Hockey-zilver soulaas voor een zwarte dag Tweede horde: Fanny's Waterloo De 1500m was te lang voor Slijkhuis en Harting Stick-kunstenaars uit India dwongen ons op de knieën Dramatisch slot van een unieke sportloopbaan Hardheid - DE HOOP IS BEHOUDEN India-Europees hockey-eHtal -■ NEDERLAND KAMPIOEN IN HETUITVALLEN WtéÉ Een onwillige pees en een pijnlijke rug Overmacht resulteerde in 6-1 nederlaag Op 2 Aug. in Amsterdam Shirley Strickland in wereldtijd kampioene rMIII VRIJDAG 25 JULI 1952 (Van een onzer redacteuren) 2JaarlLrrj^ h ri"ln0 °e°aan door de gelederen van Jicnt «ie Tiaar het Noorden van Europa zijn aetoaen om dp Npdpr landse deelnemers aan de Olympische Spelen aan te moeTaet met op beurende woorden, indien zij daarvoor de kans krijgen en met toe- juichingen, indien hunne stemmen het nog niet hebben begeven Die van"radio telex (élfloonTj'"1 de moderne communicatiemiddelen oezet Het Zwaa^miPhlhZ0™11* Ulefoto tot in 0113 land voorl' gezet, net s waarwij hebben onze verwachtingen niet al te hooa gesteld maar ergens in ons was het toch ook weer zo dat wij niet accoord konden gaan met Mahler's Lied von der aar wy gen wordt: Ich hab' mein Sach' Erde, waarin gezon- - auf nichts gestellt". Niets zou voor ons zeker te weinig zyn, véél zou buiten de verwachtingen vallen Nu staan wy er v%ndaa9 voor te moeten zeggen, dat de eerste week K°n hf6 m eU Ne^erla.nd weinig meer dan teleurstellingen heeft ge- üek óók^n Vhetroeilnt: w" !l"dden kanspaardjes, óók in de ath le tte Ie, ook in het roeien. Wy kunnen niet bevroeden welke onzaliae speling van het lot over sportief Nederland is gekomen. Fanny Blan- kers-Koen, pnma inter pares, de vrouw, die in de wereld van haar sport haars gelijke niet had, is door mentale onzekerheden en ziekte tot een geplaagde geworden, wier laatste Olympische Spelen een einde zonder glorie werd. Zy verdiende ongetwijfeld beter, waar en hoe men bezwaren moge formuleren. Maar, zeiden wij tegen elkaar boren ufwi^^uikh^ hehben anderen. die tot de wereldklasse be- horen. Is WimSlijkhuis geen gevreesd en geëerd man? En volgt Har- ting niet in zijn spoor. Slijkhuis' rarriir» is 0p de sintelbaan in het De aanvoerders van de hockey- elftallen van Nederland, India en Gr. Brittannie tijdens de céré monie protocolaire. Links het Oranje-team, dat de zilveren medaille won. t- jr '1 Olympisch Stadion eveneens tot een einde gekomen. Misschien" z'aï zijn ster nog eens ryzen, maar in 1956 zullen jongere krachten naar voren zijn gekomen. De jaren van de Leidse Hagenaar spreken mee.Har- ting kon ons niet duidelijk maken, dat hij uit het teakhout van de harde athletenschool gesneden is. Hij liep de baan uitomdat zijn rug klaar blijkelijk vreemde pijnen veroorzaakte klein sterretje blijft aan deze donkere hemel staan: de Zaanse Willy Lust die nu de bijna bovenmenselijke taak heeft Fanny in de dames-estafette-ploeg te vervangen. Ziet ge, lezers, deze durf is ons meer waard dan het goud van een medaille. Willy Lust werd door de leider van de athletiekploeg geroepen en zei „ja" onder de moeilijk ste omstandigheden, die men zich denken kan. Want een gebroken ploeg is wel geen geslagen ploeg, maar het zal deze meisjes met Willy Lust aan het hoofd de grootste moeite kosten zich mentaal voor te bereiden op een race, die ons tot in onze sportvezels zal beroeren.... omdat Fanny Blankers er niet bij kon zijn! P deze dag zullen er andere komen. De Spelen zijn nóg jong en het Iratste vliegtuig uit Nederland heeft frisse krachten aange voerd met haar, die in het water in haar element zijn, met de sterren van de weg, met boksers, gewichtheffers en ruiters. En misschien hebben wij bij onszelf op die eivolle tribune van schrij- tjenden, waar de superlatieven als het ware uit de schrijfmachines rollen, een beetje kinderlijk, een beetje naief, een beetje sentimenteel zelfs gepreveld, dat dat kleine landje aan de zee, dat H-O-L-L-A-N-D toch nog een woordje meespreektHoe dan ook. Want vergeef het ons, tussen zoveel nationaliteiten, wordt de meest objectieve journalist Wat meer chauvinist dan hij zichzelf realiseert (Speciale berichtgeving). HELSINKI, 24 Juli. Voor Nederland hebben de halve eindstrijd en de fi nale van de 1500 meter veel van hun aantrekkelijkheid verloren. Weliswaar wisten wij dat Wim Slijkhuis reeds geruime tijd last had van zijn achillespezen en dat Hans Harting, de Nederlandse coming-man op de midden afstand, nog niet helemaal klaar is om de Hagenaar straks op te volgen, maar toch was het een grote tegenvaller dat de achillespezen van Slijkhuis de spanning niet konden verdragen en dat Hans Harting met een zeker schijnende serie overwinning na vijfhonderd meter, met een van pijn vertrokken gelaat, de baan verliet. Geen goud en zilver of zelfs maar brons dus voor het mannelijk deel van de athletiek ploeg. doende athleten de wedstrijd uit om straks een spannende finale te kunnen garanderen. De Luxemburger Barthel, die vier jaar geleden vergeefs een greep naar een plaats in de finale deed, zal het nu met zijn serie-overwinning in 3 min. 51.6 sec. een heel eind schop pen. De Olympische kampioen Ericsson deed het met een derde plaats achter de Duitser Dohrow met zijn 3 min. 52 sec. wat bescheidener, (Van een speciale verslaggever) INDIEN de lezer ons deze nevenstaande exclamatie heeft vergeven, kunnen wij weer, als mensen, die gelegenheid kregen een prop uit hun keel door te slik ken of geleerder gezegd op het dode papier in een schrijfmachine af te reageren, tot de orde van de dag overgaan. Het was niet alles duisternis op deze grijze Donderdag in Helsinki. De Nederlandse hockeyers hebben het zilver verdiend. Zij hadden dat al, het is waar en slechts de meest verstokte optimis ten konden er aan geloven, dat er een mogelijkheid was voor goud. Maar een wedstrijd is een wedstrijd: een gelukkig doelpunt in den beginne gescoord, kan bet aspect van de gehele match wijzigen. De dappere Nederlandse hockey-elf, die dus In ieder geval tot de sterkste spelers van de wereld behoren, hebben dat fanatiek geprobeerd. De eerste minuten waren zy in de aanval. Maar de natuur- spelers van India hebben onze landgenoten laten komen en langzamerhand het initiatief overgenomen en de aanval ingezet op een wijze, die een débacle deed vrezen. MISSCHIEN heerst er enige teleurstel- ling over het feit dat de Indiase goochelaars zes maal doelman Mulder passeerden, of liever vijf maal, want de ongelukkige aanvoerder van Nederland, Loggere kogelde eenmaal in eigen doel, maar wij stellen er prijs op met de meeste nadruk te 'verklaren, dat het geen schande is van deze bruine, pijl snelle wonderploeg te verliezen. Het eerste zilver is ons! Voor fiet eerst sedert 1928 in het Olympisch hockey-tornooi. Deze Oranjemannen hebben meer dan hun plicht gedaan. Zij startten met een moeilijke wedstrijd tegen een geladen Duitsland, waarvoor zij wel wat bang waren. Zij wonnen. Daarna moesten zij een meesterploeg als die van Pakistan, overmeesteren. Zij deden dat. Tenslotte ging het tegen de hockeyheersers. Die alleen waren te sterk. Daar komt nog iets bij. De Oranje mannen hebben tegen een team van In dia moeten spelen, dat in een nog niet vertoonde vorm was. Zelfs dat is een compliment aan onze mensen. Hun te genstanders wisten kennelijk, dat zij niets aan het toeval mochten overlaten en dat zij tegen de gedegenheid van onze spelers in schoonheid zouden kun nen ondergaan. Het is zodoende het beste hockeyspel geworden, dat w(j ooit hebben gezien. India beschikt over spelers met een fa belachtige lichaamsbcheersing, een enorme startsnelheid en een techniek, zo gaaf, zo vernuftig, zo fenomenaal glad, dat de Nederlandse verdedigers er af en toe bijstonden alsof zij twee weken de stick hanteerden. Zelfs een Drijver, zelfs Loggere, zelfs een koele vasthouder als Ancion. Kruize kon tot geen schot komen. Hy was vernageld. Alleen Esser, de Togoon, evenaarde zyn tegenstanders en scoorde dan ook het enige Nederlandse doelpunt. Zij waren te goed WIJ geloven wel te mogen zeggen, dat de Nederlandse verdediging de basis van onze ploeg is. Zij staat meestal hecht te midden der woelige baren. Daarop rekent een halflinie van spelers die zowel aanvallend als verdedigend haar taak verstaat en een voorhoede, die het van de flitsende aanval over de vleugels met het dodelijke schot van Roepie Kruize moet hebben. En dat kon vanmiddag allemaal niet, omdat die kleine duivels te goed waren. Het moet onze mensen voor de ogen gedwarreld hebben. Toen werden er fouten ge maakt. Meedogenloos priemden de pas sés van de Indiase halflinie, die na vijf minuten Nederlandse aanvallen het middenveld had veroverd, het Neder landse verdedigingsblok binnen. Daar gingen fouten gemaakt worden. Er was werkelijk geen houden aan. Meedogen loos sneden de binnenspelers tot diep in ons front door en het regende through- en crosspasses en de meesters verwisselden zo snel van plaats, dat het Drijver en Derckx moet geleken heb ben of er twee midvoors. twee links binnens en twee rechtsbinnens voor hun doel opereerden. Die aanvallen kwamen met de regel maat van een klok. Nederland kon niet anders dan verdedigen. Een pass naar de voorhoede was zeldzaam en soms was het „hit or miss" of te wel „weg is weg". Hard, ongecontroleerd, als in paniek. De India-ploeg paste als het ware vivisectie toe, met koel overleg. De doelpunten zouden toch wel komen. Dat was een kwestie van minuten. Na een kwartier was het midvoor Dosanjh, die een voorzet van links benutte. Vier minuten later schoot dezelfde speler door de verdediging. In de slagcirkel gaf. hij een harde voorzet, die door Loggere verkeerd werd beoordeeld. De bal sloeg achter in het goaltje.... Wij geloven niet, dat de Nederlanders ontmoedigd waren. Zij kónden eenvou dig niet meer en beter. Tot vijf nul lie pen de grootmeesters uit. Daarna veer den wij op. Van de middenbully af zigzagden Kruize en Esser door de li nies van India heen. Kruize zwenkte naar buiten en gaf een voorzet. Esser kogelde de bal ineens achter de vijan delijke doelman. Op de barricaden HAARNA kwamen onze spelers adem te kort. Het elftal trok zich in de verdediging terug. In die laatste perio de heeft aanvoerder Loggere voor zijn leven goedgemaakt, wat hij met zijn ongelukkige slag misdeed. Hij en achter hem doelman Mulder heeft toen aan de voorhoede van India het hoofd gebo den, zoals een goed veldheer betaamt. Nog slechts één keer troffen de scherp schutters de roos. De rest werd er door beide Oranjehemden uitgeranseld. Zo won India het Olympisch hockey- tornooi, evenals het dat deed in 1928, 1932, 1936 en 1948.... met een totaal score van zoiets als 139 doelpunten voor en negen tegen.... De Indiërs vierden deze zege uitbun dig met samendans en tamboerijn. In tussen zaten elf vermoeide Oranjehem- den in de kleedkamer. In hun hand het zilver. Dat het tenslotte van de eerste teleurstelling won! Vandaag spreken wij dus over het zilver van onze hockeyers. Laten we over het goud zwijgen. HELSINKI, 24 Juli. In het Olym pisch Stadion te Amsterdam zal Zatcr dag 2 Augustus een hockeywedstrijd worden gespeeld tussen de Olympische kampioen India en het Europees elftal- De samenstelling van het Europese team is als volgt: Van Leer (België); Dubois (België) en Drijver (Neder land); Cockett (Gr. Br.); Loggere (Ne derland) en Robinson (Gr.Br.)Nunn (Gr.Br.), Esser (Ned.), Kruize (Ned.), Conroy (Gr.Br.) en Klimik (Polen). Het meespelen van de Pool Klimik is nog niet geheel zeker. Wanneer hij niet zal kunnen uitkomen zal de linksbui tenplaats worden bezet door de Duitser Rosenbaum. WIM SLIJKHUIS o, die pezen UANS HARTING, die in de eerste serie startte evenals de Olympisch kampioen Ericsson (Zweden), had ken nelijk geen vertrouwen in zijn eind spurt. Dat mocht hij ook niet hebben, om de doodeenvoudige reden dat Har~ ting de gave mist op een hogere ver snelling te kunnen overschakelen. De AAC.-er ging keihard van start, als gold het een vier- of achthonderd meter. Voor de eerste 400 meter noteerde hij 57.5 sec. Dat was uiterst snel want in de volgende series werden resp. tijden van 62, 60.4 en 65.6 sec. genoteerd. Honderd meter verder bleek dat het te snel was geweest. Met beide handen greep Har ting naar zijn rug en even later verliet hij de baan. Het bleek later dat Harting reeds enige dagen last van zijn rug heeft gehad. Met angst en vreze. MET angst en vreze zagen de Neder landers uit naar de serie waarin Slijkhuis, waarvan men wist dat hu uiterst kwetsbaar was, zou moeten star ten. Ongeveer 1100 meter heeft hij het uitgehouden. Voortdurend had onze landgenoot in zesde positie gelegen, maar toen kwam er een seintje van zijn linkerachillespees dat het niet langer fing, waarmede de laatste hoop van de Nederlandse athletiekploeg in rook ver- vloog. Maar genoeg over hen, die de 1500 meter niet uitliepen. Daar in het sta dion te Helsinki, onder het cntisch oog van. vele Finse experts, liepen nog vol- (Van een speciale verslaggever) HELSINKI, 24 JULI De glorieuze, door geen vrouw ter wereld geëvenaarde sportloopbaan van Fanny Blankers—Koen heeft op de tweede horde in het Olympisch Stadion van Helsinki een dramatisch einde gevonden. Er moet pil1* zijn in het hart van onze grote athlete. Hartewee om de niet te peilen teleurstel ling welke de XVe Olympische Spelen haar hebben bereid. Vier jaar geleden de charmante schrik van alle sintclbanen, het gouden meisje van de Londense Spelen bewierookt, bezongen, met roem en eer belaan en haar naam In vette kapitalen prijkend op de voorpagina's van alle dagbladen op dit ondermaanse. Thans niet in staat om haar vier titels te verdedigen, ja zelfs niet bij machte om in de geest van Pierre de Coubertin met een lach te verliezen van een jongere eeneratie Fanny heeft vanmiddag aan haar sportieve plicht voldaan. Zij trad de naar 'de Olympische roem oprukkende jeugd tegemoet op haar lievelings nummer de 80 meter horden, het onderdeel, dat haar „break-down" zou bedui den De tweede horde groeide voor haar vermoeide ogen tot een meters hoge crhiittine Fannv sprong, maar de minitueuze zekerheid, waarmede zij anders de obstakels nam, ontbrak. De tachtig centimeters waren onbereikbaar. De bordc kantelde, Fanny verloor haar evenwicht èn de moed èn de kracht om verder te gaan. Het spel was uit. Arme Fanny! men, de achtergronden niet kennende, zou zeggen: zij heeft zich teruggetrok ken, omdat ze in de halve finale ge klopt werd en dat dus ook wel in de eindstrijd zou gebeuren. Voor de wed- rANNY had vannacht een boze droom, strijd kwam de blonde favoriete Shirley Een droom die haar meerdere ma- Strickland naar haar toe om haar good trv. de finale 80 meter horden liet lopen, luck te wensen. Toen knielden de meis- Vanochténd vertelde zij aan haar jes in de blokken. De starter nep het vriendinnen dat zij gedroomd had te „klaar" en Maria Sander schoot weg. JÏÏE? winnen of een horde te zullen De Duitse werd teruggeroepen en kreeg nmwernen De andere meisjes hebben een waarschuwing. De tweede start was „r harteli'ik overheen gepraat, maar goed. Onze landgenote startte schitte- fnpn Fannv die tweede horde omwierp, rend. Zij viel in het schot en gelijk met wrinnerde iedereen zich plotseling Shirley Strickland, die naast haar lag, wee? die droom. Winnen of een horde ging zij over de eerste horde. De twee- Het laatste is geschied, de horde stootte Fanny om, waardoor nieuwe, grote kampioene scheerde als een zwaluw in de avondlucht over de horden. Shirley Strickland het blonde meisje lid van de prachtige Australische athletiek-ploeg, won in grandioze stijl. Wederom liep zij de 80 m horden in we reldrecordtijd. De chronometers wezen 10,9 sec. voor Shirley, 11,1 voor Rus- lands hope Maria Golubichnaja en 11,2 voor Maria Sander. Het nieuwe we reldrecord van het Australische meis je (0,1 seo. beneden Fanny's beste tijd) zal in tegenstelling tot haar 10,8 van gisteren aan de I.A.A.F. ter erkenning worden voorgedragen. Terwijl langs de tribunes het wel verdiende applaus voor Shirley Strick land golfde, trok Fanny haar oranje trainingspak aan en verdween naar de kleedkamer, waar zij haar man vond. Jan Blankers zei later: „Fanny hield zich beter dan ik". Voor onze athlete zijn de Olympische Spelen ten einde. Zoals bekend, zal zij niet op de 200 m en de estafette starten. In laatstge noemd nummer zal het Zaanse meisje Willy Lust haar vervangen. FANNY VERLAAT DE BAAN.. weer omver* erpeaV"werkelkheid ge- zij haar balans kwijt was. Wel nam zij nog de derde horde, maar toen liep ze haar man, Jan de baan af. De strijd was gestreden, den. onze de boze worden. Tegen de lichaamsdelen, welke zo uiterst be langrijk zijn bij het nemen van de hor de wil van Blankers, verscheen Fanny aandestart Door de injecties kon zij haar armen 6 Ee? want voor alles wilde zij vermijden, dat minder snel bewegen en dat zijn juist start. Maar de race g ven, dat wij met dit te zeggen dichter bij de waarheid komen. In ieder geval gebrek aan hardheid. Sport beoefe naars zijn geen juffershondjes. We- reldsport beoefenen is werk voor de besten. Die besten zullen dan het „mysterie" ontmoeten. Uit die klasse komen de kampioenen; zij, die boven zichzelf en hun beperkingen uit we ten te stijgen. Nederlajid haddeze vrouXDen en mannen tot nu toe niet in Helsinki. Hetgeen jammer is, maar gelukkig niet onoverkomenlijk, omdat de we reld niet verbeterd wordt met tienden van seconden. Maar wel door mensen die hard en meedogenloos voor zich zelf weten te zijn. Die van lijden we ten, omdat de omstandigheden erom vragen. En ieder lijden is een persoonlijk mysterie. Waarmee wij bij ons uitgangspunt terug zijn. ItSfpifcr ,J-:, TOEN wij vandaag kennisnamen uan al die jobstijdingen met betrek king tot de Nederlandse deelneming aan de Olympische Spelen hebben wij met een treurig hart moeten denken aan het boek, dat onze vriend Joris van den Bergh eens heeft geschreven onder de titel „Mysterieuze krachten in de sport". Hij put daarin uit een sportervaring van een mensenleeftijd en komt tot de conclusie, dat er on getwijfeld omstandigheden zijn, waar in een sportbeoefenaar reserves ver mag aan te boren, die eigenlijk niet binnen zijn normale bereik liggen. Wij weten niet of onze lezers op de hoogte zijn van de gang van zaken bij een training. Daar wordt uiter aard niet uitsluitend op technische kwaliteiten gelet, hoewel deze be langrijk zijn; een groot deel van de trainingsuren wordt besteed aan het opvoeren van de conditie, in lichame lijk en geestelijk opzicht. Men kan dat overdrijven. Wij hebben bij onszelf, eerlijk gezegd, altijd enige „superieure vreugde" gevoeld als wij de verhalen lazen van de „donderspeeches van Lotsy", die het Nederland voetbal-elf tal tot grote dingen wisten te bren gen. Een feit is evenwel, dat een man van gezag, vooral van geestelijk over wicht, in staat is sterke invloed uit te oefenen iop degenen, die om welke redenen dan ook onder hem zijn ge steld. Invloeden van dit soort zou men gerede kunnen schikken onder de hyp notische krachten er zijn volkeren aan ten onder gegaan.Zij zijn mys terieus, althans ondeskundigen kunnen ze zó noemen; er zijn studieboeken vol over geschreven. Joris van den Bergh "bedoelt met zijn mysterieuze krachten in de sport iets heel anders. Hij stelt aan de hand van de practijk vast, dat een sport beoefenaar in een bepaald milieu, on der bepaalde vooruiaarden iets kan presteren wat buiten zijn normale vermogen ligt. Een trainer heeft dit niet in zijn hand. Hij gaat volgens een schema te werk, dat voor zijn pupil persoonlijk is uitgedacht; hem als het ware op het lijf is geschreven. Hij doet dit zo nauwkeurig, dat er zelfs reke ning wordt gehouden met de tijds orde: dan en dan is er een belangrijke wedstrijd; dus tegen die tijd moet het sportieve arsenaal van de sportbeoefe naar wijd openstaan. Indien dit te vroeg geschiedt, dan spreekt men van over-training. Aldus uitgerust komt de sportsman op de lang verbeide wedstrijd. Hij staat als een renpaard te popelen om zijn krachten met tegenstanders te kunnen meten. Geest en lichaam zijn op_ die krachtenuitbarsting ingesteld. Hij heeft er om zo te zeggen,, naar toe geleefd". Binnen het raam van zijn menselijke krachten. Nu kan het voorkomen, dat zulk een afgetraind athleet door oncontro leerbare gebeurtenissen gedurende de wedstrijd bijna buiten zichzelf treedt. Hij doet iets, dat niemand achter hem heeft gezocht. Zelfs zijn trainer niet. Op dat vlak ligt het mysterie waar over Joris van den Bergh een boek heeft geschreven. Ook zonder dat wij daarvoor be paalde argumenten aanvoeren, willen ortze lezers wel aannemen, dat Olym pische Spelen uit hun aard, hun orga nisatie en doel bij uitstek leiden tot het geven van een overdosis. Het is beslist niet merkwaardig, dat eenmaal in de vier jaar wereld- en Olympische records aan de lopende band sneuve len. De mysterieuze krachten worden daar opgewekt door een zee van fei ten, die aan de Spelen inhaerent zijn. Er is geen trainer, die daar wat aan kan doen. Hij levert een afgerond sportsman af. De vrouw of man moet de „doping" voor een Wereldprestatie om zich heen vinden. Dan geeft hij het beroemde surplus! Wat ons nu zo verbaasd, om niet te zeggen ontsteld heeft, is,dat naar ons voorkomt de Nederlandse sportbeoefe naars klaarblijkelijk niet afgetraind waren. Niet HARD genoeg, niet roe keloos met hun krachten, niet bereid zich tot het alleruiterste in te span nen. Fanny Blankers-Koen heeft het ten slotte geprobeerd. Daarvoor alle hulde. Maar Slijkhuis viel uit en Har ting gaf op. Zij hebben waarschijnlijk in de Olympische Spelen niet de sportieve inspiratie^ gevonden die nodig was om een Achilles-peec (die langzamerhand door de berichten „ons aller" Achil lespees is geworden) volkomen te ver geten. Harting greep naar zijn rug; hij VOELDE die rug dus, toen hij vóór lag. Wij willen niet zeggen, dat deze mannen verplicht waren zich voor hun leven ongelukkig te lopen, zoals Za- topek misschien bezig is te doen. Maar tussen deze uitersten is een midden weg, die werkelijk niet ligt in het verlaten ven een baan tijdens een Olympische race. Een trainingsfout Wij weten het niet.. Eén mentaal gebrek? Wij gelo- (Zie kolom 5 onderaan).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 7