Ernstige politieke crisis in de Unie van Zuid-Afrika Britse hongerrantsoenen een fabel 1 Strijd gaat om de souvereiniteit van het parlement Uitspraak Hoge Raad onaanvaardbaar? Actie van Torch' commando? .Verschanste rechten" Nog geen gelijkschakeling Malans uitweg Nu ook toeristendeviezen voor Joegoslavië De Amerikaanse voorraad atoombommen Lijk gevonden in de Biesbos Bacchus wint het van Lucullus X' Zwart maken en omzetten 110 KILOMETER PER UUR 5 Dure groenten Hoger levenspeil ZATERDAG 29 MAART 1952 (Van onze correspondent in Kaapstad). J-JET Hooggerechtshof te Bloemfontein (de „Hooge Raad" van Zuid-Afrika) heeft dezer dagen de kieswet-1951, waarby de Kaapse kleurlingen op een aparte kiezerslijst werden geplaatst, onverbindend verklaard als zijnde in str(Jd met de z.g.n. „verschanste rechten" in de 42 jaren geleden door het Britse Parlement vastgestelde Zuid-Afrikawet. Deze rechterlijke beslissing, die in opdracht van de Verenigde Partij (oppositie) door vier kleurlingen was uitgelokt, heeft de Unie van Zuid-Afrika gestort in de ernstigste con stitutionele crisis van haar bestaan sedert 1910. Immers: niet alleen ziet de regering-Maian zich gesteld voor het faillissement van haar apartheidspoli tiek, ook het parlement, dat b(j het Statuut van Westminster in 1931 volledig souverein werd verklaard, ziet z(jn souvereiniteit thans beknot door artikelen uit een wet, die ln Londen werd gemaakt in de slotfase van het Britse kolo niale bewind over de vier provincies Kaapland, Natal, Transvaal en Oranje- Vrflstaat, Pyrrhus-overwinning zal blijken te zijn, nu de Nationale Partij voor de blanke kiezers kan treden met de leuze: „Wij wensen een politiek van apartheid en blank leiderschap de Verenigde Partij daarentegen houdt haar kleurlin- genbeleid geheim en zet kleurlingen en blanken op één kiezerslijst. „Denkt om de toekomst van uw kinderen! r\R MALAN, wiens aftreden nog op de dag van de uitspraak door de Verenigde Partij (van wijlen generaal Smuts) geëist werd, heeft verklaard dat de uitspraak van het Hooggerechts hof onaanvaardbaar is omdat zij de souvereiniteit van het parlement van een onafhankelijk land aantast. Op de vraag van de leider der oppositie, Strauss, welke in concreto de plannen der regering zijn, antwoordde de 77- jarige leider der Nationalisten, dat hij dit wel zal mededelen, zodra de tijd daarvoor rijp is geworden. Het behoeft wel geen betoog, dat dit conflict tussen Hooggerechtshof en Parlement een situatie heeft gescha pen, die de mogelijkheid van grote moeilijkheden en zelfs van ernstige onrust en openlijke conflicten in zich draagt Behalve de parlementaire op positie, die uiterst fel tegen de rege- ring-Malan gekant is, heeft ook het Torch-commando een bond van me rendeels Engels sprekende oudstrijders aanvaarding van de rechterlijke uit spraak en aftreden van het kabinet, dat voor de kieswet verantwoordelijk is,' geëist. Dr Malan, die tijdens de historische Volksraad het enige voorbeeld van kalmte was, heeft op de eis van af treden zelfs niet met één woord ge antwoord. „Wij zullen de souvereini teit van het parlement en de onaan tastbaarheid van zijn wetgevende ar beid beschermen". Meer wilde hij niet verklaren. En dus werd zijn redevoe ring van nauwelijks vijf minuten een ware anticlimax in de spanningen, die gedurende de laatste weken waren op gehoopt rond het ganse complex van vraagstukken, die door dit rechtsge ding aan de orde zijn gesteld. nEZE spanningen zijn door de uit- spraak van het Hof en door de sum miere verklaring van dr Malan eerder toe- dan afgenomen. Zij worden met name in Kaapstad, waar het parlement vergadert en waar op het ogenblik vijftigduizend mensen uit alle delen van het land bijeen zijn voor de vie ring van de Van Riebeeckfeesten, sterk gevoeld. Men heeft in sommige krin gen zelfs rekening gehouden met de mogelijkheid, dat het Torchcommando, welke leiding zich in een sfeer van ge heimzinnigheid hult, gewelddadig zou kunnen optreden. Aan deze veronder stelling ligt niet alleen de verklaring van het Commando zelf, maar ook het commentaar van de oppositiepers, die een volksbeweging tegen de regering aanbeveelt, ten grondslag. Mensen die het weten kunnen geven echter onom wonden te verstaan, dat het Torch commando, waartegen dr Malan op grond van de z.g. anti-communisten- wet nog dezer dagen ernstig heeft ge waarschuwd, er zich wel voor wachten zal ook maar één stap naast de heir baan van de democratische middelen te doen. Dit wil intussen niet zeggen, dat de constitutionele crisis, als regering en oppositie haar niet benaderen met wijsheid en voorzichtigheid, niet tot de meest ernstigste gevolgen kan lei den. Omdat het Hof zich beroepen heeft op de Zuid-Afrikawet van 1909 en derhalve een Londense wet onaan tastbaar voor latere wijzigingen in Zi id-Afrik, bij eenvoudige meerder heid van stemmen heeft verklaard, zet ten de nationalisten alle stekels van hun onafhankelijk!- jidszin overeind. En omdat iedere uitspraak van het Hof tot dusver als onaantastbaar heeft ge golden, grijpen de volgelingen van Strau<=s de gelegenheid dankbaar aan om de regerin" alvast van rechtsver kraehtini en dictatoriaal optreden te beschuldigen. HE „verschanste rechten" in de Afri- ka wet, die onder meer betrekking hebben op de kiesrechten der kleur ingen, kunnen volgens deze wet alleen maar opgeheven worden met een meerderheid van tweederde der stem men van Volksraad en Senaat samen. Over zulk een meerderheid beschikt het kabinr t-Malan niet. Maar boven dien, dr Malan en de zijnen stellen zich op het standpui-., dat de bepalin gen van de Afrikawet vervallen zijn toen het Zuidafrikaanse parlement bij het Statuut van Westminster in 1931 absolute souvereiniteit verkreeg. Een parlement, zo redeneren zij, dat tot de jongste dag onderworpen blijft aan bepalingen van een wetgever, die de provincies van de Unie slechts als ko loniaal gebied beheerde, is niet souve rein. Wat gaat er nu gebeuren? Er is op het ogenblik niemand, die hierop een zeker antwoord kan geven. En zulks te minder, omdat de politieke tegen stellingen in de Unie, nu er weer al gemene 'verkiezingen in zicht zijn, scherper zijn dan ooit. Het enige wat met zekerheid gezegd kan worden is. dat de Verenigde Partij door de uit spraak van het Hooggerechtshof een grote overwinning heeft behaald. Maai het is nog de vraag of het niet een RONDER twijfel zou een dergelijke verkiezingsleuze, gezien tegen de achtergrond van de actuële crisis, met name op het platteland grote weer klank vinden. Weliswaar heeft het huidige conflict slechts betrekking op een betrekkelijk kleine bevolkings groep van gemengd ras, die zich hoofdzakelijk rond Kaapstad en aan de Oostelijke grens van de Kaappro vincie heeft gevestigd, maar het prin cipe van blank politiek leiderschap is er in feite mee gemoeid. En, hoezeer de blanke bevolking hier ook door de politieke problemen ver deeld moge zijn, over één ding is men het ondanks alles toch in feite eens: dat er van politieke gelijkschakeling tussen de 2% millioen blanken en de tien millioen kleurlingen (die nog grotendeels in stamverband en in eigen beschavingssfeer leven), nog in geen tientallen jaren sprake zal kunnen zijn. Dr Malan en de zijnen die streven naar een in de verre toekomst te verwezenlijken federatieve samen werking van bevolkingsgroepen met souvereiniteit in eigen kring komen daar rond voor uit. De „apartheid" is het schibboleth van al hun politieke daden en de thans onverbindend ver klaarde kieswet-1951 was er het logi sche gevolg van. Maar de Verenigde Partij, die geen duidelijk geformuleerd kleurlingenbeleid heeft, maakte van de juridische gele genheid gebruik om de aan de poli tiek van de regeringspartij noodzake lijke wettelijke basis te ontnemen en het kabinet, zo mogelijk tot aftreden te dwingen. TNTUSSEN is er een nieuw element aan de ontwikkeling toegevoegd. In een nachtelijke zitting van de Volks raad heeft dr Malan (die de tijd wel zeer snel „rijp" geacht heeft!) mede gedeeld, dat het kabinet een wetsvoor stel zal indienen, waarbij aan de rech terlijke macht de bevoegdheid wordt ontnomen om een oordeel uit te spre ken over de rechtsgeldigheid van wet ten, die door het parlement worden aangenomen. Deze nieuwe wet zal gel den met terugwerkende kracht tot 1931, toen het parlement bij het Sta tuut van Westminster souverein werd verklaard. Hoewel men algemeen toegeeft dat Malan de enige uitweg, die er voor hem open stond, ontdekt heeft, ver wacht men toch dat zijn aangekondigd wetsvoorstel eerst recht de poppen aan het dansen zal brengen. Het Torch commando heeft tenminste alvast me degedeeld, dat „het gehele land in staat van alarm gebracht zal worden als Ma lan de immoraliteit begaat de hand uit te steken naar het Hooggerechtshof". Daartegenover verklaart het hoofdkwar tier van de Nationale partij, dat het Hof zelf in 1937 vaststelde, dat het be oordelen van de rechtsgeldigheid van wetten buiten zijn bevoegdheid viel en dat Malan het Hof thans aan die uit spraak wil houden. Zulks is trouwens ook in overeenstemming met de hou ding van Smuts inzake de Indiërs en wat van alles beslissende betekenis is door deze nieuwe wetgeving kan het parlement werkelijk souverein worden. Het gaat er nu maar om. of het wets ontwerp van de regering dermate „wa terdicht" zal zijn, dat het tegen een nieuwe juridische krachtproef bestand is. Want dat de parlementaire opposi tie de komende nieuwe wet aan het Hooggerechtshof ter beoordeling zal voorleggen, dat staat thans reeds vast. Zuid-Afrika gaat nog vele weken van spanning en politieke onrust tegemoet. De reeks van landen, waarvoor toe ristendeviezen beschikbaar worden ge steld, is thans uitgebreid met Yoego- Slavië. Voor toeristenreizen naar dit land kan men nu ook per persoon in totaal een tegenwaarde van maximaal f 400.per kalenderjaar opnemen. Per dag mag per persoon ten hoogste over een tegenwaarde van f 50.worden be schikt. Voor kinderen, die op 1 Januari 1952 nog geen veertien jaar waren, zijn deze bedragen respectievelijk f 200.— en f 25. Afrika wel is. Dat men bijv. binnen de grenzen van deze staat treinreizen kan Afrika wel is. Dat men bijv. binnen de grenzen van deze staat treinreizen kan maken van 36 uur en langer over geheel geëlectrificeerde lijnen, is maar aan weinigen bekend. Uit bijgaand kaartje kan men zich een beeld vormen van ae grote uitgestrektheid van de Unie van Zuid-Afrika. atoomgeleerde Louis heeft op een bijeenkomst van leiJi van Amerikaanse verzekeringsi2n? schappijen medegedeeld dat de v o over vijf jaar over voldoende atoom bommen zullen beschikken om in levend schepsel ter wereld om hl leven te kunnen brengen. Hij dat, indien tienduizend atoombom™. tegelijkertijd tot ontploffing rourf!? worden gebracht, de daardoor ontmii? kelde radio-aciviteit zo groot is dl een einde zou worden gemaakt anl alle leven op aarde. "n Rietsnijders hebben op de Beversln' plaat, een rietgors in de Biesbos, h, lijk gevonden van een vrouw. lichaam moet er reeds geruime tijd legen hebben. De Rijkspolitie, die dir! een onderzoek heeft ingesteld, heeft n. identiteit van het slachtoffer noe kunnen vaststellen. Men schat, dat dl vrouw ongeveer veertig vijftig oud is. Zweedse communist verdween Een vooraanstaand functionaris Van de Zweedse communistische partij uit Göteborg heeft volgens „Svenska Dae bladet" met zijn ln Polen geboren vrouw Zweden verlaten. Deze functio naris zou in nauw contact hebben ge" staan met de spion Enbom, die onlangs werd gearresteerd. Het echtpaar zou zich thans in een der landen achter het „ijzeren gordijn" bevinden. De reis was grondig voorbereid. Riden Van onze correspondent te Londen) IIET beeld van de hongerende Engelsman, die voedselpakketten uit Amerika Duitsland ontvangt, moet met een korreltje, of beter nog: een bail zout worden genomen. Geen enkele Brit behoeft met een rammelende maag naar bed te gaan, hde laag de rantsoenen ook in de ogen van buitenlanders mogen zijn. Trouwens, we vragen ons af waar al die schrikkelijke hongersnood-ver halen vandaan komen. Tot in de kleinste cafetaria's toe kan men altijd nog een uitgebreide maaltijd krijgen, terwijl men op vrijwel alle menu's de woorden „vlees", „vis", „konijn" en „kip" kan tegenkomen. En als men een keer net genoegen smaakt als gast aan een Engelse huistafel te zitten, dan krijgt men beslist niet de indruk dat schraalhans in de keuken heeft gestaan. dan in Nederland en voor hazen en OPPERVLAKKIG bezien is het En- gelse distributie-pakket nogal ka rig. Per week ontvangt de Brit twee ons boter en margarine, een half ons bak- en braadvet, anderhalf ons spek en ham, een ons kaas, een ons vlees, iets meer dan een half pond suiker en anderhalf ons chocolade- of suiker werk. Maar hiertegenover staat, dat worst en andere vleeswaren vrij zijn, evênals buitenlandse kaassoorten, vis, vlees-in-blik en wild. De redenering, dat al deze bonloze levensmiddelen te duur zijn voor de „gewone man" en daarom alleen op de tafels der beter gesitueerden te vinden zijn, gaat al leen voor bepaalde vleessoorten op. Edammer kaas b.v. is iets duurder konijnen betaalt men zelfs twee a drie keer zo weinig.... In het buitenland wordt herhaalde lijk de vraag gesteld, waarom het uit de oorlog stammende distributie-stel sel nog steeds niet is afgeschaft. Gaat het Engeland slechter dan andere lan den? wordt hier aarzelend aan toege voegd. Ligt het misschien aan de om standigheid, dat Groot-Brittannie ver reweg het grootste gedeelte van zijn voedselproducten moet invoeren? Dat het Engeland tn economische zin slechter zou gaan dan Nederland of Frankrijk, is beslist onjuist. Eerder is het omgekeerde het geval. Het feit echter, dat Groot-Brittannie wat de bevrediging van zijn noodzakelijke le vensbehoeften betreft niet autarkisch is, heeft er wèl iets mee te maken. Het afschaffen van het distributie-systeem zou de binnenlandse consumptie van Lachend stak de machi nist zijn hoofd uit het raampje van de grote loco motief. „Mooi hè, Jan!", riep hij naar beneden. De jongen op het perron kreeg een kleur van verlegenheid. „Ik heet geen Jan, meneer!" zei hij. „Ik heet Popie!" „Een prachtnaam", vervolgde de machinist, terwijl hij het kleine ijzeren deurtje open- Maak in onderstaand figuur alle vakjes waar een punt in staat zwart. Er komen dan, naast el kaar, drie tekeningen te ik je de machine laten machinist op de locomotief voorschijn. Zet de namen zien". Plots voelde Popie komen. Ik was er zo van Y.ai«eze voorwerpen, van twee sterke handen in zijn onder de indruk, dat ik des «nks naar rechts m.de vax- zij, hij zweefde door de avonds in bed alle krukken, Jes' Alle lette" «ebben nu lucht en stond met een reu- stangen en meters nog uit „en n"mmer- Verander dan mijn hoofd kon opnoemen, d® onderstaande cijfers de Ik voelde me zelf al machi- letters eQ knJ«l een kort IO 1 IX l<4 IX X 1 II 1 11 zen zwaai boven aan laddertje. „Oh", riep jongen vol bewondering nist op zo'n grote Jumbo-lo- njmpje' toen hij al die meters, peil- comotief. De machine glazen, handles, stangen en stampte en we denderden 1-14-8-3 13-8 1-14-8-3 9-13-4-2-4-8 12-13-4-7 3-4 12-11-13-7 4-8 2-13-4-5-9-14-9-14 13-8 1-11-13-7 buizen zag, „hoe weet U daar allemaal wijs uit en hoe gaat-ie nu rijden?" Zwarte Ko deed zijn best om alles zo duidelijk moge lijk uit te leggen. „Ja, jon gen", zei hij tenslotte, „ik kan me voorstellen dat je deed en langs een ladder- dit allemaal erg mooi vind. tje naar beneden ging. „Maar mijn naam moet je ook niet uitpoetsen! Ze noemen me Zwarte Ko en waarom denk je?" „Ik denk omdat U Uw gezicht nooit N\R\J J wast!" antwoordde Popie \V grinnikend. De machinist x moest zich aan een. koperen stang van de maclfoe vast houden om niet tï vallen van het lachen, „jij bent me een mooie!" zei hij ten slotte. „Maar toen ik jouw leeftijd had, was ik ook niet voor de poes. Ze konden me altijd bij de locomotieven vinden. Ja, ik wilde direct al machinist worden". „Dat wil ik ook!" zei Popie, die door de gu'le lach van Zwarte Ko zijn verlegen heid te boven was gekomen. „Ach meneer, gaan we een stukje rijden en mag ik dan sturen?!" „Poeh", grap te de machinist, „jij wil al- Toen ik zo jong was als jij mocht ik ook eens bij de door het holst van de nacht met grote snelheid over de rails. De kilometer-teller wees 110 kilometer per uur aan en de wind rukte aan mijn petje dat echter muur vast op mijn hoofd zat. Er kwam een station in zicht en langzaam drukte ik de hefboom terug. Maar tot mijn grote schrik consta teerde ik dat de locomotief geen vaart minderde. On gerust keek ik de stoker aan. We probeerden alles, maar de machine stoof voort. Met onverminderde snelheid passeerden we het station. In een flits zag ik Deze drie Chinezen mogen er wel wezen. Ze zingen; „Ping-pang Pie" les in één keer. Nee, rijden van do-re-mi-fa-si, mag je nu niet. maar kom maar eens boven. dar. zal van do-re-mi-sol-la..., teken ze nu maar na! door! schreeuwde ik boven voortrazende onbemande de stationschef nog met een het lawaai uit tegen de sto- locomotief. De open brug rode vlag zwaaien, maar ker. „Ga jij maar naar bin- kon niet ver weg zijn In- toen ijlden we weer verder, nen!". Ik zette de zaag in eens klonk er zo'n ongeloof de donkere nacht in. Alle de grote stalen schakel die lijke harde knal dat ik uit seinen stonden onveilig, de de verbinding met de trein mijn bed opveerde en met machine stampte en schok- vormde. Hoelang ik ge- dekens en al dwars door te, het was een wanhopige zaagd heb weet ik niet, toestand. „De brug over de maar plots schoot de scha- slaapkamer rolde. Mijn grote rivier is open!" stot- kei los van de trein en de- moeder kwari verschrikt terde de stoker, die totaal ze zette met nog grotere toesnellen, maar moest toen overstuur was. Ik behield snelheid de dollemansrit verschrikkelijk harH iaph»„ gelukkig mijn kalmte. In voort. Ook de stoomleiding, rlljk hard lachen een kastje vond ik een die met de remmen van de ze me met de span- ijzerzaag. „Ga mee!", com- trein was verbonden, brak. *""6 nog op mijn gezicht mandeerde ik. We klommen Plots schoten alle wielen half onder de tafel vond samen over de kolenwagen vast en gierend en pieoend n„ i„ heen en stapten, terwijl de kwamen de treinwagons tot locomotief kSt in 't wa- trein voortraasde, over op stilstand. Met kloppend hart ter!" hakkelde ik. „Malle het eerste personenrijtuig, luisterde ik naar het weg- jongen!" antwoordde ze al- zaag de koppeling stervende geluid van de leen, „je hebt gedroomd!" Een schilderijtje klein en duur, Moet bij Miesje aan de muur. Ze timmert flink, het klinkt alom Maar plots hangt daar de spijker krom. „Verdraaid!" roept Mies, „dat valt niet mee!" Want de volgende spijker breekt in twee. Ik wou dat ik dat 'S Middags pas hangt snappen kon! Die muuT l\jkt me zowaar I Maar Mies is „ief tev"e van beton! £«'jy? bepaalde voedselproducten enorm ver- hogen. Dit zou weer een vergroting der import ten gevolge hebben, die op haar beurt de handels-, i.c. de beta lingsbalans in ongunstie mate zou be- invloeden. En een nog verdere vér. slechtering van de betalingsbalans kunnen de Britten zich onder de hui- dige omstandigheden niet veroorloven. De gaten moeten gestopt worden; niet vergroot. De handhaving van het distributie pakket is voorts een belangrijk onder deel van de deflationnistische politiek der Engelse regering geworden. Zij hangt nauw samen met de voedselsub sidies, welke door de Tories tot een maximum van 2.6 milliard gulden zijn teruggebracht en die de gerantsoeneer de levensmiddelen op een betrekkelijk laag prijzenpeil drukken. Wordt het distributie-stelsel opgeheven, m.a.w, wordt de binnenlandse consumptie vergroot, dan zullen de prijzen als raketten naar boven schieten. De be ruchte inflatie-spiraal zal dan in wer king treden en het einde zal zoek zijn. HAAROM, dank zij het door voedsel subsidies ondersteunde distributie, stelsel, zijn bepaalde, gerantsoeneerde levensmiddelen aanzienlijk goedkoper dan op het contingent. Boter b.v. kost slechts 1,30 per Engels pond (circa 450 gram), margarine 0.60, vlees 0.90 en suiker f 0.27. Bonloze pro ducten daarentegen zijn tamelijk- prij zig. Eieren ('s winters gerantsoeneerd, 's zomers meestentijds vrij! doen 0 25 per stuk. terwijl melk 0.50 per liter kost. Groenten .zijn wel bijzonder duur. vergeleken met de Hollandse prijzen. Voor een nietig kropie sla be taalt men gauw 0.50 a 0.60 en voor een pond tomaten 0.75. Terugkomend op ons uitgangspunt, moet men dan ook tot de conclusie ko men, dat de grootte van het Engelse levensmiddelenpakket nog wel mee valt En ook wat de priizen betreft. Is de Britse huisvrouw vaak beter af dan veie mensen on het contingent wel eens denken. Een andere zaak ts of men van de Engelse keuken houdt. Maar dat is een kwestie van smaak: T."ao gebrek aan inerer'i^nien. Wij kunnen ons levendig voorstel len dat het taaie Engelse meelworstje geen genade in de ogen van verwende Europeanen kan vinden. Ook de ge kookte koffie, de zwart-geroosterde boterham met witte bonen, het in houdsloze vleespasteitje, de smakeloze groenten en al die andere gerechten, welke men in Groot-Brittannie krijgt te slikken, zullen geen buitenlander doen watertanden. De Britten, die eerder ep Bacchus dan op Luculhis verliefd worden, houden er echter van. En waarlijk, het zouden geen Britten zijn, als ze hun kookkunst aan de smaak van vreemdelingen zouden aan passen. JEN SLOTTE nog iets over de lonen. Over het algemeen kan gezegd wor den, dat het Engelse loonpeil hoger hgt dan het Nederlandse. Een ge schoolde arbeider, die negentig hon derd gulden per week verdient, be hoort niet tot de uitzonderingen. Mijn werkers en havenarbeiders gaan zelfs wel met 120 gulden naar huis. Dit zijn hele bedragen, temeer als men de be lastingtabellen in aanmerking neemt Een gehuwd man met twee kinderen en een. inkomen van vijfduizend gul den per jaar, staat slechts 12,50 aan de fiscus af. Als hij zesduizend of ze venduizend gulden vei dient, eist de staat respectievelijk 130 en 330 gulden voor zich op. De belastingen gaan, zo als men wel opgemerkt zal hebben, progressief naar boven. Iemand met een inkomen van vijftigduizend gul den per jaar houdt ongeveer de helft over, terwyl iemand die een millioen verdient geen uitzondering in En geland zestigduizend gulden in han den houdt ?"e®enover deze betrekkelijk hoge inkomens der arbeidersgroepen staan abnormaal hoge huurprijzen, alsmede uitzonderlijk hoge accijnzen op tabak e« gedistilleerd. De werkman, die geen eigen woning bezit, of niet in een nins woont, dat door huurwet beschermd (?lle gemeubileerde woningen), betaalt tien tot dertig gulden per week aan zijn huisbaas. Het goedkoopste pakJe sigaretten kost 1,75, een pakje ~fk f 4, een glaasje jenever 1.25- Ondanks deze abnormaal hoge prij zen zien de Britten nog kans elk jaar voor acht milliard gulden de lucht in te blazen. Hun goklust komt ze jaar lijks op zeven milliard gulden te staan, !?Tn$'.*e respectievelijk vijf en één milliard gulden aan biertjes en bios- coopjes kwijtraken. Als men naast de- ze fantastische bedragen het bedrag vani 14 milliard gulden zet dat Groot- Bnttannie dit Jaar aan zijn bewape* hing zal uitgeven, dan kan men beslist niet zeggen dat de Engelsen, als natie, het mes op de keel is gezet.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 8