GEKLEED EN SPORTIEF
M
Nog steeds hoeden met voile
Eerlijk duurt
het langst
Welk lied?
J
1
Li
n
d
1 1
r|
Jutti frutti
Parijs presenieert de
voorjaarsmode
Moeder
Ionvindbaar
SPROETEN^
Koop tijdi g SPRUTOL
„Tric-trac" is de naam van dit
aardige pakje voor de eerste mooie
voorjaarsdagen. Het een ont
werp van Jacques Heim en ge
maakt van een zwart-wit wollen
truitje, omgeboord met groene
zijde.
Een van de allernieuwste model
len van Jacques Fath. Een jasje
van grosgrain met een lage cein
tuur in de rug. Een typisch voor
beeld van de „ronde" lijn van deze
grote mode-ontwerper.
ZATERDAG 22 MAART 1952
[^Isschlen hebt u het plaatje in de krant
ook met enige meewarigheid beke
ken. Zo'n stakker, nietwaar: een zuige
ling van ten hoogste een paar weken
die ergens in een Haagse portiek als
een vergeten pakje is achtergelaten. En
nog een liet en gezond jochie ook, zo
te zien.
.Moeder onvindbaar", bericht de poli
tie onder het ijverig zoeken door. Bij
het bekijken van het plaatje meende
ik, zo duidelijk als was het een draad
loze uitzending, de briesende commenta
ren te horen, in menige huiskamer ten
overstaan van dit portretje geleverd:
Hoe kan een vrouw met een beetje hart
in het lichaam zoiets haar eigen kind
aandoen? Een beest zorgt tenminste
voor haar jongen, tot ze op eigen be
nen kunnen staan. In een portiek, en
dat in Maart: stumper had dood kunnen
zijn, na zo'n paar uur op de stenen. Als
ze dat mens vinden, dan moesten ze....
Ach, laten wij het ongeluk niet gro
ter maken dan het als is. Misschien zou
den wij in dit en soortgelijke gevallen
eigenlijk maar moeten hopen dat die
moeder niet opgespoord wordt. Trou
wens waarom zoekt men niet even
ijverig naar de vader? waarom schuilt
men die voortvluchtige moeder alle
verantwoordelijkheid in de schoenen?
Wat weten wij van dit ongelukkige
schepsel? Want gelukig was zij niet:
een gelukkige vrouw houdt het kind
van haar hart en vlees stevig in de
armen en verdedigt het desnoods tegen
een heel leger. Deze moeder heeft het,
gedreven door 'iets dat sterker was dan
alle gewapende machten bij elkaar, in
vertwijfeling eindelijk maar aan de
barmhartigheid van de medemensen
overgelaten. Zij wist er geen weg mee,
zij kon het niet bij zich houden.
Waarom niet? Vrees voor schande
voor broodroof, angst voor ontdekking,
gebrek aan geld? Wat weten wij ervan;
wij kijken alleen tegen de achterkant
van het gebeuren aan. Zoveel is zeker:
zij heeft het kind het leven gegund, en
wist u wel dat zoiets al heel veel is?
Dat dit in elk geval voor haar pleit?
aar die wereld, de samenleving ge
vormd door mij en u en alle andere
spoedig verontwaardigde mensen, is niet
zo heel erg gemakkelijk. Als u mij niet
gelooft, praat u dan maar eens, zoals
Saskia, met een directrice van een te
huis voor ongehuwde moeders.
Er zijn weinig misstappen, die de
maatschappij zo onevenredig zwaar
straft als het moederschap over een
.onecht" kind. Iemand die in dronken
schap een kind doodrijdt krijgt ten
hoogste een paar jaar; iemand die, vaak
ook in een soort beneveling, ongehuwd
een kind 't leven schenkt krijgt levens
lang en hoe.
Nu moet u mij niet op slag lange brie
ven vol uitroeptekens gaan schrijven
als zou ik de ongehuwde en de gehuw
de moeder op .één lijn willen stellen,
en zelfs zo'n te-vondeling-leggerij
goedpraten want zo is het niet. Ik
vraag alleen een heel klein beetje be
grip voor zo'n eenzaam, radeloos meis
je dat dikwijls heus niet .slechter" is
dan vele deugdelijke getrouwde moe
ders.
En vergeeft u mij maar dat ik geen
traan stort bij dat portretje van die
kleine vondeling, die nu al lekker ligt
te slapen in zijn wieg op de kinderzaal
van het Haagse ziekenhuis. Ik heb echt
niet zo heel veel medelijden met hem.
Hij zal zijn natje en droogje voorlopig
wel krijgen, en als het zover is ergens
een behoorlijk onderdak vinden en op
groeien tot een kerel of een sufferd
Maar weet u met wie ik wel mede
lijden heb, behalve met die voortvluch-j
tige moeder, wie of wat zij dan ook is?1
Met de zeventig echtparen, die zich su
biet bij de politie als pleegouders heb
ben gemeld.
Whnt die beste mensen, met hun
hart boordevol toewijding, koesteren
een heel gevaarlijke illusie. Begrijpelijk
hartroerend, maar gevaarlijk. Deze:
dat dit kleine hoopje mens, zo aandoen
lijk hulpeloos, zo zielig verlaten, een
leegte in hun bestaan zal vullen èn:
zich zal laten kneden tot het kind hun
ner dromen. Geen van beide zal ooit
gebeuren.
Een kind, ook het allereigenste, is
maar een tijdelijke gast, een geleend be
zit. En dit onbekende jongetje, hoe
aanvallig ook, draagt een ziele-inven-
taris mee van onbekende ouders, die
beiden heel bedenkelijke symptomen
van morele lacunes vertonen. De teleur
stelling bij het ontdekken van die in
ventaris kon wel eens alle huiselijk ge
luk verwoesten. Arme kinderloze moe
ders
SASKIA
komen vroeg in't voorjoor
(Advertentie, Ing. Med.)
Ongetwijfeld zult u benieuwd zijn
naar wat de Franse mode-ontwerpers
dit voorjaar voor ons in petto hebben.
Of er veel veranderingen zijn en of 't
een diep in de beurs tasten zal worden.
Het antwoord kan kort'zijn en gerust
stellend: geen abnormale veranderin
gen, hoogstens een verhoogde taillelijn.
En dit laatste alleen bij de „echt" Fran
se modellen. Ook de lengte valt mee,
is vrijwel ongewijzigd. Alles zou dus
eigenlijk in grote trekken bij het oude
gebleven zijn, maar toch is er nu een
maal de traditie om bij de aanvang van
een seizoen met iets nieuws te komen.
En dus steken wij van wal!
De mantelcostuums zijn dit jaar al
leraardigst van model: rokjes aan de
voorzijde glad, achterpand verdeeld in
stolpplooien, vlot en jeugdig! De jasjes
kan men tweeledig gebruiken. De bui-
Bij een aardig truitje of een keurige
blouse hoort een dito rokje. Modelle
tjes als hiernaast afgebeeld zijn daar
om zo practisch, omdat ze zowel een
sportief als gekleed cachet hebben
naar gelang de stof, die men ervoor
gebruikt. Ze hebben beiden van voren
en van achteren een platte plooi en
WEUPW.
zakken, die met een naar onderen
breder wordend platje zijn afgewerkt
Desgewenst kunt u in de plooien een
naad laten vallen.
U begint met de figuurnaden dicht
te stikken en in de voorbaan de voe-
ringzakken te zetten en ze met een
pat van dubbele stof af te werken.
In de voorbaan leggen we
de plooi links 2 cM. vanaf
de middenvoorlijn. Voor de
sluiting maakt U een split
aan de binnenkant. In de
achterbaan wordt de plooi
naar rechts gelegd met de
Duitenvouw in het midden
van de baan. Zijnaden slui
ten en de rok even inge
houden tussen de dubbele
stof van de tailleband zet
ten, die middenvoor knoop-
sluiting krijgt-
Bij het ene model is de
band van voren opgeknipt,
brj het andere is hij over de
gehele lengte 3 1 4 cM.
breed. Bij het laatste wordt
ook de plooi van boven met
knopen gesloten. Naar ver
kiezing kunt u de plooien
gedeeltelijk afstikken.
Een marineblauw
netje met brede witte futuur met
los wijd jasje van witte t" P
wollen stoj.
Drie kraaien zaten in een
kraaiennest. Het waren Pa
pa Kra-kra, Mama Kra-kra
en tante Kwetter die op be
zoek was. „Jullie hebben
een ruim nest", kwetterde
tante Kwetter. „Goed inge
richt, mooi uitzicht!" Ze
keek opgewekt over de rand
en overzag de omtrek. Papa
Kra-kra snoot luidruchtig
zijn snavel, kuchte en zei:
„Och ja, ik kan het doen
en daarom doe ik het ook.
Ik heb een goede baan, ver
dien veel als ik het zo zeg
gen mag." Ook mama Kra-
kra deed een duit in het
zakje. „We zijn, Je mag het
gerust weten. Kwetter", be
gon ze, „we zijn rijk en
mensen die rijk zijn moeten
ir een groot huis en in een
goede buurt wonen".
,Hoe rijk?" vroeg tante
Kwetter onbescheiden. Pa
pa deed een grote sigaar in
zijn snavel en ging op de
rand van zijn nest zitten.
,Ga maar eens mee!" sprak
hij. „Al mijn bezittingen zijn
bij de bank, ik wil ze je
best laten zien!"
Nu, dat wilde tante Kwet
ter wel. Ze vloog naast Pa
pa Kra-kra voort tot aan
de andere kant van het bos
waar een grote holle boom
stond, bewaakt door drie
spechten. Toen ze Papa
Kra-kra zagen, bogen ze
zeer diep. „Ik wil graag
mijn rijkdom even aan deze
dame laten zien!", zei hij,
trots zijn snavel optrekkend.
Onmiddelijk opende een der
spechten de deur en liet pa
pa en tante naar binnen.
Tante Kwetter sloeg haar
vleugels ineen toen ze daar
een hoeveelheid glinsteren
de dingen zag liggen waar
haast geen einde aan kwam.
Het waren zilveren eet-,
pap- en soeplepels, ringe
tjes, spiegeltjes, zilveren
oorbellen, vulpotloden en
roomkannetjes. Opgewon
den begon tante tussen al
die mooie dingen te snuffe
len, terwijl papa met een
tevreden glimlach onver
schillig tegen de deurpost
leunde. „Wat heb jij eigen
lijk voor goede betrekking?"
vroeg Tante onopvallend.
„Och", antwoordde papa,
„dat is niet in twee woor
den te zeggen. Ik bezoek
veel mensen en ook kom ik
veel bij hotels en restau
rants!" „Dat zie ik!", snib
de tante. „Op die lepels en
vorken staan tenminste
allemaal namen van eet-
gelegenheden. Er zijn er
trouwens niet twee het
zelfde!" Nu begon papa
toch een beetje vreemd te
kijken. „Zullen we maar
eens weer naar huis gaan!",
opperde hij. „Mama zal de
thee wel bruin hebben!"
„Nee!" sprak tante, „ik
geloof dat ik op jouw ma
nier óók wel rijk kan wor
den!! Jij bent.... jij hebt....!"
op dat moment werd er
hard op de boom geklopt.
Tante en papa schrokken
zich een hoedje. ,Pas op!!"
krijsten de spechten buiten
en vlogen roetss.... weg.
„Deze boom is hol!" sprak
een zware mannenstem.
„Wie weet zit het hier wel
in." Een grote mannenhand
kwam naar binnen en greep
juist in de voorraad lepels
en vorken. „Ja!! Ik heb 't!"
klonk het. „Die verdraaide
kraaien toch!! Als ze iets
zien dat glinstert pikken ze
het mee. Maar ik zou geen
agent van politie zijn als ik
de buit niet terug vond!"
Met heftig kloppende har
ten zaten papa en tante in
een hoekje weggedrukt en
zagen met handen vol de
hele schatkamer naar bui
ten gaan en in een grote
zak verdwijnen. Eerst toen
de agent met de zak op zijn
schouder helemaal verdwe
nen was durfden de twee
kraaien zich weer te ver
tonen. Tante lachte fijntjes,
maar Papa's gezicht stond
op half-elf.
In één ruk vlogen ze naar
het grote nest terug waar
mama al ongerust zat te
wachten. „We moeten ver
huizen!" zei papa zuur.
„Waarom?", wou mama
weten. „Omdat we weer zo
arm zijn als de mieren!"
vervolgde papa en ging,
zonder tante Kwetter gedag
te zeggen, meteen op zoek
naar een kleinere woning.
In nevenstaand figuur
moeten 24 woorden van 5
letters worden Ingevuld.
Deze woorden ontbreken in
de 24 zinnen die hieronder
volgen. Als je alle woorden
goed Invult komt er in de
zwart-omlijnde hokjes, van
boven naar beneden, een
titel te staan van een Vader
lands liedje.
1. Boerenkool met
2. Een kandelaar met een
3. Water uit de
.4. Geen natte voeten
in een5. Het huis
staat in6. Kleine
aardappelen heten
7. De agent trok zijn
8. Niet groot maar
9. Het schip gaat voor
10. Niet boven maar
11. Een zware hamer heet
12. De koffie moet
je13. Hij sprong
over een14. Niet
klein maar 15. Geen
peer maar een16.
Een soort water dat heel
lekker ruikt heet
17. Ik was het hier.
18. Gras is 19. Hij
pakte zijn paard en sprong
in het20. De lucht
is strak21. Een pik
zwarte vogel heet
22. Iemand die iets komt
kopen is een23. Op
de vloer ligt een
24. Niet van mij maar van
een
f
6
9
10
il
14
'4
11
>s
<6
10
Zo
41
24.
25
M
Tegenover mij in de trein
zat een zonderling man.
Reeds geruime tijd sloeg ik
al verwonderd zijn hande
lingen gade. Wat deed hij
dan?
Wel, hij nam een peer,
schilde die, sneed 'm toen
aan fyele kleine stukjes, deed
het raampje open en gooide
alles naar buiten. Toen nam
hij een appel, schilde die
ook, sneed 'm in kleine
stukjes en gooide alles toen
eveneens het raam uit.
Evenzo ging het met een
sinaasappel, een pruim en
een meloen. Toen werd het
me te bar. ,Man!" riep ik.
,Wat ben jij voor iemand??
Wat stelt die rare verto
ning voor??"
Geschrokken keek hij me
aan. „Neemt U mij niet
kwalijk!" zei hij verlegen.
„Ikik maak aVeen wat
Tutti Frutti!!"
„Dat wil ik wel geloven!"
antwoordde ik. „Maar waar
om gooi je alles dan toch
het raam uit??" De man
begon fijntjes te lachen.
„Omdat ik helemaal niet
van Tutti Frutti houd",
zei hij.
Ntt zullen we het toch
beleven
Mies gaat een muziekje
geven
Ze speelt viool,
al klinkt het raar.
Zet de muziekstandaard
al klaar.
muziek heeft onze
guit,
viooltje uit.
Ook
Ze pakt haar
Ze heeft in spelen
Plaatst de viool
reuze Maar och.wat is
zin, dat een strop.'
onder Er zitten heel geen
haar kin. snaren op
tenzijde heeft dezelfde stof als de
rok, doch de binnenzijde is gevoerd
met teddybont of een constrasterende
kleur. Het practische is nu, dat de bin
nenkant zo werd afgewerkt, dat deze
zeer goed draagbaar is indien men het
jasje binnenstebuiten keert. Het be
hoeft geen betoog, dat dit grapje wel
tot uiting komt in de prijs.... op den
lange duur doet men er wellicht zijn
voordeel mee.
Veelvuldig wordt ook gebruik ge
maakt van de swagger, welke met het
mantelpakje een driedelig costuum
vormt. Wij zagen schattige modellen in
Havanna-bruin en beige tropical. Bij
de jasjes van het mantelpak wordt nog
immer de oversluiting toegepast. Niet
kwaad, wanneer men zich realiseert,
dat het met al die kostelijkheden in
de banketzaken een moeilijke opgave is
om slank te blijven....
Het snufje van tweezijdig draagbaar
wordt ook al toegepast bij de sport-
kleding, welke vooral de laatste jaren
bijzonder op de voorgrond geplaatst
wordt
De anorak van bijgaande afbeelding
laat (boven) een wit model zien met
een capuchon in rode tint; de andere
heeft deze kleuren in omgekeerde
vorm. Een aardige en zeker fleurige af
wisseling!
Wat de hoeden betreft, wist n, dat
in Volendam een fabriek bestaat, welke
zich speciaal toelegt op het vervaardi
gen van modellen, gemaakt van gan
zenveren? Zij schijnen nogal in de
smaak te vallen, zo hebben wij ons la
ten vertellen.
Hier ziet u verder enige Franse mo
dellen, waarvan de eerste een creatie is
van Christian Dior, eersterangs dus.
Populair zijn vooral die ontwerpen,
welke een omgevouwen klep hebben.
Zwart stro met zwart zijden voering.
Svend bracht een zwart-wit model met
strakke voile, gegarneerd met een gro
te veer.
Ten slotte nog een Fath-creatie 1952:
een kleine bol met vrij grote rand,
sterk georiënteerd naar de linkerzijde,
waarover een ruime voile werd ge
spannen, bezaaid met mouches, welke
blijkbaar in geen enkel seizoen op de
voile mogen ontbreken....
RITA
Laat uw breiwerk
geen prooi
van de motten
worden. Koop
ultmlultend
geMITIKimeerde
mutvrijo wol.
(Advertentie, Ing. Med.)
