Engeland heeft een nieuw mysterie jrxssz r r tltjos»? "™'m vpr,':; ss De kampioen-uitbreker met het geleerde gezicht De mens zondigde tegen de harmonie der natuur Quatorze Juillet, feest van de vrijheid 01 KRUISWOORDRAADSEL Nymphobade Op de weg naar Porismouih breken de voorruiten van auto s Elk huis heeft zijn spook Berucht straatrover doet zich voor als heer Politie op haar hoede De overstromingen in Australië Er is wat groots te verrichten DE BASTILLE VIEL ONDER SLOPERSHAND DE op het eerste vnnr mvstprio<i n* in isnun heeft een onverklaarbaar zwak wordt. Gebeurtenissen, welke zich od snoken nf bijzonder i„ «wang. Eik hui,, zegt men i„ Neder^XT^ S docht geTt bezit men met en'Ke °VerdrÜVinS eik huis een LIET zijn vooral de huizen, waarom- n heen historische of legendarische verhalen zijn gesponnen, die nog al eens door de aanwezigheid van spoken ge plaagd worden. Over het algemeen zijn deze „wazige, geruisloos voortschrijden de gestalten" eerder lastig dan gevaar lijk. Ze jagen de voorbijgangers de stui pen op 't lijf, verplaatsen voorwerpen van de ene kamer naar de andejre, kloppen op deuren of ramen, kor'om: ze doen allemaal dingen, welke zo on logisch en onredelijk mogelijk zijn. Ofschoon we vaak in zogenaamde spookhuizen hebben geslapen, moeten we eerlijk bekennen, dat wij nog nooit iets vreemds hebben gehoord of gezien. Misschien komt dit wel, omdat we zo flauw zijn geweest bij onze Hollandse nuchterheid en werkelijkheidszin te ra de te gaan. Misschien ook, omdat we nooit hebben liggen luisteren, of met grote schrikogen in het donker van onze kamer hebben liggen turen. Als de Engelsen eerlijk zijn, dan moeten ook zij bekennen, dat sommige hunner spookverhalen geen enkele aantrekkingskracht meer bezitten. Ze zijn door iemand, die het spelletje niet wilde meespelen, van alle romantiek ontluisterd, of door een samenloop van omstandigheden van alle bovennatuur lijkheid beroofd. Als voorbeeld noemen we een recent voorval in een idyllisch dorpje in Schotland. In de omgeving van een verlaten, vervallen, met klimop begroeid landhuis enfin, ge kent het wel: de ideale woonplaats voor spoken hadden de inwoners van het plaatsje vreemde verschijnselen waargenomen. De melkboer, de bakker en nog vele andere plaatselijke goden, hadden met eigen ogen gezien, hoe daar 's avonds „een grijze, in nevel gehulde gestalte" rondwaarde. „Het spook" bewoog zich met tamelijk grote snelheid, zweefde vaak van het ene raam naar het andere en maakte de meest sinistere geluiden. Een avontuurlijke jongeling, die de ge ruchten en speculaties over „Het spook" moe was geworden, besloot op zekere avond op onderzoek uit te gaan. Voor de zekerheid nam hij het geweer van zijn vader mee, alsook een grote, zelf gefabriceerde knuppel. Toen onze held meer dan een uur achter een tuinhaagje had gelegen, hoorde hij in de verte een klappend geluid. Het kwam steeds na-, J derbij en plotseling zag hij „de in nevei gehulde gestalte" tegen de muren van het landhuis afgetekend. Zonder zich te bedenken, haalde hij de trekker over en langzaam dwarrelde het geval naar beneden. Met het geluid van het schot nog in de oren ging onze schutter kij ken. Hij vondeen grote reiger, die daar kennelijk een nest had gebouwd. Horizontaal: 1. meisjesnaam: 5. wis selborgtocht; 9. goed op de hoogte; 11. lijm; 12. latwerk; 13. godsdienst; 15. buitenmuur; 17. pers. vnw.; 18. esdoorn; 20. drank; 21. lof; 22. gerucht; 24. twist godin; 25. schulden; 26. vogel; 28. na- Ijver; 31. bij; 32. kledij; 34. fout; 35. voorzetsel; 36. kleurenbord; 38. afk.;39. familielid; 40. spoedig; 42. vermoeienis; 43. stakker; 44. boom. Verticaal: 2. schokkend geluid; 3. alleen; 4. bloem; 5. raak; 6. vaak; 7. vaartuig; 8. kan; 10. rijtuig; 14. kroko dil; 16. meteoorsteen; 17. van kanton gerecht; 19. maat; 21. bijwoord; 23. jon gensnaam; 24. bouwland; 26. meisjes naam; 27. of (Eng.); 29. ter herinnering; 30. keizer; 32. vrouwen; 33. stoel; 36. Europeaan 37. uitstapje; 39. familielid; 41 babygeluid. (Voor de oplossing zie men ons num mer van Dinsdag). het spinneweb van barsten en scheu ren een nauwelijks zichtbaar gaatje ont dekt. Dat de ruiten door opvliegend ge steente worden gebroken, wordt als uitgesloten geacht. Het wegdek ter plaatse is spiegelglad en over de gehele breedte geasfalteerd. Ook gaat men meer en meer twijfelen aan de theorie, dat er opzet in het spel is. Ten eerste heeft Scotland Yard, ondanks haar speurhonden en surveillerende politie- autos', nooit een enkel spoor van een katapult- of buksmaniak kunnen ont dekken. Ten tweede is in geen der ge troffen wagens een steentje of een ko geltje gevonden, dat de schade op zijn geweten zou kunnen hebben. Ten der de is niemand der betrokken automobi listen door één of ander voorwerpje getroffen. Wat dan wel? Een gooi-en-smijt-geest, die onder het asfalt huist, zeggen de bij gelovige juffers in Esher en Cobham. „Dodelijke stralen", afkomstig van de nabijgelegen fabriek van Vickers-Arm- strong, beweren de mensen, die toeval lig weten, dat men daar atoom-onder zoekingen verricht. Geluidsgolven van straaljagers, menen de Britten, die wel eens van de gevolgen van supersonische snelheden hebben gehoord. Niemand weet het! Scotland Yard heeft alle mogelijke theorieën be proefd ,maar is er tot nu toe niet ach- _I - -"o c.v»- ter kunnen komen. Zo staat men voor !L lij ffduPeerde automobilisten I een raadsel, dat, zoals een Engelse ue zelfde. De voorruit „vertroebelt" krant met verve schreef, „zo fascine «.„i ij" u zonder de geringste rend en irriterend is als dat van de aanleiding en bU inspectie wordt in I vliegende schotels". LATEN we ons naar een m^teïte nuchter; d3t a>'le. Bri"en' ook*dg meest Het 1 °p ogenblik bezig houdt terie^an ril* Staat bekend a'= het mys- hiJtt de we« «aar Portsmouth. Het heeft wijde publiciteit in de Engelse kan'ernriVa!J5fnien vrijwel eIke Brit kan er de détails van vertellen. Fsh!rf«e^Ziln er aIs V0,ft uit: Tussen van L,™ f™' °P een wef»?edeelte van ongeveer twee kilometer lengte, hebben meer dan dertig automobilisten hun voorruit gebroken. Het eerste voorval werd achttien maanden geleden gesignaleerd; het laatste speelde zich nog geen maand geleden af. De erva- pE misdadigersbende, die dezer dagen voor de jury van het departement Seine zai verschijnen, is in meer dan één opzicht voor criminalisten interessant, len eerste hebben de beklaagden, die op de zondaarsbank zitten, waar anders moordenaars, valsemunters, brandstichters en andere rechtschenners plaats moeten nemen geen of beter gezegd nog geen misdaad begaan. De aanklacht, die de officier van justitie tegen hen heeft ingediend, is gebaseerd op par. 265 van het Franse Wetboek van Strafrecht, dat het vormen van benden met het doel misdaden tegen personen en zaken te begaan, met tuchthuisstraf bedreigt. De bende in het onderhavige geval heeft wel een roofoverval afgesproken en voorbereid, doch kon onschadelijk gemaakt worden, voordat ze haar plannen in de daad kon omzetten. De twaalf bandieten waren niet zo snel als de politie, 1 gezelschap in een café voor kunstenaars arresteerde en zich absoluut niet m de war liet brengen door de plechtige verzekering van de slachtoffers, hadden0 toneelspelers waren, die op het ogenblik geen engagement UOG merkwaardiger is de persoon van de meest belangrijkste be klaagde en chef van de bende, een wijd en zijd bekende gangster, genaamd René Girier, die onder de bijnaam „René la Canne" een zekere, hoewel twijfelachtige populairiteit geniet, die hoofdzakelijk berust op zijn ongeloof lijke handigheid om" zich steeds weer uit de handen van de politie te bevrij den. Niemand zou Girier op het eerste gezicht voor een zware misdadiger houden de jonge man met zijn bijna schuchtere gelaatsuitdrukking, het uit gesproken gezicht van een intellectu eel, met zijn professorale, randloze ge- leerdenbril ziet er eerder uit als een aankomend docent; in ieder geval zou niemand een dergelijk zondenregister van hem verwachten. Girier doet zijn uiterlijk in zoverre eer aan, dat hij steeds grote waarde hecht aan goede omgangsvormen en uitstekende manie ren, ook bij de uitoefening van zijn duister beroep. Als hij rooft en steelt, speelt hij de rol van de man van goe den huize, hij verafschuwt bloed, ja ook iedere ruwheid. Hij duldt niet eens grote woorden. Al zijn slachtoffers ge ven dit toe en getuigen, dat ze het aan hem te danken hebben, dat hun geen haar gekrenkt werd. Eigen reclamechef A An de andere kant houdt René la Canne van effecten hij is zijn eigen reclamechef, die er voor zorgt, dat men over hem spreekt. Hij zal nooit vergeten de kranten op te bellen om hun nieuwe informaties te geven en te vertellen, hoe hij het weer eens klaar gespeeld heeft zijn achtervolgers om de tuin te leiden. Als men hem dan toch te pakken krijgt, aanvaardt hij zijn lot als een man van de wereld. Zo werd hij verleden jaar in Januari door in specteur Borniche op de Place de 1'Opera in de menigte herkend, toen hij Juist uit een bioscoop kwam, waar de „Derde Man" gedraaid werd. Hij was absoluut niet voorbereid op de on aangename verrassing, die hem wacht te. Toch uitte hij zijn waardering over de politie: „Een knap stukje werk", zei hij tegen de inspecteur, „ik zal me niet verzetten, want ik heb de grootste ach ting voor uw chef, commissaris Chen- nevier .Ik had gezworen, dat ik me zou verdedigen. Maar tegen Chennevier en zijn mannen dat is iets anders". Toen liet hij zich zonder meer wegleiden. Girier, die als één van de specialisten in roofovervallen beschouwd wordt, houdt zich altijd alleen maar bezig met grote objecten, met juwelierszaken, postauto's en dergelijke, waar de buit in de millioenen loopt Als hy gepakt wordt, moet de politie op haar hoede zijn. Hij speelt het klaar de bewakers in de gevangenis op te sluiten en zo doende tot onledigheid te doemen en als hij in de „slabak" zit, zoals men in Frankrijk de gevangeniswagen noemt, heeft hij plotseling, niemand weet waar vandaan, gereedschap in zijn nau we kooi bij de hand, waarmee hij een gat in de bodem zaagt, waardoor hij zich onder het rijden omlaag en daar mee in de vrijheid laat zakken. Geen wonder, dat men ieder „optreden" van een dergelijk origineel type in de openbaarheid met grote belangstelling volgt.... |N deze bijwijlen exotisch warmt dagen doorleven de kleine aesthe- tici onder de mannen weer een uit zonderlijk schone en bewogen tijd een - zy het ongetwijfeld weer bitte, korte - periode vol ups en downs, rijk aan emoties, varierende van himmel- hoch jauchzend via apathisch onver schillig tot zum Tode betrübt. De oor zaak hiervan is als immer de schier onvoorstelbare verscheidenheid van vormen, geëxponeerd door de jaarlijks omstreeks deze tijd aan het zilveren strand welig tierende seizoenmeermin nen, die hier uit het niets schijnen op te doemen, onbeschroomd nylon, vis- tra en imprimé verre van zich werpen en in dolce far niente haar paradijse lijk physiek - t.l of niet aesthetisch verantwoord -, op enkele wat kwanti teit betreft te verwaarlozen Bikini achtige lapje stof na, bloot geven aan: primo, het Mannenoog (c.q. het Vrou wenoog, welks blik uiteraard op een geheel anders, doch even menselijk ni veau ligt), secundo, de zinderende zon en de prikkelende zeewind, en tertio (doch zelden), het zilte, van kwallen verzadigde nat. Verre van ons te willen verdiepen in Freudiaanse enquêtes naar het- diepste Waarom en naar de juiste, on derbewuste en individueel mogelijk verschillende volgorde van genoemde trits, mogen wij toch vaststellen, dat de vrouw aan het strand een supe rieure, verheven en alle aandacht op zich, zy het meer op haar aesthetische kwaliteiten dan op eventueel ook aan wezige ethische of culturele waarden, concentrerende rol speelt. De man, op een enkele athletische Tarzan, een klassieke Apollo of een oer-editie d la Neanderthaler of Cro Magnon-mens na, heeft slechts een deel van ondergeschikt en passief be lang in deze aangelegenheid der pri mitiever uiterlijkheden. Ook ditmaal weer is hij het machteloos speelgoed, hetgeen zuiver wordt getypeerd door het charmante tafereeltje, dat wij op het Bello-stationnetje in Bergen moch ten gadeslaan. Een bekoorlijke jonge moeder in gezelschap van twee snoe zen van peuters stond na een zonnige stranddag op het punt in het puffen de treintje te stappen, toen zij zich na enig beraad bedacht en tot haar kin deren sprak: „Nee, jullie gaan niet met mammie mee naar huis, vóór ik weet, waar jullie pappie onder het zand hebben begraven!" Het is een verkeerde waerelt in de ze zomermaanden, een wereld, waaruit blijkt, hoeverre wij althans in één op zicht zijn verwijderd van de dieren bij wie de mannetjes met hun schoon heid de zwakkere sexe imponeren. De menselijke vrouw is zich haar belang rijke rol zeer wel bewust. Zij doet dit blijken uit haar superieure, soepe le show-loop en uit haar quasi-non- chalantedoch beslist 'welberekende languissante houding in het warme zand. De heren der schepping verlustigen zich kennelijk in het spelen van hun figurantenrol, een rol, welke op dit schouwtoneel der zinnelijkheid bijkans niet in het oog valt, doch overigens psychologisch gezien uiteraard onmis baar en essentieel is voor de opvoering van dit vrouwelijk spel. De man vormt immers tevens het publiek en zonder dit publiek zou het ganse stuk zinloos worden, ware het niet, dat ook het element van het opwekken der jalou sie bij de vrouwelijke soortgenoot een niet onbeduidende drijfveer vormt. Maar ook hier weer is de alomaanwe- zige man schuld aan. De Hollandse zomer is evenwel kort, wat in dit licht bezien wellicht te prij zen is. De gefolterde man zal spoedig rustiger dagen tegemoet gaan, zijn le ven zal hem Wederom langs conventio neler en vertrouwder paden voeren en de roep van het bloed, of is het het hart, zal weer door de dagelijkse be slommeringen worden overstemd. Het geen zijn werkkracht en zijn innerlijk evenwicht slechts ten goede kan ko men (Advertentie. Ing. Med.) (Van onze correspondent te Sydney) berichten over de grote overstromingen in de staten Nieuw Zuid Wales en Victoria de derde maai in drie jaar tijds, dat bijna alle grote rivieren buiten haar oevers traden heeft ook in Nederland het nodige opzien gebaard. Niet alleen omdat meer en meer mensen thans belang zijn gaan stellen in het vóór de oorlog in Nederland geheel onbekende vijfde werelddeel, maar natuur lijk ook omdat de gemiddelde Nederlander, door de eeuwen heen groot gebracht in de traditie van de strijd tegen het water, belangstelling heeft voor alles wat .met dit element samenhangt. IN Nederland, thans zo goed be schermd door zijn machtige dijken langs de zee en langs de rivieren, zal men deze nu jaren achtereen voorko mende grote overstromingen, welke steeds weer voor millioenen schade aanrichten aan land, vee, oogsten en huizen, wellicht niet goed begrijpen. En de meeste immigranten uit Nederland staan hier dan ook veel te gauw klaar met hun „ze laten hier ook maar God's water over God's akker lopen!" Een dergelijk snel oordeel is niet helemaal juist De Nederlander zou zelf veel te goed behoren te weten, door hoeveel schade en door hoeveel schande het kleine Nederland wijs is geworden en hoeveel arbeid het door de eeuwen heen heeft gekost Nederland's landou wen afdoende te beschermen tegen het element, dat 's mensen vijand nummer één kan worden: het water. Australië is nauwelijks anderhalve eeuw oud en is vele, vele malen groter dan Nederland. De mens vond hier an derhalve eeuw geleden een ongerepte natuur, waar de elementen min of meer met elkaar in evenwicht waren. Een handjevol mensen is aan dit enorme ongerepte brok aarde gaan werken en hi_ft er, in slechts anderhalve eeuw, een compleet werelddeel zij het dan ook een nog onvoleindigd werelddeel van gemaakt. Eigen schuld. jyiAAR in zijn koortsachtige haast om 1 dit stuk aarde in zo kort mogelijke (Van onze correspondent te Parijs) de van Parijs in de lucht zou zijn ge- MAANDAGAVOND wordt er gedanst op de hoeken van alle Parijse straten, vlogen. Een van zijn onderofficieren Er hangen lieve lampionnetjes in de bomen, de meisjes hebben hun mooiste misdaad" tl begaam Na zomerjurkjes aangetrokken en op de muziek van de speelse musette-orkestjes de overgave werden er slechts twee walsen zij voort tot diep in de nacht. Die veertiende Juli is de nationale feestdag personen van het garnizoen gedood, bjj uitnemendheid in heel Frankrijk. Niemand blijft er 's avonds thuis. Iedereen |?am®Bjk de gouverneur en... die on- gaat de straat op om daar te dansen, feest te vieren, voetzoekers af te steken, te Van° aHe^Parnzenaar^had^gered! Later omhelzen of zich te laten omhelzen, wijn te drinken, vrolijk te zijn. Maandag- heeft men daar ook veel spijt over ge- avond zijn er geen rangen en geen standen meer. De vrouw van de dokter walst had. met de metrobestuurder, de notariszoon met het bloemenmeisje. Want die Nadat men de Bastille genomen had, - bleek men daar in totaal zeven gevan- veertiende Juli is ook het meest democratische feest dat men zich maar kan voor- genen te vinden, namelijk vier valse stellen. munters, die onmiddellijk naar een an- f dere gevangenis zijn overgebracht, twee IEDEREEN heeft op school geleerd dat ten stoppen en van enig recht was geen krankzinnigen, die in een gesticht zijn 1 het „woedende volk van Parijs" op sprake. opgesloten en' een graaf, die op ver- de veertiende Juli van het jaar 1789 de De werkelijkheid zoek van zijn familie in de Bastille gehate staatsgevangenis" de Bastille »j.EGEN dit onrecht barstte de bom vertoefde bestormd heeft. Het was de uitbarsting 1 jn J7g9 Dp _r0otste rcvoiutie uit B,J de belegeraars werden vijf en ne- van de onderdrukte derde stand tegen hpe, dp hje|enis,)ralHlde Ios cn gentig personen gedood. De Bastille was de onbeperkte koningsmacht. Twee njeuwe jdep'pn over Vrijheid Gelijk- we' beschadigd, maar niet heel ernstig. 3,tenrdLateen Tolt da^olTtarte An- BroederS v^rèfdden zich er eerst even over gedacht tiende en kort daarop ook Marie An- d wereld Toch is het wel het gebouw weer op te kalefateren. Place de eens goed precies na te gaan wat er^au Robespierre besloot, dat het met la Concorde onthoofd. eigenlijk op die veertiende Juli van het be «rand gelyk gemaakt moest worden. Toch kan men niet zeggen dat Lo- jaar 1789 is gebeurd. Dan moet eerst rfn Per kreeg de opdracht, waaraan dewijk de Zestiende verantwoordelijk worden vastgesteld, dat die middel- 5^ *;en verm°Sen verdiende door van is geweest voor al de ellende die er in eeuwse Bastille reeds lang niet meer ?e steen vaP Bastille broches, oor- de jaren vóór de Franse revolutie in de gehate staatsgevangenis was. Meer en nn?®n t© maken die al de Frankrijk is geleden. Deze Bourbon dan tien jaar tevoren had de koning {-yi i ff .wllden ra®Sn,..„ was een goedwillende, maar zwakke zelf al voorgesteld dit fort, dat zoveel O e plaats waar de Bastille gestaan man. Men weet nu ook wel, dat hij onaangename herinneringen opwekte, heeft nu nog altijd door een witte het helemaal niet eens was met de af te breken. Sindsdien deed de Bastil- Vrji?a.h£e£even 7 zou men eerst een schandalige manier, waarop zijn mi- le nog maar nauwelijks dienst. Vrijheidszuil oprichten. Daar kwam nisters en de edelen van ziin hof het echter niets van. Napoleon wilde er een volk uitbuitten. Maar Louis Seize kon Het „Woedende volk van Parijs", dat geweldige bronzen olifant plaatsen. Hij niet tegen die machtige hofkliek op, de Bastille heeft bestormd, bestond in bet sen owtwerp in gips maken, dat, in die zich bovendien vaak achter Marie werkelykheid uit 800 mannen en vmu- ®fw®coh' "g' dert'g Jaar °P de pla=e de Antoinette 'kon verschuilen. Deze Fran- wen. Een gedeelte hiervan wi: geen i^stille stond. De bronzen olifant se koningin, over wier ontrouw de overtuigde revolutionnairen, maar lie- kwam nooit want het oorspronkelijke meest fantastische verhalen zijn ge- den die speciaal voor dit karweitje P'an Is ten slotte tochi uitgevoerd: trud- schreven, heeft door haar ongekende waren gehuurd. Later werden deze 800 den op de Place de la Pastille staat de lichtzinnigheid en door de schendalige aanvallers versterkt met een paar hon- Colonne de la Liberté Het eerste manier, waarop zij de schatkist ledigde, derd soldaten, die over één kanon be- feest van de Quatorze Juilliet werd de revolutie veel actiever beïnvloed schikten. De Bastille werd verdedigd reeds in 1790 gevierd. Men had een dan haar man actlever bemvloe doQr 2Q kanonnen 32 Zwitsers en 82 reusachtig volksbal georganiseerd en er oorlogsinvaliden. Wanneer de gouver- werd voor het eerst op straat gedanst. Vóór de revolutie hadden de adel en neur gewild had, dan zou hij zijn ge- In 1794 decreteerde de regering, dat de de geestelijkheid in Frankrijk alles te vangenis waarvan de muren vier me- veertiende Juli een nationale feestdag zeggen. Het volk, oftewel de derde ter dik waren, wekenlang hebben kun- zou worden, stand, was er om de belasting voor deze nen verdedigen. Maar het garnizoen En daarom wordt er nu, 163 jaar na twee andei 2 standen, die rond het hof heeft zich na enkele uren reeds over- de bestorming van de Bastille, nog al- leefden, op te brengen, Rijke mensen gegeven. De gouverneur was eerst van 'Üd op straat gedanst. De Fransen hou- konden een briefje kopen, waarmede plan geweest een brandende lont in het den van feestvieren. Parijs is Maandag zij hun vijanden in de gevangenis 11e- kruithuis te gooien, waardoor een der- avond één grote kermis. JAN BRUSSE tijd open te leggen en productief te maken, heeft de mens zoals hij dat overal op de aarde heeft gedaan zo gezondigd tegen de harmonie en de wetten der natuur, dat hij zich als het ware de natuurrampen op zijn eigen hals heeft gehaald. Wanneer, zoals dit jaar voor het der de jaar in successie, de Murray, de Murrumbidgee, de Lachlan, de Hunter en hoe al die rivieren mogen heten, buiten hun oevers treden en in een paar dagen tijds voor vele millioenen vernietigen wat mensenhanden ge schapen hebben, dan is dit terug te brengen tot fouten, die de mens zelf maakte en die hij nu weer door het brengen van vele en grote offers moet tra elften te herstellen. Om akkers en weidegronden te kry- gen, heeft de mens het woud langs de rivieren gekapt. Met het gevolg, dat het water veel sneller naar de grote rivieren afvloeide. Het natuurlijke ge volg was erosie van de aarde. De erosie verwekte steeds meer en steeds diepere geulen die het water nog sneller deden afvloeien. Iedere overstroming bracht uit deze geulen meer zand en slib in de rivieren, die steeds ondieper worden en steeds slechter het snel stromende water kunnen verwerken. En zo is het de laatste jaren steeds vlugger berg afwaarts gegaan. Het duurde natuurlijk even, voordat de mens ontdekte, wat hij gedaan had en voordat hij besefte, dat hiertegen iets moest worden ondernomen. Maar het gaat veel vlugger de harmonie der natuur te verstoren, dan die werken aan te leggen die de vrijgevochten ele menten weer onder bedwang moeten krijgen. Dijken alleen zijn goed in een vlak land, doch zij zijn niet voldoende in een wereld, waar de rivieren met snelle vaart uit de bergen komen. Daar heeft men ook dammen nodig om die reser voirs te krijgen, die in droge tijden een waterreserve vormen en die bij grote regenval veel water kunnen vasthou den. Kwestie van geld. TN de staat Nieuw Zuid Wales zijn tot nu toe slechts drie van dergelijke grote dammen en water-reservoirs in de rivieren gereed gekomen, de Hume- dam in de Murray, de Burrinkick-dam in de Murrumbidgee en de Wyangla- dam in de Lachlan. In aanbouw zijn de Glenbawn-dam in de Hunter, de Keepit in de Namoi en de Burrendong in de Maezuarie. Vele andere dammen staan al op papier, doch het bouwen van der gelijke werken kost veel tijd, mate riaal, arbeidskrachten en geld. En de natuur wacht niet. Ook is thans de situatie geschapen, dat er evenals in de lage landen dijken langs grote stukken van de rivieren moeten worden gebouwd. Ook dit kost veel geld, arbeidskrachten, materiaal en tijd. En verschillende rivieren zijn nu zo door de talrijke overstromingen verzand, dat naast dammen en dijken ook gebaggerd zal moeten worden. Australië, vele malen groter dan Ne derland en met minder mensen, heeft steeds met een enorm tekort aan ar beidskrachten en daardoor ook meteen groot tekort aan materialen te kampen gehad. Er was in dit onvoleindigde werelddeel zo ontzettend veel te doen zoveel nieuws te bouwen en zoveel wat reeds bestond te herstellen dat de mens niet altijd even rationeel te werk is gegaan en vaak teveel hooi op zijn vork nam. Het tekort aan arbeidskrachten en aan grondstoffen begint thans langzaam maar zeker te verminderen. Er komen steeds meer mensen, die ervaren zijn in het beteugelen van de elementen en het is in deze aan geldschaarste lijden de wereld een kwestie van geld géwor den. Ook dit zal opgelost kunnen en moe ten worden, Australië zal zich behalve op het openleggen van nieuwe gebieden en 't beginnen aan nieuwe projecten ook moeten concentreren op 't herstel len van oorspronkelijk gemaakte fou ten. Er is hier inderdaad wat groots te ver richten. Doch voordat er genoeg geld, arbeidskrachten en materialen gevon den kunnen worden om de gemaakte fouten te herstellen, zal er eerst nog het nodige i«5ter over veld en akker moeten lopen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 11