Pim, Pam en Pom in Zwitserland
Kappie,
2200 journalisten werken thans
in Palais de Chaillot
Koning Haakon bij opening
van kernreactor in Kjeller
De wagen
in het Kloosierbos
i
$toMy,uw&d
Drie standpunten in een vergadering
van de politieke commissie
JIMMY BROWN AL AUTORENNER
Noren uiten hun bewondering voor Nederland
Perspectieven voor
verdere samenwerking
De jacob Marisprijzen 1951
Acteurs gevraagd voor de
film Hollands Glorie"
Het Radioprogramma
Bij de Verenigde Naties in Parijs (2)
Palar (Indonesië):
„Er is nog hoop"
DAGELIJKS FEUILLETON
Koninklijk bezoek aan
Rotterdam
KARSOTE RUB
DONDERDAG 39 NOVEMBER 1951
6. Moeder was heel blij en trots toen
rij de rapporten van Pim, Pam en Pom
had gezien. „Ik vind het heerlijk, dat
jullie zo goed je best doet op school
had zij gzegd. „En ik zal nu ook met
een gerust hart op reis kunnen gaan".
„Natuurlijk Moeder, gaat u gerust, wij
rullen er voor zorgen, dat alles er piek
fijn uitziet, wanneer u terugkomt"
hadden ze alle drie geroepen, maar
toen Moeder de volgende dag naar het
reisbureau ging om haar reisbiljet te
halen, hadden ze toch even een raar
gevoel in de buurt van hun maag
streek. „Het was toch heel anders, wan
neer Moeder op reis ging, dan wanneer
zij zelf weggingen. Het was altijd zo'n
veilig idee te weten, dat Moeder thuis
Was en trouw op hen zat te wachten.
„Maar kom, we moeten niet kinderach
tig zijn", had Pom tegen zijn broertjes
gezegd. „Als Moeder terugkomt, moe
ten we een vrolijk gezicht zetten, an
ders heeft Moeder er zelf geen plezier
meer in." En dus keken ze alle drie
even opgewekt, toen Moeder terug
kwam en het reisbiljet uit haar tasje
haalde om aan Pim, Pam en Pom te
laten zien. Maar wat was dat? Moeder
haalde vier biljetten te voorschijn. Pim,
Pam en Pom konden hun ogen niet
geloven. „Ja, wat dacht je nu?" zei
Moeder vrolijk. „Dachten jullie heus.
dat ik alléén op reis zou gaan? Nee
hoor, jullie gaan met me mee!" Toen
het hok te klein, zulke geweldige lucht-
Pim, Pam en Pom dat hoorden, was
sprongen voerden ze uit.
op weg naar
18. Maar wanneer Kappie gedacht
had Trol nog in de trein aan te
treffen, had hij het helemaal mis.
Trol de Trooster wist natuurlijk wel,
dat ze naar hem zouden gaan zoeken.
Daarom liep hij dan ook naar de ach
terste wagen, die een goederenwagen
was. Aan het eind daarvan was een
soort balcon, en dit kwam Trol nu net
goed van pas. Daar vandaan trok hij
zich aapachtig omhoog, tot hij het dak
van de wagen had bereikt en daar ging
hij vervolgens gemakkelijk op zitten.
„Een knappe jongen, die me hier
vindt!" dacht hij. „Het zit hier best met
m'n rug naar de wind! Nu kan ik ten
minste op m'n gemak dat aardige
steentje eens bekijken. Hij haalde de
diamant uit zijn zak en/bekeek hem
aandachtig.
„Niet slecht! Niet slecht!" mompelde
hij, gemeen grijnzend. „Ik heb nooit
een grotere gezien dan deze. Daar kan
ik wel zoveel geld voor krijgen, dat ik
m'n hele leven lang coca-cola's kan
drinken!"
Kappie en de maat hadden intussen
ook het achterbalcon van de goederen
wagon bereikt, zonder een spoor van
de schurk gezien te hebben.
„Ik begrijp er niks van!" zei Kappie.
„Hij moettoch nog in de trein zijn,
want met zo'n vaart kan niemand er
af springen!"
„Ik wou maar, dat hij van de trein
was gesprongen, dan konden we ten
minste rustig verder reizen!" zei de
maat.
„En zeker zonder diamant in Holly
wood terecht komen!" zei Kappie.
„Grote klont, die je bent!"
Koning Haakon VII van Noorwegen,
de Noorse kroonprins, de Nederlandse
minister van onderwijs, kunsten en we
tenschappen, prof. dr. F. J. Th. Rutten
en de Nederlandse gezant te Oslo, de
heer Laes, behoorden tot de officiële
personen, die gisteren de opening van
de kernreactor in Kjeller bij Oslo met
hun aanwezigheid vereerden.
Rector Bjoern Trumpy wees er in z'n
openingsrede op, dat speciaal op het
gebied van de kernphysica' de kunstma
tige hinderpalen hoog geworden zijn
en dat één van de belangrijkste resul
taten van de NederlandsNoorse sa
menwerking is, dat zij ons misschien
een kleine stap verder brengt naar het
utopisch ideaal, dat door één der be
langrijkste gasten genoemd is: een open
wereld.
Koning Haakon, die gedeeltelijk in
het Deens, deels in het Engels sprak,
uitte de wens, dat een gelukkige sa
menwerking zou continueerd worden.
Nadat drs. Maarten Bogaardt, één der
Nederlandse medewerkers aan het
atoomonderzoek, de kernreacter had
gedemonstreerd, sprak de directeur van
het instituut, de heer Gunnar Randers,
die poneerde, dat kleine volken mede
scheppers kunnen zijn aan de tegen
woordige beschaving, indien zij zo
nodig in samenwerking met andere vol
ken, actief* deelnemen in elke funda
mentele technologische ontwikkeling.
Spr. gaf uiting aan zijn bewondering
voor Nederland, dat een opmerkelijk
begrip voor het internationale heeft ge
paard doen gaan aan de wil, moeite en
geld te offeren voor een gemeenschap
pelijk project, dat tenslotte toch geo
grafisch buiten de Nederlandse gren-
zenzen is gelegen. Op deze bescheiden
wijze, aldus de heer Randers, is een
resultaat van groter betekenis bereikt,
dan in de meeste naoorlogse organisa
ties werd verkregen. Of de wedloop
naar de ontdekking van het verborgen
kracht van het atoom ons gelukkiger
zal maken en de wereld verder zal bren
gen, beantwoordde spr. met de mede
deling, dat naar zijn mening de eerste
voorwaarde om de wereld verder te
brengen gelegen is in het feit, te we
ten, wat de wereld eigenlijk is. Dank
bracht spr. ten slotte aan prof. De
Haas, die reeds tien jaar geleden het
uranium voor deze reactor veilig stel
de, aan prof. Kramers en aan de minis
ter, prof. Rutten.
Prof. Kramers beantwoordde dit
dankwoord en sprak zijn vertrouwen
uit in de goede resultaten, die dit werk
zal opleveren.
De buitenlandse gasten ontvingen
ten slotte een tinnen Vikingscheepje,
dat in de reactor radioactief was ge
maakt.
In een onderhoud met een A.N.P.-
redacteur te Oslo heeft minister Rut
ten medegedeeld, dat de Nederlands
Noorse samenwerking op wetenschap
pelijk gebied perspectieven voor ver
dere samenwerking opent. Verheugd
toonde de bewindsman er zich over,
dat het hier niet alleen een onderzoek
op het gebied van de toegepaste na
tuurkunde betreft, maar dat in Kjeller
ook zuiver wetenschappelijk onderzoek
wordt verricht.
De Jacob Marisprijs 1951 voor schil
derkunst is toegekend aan Co Westerik
voor diens werk „De Visvrouw". De
Jacob Marisprijs 1951 voor beeldhouw
kunst werd uitgereikt aan A. Termote
voor diens „Piëta".
W/IJ vernemen, dat de regisseur Brian
Desmond Hurst, die de film Hol
lands Glorie" van Jan de Hartog zal
regisseren, binnenkort naar Nederland
komt voor het uitzoeken van de be
zetting. De auteur van het boek werkt
thans te Parijs aan het draaiboek. Al
hoewel er onderhandelingen geopend
zijn met Nederlandse beroepsacteurs,
houdt de Engelse regisseur de moge
lijkheid open bepaalde rollen te bezet
ten door personen zonder toneelerva
ring. Eventuele gegadigden worden
geadviseerd foto's en verdere gegevens
in te zenden aan de productie-leiding
Hollands Glorie, postbox 1046, Amster
dam.
VRIJDAG 30 NOVEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Een woord
voor de dag. 7.30 Zendersluiting. 9.00
Nieuws en weerberichten. 9.10 Voor de
zieken. 9.30 Waterstanden. 9.35 Gram.-
muziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.-
muziek. 11.15 Fluit en piano. 11.45 Gram.-
muziek. 12.00 Amusementsmuziek. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Lichte muziek. 12.59 Klokgelui. 13.00
Nieuws. 13.15 Amusementsmuziek. 13.45
„Mannen in de lucht en mannen op de
grond", causerie. 13.55 Gram.muziek. 14.00
„Het planten en snoeien van de roos",
causerie. 14.15 Metropole Orkest en solist.
14.45 Vocaal ensemble en solisten. 15.15
Voordracht. "15.35 Fluit en clavecimbel.
16.00 Gram.muziek. 16.10 Voordracht. 16.30
Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15 Amu
sementsmuziek. 18.35 Regeringsuitzending
Ds. F. C. Kamma: „Papoease karakter
typen". 18.45 Een goed woord voor een
goede zaak. 18.50 Muzikale causerie. 19.15
Regeringsuitzending: „Verklaring en Toe
lichting". 19.35 Gram.muziek. 19.40 Radio
krant. 20.00 Nieuws en weerberichten.
20.10 „Vijf minuten". 20.15 Pianorecital.
2.0.35 „Veertig jaren predikant in Argen
tinië", causerie. 20.55 Koor en orgel. 21.20
„Op jacht", klankbeeld. 21.40 Radio Phil-
harmonisch Orkest. 22.30 Orgelconcert.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en
S.O.S.-berichten. 23.1524.00 Gram.
muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30
Zendersluiting. 9.00 Nieuws en weerberich
ten. 9.12 Gr Vin. muziek. 9.50 Voor de huis
vrouw. 10.00 „Kinderen en Menson", cau
serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 School
radio. 10.50 Voor de zieken. 11.20 Radio
feuilleton. 11.40 Kamerkoor. 12.00 Orkest
concert. 12.30 Land- en Tuinbouwmede
delingen. 12.33 Sport en prognose. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram.
muziek. 13.20 Dansmuziek. 13.50 Gram.
muziek. 14.00 Voor de huisvrouw. 14.20
Gram.muziek. (Om 14.55 Boekbespreking.)
16.00 Muzikale causerie. 16.30 Zenderslui-
tlng. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45
„Denk om de bocht". 19.00 Pianospel.
19.10 „Wat doet Uw man?", klankbeeld.
19.30 „Televisie en vrije tijd", causerie.
19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boek
bespreking. 20.15 Gram.muziek. 20.30 „Be
nelux". 20.40 „Een sterk volk", causerie.
21.00 Gevarieerd programma. 21.30 De
Ducdalf. 21.50 Buitenlands weekoverzicht.
22.05 Rhythmische muziek. 22.30 Gram.
muziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45
Avonawrjding. 23.00 Nieuws. 23.15 „In
huwelijk en gezin", causerie. 23.30—24.00
Kamerorkest.
Experimenteel Televisie-programma van
de AVRO: 20.1521.45: 1. Een pak van
Uw hart; 2. Televizier; 3. Beeldhouwer
Zadkine en het stadsbeeld van Rotterdam.
4. Pauze. 5. Televisie Theater.
(Van één onzer redacteuren).
Het moge dan waar zijn, dat men op de grote boulevards of op de Con
corde maar weinig van de vergadering der Ver. Naties merkt, dat wordt
allemaal heel anders, wanneer men eenmaal de trappen van het Palais Chail
lot heeft beklommen en ronddwaalt door die reusachtige bijenkorf der naties,
waarin in deze dagen duizenden vertegenwoordigers van zestig volkeren bijeen
7U" gekomen om allen tezamen te bouwen aan een gelukkiger en als het kan
vreedzame toekomst.
Het is niet doenlijk om ook maar
enigszins bij benadering een getal te
noemen, dat het werkelijke aantal van
hen, die op enigerlei wijze bij deze ver
gadering zijn betrokken aangeeft. Het
oopt ongetwijfeld in de tienduizenden:
gedelegeerden en hun adviseurs, veilig
heidsdienst, de uitgebreide staf van het
officiële secretariaat, tolken, de vele
tientallen lieden, die voor de inwendige
mens zorgen, een compleet postkantoor,
een bank, een boekwinkel, journalisten,
mensen van radio en film. Alleen het
getal der journalisten dat uit vrijwel
alle landen der wereld voor deze" we
ken naar Parijs is gekomen, over
schrijdt n,l. reeds de 2200.
Zij allen hebben in de rechter vleu-
gel van het grote gebouw tijdelijk voor
hun dagelijks werk een onderdak ge
vonden, dat maar heel weinig te wen
sen overjaat. Een lange reeks van werk
vertrekken, waarin de Amerikanen en
de Engelsen heel broederlijk de naaste
buren zijn van de reporters van het
Russische persbureau Tass, waarin van
's morgens vroeg tot laat in de middag
wordt gewerkt: getypt en getelexed,
getelefoneerd en getelegrafeerd naar
alle windstreken. Waarin ook ten be
hoeve van al deze mensen een speciale
dienst werkt zonder welke geen enkele
van deze journalisten er ooit in zou
slagen een vergadering der gedelegeer
den bij te wonen.
(Advertentie. Ing. Med.)
t,
DOOR
MARjORIE 4r
VERNON
102)
„Ik begin sentimenteel te worden",
zei Peta bij zichzelf en stond op. „Ik
moet nu gaan", sprak ze hardop. „Ik
heb mijn opdracht volbracht en mijn
vriend zal zich afvragen, waar ik in
's hemelsnaam ben gebleven".
„Je vriend!" Hij staarde haar ont
hutst aan.
„Goeie hemel, Peta, nu herinner ik
me, dat je het er over had dat je hier
voorbij kwam met een vriend of zo-
Franse tanks in Indochina worden achter de linies in gereedheid gebracht
om aan het bliksem-offensief bij Ho-Binh deel te nemen.
iets, maar ik was met mijn gedachten
zo bij Daphne, dat ik het helemaal ver
gat. Waarom heb je hem niet mee naar
binnen genomen?"
„Dat zou ons gesprek hebben bedor
ven", sprak Peta luchthartig. „Maar het
hindert niets, hoor, hij zal het niet erg
vinden. Maak je daar geen zorgen
over".
„Ik ben een gastheer van niets, breng
hem alsjeblieft mijn excuses over en
ik kom morgenvroeg naar Lynford.
Dank je duizendmaal".
Ze hadden de zonnige gezellige
kamer al pratend verlaten en wandel
den de oprijlaan af, toen Peta stilstond
en hem haar hand ten afscheid reikte.
„Daar ben ik blij om. Zul je goed
voor haar zorgen?"
„Dat zal ik zeker. Maar ik begrijp
niet waarom je al deze moeite voor
ons hebt gedaan".
„Ik denk dat het is, omdat ik nu ben
gaan beseffen van welk een wezenlijk
belang liefde is en hoe ongelukkig een
mens is zonder", sprak Peta op zachte
toon en er trok een schaduw over haar
gouden ogen. „Hou het vast, Dale, het
is het kostbaarste wat er is op aarde,
voor hen die de moed hebben de moei
lijkheden en hindernissen die eraan
zijn verbonden, te overwinnen".
Ze keerde zich tamelijk plotseling om,
draaide de hoek om en wuifde hem vro
lijk ten afscheid toe, terwijl ze zich
haastte naar Neville en de auto.
„Het spijt me ontzettend dat het zo
lang heeft geduurd", zei Peta, terwijl
ze in de auto klom en neerzonk op de
plaats naast Neville.
„O, ik heb me best geamuseerd. Ik
heb alle kranten gelezen, een dutje ge
daan, over mijn zonden nagedacht,
maar hoe is het afgelopen?"
Peta stak vrolijk haar beide duimen
in de lucht. „Alles komt voor elkaar!
De oorzaak lag werkelijk bij die ellen
dige Chelfords en tevens bij de oude
heer".
„Wat een zwijnen!" riep Neville uit.
Hij schakelde over en de wagen
gleed vooruit.
„Ja, hij moet Daphne hebben weg
gezonden of haar hebben opgesloten
tot Dale weg was. Maar ik begrijp niet
waarom ze Dale niet heeft geschreven
of hem heeft laten weten dat ze haar
vasthielden".
(Wordt vervolgd)
De sleutel tot dit alles is immers een
eenvoudig kaartje, grijs of oranje, rose
of geel, dat steeds naast de officiële
„carte d'admission" nodig is om tot een
der vergaderingen door te dringen.
Voor die van vele commissies is dit na
tuurlijk heel eenvoudig, maar speciaal
voor de eerste commissie, waarin de
politieke problemen worden behandeld,
is het beslist geen eenvoudige taak.
Maar heeft men dit kaartje eenmaal
veroverd, dan kan men verder zonder
moeilijkheden de grote tribune der ver
gaderzaal betreden en de koptelefoon
ter hand nemen, welke door heel een
voudig een knopje te verdraaien de
spreker van het moment laat horen in
zijn eigen woorden en taal of in het
Engels, Frans, Russisch of Spaans.
„Interpretation simultanée" is de of
ficiële Franse naam voor deze verbluf
fende dienst der tolken, die het werke
lijk klaar spelen om de sprekers „op de
voet" te volgen en met een „achter
stand" van slechts enkele seconden hun
redevoering in de vier officiële talen der
Assemblee te vertalen.
Er wordt geluisterd
Rond de lange, gebogen tafel zitten
de gedelegeerden. De Nederlanders tus
sen die van Mexico en Nieuw-Zeeland,
Engeland en de USA, naast elkaar,
slechts door Zuid-Afrika gescheiden
van de Sowjetunie. En zij luisteren
vrijwel allen, gespannen en aandachtig
zelfs, naar wat de spreker van het ogen
blik in het midden wenst te brengen.
Want dit is toch wel een merkwaar
dig verschil in sfeer tussen bijv. een
vergadering der Nederlandse' Tweede
Kamer en die der politieke V.N.-com-
missie. Er wordt inderdaad geluisterd
en er is practisch nooit die merkwaar
dige situate, waarover* zovele Neder
landers zich verbazen, wanneer zij voor
het eerst eens in onze Staten-Generaal
komen: een eenzame spreker, naar wie
hoogstens twee of drie andere Kamer
leden luisteren en dan verder iedereen
bezig met heel andere dingen, desnoods
gewikkeld in een geanimeerd onderling
gesprek. Of zelfs niet eens in de ver
gaderzaal aanwezig.
Een zitting
Toen Wij vorige week een vergade
ring der Politieke Commissie bijwoon
den, was eerst de gedelegeerde van
Tsjecho-Slowakije aan het woord. Op
dat moment de enige vrouw in de com
missie: dr. Sekaninoya Cakrtova. Of
een beetje in het Nederlands vertaald:
mevrouw Gertrude Sekaninova. Haar
speech over het Westelijk ontwape
ningsplan kan natuurlijk zo ip het
Kremlin gedicteerd zijn en men kon er
dan het zich altijd weer herhalend»
da het zich aldijt weer herhalende
„neen" van Moskou. Direct hierna
kwam de Canadese minister van bui
tenlandse zaken, mr. Lester B. Pearson
(tevens voorzitter van de NATO) wiens
woorden natuurlijk in een heel andere
toonaard waren gesteld en die er de
nadruk op legde, dat werkelijke resul
taten slechts in verschillende etappes
zullen kunnen worden bereikt.
Ten slotte hoorden we de Indonesi
sche gedelegeerde Palar, die in de aan
kondiging, dat de Russische gedele
geerde Wysjinsky nog eens wenste te
spreken grond voor enig optimisme
meende te mogen zien.
Jacht om het kaartje
Het was misschien geen belangrijke
zitting, waarin deze drie sprekers aan
het woord kwamen, maar toch wel 'n
zeer merkwaardige, waarin men in de
drie speeches ook drie verschillende
standpunten hoorde belichten; de bei
de uiterste en daartussen de uitdruk
king van de vurige hoop op overeen
stemming die bij de kleine naties veel
al het duidelijkst aan de dag treedt.
Een zitting, waarin men «zich ook van
minuut tot minuut voelde opgenomen
in de grote spanningen, welke op het
ogenblik de politieke situatie beheer
sen en ons allen met grote zorg en
vrees vervullen.
Deze kleine terugblik op een zitting,
die natuurlijk al enige dagen vroeger
„in het nieuws" was, leek ons nuttig
om een beeld te geven van de sfeer,
welke in een dergelijke vergadering
heerst, speciaal in een vergadering van
de Politieke Commissie. Maar ook in
deze dagen heeft de organisatie der
Ver. Naties nog meer taken dan dia
van het houden van vergaderingen. Nog
vele taken zelfs, waarvan de meeste
ook bij het Nederlandse publiek wel
enigszins bekend zijn. Met verschillen
de vooraanstaande figuren uit dit
werk hebben wij in Parijs contact ge
had en in enkele volgende reportages
willen wij o.a. voor enige van deze
problemen (de hulp aan vluchtelingen
en die aan kinderen bijv.) aandacht
vragen.
Vrijdagmiddag zullen de Koningin
en prinses Wilhelmina een bezoek aan
Rotterdam brengen ter plechyge ont
hulling van het door koningin Wilhel
mina aan het gemeentebestuur van
Rotterdam aangeboden beeld „sterker
doo» strijd", een werk van mejuffrouw
A. Hans, dat in de benedenhal van het
raadhuis staat opgesteld.
werkt van twee kante.» teqe/yk.
(Advertentie, Ing. Med.)
7. Elk nieuw exemplaar, dat de
autosloperij van Rinus Roest werd
binnen gereden, werd eerst door Jimmy
Brown nauwkeurig geinpsecteerd. Alles
wat nog bruikbaar leek, demonteerde
hij. Soms waren het de wielen of de
radiateur of de koplampen, dan weer
een motorblok of de bougies. Op deze
manier legde hij een voorraad aan van
bruikbare onderdelen, waarop hij heel
trots was. „Als ik zo 'n tijdje doorga",
mompelde hij, „zou 't mij niets ver
wonderen als ik over een paar weken
met behulp van al dat materiaal een
heel keurig automobieltje in elkaar zou
kunnen timmeren". Jimmy kreeg nu
heel wat meer plezier in zijn werk en
nog veel eerder dan hij zelf had ge
dacht kon hij op een vrije avond een
begin maken met het in elkaar zetten
van een eigen automobiel. Hij had uit
een oude Rinaldo het chassis opzij ge
legd en daarin bouwde hij de 12-cylin-
der-motor van een Rals Ross, die, toen
hij hem grondig had schoongemaakt,
er nog als nieuw uitzag. Een maand
lang werkte hij elke avond als een
paard, maar toen stond er ook een
automobiel achter in de schuur, die er
wel een beetje raar uitzag, maar die
alleen maar op wat olie en benzine
scheen te wachten om ronkend over de
weg te schieten. „Zaterdagmiddag ga
ik 'm eens proberen" mompelde Jimmy,
die heel tevreden over zich zelf was.
