sprong overeind
en rende er naar toe, in een plotselin
ge dwaze hoop dat Blake opbelde.
Had ze een afspraak voor vanavond?
Neen? Dan zou hij haar om zeven uur
komen afhalen, dan gingen ze eten en
een dansje doen in Haverton.
Ja, Peta was blij toen ze de telefoon
had neergelegd. Iets om zich op te ver
heugen en bovendien, iets moest Ne-
ville hebben wakker geschud. Hij had
haar de vorige avond met Blake gezien,
had misschien iets opgemerkt in de
wijze waarop ze elkaar aankeken en
was jaloers geworden...
Peta gaf met de punt van haar schoen
een duwtje tegen een smeulend hout
blok en stond met een arm op de
schoorsteenmantel geleund, en een pein
zende glimlach op haar gezicht, in het
vuur te staren.
Fijn. Wat zou ze aantrekken, haar
zwarte kanten jurk? Ja, dat zou het
beste zijn. En het korte lichte bontjasje.
Peta kon natuurlijk niet vermoeden dat
Nevilles eerste gedachte toen hij Nan
had verlaten, was geweest om meteen
naar Heritage te gaan en te zeggen, dat
hij niet meer mee deed. Hij was ver
drietig en boos en helemaal overstuur
en wilde dat blindelings op iemand bot
vieren.
„Ik heb er genoeg van," sprak hij in
zichzelf. „Schóón genoeg. Het was een
idioot spelletje. Iedereen kon op zijn
tien vingers natellen, dat het gedoemd
was om tot moeilijkheden te leiden. Ik
wou dat ik het hele Lynford nooit had
gezien."
Zijn eerste opwelling was om te ver
dwijnen en het hele dorp nooit terug
te zien. Maar toen hij in de richting
van het Kloosterbos liep, kwam hij tot
zichzelf. Hij kon er niet meer zo maar
de brui aan geven omdat hij een tik
op zijn hoofd had gehad. Dat was de
reactie van een lafaard. Bovendien kon
hij die goeie Bruce toch ook maar niet
zo in de steek laten; het was toch
Bruces schuld niet en het had geen zin
het hem in de schoenen te schuiven on-
der het motief dat het een gekkenspel-
I letje was dat gedoemd was moeilijk
heden te veroorzaken,
j Bruce genoot en had nog helemaal
geen zin om Nevilles rol over te ne
men. Hij had hem zelfs een paar dagen
geleden nog verteld dat hij een heel
speciale rede,, had om zijn ware identi
teit nog niet bekend te "maken. Dus
stond Neville stil en toen hij er over
nadacht wat hij dan zou doen, viel zijn
oog op een telefooncel een paar hon
derd meter verder bij de splitsing van
de weg.
en de
i
45. Zonder veel plichtplegingen
openden de agenten de deur en gingen
met de revolvers in de vuist naar bin
nen.
Achter haar tafel zat Madame Mira-
belle, die druk in de weer was met een
aan'al lege flessen en grote vellen pa
pier. Toen ze zo onverwacht de agen
ten en de detective zag binnenstappen,
gaf ze een gil van schrik en wilde
haastig de papieren van tafel moffe
len. Doch de agenten gaven haar daar-
WOENSDAG 7 NOVEMBER
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde mu
ziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.-
muziek. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Water
standen. 9.35 Gram.muziek. 10.00 Predi
kanten Forum. 10.15 Gram.muziek. 10.30
Morgendienst. 11.00 Gram.muziek. 11.10
„Man en vrouw schiep Hij hen....", hoor
spel. 12.00 Sopraan en piano. 12.30 Land
en Tuinbouwniededelingen. 12.33 Banjo-
Orkest. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuws.
13.15 Militaire causerie. 13.20 Instrumen
taal Septet. 13.45 Gram.muziek. 14.00
„Der Sonntag", cantate. 14.15 Gram.
muziek. 14.45 Voor de meisjes. 15.00 Blok
fluit-ensemble. 15.20 Kamerorkest en
soliste. 16.00 Voor de jeugd. 17.00 Meis
jeskoor. 17.20 Orgelspel. 17.45 Regerings
uitzending: Drs. F. J. Brouwêr: „Geld en
crediet in Indonesië". 18.00 Nieuws. 18.15
Surinaamse Volksmuziek. 18.30 R.V.U.:
Mevr. Dr. E. Perelra—d'Oliveira„Vitami
nen en hormonen". 19.00 „Spectrum van
het Christelijk Organisatie- en Vereni
gingsleven". 19.15 Boekbespreking. 19.30
Commentaar op de Familie-competitie.
19.40 Radiokrant. 20.00 Nieuws en weer
berichten. 20.10 Dankdienst voor het ge
was. 21.30 Mannenkoor en solist. 22.00
Piano-recital. 22.15 Marinierskapel. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nieuws. 23.15
Gram.muziek. 23.20 „Hoe zit dat met mijn
kind?", causerie. 23.35—24.00 Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO.
20.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.15
Ochtendgymnastiek. 7.33 Gram.muziek.
8.00 Nieuws. 8.18 „Tussen twee plaatjes
gezegd". 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00
Gram.muziek. 10.00 Schoolradio. 10.20
Voor de huisvrouw. 10.30 (knm.muziek.
10.45 Voor de vrouw. 11.00 oSam.muziek.
12.00 Voordracht. 12.15 Dansmuziek. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Voor het platteland. 12.38 Dansmuziek.
12.55 Kalender. 13.00 Nieuws. 13.15 In
strumentaal trio. 13.40 Orgelspel. 14.00 Ge
sproken portret. 14.15 Jeugdconcert. 15.00
Kinderkoor. 15.20 Piano-recital. 15.30 Voor
de zieken. 16.00 Voor de jeugd. 17.30
Dansmuziek. 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-
varia. 18.20 Reportage. 18.30 Actualiteiten.
18.40 Lichte muziek. 19.00 Lezing. 19.15
Piano-duo. 19.30 Voor de jeugd. 20.00
Nieuws. 20.05 Politiek commentaar. 20.15
„Rotterdam bijGaslicht", hoorspel. 22.30
Piano-recital. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Omroeporkest.
99. De gids is wel op het juiste mo
ment met zijn boodschap bij koning
Boko gekomen. En daarom zal hij ook
op vorstelijke wijze beloond worden.
Want koning Boko, die zielsveel van
zijn vrouw houdt, had al dagen lopen
te piekeren, wat hij zijn gemalin voor
haar verjaardag moest geven. De ko
ningin heeft alles wat haar hartje be
geert, en toen de koning eens op om
zichtige wijze naar haar wensen had
geïnformeerd, had zij zuchtend geant
woord: „Je weet het, beste man, je
kunt me niets meer geven. Ik heb al
les al! Sieraden, juwelenik weet
niet meer, waar ik ze moet bergen
kasten hangen vol met de mooiste
ponnen. Ik heb werkelijk niets meer
nodig!" De koning had zijn gemalin
liefdevol bij deze woorden aangekeken,
want hij besefte heel goed, dat vrog.
wen, die vinden dat zij genoeg japon,
nen hebben om aan te trekken, maar
met een lantaarntje te vinden zijn
„Maarwas de koningin doorgei
gaan, „als ik nog eens zo'n paar
schoothondjes kon hebben als destijds
Pim. Pam en PomDe koning had
haar droevig aangekeken. In Kwassie-
land waren nu eenmaal geen honden".
HERSENGYMNASTIEK
ANTWOORDEN
1. Hangop, melkgerecht van karne
melk, later vermengd met zoetemelk
en suiker. 2. Bij de uien; veroorzaakt
door stengelaaltje. 3. 32 streken. 4 Vier
gronden. 5. Het lse en 6de coplet. 6. Op
Yeu voor de Franse kust. 7. Tuin
bouwkundige. 8. Geen enkele. Treft men
aan bij vele brandweerkorpsen. 9. Eigen
naam van de Negus van Abessinie. 10.
Uit 6 leden.
In de ouderdom van 77 jaar is te
Bussum overleden de heer W. P. Ooste
rus Pz., oud gemeente-ontvanger en
ereburger van Edam en een bekend
Philatelist.
Door steeds kwellende
Rheumatische Pijnen..
Daar brengt Kruschen Salts redding en
uitkomst, 'n Wonder, hoe de kleine da
gelijkse dosis Kruschen Uw bloedzuive
rende organen weer op gang helpt en
stimuleert tot de jeugdige krachtige wer
king, nodig om het bloed zuiver te hou-
den. Dan geen zich ophopende onzuiver
heden meer. Want met de hulp van
Kruschen voert 't lichaam die af langs
natuurlijke weg. Ook voor U is er alle
reden om Kruschen te nemen zo heil.
zaam als 't is. Voor Uw organen, voor de
zuiverheid van Uw bloed. Kortom voor
Uw algeheel welzijn, prettig, behagelijlc
vrij van pijn. (Adv. ï.M.)
de steen niet onmiddellijk aan Madam#
Mirabelle gegeven wordt om vernie
tigd te worden, zal dit schip met allen
aan boord onherroepelijk naar de kel
der gaan!" Hij pakte een ander pa-
pier, waarop iets dergelijks stond. „Zie
je wel?" legde hij uit. „Op die manier
wilde ze de kapitein bang maken en de
steen in handen krijgen!"
Hiernaast staan zeven
rijen met allerlei verschil
lende woorden. Ie moet een
stukje papier nemen en
daar het hele figuur op over
tekenen.
Je maakt dus 22 vakjes in
de breedte en 7 in de hoogte
en vult daarna de woorden
In. Nu knip je de zeven re
gels los. Je krijgt dus zeven
lange stroken papier waar
op de namen staan vermeld.
Nu gaan we passen en me
ten. Je moet namelijk, door
de zeven stroken naar links
of naar rechts onder elkaar
te verschuiven, proberen een
rin te vormen. Deze zin
staat te lezen van boven
naar beneden onder de vak
jes op de éérste regel waar
een pijltje boven staat. Het
is dus een zin van 5x7 35
letters. Denk er om dat de
volgorde van de strookjes
van 1 tm. 7 niet veranderd.
Je moet alleen door ver
schillende vakjes onder el
kaar te passen proberen de
verborgen zin te vinden.
Het is een leuke bezigheid
en we wensen je veel succes.
„Ja", riep ze. ,Jk ruts
haast nooit meer!
De laatste keer is
lang gelêe!"
Snel kroop ze de stijle
trap op
En schoot roetssss.
dra naar benêe.
(Advertentie. Ing. Med.)
Kabouter Drup had een
spaarpot. Iedere dag, stond
hij voor dag en dauw op,
zocht in het bos een zak vol
beukenootjes, bracht die
naar de kaboutermarkt en
stopte de verdiende centen
in zijn spaarpot. Ja, kabou
ter Drup spaarde ergens
voor. Een hartewens van
hem zou spoedig in vervul
ling gaan. Hij wilde een
echte parapluie gaan kopen.
Er waren nog twee kabou
ters in het bos die een para
pluie hadden en Drup had
zich voorgenomen niet eer
der te rusten, voordat hij er
ook een had. Op een goede
morgen draaide hij de hele
pot met centen om en begon
te tellen. „Gnoegü" juichte
hij „Ik houd nog over ook!!"
Hü stopte het hele kapitaal
in zijn zak en rende naar 't
kabouterdorp om de mooiste
parapluie te kopen die er
maar was. Zo trots als een
pauw liep hij ermee naar
huis. Hi) wilde de parapluie
meteen al opsteken maar
het zonnetje scheen vrien
delijk en er was geen wolk
je aan de lucht. Toen hij
thuis kwam had het nog
niet geregend. „Bah!!",
bromde hij. „Wat heb ik
daar nu aan. Nu héb ik een
parapluie en nu wil het niet
gaan regenen!!" Iedere vijf
minuten liep Drup zijn huis-
je uit en tuurde de lucht af.
Eindelijk zag hij in de verte
een donkere wolk aan ko
men. Kabouter Drup pakte
meteen zijn parapluie en
ging buiten staan om de
eerste spatten al te kunnen
opvangen. Maar toen de
wolk vlak boven zijn hoofd
hing was het nóg droog.
„Wat betekent dat!!", riep
hij naar boven. „Waaom ga
je niet regenen!!" „Nee!"
riep de wolk terug „Het is'
hier al vochtig genoeg!" Te
leurgesteld liep de kabouter
het bos in. Het huilen stond
hem nader dan het lachen.
„Heb ik dédr nu zo voor ge
spaard?", bromde hij. Aan de
kant van een sloot stond
een ooievaar. „Wat is er aan
de hand, Drup?" vroeg hij
vriendelijk. De kabouter
vertelde met een beteuterd
gezicht het hele verhaal. „Ik
zal je helpen!" sprak de
ooievaar. „Ik zal mijn broer
tjes en zusjes bij elkaar
trommelen. Ga jij maar kij
ken of er soms wéér een re
genwolk aankomt!" Kabou
ter Drup liep terug naar zijn
huisje en tuurde wéér de
hele lucht af. Ja hoor, heel
in de verte kwam een don
kere wolk aandrijven. Toen
ook die maar gewoon voor-
bi) wilde gaan. riep Drup
naar boven: „Hé, wolk
waarom regen je niet!!"
„Omdat het hier al vochtig
genoeg is!", riep de wolk te
rug. Op dat moment klonk
er plotseling een oorverdo-
™fn,d ,?.eklaP van wieken.
Wel vijftig grote ooievaars
stegen uit het bos op en vlo
gen pijlsnel naar boven. Ge
spannen keek kabouter
Drup toe. De vogels stegen
hoger en hoger enpik
ten toen allemaal hun spitse
snavels in de regenwolk,
„bchei uit!!", riep de wolk
kwaad: „Dat mag niet!!"
Maar het was te laat. Door
vettig gaten stroomde het
de wolk en
lachend en fluitend liep Ka
bouter Drup voor zijn huisje
op en neer, terwyi de regen
op zijn parapluie spatte.
Maar het had pas
wat geregend
En de glijbaan was
niet glad.
„Ai", riep Mies. „Wat
schuurt mijn broek zeg!
Ik wou dat ik iets ouds
aan had!"
Toen de muis weer op
de grond stond,
Keek ze naar haar
broekjawel!
Héél haar zitvlak
was verdwenen!
Je zag zó haar grijze veil
toe geen gelegenheid. „Handen om
hoog!" schreeuwden ze bars en een
van hen voegde er aan toe: „Rooie
Marie, hè? Ik ken je wel, hoor! Ben je
weer eens op het oorlogspad? Enfin,
ik zou je aanraden, ditmaal geen gek
heid te maken!"
Toen Madame Mirabelle dat hoorde,
vergat ze van woede alles, ook, dat ze
Madame Mirabelle was en in goed ver
staanbaar Hollands begon ze de agen
ten uit te schelden, dat hun oren er
van tuitten.
Inmiddels had de detective één van
de papieren van de tafel gepakt. „Zie je
wel!" riep hij triomfantelijk uit, en
hij las voor: „Dit is werkelijk de al
lerlaatste waarschuwing! Wanneer
Miesje zag daar wippen,
schommels
En een speelbak
vol met zand.
Ook een rekstok en
een rutsbaan,
Die stond ergens aan
de kant.
EEN NETTE JONGEN
Henkie is op visite bü tante
Gré geweest. Opgetogen ver
telt h« z'n belevenissen aan
zün moeder, 't Mooiste vond
hü wel de rit met de tram
naar huis toe. Maar hy had
niet alleen gekeken naar
het verkeer ln de drukke
straten, waardoor de tram
hem bracht, maar ook ge
smuld van de zak met ker
sen, die tante hem meegege.
ven had.
„Je hebt de kersepitten
toch niet op de vloer van de
tram gegooid?", vroeg moe
der verschrikt, toen zü van
de smulpartü hoorde. Want
zü kende haar soms wat
slordige Pappenheimer wel.
„Wel nee Moe", verklaar
de Henk onschuldig, „zo
iets doe ik toch niet. Ik heb
al de pitten netjes in de tas
van die mevrouw, die naast
mü zat, gestopt...,,-u
>,Oh", riep ze.
„Wat erg, nu moet ik
Zo de drukke straten door!
Kijk haar rennen,
ons arm muisje
Met haar twee handjes
er voor!
Ieder van jullie kent na-
tuurlük „Lorre" in zün
kooi. De prachtig gekleurde
vogel, waar je zo veel pret
mee kunt hebben, omdat hü
alles probeert na te zeggen,
te fluiten en te zingen.
Maar omdat de papegaai
een vogel is die in warme
streken thuishoort, vergeet
men wel eens dat deze vo
gels niet altyd tam zün en
het leek me daarom leuk
eens Iets van de wilde pape
gaai te vertellen. Een streek
waar ze nog veel voorko
men is Zuid-Amerika. Daar
vliegen ze rond in de grote
bossen. Je zult misschien
vragen: „vallen ze door hun
felle kleuren niet erg op?"
Geheel niet. Het zün zelts
schutkleuren, want de bo
men zün daar nooit kaal. Je
weet dat de papegaal over
wegend groen is en hü zit
graag in de hoge kruinen
der bomen. Deze bomen dra
gen gewooniyk het hele
jaar kleurige bloemen, langc-
de takken slingeren zich
bonte klimplanten en orchl-
Miesje ging een stukje
lopen
Met haar mooiste
pakje aan.
Ze passeerde toen een
speeltuin
En is daar eens ingegaan.
deeën. Je begrüpt dat onze
„lorre" moeilük tussen deze
bloemenpracht te vinden is,
juist om zün groene, rode,
blauwe en gele veren. Pape
gaaien kunnen héél goed
klimmen. Ze zün ware acro
baten. Met hun twee sterke
poten en hun kromme sna
vel verrichten ze de moei-
lükste kunsten en klimmen
en zwaaien de Tiele boom
door, als er weinig ruimte
is om te vliegen. Ten slotte
is de papegaal erg leerzaam.
Ze kunnen allerlei klanken
nabootsen, ook die van an
dere dieren. Men zegt wei-
eens dat de papegaai dat
kan. omdat hü een speciaal
gevormde tong heeft. Dat is
niet waar. Onze „lorre" kan
praten, zingen en fluiten
omdat het een knap en Ver
standig beest is.
