BRUNO, DE STROPERSHOND, RUILT
HET DUIN VOOR EEN STADSTUINTJE
Dwangbevel van de kantonrechter
is geen wondermiddel
Vrienden vonden elkander weer
Nederland zorgt f yeelbelovend Deens zangertje
voor oude dag
Er komt weer leven in 't duin
Een
psychotechnisch onderzoek
is geen examen
Menselijke dingen rond het dier
Na opwindende jachten
een „rondje-om
Voor twee milliard aan
verzekeringen
GEEN KIKKERS MET VEREN
Men moet eerst weten of er verhaal is
Procederen kost geld
Petrus' schrik
onze vreugde
Allerlei eigenschappen worden er bekeken
Waarde en methode
Aanleg en karakter
ZATERDAG 22 MAART 1952
gr is nogal enige beroering verwekt in de hondenkennel. Uit vrüwel alle hokken
klinkt het boze of bange geblaf van grote cn kleine honden, die springend
voor de tralies al hun verachting uitschreeuwen voor het dier. dat daar zojuist
wordt binnengeleid. Inderdaad, het is een vreemde klant in deze omgeving, waar
het draadharige terriertje naast een forse bouvier huist; de trotse, hooghartige
Chow-Cbow naast de fraaie greyhonnd. De nieuwkomer heeft weinig van de
verzadigde schoonheid van zyn soortgenoten rondom hem. Het is een grauw dier,
met lange en toch sterke polen, gedrongen borst en met de stap van één, die zo
juist een voetreis door Nederland heeft gemaakt. Zijn verstandige, bruine ogen
dwalen even langs de getraliede verblijven van de anderen. Hij blaft niet terug,
als zou dat minderwaardig zijn. Rustig laat hij zich naar een hok brengen. De
man, die het deurtje voor hem opent, klopt hem liefkozend op de kop en laat
hem dan alleen. In zijn nieuwe verblijfplaats gaat de hond direct liggen; de kop
op de voorpoten. Hjj staart onbewogen naar de kooien tegenover hem. waar alle
duivels uit de hel losgebroken schijnen te zyn. HU knipoogt vriendelijk tegen het
lentezonnetje en trekt een gezicht van: „Laat nu maar gebeuren wat wil:"
HIT in-menselijke geval bracht de ge-
rechtelijke machine aan het draaien.
De starre letter van de wet gebood
weliswaar strenge maatregelen, doch
men vond desondanks een weg waar
door de stroper zijn hond zou kunnen
terug krijgen. Maar, op voorwaarde, dat
men de twee nooit meer op jacht zou
T)IT aardige tafereeltje is het slot van
een lange reeks avonturen van de
stropershond Bruno, wiufe
door de Aikmaarse kantonrechter is zien- Dat heeft de dankbare stroper be-
veroordeeld tot een flinke boete
en een voorwaardelijke celstraf. Bruno
werd verbeurd verklaard: in één adem
noemde de rechter hem met het geweer.
Zo werd de hond degeen, die de zwaar
ste straf kreeg. Zijn baas ging terug
naar huis, maar Bruno zou zijn baas
nooit meer terugzien en tenslotte mis
schien belanden bij deze of gene meneer
in de stad, die hem in ruil voor de
vrijheid van de duinen een dagelijks
„rondje-om" zou bieden en de tien vier
kante meter van een stadstuintje. Dit is
eigenlijk tragisch en een mens kan zich
dat voorstellen. Zeker beseft dat de
eigenaar van de enige hondenkennel in
Alkmaar, waar alle stropers-honden,
die worden verbeurd verklaard, be
waard worden, die ons iets vertelt over
zijn ervaringen met deze dieren.
Deze man krijgt meermalen dergelij
ke dieren in zijn „pension". Ze worden
namelijk niet meer afgemaakt, zoals
vroeger met in beslag genomen dieren
wel gebeurde, maar via deze kennel
vinden ze tenslotte een nieuw tehuis.
Ze hebben hier een prima verzorging,
rr -ar ze missen hun meester, hetgeen
d=> zwaarste straf betekent voor een
goede hond, zoals Bruno is. Hij en zijn
baas waren steeds één. Ze zwierven
nachtenlang door het vrije veld, waar
de hond al vele malen de sensatie van
de jacht beleefde. Straks zal hij zijn
hok mogen verwisselen voor dat stads
tuintje en dat rondje-om. Hij is ver
beurd verklaard.
„Halve-lange"
DRUNO is, tvat in vakkringen heet:
„een halve-lange hond". Hij is een
kruising tussen een hazewind en een
bouvier: geen schoonheid, doch de ide
ale combinatie van speurzin, snelheid
en kracht. Men ziet 't hem aan en toch
moet dit een stadshond worden met een
eigen kussentje bij de haard en een
warm prakje op z'n tijd. Droevig lot.
„Toch gebeurt het wel, dat een in
beslag genomen hond weer bij zijn
baas, de stroper, terecht komt", vertelt
de eigenaar van de kennel. En dan doet
hij een ontroerend en diep-menselijk
verhaal.
loofd en hij hield woord!
Ontroerend is ook een ander verhaal,
dat de kennelhouder doet. Op een keer
waren er twee stropershonden bij hem
gebracht. Ze behoorden tot een geheel
ander type dan bijvoorbeeld Bruno, die
immers „half-lang" is. In het proces
verbaal tegen de bazen van de dieren
was echter wél gesproken van „half
lange honden". Gewiekst als de ver
dachten waren, buitten ze dit toeval
direct uit, door voor het'gerecht té ver
klaren, dat de dagvaarding niet klop
te. „Onze honden kunnen nog geen haas
vangen, al zet je er één tussen hun
voorpoten!" voerden ze aan. De zaak
werd uitgesteld voor nader onderzoek.
Er verschenen toen twee Rijksveld
wachters in de kennel, die de in beslag
genomen honden kwamen halen voor
een „proef-strooptocht". Met hun tijde
lijke bazen trokken de dieren de dui
nen in, waar alle foefjes op hen wer
den geprobeerd. Het was al direct dui
delijk: het waren de beste jagers, die
men zich kon denken. Ze apporteerden
feilloos, zonder het gevangen wild dood
te bijten, op het eerste commando la
gen ze doodstil, ze deden geen stap te
veel naar de lichtbundel uit de lan-
t..arns van hun begeleiders en ze volg
den dodelijk-zeker elk spoor waar men
hen maar op neerzette. De pseudo-
stropers hadden weldra bewijzen te
over voor de kwaliteit van de dieTen.
Élke maal als de honden een bevel had
den uitgevoerd, waren hun bazen een
stap dichter bij de gevangenis geko
men. De gehoorzaamheid, die de wild
dieven hun honden hadden bijgebracht,
werd zo tenslotte de strik, waarin men
de stropers kon vangen. Én dit wisten
de honden niet, die dankbaar een vrien
delijk klopje op hurt koppen aanvaard
den.
£R zUn nog veel meer geschiedenissen
te vertellen, die in wezen tragisch
zijn. hoewel men eraan voorbijgaat.
Men bedenke slechts het verdriet van
de dieren als men ze scheidt van hun
baas. met wie ze zo heerlijk door de
vrije natuur zwierven. Ze zullen niet
janken, want dat mag een goede stro
pershond niet, doch ze vóelen het; zoals
Bruno het voelt, nu lijj daar ligt na te
mijmeren over de gebeurtenissen van
de laatste paar weken. Het slot was
voorlopig zijn komst In de kennel,
waar grote en kleine soortgenoten hem
vijandig aanblaffen. Maar misschien
weet Bruno wel, dat het voortkomt
uit hun gevoel van minderwaardigheid.
Zy lagen altijd op bun kussentjes en
de schoot van dame» vertroeteld en
verwend alsof het poezen waren..,.
Bah! Bruno geeuwt hartgrondig. Doch
wijs.,1
(Van onze economische medewerker!
De Franse franc in opspraak, het
pond Sterling bibberend als een arm
jongetje bij lien graden vorst, de Ne
derlandse gulden af en toe óók niet
om over naar huis te schrijven maar
staag en koppig, sober lerend en hard
nekkig gaat het Nederlandse volk
voort, voor de oude dag te zorgen en
voor trednwen cn wezen, a's btj die
oude dag niet haalt en eerder wordt
weggeroepen van zijn taak. In 1951
heeft Nederland voor twee milliard
gulden (dat Is ruim twee derde van
de gehele bankblljelter-l-eulatiej san
levensverzekeringen gesloten.
De cijfers, die het Nederlandse ver
zekeringsbedrijf ons voorschotelt over
1951, zijn, zowel in de totaliteit als in
de samenstelling, buitengewoon fraai
Aan premiën en koopsommen werd
f 442.996.000.ontvangen. Neemt men
aan, dat er in Nederland millioren
gezinnen zijn. dan wij dit zeggen, dat
per gezin bijna f 200aan de verre-
keringsagentoTi werd afgedragen Een
sprekend bewiis van de bereidheid tot
sparen bij ons volk.
De gegevens
dui
Uitkeringen
uitkeringen
inzake do
geven duidelijk aam, dat het woord
„verzekeren" dikwijls in letterlijke zin
kon worden opgevat Van de door over
lijden vervallen polissen waren er n.1.
1266 nog geen twee jaar van kracht. Op
die 1266 polissen was een bedrag van
f 92.187.— aan premiën en koopsommen
betaald, terwij! de waarde van de ver
schuldigde uitkeringen f 351.965.be
droeg. dat is ruim negen maal zo veel.
Aan de andere kant vinden wij de
stijging van de afkoop een minder
fraaie factor. In totaal liepen in 1951
60.000 polissen af wegens afkoop. Dit
is niet minder dan 200 per dag. Dit kon
er enerzijds op wijzen, dat velen in
financiële moeilijkheden geraakt zijn,
■oiÉBHa
afgesloten wordt.
Maar dat is dar
heidsfout in de gepubliceerde cijfeTs.
anderzijds, dat er soms te lichtvaardig
'gesloten wordt.
Maar dat is dan ook de enige schoon-
Elke daad van gehoorzaamheid
Van de stropershond, bracht diens
baas een stap dichter bij de cel..
Ér was een stroper, veroordeeld, wiens
hond zoals gebruikelijk in de kennel
belandde. Hij zou blijven tot er een
liefhebber kwam opdagen. Verschillen
de hokken naast de verblijfplaats van
de stropershond raakten leeg, maar nog
nimmer had iemand aandacht geschon
ken aan de ex-wetsovertreder. Op een
dag verscheen er weer een klant, die
een bepaald hondje, dat huisde naast
het hok van de stropershond, wilde
koperi. De dochter van de kennelhou
der die de man te woord stond, vroeg
hem even te wachten, terwijl zij naai
de condities informeerde. Nauwelijks
was de vrouw weg. of de klant opende
het hok van de ex-wilddief. De hond
sprong hem tegemoet en samen renden
ze weg.
Het bleek al spoedig, dat de hond
«net niemand minder dan zijn vroegere
baas was meegegaan. De politie had de
stroper gauw te pakken en de man be
kende onmiddellijk de hond te hebben
gestolen. Hij bood spontaan aan. de
schade te vergoeden, maar zijn hond
wlide hy niet meer afslaan. „Als jullie
•m krijgen", zei hü, „wordt-ie doodge
maakt. En 't is m'n beste vriend!" Ein-
delijk er lag tenslotte een aanklacht
wegens diefstal tegen hem beloofde
hy de hond te zullen terugbezorgen,
maar hij smeekte of men het dier in
godsnaam in leven zou willen laten.
Dat werd beloofd. Er waren trouwens
nooit zulke plannen geweest.
(door mr dr K. W. P. Klaassen)
UTAT heb je nu aan een door de kantonrechter uitgevaardigd dwangbevel tot
betaling, als de schuldenaar nóg niet betaalt? Zo hebben velen zich afge
vraagd, nadat zij ons vorig artikel „Korte metten met wanbetalers" hadden ge
lezen. We schreven: „Wie pleit om een koe geeft er een toe" en blijven maar
in de dierenstijl: „Pink maar eens veren van een kikker". Op iemand, die nu
eenmaal niets heeft, is niets te verhalen. Dat is niets nieuws, want dat i9 altijd
zo geweest. Het dwangbevel van de Kantonrechter is ook geen toverstaf om
geld uit een hoge hoed te halen, dat er toch niet in zit.
yOLGEN we de eenvoudige weg, die
het Besluit Inning Kleine Geld'
vorderingen aanwijst, nog eens op
nieuw om de lezer op enkele kwesties
te wyzen, die we de vorige maal voor-
byiiepen. Neen, het verzoekschrift
aan de Kantonrechter hoeft niet geze
geld te zjjn. Dat zou de zaak meteen
weer duur maken, want dan zou drie
zegels van een gulden al weer het
minste zijn. Het verzoekschrift moet
immers in drievoud worden ingediend.
In drievoud? Maar dan is het beter
het op de schrijfmachine te tikken cn
meteen de nodige doorslagen te ma
ken. Op geschreven requesten hebben
de Kantonrechters het niet begrepen,
want die zijn vaak onduidelijk, voor
al als ze geschreven zijn door mén
sen, die geen held zijn met de pen. Op
de griffie van het Kantongerecht kan
men eigenlijk het best eerst eens een
modelletje gaan halen.
Deurwaarders, rechtkundige advi
seurs en advocaten hebben ze ook.
Misschien willen die wel even helpen
bij het invullen of opstellen zonder
dat dat direct in de papieren loopt.
Want wie met zo'n request begint,
staat eigenlijk al met één been in een
procedure.
Tot een „echte" pröcedure komt
het immers tóch, als de onwillige be-
BISTEREN was het dan
zover. Ik had bij die
datum op de kalender
reeds lang geleden een
rood uitroepteken gezet.
Is er wel één datum
waarnaar wii meer ver
langen dan naar de 21sts
Maart?
Ik moet U echter wel
bekennen dat het rne al
tijd al dwars heeft ge
zeten dat dan pas de
lente begint. Daar klopt
iets niet, want wie zijn
ogen gebruikt, heeft al
oueral de voortekens van
deze vorstelijke gast
kunnen zien.
Sneeuwklokjes, aco-
nietjes, het speenkruid,
zij hebben overal het
nieuwtje van haar komst
al rond verteld. Mocht u
soms meer met de neus
in de wind lopen, dan
hebt u zeker tegen het
vallen van de avond de
massa's kraaien wel op
gemerkt die zich ia de
slaapbossen verzamelen.
Zulke slaapbossen sijn
van o.uds bekende loge
menten die soms al wel
een halve eeuw ieder
jaar dezelfde soort vo
gels opnemen. Bij zons
ondergang bezetten de
kraaien, met de borst
naar het licht toegekeerd,
met veel lawaai de tak
ken. Denkf u maar niet
dat zij dan meteen de
kop in de veren steken
om te gaan slapen. Met
veel gekwetter roepen
ze elkaar hun weder
waardigheden toe en ma
ken afspraken over de
grote vertrekdag.
Welke eigenwijze
kraai gebruikte daar het
woord „broeierig"?
Broeierig! Dat is wel
wat overdreven, vindt u
niet? De wind Ran nog
behoorlijk koua zijn.
Daar moet je dan zeker
kraai voor zijn om het nu
al te warm te vinden.
Enfin, lieren die er zo
over denken moeten dan
ook maar gauw naar het
Noorden afreizen. Het
kan zijn dat zij morgen
of overmorgen, als het
land nog in de scheme
ring ligt met de hele
troep vertrekken. Zij
kijken daarvoor niet
eerst op de kalender om
te weten Wanneer het
tijd is, maar vol gen de
onweerstaanbare drang
die hen naar het Noorden
doet trekken. Laat ze
maar gerust gaan, er
moet immers weer plaats
komen voor onze zomer-
vrienden. Fit is, tjiftjaf,
leeuwerik, koolmees, vin
ken, merels, er komt
elke dag meer leven in
het duin. Waar moeten
-e allemaal hun nest
bouwen?
Dichter bij de Zee
klinkt de paringsroep der
wulpen. Zij jodelen en
joelen boven het golven
de duin. Het beeld der
wulpen tussen het hoge
helmgras is van eert bij
zondere bekoring. Zij
stappen deftig op hun
hoge poten en zwaaien
driftig hun lange gebogen
snavel. Maar hef zijn
lawaaimakers en verra
den je als je op „ver
boden terrein" loopt.
In de lente herinneren
wij ons alle plekjes waar
wij vorig jaar een
vondst" gedaan hebben.
Het wichtige hosrandje
waar Wij sleutelbloemen
zagen, het leeuweriknest
met de grijze, bruinge-
stipte eitjes naast het
duinpaadje, het imposan
te ooievaarsnest op het
weiland. Allemaal beel
den die tn ons vrouwen
hart een tere snaar be
roeren. De echte ouder
wetse sleutelbloemen zijn
niet meer zo dikwijls in
het wild te vinden maar
daardoor zijn zij ons des
te meer een lieve ont
dekking. Toch zijn zij zo
bekend dat boer en kind
de latijnse naam „Pri
mula" weet. Deze eerste,
lingen zijn bloemen
waaraan men vroeger ge
neeskracht toekende.
Een oude sage vertelt
dat Petrus van schrik de
hemelsleutels uit zijn
handen Het vallen, toen
hij bemerkte dat boos
doeners met behulp van
valse sleutels door een
achterpoortje waren bin
nengeslopen. De sleutels
vielen van steT op ster
tot op de aarde. Zelfs het
vlugge engeltje dat hen
dadelijk achterna gezon
den werd, kon dat niet
meer verhinderen. Zij
verzamelde Petrus' bezit
.uit allerlei kuiltjes en
gaatjes en sleide de sleu
telbewaarder gerust,
want de aarde zou vari
dit ongelukje slechts rij
ker en mooier hoorden
Op weke. vochtige grond
groeien nu de liefste
sleutelbloemen. 'n bloem
van nederige schoonheid
Een echte Paasbloem 1
Zij vertellen ons dat de
tiid van botten en ont
kiemen, de Wd van ont
vouwen en groeien, van
geestdrift en Uitgelaten
heid is aangebroken.
De lente, de lieve lente
is in het land!
PETRA
taler zich gaat verweren, een vér-
weerschrift indient binnen twee
weken moet hij dat dan doen waar
in h(j uiteenzet, waarom hij het met
die vordering niet eens is. Meestal
is het dan al gauw meer dan een
„welles" en „nietes" en dan bevindt
degeen, die het verzoekschrift heeft
ingediend, zich al aardig op het glad
de ijs van juristen, waar het vaak
meer gaat om het spel dan om de knik
kers. Het is daarom, dat de meeste
insiders vinden, dat het maar beter
is om zich meteen van deskundige
hulp te verzekeren en wy de vorige
maal reeds schreven: Het is w°l zaak,
dat men zeker van zijn vordering is,
anders wordt het toch advocaten- en
deurwaarderswerk niet alle kosten
van dien.
Geen woudermiddelen
JS NU hét uiteindelijke dwangbevel
of het uiteindelijke vonnis van
de Kantonrechter een Wondermiddel
Geenszins. Iedereen weet trouwens
wel, dat het zelfs de Fiscus met een
dwangbevel vaak niet lukt om het
geld van de belastingschuldige los te
branden. Wordt niet vlot betaald op
het dwangbevel van de Kantonrechter,
dan zal een deurwaarder moeten „be
tekenen". Dat wil zeggen met behulp
van een exploit aanzeggen, dat het
dwangbevel er is. Hy zal er ook een
afschrift van moeten overreiken..
Komt het geld dan meteen op tafel?
Soms wel, soms niet. Als het dwang
bevel bij verstek is verleend, kan de
wanbetaler nog in verzet gaan. Maar
is het dwangbevel „op tegenspraak"
verleend, of omdat de debiteur heeft
verklaard dat bedrag inderdaad schul
dig te zijn, dan komt het bij een blij
vend niet-betalen aan op executeren:
het verkopen van de goederen. Voor
wie werkelijk niet kan betalen, is dat
vaak hard. Wie niet wilde, gunnen wjj
het gaarne.
Wie dat allemaal moet betalen?
Wie de opdracht gegeven heeft aan
de deurwaarder en de advocaat is na
tuurlijk verantwoordelijk voor die op
dracht. Het is rechtens zo, dat de kos
ten verhaald moeten worden op de
debiteurMaar denken we dan
weer aan de veren en de kikvors. Laat
iemand, die niet zeker weet, dat er
voldoende verhaal is, maar goed op
passen, dat h(j niet zichzelf op kos
ten jaagt in plaats van de onwillige
of onmachtige schuldenaar.
De kleine Mikael Jacobsen van het eiland Funen i« P<" twee iaar oud maar
nu reeds in staat om vijftien tof twinng liedjes, met zon goede stem (g
zingen, dat een gramofoonplatenfabriek Ijn Kopenhagen zW„ stemof, Ue
plaat wilde vastleggen. Bijgestaan door Zijn moeder, alleen wilde hij niet
zingen, en een technicus, staat hit voor de microfoon uit vo Ie borst te zingen.
CR is nog altijd veel geheimzinnigs om de psychotechniek en. voor wie lich aan
een onderzoek moet onderwerpen, veel dat verzet wekt. Immers, op een leef.
tyd. waarop je soms reeds heel wat in de maatschappij hebt gepresteerd, moet
je ineens weer als een schooljongen „examen doen"; er gebeuren dan allerlei
vreemde dingen met je, waarvan Je niets begrijpt. Van een paar wildvreemd*
mensen, die weinig van je omstandigheden kennen en er geen begrip van hebben,
hoe zenuwachtig je tegenover dat onbekende bent, hangt de toekomst van je
hele gezin af. En als dat allemaal nu nog wetenschappelijk juist en betrouwbaar
was maar je hoort vaak zulke wonderlijke vergissingen van die instituten, die
zich met een geleerd woord psychotechnicum noemen! Hier zijn al zoveel pre-
Memen en vragen gesteld, dat het haast ondoenlijk is om deze in een hort bestek
te behandelen. Toch willen we enkele van de voornaamste beantwoorden en
trachten enige hoofdbezwaren weg te nemen.
theorie, kan blijk geven van een zui
vere intuïtie; de mensenkenner en ge.
boren leider treden al gauw als zoda
nig naar voren, terwijl degene, dia
geen snel contact met mensen noch
met technische of andere matérie
heeft, doch wel ordenend en punc
tueel is, zich op administratief terrein
bekwaam kan tonen.
AM TE. beginnen is het géén examen
Voor een examen is kennis nodig
en voor een psychologisch onderzoek
niet. Zelfs de eigenlijke vakkennis
wordt er niet Onderzocht, maar wel
de vakaanleg: handigheid, feeling, vin
dingrijkheid. voorstellingsvermogen.
Overzicht, praotisch begrip enz. Daar
om wordt er voor het onderzoek van
byv. het technisch vermogen ook niet
gewerkt met bestaande mechanismen,
die je „gehad" kunt hebben, maar met
een in de practijk ondenkbaar en zin
loos instrument, dat een geboren tech
nicus echter gauw „door" heeft. Het
is zelfs mogelijk, dat een monteur met
feeling, hiermee werkend, blijk geeft
van meer echte technische zin dan een
ingenieur, die de stof theoretisch goed
verwerkt heeft.
Ook in een ander opzicht verschilt
het zeer van een examen: de uitslag
wordt niet bepaald door het aantal
„juiste" antwoorden en resultaten,
maar door de totale manier waarop
men tot deze resultaten komt. De psy
choloog bekijkt de héle mens en
hij behandelt deze ook als zodanig, met
het respect dat hem toekomt.
Degene, die al wat gepresteerd heeft,
ervaart, dat hij alle kans krijgt om
te tonen wat er in hem zit. Wie niet
„knap" is en niet gemakkelijk „leert",
kan practische zin of organisatiever
mogen tonen, wie moeite heeft met de
Vragen we ons ten slotte af, wat
het nut ls van de I.K.G.-procedure,
dan zouden we zeggen: in bepaalde
zonneklare gevallen kan de crediteur
op eenvoudige, weinig kostbare wijze
een zogenaamde executoriale titel
krygen tegen zyn debiteur, waarvoor
anders een volledige procedure nodig
is. Anders gezegd: met het verzoek
schrift tot uitvaardiging van een
dwangbevel slaan we een stuk proce
dure over. Hoe het verder met de be
taling afloopt hangt, net als bi) elk
vonnis, van de omstandigheden af.
Daarom zoekt men reeds jaren naar
een krachtiger middel om onwillige
debiteuren tot nakoming van hun
verplichtingen te dwingen. Zulk een
middel is er nog niet, al is het onbe
taald laten van rekeningen het euvel
Stelsel over testi
LIOE IS het nu mogelijk om in ééa
dag achter dat alles te komen? Hier
voor heeft men een heel systeem van
tests opgebouwd, mondelinge en schrif
telijke tests, waarby het voor een
deel om de prestatie gaat; maar ook
zodanige, die de proefpersoon alleen
maar uitnodigen em door zyn manie»
„Sollicitanten moetien bereid
zijn zich aan een psychotechni
sche keuring te onderwerpen", zo
leest men menigmaal in adver
tentie^ waarin personeel
meestal leidinggevend personeel
gevraagd wordt.
En dan staat er bovendien b\j
.Eigenhandig (niet met een &ali-
potntj geschreven brieven met
volledige inlichtingen over leef
tijd, opleiding en practijk en ver
gezeld van twee recente pas
foto's (van voren en opzij) vóór
de zoveelste aan onze Personeels
afdeling".
Grote ondernemingen hechten
waarde aan een psychotechnische
test en aan het handschrift van
een sollicitant, in tegenstelling
tot velen, die óf te weinig van
psychotechniek afweten, of de
resultaten ervan verkeerd be
oordelen. Psycho-techniek is een
wetenschap geworden, die reeds
verrassende resultaten heeft op
geleverd. In het nevenstaande
artikel vertelt een deskundige er
het een en ander van.
liet nieuwste, grootste en snelste Engetse vlieudekwhir, u- v
eerste schip ter wereld, dat in staat is de nieuwste st U
liet
-«*, uum siaac ts ae nieuwste strnnlin„„„. 1
De oorlogsbodem weegt 36.800 ton. °P te neme"
van aanpakken en oplossen, door een
fantasietje by een paar plaatjes, door
een behandeling van een moeilijk ge
val uit de practijk, enz. te laten Wii*
ken. hoe hij „in het leven staat". Deze
tests zijn zo opgesteld, dat de proef
persoon niet goed begrijpt, waarom
hét gaat.
Het is daarom een grote fout, dat
sommigen vooraf hun licht opsteken
en aan kennissen of collega's, die ff
al geweest zijn, vragen hoe je iets moe'
doen of wat het beste antwoord is. In
derdaad kunnen zij aldus wel eens
een goede oplossing geven, maar 'n
diverse kleinigheden verraden ssy dan
toch, dat zij de ware bekwaamheid
missen, zodat de geoefende psycholoog
het sterke vermoeden krijgt, dat bi)
bepaalde dingen „wist".
ongefundeerd?
SLOTTE nog Iets over het laat
ste bezwaar: de willekeur, het on
gefundeerde en de onjuistheid vsn de
eindconclusies. Hiervoor voert men
uan gevallen aan van mensen, die voor
een bepaald werk zeer ongeschikt
werden bevonden en er juist heet goéd
oor bleken te zijn of omgekeerd,
in de eerste plaats licht men d«n
vaak uit een volledig rapport één on
derdeel, zonder de nuance, de verder*
v'S'-'naardigheden en verklaring»!
zien. Ten tweede worden ar inderdaao
vergissingen gemaakt maar stelt de
bekwaamste medicus nooit aen v#rJ
keerde diagnose' Een goed bureau ,z"
i j,ljn resultaten aan de werk?"
'Uk hei d toetsen en bij voortduring
;'™ven "aar het wegnemen van t°u'