Hockey-zilver soulaas voor een zwarte dag
Tweede horde: Fanny's
Waterloo
De 1500m was te lang voor
Slijkhuis en Harting
Stick-kunstenaars uit India
dwongen ons op de knieën
Dramatisch slot van een unieke
sportloopbaan
Hardheid
- DE HOOP IS BEHOUDEN
India-Europees
hockey-eHtal
-■
NEDERLAND KAMPIOEN IN HETUITVALLEN
WtéÉ
Een onwillige pees en een pijnlijke rug
Overmacht resulteerde
in 6-1 nederlaag
Op 2 Aug. in Amsterdam
Shirley Strickland in
wereldtijd kampioene
rMIII
VRIJDAG 25 JULI 1952
(Van een onzer redacteuren)
2JaarlLrrj^ h ri"ln0 °e°aan door de gelederen van
Jicnt «ie Tiaar het Noorden van Europa zijn aetoaen om dp Npdpr
landse deelnemers aan de Olympische Spelen aan te moeTaet met op
beurende woorden, indien zij daarvoor de kans krijgen en met toe-
juichingen, indien hunne stemmen het nog niet hebben begeven Die
van"radio telex (élfloonTj'"1 de moderne communicatiemiddelen
oezet Het Zwaa^miPhlhZ0™11* Ulefoto tot in 0113 land voorl'
gezet, net s waarwij hebben onze verwachtingen niet al te hooa
gesteld maar ergens in ons was het toch ook weer zo dat wij niet
accoord konden gaan met Mahler's Lied von der aar wy
gen wordt: Ich hab' mein Sach'
Erde, waarin gezon-
- auf nichts gestellt". Niets zou voor
ons zeker te weinig zyn, véél zou buiten de verwachtingen vallen
Nu staan wy er v%ndaa9 voor te moeten zeggen, dat de eerste week
K°n hf6 m eU Ne^erla.nd weinig meer dan teleurstellingen heeft ge-
üek óók^n Vhetroeilnt: w" !l"dden kanspaardjes, óók in de ath le
tte Ie, ook in het roeien. Wy kunnen niet bevroeden welke onzaliae
speling van het lot over sportief Nederland is gekomen. Fanny Blan-
kers-Koen, pnma inter pares, de vrouw, die in de wereld van haar
sport haars gelijke niet had, is door mentale onzekerheden en ziekte tot
een geplaagde geworden, wier laatste Olympische Spelen een einde
zonder glorie werd. Zy verdiende ongetwijfeld beter, waar en
hoe men bezwaren moge formuleren. Maar, zeiden wij tegen elkaar
boren ufwi^^uikh^ hehben anderen. die tot de wereldklasse be-
horen. Is WimSlijkhuis geen gevreesd en geëerd man? En volgt Har-
ting niet in zijn spoor. Slijkhuis' rarriir» is 0p de sintelbaan in het
De aanvoerders van de hockey-
elftallen van Nederland, India en
Gr. Brittannie tijdens de céré
monie protocolaire. Links het
Oranje-team, dat de zilveren
medaille won.
t-
jr
'1
Olympisch Stadion eveneens tot een einde gekomen. Misschien" z'aï zijn
ster nog eens ryzen, maar in 1956 zullen jongere krachten naar voren
zijn gekomen. De jaren van de Leidse Hagenaar spreken mee.Har-
ting kon ons niet duidelijk maken, dat hij uit het teakhout van de harde
athletenschool gesneden is. Hij liep de baan uitomdat zijn rug klaar
blijkelijk vreemde pijnen veroorzaakte
klein sterretje blijft aan deze donkere hemel staan: de Zaanse
Willy Lust die nu de bijna bovenmenselijke taak heeft Fanny in de
dames-estafette-ploeg te vervangen. Ziet ge, lezers, deze durf is ons
meer waard dan het goud van een medaille. Willy Lust werd door de
leider van de athletiekploeg geroepen en zei „ja" onder de moeilijk
ste omstandigheden, die men zich denken kan. Want een gebroken
ploeg is wel geen geslagen ploeg, maar het zal deze meisjes met Willy
Lust aan het hoofd de grootste moeite kosten zich mentaal voor te
bereiden op een race, die ons tot in onze sportvezels zal beroeren....
omdat Fanny Blankers er niet bij kon zijn!
P deze dag zullen er andere komen. De Spelen zijn nóg jong en het
Iratste vliegtuig uit Nederland heeft frisse krachten aange
voerd met haar, die in het water in haar element zijn, met de sterren
van de weg, met boksers, gewichtheffers en ruiters.
En misschien hebben wij bij onszelf op die eivolle tribune van schrij-
tjenden, waar de superlatieven als het ware uit de schrijfmachines
rollen, een beetje kinderlijk, een beetje naief, een beetje sentimenteel
zelfs gepreveld, dat dat kleine landje aan de zee, dat H-O-L-L-A-N-D
toch nog een woordje meespreektHoe dan ook. Want vergeef het
ons, tussen zoveel nationaliteiten, wordt de meest objectieve journalist
Wat meer chauvinist dan hij zichzelf realiseert
(Speciale berichtgeving).
HELSINKI, 24 Juli. Voor Nederland hebben de halve eindstrijd en de fi
nale van de 1500 meter veel van hun aantrekkelijkheid verloren. Weliswaar
wisten wij dat Wim Slijkhuis reeds geruime tijd last had van zijn achillespezen
en dat Hans Harting, de Nederlandse coming-man op de midden afstand, nog niet
helemaal klaar is om de Hagenaar straks op te volgen, maar toch was het een
grote tegenvaller dat de achillespezen van Slijkhuis de spanning niet konden
verdragen en dat Hans Harting met een zeker schijnende serie overwinning na
vijfhonderd meter, met een van pijn vertrokken gelaat, de baan verliet. Geen
goud en zilver of zelfs maar brons dus voor het mannelijk deel van de athletiek
ploeg.
doende athleten de wedstrijd uit om
straks een spannende finale te kunnen
garanderen. De Luxemburger Barthel,
die vier jaar geleden vergeefs een
greep naar een plaats in de finale deed,
zal het nu met zijn serie-overwinning
in 3 min. 51.6 sec. een heel eind schop
pen. De Olympische kampioen Ericsson
deed het met een derde plaats achter de
Duitser Dohrow met zijn 3 min. 52 sec.
wat bescheidener,
(Van een speciale verslaggever)
INDIEN de lezer ons deze nevenstaande exclamatie heeft vergeven, kunnen wij
weer, als mensen, die gelegenheid kregen een prop uit hun keel door te slik
ken of geleerder gezegd op het dode papier in een schrijfmachine af te
reageren, tot de orde van de dag overgaan. Het was niet alles duisternis op
deze grijze Donderdag in Helsinki. De Nederlandse hockeyers hebben het zilver
verdiend. Zij hadden dat al, het is waar en slechts de meest verstokte optimis
ten konden er aan geloven, dat er een mogelijkheid was voor goud. Maar een
wedstrijd is een wedstrijd: een gelukkig doelpunt in den beginne gescoord, kan
bet aspect van de gehele match wijzigen. De dappere Nederlandse hockey-elf,
die dus In ieder geval tot de sterkste spelers van de wereld behoren, hebben dat
fanatiek geprobeerd. De eerste minuten waren zy in de aanval. Maar de natuur-
spelers van India hebben onze landgenoten laten komen en langzamerhand het
initiatief overgenomen en de aanval ingezet op een wijze, die een débacle deed
vrezen.
MISSCHIEN heerst er enige teleurstel-
ling over het feit dat de Indiase
goochelaars zes maal doelman Mulder
passeerden, of liever vijf maal, want de
ongelukkige aanvoerder van Nederland,
Loggere kogelde eenmaal in eigen doel,
maar wij stellen er prijs op met de
meeste nadruk te 'verklaren, dat het
geen schande is van deze bruine, pijl
snelle wonderploeg te verliezen.
Het eerste zilver is ons! Voor fiet
eerst sedert 1928 in het Olympisch
hockey-tornooi. Deze Oranjemannen
hebben meer dan hun plicht gedaan.
Zij startten met een moeilijke wedstrijd
tegen een geladen Duitsland, waarvoor
zij wel wat bang waren. Zij wonnen.
Daarna moesten zij een meesterploeg
als die van Pakistan, overmeesteren.
Zij deden dat. Tenslotte ging het tegen
de hockeyheersers. Die alleen waren te
sterk.
Daar komt nog iets bij. De Oranje
mannen hebben tegen een team van In
dia moeten spelen, dat in een nog niet
vertoonde vorm was. Zelfs dat is een
compliment aan onze mensen. Hun te
genstanders wisten kennelijk, dat zij
niets aan het toeval mochten overlaten
en dat zij tegen de gedegenheid van
onze spelers in schoonheid zouden kun
nen ondergaan.
Het is zodoende het beste hockeyspel
geworden, dat w(j ooit hebben gezien.
India beschikt over spelers met een fa
belachtige lichaamsbcheersing, een
enorme startsnelheid en een techniek,
zo gaaf, zo vernuftig, zo fenomenaal
glad, dat de Nederlandse verdedigers
er af en toe bijstonden alsof zij twee
weken de stick hanteerden. Zelfs een
Drijver, zelfs Loggere, zelfs een koele
vasthouder als Ancion. Kruize kon tot
geen schot komen. Hy was vernageld.
Alleen Esser, de Togoon, evenaarde zyn
tegenstanders en scoorde dan ook het
enige Nederlandse doelpunt.
Zij waren te goed
WIJ geloven wel te mogen zeggen, dat
de Nederlandse verdediging de basis
van onze ploeg is. Zij staat meestal
hecht te midden der woelige baren.
Daarop rekent een halflinie van spelers
die zowel aanvallend als verdedigend
haar taak verstaat en een voorhoede,
die het van de flitsende aanval over
de vleugels met het dodelijke schot van
Roepie Kruize moet hebben. En dat kon
vanmiddag allemaal niet, omdat die
kleine duivels te goed waren. Het moet
onze mensen voor de ogen gedwarreld
hebben. Toen werden er fouten ge
maakt. Meedogenloos priemden de pas
sés van de Indiase halflinie, die na vijf
minuten Nederlandse aanvallen het
middenveld had veroverd, het Neder
landse verdedigingsblok binnen. Daar
gingen fouten gemaakt worden. Er was
werkelijk geen houden aan. Meedogen
loos sneden de binnenspelers tot diep
in ons front door en het regende
through- en crosspasses en de meesters
verwisselden zo snel van plaats, dat het
Drijver en Derckx moet geleken heb
ben of er twee midvoors. twee links
binnens en twee rechtsbinnens voor
hun doel opereerden.
Die aanvallen kwamen met de regel
maat van een klok. Nederland kon niet
anders dan verdedigen. Een pass naar
de voorhoede was zeldzaam en soms
was het „hit or miss" of te wel „weg
is weg". Hard, ongecontroleerd, als in
paniek. De India-ploeg paste als het
ware vivisectie toe, met koel overleg.
De doelpunten zouden toch wel komen.
Dat was een kwestie van minuten. Na
een kwartier was het midvoor Dosanjh,
die een voorzet van links benutte. Vier
minuten later schoot dezelfde speler
door de verdediging. In de slagcirkel
gaf. hij een harde voorzet, die door
Loggere verkeerd werd beoordeeld. De
bal sloeg achter in het goaltje....
Wij geloven niet, dat de Nederlanders
ontmoedigd waren. Zij kónden eenvou
dig niet meer en beter. Tot vijf nul lie
pen de grootmeesters uit. Daarna veer
den wij op. Van de middenbully af
zigzagden Kruize en Esser door de li
nies van India heen. Kruize zwenkte
naar buiten en gaf een voorzet. Esser
kogelde de bal ineens achter de vijan
delijke doelman.
Op de barricaden
HAARNA kwamen onze spelers adem
te kort. Het elftal trok zich in de
verdediging terug. In die laatste perio
de heeft aanvoerder Loggere voor zijn
leven goedgemaakt, wat hij met zijn
ongelukkige slag misdeed. Hij en achter
hem doelman Mulder heeft toen aan de
voorhoede van India het hoofd gebo
den, zoals een goed veldheer betaamt.
Nog slechts één keer troffen de scherp
schutters de roos. De rest werd er door
beide Oranjehemden uitgeranseld.
Zo won India het Olympisch hockey-
tornooi, evenals het dat deed in 1928,
1932, 1936 en 1948.... met een totaal
score van zoiets als 139 doelpunten
voor en negen tegen....
De Indiërs vierden deze zege uitbun
dig met samendans en tamboerijn. In
tussen zaten elf vermoeide Oranjehem-
den in de kleedkamer. In hun hand het
zilver. Dat het tenslotte van de eerste
teleurstelling won!
Vandaag spreken wij dus over het
zilver van onze hockeyers. Laten we
over het goud zwijgen.
HELSINKI, 24 Juli. In het Olym
pisch Stadion te Amsterdam zal Zatcr
dag 2 Augustus een hockeywedstrijd
worden gespeeld tussen de Olympische
kampioen India en het Europees elftal-
De samenstelling van het Europese
team is als volgt: Van Leer (België);
Dubois (België) en Drijver (Neder
land); Cockett (Gr. Br.); Loggere (Ne
derland) en Robinson (Gr.Br.)Nunn
(Gr.Br.), Esser (Ned.), Kruize (Ned.),
Conroy (Gr.Br.) en Klimik (Polen).
Het meespelen van de Pool Klimik is
nog niet geheel zeker. Wanneer hij niet
zal kunnen uitkomen zal de linksbui
tenplaats worden bezet door de Duitser
Rosenbaum.
WIM SLIJKHUIS
o, die pezen
UANS HARTING, die in de eerste
serie startte evenals de Olympisch
kampioen Ericsson (Zweden), had ken
nelijk geen vertrouwen in zijn eind
spurt. Dat mocht hij ook niet hebben,
om de doodeenvoudige reden dat Har~
ting de gave mist op een hogere ver
snelling te kunnen overschakelen. De
AAC.-er ging keihard van start, als gold
het een vier- of achthonderd meter.
Voor de eerste 400 meter noteerde hij
57.5 sec. Dat was uiterst snel want in de
volgende series werden resp. tijden van
62, 60.4 en 65.6 sec. genoteerd. Honderd
meter verder bleek dat het te snel was
geweest. Met beide handen greep Har
ting naar zijn rug en even later verliet
hij de baan. Het bleek later dat Harting
reeds enige dagen last van zijn rug
heeft gehad.
Met angst en vreze.
MET angst en vreze zagen de Neder
landers uit naar de serie waarin
Slijkhuis, waarvan men wist dat hu
uiterst kwetsbaar was, zou moeten star
ten. Ongeveer 1100 meter heeft hij het
uitgehouden. Voortdurend had onze
landgenoot in zesde positie gelegen,
maar toen kwam er een seintje van zijn
linkerachillespees dat het niet langer
fing, waarmede de laatste hoop van de
Nederlandse athletiekploeg in rook ver-
vloog.
Maar genoeg over hen, die de 1500
meter niet uitliepen. Daar in het sta
dion te Helsinki, onder het cntisch oog
van. vele Finse experts, liepen nog vol-
(Van een speciale verslaggever)
HELSINKI, 24 JULI De glorieuze, door geen vrouw ter wereld geëvenaarde
sportloopbaan van Fanny Blankers—Koen heeft op de tweede horde in het
Olympisch Stadion van Helsinki een dramatisch einde gevonden. Er moet pil1*
zijn in het hart van onze grote athlete. Hartewee om de niet te peilen teleurstel
ling welke de XVe Olympische Spelen haar hebben bereid. Vier jaar geleden de
charmante schrik van alle sintclbanen, het gouden meisje van de Londense
Spelen bewierookt, bezongen, met roem en eer belaan en haar naam In vette
kapitalen prijkend op de voorpagina's van alle dagbladen op dit ondermaanse.
Thans niet in staat om haar vier titels te verdedigen, ja zelfs niet bij machte om
in de geest van Pierre de Coubertin met een lach te verliezen van een jongere
eeneratie Fanny heeft vanmiddag aan haar sportieve plicht voldaan. Zij trad
de naar 'de Olympische roem oprukkende jeugd tegemoet op haar lievelings
nummer de 80 meter horden, het onderdeel, dat haar „break-down" zou bedui
den De tweede horde groeide voor haar vermoeide ogen tot een meters hoge
crhiittine Fannv sprong, maar de minitueuze zekerheid, waarmede zij anders
de obstakels nam, ontbrak. De tachtig centimeters waren onbereikbaar. De bordc
kantelde, Fanny verloor haar evenwicht èn de moed èn de kracht om verder te
gaan. Het spel was uit. Arme Fanny!
men, de achtergronden niet kennende,
zou zeggen: zij heeft zich teruggetrok
ken, omdat ze in de halve finale ge
klopt werd en dat dus ook wel in de
eindstrijd zou gebeuren. Voor de wed-
rANNY had vannacht een boze droom, strijd kwam de blonde favoriete Shirley
Een droom die haar meerdere ma- Strickland naar haar toe om haar good
trv. de finale 80 meter horden liet lopen, luck te wensen. Toen knielden de meis-
Vanochténd vertelde zij aan haar jes in de blokken. De starter nep het
vriendinnen dat zij gedroomd had te „klaar" en Maria Sander schoot weg.
JÏÏE? winnen of een horde te zullen De Duitse werd teruggeroepen en kreeg
nmwernen De andere meisjes hebben een waarschuwing. De tweede start was
„r harteli'ik overheen gepraat, maar goed. Onze landgenote startte schitte-
fnpn Fannv die tweede horde omwierp, rend. Zij viel in het schot en gelijk met
wrinnerde iedereen zich plotseling Shirley Strickland, die naast haar lag,
wee? die droom. Winnen of een horde ging zij over de eerste horde. De twee-
Het laatste is geschied, de horde stootte Fanny om, waardoor
nieuwe, grote kampioene scheerde als
een zwaluw in de avondlucht over de
horden. Shirley Strickland het blonde
meisje lid van de prachtige Australische
athletiek-ploeg, won in grandioze stijl.
Wederom liep zij de 80 m horden in we
reldrecordtijd. De chronometers wezen
10,9 sec. voor Shirley, 11,1 voor Rus-
lands hope Maria Golubichnaja en 11,2
voor Maria Sander. Het nieuwe we
reldrecord van het Australische meis
je (0,1 seo. beneden Fanny's beste tijd)
zal in tegenstelling tot haar 10,8 van
gisteren aan de I.A.A.F. ter erkenning
worden voorgedragen.
Terwijl langs de tribunes het wel
verdiende applaus voor Shirley Strick
land golfde, trok Fanny haar oranje
trainingspak aan en verdween naar de
kleedkamer, waar zij haar man vond.
Jan Blankers zei later: „Fanny hield
zich beter dan ik". Voor onze athlete
zijn de Olympische Spelen ten einde.
Zoals bekend, zal zij niet op de 200 m
en de estafette starten. In laatstge
noemd nummer zal het Zaanse meisje
Willy Lust haar vervangen.
FANNY VERLAAT DE BAAN..
weer
omver* erpeaV"werkelkheid ge- zij haar balans kwijt was. Wel nam zij
nog de derde horde, maar toen liep ze
haar man, Jan de baan af. De strijd was gestreden, den.
onze
de boze
worden.
Tegen
de lichaamsdelen, welke zo uiterst be
langrijk zijn bij het nemen van de hor
de wil van
Blankers, verscheen Fanny aandestart Door de injecties kon zij haar armen 6 Ee?
want voor alles wilde zij vermijden, dat minder snel bewegen en dat zijn juist start. Maar de race g
ven, dat wij met dit te zeggen dichter
bij de waarheid komen. In ieder geval
gebrek aan hardheid. Sport beoefe
naars zijn geen juffershondjes. We-
reldsport beoefenen is werk voor de
besten. Die besten zullen dan het
„mysterie" ontmoeten. Uit die klasse
komen de kampioenen; zij, die boven
zichzelf en hun beperkingen uit we
ten te stijgen.
Nederlajid haddeze vrouXDen en
mannen tot nu toe niet in Helsinki.
Hetgeen jammer is, maar gelukkig
niet onoverkomenlijk, omdat de we
reld niet verbeterd wordt met tienden
van seconden. Maar wel door mensen
die hard en meedogenloos voor zich
zelf weten te zijn. Die van lijden we
ten, omdat de omstandigheden erom
vragen.
En ieder lijden is een persoonlijk
mysterie.
Waarmee wij bij ons uitgangspunt
terug zijn.
ItSfpifcr ,J-:,
TOEN wij vandaag kennisnamen uan
al die jobstijdingen met betrek
king tot de Nederlandse deelneming
aan de Olympische Spelen hebben wij
met een treurig hart moeten denken
aan het boek, dat onze vriend Joris
van den Bergh eens heeft geschreven
onder de titel „Mysterieuze krachten
in de sport". Hij put daarin uit een
sportervaring van een mensenleeftijd
en komt tot de conclusie, dat er on
getwijfeld omstandigheden zijn, waar
in een sportbeoefenaar reserves ver
mag aan te boren, die eigenlijk niet
binnen zijn normale bereik liggen.
Wij weten niet of onze lezers op de
hoogte zijn van de gang van zaken
bij een training. Daar wordt uiter
aard niet uitsluitend op technische
kwaliteiten gelet, hoewel deze be
langrijk zijn; een groot deel van de
trainingsuren wordt besteed aan het
opvoeren van de conditie, in lichame
lijk en geestelijk opzicht. Men kan dat
overdrijven. Wij hebben bij onszelf,
eerlijk gezegd, altijd enige „superieure
vreugde" gevoeld als wij de verhalen
lazen van de „donderspeeches van
Lotsy", die het Nederland voetbal-elf
tal tot grote dingen wisten te bren
gen. Een feit is evenwel, dat een man
van gezag, vooral van geestelijk over
wicht, in staat is sterke invloed uit te
oefenen iop degenen, die om welke
redenen dan ook onder hem zijn ge
steld. Invloeden van dit soort zou men
gerede kunnen schikken onder de hyp
notische krachten er zijn volkeren
aan ten onder gegaan.Zij zijn mys
terieus, althans ondeskundigen kunnen
ze zó noemen; er zijn studieboeken vol
over geschreven.
Joris van den Bergh "bedoelt met
zijn mysterieuze krachten in de sport
iets heel anders. Hij stelt aan de hand
van de practijk vast, dat een sport
beoefenaar in een bepaald milieu, on
der bepaalde vooruiaarden iets kan
presteren wat buiten zijn normale
vermogen ligt. Een trainer heeft dit
niet in zijn hand. Hij gaat volgens een
schema te werk, dat voor zijn pupil
persoonlijk is uitgedacht; hem als het
ware op het lijf is geschreven. Hij doet
dit zo nauwkeurig, dat er zelfs reke
ning wordt gehouden met de tijds
orde: dan en dan is er een belangrijke
wedstrijd; dus tegen die tijd moet het
sportieve arsenaal van de sportbeoefe
naar wijd openstaan. Indien dit te
vroeg geschiedt, dan spreekt men van
over-training.
Aldus uitgerust komt de sportsman
op de lang verbeide wedstrijd. Hij
staat als een renpaard te popelen om
zijn krachten met tegenstanders te
kunnen meten. Geest en lichaam zijn
op_ die krachtenuitbarsting ingesteld.
Hij heeft er om zo te zeggen,, naar toe
geleefd". Binnen het raam van zijn
menselijke krachten.
Nu kan het voorkomen, dat zulk
een afgetraind athleet door oncontro
leerbare gebeurtenissen gedurende de
wedstrijd bijna buiten zichzelf treedt.
Hij doet iets, dat niemand achter hem
heeft gezocht. Zelfs zijn trainer niet.
Op dat vlak ligt het mysterie waar
over Joris van den Bergh een boek
heeft geschreven.
Ook zonder dat wij daarvoor be
paalde argumenten aanvoeren, willen
ortze lezers wel aannemen, dat Olym
pische Spelen uit hun aard, hun orga
nisatie en doel bij uitstek leiden tot
het geven van een overdosis. Het is
beslist niet merkwaardig, dat eenmaal
in de vier jaar wereld- en Olympische
records aan de lopende band sneuve
len. De mysterieuze krachten worden
daar opgewekt door een zee van fei
ten, die aan de Spelen inhaerent zijn.
Er is geen trainer, die daar wat aan
kan doen. Hij levert een afgerond
sportsman af. De vrouw of man moet
de „doping" voor een Wereldprestatie
om zich heen vinden. Dan geeft hij het
beroemde surplus!
Wat ons nu zo verbaasd, om niet te
zeggen ontsteld heeft, is,dat naar ons
voorkomt de Nederlandse sportbeoefe
naars klaarblijkelijk niet afgetraind
waren. Niet HARD genoeg, niet roe
keloos met hun krachten, niet bereid
zich tot het alleruiterste in te span
nen. Fanny Blankers-Koen heeft het
ten slotte geprobeerd. Daarvoor alle
hulde. Maar Slijkhuis viel uit en Har
ting gaf op.
Zij hebben waarschijnlijk in de
Olympische Spelen niet de sportieve
inspiratie^ gevonden die nodig was om
een Achilles-peec (die langzamerhand
door de berichten „ons aller" Achil
lespees is geworden) volkomen te ver
geten. Harting greep naar zijn rug; hij
VOELDE die rug dus, toen hij vóór
lag.
Wij willen niet zeggen, dat deze
mannen verplicht waren zich voor hun
leven ongelukkig te lopen, zoals Za-
topek misschien bezig is te doen. Maar
tussen deze uitersten is een midden
weg, die werkelijk niet ligt in het
verlaten ven een baan tijdens een
Olympische race.
Een trainingsfout Wij weten het
niet.. Eén mentaal gebrek? Wij gelo-
(Zie kolom 5 onderaan).