In het tuintje van mijn oom Ook aandacht voor kleinigheden Liefsi zonder sausje Er zijn ook menselijke koekoeken AKKERTJES Flapuit kortweg „Flap" ZATERDAG 81 MEI 1958 f)EZE KOLOM hebt u te danken aan dat ziedend-kwaad- nfldig heb gemaakt Dat mag natuur lek volstrekt niet, vooral niet in de krant. Niemand maakt zich tegen woordig nijdig; men is nu breed, vlot, modern, ruimdenkend en zo meer Wie zich kwaad maakt is een voor oorlogse bezienswaardigheid een stukje verlegen vuurwerk, een nutte loos verspiller van energie. Glim lachen, altijd maar glimlachen, met een Hollywood-gebit. Hoogstens iet wat verveeld staren, de cigaret aftip- pen en koel opmerken: Wat? O dat' Tja, als de lui dat nu léuk vinden laat ze dat genoegen. Het kan wel zijn, maar ik ben zo ver nog niet. Ik neem de absurde vrijheid om witgloeiend aan te lopen als mij dat belieft, en het nog in de krant te zetten ook. Want als af en toe niet deze of gene een fikse schreeuw uitstoot, raken wij aan Al les gewend en verliezen wij ons laat ste restje geestelijke tastzin. Het begon heel onschuldig met een krantenartikeltje op een vrouwenpa gina. Over iets leuks, iets uitzonden lijk charmants, maar tot nog toe vrij wel alleen in Amerika gebruikelijk. Ik had het feit al eerder vermeld ge vonden, maar hier werd het nog eens uitvoerig uit de doekjes gedaan. Het zit zo: Als iemand daar ver huist dat kin daar nog spe ciaal naar een andere woonplaats ook dèt is daar mogelijk en de hele familie zit glorieus temidden van een schilderachtige wanorde te dine ren, rond een pakkist dan komt daar, zomaar uit het niets nederge daald, een allerliefste petemoei bin nenzweven. Zij heet u met een beto verende glimlach welkom binnen deze veste, en overhandigt u met een rui ker bloemen (en die zijn duur in de States, dütir!) een brief namens de burgervader, die dat „welkom!" nog eens bloemrijk herhaalt, mede namens de gezamenlijke gemeente-ambtenaren en -instanties. Daarna zet zij een snoezig mandje met allerhande lekkers op tafel, par don: op uw pakkist en stopt u een dikke enveloppe in de handen, waar in u niet zozeer het gebruikelijke bankbiljet ontdekt als wel een stapel tje vrjjkaartjes voor diverse plaatse lijke vermakelijkheden, mitsgaders re ductie-bonnen van de neringdrjjvende middenstand, zoals wij het degelijk plegen uit te drukken. En alsof dat allemaal nog niet al lerhartelijkst genoeg is, schuift zij ge zellig bij in de kring, zomaar in haar modieuze tailor-made met hoedje en handschoentjes, op een keukenstoel en heeft alle gewenste inlichtingen en practische werken gratis te uwer beschikking. Schattig, of niet? Waren voor kort alleen nog maar Amerikaanse verhui zende huismoeders zo gelukkig om op een dergelijke toverfee te kunnen re kenen in Canada is men er nu ook mee begonnen, en er zijn tekenen die erop wijzen dat dit zaad der gastvrij heid ook naar Engeland zal over waaien en daar stevig wortel schie ten. En dan, dat snapt ieder, is het maar een kwestie van luttele jaren of ook bij ons is zo'n: Wat-leük-dat- u-hier-bent-komen-wonen! een inge burgerd verschijnsel geworden. Zoiets grijpt sneller om zich heen dan een besmetting. Denk maar aan Moeder schap en het nieuwste nieuwtje: Va lentijnsdag. Alles Angelsaksische im port: de tijd en de grond zijn er rijp voor. ACH, en het zou natuurlijk ook wel aardig zijn, met alle bezwaren (waar moet u in zo'n chaos met die bloemen heen, en met die menigte van tips in uw roezig brein?) als het echt was. Als die mevrouw, dea- ndods in haar gewone huishoudschort, en op haar pantoffels in plaats van in die dure slee, uit de volheid van haar moederlijk hart kwam welkom heten, op eigen of eventueel gezamenlijk buurvrouwen-initiatief. Het mocht dan wel zonder mandje met delicatessen en zonder vrjjkaar tjes voor de bioscoop of waardebon nen bjj de drogist, want daar hebt u in die rommelige omstandigheden toch geen tjjd voor. Maar een grote trek pot vol sterke thee, een blik koekjes en een hartelijkZijn de kasten al schoon? Dan help ik even met kast papier leggen en inruimen of Als u de kinderen een poosje kwijt wilt kunnen die best bjj een paar van ons logeren, dan zjjn zij bezorgd en lopen u niet voor de voeten zo'n gewoon practisch huiselijk aanbod zou ons hart verwarmen. Ons bewijzen dat er in die wereld van ons, bij al 't onzin nig gekissebis en geharrewar toch ook nog zoiets als gewone menselijke hartelijkheid bestaat. Hartelijkheid, die spontaan wordt geboden en alleen tiw belang op het oog heeft. Maar, en dat maakt die glimlach, die bouquet, dat mandje en die ups van de „welcome lady" zo irritan haar hulp is bedacht, uitgekiend, ge organiseerd. Zij heeft een moeilijke cursus ge volgd in tactvol hulpverlenen, ffl komt niet uit zichzelf: zjj meent mis schien geen syllabe van wat zy daar zo allerliefst behulpzaam, zit te keu velen. Zjj wordt ervoor betaald, zt) is in dienst van een firma, die vierdui zend van zulke dames op pas verhuis de gezinnen loslaat, met als s doel: „het winnen, door een »Peci*'e psychologische strategie, van toe komstige klanten". Ik weet niet hoe u hierover denkt maar wat mij betreft: ik Pas- ons, ln naam van alles wat hartely en spontaan is, van de hulpverlening met een luchtje eraan van eigenbaat en financieel voordeel. Dat iemand ronduit en royaal reclame maakt voor eigen zaak of artikel: best, zijn volste recht. Maar spaar ons dan alstublieft dat opgeplakt etiketje van sociaal medegevoel. O, die zeep die ons de man onzer dromen, die tandpasta die' ons een charmante verloofde bezorgt. Als u ons helpen wilt, geef ons dan de har telijke huismoeder gratis of de zeep die lekker schuimt en goed reinigt zonder meer. Maar giet geen zoet menslievend sausje over uw bittere zakelijke eigenbaat, want dat maakt ons al leen maar kwaad. SASKIA. WIJ, vrouwen, mogen dan nog zo- zeer de zuinigheid betrachten, op een goede dag krijgen wij het in ons hoofd, dat nodig iets nieuws moet worden aangeschaft. Het kleedgeld potje wordt dan omgekeerd en naar gelang de uitslag maken wij bereke ningen voor ons inkoopprogramma. Nu zou het best kunnen, dat daarop een nieuwe japon of een mantelcos- tuum voorkomt, maar dat de financiën tegen een dergelijke uitgave niet op gewassen zijn. Waar niet is, verliest ook de keizer in zijn rechten en zal er niets anders opzitten, dan met overleg te werk te gaan en de oude garderobe door een simpele, niet te kostbare bewerking een nieuw aan zien te geven. Zo kan men heel goed van een jurk, welke reeds enige jaartjes meeloopt, een gezellig rokje maken, bijvoor beeld met een ingerimpelde taille. U koopt hierbij zo'n moderne ceintuur als op bijgaande illustraties en de kans is groot, dat men opnieuw een Hier ziet u een klassieke blouse, een model, dat het altijd „doet" in uio mantelcostuumpje. Ze is van wit batist met ingezette kant in de voorpanden en heejt kanten manchetjes en glazen knoopjes. Hier is ze hoog aan de hals gesloten, doch kan ook open gedragen worden. paar jaar plezier van de metamor- phose heeft. Voor ceintuurs is de keuze niet zo erg moeilijk. De breedte varieert van 1 tot 15 c.m., soms zelfs nog meer. Ook zijn er, welke elasti sche tussenzetsels hebben en verder modellen met aardige sluitingen. Niet lang geleden zagen wij de G-sleutel weer toegepast, alsmede de grote bronzen haak en oog. In het zoge naamde smeedwerk zjjn leuke ont werpen voorradig, tenminste in de grotere steden. Frankrijk toont weer voorliefde voor de pochette. het kleine luxe zak doekje, dat uitsluitend als garnering dient. Men brenfrt het aan in het borstzakje van het mantelcostuuni en ook wel tussen de overslag van de blouse, waarop het geheel wordt vastgestoken met een lange sierspeld. Wat betreft de korte schouderkraag, ook hierin is een ruime sortering. Vooral de Schotse ruit beleeft een hausse, waarmede die van de zijden sjerp-gordel gelijke tred houdt. Rose Valois bracht een idee op de mirkt, waaraan wij Hollandse vrouwen reeds gewend zijn en dat dus geen groot njeuws meer is; de sluier van organ- die. vastgehecht aan een zwarte stro hoed. De vergeet-mjj-nietjes, welke, naar het schijnt, nog immer bij de vrouw behoren, vinden aftrek bij Marcel Rochas. Deze gebruikte de bloempjes als garnering op de moderne instap schoen en op de middagtas. Een aar dige combinatie, maar wel iets „echt" Frans en vermoedelijk ook een sei zoen-artikel, waartoe de dames in ons landje niet zo gauw zullen overgaan. Steeds meer gaan de modekoningen zich specialiseren op de kleinigheden, welke immers bij geen enkele garde robe gemist kunnen worden. Wij den ken hier aan Schiaperelli, die een collier van namaak-vruchtjes ont wierp, vastgehecht aan een lederen band, dat het zeker wel doen zal op een goed gevulde hals. Typisch Frans is ook de strik, welke Jacques Fath aanbracht rondom een hoog opstaand kraagje van een mantelpakje. Het costuum hield hij in het zwart en de strik In wit piqué. Heus, met een enkele kleinigheid is veel te berei ken, iets ouds wordt er fleuriger en nieuw door, mits.... men niet over drijft TN de voorbije warme dagen heeft de koekoek zich weer laten horen. Zijn geroep zo vroeg in de morgen bracht dadelijk iets feestelijks in de lucht Het kon aan niemand voorbij gaan, wat ook juist zijn bedoeling was. Maar allengs werd zijn roepen indrin gender. Het klonk overal, rechts, links, dichtbij, even later veraf. Hij kon maar niet zijn mond houden. De ganse nmmn- OW pijnen op gezette tijden...verdrijf ze! De fnoderne vrouw blijft ook in die dagen monter en fitzij neemt een'AKKERTJE! helpen direct - (Advertentie, Xng. Med.) Ergens onder in een wa tertje woonde de familie Karper. Pa Karper, ma Kar per en drie kleine Karper- tjes. De jongste van deze drie kinder-karpertjes heet te Flap. Deze naam was een afkorting van Flapuit en een Flapuit.... ja, dat was het jongste Karpertje zéker. Nooit, maar dan ook nooit kon hij zijn mond houden en als hij wel móest zwijgen, omdat zijn ouders aan het woord waren, knoopte hij alles wat hij hoorde stevig in zijn oren en., vertelde het dan door aan iedereen die nog geduld had om naar Flap te luiste ren. Op zekere dag zwom Flap kris-kras door het water. „Dag meneer Baars", riep hij toen hij een Baars op leeftijd rustig tussen de waterplanten zag liggen. „Heeft u al gehoord dat het zoontje van mevrouw Aal de snoek stiekum aan zijn staart heeft getrokken en dat de snoek het kleine aaltje toen met huid en haar heeft opgegeten? Dom aaltje hè! En de oudste dochter van Meneer Witvis heeft gehapt in een worm. Maar die worm zat aan een scherpe haak en toen is de haak in haar bekje gescho ten en toen hebben de men sen haar uit het water ge haald en meegenomen. Arm witvisje hè! En mijn vader zegt, dat hij u eigenlijk niet kan uitstaan, omdat u de hele dag niets doet. Nou, dat vind ik eigenlijk ook wel hoor!" „IkHoepel óp!", schreeuwde de baars ineens, terwijl hjj al zijn tanden liet zien. „Je bent een kletskous en als je niet gauw verdwijnt dan slik ik In het tuintje van mijn oom staat een mooie appelboom. En alle vogels uit de streek die landen daar vast eens (per week. De mus, de merel en de vink Ook kraaien en ook (spechten. Ze zetten zich neer op (een tak, een kromme of een rechte. En wat doet ondertussen (oom? Hij kijkt steeds naar zijn (appelboom. Hij kent de vogels op een (prik. Ja, ook de spreeuw en (leeuwerik. En strijkt er eens een (nieuwe neer dan zegt hij vriendelijk („Welkom hier" Want oom houdt veel van (de natuur van alle bloemen, plant en (dier. je in één keer door!" Oei, wat schrok die Flap daar van. Hij stoof weg en ver dween wel een meter tussen het riet. „Poe", zuchtte hij. „Wat zijn de vissen toch al tijd onaardig tegen mij. Ik mag toch zo graag een beet je babbelen over al die an dere visjes, die zo verschrik kelijk dom kunnen doen. Ik Maar Flap slikte zijn woorden met moeite in want plots zakte er een dikke worm vlak voor zijn neus naar beneden. „Hap", zei Flap zonder na te den ken. Maar toen werd hij omhoog getrokken en lag even later in de grote hand van een visser. „Wat een ukkie!", bromde de man. „Nee, die is onder de maat!" en gooide het visje toen weer met een grote boog in het water. „Au", schreeuw de Flap. „Au. is dat schrik ken! Dat moet ik gauw aan iemand gaan vertellen. Stel je voor! Was ik haast in een braadpan terecht geko men.. Dag meneer Snoe^'" „2,0, kletskous!" antwoord de de grote sterke vis, die onbeweeglijk in het water lag. „Je komt me toch hoop ik niet vervelen met je praatjes!" „Ja. meneer, ik was haast dood geweest.... ze hebben me uit het water gevist.... ik heb in de grote hand gelegen van een visser! Oei, als vader dit hoorde zou hij verschrikke lijk kwaad op me zijn! Hil zegt altijd: Pas goed op voor vishaakjes en voor de snoek. Vooral de snoek is niet te vertrouwen. Die ligt altijd zo stiekum op de loer dat je in zijn grote bek zit voor je het weet. Nou. giste ren heeft dat gemene beest ook al een jong aaltje naar binnen geslikt, alleen omdat hij even aan zijn staart trok. Nou, ik vind dat die snoek maar een ander wa tertje moest gaan zoeken. ....ik Hap" zei de snoek ineens, toen was Flap verdwenen. Hij had zijn verdiende straf gekregen. Kruiswoordpuzzle Vul de ontbrekende woor den in: Van links naar rechts: 1. Voor de hooi-wagen stond een prachtig, Bel gisch 6. Hij gaf een aan het touw. 8. Het kleine riviertje de stroomt in Nederland. 9. Een grote slede door een paard getrokken heet 10. Een broer van mijn va der is mijn 12. Nood seinen zijn seinen. 14. Mijn zusje heet 16. Het woord „lezer" wordt afge kort als 18. Negen en zestig centimeter is een 19. is een meisjesnaam. 21. De vijfde maand van het jaar heet 23. De jongen durft veel; hij heeft 25. Iemand die aanwezig is is Van boven naar be neden: 2. Als 9 van links naar rechts. 3. Een Ford is een 4. Het is een godsdienst en je kan het afkorten tot 5. Een lamp bij een boeken kast heet 7. Mijn broer gaat trouwen we gaan naar de10. In de stal stond een en een ezel. 11. Tegen moeder zeg ik wel 13. Als 10 van bo ven naar beneden. 15 is een Frans lidwoord. 17. De zevende muzieknoot heet 19. Ongeveer het zelfde als 19 van links naar rechts. 20. Een Engels soort bier noemt men 22. Vul in: Wat is te zien. 24. Hans Grietje. Het was een feestelijke Hoera, daar doet ook Wat moet ze daar nu dag Mies aan mee. En iedereen stak uit op verzinnen? Een vlaggestok? Heeft Ineens schiet Miesje de vlag. ze die? Nee! iets te binnen. Ze pakt de vlag en bindt die snel Aan 't puntje pan haar staart. Jawel! Ze zet zich op het raamkozijn Nou, wappert Mies haar vlag niet fijV' dag door en vele dagen nadien sneed hij met zijn gekoekoek de gave blauwe voorjaarsdag in stukken en verstoorde brutaal de vredige stemming. Is hét niet zijn eigen schuld dat, doordat hij steeds weer aandacht vraagt, men aan zijn ontaard leven gaat denken? Zijn parasietenbestaan, dat zich kenmerkt door het eieren leggen in het nest van een andere vogel, verder incapabel zijn voor en zorgeloos over de opvoeding van zijn kinderen en dan ook nog aan de jonge koekoeken de eigenschap mee te geven de babies van het nestpaar over boord te gooien. „Eis maar alles voor Jezelf, wees maar brutaal De koekoek is een vogel, die voor zanger door wil gaan, terwijl hjj slechts „koekoek" kan roepen. Een avontu rier met charme, die een lichtgelovige te pakken neemt Maar er zijn ook menselijk koe koeken! Wij kennen allemaal de man, die in het begin een gezellige prater is, maar steeds indringender zijn stem laat klin ken en anderen belet een woord te zeggen. Wij herkennen de koekoeken in de vlotte grootspreker, de eigen wijze kwast, de overredende koopman. Rondkijkend treft men ze in allerlei vormen onder verwaande ambtenaren, aanmatigende geleerden, brutale ver kopers, gevierde sportlui, fanatieke overtuigers. Zij praten onvermoeid, zij trekken de aandacht van uw oog en oor en slepen ons mee in de ban van hun waanwijsheid. Zijn ze slechts alleen onder de man nen te vinden? Hebt u niet eens de vrouw ontmoet die zo bijzonder weet in te kopen dat juist héar de rijpe vruchten in de schoot vallen? Of haar die, hoewel u in het begin de manier waarop zij het huishoudgeld besteedt wel wat vreemd vond, toch zo beslist weet te overtui gen, zodat u totaal overbluft bent. Kent u niet iemand met wie u eens ging winkelen en die daarbij zo over heerste dat ge thuis komende u met schik realiseerde dat gij van al lerlei gekocht had wat u juist niet nodig had? Kreeg u nooit bezoek van een vrouw die het uren gewichtig over haar beroep en de daarvoor nodige vakkennis had, waardoor zij u een minderwaardigheidsgevoel wilde aan praten, omdat u de dagen aanhuishou- del uk werk besteedde. En heeft u wel eens gewoond naast een buurvrouw met charme, die han dig van uw diensten en uw zorgende natuur gebruik weet te maken en er niets tegenover stelt? Toch weet zij al haar verzoeken zo ontzettend aardig in te kleden zodat het een heerlijkheid lukt er aan te mogen voldoen. Zij leent alles van u wat ziizelf heeft ver geten Zij zou. zo mogelijk, haar Jongen wel in uw nest willen leggen en zelf uitvliegen om overal hard „koekoek, koekoek te gaan roepen. Koekoeken treft men overal in de natuur en menselijke koekoeken over al In ieders omgeving. Laten wij maar zeggen dat zij er bij horen. Misschien ^°fiVenJW1J scherper tever- ordelen dan de lichtgelovigen die hun de kans geven zich uit te leven, als wij tTee gevaren die om hen hangen in het oog houden. Eén is, te zorgen, dat men niet in hun gevolg wordt meegesleept en men zich door hen laat bepraten, nog erger is er zelf een te worden. Hoe tussen deze twee klippen door te zeilen en toch een begrijpend en verantwoordelijk mens te blijven' Vele goede antwoorden zouden ieder voor zich, toch slechts een gedeelte vertegenwoordigen van de totale julst- Eén er van zou kunnen zijn: Karak ter heeft meer waarde in het leven dan welke andere eigenschap ook. Men kan het niet dromende verwer ven maar het moet door U zelf hame- rend en smedend verkregen worden. PETRA.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 11