Engeland heeft een nieuw mysterie
jrxssz r r
tltjos»? "™'m vpr,':; ss
De kampioen-uitbreker met
het geleerde gezicht
De mens zondigde tegen de
harmonie der natuur
Quatorze Juillet, feest van de vrijheid
01 KRUISWOORDRAADSEL
Nymphobade
Op de weg naar Porismouih breken
de voorruiten van auto s
Elk huis heeft zijn
spook
Berucht straatrover doet zich voor als heer
Politie op haar hoede
De overstromingen in Australië
Er is wat groots te
verrichten
DE BASTILLE VIEL ONDER SLOPERSHAND
DE op het eerste
vnnr mvstprio<i n* in isnun heeft een onverklaarbaar zwak
wordt. Gebeurtenissen, welke zich od snoken nf
bijzonder i„ «wang. Eik hui,, zegt men i„ Neder^XT^ S docht
geTt bezit men met en'Ke °VerdrÜVinS eik huis een
LIET zijn vooral de huizen, waarom-
n heen historische of legendarische
verhalen zijn gesponnen, die nog al eens
door de aanwezigheid van spoken ge
plaagd worden. Over het algemeen zijn
deze „wazige, geruisloos voortschrijden
de gestalten" eerder lastig dan gevaar
lijk. Ze jagen de voorbijgangers de stui
pen op 't lijf, verplaatsen voorwerpen
van de ene kamer naar de andejre,
kloppen op deuren of ramen, kor'om:
ze doen allemaal dingen, welke zo on
logisch en onredelijk mogelijk zijn.
Ofschoon we vaak in zogenaamde
spookhuizen hebben geslapen, moeten
we eerlijk bekennen, dat wij nog nooit
iets vreemds hebben gehoord of gezien.
Misschien komt dit wel, omdat we zo
flauw zijn geweest bij onze Hollandse
nuchterheid en werkelijkheidszin te ra
de te gaan. Misschien ook, omdat we
nooit hebben liggen luisteren, of met
grote schrikogen in het donker van
onze kamer hebben liggen turen.
Als de Engelsen eerlijk zijn, dan
moeten ook zij bekennen, dat sommige
hunner spookverhalen geen enkele
aantrekkingskracht meer bezitten. Ze
zijn door iemand, die het spelletje niet
wilde meespelen, van alle romantiek
ontluisterd, of door een samenloop van
omstandigheden van alle bovennatuur
lijkheid beroofd. Als voorbeeld noemen
we een recent voorval in een idyllisch
dorpje in Schotland. In de omgeving
van een verlaten, vervallen, met klimop
begroeid landhuis enfin, ge kent het
wel: de ideale woonplaats voor spoken
hadden de inwoners van het plaatsje
vreemde verschijnselen waargenomen.
De melkboer, de bakker en nog vele
andere plaatselijke goden, hadden met
eigen ogen gezien, hoe daar 's avonds
„een grijze, in nevel gehulde gestalte"
rondwaarde. „Het spook" bewoog zich
met tamelijk grote snelheid, zweefde
vaak van het ene raam naar het andere
en maakte de meest sinistere geluiden.
Een avontuurlijke jongeling, die de ge
ruchten en speculaties over „Het spook"
moe was geworden, besloot op zekere
avond op onderzoek uit te gaan. Voor
de zekerheid nam hij het geweer van
zijn vader mee, alsook een grote, zelf
gefabriceerde knuppel. Toen onze held
meer dan een uur achter een tuinhaagje
had gelegen, hoorde hij in de verte een
klappend geluid. Het kwam steeds na-, J
derbij en plotseling zag hij „de in nevei
gehulde gestalte" tegen de muren van
het landhuis afgetekend. Zonder zich te
bedenken, haalde hij de trekker over
en langzaam dwarrelde het geval naar
beneden. Met het geluid van het schot
nog in de oren ging onze schutter kij
ken. Hij vondeen grote reiger, die
daar kennelijk een nest had gebouwd.
Horizontaal: 1. meisjesnaam: 5. wis
selborgtocht; 9. goed op de hoogte; 11.
lijm; 12. latwerk; 13. godsdienst; 15.
buitenmuur; 17. pers. vnw.; 18. esdoorn;
20. drank; 21. lof; 22. gerucht; 24. twist
godin; 25. schulden; 26. vogel; 28. na-
Ijver; 31. bij; 32. kledij; 34. fout; 35.
voorzetsel; 36. kleurenbord; 38. afk.;39.
familielid; 40. spoedig; 42. vermoeienis;
43. stakker; 44. boom.
Verticaal: 2. schokkend geluid; 3.
alleen; 4. bloem; 5. raak; 6. vaak; 7.
vaartuig; 8. kan; 10. rijtuig; 14. kroko
dil; 16. meteoorsteen; 17. van kanton
gerecht; 19. maat; 21. bijwoord; 23. jon
gensnaam; 24. bouwland; 26. meisjes
naam; 27. of (Eng.); 29. ter herinnering;
30. keizer; 32. vrouwen; 33. stoel; 36.
Europeaan 37. uitstapje; 39. familielid;
41 babygeluid.
(Voor de oplossing zie men ons num
mer van Dinsdag).
het spinneweb van barsten en scheu
ren een nauwelijks zichtbaar gaatje ont
dekt.
Dat de ruiten door opvliegend ge
steente worden gebroken, wordt als
uitgesloten geacht. Het wegdek ter
plaatse is spiegelglad en over de gehele
breedte geasfalteerd. Ook gaat men
meer en meer twijfelen aan de theorie,
dat er opzet in het spel is. Ten eerste
heeft Scotland Yard, ondanks haar
speurhonden en surveillerende politie-
autos', nooit een enkel spoor van een
katapult- of buksmaniak kunnen ont
dekken. Ten tweede is in geen der ge
troffen wagens een steentje of een ko
geltje gevonden, dat de schade op zijn
geweten zou kunnen hebben. Ten der
de is niemand der betrokken automobi
listen door één of ander voorwerpje
getroffen.
Wat dan wel? Een gooi-en-smijt-geest,
die onder het asfalt huist, zeggen de bij
gelovige juffers in Esher en Cobham.
„Dodelijke stralen", afkomstig van de
nabijgelegen fabriek van Vickers-Arm-
strong, beweren de mensen, die toeval
lig weten, dat men daar atoom-onder
zoekingen verricht. Geluidsgolven van
straaljagers, menen de Britten, die wel
eens van de gevolgen van supersonische
snelheden hebben gehoord.
Niemand weet het! Scotland Yard
heeft alle mogelijke theorieën be
proefd ,maar is er tot nu toe niet ach-
_I - -"o c.v»- ter kunnen komen. Zo staat men voor
!L lij ffduPeerde automobilisten I een raadsel, dat, zoals een Engelse
ue zelfde. De voorruit „vertroebelt" krant met verve schreef, „zo fascine
«.„i ij" u zonder de geringste rend en irriterend is als dat van de
aanleiding en bU inspectie wordt in I vliegende schotels".
LATEN we ons naar een m^teïte
nuchter; d3t a>'le. Bri"en' ook*dg meest
Het 1 °p ogenblik bezig houdt
terie^an ril* Staat bekend a'= het mys-
hiJtt de we« «aar Portsmouth. Het
heeft wijde publiciteit in de Engelse
kan'ernriVa!J5fnien vrijwel eIke Brit
kan er de détails van vertellen.
Fsh!rf«e^Ziln er aIs V0,ft uit: Tussen
van L,™ f™' °P een wef»?edeelte
van ongeveer twee kilometer lengte,
hebben meer dan dertig automobilisten
hun voorruit gebroken. Het eerste
voorval werd achttien maanden geleden
gesignaleerd; het laatste speelde zich
nog geen maand geleden af. De erva-
pE misdadigersbende, die dezer dagen voor de jury van het departement Seine
zai verschijnen, is in meer dan één opzicht voor criminalisten interessant,
len eerste hebben de beklaagden, die op de zondaarsbank zitten, waar anders
moordenaars, valsemunters, brandstichters en andere rechtschenners plaats
moeten nemen geen of beter gezegd nog geen misdaad begaan. De aanklacht,
die de officier van justitie tegen hen heeft ingediend, is gebaseerd op par. 265
van het Franse Wetboek van Strafrecht, dat het vormen van benden met het
doel misdaden tegen personen en zaken te begaan, met tuchthuisstraf bedreigt.
De bende in het onderhavige geval heeft wel een roofoverval afgesproken en
voorbereid, doch kon onschadelijk gemaakt worden, voordat ze haar plannen
in de daad kon omzetten. De twaalf bandieten waren niet zo snel als de politie,
1 gezelschap in een café voor kunstenaars arresteerde en zich absoluut
niet m de war liet brengen door de plechtige verzekering van de slachtoffers,
hadden0 toneelspelers waren, die op het ogenblik geen engagement
UOG merkwaardiger is de persoon
van de meest belangrijkste be
klaagde en chef van de bende, een
wijd en zijd bekende gangster, genaamd
René Girier, die onder de bijnaam
„René la Canne" een zekere, hoewel
twijfelachtige populairiteit geniet, die
hoofdzakelijk berust op zijn ongeloof
lijke handigheid om" zich steeds weer
uit de handen van de politie te bevrij
den. Niemand zou Girier op het eerste
gezicht voor een zware misdadiger
houden de jonge man met zijn bijna
schuchtere gelaatsuitdrukking, het uit
gesproken gezicht van een intellectu
eel, met zijn professorale, randloze ge-
leerdenbril ziet er eerder uit als een
aankomend docent; in ieder geval zou
niemand een dergelijk zondenregister
van hem verwachten. Girier doet zijn
uiterlijk in zoverre eer aan, dat hij
steeds grote waarde hecht aan goede
omgangsvormen en uitstekende manie
ren, ook bij de uitoefening van zijn
duister beroep. Als hij rooft en steelt,
speelt hij de rol van de man van goe
den huize, hij verafschuwt bloed, ja
ook iedere ruwheid. Hij duldt niet eens
grote woorden. Al zijn slachtoffers ge
ven dit toe en getuigen, dat ze het aan
hem te danken hebben, dat hun geen
haar gekrenkt werd.
Eigen reclamechef
A An de andere kant houdt René la
Canne van effecten hij is zijn
eigen reclamechef, die er voor zorgt,
dat men over hem spreekt. Hij zal nooit
vergeten de kranten op te bellen om
hun nieuwe informaties te geven en te
vertellen, hoe hij het weer eens klaar
gespeeld heeft zijn achtervolgers om de
tuin te leiden. Als men hem dan toch
te pakken krijgt, aanvaardt hij zijn lot
als een man van de wereld. Zo werd
hij verleden jaar in Januari door in
specteur Borniche op de Place de
1'Opera in de menigte herkend, toen
hij Juist uit een bioscoop kwam, waar
de „Derde Man" gedraaid werd. Hij
was absoluut niet voorbereid op de on
aangename verrassing, die hem wacht
te. Toch uitte hij zijn waardering over
de politie: „Een knap stukje werk", zei
hij tegen de inspecteur, „ik zal me niet
verzetten, want ik heb de grootste ach
ting voor uw chef, commissaris Chen-
nevier .Ik had gezworen, dat ik me zou
verdedigen. Maar tegen Chennevier en
zijn mannen dat is iets anders". Toen
liet hij zich zonder meer wegleiden.
Girier, die als één van de specialisten
in roofovervallen beschouwd wordt,
houdt zich altijd alleen maar bezig met
grote objecten, met juwelierszaken,
postauto's en dergelijke, waar de buit
in de millioenen loopt Als hy gepakt
wordt, moet de politie op haar hoede
zijn. Hij speelt het klaar de bewakers
in de gevangenis op te sluiten en zo
doende tot onledigheid te doemen en
als hij in de „slabak" zit, zoals men in
Frankrijk de gevangeniswagen noemt,
heeft hij plotseling, niemand weet
waar vandaan, gereedschap in zijn nau
we kooi bij de hand, waarmee hij een
gat in de bodem zaagt, waardoor hij
zich onder het rijden omlaag en daar
mee in de vrijheid laat zakken. Geen
wonder, dat men ieder „optreden" van
een dergelijk origineel type in de
openbaarheid met grote belangstelling
volgt....
|N deze bijwijlen exotisch warmt
dagen doorleven de kleine aesthe-
tici onder de mannen weer een uit
zonderlijk schone en bewogen tijd
een - zy het ongetwijfeld weer bitte,
korte - periode vol ups en downs, rijk
aan emoties, varierende van himmel-
hoch jauchzend via apathisch onver
schillig tot zum Tode betrübt. De oor
zaak hiervan is als immer de schier
onvoorstelbare verscheidenheid van
vormen, geëxponeerd door de jaarlijks
omstreeks deze tijd aan het zilveren
strand welig tierende seizoenmeermin
nen, die hier uit het niets schijnen op
te doemen, onbeschroomd nylon, vis-
tra en imprimé verre van zich werpen
en in dolce far niente haar paradijse
lijk physiek - t.l of niet aesthetisch
verantwoord -, op enkele wat kwanti
teit betreft te verwaarlozen Bikini
achtige lapje stof na, bloot geven aan:
primo, het Mannenoog (c.q. het Vrou
wenoog, welks blik uiteraard op een
geheel anders, doch even menselijk ni
veau ligt), secundo, de zinderende zon
en de prikkelende zeewind, en tertio
(doch zelden), het zilte, van kwallen
verzadigde nat.
Verre van ons te willen verdiepen
in Freudiaanse enquêtes naar het-
diepste Waarom en naar de juiste, on
derbewuste en individueel mogelijk
verschillende volgorde van genoemde
trits, mogen wij toch vaststellen, dat
de vrouw aan het strand een supe
rieure, verheven en alle aandacht op
zich, zy het meer op haar aesthetische
kwaliteiten dan op eventueel ook aan
wezige ethische of culturele waarden,
concentrerende rol speelt.
De man, op een enkele athletische
Tarzan, een klassieke Apollo of een
oer-editie d la Neanderthaler of Cro
Magnon-mens na, heeft slechts een
deel van ondergeschikt en passief be
lang in deze aangelegenheid der pri
mitiever uiterlijkheden. Ook ditmaal
weer is hij het machteloos speelgoed,
hetgeen zuiver wordt getypeerd door
het charmante tafereeltje, dat wij op
het Bello-stationnetje in Bergen moch
ten gadeslaan. Een bekoorlijke jonge
moeder in gezelschap van twee snoe
zen van peuters stond na een zonnige
stranddag op het punt in het puffen
de treintje te stappen, toen zij zich na
enig beraad bedacht en tot haar kin
deren sprak: „Nee, jullie gaan niet
met mammie mee naar huis, vóór ik
weet, waar jullie pappie onder het
zand hebben begraven!"
Het is een verkeerde waerelt in de
ze zomermaanden, een wereld, waaruit
blijkt, hoeverre wij althans in één op
zicht zijn verwijderd van de dieren
bij wie de mannetjes met hun schoon
heid de zwakkere sexe imponeren. De
menselijke vrouw is zich haar belang
rijke rol zeer wel bewust. Zij doet
dit blijken uit haar superieure, soepe
le show-loop en uit haar quasi-non-
chalantedoch beslist 'welberekende
languissante houding in het warme
zand.
De heren der schepping verlustigen
zich kennelijk in het spelen van hun
figurantenrol, een rol, welke op dit
schouwtoneel der zinnelijkheid bijkans
niet in het oog valt, doch overigens
psychologisch gezien uiteraard onmis
baar en essentieel is voor de opvoering
van dit vrouwelijk spel. De man vormt
immers tevens het publiek en zonder
dit publiek zou het ganse stuk zinloos
worden, ware het niet, dat ook het
element van het opwekken der jalou
sie bij de vrouwelijke soortgenoot
een niet onbeduidende drijfveer vormt.
Maar ook hier weer is de alomaanwe-
zige man schuld aan.
De Hollandse zomer is evenwel kort,
wat in dit licht bezien wellicht te prij
zen is. De gefolterde man zal spoedig
rustiger dagen tegemoet gaan, zijn le
ven zal hem Wederom langs conventio
neler en vertrouwder paden voeren en
de roep van het bloed, of is het het
hart, zal weer door de dagelijkse be
slommeringen worden overstemd. Het
geen zijn werkkracht en zijn innerlijk
evenwicht slechts ten goede kan ko
men
(Advertentie. Ing. Med.)
(Van onze correspondent te Sydney)
berichten over de grote overstromingen in de staten Nieuw Zuid Wales en
Victoria de derde maai in drie jaar tijds, dat bijna alle grote rivieren
buiten haar oevers traden heeft ook in Nederland het nodige opzien gebaard.
Niet alleen omdat meer en meer mensen thans belang zijn gaan stellen in het
vóór de oorlog in Nederland geheel onbekende vijfde werelddeel, maar natuur
lijk ook omdat de gemiddelde Nederlander, door de eeuwen heen groot gebracht
in de traditie van de strijd tegen het water, belangstelling heeft voor alles wat
.met dit element samenhangt.
IN Nederland, thans zo goed be
schermd door zijn machtige dijken
langs de zee en langs de rivieren, zal
men deze nu jaren achtereen voorko
mende grote overstromingen, welke
steeds weer voor millioenen schade
aanrichten aan land, vee, oogsten en
huizen, wellicht niet goed begrijpen. En
de meeste immigranten uit Nederland
staan hier dan ook veel te gauw klaar
met hun „ze laten hier ook maar God's
water over God's akker lopen!"
Een dergelijk snel oordeel is niet
helemaal juist De Nederlander zou zelf
veel te goed behoren te weten, door
hoeveel schade en door hoeveel schande
het kleine Nederland wijs is geworden
en hoeveel arbeid het door de eeuwen
heen heeft gekost Nederland's landou
wen afdoende te beschermen tegen het
element, dat 's mensen vijand nummer
één kan worden: het water.
Australië is nauwelijks anderhalve
eeuw oud en is vele, vele malen groter
dan Nederland. De mens vond hier an
derhalve eeuw geleden een ongerepte
natuur, waar de elementen min of
meer met elkaar in evenwicht waren.
Een handjevol mensen is aan dit enorme
ongerepte brok aarde gaan werken en
hi_ft er, in slechts anderhalve eeuw,
een compleet werelddeel zij het dan
ook een nog onvoleindigd werelddeel
van gemaakt.
Eigen schuld.
jyiAAR in zijn koortsachtige haast om
1 dit stuk aarde in zo kort mogelijke
(Van onze correspondent te Parijs) de van Parijs in de lucht zou zijn ge-
MAANDAGAVOND wordt er gedanst op de hoeken van alle Parijse straten, vlogen. Een van zijn onderofficieren
Er hangen lieve lampionnetjes in de bomen, de meisjes hebben hun mooiste misdaad" tl begaam Na
zomerjurkjes aangetrokken en op de muziek van de speelse musette-orkestjes de overgave werden er slechts twee
walsen zij voort tot diep in de nacht. Die veertiende Juli is de nationale feestdag personen van het garnizoen gedood,
bjj uitnemendheid in heel Frankrijk. Niemand blijft er 's avonds thuis. Iedereen |?am®Bjk de gouverneur en... die on-
gaat de straat op om daar te dansen, feest te vieren, voetzoekers af te steken, te Van° aHe^Parnzenaar^had^gered! Later
omhelzen of zich te laten omhelzen, wijn te drinken, vrolijk te zijn. Maandag- heeft men daar ook veel spijt over ge-
avond zijn er geen rangen en geen standen meer. De vrouw van de dokter walst had.
met de metrobestuurder, de notariszoon met het bloemenmeisje. Want die Nadat men de Bastille genomen had,
- bleek men daar in totaal zeven gevan-
veertiende Juli is ook het meest democratische feest dat men zich maar kan voor- genen te vinden, namelijk vier valse
stellen. munters, die onmiddellijk naar een an-
f dere gevangenis zijn overgebracht, twee
IEDEREEN heeft op school geleerd dat ten stoppen en van enig recht was geen krankzinnigen, die in een gesticht zijn
1 het „woedende volk van Parijs" op sprake. opgesloten en' een graaf, die op ver-
de veertiende Juli van het jaar 1789 de De werkelijkheid zoek van zijn familie in de Bastille
gehate staatsgevangenis" de Bastille »j.EGEN dit onrecht barstte de bom vertoefde
bestormd heeft. Het was de uitbarsting 1 jn J7g9 Dp _r0otste rcvoiutie uit B,J de belegeraars werden vijf en ne-
van de onderdrukte derde stand tegen hpe, dp hje|enis,)ralHlde Ios cn gentig personen gedood. De Bastille was
de onbeperkte koningsmacht. Twee njeuwe jdep'pn over Vrijheid Gelijk- we' beschadigd, maar niet heel ernstig.
3,tenrdLateen Tolt da^olTtarte An- BroederS v^rèfdden zich er eerst even over gedacht
tiende en kort daarop ook Marie An- d wereld Toch is het wel het gebouw weer op te kalefateren.
Place de eens goed precies na te gaan wat er^au Robespierre besloot, dat het met
la Concorde onthoofd. eigenlijk op die veertiende Juli van het be «rand gelyk gemaakt moest worden.
Toch kan men niet zeggen dat Lo- jaar 1789 is gebeurd. Dan moet eerst rfn Per kreeg de opdracht, waaraan
dewijk de Zestiende verantwoordelijk worden vastgesteld, dat die middel- 5^ *;en verm°Sen verdiende door van
is geweest voor al de ellende die er in eeuwse Bastille reeds lang niet meer ?e steen vaP Bastille broches, oor-
de jaren vóór de Franse revolutie in de gehate staatsgevangenis was. Meer en nn?®n t© maken die al de
Frankrijk is geleden. Deze Bourbon dan tien jaar tevoren had de koning {-yi i ff .wllden ra®Sn,..„
was een goedwillende, maar zwakke zelf al voorgesteld dit fort, dat zoveel O e plaats waar de Bastille gestaan
man. Men weet nu ook wel, dat hij onaangename herinneringen opwekte, heeft nu nog altijd door een witte
het helemaal niet eens was met de af te breken. Sindsdien deed de Bastil- Vrji?a.h£e£even 7 zou men eerst een
schandalige manier, waarop zijn mi- le nog maar nauwelijks dienst. Vrijheidszuil oprichten. Daar kwam
nisters en de edelen van ziin hof het echter niets van. Napoleon wilde er een
volk uitbuitten. Maar Louis Seize kon Het „Woedende volk van Parijs", dat geweldige bronzen olifant plaatsen. Hij
niet tegen die machtige hofkliek op, de Bastille heeft bestormd, bestond in bet sen owtwerp in gips maken, dat, in
die zich bovendien vaak achter Marie werkelykheid uit 800 mannen en vmu- ®fw®coh' "g' dert'g Jaar °P de pla=e de
Antoinette 'kon verschuilen. Deze Fran- wen. Een gedeelte hiervan wi: geen i^stille stond. De bronzen olifant
se koningin, over wier ontrouw de overtuigde revolutionnairen, maar lie- kwam nooit want het oorspronkelijke
meest fantastische verhalen zijn ge- den die speciaal voor dit karweitje P'an Is ten slotte tochi uitgevoerd: trud-
schreven, heeft door haar ongekende waren gehuurd. Later werden deze 800 den op de Place de la Pastille staat de
lichtzinnigheid en door de schendalige aanvallers versterkt met een paar hon- Colonne de la Liberté Het eerste
manier, waarop zij de schatkist ledigde, derd soldaten, die over één kanon be- feest van de Quatorze Juilliet werd
de revolutie veel actiever beïnvloed schikten. De Bastille werd verdedigd reeds in 1790 gevierd. Men had een
dan haar man actlever bemvloe doQr 2Q kanonnen 32 Zwitsers en 82 reusachtig volksbal georganiseerd en er
oorlogsinvaliden. Wanneer de gouver- werd voor het eerst op straat gedanst.
Vóór de revolutie hadden de adel en neur gewild had, dan zou hij zijn ge- In 1794 decreteerde de regering, dat de
de geestelijkheid in Frankrijk alles te vangenis waarvan de muren vier me- veertiende Juli een nationale feestdag
zeggen. Het volk, oftewel de derde ter dik waren, wekenlang hebben kun- zou worden,
stand, was er om de belasting voor deze nen verdedigen. Maar het garnizoen En daarom wordt er nu, 163 jaar na
twee andei 2 standen, die rond het hof heeft zich na enkele uren reeds over- de bestorming van de Bastille, nog al-
leefden, op te brengen, Rijke mensen gegeven. De gouverneur was eerst van 'Üd op straat gedanst. De Fransen hou-
konden een briefje kopen, waarmede plan geweest een brandende lont in het den van feestvieren. Parijs is Maandag
zij hun vijanden in de gevangenis 11e- kruithuis te gooien, waardoor een der- avond één grote kermis. JAN BRUSSE
tijd open te leggen en productief te
maken, heeft de mens zoals hij dat
overal op de aarde heeft gedaan zo
gezondigd tegen de harmonie en de
wetten der natuur, dat hij zich als het
ware de natuurrampen op zijn eigen
hals heeft gehaald.
Wanneer, zoals dit jaar voor het der
de jaar in successie, de Murray, de
Murrumbidgee, de Lachlan, de Hunter
en hoe al die rivieren mogen heten,
buiten hun oevers treden en in een
paar dagen tijds voor vele millioenen
vernietigen wat mensenhanden ge
schapen hebben, dan is dit terug te
brengen tot fouten, die de mens zelf
maakte en die hij nu weer door het
brengen van vele en grote offers moet
tra elften te herstellen.
Om akkers en weidegronden te kry-
gen, heeft de mens het woud langs de
rivieren gekapt. Met het gevolg, dat
het water veel sneller naar de grote
rivieren afvloeide. Het natuurlijke ge
volg was erosie van de aarde. De erosie
verwekte steeds meer en steeds diepere
geulen die het water nog sneller deden
afvloeien. Iedere overstroming bracht
uit deze geulen meer zand en slib in
de rivieren, die steeds ondieper worden
en steeds slechter het snel stromende
water kunnen verwerken. En zo is het
de laatste jaren steeds vlugger berg
afwaarts gegaan.
Het duurde natuurlijk even, voordat
de mens ontdekte, wat hij gedaan had
en voordat hij besefte, dat hiertegen
iets moest worden ondernomen. Maar
het gaat veel vlugger de harmonie der
natuur te verstoren, dan die werken
aan te leggen die de vrijgevochten ele
menten weer onder bedwang moeten
krijgen.
Dijken alleen zijn goed in een vlak
land, doch zij zijn niet voldoende in
een wereld, waar de rivieren met snelle
vaart uit de bergen komen. Daar heeft
men ook dammen nodig om die reser
voirs te krijgen, die in droge tijden een
waterreserve vormen en die bij grote
regenval veel water kunnen vasthou
den.
Kwestie van geld.
TN de staat Nieuw Zuid Wales zijn tot
nu toe slechts drie van dergelijke
grote dammen en water-reservoirs in
de rivieren gereed gekomen, de Hume-
dam in de Murray, de Burrinkick-dam
in de Murrumbidgee en de Wyangla-
dam in de Lachlan. In aanbouw zijn de
Glenbawn-dam in de Hunter, de Keepit
in de Namoi en de Burrendong in de
Maezuarie. Vele andere dammen staan
al op papier, doch het bouwen van der
gelijke werken kost veel tijd, mate
riaal, arbeidskrachten en geld. En de
natuur wacht niet.
Ook is thans de situatie geschapen,
dat er evenals in de lage landen dijken
langs grote stukken van de rivieren
moeten worden gebouwd. Ook dit kost
veel geld, arbeidskrachten, materiaal
en tijd. En verschillende rivieren zijn
nu zo door de talrijke overstromingen
verzand, dat naast dammen en dijken
ook gebaggerd zal moeten worden.
Australië, vele malen groter dan Ne
derland en met minder mensen, heeft
steeds met een enorm tekort aan ar
beidskrachten en daardoor ook meteen
groot tekort aan materialen te kampen
gehad. Er was in dit onvoleindigde
werelddeel zo ontzettend veel te doen
zoveel nieuws te bouwen en zoveel
wat reeds bestond te herstellen dat
de mens niet altijd even rationeel te
werk is gegaan en vaak teveel hooi op
zijn vork nam.
Het tekort aan arbeidskrachten en
aan grondstoffen begint thans langzaam
maar zeker te verminderen. Er komen
steeds meer mensen, die ervaren zijn
in het beteugelen van de elementen en
het is in deze aan geldschaarste lijden
de wereld een kwestie van geld géwor
den.
Ook dit zal opgelost kunnen en moe
ten worden, Australië zal zich behalve
op het openleggen van nieuwe gebieden
en 't beginnen aan nieuwe projecten
ook moeten concentreren op 't herstel
len van oorspronkelijk gemaakte fou
ten.
Er is hier inderdaad wat groots te ver
richten. Doch voordat er genoeg geld,
arbeidskrachten en materialen gevon
den kunnen worden om de gemaakte
fouten te herstellen, zal er eerst nog
het nodige i«5ter over veld en akker
moeten lopen.